Βασικές γνώσεις για τη χρεοκοπία και την κρίση Part 4

(Συνέχεια από το 3ο μέρος)

Να απευθυνθούμε στους τοκογλύφους

Από εδώ ξεκινά η ιστορία του Μνημονίου, που δεν είναι τίποτα περισσότερο, από την τελευταία πράξη ενός δράματος με πρωταγωνιστή την -εδώ και χρόνια- χρεοκοπημένη Ελλάδα που αναζητά δανεικά για να συντηρεί έναν υπερμεγέθη δημόσιο τομέα, αντιπαραγωγικό και νοσηρό

Τοκογλύφοι της Ελλάδας (δηλαδή δανειστές με πολύ υψηλό τώρα πια επιτόκιο, λόγω spread και διαδοχικών υποβαθμίσεων της χώρας από διάφορους οίκους αξιολόγησης-παπαγαλάκια) είναι η Τρόϊκα, η οποία μας δίνει 110 δισεκατομμύρια ευρώ.
75% μας δίνουν οι Ευρωπαίοι μέσω Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και 25% οι Αμερικάνοι μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η Ελλάδα παίρνει τα δανεικά με επαχθές επιτόκιο και υποχρέωση να προσαρμοστεί με διάφορους τρόπους σε όσα της επιβάλλουν οι τοκογλύφοι της, ώστε να τους ξεπληρώσει μια ώρα αρχύτερα.

Παράλληλα η Ελλάδα -υποτίθεται πως- θα πρέπει να μεγαλώσει τον πλούτο της (δηλαδή το ΑΕΠ της) αλλά και τη φορολογική της βάση, για να μπορεί να έχει το κράτος μεγαλύτερα έσοδα.
Να περιορίσει τις σπατάλες στο δημόσιο τομέα και να προχωρήσει σε διάφορες διαρθρωτικές αλλαγές και σε μεταρρυθμίσεις προκειμένου να μεγαλώνει ο πλούτος της, και να αποπληρώνει σιγά-σιγά τα δανεικά

Όμως, τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά, όσο ήθελαν

Και δεν πάνε τόσο καλά, γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου, ενώ έχει αναλάβει την υποχρέωση να ξεπληρώσει πρώτα τους τοκογλύφους της Τρόϊκας, και μετά τους υπόλοιπους, αθετεί τη δέσμευση της και αποφασίζει να τρενάρει την αποπληρωμή τους, με σκοπό να χρησιμοποιήσει τα δανεικά που πήρε, για να πληρώσει το δημόσιο τομέα που φωνάζει ότι έχει ανάγκη για πληρωμές (μισθοί, συντάξεις, ασφαλιστικά ταμεία, εθνική άμυνα, ενέργεια, διακυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση και ΔΕΚΟ κλπ)

Έτσι οι τοκογλύφοι αρχίζουν να εκβιάζουν ότι δε θα μας δώσουν τη δεύτερη-τρίτη κλπ δόση του δανείου στήριξης και διάσωσης της οικονομίας μας...και κυρίως μας εκβιάζουν δημιουργώντας κλίμα εις βάρος μας, που δεν επιτρέπει στα spread να πέσουν, δηλαδή να μπορέσουμε να δανειστούμε με χαμηλό επιτόκιο....

Η κυβέρνηση λοιπόν αποφασίζει ότι, προκειμένου να λάβει τη δεύτερη-τρίτη κλπ δόση του δανείου, θα πρέπει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της προς την Τρόϊκα (ναι αναδιάρθρωση, αυτή που μας λένε ότι δεν θα χρειαστεί...) που σημαίνει να ξεπληρώσει τα δάνεια σε περισσότερα χρόνια, αλλά με επαχθέστερους όρους....και πως αλλιώς δηλαδή να πράξει, εφόσον έχει την απόλυτη ανάγκη των χρημάτων....

Και μετά από αυτή τη  μικρή ιστορία, καλώς ήρθατε στο σήμερα, στην τωρινή Ελληνική οικονομική πραγματικότητα...

Μετά απ όσα έχετε διαβάσει, είσαστε σε θέση να γνωρίζετε τι σημαίνει έλλειμμα, τι δημόσιο χρέος, πού πάνε τα λεφτά των φόρων, ποιοι ευθύνονται για την κατάσταση που ζούμε σήμερα και το κυριότερο, να απαντήσετε στο ερώτημα, αν πιστεύετε ότι θα χρεοκοπήσουμε....(αστειεύομαι, διότι είναι πασιφανές ότι έχουμε χρεοκοπήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια)

Επίσης έχετε απομυθοποιήσει την έννοια Μνημόνιο και το ρόλο της Τρόϊκας...και έχετε συνειδητοποιήσει ότι όσοι σας λένε πως το Μνημόνιο δεν ήταν απαραίτητο, είναι αισχροί ψεύτες και λαοπλάνοι που στηρίζονται στην άγνοια των ανθρώπων...εφόσον ήδη διαβάσατε, ότι η Ελλάδα δεν είχε άλλο τρόπο να πάρει τα απαραίτητα δάνεια -για να μην κηρύξει στάση πληρωμών στο δημόσιο και κλάψουμε όλοι μαζί πολύ πικρά, δημόσιοι και ιδιωτικοί...-

Τελειώνοντας αυτή τη μικρή γενική παρουσίαση της κατάστασης, καλόπιστα θα μπορούσαμε να κάνουμε υποθέσεις για το μέλλον...τι θα μας ξημερώσει δηλαδή

Μπορούμε να παραδεχτούμε ότι η κατάσταση είναι απλά δραματική.
Δηλαδή ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Επίσης ότι χρειάζεται να παρθούν καινούργια σκληρά μέτρα. Θα αντέξει η κυβέρνηση το βάρος να προχωρήσει μόνη της σε αυτές τις αλλαγές? Πολύ αμφιβάλλω

Κατά τη γνώμη μου οι εκλογές είναι θέμα χρόνου, και για το λόγο αυτό νέοι πολιτικοί σχηματισμοί και συνεργασίες εμφανίζονται με πρόσχημα τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση...

Μια οικουμενική κυβέρνηση ίσως φανεί περισσότερο πειστική στα μάτια όλων και καταφέρει να πείσει για τις απαραίτητες θυσίες, που θα είναι μαζικές απολύσεις και εθελουσίες συνταξιοδοτήσεις δημοσίων υπαλλήλων, ξεπούλημα κρατικής περιουσίας, ανάθεση μεγάλων έργων σε ξένους κολοσσούς, ιδιωτικοποιήσεις και άλλα πολλά...

Ας ελπίσουμε ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει, να μη ζήσουμε τα χειρότερα....