Πάσχα στη Ζουαζιλάνδη

Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους και ξεκινώ να λέω τι μου έμεινε από αυτό το Πάσχα
Χτες καθίσαμε να φάμε οικογενειακώς, μεγάλη παρέα ήμασταν, και ξαφνικά έπεσε στο τραπέζι το θέμα της τρύπας του όζοντος και ότι "μας ψεκάζουν" με κάτι τα αεροπλάνα, και άρα κινδυνεύουμε
Αντιλαμβάνεστε τη σοβαρότητα του θέματος νομίζω. Κάποιοι μας ψεκάζουν με κάτι, σε συνδυασμό με τη ραδιενέργεια που ψεκάζεται από μόνη της και τα μεταλλαγμένα ζαρζαβατικά-καήκαμε πιστεύω. Αν προσθέσουμε την ακτινοβολία των κινητών και τις κεραίες, το νοθευμένο πετρέλαιο θέρμανσης και τα στρώματα που αποκάλυψε ο Ευαγγελάτος κάποτε, ότι περιέχουν τοξικά απόβλητα, είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε πολύ σύντομα την αποκάλυψη του Κυρίου, Ιησού Χριστού
Την ίδια στιγμή που η τηλεόραση έπαιζε εικόνες από την πολύπαθη πολιορκημένη Κερατέα, όπου λόγω εκεχειρίας οι κάτοικοι σούβλιζαν αρνιά περιχαρείς, έπιναν κρασιά και χόρευαν δημοτικά τραγούδια, αναφωνώντας "δε θα περάσει ο ΧΥΤΥ", έπεσε στην ομήγυρη και το χαριστικό χτύπημα. Ρώτησε μια άλλη κοπέλα, τι να κάνει τα λεφτά της που τα έχει στην τράπεζα, και αν πρόκειται να χρεοκοπήσουμε τελικά. Ευτυχώς το δικό της ερώτημα ήταν περισσότερο σχετικό με την πραγματικότητα, ωστόσο δυσκολεύτηκα πολύ να απαντήσω. Βλέπετε ήταν πρόσφατες οι μνήμες από την είδηση για καταβαράθρωση της Ελλάδας στις αγορές, λόγω των γνωστών e-mail που όλως τυχαίως "διαρρέουν" από "γνώστες" που "ξέρουν αυτοί" τι θα γίνει. Κι όμως ομολογώ, δεν είχα ποτέ καταλάβει, πόση μεγάλη επιρροή έχουν αυτές οι μαλακίες (συγνώμη για τη λέξη-αλλά πρόκειται για προϊόντα μαλάκυνσης), στη συνείδηση του μέσου ανθρώπου.
Εξεπλάγην δυσάρεστα όταν συνειδητοποίησα ότι τελικά το πλέον διαδεδομένο μέσο ενημέρωσης είναι το "ράδιο αρβύλα". Είτε για σοβαρά, είτε για αστεία θέματα
Ειλικρινά όσα γράφω, αφορούν τη δική μου αντίληψη και δε θέλω να υποτιμήσω κανέναν άνθρωπο που ξεγελιέται από τη σοβαροφάνεια και πανικοβάλλεται. Άλλωστε έχω να καταθέσω τη δική μου μαρτυρία, από πανεπιστημιακό χώρο, όπου η άγνοια συμφοιτητή μου για το θέμα της κατάληψης του δημαρχείου Αθηναίων (που έχει βουϊξει ο τόπος βρε αδερφέ) ήταν παροιμιώδης! Δεν ήξερε για ποιο πράγμα του μιλούσα! Λες και ζούσε σε άλλη πόλη, και όχι 3 χιλιόμετρα από το κέντρο
Και αναρωτιέμαι φωναχτά και νοερά ταυτόχρονα. Που ζω? Που έχει φτάσει το επίπεδο της άγνοιας και της αδιαφορίας μας? Η απαιδεψιά και η ασχετοσύνη? Η ημιμάθεια και η αναπαραγωγή της φημολογίας, λες και ζούμε στο 1500 που οι άνθρωποι μάθαιναν τα νέα από τον τελάλη της γειτονιάς
Είναι δυνατόν, σήμερα, με τόσα μέσα στη διάθεση μας, με τόσα ερεθίσματα, να είμαστε τόσο απορροφημένοι (ορισμένοι) στην κοσμάρα και την παρτούκλα μας (συγνώμη και πάλι για τις αγοραίες εκφράσεις αλλά ειλικρινά δε βρίσκω λέξεις) που και ο κόσμος να καίγεται, δε μας ενδιαφέρει να μάθουμε κάτι παραπάνω?
Και σαν τα βόδια περιφερόμαστε, αφιερωμένοι στη βρώση, την πόση, την ευμάρεια και την ευημερία του πρόσκαιρου και του επιφανειακού, σαν τα τζιτζίκια, και χάσκουμε απορημένοι σα μεξικάνοι σε μόνιμοι σιέστα?
Ήμαρτον κύριε Ιησού δηλαδή, μεγάλη η χάρη σου!!
Το κακό δεν είναι να αγνοείς, γιατί κανένας δεν τα ξέρει και όλα. Το κακό είναι να μην ψάχνεις να βρεις απαντήσεις. Και να αναμεταδίδεις σαν παπαγάλος τα όσα ακούς "στην πιάτσα", άκριτα και ελαφρά, λες και δεν τρέχει τίποτα. Λες και γίνεσαι κι εσύ σημαντικός, αν δώσεις παρακάτω το "κόλπο" στο δικό σου κύκλο. Λες και θα κοινωνικοποιηθείς κατουρώντας στραβά στο ίδιο πηγάδι της ανοησίας
Τελικά, καλά μας κάνουνε, γιατί δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Ούτε από λόγια, ούτε από έργα.
Νοιαζόμαστε μονάχα για το περιβολάκι μας, και ασχολούμαστε μόλις βρέξει στο δικό μας το παρτέρι.
Λες και κάποιος μας είπε, ότι η γνώση για τα κοινά και τα δημόσια, είναι απαγορευμένο και κολάσιμο πράγμα, σκοτεινή και κατάπτυστη ασχολία, και ότι θα πρέπει να κοιτάμε μόνο (και να σταυρώνουμε) τον κόρφο μας. Κι εμείς πραγματικά αυτό θέλουμε
Μεγάλοι και τρανοί κουτσομπόληδες του γείτονα, της γειτονιάς, των συγγενών και των φίλων, τον κοντινών και διπλανών, με τσεκούρι ακονισμένο να μετράμε και να διαβάλλουμε τα ξέφτια της κουρελούς των, λες κι εμείς έχουμε χαλιά πέρσικα στο κατώφλι μας, σαν τους πασάδες της Ανατολής. Και δε μετράμε τα δικά μας χάλια, την καμπούρα μας
Και δε σηκώνουμε μύτη να δούμε παραέξω πως ζει ο κόσμος, πως σκέφτεται, που πηγαίνει
Και ξαφνικά έρχεται ένα ΠΑΣΟΚ, χράπ, κόβει τα μισά λεφτά, έρχεται μια ΝΔ, χράπ κόβει το άλλο μισό, φτάνει και ο Τσίπρας με την Παπαρήγα στο σαμάρι του, χράπ κι ένα σκαμπίλι γιατί τόσο καιρό τα παίρναμε από το κατεστημένο, νά σου κι ο Καρατζαφέρης, ξανα χράπ άλλο σκαμπίλι γιατί μας έδειραν οι κομμουνισταί και όχι οι εθνοπατριώται
Κι ένα πρωϊνό, με τρύπια τσέπη, αναρωτιόμαστε τι ναι η ζωή, τι ναι ο άνθρωπος και αλλάζουμε πλευρό για να ροχαλίσουμε καλύτερα
Πάρτε το χαμπάρι!
Όσο αφήνετε τους άλλους να σας λένε τι γίνεται εκεί έξω, και δεν ασχολείστε εσείς, τόσο θα ζείτε τη ζωή που αυτοί επιλέγουν για εσάς. Τελεία και παύλα
Το πυρηνικό όπλο του σήμερα λέγεται πληροφόρηση. Το άλλο διαστημικό όργανο λέγεται μόρφωση. Το απόλυτο όμως εργαλείο του φτωχού ανθρώπου είναι η φράση "είτε πιστεύεις, είτε δεν πιστεύεις, εσύ να ψάχνεις και να ερευνάς τι γίνεται. να βρίσκεις τα πως και τα γιατί του κόσμου. και αν τα βρείς θα ξέρεις πως να χτίσει κι εσύ στέρεα θεμέλια και να ανέβεις ψηλότερα. έτσι όπως είσαι πραγματικά φτιαγμένος να κάνεις. παιδί του θεού, καθ εικόνα και ομοίωση"