Γράφω τακτικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο επειδή θεωρώ τον εαυτό μου φίλαθλο και όχι οπαδό
Έχω υπάρξει οπαδός, έχω συμμετάσχει σε οπαδικές εκδηλώσεις, αλλά ποτέ δε με εξέφρασαν
Προτιμώ να επικρατεί το γενικότερο καλό, έναντι του ειδικότερου, μου αρέσει να προοδεύει ο χώρος συνολικά και μέσα από αυτή την πρόοδο να χαίρομαι την ομάδα μου, αυτές τις κάποιες στιγμές που θα ξεχωρίζει
Αυτό δε με κάνει φίλο της Εθνικής Ελλάδος, αντιθέτως. Στο σχήμα της, αυτό που βλέπω είναι τα δεινά, τα πάθη και τα λάθη μιας κοινωνίας σε παρακμή. Μιας Ελλάδας που έχει δυνατότητες αλλά επιλέγει να σφυρά αδιάφορα και αυτό με εξοργίζει. Όπως με εξοργίζει η δημοσιογραφία του Σωτηρακόπουλου και των ομοίων του
Όμως σήμερα ήθελα να συνοψίσω ορισμένες σκέψεις μου για το ποδόσφαιρο που υποτίθεται λειτουργεί ως μέρος ενός γενικότερου συνόλου στη χώρα μας. Στα πλαίσια μιας επαγγελματικής πραγματικότητας. Η έστω μιας τέτοιας προσδοκίας
Σε όλο τον κόσμο, πρώτα φτιάχτηκαν τα πρωταθλήματα, μέσα από μια ορθολογική ανάπτυξη των μεμονωμένων συλλογικών οντοτήτων που θέλησαν να ανταγωνιστούν μεταξύ τους. Επικράτησε μια κοινής αποδοχής κωδικοποίηση κάποιων κανόνων που καταγράφτηκαν, φτιάχτηκαν γήπεδα και προσελκύθηκε το κοινό, και φτάσαμε κάποια στιγμή στην πλήρη εμπορευματοποίηση του αθλήματος, κάτι που σίγουρα έχει και τα αρνητικά του
Ωστόσο η ουσία βρίσκεται στις ίδιες τις ομάδες. Δηλαδή οι ομάδες είναι αθλητικοί οργανισμοί που στηρίζονται σε πρότυπα και διαδικασίες, με σκοπό πρώτα να διαιωνίζουν και να ευδοκιμούν την ύπαρξη τους, να αναπτύσσονται και να εξελίσσονται, να τροφοδοτούν τα πρωταθλήματα και την γενικότερη αθλητική δραστηριότητα με νέα πρόσωπα και νέα ορμή. Να προωθούν τον κόσμο να συμμετέχει σε κάτι που κάνει τη ζωή του καλύτερη. Σε επόμενο στάδιο, να προσφέρουν ψυχαγωγία και θέαμα. Διασκέδαση και ξεκούραση στους ανθρώπους που το αγαπούν.
Θα το πω πολύ απλά, αν και στο βάθος κρύβεται πάντοτε η επιχειρηματική λογική
Με την ίδια λογική που κανένας καταναλωτής στον κόσμο, δεν επιθυμεί να πίνει τη μπύρα του, χωρίς να απαιτεί να είναι διάφανη, με ωραίο χρώμα, θεσπέσια γεύση, και όμορφη συσκευασία, και το κυριότερο να γνωρίζει ότι πρόκειται για ένα προϊόν το οποίο είναι υπεράνω οποιασδήποτε υποψίας για "περίεργες" καταστάσεις (πχ να κατασκευάζεται από απλήρωτους ανήλικους ή να χρηματοδοτεί τρομοκρατικές οργανώσεις η να προκαλεί επικίνδυνο εθισμό), ακριβώς με το ίδιο σκεπτικό ο καταναλωτής του ποδοσφαιρικού προϊόντος ζητά ποιότητα, διαφάνεια και ιεραρχημένη λογική στις διεργασίες ενός αθλητικού οργανισμού (μιας ομάδας)
Έτσι, όταν αντιλαμβάνεται ότι τα πάντα λειτουργούν με βάση τα ζητούμενα του, γνωρίζει τι συμβαίνει και συμμετέχει ενεργά και ο ίδιος στο "παιχνίδι", από την αγορά ενός εισιτηρίου διαρκείας, έως το φαγητό του στο εστιατόριο του γηπέδου η την πλάκα με τους φίλους του μπροστά από τη μικρή οθόνη, είναι απόλυτα διατεθειμένος να πληρώσει όσα του αναλογούν. Είναι πιστός. Είναι οπαδός επειδή έχει επιλέξει να ακουμπήσει σε μια ιδιαίτερη κουλτούρα (πχ Λίβερπουλ), διαμέσου της πρωταρχικής του ιδιότητας, αυτής του φιλάθλου. Του παράγοντα των αθλητικών δρώμενων της χώρας του
Στην Ελλάδα, το πήγαμε ανάποδα.
Επειδή βρέθηκαν κάποιοι να πληρώσουν όσο όσο, για να πουλήσουν αποκωδικοποιητές. Επειδή χρειάζεται να διατηρούνται επικοινωνιακοί στρατοί δημοσιογράφων. Επειδή η πολιτεία πρέπει να στέκεται αρωγός των αθλητών, αντλώντας φορολογικά έσοδα από την υπεραξία της πώλησης των συναφών προϊόντων (πχ κρατικό στοίχημα, κρατική διαφήμιση, εθνικές ομάδες κλπ). Επειδή κάποιοι ιδιοκτήτες ΠΑΕ χρειάζονται να ξεπλένουν χρήματα μέσω του ποδοσφαίρου. Επειδή ομάδες οργανωμένης αλητείας χρειάζεται να λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της νεολαίας, και να συμπεριφέρονται ως ομάδες πίεσης των ανωνύμων αυτών εταιρειών, για να καρπώνονται κρατικές επιδοτήσεις. Επειδή...επειδή...και ακόμα χίλια επειδή, η πυραμίδα μας έκατσε ανάποδα
Ξεχάσαμε ότι το ποδόσφαιρο ξεκινά από τις ομάδες, από το παιχνίδι, από τους αθλητές, από τους νέους, από τις ανθρώπινες ανάγκες για άθληση, συμμετοχή, ψυχαγωγία και εκπαίδευση, από τις ανάγκες για ηθική, πνευματική και σωματική ολοκλήρωση του κάθε ατόμου.
Εμείς τη δική μας πυραμίδα (στόχων και κατ επέκταση αξιών που έπονται αυτών) τη στήσαμε με βάση την ανάγκη των εταιρειών να πουλάνε. Και πουλάνε ακριβά, κάτι εντελώς απαξιωμένο, το Ελληνικό ποδόσφαιρο δηλαδή, που σε καμία περίπτωση δε συνιστά σοβαρό παράγοντα, σε σύγκριση με τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Γι αυτό ο κόσμος δε θέλει να συμμετέχει. Γι αυτό και οι δηλώσεις Μαρινάκη στη Σούπερ Λίγκα, περισσότερο θυμίζουν τις δηλώσεις του εκπροσώπου των Βιομηχάνων του κυρίου Δασκαλόπουλου, που ζητά από το κράτος να παραμερίσει, για να κερδίζουν με όποιο τρόπο επιθυμούν
Τι να πουλήσετε στον καταναλωτή κύριε Μαρινάκη? Σκάνδαλα, βία, αλητεία, παραγοντισμό, διαπλοκή, μίζες, νταηλίκια, στοιχηματισμό και μαφιόζικες συμπεριφορές? Ποδόσφαιρο μεταγραφών και ξένων προπονητών? Ποδόσφαιρο τηλεοπτικής και οπαδικής φύσης? Ποδόσφαιρο των εφημερίδων και των δημοσιογράφων? Ποδόσφαιρο των λίγων που παρουσιάζονται για πολλοί?
Ποια λίγκα στην Ευρώπη, ξεκινάει από τις πωλήσεις και τα χρήματα που απαιτούνται, ως πρώτη της μέριμνα? Δεν είναι πρώτη μέριμνα η ανάπτυξη των συλλόγων και το καθαρό ευ αγωνίζεσθαι? Η παραγωγή νέων αθλητών? Η ανάδειξη των ομάδων της επαρχίας και η εξισορρόπηση της οικονομικής ευρωστίας των "μεγάλων" ομάδων, προς όφελος της ανταγωνιστικότητας? Η καθιέρωση κοινών αρχών δικαίου και επιχειρηματικής ηθικής για όλους?
Κύριε Μαρινάκη, πρώτα οφείλετε να χτίσετε την πυραμίδα από τη βάση στην κορυφή και μετά να διαμαρτύρεστε σαν Φαραώ που του αφαιρούν το θρόνο. Εσείς και οι επόμενοι
Αυτό απαιτεί σχεδιασμό για τον Ελληνικό αθλητισμό, είναι σίγουρο, όμως όταν μιλάμε για επαγγελματικό αθλητισμό ας μην περιμένουμε τις ευλογίες του κράτους για να πράξουμε τα αυτονόητα. Ας σοβαρευτούμε
Το Ελληνικό ποδόσφαιρο για να υπάρχει και να φέρει καινούργιες δόξες, θα πρέπει κάποια στιγμή να μπει σε μια τροχιά εξορθολογισμού. Αυτό δεν ξεκινάει ποτέ από τα χρήματα και τις πωλήσεις
Αλλά από το ίδιο το παιχνίδι, που πρέπει επιτέλους να ξαναβρεί τις ρίζες του
No comments:
Post a Comment