Μετά την πτώση της αυτοκρατορίας

Εδώ και πολλά χρόνια έχω γράψει τους προβληματισμούς μου για τη μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή.

Αυτή τη στιγμή όντας σε ωσεί προεκλογική περίοδο, προεξοφλούμε την επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όχι απαραίτητα λόγω αξιοσύνης αλλά περισσότερο λόγω συγκυρίας.

Σε εκλογές θα πάμε μόνο και μόνο γιατί όλοι πια το θεωρούν τη μοναδική εξέλιξη μετά την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε επίπεδο. Είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Όμως πίσω από τον καταλύτη ΣΥΡΙΖΑ κρύβονται άλλα πιο σημαντικά και επικίνδυνα που δεν ξέρω κατά πόσον ένας Μητσοτάκης είναι σε θέση να διαχειριστεί.

Ποιά είναι τα σημαντικά?

Μα το γεγονός ότι η χώρα, ως καταρρέουσα σοβιετική δημοκρατία, λυμαίνεται από συμμορίες οργανωμένου εγκλήματος με επικεφαλής τύπους όπως ο Μαρινάκης, ο Σαββίδης, ο Μελισσανίδης και άλλα παιδιά.

Ακριβώς όπως τα assets της πρώην ΕΣΣΔ τα μοιράστηκαν μαφιόζοι ολιγάρχες αποκτώντας τεράστιες περιουσίες και παρακρατική επιρροή, έτσι και τώρα στην πατρίδα μας γίνεται η ίδια ανόσια μοιρασιά.

Θέλετε παραδείγματα?

Τηλεοπτικά κανάλια και δημοσιογραφικά συγκροτήματα (μοχλοί πίεσης και εκβιασμών στο πολιτικό σύστημα)

Αθλητικές ομάδες και τζόγος (στοιχηματισμός και οργανωμένο ξέπλυμα χρήματος)

Λιμάνια και μεταφορές (έλεγχος των δικτύων διανομής της οικονομίας=έλεγχος των τιμών του τελικού προιόντος και της προσφοράς)

Περιουσία του κράτους που παραχωρείται για ιδιωτικοποίηση (προνομιακές και απευθείας αναθέσεις έργων, ακινήτων, επιδοτήσεων, θέσεων κλπ σε ημέτερους φίλους του καθεστώτος)

Τραπεζικά assets τα οποία πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές (δάνεια, τίτλοι, ακίνητα κλπ)

Όλα, τα πάντα έχουν βγεί στο σφυρί. Το ποιός θα τα βάλει στο χέρι, ποιά μαφία και με ποιούς όρους, είναι το όλο ζήτημα.

Στο χώρο της επικαιρότητας, παρόμοια φαινόμενα διάλυσης και μαφιόζικης διαχείρισης καταστάσεων, έχουμε δει πάμπολα τελευταία. Από τους μαφιόζους κλέφτες Ρομά, τους πυροβολισμούς στο Μενίδι από συμμορίες ναρκωτικών και τα άβατα της περιοχής, τα Εξάρχεια, τις κλίκες που καίνε λεωφορεία σε συνδυασμό με τα πλαστά εισιτήρια, τη διαχείριση απορριμάτων κλπ κλπ.

Σε αυτή ακριβώς τη φάση βρισκόμαστε λοιπόν και ακόμα μένει να δούμε σημεία και τέρατα.

Που λοιπόν και με ποιούς όρους θα κολλήσει ένας Μητσοτάκης? Τι ακριβώς πιστεύει ότι μπορεί να κάνει? Πως ακριβώς θα διαπραγματευτεί με τη μαφία που έχει γίνει δεύτερη φύση του κράτους και του επιχειρείν στην Ελλάδα μας?

Δύσκολη λοιπόν η εξίσωση. Απομένει να δούμε στην πράξη.