Καιρό είχα να γράψω

Όχι πως συνέβη και τίποτα σπουδαίο δηλαδή, εκτός της γνωστής επικαιρότητας
Ήθελα να σταθώ σε μια δήλωση του Γιώργου, σχετικά με το θέμα της σύστασης εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία, και φυσικά την ανάγκη να λειτουργήσει και αναδρομικά
Είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα το να εξαγγέλει ο πρωθυπουργός θέματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για κάθε, και σε κάθε επίπεδο, της δημόσιας ζωής
Είναι μια κίνηση που μόνο οφέλη μπορεί να έχει, ώς προς την επί σειρά ετών κλονισμένη αξιοπιστία των πολιτικών λόγων και πράξεων
Δεν έχω φυσικά καμμία αυταπάτη, ότι κάποιο αποτέλεσμα μπορεί να έχει μια τέτοια διαδικασία, πέραν του να αναλωθεί το πολιτικό σύστημα σε μια εσωστρεφή σαρκοφαγική ενδοσκόπηση και την -για δημόσια κατανάλωση- αναδρομική αποτύπωση-ανάλυση γνωστών πεπραγμένων και παραληφθέντων πράξεων και αντιφάσεων παρελθόντων κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ και της Ν.Δ
Τι άλλο να μας πούν από αυτά που ήδη ξέρουμε?
Το θέμα είναι, θα τιμωρηθούν όσοι είναι πραγματικά υπαίτιοι?
Θα καθιερωθεί η δημόσια λογοδοσία και η διαφάνεια σε κάθε ζήτημα που αφορά το δημόσιο συμφέρον?
Ας μήν πηγαίνουμε μακριά
Ο Γιώργος δείχνει ότι έχει ρηξικέλευθες προθέσεις, και ότι θέλει να είναι άμεσος και ειλικρινής με τον κόσμο που ξανά καλείται να επιδείξει υψηλό φρόνημα και πατριωτική συνείδηση απέναντι στην ανάγκη να συμμαζευτούν τα (ασυμάζευτα) δημόσια οικονομικά
Όμως οι προθέσεις δεν αρκούν, ούτε και συνδέεται απαραίτητα η καλή εικόνα μιας κυβέρνησης, με την αποτελεσματικότητα της
Επίσης είναι προφανές ότι η δήλωση αυτή έρχεται να απαντήσει (και να απαλύνει) στο παράπονο του μισθωτού, περί της μόνιμης επωδού της Ε.Ε για σκληρότερα μέτρα (στην πλάτη του), στο ότι δεν θα πληρώσει μόνο αυτός, αλλά έστω και για τα μάτια θα αναζητηθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι (δηλαδή οι θεσμικά υπεύθυνοι της κακοδιαχείρισης των δημόσιων πόρων), για την αλγεινή εικόνα αναξιοπιστίας και ψεύδους που συστηματικά καλλιεργείται στα αρμόδια Ευρωπαϊκά όργανα και για την οποία λογοδοτούμε
Και λογοδοτούμε -ας μη γελιόμαστε- διότι δεν είμαστε ικανοί αυτή τη στιγμή να κρύψουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι, όπως έκανε ο γέρο Αντρέας και οι επόμενοι κυβερνήτες του κράτους
Ενός κράτους που μοιάζει με συσσωρευμένα μπάζα σε μια χωματερή, μέσα στα οποία ο καθένας από εμάς προσπαθεί να διακρίνει την ελπίδα για καλύτερες μέρες
Το ζήτημα δεν είναι να βρούμε μια κυβέρνηση να διαχειρίζεται τις κρίσεις, ούτε επίσης να βρούμε μια κυβέρνηση να δικάσει τα κακώς κείμενα
Το ζήτημα είναι να επανακαθορίσουμε τις συντεταγμένες, πάνω στις οποίες είναι αναγκαίο να επαναδομηθεί ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός και η λειτουργία της Ελληνικής κοινωνίας
Δε γίνεται να κυβερνάς, έστω και ο ίδιος ο Ιησούς να είσαι, όταν στηρίζεσαι σε αλλοπρόσαλα και σαθρά θεμέλια, όταν το αυτονόητο δεν υφίσταται αλλά ούτε και προκύπτει νομοθετικά
Το πρώτο σοβαρό βήμα είναι ΠΑΝΤΟΤΕ ο νόμος, δηλαδή το Σύνταγμα και η νομοθεσία, δουλειά των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας στη βουλή, και στη συνέχεια η συστηματική εφαρμογή του από ολόκληρο το δημόσιο
Σήμερα παρατηρούμε ότι στην Ελλάδα επικρατεί η αποσπασματική αντίληψη και τοποθέτηση απέναντι στην πραγματικότητα, πράγμα που αποδεικνύεται ξεκάθαρα από τη στάση των διαφόρων κοινωνικών ομάδων απέναντι στην κρίση
Δηλαδή τα μπλόκα των αγροτών, στη συνείδηση των οποίων υπάρχουν χρήματα αλλά δεν τους δίδονται, οι απεργίες των ταξί, οι οποίοι αντιδρούν γιατί θέλουν φοροαπαλλαγές, (στη συνείδηση τους δηλαδή το κράτος μπορεί και πρέπει να τους διευκολύνει), στις απεργίες και τις αντιδράσεις κάθε συνδικαλιστικού φορέα που διεκδικεί ότι διεκδικεί κάθε χρόνο, πιστεύοντας και ελπίζοντας σε προνομιακή μεταχείριση και κρατικό προστατευτισμό. Στην γενικευμένη ΣΕ ΟΛΟΥΣ πεποίθηση δηλαδή ότι πιέζοντας όλο και κάτι μπορεί να κερδηθεί, διότι το κράτος είναι ο πατερούλης μας, η αγελάδα με το άφθονο γάλα που θα σκύψει πάνω από τη δική μας αναποτελεσματικότητα
Ότι διατηρει την ανταγωνιστικότητα της χώρας μας σε ελάχιστα επίπεδα, και ότι στραγγαλίζει την ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών στην Ελληνική αγορά, κατάλοιπα ενός παρωχημένου αναξιόπιστου οικονομικά και θεσμικά περιβάλλοντος, εμφανίζεται και σήμερα παραστατικά και γλαφυρά, εν μέσω (και αυτό είναι το γελοιωδέστερο των πραγμάτων) της χειρότερης κρίσης (σε επίπεδο κοινωνίας κυρίως) που εγώ θυμάμαι στην πρόσφατη ιστορία μας. Και εμφανίζεται ξεκάρφωτο, ανίδεο, απαιτητικό και αδιάλλακτο να ζητήσει ειδική μεταχείριση
Να ποιοί υπονομεύουν τη δημοκρατία Γιώργο, ιδού οι γραμματείς και οι φαρισαίοι υποκριτές: Η νοοτροπία του "εγώ για πάρτη μου και το κράτος για όλους" που χρόνια έχει διαβρώσει τις συνειδήσεις όλων μας