Monday, December 10, 2012

Μεσαίωνας


Χτες το μεσημέρι, Κυριακή, χάζευα στον καναπέ με το μικρό μου αγκαλιά
Έδειχνε η τηλεόραση μια κυρία που δηλώνει εδώ και χρόνια επαγγελματίας αστρολόγος αρθρογραφώντας και σε εφημερίδες αν δεν απατώμαι. Δίπλα της, μια άλλη κυρία σχολίαζε τα ζώδια και οι δύο εν χορώ συσκέπτονταν δημοσίως, με τη σοβαρότητα του ανθρώπου που ξέρει τι λέει και το εννοεί. Πιστεύω ότι δίπλα τους, δε θα στεκόταν ούτε Νομπελίστας των επιστημών. Πραγματικά.

Το βράδυ μου -λέει η Κλαίρη- ας γυρίσουμε κανάλι, δε θέλω να δω το "τέλος του κόσμου" (την ταινία). Που πραγματεύεται (όπως έμαθα) αυτή την περιβόητη προφητεία των Μάγιας ότι στις 12 Δεκέμβρη του 2012 θα τελειώσει ο κόσμος. Μάλιστα, έβγαλε ανακοίνωση και η NASA για να καθησυχάσει τα πλήθη που έσπευσαν να πάρουν τα μέτρα τους εξοπλίζοντας υπόγεια και κρυψώνες φορώντας αντιασφυξιογόνες μάσκες (αυτό για να μη γελάνε ορισμένοι με τις ανακοινώσεις της Πολεμικής Αεροπορίας ότι δεν μας....ψεκάζουν).

Σε επόμενη φάση διαβάζει και ακούει ο πλέον καλόπιστος παντού γύρω του, θεωρίες συνομωσίας, αποκρυφιστικά και μεταφυσικά φαινόμενα, ερμηνείες και παρερμηνείες πραγμάτων κρυφών και φανερών, προφητείες και ερμηνείες κάθε είδους (από τον Παϊσιο και την αποκάλυψη μέχρι το Νοστράδαμο και τους Ίνκας) που άνθρωποι σαν τη συμπαθέστατη αστρολόγο και άλλους επαγγελματίες του χώρου (από το Χαρδαβέλα μέχρι το Λιακόπουλο) "πουλάνε" σε ένα κοινό που διψά για το υπερβατικό. Το άυλο και το ακαθόριστο. Ανθρώπους που θέλουν "να πιστέψουν" σε κάτι, το εξής απλό: Ότι δεν είμαστε μόνοι (αλλά υπάρχουν άλλα όντα και άλλοι μηχανισμοί) και άρα δεν ελέγχουμε τη μοίρα μας μέσα από επιλογές και αποφάσεις, συνειδητές και ασυνείδητες (άρα η μοίρα μας καθορίζεται εν μέρει από αόρατα όντα, μηχανισμούς, διαδικασίες κλπ).

Παραδεχόμαστε με λίγα λόγια, από καταβολής κόσμου, αλλά και μέχρι σήμερα στην αυγή του 2013, τόσο επισήμως (εκκλησία, θρησκείες, πνευματισμός κλπ) όσο και ανεπισήμως (προφητείες, χρησμοί, μαγεία, αποκρυφισμός κλπ) ότι ΔΕΝ έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας, ότι δεν είμαστε ικανοί και άξιοι να χαράξουμε τη μοίρα μας, ότι είμαστε αδύναμοι και έρμαια πραγματων αγνώστων και ακατανόητων (αφού δεν τα αντιλαμβανόμαστε με τα αισθητήρια όργανα μας) που μπορούν να παρέμβουν και να διαμορφώσουν τον εαυτό, τις σκέψεις και τις ενέργειες μας.

Και από τα παραπάνω τι προκύπτει?

Αφενός η ανάγκη μας να εκχωρήσουμε την ανεξαρτησία του πνεύματος και του σώματος μας σε "μεσάζοντες" (παπάδες, προφήτες, αστρολόγους, μάγους κλπ) που θα "πουν καλά λόγια για μάς" στην ανώτερη δύναμη και άρα θα καβατζώσουμε και λίγη εύνοια του σύμπαντος στο τσεπάκι. Αφετέρου ότι τελικά ΔΕΝ είμαστε εντελώς υπεύθυνοι για τα λόγια και τις πράξεις μας, αλλά είμαστε συν-υπεύθυνοι, αφού αν "μπει ο διάβολος μέσα μας", θερίζουμε και 5-6 ανθρώπους με ένα Καλάσνικοφ και επικαλούμαστε "τρέλα και παράνοια" στο δικαστήριο, που αναφερόμενο επίσης στη θρησκεία της αγάπης (το Χριστιανισμό) δείχνει "έλεος" και δε μας ανταποδίδει το έγκλημα που πράξαμε.

Δεν ξέρω για εσάς, όμως όλα αυτά με τρομάζουν

Όλα αυτά μου θυμίζουν τις εποχές που επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι, που οι άνθρωποι έπεφταν θύματα διώξης και αποκλεισμού λόγω του ότι προσπαθούσαν να σκεφτούν έξω από τα κατεστημένα σχήματα και τις προκαταλήψεις. Με όχημα τους την επιστήμη, την έρευνα και την κοινή λογική. Με όχημα τους την πίστη ότι είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας, τον ορίζουμε και τον καθορίζουμε, ότι σκεφτόμαστε άρα υπάρχουμε, ότι χρησιμοποιούμε το λόγο για να επικοινωνήσουμε και να μοιραστούμε την αλήθεια. Δημιουργούμε κοινωνίες που βασίζονται σε κοινά αποδεκτές λογικά επεξεργασμένες πραγματικότητες, που σκοπό έχουν να κάνουν τη ζωή περισσότερων ανθρώπων καλύτερη και ευκολότερη. Κοντινότερη στη συλλογική αρετή που προϋποθέτει την πνευματική απελευθέρωση και την κοινή συνείδηση της ανθρώπινης μας μοίρας. Τον κύκλο της ζωής που ξεκινά από τη γέννηση και καταλήγει στο θάνατο, όπως συμβαίνει με όλα τα έμψυχα όντας του πλανήτη μας.

Ας κοιτάξουμε γύρω μας, στην Ελλάδα του 2013 και ας προσέξουμε τι λέγεται και τι γράφεται

Έχουμε την τάση, δυστυχώς σε πολύ μεγάλο βαθμό, να προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα δεινά της ζωής μας, την κρίση, τα προβλήματα και τις αγωνίες μας, με όρους Μεσαίωνα, όπως περιέγραψα νωρίτερα.

Έχουμε ένα πολιτικοκοινωνικό σύστημα που αναφέρεται σε θεωρίες, σε αόριστα ευχολόγια και σε άπιαστες εξαγγελίες και όνειρα, προκειμένου να τέρψει τους "πιστούς" του και να λάβει ψήφο και εκλογή. Και όταν εγκαλείται από τη "φωτισμένη" Ευρώπη (και τους εγχώριους μεταρρυθμιστές να προσθέσω) να απολογηθεί για τα πραγματικά του ανομήματα, τις εγκληματικές αμέλειες και τη μαφιόζικη διακυβέρνηση τόσων ετών που μας οδήγησε στα βράχια, το σύστημα ποιεί τη νήσσαν (κάνει την κότα) και σφυρίζει αδιάφορα, κατηγορώντας "θεούς και δαίμονες και την κακιά τη μοίρα μας" (την Τροϊκα, τους Γερμανούς και τη Μέρκελ, την ιστορία μας που ήμασταν 400 χρόνια σκλαβωμένοι, τη Χούντα, τον Αντρέα, τον Ολυμπιακό κλπ).

Και όταν εγκαλείται το σύστημα αυτό, για όσα έπραξε και κατάφερε στην πραγματική πραγματικότητα, στις ζωές όλων μας, με αληθινές επιπτώσεις (φτώχεια, ανέχεια, θάνατος, εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης...) αλλάζει πρόσωπα και σχήματα, μεταλλάσεται, από κεντροαριστερό σε κεντροδεξιό, από συμπολίτευση σε αντιπολίτευση, από προοδευτικό σε συντηρητικό, από άσπρο σε μαύρο. Και πάλι από την αρχή αναδιπλώνεται και ξεδιπλώνεται προσπαθώντας να "ξεγελάσει" την αλήθεια, το ορθό μέτρο, τη λογική, τη σύνεση. Και να συνεχίσει να ζεί, ευαγγελιζόμενο κάθε φορά διαφορετικές (αλλά στο βάθος ίδιες) ιδέες περί "σωτηρίας του Έθνους" και κουραφέξαλα.

Αυτή τη στιγμή που σας μιλάω, εγώ αισθάνομαι πως ζω αλυσοδεμένος σε ένα σύγχρονο Μεσαίωνα, αντικρίζοντας ολόγυρα μου τυφλούς και μουγκούς ανθρώπους, που έχουν βγάλει τα μάτια με τα χέρια τους και έχουν κόψει τις γλώσσες τους από το φόβο. Γιατί έτσι πιστεύουν πως θα "ανήκουν" σε αυτό το παράλογο και παρανοϊκό μόρφωμα και θα τρέφονται από αυτό. Θα έχουν την εύνοια του και θα αποποιούνται των ευθυνών που έχουν οι ίδιοι. Το σύστημα που θέλει να παριστάνει την εξουσία και τη διοίκηση "ορατών τε και αοράτων" της καθημερινότητας μας. Μας αρκεί και μας βολεύει να είμαστε κάτω από τη φτερούγα των άλλων, μεμψιμοιρώντας και κεκεδίζοντας, αναμεταδίδοντας τις ξένες αλήθειες για δικές μας.

Αυτό κάναμε 35 χρόνια, και τώρα αυτο πληρώνουμε, που πρέπει να ωριμάσουμε, να βγούμε από το ψέμα και να φτιάξουμε σχέδιο εργασίας, για να κατασκευάσουμε μια νέα Ελλάδα.

Θέλει αρετή και τόλμη η λευτεριά. Αλλά θέλει και κότσια. Αυτά που πήγανε?

Ας μου απαντήσει κάποιος "έξω από το κουτί"..............



No comments: