Τα απλά και καθημερινά κάνουν τη διαφορά

Θα ακουστώ κακός προφήτης, αλλά δυστυχώς η τάση μου να κάνω προβλέψεις, με ωθεί να σκέφτομαι απαισιόδοξα με βάση τα στοιχεία που καταγράφω
Φαίνεται ίσως κουτό, αλλά η απόδειξη ότι μια κυβέρνηση και ένα καθεστώς είναι σε θέση να εμπνεύσουν μια κοινωνία, και άρα να δώσουν όραμα και να μοχλεύσουν τις εξελίξεις, βρίσκεται στα απλά καθημερινά πράγματα που απασχολούν εμάς τους κοινούς θνητούς
Ποια είναι αυτά σήμερα?
Το πρώτο και κυριότερο είναι η κατάσβεση των εστιών ανομίας που αποσταθεροποιούν την πολιτική και κοινωνική εξουσία που εκφράζει η εκλεγμένη οντότητα. Δηλαδή της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης και των επιπτώσεων που έχει στην υποβάθμιση της καθημερινότητας μας στην Αθήνα. Της μάχης για τη διαχείριση των απορριμάτων στο λεκανοπέδιο Αττικής, με αποκορύφωμα το αίσχος της Κερατέας.
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό, η βούληση να μεταδοθεί μια αλλαγή στα ήθη και τις αντιλήψεις της νεώτερης Ελλάδας σχετικά με κάποιες παγιωμένες καταστάσεις. Μια από αυτές είναι το άβατο του δημοσίου. Μια άλλη είναι τα κλειστά επαγγέλματα. Μια τελευταία είναι ο αντικαπνιστικός νόμος.
Επίτηδες βάζω μαζί στη δεύτερη κατηγορία, αυτά τα διαφορετικά πράγματα. Ο σκοπός μου δεν είναι να τα διαβαθμίσω με άξονα την οικονομία. Αλλά να καταδείξω την αναγκαιότητα για μια πραγματική αλλαγή στο πως βλέπουμε την πραγματικότητα γύρω μας
Η κυβέρνηση κρίνεται καθημερινά στις μάχες που δίνει. Άλλες είναι μακροχρόνιες και άλλες βραχυχρόνιες. Άλλες είναι ουσιαστικές και άλλες εντυπώσεων. Που θα κριθεί η αποτελεσματικότητα της  σημερινής όμως?
Είναι προφανές, ότι θα κριθεί στις μάχες εντυπώσεων και ο λόγος είναι απλούστατος.
Κανένας δεν ενδιαφέρεται να μπει στην ουσία των καταστάσεων, των γεγονότων. Κανείς δεν είναι γνώστης αληθινός της πολυπλοκότητας που αντιμετωπίζεται από τα στελέχη και τους πολιτικούς, κανείς δεν είναι ειδήμων και εμπνευσμένος άνθρωπος για να σκέφτεται θαυματουργές λύσεις. Και ελάχιστοι τελικά έχουν τη διάθεση να αφήσουν κατά μέρος τα δικά τους ατομικά προβλήματα, και να καταπιαστούν με τα προβλήματα της κοινωνίας. Άρα λίγο ή πολύ, είμαστε σχολιαστές της επικαιρότητας με συναισθηματικά-αντανακλαστικά κριτήρια. Κάθε γενιά έχει τα δικά της, και θα συμφωνήσω απόλυτα, ότι διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε πολλές εξελίξεις
Ο νόμος όμως και η προσήλωση στις αρχές που (υποτίθεται) πρεσβεύει η Ελληνική αστική δημοκρατία (υποτίθεται πάλι) είναι κοινός τόπος για όλους. Τι σημαίνει αυτό?
Σημαίνει ότι τα συναισθηματικά-αντανακλαστικά του μέσου ανθρώπου ενεργοποιούνται με παραπλήσιο τρόπο, εφόσον παραδεχόμαστε ότι οι αρχές και οι αξίες είναι κοινές (δημόσια) για όλους
Άρα καταλήγω: Το ξύλο που πέφτει στην Κερατέα, και τα σκουπίδια που στοιβάζονται στη Φυλή, προκαλούν (υποτίθεται για τρίτη φορά) παραπλήσια αρνητικά σχόλια για τις επιδόσεις και τις ικανότητες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Τα ίδια αρνητικά συναισθήματα φυσικά θα δημιουργηθούν στον ανθρωπάκο που κάνει κέφι να κάψει το τσιγαράκι του, και ο εισπράκτορας Λοβέρδος (ο πολιτικός αυτός Μακιαβέλλι της συμφοράς) του το σβήνει για να εφαρμόσει έναν ανεφάρμοστο και γελοίο νόμο, χωρίς να έχει κάνει καμία προεργασία, καμία προσαρμογή στην Ελληνική κουλτούρα, χωρίς να έχει τα μέσα και τα εργαλεία να επιβάλλει την αντίληψη του. Χωρίς καμία πραγματική στήριξη
Έφερα δύο παραδείγματα για να καταλάβουμε πόσο εκτίθενται δημοσίως με αυτές τις σαχλαμάρες
Γιατί περί σαχλαμάρας πρόκειται, λειψού συντονισμού, κακών μικροπολιτικών και καιροσκοπικών προθέσεων μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, εγωισμών της πλάκας από πολιτικάντηδες χωρίς πραγματικό ανάστημα, μικρόνοιας και μπουνταλοσύνης, κοινωνικής.
Από αυτά τα απλά και καθημερινά (και όχι από τα σπουδαία, λόγου χάρη τα οικονομικά μας χάλια, ή τις διπλωματικές μας παλινωδίες, που τελοσπάντων, έχουμε αποδεχτεί ότι τόσο και τόσα μπορούμε) θα φανεί αν η κυβέρνηση θα συρθεί σε εκλογές με πιθανότητες να επανεκλεγεί ή απλά θα πάει με το λαιμό στη θηλιά, ως ακόμα ένα πρόβατο υποψήφιο για σφαγή.
Δυστυχώς η εικόνα και οι δημόσιες πράξεις, φτιάχνουν το κλίμα. Τα υπόλοιπα έπονται
Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν ευθύνεται για όλα τα χάλια που παρέλαβε, και όταν λέω χάλια εννοώ την κατάσταση της διαχειριστικής γραφειοκρατίας που (υποτίθεται, για τελευταία φορά) ονομάζουμε κράτος και σύστημα. Δεν ευθύνεται για τις παλιές αμαρτίες που σήμερα υπονομεύουν κάθε ευελιξία και κάθε επιλογή, πέρα της πεπατημένης. Δεν ευθύνεται σίγουρα, και για την έκρηξη κοινωνικής οργής , χρεών, την αποσταθεροποίηση της μεσογειακής λεκάνης με τις αλλεπάλληλες επαναστάσεις στον Αραβικό κόσμο.
Ευθύνεται όμως γιατί αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων σε θέματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της. Θέματα δηλαδή ενότητας στη σκέψη και τη βούληση. Που θα έδιναν λύση στα απλά, πρόχειρα και καθημερινά που κουβεντιάζω παραπάνω. Και θα έφτιαχναν και ένα μαξιλάρι υπομονής και εμπιστοσύνης (του τρόμου ενδεχομένως) για να περάσουν τα χειρότερα, στο υποσυνείδητο του Ελληνικού λαού
Υπάρχει χρόνος ακόμα, πριν αποδεχτούν την ήττα τους, να προχωρήσουν σε έναν ανασχηματισμό ή μια επανεξέταση της λειτουργίας τους, και να δώσουν ώθηση σε μερικά θέματα κράχτες που θα διαμηνύσουν σε κάθε επίπεδο, την αποφασιστικότητα και τη διάθεση τους, να κάνουν 5 βασικά πράγματα σωστά
Αν δε μπορούν να καταλάβουν ότι η φτώχεια γίνεται ομορφότερη με τη νικοτίνη και ένα φτηνό καφεδάκι, τότε δεν είναι απλώς ηλίθιοι, είναι επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν το συντομότερο (και αυτοί)