Όσα κι αν έχω, δανεικά πια δε σου δίνω, να κάνεις βόλτες με το magic bus....
Ταξιδιάρα ψυχή, αποκαλούσαν τον πρωταγωνιστή/πρωταγωνίστρια του θρυλικού τους ροκ τραγουδιού οι "Τρύπες", την εποχή που στοιβαζόμασταν στο Ρόδον για να τους ακούσουμε, τρώγοντας ένα τσουβάλι ξύλο από τους -σε έκσταση- φίλους του συγκροτήματος.
Ταξιδιάρα ψυχή και σήμερα η Ελλάδα, που κάθε λίγο και λιγάκι απευθύνεται στους "φίλους" από τη Δύση, για να της δώσουν τα λεφτά που χρειάζεται, για να συνεχίσει την περιπλάνηση στον κόσμο των παραισθήσεων. Εκτός αν νομίζει κάποιος ότι magic bus σημαίνει κάτι άλλο. Ταξίδι στη Ντίσνεϋλαντ για παράδειγμα ή στο Λάγκο ντι Γκάρντα (άλλη παιχνιδούπολη στη βόρεια Ιταλία)
Δυστυχώς η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη και οι δυσκολίες δεδομένες
Ακόμα και σήμερα, ένα σχεδόν χρόνο από τη στιγμή που το ΠΑ.ΣΟ.Κ ανήλθε στην εξουσία, αναλαμβάνοντας τις τύχες της χώρας, τίποτα ουσιαστικό δεν έχει γίνει, για να γυρίσουμε σελίδα
Τα λεφτά του ΔΝΤ-μνημονίου, εξυπηρετούν ληξιπρόθεσμες οφειλές και όχι μεταρρυθμίσεις, κατεστημένες ομάδες εξουσίας (βλέπε κόμματα, κοινοβουλευτισμό,συνδικαλιστικές ομάδες, τοπική αυτοδιοίκηση και περί αυτών συμφέροντα, ομάδες επαγγελματιών που απολαμβάνουν "προνόμια", κλπ), τη συντήρηση του υδροκέφαλου και κρατοκεντρικού συστήματος οικονομίας, που αποτρέπει τους ιδιώτες να δραστηριοποιηθούν σοβαρά σε διάφορους κλάδους της οικονομίας.
Έτσι, και περισσότερα λεφτά να μπουν στην Ελλάδα, σίγουρα θα πάνε σε αυτά τα στόματα, ώστε να συνεχίσουν να υπάρχουν. Και σίγουρα, όσο οι Ευρωπαίοι, δεν ανοίγουν το πουγγί (και πολύ καλά κάνουν), τόσο η εσωτερική προπαγάνδα των στρατευμένων ΜΜΕ και των εγκάθετων τσάτσων τους, θα δημιουργεί φοβικά σύνδρομα, υστερία και απελπισία, απόγνωση και κατάθλιψη, στους Έλληνες εκείνους που ακόμα τους ακούν και τους δίνουν σημασία. Και η "αντίδραση" απέναντι στο δαίμονα Τροϊκα, θα δυναμώνει, η "ανυπακοή" και η απείθεια απέναντι στο νόμο, και όλα αυτά τα σαχλά κινήματα θα πληθαίνουν. Ποια "ανυπακοή" και κουραφέξαλα. Δεκανίκι του συστήματος κι αυτή, όπως και όλοι οι καρνάβαλοι της αριστεράς, που είναι υπέρ της διαιώνισης του βολέματος, της κλίκας, του μέσου και της διευκόλυνσης, της επικράτησης και της επιβολής των αποφάσεων της οποιασδήποτε μειοψηφίας, έναντι της βούλησης της πλειοψηφίας. Δικτατορία του προλεταριάτου κυριολεκτικά. Και μάλιστα ενός προλεταριάτου εντελώς λούμπεν, όχι γιατί είναι φτωχό, αλλά γιατί είναι υπέρ του δέοντος χορτάτο και αρνείται να μετακινηθεί από τις πάγιες υπερεξουσίες του. Που προϋποθέτουν την ύπαρξη του σημερινού συστήματος τροφοδότησης τους, από τις δημόσιες δεξαμενές. Με διάφορους τρόπους.
Που βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της νόμιμης διεκδίκησης του δικαίου του εργαζόμενου/υπαλλήλου/ιδιοκτήτη/επιχειρηματία/αγρότη/φοιτητή/συνταξιούχου κλπ, και της ηθελημένης άγνοιας, που αντιδρά τυφλά χωρίς να ενδιαφέρεται να καταλάβει? Θα αργήσουμε να ξετυλίξουμε αυτό το κουβάρι εδώ στην Ελλάδα. Ίσως να μην το καταφέρουμε και ποτέ. Γιατί είναι δύσκολο να αλλάξουμε συνήθειες και αντιλήψεις, ξεφεύγοντας από τον εγωϊστικό μας μικρόκοσμο. Και τα συμφέροντα μας
Εδώ όμως έγκειται και η αποτυχία του ΠΑ.ΣΟ.Κ αλλά και όλων των σημερινών πολιτικών δυνάμεων του τόπου, πράγμα που θα αποδειχτεί περίτρανα στις επερχόμενες εκλογές, όπου η αποχή θα σημειώσει πρωτοφανή άνοδο. Αποτυχία να εξηγήσουν, να πείσουν, να φανούν αξιόπιστοι και εχέγγυοι συνομιλητές με μια κοινωνία που αλλάζει δραματικά. Που σπαράζει πίσω από το προσωπείο της αθωότητας. Της επιτηδευμένης παρθενίας και αμώμου αγνότητας.
Αποτυχία και εγκληματική ανικανότητα, να συνδεθούν τα λόγια με τα έργα. Να γίνουν οι τομές που απαιτούν οι περιστάσεις. Να προχωρήσουμε με συναίνεση και ομοψυχία. Να ξεκαθαριστούν με κρυστάλλινο λόγο όλα τα σκοτεινά σημεία. Να αποσαφηνιστούν τα πάντα, με απλές σταράτες κουβέντες, και να ειπωθεί με ρεαλιστικό πνεύμα το τι πρέπει να γίνει και γιατί. Να καταλάβουν όλοι τι συμβαίνει στην Ελλάδα και γιατί συμβαίνει.
Αποτυχία και εθνική προδοσία, την ύστατη στιγμή, να κοιτάνε να διασώσουν ότι μπορούν από τις κομματικές ταμπακέρες, και να υποθηκεύουν τη διεθνή οικονομική και πολιτική θέση της Ελλάδας με τα τερτίπια και τις πονηριές τους. Τις αλχημείες και τη δημιουργική τους λογιστική. Τις μεθόδους που οδηγούν στην πλήρη εξαθλίωση εκατομμύρια κοσμάκη, που δε φταίει σε τίποτα.
Σήμερα, είμαστε πλήρως εξαρτημένοι από τις αποφάσεις άλλων, σχετικά με τη ρευστότητα του δημοσίου τομέα μας, και είμαστε κυριολεκτικά στο έλεος τους. Δεν έχουμε καμία διαπραγματευτική δυνατότητα. Και αν το μνημόνιο ήταν όντως το τελευταίο μας όπλο, ώστε να μην κηρύξουμε στάση πληρωμών (και φουντάρουμε μια ώρα νωρίτερα όλοι μαζί), τα λεφτά μας τα έδωσαν για να αλλάξουμε πορεία στην πράξη. Όχι στα λόγια
Σήμερα, δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα, που να μπορεί να το πράξει αυτό
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Υπάρχει κενό εξουσίας σοβαρό, τεράστιο, ανυπέρβλητο. Χάσμα και έρεβος. Χάος και άβυσσος. Όλα τα υπόλοιπα είναι μαρμελάδες και σιρόπια
Δε μπορούν τα παλικάρια, πράσινα, μπλε και κόκκινα. Αυτά ξέρουν, αυτή την πελατεία έμαθαν, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν κάτι. Δε γνωρίζουν αλλά δε θέλουν κιόλας
Ας μας κάνουν το χατίρι λοιπόν, αντί να σκούζουν και να φωνάζουν ότι πεθαίνουν και ότι πονάνε, μπας και τους λυπηθεί κανένας ρομαντικός, να ανέβουν στο πρώτο αεροπλάνο, για όπου θέλουν, όπως οι άλλοι δικτάτορες των μεσογειακών χωρών, και ας μας αδειάσουν τη γωνιά μια ώρα νωρίτερα.
Λύσεις θα βρεθούν, μην ανησυχείτε. Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας δεν είναι ηλίθιοι να μη θέλουν τα λεφτά τους πίσω. Μην τρελαθούμε κιόλας. Όχι ότι δε μας αγαπούν. Ωραιότατα νησιά έχουμε, και πανέμορφες γυναίκες. Εύγευστα σουβλάκια και δροσερά κρασιά. Ψηλά βουνά και γαλανές θάλασσες. Και βαθιές επίσης
Όμως είναι προφανές, ότι αυτοί οι κερατάδες που μας κυβερνάνε, οι δικοί μας, και λεφτά να τους δώσουν, δε θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους για να μην εξαφανιστούν πολιτικά. Για να μη χάσουν τη λεζάντα και τις χορηγίες των "δικών" τους. Αυτών με τους οποίους πραγματικά "τα φάγανε". Και ρεύονται στη μούρη μας, ζητώντας και τα ρέστα.
Αντί επιλόγου σας παραπέμπω σε όσα γράφει ο Κώστας Στούπας στο www.capital.gr : Οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν το εξής δίλλημα. Αν δώσουν πολλά, οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα που είναι απαραίτητες για τη σύγκλιση θα αναβληθούν. Υπουργοί, συνδικαλιστές και συντεχνίες περιμένουν σαν τα «κοράκια»... Αν δεν δώσουν αρκετά, οι αγορές θα επιτεθούν και το ντόμινο θα συμπαρασύρει και ισχυρούς κρίκους του ευρώ...
Ιδού λοιπόν η ρόδος, ιδού και το πήδημα...η για να το πω αλλιώς, Λονδίνο, Άμστερνταμ η Βερολίνο,
για να πάνε να κρύψουν τις πομπές τους, οι "δημοκράτες" μας και το συνάφι τους
Εμείς έχουμε προ πολλού κατέβει, από το μαγικό τους λεωφορείο........
No comments:
Post a Comment