Η δικτατορία του προλεταριάτου

Χτες στις ειδήσεις, όλη η Ελλάδα παρακολούθησε πολλά διαφορετικά μεταξύ τους θέματα, το ίδιο φρικιαστικά στο σύνολο τους, όμως
Ενδεικτικά του παραλογισμού που ζούμε. Της τρέλας και της αλληλοεξόντωσης των Ελλήνων.
Της αποτύπωσης του πολέμου που μαίνεται. Ενός πολέμου που υπάρχει, επειδή απουσιάζει ο νόμος και οι θεσμοί από τη ζωή μας, όπως εμείς νομίζουμε ότι εξασφαλίζονται από το Σύνταγμα.
Έλα όμως, που δε ζούμε σε δημοκρατία. Είναι τόσο φανερό πια ότι έχουμε δικτατορία.
Η μειοψηφία του "εξεγερμένου προλεταριάτου", φιμώνει την εύρυθμη λειτουργία της καθημερινότητας μας, και μας απαγορεύει να πράξουμε διαφορετικά απ ότι εκείνη επιθυμεί.
Μας απαγορεύει να κινηθούμε ελεύθερα, να εκφραστούμε πολιτικά ελεύθερα, να αρθρογραφήσουμε ελεύθερα, να αρθρώσουμε την πεποίθηση μας ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός για την Ελλάδα. Ένας δρόμος που ορίζει το κράτος ως αρωγό του πολίτη, συμπαραστάτη της επιχειρηματικότητας και της προσπάθειας του, και όχι νταβατζή, όπως είναι σήμερα.
Νταβατζή που εξυπηρετεί τις κλίκες των βρυκολάκων του "εξεγερμένου προλεταριάτου" από τη μία, και των διαπλεκόμενων, παροχέων μονοπωλιακών υπηρεσιών πάσης φύσης, από την άλλη
Πρώτα τα επεισόδια στην Κερατέα, όπου όσοι "αντιστέκονται" έσκαψαν μια τάφρο στην άσφαλτο, απ άκρη σ άκρη, ενάμισι μέτρο βαθιά. Με αποτέλεσμα να ξανακλείσει η λεωφόρος Λαυρίου και να διαδραματίζονται πραγματικές μάχες μεταξύ αστυνομίας και "εξεγερμένων"
Δεύτερο την επίθεση "αγανακτισμένων" πολιτών στον υπουργό υγείας Λοβέρδο και τον τραυματισμό δύο ακόμα ανθρώπων σε εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ. Και σε αυτή την επίθεση να προστεθούν όλες οι επιθέσεις εναντίων δημοσίων προσώπων που καταγράφονται τον τελευταίο χρόνο. Αδιακρίτως. Είτε αφορούν τον Αλαβάνο, είτε τον Πάγκαλο. Είτε αφορούν τον οποιονδήποτε εκλεγμένο δημοκρατικά εκπρόσωπο των πολιτών, στην εξουσία
Τρίτο και χειρότερο, την επίθεση "κουκουλοφόρων" στο νομπελίστα Αμερικάνο γενετιστή Τζέιμς Ουότσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τη δομή του DNA το 1953. Στο Πανεπιστήμιο Πατρών παρακαλώ. Μέσα στο αμφιθέατρο. Τύφλα να χει το πανεπιστημιακό άσυλο και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών
Ποιο είναι το κοινό όλων αυτών των φασιστικών και βαθιά αντιδραστικών στη δημοκρατία, αντιδράσεων? Ότι αποτελούν παρακλάδια της ίδιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας, η οποία εκπορεύεται από τον ίδιο-σταθερά-πολιτικό χώρο
Οι μέγιστοι αυτοί υποκριτές της δήθεν αριστεράς (της πλάκας, όπως ο Τσίπρας), από τη μία διεκδικούν την παρουσία τους μέσα στη Βουλή, διαμέσου της παραδοσιακής εκλογικής διαδικασίας. Βλέπετε, είναι πολλά τα λεφτά των επιχορηγήσεων, από το κράτος. Συμφέρει
Από την άλλη, για να συντηρήσουν την κομματική τους νομενκλατούρα, δηλαδή την παράδοση του παρασιτισμού και της μειοψηφο-κρατίας, έχουν στη διάθεση τους ένα ευρύτατο δίκτυο "αντιπροσώπων" σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας. Που ενεργεί και δρα κατά περίσταση, όταν αυτό εξυπηρετεί το κοινωνικό και εκλογικό μάρκετινγκ του χώρου.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι αστείρευτοι. Με φαντασία και ευρηματικότητα. Με οργάνωση και αποφασιστικότητα να περάσουν τις δικές τους απόψεις. Ποιες είναι αυτές οι απόψεις?
Κανείς δεν ξέρει
Για το θέμα της Κερατέας, δε θέλουν με τίποτα να γίνει ο ΧΥΤΥ. Όταν όμως ανακύπτει το θέμα της συνολικής διαχείρισης των απορριμάτων του λεκανοπεδίου, ξαφνικά σωπαίνουν. Δεν τους πέφτει λόγος τι γίνεται στη Φυλή, αν σκοτώνονται καθημερινά οι παρίες της κοινωνίας για ένα μέτρο χαλκό. Αυτοί ενδιαφέρονται για τους Έλληνες συμβασιούχους καθαριότητας που παράνομα διορίστηκαν από τον Κακλαμάνη. Και μέχρι εκεί. Όταν τους ρωτάς γιατί είναι κακό να κλείσει η χωματερή της Κερατέας, που όπως και οι άλλες παράνομες χωματερές της Ελλάδας, μολύνουν πραγματικά, και ανεξέλεγκτα τον τόπο, και στη θέση της να ανοίξει ένας χώρος που ελεγχόμενα θα γίνεται η διαχείριση, αρχίζουν τις κωλοτούμπες. Σου προτάσσουν το επιχείρημα του Ευρωπαίου απεσταλμένου, περί αεριοποίησης των απορριμάτων, γιατί δήθεν οι ΧΥΤΑ και οι ΧΥΤΥ, είναι ξεπερασμένες μέθοδοι στις άλλες χώρες. Δηλαδή δεν έχουμε ακόμα μάθει να περπατάμε, πρέπει να πετάξουμε. Τους ρωτάς, για ποιο λόγο κρατάνε τους δημόσιους δρόμους κλειστούς και τους βανδαλίζουν συστηματικά, έχοντας ανοίξει βεντέτα με τα ΜΑΤ, ενώ έχουν επανειλημμένως καταδικαστεί από τα Ελληνικά δικαστήρια, και σου λένε ότι "πάνω απ όλα το δίκιο της δημοκρατίας και των αξιών των αγώνων των πολιτών". Αγνοώντας ότι πρώτα αυτοί ξεφτιλίζουν τους αγώνες αυτούς (που δόθηκαν για πραγματικά σοβαρούς λόγους, σε εποχές αληθινά σκοτεινές) με τη στάση και την επιμονή τους, κόντρα σε κάθε δίκαιο και λογική
Αλλά η υποκρισία του κάθε Τσίπρα δεν έχει όρια όταν μιλάμε για μια επίθεση μέσα στο Πανεπιστήμιο, ενάντια σε ένα δάσκαλο παγκόσμιας φήμης. Από τη μία κόπτονται για τα δικαιώματα των φοιτητών μέσα στα πανεπιστήμια, και για το άσυλο. Που φυλάνε Θερμοπύλες ελευθερίας της σκέψης. Από την άλλη κόπτονται για τα δικαιώματα των μεταναστών που οι ίδιοι νταϊλίκι εγκατέστησαν στη Νομική, δήθεν γιατί και αυτοί είναι θύματα του ίδιου "καπιταλισμού" που καταδιώκει όλους μας. Για να αποδείξουν τελικά, ότι κάνουν, όπως τους γουστάρει. Και μετά έχουν το θράσος να σηκώσουν χέρι να χτυπήσουν την ίδια την ιδέα της ελεύθερης διακίνησης απόψεων, ιδεών και γνώσης, μέσα στον ιερότερο χώρο της δημοκρατίας. Το σχολείο. Και δε ντρέπονται να εμφανίζονται στα κανάλια να εμπαίζουν την κοινωνία και να μιλάνε για "επαναστάσεις". Τα ξεράσματα της πολιτικής. Οι φασίστες. Γιατί αυτό είναι. Φασίστες του χειρότερου είδους.
Δε θέλω να ασχοληθώ καθόλου με το θέμα του Λοβέρδου και των επιθέσεων στα πολιτικά πρόσωπα.
Άνθρωποι που δε σέβονται βασικές αρχές της δημοκρατίας, δηλαδή τη λειτουργία των θεσμών και τη δράση των προσώπων μέσα σε αυτούς, είναι ικανοί για τα πάντα. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα της βίας, για κανένα λόγο. Πόσο μάλλον για να αποδοκιμάσει πολιτικές πράξεις. Αν έχετε ξεχάσει, η χούντα απαγόρευε την έκφραση πολιτικών ιδεών, και στερούσε δικαιώματα. Εξόριζε, βασάνιζε και εξανδραπόδιζε συνειδήσεις. Φίμωνε και σκότωνε, επειδή "ο ασθενής ήταν άρρωστος και χρειαζόταν επέμβαση".
Αυτά τα ίδια, σημάδια σήψης, είναι και τώρα μπροστά μας. Τα βλέπουμε και τα αισθανόμαστε. Τα αγγίζουμε και τα οσμιζόμαστε. Τα ακούμε
Οι πρωταγωνιστές φοράνε άλλα χρώματα, διαφορετικά, αλλά κατά βάθος είναι οι ίδιοι.
Τότε, τη χούντα των συνταγματαρχών, τη νομιμοποιούσε η ανοχή και η στενοκεφαλιά των "νοικοκυραίων". Βαρίδια του κατεστημένου που λάτρευαν τον Ωνάση, τη Φρειδερίκη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Που αρνούνταν πεισματικά να προχωρήσουν στις αναγκαίες αλλαγές, όταν ολόκληρος ο κόσμος τριγύρω τους άλλαζε. Και όταν ήρθε ο Αντρέας, αποκαλύφθηκε τι τους ενδιέφερε κατά βάθος να αλλάξει. Να γεμίσει η τσέπη τους, και να φουσκώσει ο ατομισμός τους. Χεσμένο το άφησαν το Πολυτεχνείο και την ομορφιά του. Προδομένο
Σήμερα τη χούντα του προλεταριάτου, την αυθαιρεσία, την ανομία και την ξεδιαντροπιά των λίγων, τη νομιμοποιεί η διαχειριστική γραφειοκρατία, δηλαδή όσοι ήταν και είναι βολεμένοι τόσα χρόνια στον προστατευτισμό του κράτους. Και σήμερα που τα λεφτά τελειώσανε, αρνούνται να αλλάξουν. Αρνούνται να αγανακτήσουν για την κατάντια τους. Είναι τα στομάχια τους γεμάτα από σοσιαλισμό και δικαιώματα. Και γίνονται οι ίδιοι φορείς της πιο ακραίας αντίδρασης απέναντι στην πρόοδο.
Την πρόοδο τη ρημάδα, που υποτίθεται ότι οι ίδιοι εκπροσωπούν, εις τον αιώνα τον άπαντα
Κλείνοντας έχω να προτείνω, αυτό που πρότεινε ο Αριστοφάνης πριν πολλά χρόνια.
Να γελάμε μαζί τους. Να γελάμε και να ξεκαρδιζόμαστε με τους προλετάριους δικτάτορες της σύγχρονης Ελλάδας μας.
Γιατί μονάχα με το γέλιο, μπορεί να αντιμετωπιστεί, αυτό το ετερόκλητο πολιτικο-κοινωνικό τσίρκο της πεντάρας. Και τα καμώματα του