Χρεοκοπημένος είναι ο τρόπος σκέψης μας και μόνο

Ναι βρισκόμαστε σε απελπιστική κατάσταση, έχοντας χρεοκοπήσει τα δημόσια οικονομικά μας, από καιρό.
Ναι βρισκόμαστε σε γενικότερη παγκόσμια κρίση κεφαλαίων με καθημερινές ανακατατάξεις.
Το πρόβλημα της Ελλάδας όμως, δεν το αγγίζει τίποτα από τα παραπάνω, διότι είναι κοινωνικό φαινόμενο πρώτα και μετά οικονομικό
Η αδιαφορία και η γαϊδουριά του Έλληνα, είναι παγκόσμιας εμβέλειας παθογένειες, και σε καμιά περίπτωση δε συμβαδίζουν με την πολιτιστική μας κληρονομιά, την οποία επικαλούμαστε, όποτε μας πιάνουν τα κόμπλεξ κατωτερότητας
Να μιλήσω για τη χτεσινή παν-αττική απεργία, που παρέλυσε το κέντρο της Αθήνας από τις 11 το πρωί, μέχρι τις 8 το βράδυ?
Να μιλήσω για τις γεμάτες καφετέριες, λόγω αυτών των απεργιακών κινητοποιήσεων? Η των επόμενων?
Να μιλήσω για την πραγματική καθημερινότητα τριγύρω μου, που διαπιστώνω κάθετη πτώση του βιοτικού μας επιπέδου, ενώ τα μισά μαγαζιά στην περιοχή μου έχουν βάλει λουκέτο?
Κι όμως ο Έλληνας, μια από τα ίδια, χαμπάρι δεν παίρνει από τέτοια
Ποια ήταν η αντίδραση του Έλληνα στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση? Η αποχή!
Δηλαδή η αδιαφορία, η παθητική στάση, και η φραπεδιά του αγκαλιά, μαζί με κουτσομπολιά, μικροκαθημερινότητα, εγωπάθεια και προσωπολατρεία, άγνοια μαζί με ωχαδερφισμό, μυξοκακομοιριά και μιζέρια, κακία και ζήλια, κόμπλεξ και αντίδραση σε ότι περιορίζει "την πάρτη του" και τον οικογενειακό μικρόκοσμο του
Ποια είναι η αντίδραση του Έλληνα απέναντι στις επαπειλούμενες αλλαγές λόγω Μνημονίου? Οι απεργίες, οι πορείες, η αντίδραση στα λόγια και η καφετέρια "για να ξεσκάσουμε"
Δε θα σχολιάσω ότι οι μέχρι πρότινος βολεμένοι κομματικά προερχόμενοι εργατοπατέρες, έχουν μεταβληθεί σε πασιονάριες, αποδεικνύοντας τη γελοιότητα τους
Δε θα σχολιάσω, τη διαστρεβλωμένη προβολή της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ που δημιουργεί πλήθη φοβισμένων και ελλιπώς πληροφορημένων ανθρώπων, που αγωνιούν για το αύριο τους
Τα έχουμε πει αυτά, πολλές φορές
Αυτό που με εξοργίζει προσωπικά, σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο είναι η νοοτροπία που δεν αλλάζει. Ο τρόπος σκέψης και οι συνήθειες μας.
Εφόσον διαπιστώσαμε το μέγεθος του προβλήματος, δεν κάνουμε τίποτα για να το αντιμετωπίσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Και αντί αυτού, τα βάφουμε μαύρα "επειδή όλοι το λένε αυτό" και αναπαράγουμε ένα αλλοπρόσαλλο αρνητικό κλίμα, χωρίς επεξεργασία
Αυτά τα παραπάνω, είναι παράγωγα προϊόντα, ενός τρόπου σκέψης και μιας νοοτροπίας, που εδώ και πολλά χρόνια επικρατεί στη χώρα μας. Και το ξέρουμε όλοι
Ένα έθνος δημοσίων υπαλλήλων, που περιμένει απαθέστατο το "μοιραίο", την ώρα που έχει αναθέσει την τύχη του σε διαφόρων ειδών, έμμισθους και μη, αντιπροσώπους
Όταν ζεις και ενεργείς, δι' αντιπροσώπου, τότε δε μπορείς να περιμένεις και πολλά. Και σίγουρα δε μπορείς να αντιδράσεις εσύ ο ίδιος σε ζητήματα που σε επηρεάζουν άμεσα και σε καθηλώνουν σε απραξία
Πως να αντιδράσει ο δημόσιος υπάλληλος στην περικοπή του μισθού του? Πως να αντιδράσει ο συμβασιούχος στην απόλυση του? Πως να αντιδράσουμε όλοι μας, απέναντι στον πληθωρισμό, που κάθε χρόνο μειώνει το εισόδημα μας, κατά τουλάχιστον 5% (50 ευρώ στο 1000άρικο με λίγα λόγια)?
Αυτά αναρωτιούνται όσοι διαθέτουν αυτό το χρεοκοπημένο τρόπο σκέψης, χωρίς να φταίνε απαραίτητα οι ίδιοι, που τον κληρονομήσανε από τους προηγούμενους, "που ήξεραν το νόημα" και "είχαν το ελιξήριο της αιώνιας βόλεψης και τους ραχατιλικιού". Φταίνε όμως που αρκέστηκαν σε αυτό. Φταίμε που το συνεχίσαμε "γιατί δεν ενοχλούσε μωρ' αδερφάκι μου"
Και κάνουμε και το σταυρό μας, να μας γλυτώσει η Παναγία, μεγάλη η χάρη της
Αυτά -ας το πάρουμε απόφαση- τελειώσανε, δια της βίας
Καιρός είναι να αλλάξουμε κι εμείς νοοτροπία και να προσπαθήσουμε, όσο γίνεται, να θωρακιστούμε απέναντι στις εξελίξεις
Πως θα γίνει αυτό?
Με την επένδυση στην ατομική εξέλιξη του καθενός, την έμφαση στην ποιότητα και την ευελιξία, την σφαιρική και διαρκή ενημέρωση, την προσπάθεια για περιορισμό των "αντιπροσώπων" που κανονίζουν για εμάς, την εμπιστοσύνη στην καινοτομία και τις νέες αντιλήψεις και πάνω απ όλα με αυτοπεποίθηση και πίστη στις δυνατότητες μας
Αυτά φυσικά προϋποθέτουν ένα ελάχιστο επίπεδο αυτογνωσίας και αντίληψης για το περιβάλλον
Και προφανώς απαιτούν, ένα ελάχιστο δείγμα υπευθυνότητας απέναντι στις καταστάσεις
Ο προστατευτισμός από την οικογένεια, και το κράτος, είναι βαρίδια που καθυστερούν την προσαρμογή του ανθρώπου σε ένα κόσμο που αλλάζει καθημερινά και λειτουργεί σε κλίμακες μεγάλων διαστάσεων
Ας αλλάξουμε τρόπο σκέψης, όσο προλαβαίνουμε.
Αντί για την καφετέρια, μπορούμε να γραφτούμε σε ένα φροντιστήριο Αγγλικών, ώστε αν χρειαστεί να μεταναστεύσουμε στο εξωτερικό, να μπορούμε να συνεννοηθούμε στα βασικά....