Thursday, March 4, 2010

Τζούλια


Χτές γινόταν σάλος στο γραφείο
Σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι έψαχναν υπολογιστή για να δούν το επίμαχο βίντεο της Τζούλιας
Ένα βίντεο που για μία ημέρα- ή για όσες προηγήθηκαν αλλά εγώ αγνοούσα- έγινε εθνικό θέμα, (σα να λέμε εθνική ελλάδος ή εθνικό φρόνημα)
Και πώς να μη γίνει, όταν μιλάμε για μία κοπέλα με τα προσόντα της συγκεκριμένης,προσόντα θαυμαστά και ξακουσμένα, κορμί λαμπάδα, αναλογίες αφροδίτης, πρόσωπο μέριλυν, ξανθιά και με ύφος που υπόσχεται την κόλαση και το πάθος, σε όλα τα αρσενικά της χώρας
Όμως η κουβέντα δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες, γιατί οι λεπτομέρειες δεν ήταν το ζήτημα τελικά
To ζήτημα -ως συνήθως- είναι η κλειδαρότρυπα και η περιέργεια για όσα μας φαίνονται "ακραία","ανήθικα","σκανδαλώδη" και λοιπά επίθετα που χρησιμοποιούμε για να καταλαγιάσουμε την ταραχή μας μπροστά σε τέτοια θεάματα και τηλε-αναγγελίες
Κάποιος έγραψε ότι ο κόσμος καίγεται, κι εμείς ασχολούμαστε με τέτοια ποταπά ζητήματα, όμως η αλήθεια είναι ότι εμείς ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με τον κόσμο, αλλά είμαστε μόνιμοι πελάτες της Τζούλιας και της κάθε Τζούλιας, της ομορφιάς δηλαδή που αυτοπυρπολείται μπροστά στα πεινασμένα μας βλέμματα, στις οθόνες των υπολογιστών και στα dvd των σπιτιών μας
Γιατί αυτή είναι και η ουσία του προβλήματος ή μάλλον του βίτσιου μας
Εδώ και τόσα χρόνια ώς άλλοι Νέρωνες, κοιτάμε με λαιμαργία τη δημόσια αρένα στην οποία κατασπαράζονται δίαφοροι πρωταγωνιστές, από τα λιοντάρια της δημοσιογραφίας και του κοινού μας βίου, τα μεσημεριανάδικα και τα λοιπά ραδιοτηλεοπτικά καφενεία, που έχουν υποκαταστήσει τα άλλοτε σπουδαία στέκια του κολωνακίου και το Ζόναρ'ς, στα οποία περνούσαν από ψιλή κρισάρα οι τότε "μεγάλοι" σταρ της ελληνικής κοινωνίας
Μας αρέσει και μας ηδονίζει να κοιτάμε πίσω από ένα τζάμι, και μετά να λέμε ψέματα στον εαυτό μας, για να συνεχίζουμε να κοιτάμε το επόμενο θέμα, με την ίδια απάθεια και την ίδια διεστραμμένη αδιαφορία
Ποιά είναι η Τζούλια?
Μα τι άλλο, εκτός από τη σύγχρονη πατρίδα μας
Μια πατρίδα με τρομακτικά προσόντα, απίστευτες ομορφιές, τα καλυτερότερα κληρονομικά χαρακτηριστικά, ιστορία και παράδοση, πληθωρικότητα και προσωπικότητα, χιούμορ και αντίληψη, νοημοσύνη υψηλού επιπέδου, που όμως έχει βιδωμένο στο κορμί της, ένα κεφάλι καμμένο από τις κάθε λογής καταχρήσεις
Καταχρήσεις από ουσίες, από συμπεριφορές, από οικογενειακές και κοινωνικές στρεβλές αντιλήψεις, από το νεοφιλελεύθερο πνεύμα του αναλώσιμου ανθρώπου, από την παγκοσμιοποιημένη παράνοια της  σύγχρονης εποχής των περαστικών, και της ταχύτητας στη ζωή μας
Το βίντεο δείχνει μια γυναίκα εκτυφλωτικά όμορφη η οποία, μέσα σε μια κατάσταση εγκεφαλικής αποστασιοποίησης, επαγγελματικής τυπικότητας, και προσχεδιασμένης ξεφτίλας, αποκαλύπτει τα όσα ποτέ δεν κάλυψε, τα όσα ποτέ δεν έκρυψε, επιδιδόμενη σε μια βιοποριστική πρακτική, ανάλογη των συμβιβασμών και της ανέχειας τόσων και τόσων, που παριστάνουν ότι συμβαδίζουν με τις εταιρικές κουλτούρες και τα μάρκετινγκ πλάν, ενώ απο μέσα τους υποφέρουν ή απλά το έχουν πάρει απόφαση ότι έτσι βγαίνει η υποχρέωση για παραγωγικότητα και το χρήμα για το ψωμί και το τυράκι τους
Το βίντεο δείχνει μια χώρα, που ανοίγει τα πόδια στα ευρωπαϊκα "κεφάλαια", χωρίς ντροπή, με έξυπνες ατάκες -λες και προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι αυτό είναι θεμιτό για να επιβιώνεις- που μέσα στο σύννεφο της ευημερίας που απολάμβανει ακόμα ,ξεγυμνώνεται εθνικά, κοινωνικά, ηθικά και πρακτικά στα μάτια των τηλεθεατών της, των όσων δηλαδή πληρώνουν για να υπάρχει και να λειτουργεί σαν τέλειο άλλοθι και δικαιολογία, για τη δική τους υποκρισία, την περισσευούμενη και την  ανα-λογιστικά ευνομούμενη
Και αυτό το βιδωμένο κεφάλι -πάνω στο αψεγάδιαστο κορμί-το γεμάτο παραισθήσεις, το μισομεθυσμένο αλλά καλά δασκαλεμένο μέσα σε καιρούς πονηρούς και χαλεπούς, εκπέμπει ένα βλέμμα απελπισίας και  απόγνωσης, την ώρα που εκτονώνεται και εκτονώνει τα σεξουαλικά του ένστικτα προς πάσα κατεύθυνση
Ποιά είναι η λύση?
Μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση, το "πονάει κεφάλι-κόψει κεφάλι" είναι ο μόνος δρόμος
Όχι το δικό της, το δικό μας εννοώ
Αυτό που έχει μάθει να κοιτάζει μόνο, τη ζωή του, μέσα από μια βιτρίνα, από τη λάθος μεριά του μαγαζιού
Στην απέξω

No comments: