Monday, December 17, 2012

Με κλάματα και ευχολόγια


Όλοι συζητάνε το φονικό -το μακελειό- στην Αμερική
Όλοι, ανατρέχοντας σε ανθρωπιστικές αξίες και ιδανικά, σε αληθινά αποθέματα συμπόνιας και συμπάθειας, έχουν να καταθέσουν την άποψη τους
Ο πρόεδρος Ομπάμα δάκρυσε, και μετέβη ο ίδιος στο Κονέκτικατ για να συμπαρασταθεί στους γονείς των άτυχων παιδιών
Ποιά είναι η ουσία? Ότι οι ψυχές αυτές, δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω, όσο κλάμα και να ρίξει ο Πρόεδρος και το μεγάλο της Αμερικής έθνος
Όμως εγώ δεν συμπάσχω μαζί τους. Δε θα συμμετέχω στο -ακόμα μια φορά- σενάριο που με κροκοδείλια δάκρυα αναπαράγεται απ άκρη σ άκρη της υφηλίου
Και δεν θα το κάνω γιατί οι Αμερικάνοι σκότωσαν τα παιδιά τους. Οι ίδιοι. Ναι, μάλιστα
Δεν είναι η πρώτη φορά και δυστυχώς δεν θα είναι και η τελευταία
Με αίμα έχουν πληρώσει χιλιάδες παιδιά σε ξένες χώρες, με αίμα έχουν πληρώσει χιλιάδες γηγενείς το Αμερικάνικο όνειρο
Πρόκειται για μια κοινωνία αγρίων, ημίτρελων, αμόρφωτων και εγκληματιών, που ζουν σε καθεστώς άγριας δύσης--σε κάθε επίπεδο
Καμιά συμπόνοια δε δείχνουν στην καθημερινότητα τους, απέναντι στους παρίες της ζωής. Είτε μέσα στην ίδια τους τη χώρα, είτε στις πράξεις της εξωτερικής τους πολιτικής
Καμιά συμπόνοια δε δείχνουν απέναντι στα παιδιά τους, που τα εθίζουν σε μια ζωή ανταγωνισμού για την ύλη, εξοπλίζοντας τα χέρια τους με κάθε όπλο (μεταφορικά και κυριολεκτικά) εκτός από αυτά που έχουν αξία για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Ποιά είναι τα θεμελιώδη για να ζήσεις με αξιοπρέπεια?
Οι βασικές διαχρονικές αξίες που οι ίδιοι οι founding fathers διατύπωσαν στη διακήρυξη της Αμερικάνικης Ανεξαρτησίας, πριν πολλά πολλά χρόνια. Ας ανατρέξουν σε αυτές και όχι μόνο στις αλλεπάληλες τροποποιήσεις της, όποτε βολέψει.
Τα ΜΜΕ επιχειρούν να προβάλλουν τον θύτη ως ένα παιδί "διαφορετικό" που ήταν μια "περίπτωση μοναδική". Μα σίγουρα, ένας φυσιολογικός άνθρωπος (μεγάλη κουβέντα το τι είναι φυσιολογικό στις μέρες μας) δεν θα έπαιρνε 4 όπλα και ενισχυμένες σφαίρες για να μπει σε ένα δημοτικό σχολείο.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι στη μεμονωμένη περίπτωση.
Το πρόβλημα της Αμερικάνικης κοινωνίας είναι η βαθιά πραγματική σήψη που έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε δυνητικά τέρατα. Αμοραλιστές, αδιάφορους, δίχως φιλοσοφία και ενδιαφέρον για το διπλανό τους, ομήρους σε αστυνομοκρατούμενες μεγαλουπόλεις και εξοντωτικές συνθήκες εργασίας.
Χωρίς καμία προοπτική και πιθανότητα επιβίωσης κάτω από ένα όριο εισοδήματος, χωρίς κοινωνικό κράτος, χωρίς αλληλεγγύη στη δύσκολη στιγμή. Ένα έθνος που έχει κάνει το φιλελευθερισμό και την επίδειξη δύναμης και εξουσίας μοναδική του αληθινή θρησκεία, μαζί με τη βάναυση επιβολή χωρίς ηθικούς φραγμούς, της Pax Americana, εις βάρος κάθε φτωχού και υπανάπτυτου λαού της υφηλίου
Μια κοινωνία εξωφρενικά ηλίθιων πλουσίων, ρηχών και επιπόλαιων, μαζί με εκατομμύρια φτωχούς και ανήμπορους Αμερικάνους, μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα. Μια χώρα θεμελιωμένη στο δίκαιο του ισχυρότερου, του ατομικού συμφέροντος, του χωρίς φραγμό πλούτου που με τη σειρά του οδηγεί στην απόκτηση κοινωνικής καταξίωσης και πρόσβαση στην εξουσία.
Μια χώρα που μαστίζεται από ανεργία, εξαθλίωση, τεράστιο πρόβλημα μετανάστευσης, αλλά κυρίως πλήττεται από την απουσία πραγματικών στόχων και προτεραιοτήτων, πέρα από την καθολική επικράτηση ως πλανητική μονοκρατορία
Δεν είναι δυνατόν το 2012 να μιλάμε για 270 εκατομμύρια όπλα στα χέρια των πολιτών της υπερδύναμης. Και μετά να απορούμε που βρίσκονται οι τρελοί και προξενούν τα μακελειά. Δεν είναι δυνατόν η φάρσα περί δικαιωμάτων του πολίτη να ισχύει μόνοπλευρα. Αυτοί που είναι εν δυνάμει θύματα των οπλισμένων--οι αδύναμοι, δεν έχουν δικαιώματα? Είναι να απορεί κανείς
Είναι να αναρωτιέται ο πλέον καλόπιστος, πως αυτό το έθνος των κακομαθημένων σερίφηδων, νομιμοποιείται να επιβάλει τη θέληση του σε χώρες που ούτε στο χάρτη μπορούν να τις εντοπίσουν οι rednecks των νότιων πολιτειών (που στην πλειοψηφία τους κατατάσσονται στο στρατό)
Με κλάματα και ευχολόγια λοιπόν δε σώζονται ζωές κύριε Ομπάμα. Με έργα και νόμους ίσως κάποτε να σωθούν ζωές αθώων παιδιών.
Αρκεί κάποτε οι Αμερικάνοι, να βάλουν πρώτη στην ιεραρχία των αξιών τους, την ανθρώπινη ζωή, εκθρονίζοντας το δολλάριο.....

 

No comments: