Προς μια καινούργια πορεία για τον τόπο

Κούρεμα ομολόγων, αναδιάρθρωση, χρεοκοπία, τραπεζικό σύστημα, ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, διεθνές νομισματικό ταμείο....λέξεις και φράσεις που ακούμε κάθε μέρα και λίγοι μπορούμε να καταλάβουμε το ρόλο που διαδραματίζουν στην καθημερινότητα μας. Ναι είναι αλήθεια
Μας ζαλίζουν οι δημοσιογράφοι με έννοιες αδιάφορες για τη ζωή μας, όπως εκτυλίσσεται μέσα στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία
Και αν έστω, η γνώση μερικών βασικών παραμέτρων μας βοηθά να κατανοήσουμε τα πώς και τα γιατί ενός κομματιού της "μεγάλης" εικόνας, γρήγορα ξεχνιέται επειδή δεν έχει πρακτική εφαρμογή σε όσα κάνουμε και όσα βιώνουμε
Δεν είναι τυχαίο πως όλες οι εξελίξεις είχαν προδιαγραφεί εδώ και χρόνια, στο βαθμό της ανετοιμότητας της χώρας μας να ανταπεξέλθει σε περίπτωση που κάτι θα στράβωνε. Κανένας δεν ενδιαφερόταν να εξηγήσει την ανάγκη να αλλάξουν κάποια πράγματα. Σήμερα που παρακαλάμε να επιταχυνθούν οι αλλαγές, μήπως προλάβουμε τον ορίζοντα της ανάπτυξης με μια άλλη διαφορετική μορφή, τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τη δική μας ευχέρεια.
Μιλάμε πάντα για χρήματα στην Ελλάδα, ενώ το πρόβλημα μας δεν είναι τα χρήματα. Υπάρχουν για να τακτοποιηθούν όσα πρέπει, και για να δρομολογηθούν εξελίξεις που θα φέρουν και τα επόμενα κεφάλαια που θα ισχυροποιήσουν την ασθενή μας οικονομική πρόοδο. Δεν υπάρχουν όσα θα πρέπει να δαπανηθούν δυστυχώς, για να καλύψουν τις μαύρες τρύπες και τα σκάνδαλα που σέρνουμε σαν κληρονομιά αγκαζέ με τις κυβερνήσεις της πατρίδας μας
Η Ελλάδα δεν έχει σχέδιο, γιατί κανείς μας δεν θέλει να δεσμευτεί με ευθύνες και χρονοδιάγραμμα υλοποίησης μερικών βασικών πραγμάτων. Κανείς δεν έχει το σθένος και το ήθος να προτάξει μια θετική σκέψη, απέναντι στον αρνητισμό και τη μιζέρια.
 Μόλις το πράξει και ξεστομίσει τα αυτονόητα, το αριστερό χέρι του κατεστημένου του πετάει μολότωφ και απεργεί, κάνει καταλήψεις και πορείες για τους μετανάστες, κλείνει του δρόμους για τις χωματερές, ασκεί βέτο "κορμοράνου" γιατί έχει περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Ενώ το δεξιό, εκβιάζει και ρητορεί για Κολοκοτρώνηδες, παπάδες και ταυτότητες, τούρκους και αρματολούς, χρυσή αυγή και στρατούς και κουραφέξαλα
Ο τόπος αυτός δεν έχει ανάγκη από θαύματα, έχει ανάγκη από κοινή λογική και σχέδιο. Μάνατζμεντ, διοίκηση σε απλά Ελληνικά. Ούτε φωτισμένοι ηγέτες υπάρχουν, ούτε ταχυδακτυλουργοί, ούτε Τρικούπηδες, Βενιζέλοι, Ρουζβελτ, Λένιν, Θάτσερ, Γκάντι, διαλέχτε και πάρτε όποιον σας εκφράζει καλύτερα
Και δεν υπάρχουν διότι τα σημερινά πολύπλοκα προβλήματα, ο σημερινός πολύπλοκος και αλληλοεξαρτώμενος κόσμος γύρω μας, απαιτεί ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ και ομαδική δουλειά. Κάτι που οι Αγγλοσάξωνες το μαθαίνουν στα σχολεία και τα πανεπιστήμια τους, ενώ εμείς διδασκόμαστε από τις Ελληνικές ταινίες, το μοναχικό δράμα του ξεριζωμένου Βασιλάκη Καϊλα- Κλάψα, που όμως στο τέλος τα καταφέρνει "γιατί ο Έλληνας στα δύσκολα γίνεται θεριό" και παντρεύεται την καλή και αγνή κοπέλα Νόρα Βαλσάμη
Καλημέρα σας, αυτά τα παραμύθια δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως απλές και εύκολες λύσεις που μπορούν να αντιστρέψουν το κακό κλίμα και να μας οδηγήσουν σε απάνεμα λιμάνια, ώστε να κερδίσουμε χρόνο για τις πραγματικές σημαντικές αλλαγές
Η λύση αυτή δεν είναι παρά η αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, μέσα από μια εθνική συνεννόηση υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, και μια ειλικρινή δημόσια παραδοχή της κατάστασης, με ταυτόχρονη την ανακοίνωση ενός μακροπρόθεσμου εθνικού σχεδίου δράσης σε βασικούς άξονες. Ας ξεκινήσουμε από την αρχή

1. Ας κλείσει επιτέλους για τα καλά η εποχή της σοσιαλδημοκρατίας. Είναι -επιτέλους- ανάγκη να αφυπνιστούμε εθνικά και να συνειδητοποιήσουμε ότι η κουλτούρα μας είναι τέτοια που δεν επιτρέπει εμμονές σε μεγάλα συμμετοχικά δημόσια σχήματα. Αυτά μπορούν να λειτουργήσουν μονάχα μέσα από σύνθετα και αυστηρά συστήματα ελέγχου και διαφάνειας, που δεν υπάρχουν και δεν υπήρξαν ποτέ, σε ειρηνικές περιόδους στην πατρίδα μας. Είναι κρίμα, αλλά είναι η αλήθεια. Σήμερα ο κόσμος λειτουργεί με καθαρά μηχανιστικές και οικονομικές αντιλήψεις. Εργάζεσαι σωστά και με σχέδιο? Θα έχεις απόδοση. Δεν εργάζεσαι και είσαι χυμαδιό? Θα την πατήσεις. Απλά μαθηματικά. Κοινωνικό κράτος χωρίς λεφτά δε γίνεται. Λεφτά χωρίς παραγωγή δεν υπάρχουν. 1+1=2. Όλα τα άλλα περί "δικαιωμάτων" και "δημοκρατίας" είναι πάπαλα. Τελειώσανε λεβέντες
2. Ας κλείσουμε επιτέλους όλοι μαζί τις αναφορές μας σε ιστορικά παρελθόντα που έχουν σημαδέψει κοινωνικές ομάδες με τη δράση τους. Όσο ταμπού είναι η χούντα, άλλο τόσο ταμπού είναι και το ΚΚΕ, και δυστυχώς και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί, οι γραφειοκρατίες και τα προτεκτοράτα, δημιουργήθηκαν κάποτε για να κερδίσουν την εξουσία της μάζας και να αναδιανέμουν τον δημόσιο πλούτο προς όφελος των ακολούθων τους. Είτε σε μικρή, είτε σε μεγάλη κλίμακα. Ας σταματήσει ο κομματισμός και η πελατοκεντρική νοοτροπία της δημόσιας ζωής. Ας τραβήξουμε μια γραμμή και ας προχωρήσουμε μπροστά. Έχει καταντήσει κουραστικό να λέμε τα ίδια και τα ίδια. Πρέπει να καταλάβουμε ότι μας ενώνουν όσα δε μας χωρίζουν. Οι θετικές δράσεις, η πρόοδος, η ευημερία, η προοπτική
3. Ας εκπονήσουμε ένα σχέδιο δράσης με βασικούς άξονες, το ρόλο της Ελλάδας στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια, το ρόλο της Ελλάδας για τους Έλληνες, το ρόλο των Ελλήνων για την Ελλάδα. Τόσο απλά. Όλα τα άλλα έπονται. Ξεκινάμε πάντοτε από την αρχή. Ποιοι είμαστε ΣΗΜΕΡΑ (όχι ποιοι ήμασταν την εποχή του Σωκράτη) και πού θέλουμε να πάμε ΣΗΜΕΡΑ (όχι τι κάναμε το 40 στην κατοχή και το 74 στο πολυτεχνείο). Η παραδοχή της πραγματικότητας δεν αναιρεί το παρελθόν του λαού μας. Αντιθέτως ενισχύει τις προσπάθειες του, μέσα από την ανάδειξη των αληθινών αρετών του Ελληνισμού. Οι οποίες αρετές του Ελληνισμού είναι η εξής ΜΙΑ. Ο παναθρώπινος ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ πολιτισμός. Από εκεί θα ξεκινήσουμε (παρελθόν) και εκεί θα καταλήξουμε (μέλλον). Αυτό το όραμα πρέπει να διέπει την ηγεσία ΚΑΘΕ χώρου. Δε γίνεται να τα πιστεύει ο Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος και να μην τα πιστεύει ο αρχηγός της Αστυνομίας (επειδή πχ "δεν είναι η δουλειά του") η ο κυλικειάρχης της εθνικής τράπεζας (επειδή πχ "δεν ήξερε και δε μορφώθηκε")
4. Ας φτιάξουμε μια εθνική παιδεία πάνω σε αυτές τις βάσεις. Μια κλασσική παιδεία, αρχών και ηθικής. Μια παιδεία-τρόπο ζωής, που δεν θα περιορίζεται στα σχολεία, αλλά θα ξεκινά από τους δημόσιους άρχοντες και τους ΝΟΜΟΥΣ, θα πηγαίνει στο χώρο εργασίας και την κοινωνία, θα υπάρχει στην οικογένεια και τέλος στο ίδιο το άτομο. Κλασσική παιδεία αρχών και ηθικής δε σημαίνει το "πατρίς θρησκεία οικογένεια" αλλά σημαίνει Ελλάδα. Δηλαδή ιστορία, κουλτούρα, λαογραφία και παραδόσεις, επιστήμες και γράμματα. Δεν είμαστε Αμερική να μπορούμε να επιδοτούμε διαστημικές έρευνες, αλλά ΔΙΑΟΛΕ είμαστε το μεγαλύτερο υπαίθριο μουσείο πολιτισμού στην Ευρώπη. Και εμείς ασχολούμαστε αν περνάει το μετρό από πάνω, για να σκεπάσουμε την κληρονομία μας με επιχώματα. Δε μπορούμε να τα κάνουμε ΟΛΑ. Ας ξεκινήσουμε απ όσα μπορούμε να μάθουμε σωστά, γιατί τα ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ. Ο Έλληνας επειδή έχει ήλιο και θάλασσα, είναι του ΕΞΩ όχι του ΜΕΣΑ. Ας ξυπνήσουν οι αρμόδιοι και ας σκεφτούν : Γιατί όλες οι ιστορικές στιγμές του Ελληνισμού έχουν καμβά τη φύση μας?
5. Ας σταματήσουμε να μιλάμε για να μιλάμε και ας μιλήσουμε για να συντονιστούμε. Στην Ελλάδα χρειαζόμαστε ΦΙΛΟΥΣ και ο λόγος μας πρέπει να είναι συναινετικός και να προάγει τις λύσεις. Δε γίνεται οι μισοί να βρίζουν τους άλλους μισούς. Ο λόγος είναι το μέσον μέσω του οποίου εκφράζεται το θείο, έλεγαν οι αρχαίοι, εμείς όμως το λόγο τον έχουμε καταντήσει βρισιά και ντροπή. Αν συντονιστούμε θα κατανοήσουμε ότι διαθέτουμε τα μέσα για να μπορέσουμε να γίνουμε μια παραγωγική χώρα. Η έννοια εθνική οικονομία δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσει. Ας αναδειχτεί η τοπική οικονομία. Ας γίνει κάθε νομός, ένα αυτόνομο "κρατίδιο" που θα ανταγωνίζεται τα υπόλοιπα σε εσωτερικό επίπεδο, σε κάθε οικονομική δραστηριότητα σχετική με τις ιδιαιτερότητες του. Πρώτο μέλημα η βιωσιμότητα κάθε νομού. Η βιωσιμότητα των δημάρχων, των νομαρχών, των υπαλλήλων του κράτους, η εξεύρεση των χρηματικών πόρων. Ας είναι κάθε νομός μια επιχείρηση. Ας είναι όλοι οι νομοί μαζί μια μεγάλη μηχανή που παράγει αξία για τη χώρα. Έτσι πρέπει να στηθεί η οικονομία μας. Σε business units. Όποιος προσπαθεί να πείσει ότι μέσα από γενικότητες θα αντιμετωπιστούν ζητήματα κουλτούρας, είναι ψεύτης και καραγκιόζης. Η φοροδιαφυγή είναι στο αίμα μας, η απατεωνιά και η ρουφιανιά επίσης, η πονηριά και οι μηχανορραφίες, η απείθεια και η ανυπακοή. Με αυτά επιβιώσαμε από την τουρκοκρατία, την κατοχή και τη χούντα, αυτές είναι ιδιότητες γραμμένες στο πετσί μας, δεν αλλάζουν. Δε γίνεται να αξιοποιήσουμε όλα αυτά τα στοιχεία προς όφελος μας? Γίνεται φυσικά, αρκεί να έχουμε τη γνώση να προσαρμοστούμε κατάλληλα. Οι Έλληνες θα σωθούν από Έλληνα κυβερνήτη, όμοιο τους, όχι από ξένο. Η Ελλάδα μας χρειάζεται ΑΓΑΠΗ και ΓΝΩΣΗ, όχι άκαμπτους νόμους-πανάκεια που λειτουργούν σε άλλες εθνικές οντότητες

Σταματώ εδώ. Σκοπός μου δεν είναι να γίνω δάσκαλος κανενός, απλά να καταθέσω μερικές ιδέες. Εύκολες και απλές. Γιατί όλα αυτά είναι εύκολα και απλά. Το κλίμα αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, αρκεί η θετική ενέργεια να ξεκινήσει και να δομηθεί πάνω στην αλήθεια, την ειλικρίνεια και την πραγματικότητα

Αδιέξοδα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αντιθέτως, υπάρχουν διέξοδοι και λύσεις ώστε το συλλογικό συμφέρον να αποδεικνύεται χρήσιμο και να προάγει το ατομικό. Όποιος λέει ότι δεν υπάρχουν λύσεις είναι ψεύτης και προδότης. Αποφασιστικότητα δεν υπάρχει και διάθεση να εργαστούμε για να ωφελήσουμε την πατρίδα. Γιατί κανείς δεν μας το έμαθε ότι κάνοντας το καλό, κερδίζουμε

Ώρα είναι λοιπόν (και όχι από ανάγκη, αλλά από επιλογή-πράγμα ακόμα δυσκολότερο) να σκεφτούμε διαφορετικά. Ναι, μπορούμε να χαράξουμε μια νέα πορεία για τον τόπο, αρκεί να θέλουμε να τη διακρίνουμε στον ορίζοντα

Οι τυφλοί και οι κουφοί, ας τη διακρίνουν τελευταίοι. Στο κάτω κάτω και το μουλάρι, πίσω την έχει την ουρά του....

Πάσχα στη Ζουαζιλάνδη

Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους και ξεκινώ να λέω τι μου έμεινε από αυτό το Πάσχα
Χτες καθίσαμε να φάμε οικογενειακώς, μεγάλη παρέα ήμασταν, και ξαφνικά έπεσε στο τραπέζι το θέμα της τρύπας του όζοντος και ότι "μας ψεκάζουν" με κάτι τα αεροπλάνα, και άρα κινδυνεύουμε
Αντιλαμβάνεστε τη σοβαρότητα του θέματος νομίζω. Κάποιοι μας ψεκάζουν με κάτι, σε συνδυασμό με τη ραδιενέργεια που ψεκάζεται από μόνη της και τα μεταλλαγμένα ζαρζαβατικά-καήκαμε πιστεύω. Αν προσθέσουμε την ακτινοβολία των κινητών και τις κεραίες, το νοθευμένο πετρέλαιο θέρμανσης και τα στρώματα που αποκάλυψε ο Ευαγγελάτος κάποτε, ότι περιέχουν τοξικά απόβλητα, είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε πολύ σύντομα την αποκάλυψη του Κυρίου, Ιησού Χριστού
Την ίδια στιγμή που η τηλεόραση έπαιζε εικόνες από την πολύπαθη πολιορκημένη Κερατέα, όπου λόγω εκεχειρίας οι κάτοικοι σούβλιζαν αρνιά περιχαρείς, έπιναν κρασιά και χόρευαν δημοτικά τραγούδια, αναφωνώντας "δε θα περάσει ο ΧΥΤΥ", έπεσε στην ομήγυρη και το χαριστικό χτύπημα. Ρώτησε μια άλλη κοπέλα, τι να κάνει τα λεφτά της που τα έχει στην τράπεζα, και αν πρόκειται να χρεοκοπήσουμε τελικά. Ευτυχώς το δικό της ερώτημα ήταν περισσότερο σχετικό με την πραγματικότητα, ωστόσο δυσκολεύτηκα πολύ να απαντήσω. Βλέπετε ήταν πρόσφατες οι μνήμες από την είδηση για καταβαράθρωση της Ελλάδας στις αγορές, λόγω των γνωστών e-mail που όλως τυχαίως "διαρρέουν" από "γνώστες" που "ξέρουν αυτοί" τι θα γίνει. Κι όμως ομολογώ, δεν είχα ποτέ καταλάβει, πόση μεγάλη επιρροή έχουν αυτές οι μαλακίες (συγνώμη για τη λέξη-αλλά πρόκειται για προϊόντα μαλάκυνσης), στη συνείδηση του μέσου ανθρώπου.
Εξεπλάγην δυσάρεστα όταν συνειδητοποίησα ότι τελικά το πλέον διαδεδομένο μέσο ενημέρωσης είναι το "ράδιο αρβύλα". Είτε για σοβαρά, είτε για αστεία θέματα
Ειλικρινά όσα γράφω, αφορούν τη δική μου αντίληψη και δε θέλω να υποτιμήσω κανέναν άνθρωπο που ξεγελιέται από τη σοβαροφάνεια και πανικοβάλλεται. Άλλωστε έχω να καταθέσω τη δική μου μαρτυρία, από πανεπιστημιακό χώρο, όπου η άγνοια συμφοιτητή μου για το θέμα της κατάληψης του δημαρχείου Αθηναίων (που έχει βουϊξει ο τόπος βρε αδερφέ) ήταν παροιμιώδης! Δεν ήξερε για ποιο πράγμα του μιλούσα! Λες και ζούσε σε άλλη πόλη, και όχι 3 χιλιόμετρα από το κέντρο
Και αναρωτιέμαι φωναχτά και νοερά ταυτόχρονα. Που ζω? Που έχει φτάσει το επίπεδο της άγνοιας και της αδιαφορίας μας? Η απαιδεψιά και η ασχετοσύνη? Η ημιμάθεια και η αναπαραγωγή της φημολογίας, λες και ζούμε στο 1500 που οι άνθρωποι μάθαιναν τα νέα από τον τελάλη της γειτονιάς
Είναι δυνατόν, σήμερα, με τόσα μέσα στη διάθεση μας, με τόσα ερεθίσματα, να είμαστε τόσο απορροφημένοι (ορισμένοι) στην κοσμάρα και την παρτούκλα μας (συγνώμη και πάλι για τις αγοραίες εκφράσεις αλλά ειλικρινά δε βρίσκω λέξεις) που και ο κόσμος να καίγεται, δε μας ενδιαφέρει να μάθουμε κάτι παραπάνω?
Και σαν τα βόδια περιφερόμαστε, αφιερωμένοι στη βρώση, την πόση, την ευμάρεια και την ευημερία του πρόσκαιρου και του επιφανειακού, σαν τα τζιτζίκια, και χάσκουμε απορημένοι σα μεξικάνοι σε μόνιμοι σιέστα?
Ήμαρτον κύριε Ιησού δηλαδή, μεγάλη η χάρη σου!!
Το κακό δεν είναι να αγνοείς, γιατί κανένας δεν τα ξέρει και όλα. Το κακό είναι να μην ψάχνεις να βρεις απαντήσεις. Και να αναμεταδίδεις σαν παπαγάλος τα όσα ακούς "στην πιάτσα", άκριτα και ελαφρά, λες και δεν τρέχει τίποτα. Λες και γίνεσαι κι εσύ σημαντικός, αν δώσεις παρακάτω το "κόλπο" στο δικό σου κύκλο. Λες και θα κοινωνικοποιηθείς κατουρώντας στραβά στο ίδιο πηγάδι της ανοησίας
Τελικά, καλά μας κάνουνε, γιατί δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Ούτε από λόγια, ούτε από έργα.
Νοιαζόμαστε μονάχα για το περιβολάκι μας, και ασχολούμαστε μόλις βρέξει στο δικό μας το παρτέρι.
Λες και κάποιος μας είπε, ότι η γνώση για τα κοινά και τα δημόσια, είναι απαγορευμένο και κολάσιμο πράγμα, σκοτεινή και κατάπτυστη ασχολία, και ότι θα πρέπει να κοιτάμε μόνο (και να σταυρώνουμε) τον κόρφο μας. Κι εμείς πραγματικά αυτό θέλουμε
Μεγάλοι και τρανοί κουτσομπόληδες του γείτονα, της γειτονιάς, των συγγενών και των φίλων, τον κοντινών και διπλανών, με τσεκούρι ακονισμένο να μετράμε και να διαβάλλουμε τα ξέφτια της κουρελούς των, λες κι εμείς έχουμε χαλιά πέρσικα στο κατώφλι μας, σαν τους πασάδες της Ανατολής. Και δε μετράμε τα δικά μας χάλια, την καμπούρα μας
Και δε σηκώνουμε μύτη να δούμε παραέξω πως ζει ο κόσμος, πως σκέφτεται, που πηγαίνει
Και ξαφνικά έρχεται ένα ΠΑΣΟΚ, χράπ, κόβει τα μισά λεφτά, έρχεται μια ΝΔ, χράπ κόβει το άλλο μισό, φτάνει και ο Τσίπρας με την Παπαρήγα στο σαμάρι του, χράπ κι ένα σκαμπίλι γιατί τόσο καιρό τα παίρναμε από το κατεστημένο, νά σου κι ο Καρατζαφέρης, ξανα χράπ άλλο σκαμπίλι γιατί μας έδειραν οι κομμουνισταί και όχι οι εθνοπατριώται
Κι ένα πρωϊνό, με τρύπια τσέπη, αναρωτιόμαστε τι ναι η ζωή, τι ναι ο άνθρωπος και αλλάζουμε πλευρό για να ροχαλίσουμε καλύτερα
Πάρτε το χαμπάρι!
Όσο αφήνετε τους άλλους να σας λένε τι γίνεται εκεί έξω, και δεν ασχολείστε εσείς, τόσο θα ζείτε τη ζωή που αυτοί επιλέγουν για εσάς. Τελεία και παύλα
Το πυρηνικό όπλο του σήμερα λέγεται πληροφόρηση. Το άλλο διαστημικό όργανο λέγεται μόρφωση. Το απόλυτο όμως εργαλείο του φτωχού ανθρώπου είναι η φράση "είτε πιστεύεις, είτε δεν πιστεύεις, εσύ να ψάχνεις και να ερευνάς τι γίνεται. να βρίσκεις τα πως και τα γιατί του κόσμου. και αν τα βρείς θα ξέρεις πως να χτίσει κι εσύ στέρεα θεμέλια και να ανέβεις ψηλότερα. έτσι όπως είσαι πραγματικά φτιαγμένος να κάνεις. παιδί του θεού, καθ εικόνα και ομοίωση"

Η δικτατορία του προλεταριάτου

Χτες στις ειδήσεις, όλη η Ελλάδα παρακολούθησε πολλά διαφορετικά μεταξύ τους θέματα, το ίδιο φρικιαστικά στο σύνολο τους, όμως
Ενδεικτικά του παραλογισμού που ζούμε. Της τρέλας και της αλληλοεξόντωσης των Ελλήνων.
Της αποτύπωσης του πολέμου που μαίνεται. Ενός πολέμου που υπάρχει, επειδή απουσιάζει ο νόμος και οι θεσμοί από τη ζωή μας, όπως εμείς νομίζουμε ότι εξασφαλίζονται από το Σύνταγμα.
Έλα όμως, που δε ζούμε σε δημοκρατία. Είναι τόσο φανερό πια ότι έχουμε δικτατορία.
Η μειοψηφία του "εξεγερμένου προλεταριάτου", φιμώνει την εύρυθμη λειτουργία της καθημερινότητας μας, και μας απαγορεύει να πράξουμε διαφορετικά απ ότι εκείνη επιθυμεί.
Μας απαγορεύει να κινηθούμε ελεύθερα, να εκφραστούμε πολιτικά ελεύθερα, να αρθρογραφήσουμε ελεύθερα, να αρθρώσουμε την πεποίθηση μας ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός για την Ελλάδα. Ένας δρόμος που ορίζει το κράτος ως αρωγό του πολίτη, συμπαραστάτη της επιχειρηματικότητας και της προσπάθειας του, και όχι νταβατζή, όπως είναι σήμερα.
Νταβατζή που εξυπηρετεί τις κλίκες των βρυκολάκων του "εξεγερμένου προλεταριάτου" από τη μία, και των διαπλεκόμενων, παροχέων μονοπωλιακών υπηρεσιών πάσης φύσης, από την άλλη
Πρώτα τα επεισόδια στην Κερατέα, όπου όσοι "αντιστέκονται" έσκαψαν μια τάφρο στην άσφαλτο, απ άκρη σ άκρη, ενάμισι μέτρο βαθιά. Με αποτέλεσμα να ξανακλείσει η λεωφόρος Λαυρίου και να διαδραματίζονται πραγματικές μάχες μεταξύ αστυνομίας και "εξεγερμένων"
Δεύτερο την επίθεση "αγανακτισμένων" πολιτών στον υπουργό υγείας Λοβέρδο και τον τραυματισμό δύο ακόμα ανθρώπων σε εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ. Και σε αυτή την επίθεση να προστεθούν όλες οι επιθέσεις εναντίων δημοσίων προσώπων που καταγράφονται τον τελευταίο χρόνο. Αδιακρίτως. Είτε αφορούν τον Αλαβάνο, είτε τον Πάγκαλο. Είτε αφορούν τον οποιονδήποτε εκλεγμένο δημοκρατικά εκπρόσωπο των πολιτών, στην εξουσία
Τρίτο και χειρότερο, την επίθεση "κουκουλοφόρων" στο νομπελίστα Αμερικάνο γενετιστή Τζέιμς Ουότσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τη δομή του DNA το 1953. Στο Πανεπιστήμιο Πατρών παρακαλώ. Μέσα στο αμφιθέατρο. Τύφλα να χει το πανεπιστημιακό άσυλο και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών
Ποιο είναι το κοινό όλων αυτών των φασιστικών και βαθιά αντιδραστικών στη δημοκρατία, αντιδράσεων? Ότι αποτελούν παρακλάδια της ίδιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας, η οποία εκπορεύεται από τον ίδιο-σταθερά-πολιτικό χώρο
Οι μέγιστοι αυτοί υποκριτές της δήθεν αριστεράς (της πλάκας, όπως ο Τσίπρας), από τη μία διεκδικούν την παρουσία τους μέσα στη Βουλή, διαμέσου της παραδοσιακής εκλογικής διαδικασίας. Βλέπετε, είναι πολλά τα λεφτά των επιχορηγήσεων, από το κράτος. Συμφέρει
Από την άλλη, για να συντηρήσουν την κομματική τους νομενκλατούρα, δηλαδή την παράδοση του παρασιτισμού και της μειοψηφο-κρατίας, έχουν στη διάθεση τους ένα ευρύτατο δίκτυο "αντιπροσώπων" σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας. Που ενεργεί και δρα κατά περίσταση, όταν αυτό εξυπηρετεί το κοινωνικό και εκλογικό μάρκετινγκ του χώρου.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι αστείρευτοι. Με φαντασία και ευρηματικότητα. Με οργάνωση και αποφασιστικότητα να περάσουν τις δικές τους απόψεις. Ποιες είναι αυτές οι απόψεις?
Κανείς δεν ξέρει
Για το θέμα της Κερατέας, δε θέλουν με τίποτα να γίνει ο ΧΥΤΥ. Όταν όμως ανακύπτει το θέμα της συνολικής διαχείρισης των απορριμάτων του λεκανοπεδίου, ξαφνικά σωπαίνουν. Δεν τους πέφτει λόγος τι γίνεται στη Φυλή, αν σκοτώνονται καθημερινά οι παρίες της κοινωνίας για ένα μέτρο χαλκό. Αυτοί ενδιαφέρονται για τους Έλληνες συμβασιούχους καθαριότητας που παράνομα διορίστηκαν από τον Κακλαμάνη. Και μέχρι εκεί. Όταν τους ρωτάς γιατί είναι κακό να κλείσει η χωματερή της Κερατέας, που όπως και οι άλλες παράνομες χωματερές της Ελλάδας, μολύνουν πραγματικά, και ανεξέλεγκτα τον τόπο, και στη θέση της να ανοίξει ένας χώρος που ελεγχόμενα θα γίνεται η διαχείριση, αρχίζουν τις κωλοτούμπες. Σου προτάσσουν το επιχείρημα του Ευρωπαίου απεσταλμένου, περί αεριοποίησης των απορριμάτων, γιατί δήθεν οι ΧΥΤΑ και οι ΧΥΤΥ, είναι ξεπερασμένες μέθοδοι στις άλλες χώρες. Δηλαδή δεν έχουμε ακόμα μάθει να περπατάμε, πρέπει να πετάξουμε. Τους ρωτάς, για ποιο λόγο κρατάνε τους δημόσιους δρόμους κλειστούς και τους βανδαλίζουν συστηματικά, έχοντας ανοίξει βεντέτα με τα ΜΑΤ, ενώ έχουν επανειλημμένως καταδικαστεί από τα Ελληνικά δικαστήρια, και σου λένε ότι "πάνω απ όλα το δίκιο της δημοκρατίας και των αξιών των αγώνων των πολιτών". Αγνοώντας ότι πρώτα αυτοί ξεφτιλίζουν τους αγώνες αυτούς (που δόθηκαν για πραγματικά σοβαρούς λόγους, σε εποχές αληθινά σκοτεινές) με τη στάση και την επιμονή τους, κόντρα σε κάθε δίκαιο και λογική
Αλλά η υποκρισία του κάθε Τσίπρα δεν έχει όρια όταν μιλάμε για μια επίθεση μέσα στο Πανεπιστήμιο, ενάντια σε ένα δάσκαλο παγκόσμιας φήμης. Από τη μία κόπτονται για τα δικαιώματα των φοιτητών μέσα στα πανεπιστήμια, και για το άσυλο. Που φυλάνε Θερμοπύλες ελευθερίας της σκέψης. Από την άλλη κόπτονται για τα δικαιώματα των μεταναστών που οι ίδιοι νταϊλίκι εγκατέστησαν στη Νομική, δήθεν γιατί και αυτοί είναι θύματα του ίδιου "καπιταλισμού" που καταδιώκει όλους μας. Για να αποδείξουν τελικά, ότι κάνουν, όπως τους γουστάρει. Και μετά έχουν το θράσος να σηκώσουν χέρι να χτυπήσουν την ίδια την ιδέα της ελεύθερης διακίνησης απόψεων, ιδεών και γνώσης, μέσα στον ιερότερο χώρο της δημοκρατίας. Το σχολείο. Και δε ντρέπονται να εμφανίζονται στα κανάλια να εμπαίζουν την κοινωνία και να μιλάνε για "επαναστάσεις". Τα ξεράσματα της πολιτικής. Οι φασίστες. Γιατί αυτό είναι. Φασίστες του χειρότερου είδους.
Δε θέλω να ασχοληθώ καθόλου με το θέμα του Λοβέρδου και των επιθέσεων στα πολιτικά πρόσωπα.
Άνθρωποι που δε σέβονται βασικές αρχές της δημοκρατίας, δηλαδή τη λειτουργία των θεσμών και τη δράση των προσώπων μέσα σε αυτούς, είναι ικανοί για τα πάντα. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα της βίας, για κανένα λόγο. Πόσο μάλλον για να αποδοκιμάσει πολιτικές πράξεις. Αν έχετε ξεχάσει, η χούντα απαγόρευε την έκφραση πολιτικών ιδεών, και στερούσε δικαιώματα. Εξόριζε, βασάνιζε και εξανδραπόδιζε συνειδήσεις. Φίμωνε και σκότωνε, επειδή "ο ασθενής ήταν άρρωστος και χρειαζόταν επέμβαση".
Αυτά τα ίδια, σημάδια σήψης, είναι και τώρα μπροστά μας. Τα βλέπουμε και τα αισθανόμαστε. Τα αγγίζουμε και τα οσμιζόμαστε. Τα ακούμε
Οι πρωταγωνιστές φοράνε άλλα χρώματα, διαφορετικά, αλλά κατά βάθος είναι οι ίδιοι.
Τότε, τη χούντα των συνταγματαρχών, τη νομιμοποιούσε η ανοχή και η στενοκεφαλιά των "νοικοκυραίων". Βαρίδια του κατεστημένου που λάτρευαν τον Ωνάση, τη Φρειδερίκη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Που αρνούνταν πεισματικά να προχωρήσουν στις αναγκαίες αλλαγές, όταν ολόκληρος ο κόσμος τριγύρω τους άλλαζε. Και όταν ήρθε ο Αντρέας, αποκαλύφθηκε τι τους ενδιέφερε κατά βάθος να αλλάξει. Να γεμίσει η τσέπη τους, και να φουσκώσει ο ατομισμός τους. Χεσμένο το άφησαν το Πολυτεχνείο και την ομορφιά του. Προδομένο
Σήμερα τη χούντα του προλεταριάτου, την αυθαιρεσία, την ανομία και την ξεδιαντροπιά των λίγων, τη νομιμοποιεί η διαχειριστική γραφειοκρατία, δηλαδή όσοι ήταν και είναι βολεμένοι τόσα χρόνια στον προστατευτισμό του κράτους. Και σήμερα που τα λεφτά τελειώσανε, αρνούνται να αλλάξουν. Αρνούνται να αγανακτήσουν για την κατάντια τους. Είναι τα στομάχια τους γεμάτα από σοσιαλισμό και δικαιώματα. Και γίνονται οι ίδιοι φορείς της πιο ακραίας αντίδρασης απέναντι στην πρόοδο.
Την πρόοδο τη ρημάδα, που υποτίθεται ότι οι ίδιοι εκπροσωπούν, εις τον αιώνα τον άπαντα
Κλείνοντας έχω να προτείνω, αυτό που πρότεινε ο Αριστοφάνης πριν πολλά χρόνια.
Να γελάμε μαζί τους. Να γελάμε και να ξεκαρδιζόμαστε με τους προλετάριους δικτάτορες της σύγχρονης Ελλάδας μας.
Γιατί μονάχα με το γέλιο, μπορεί να αντιμετωπιστεί, αυτό το ετερόκλητο πολιτικο-κοινωνικό τσίρκο της πεντάρας. Και τα καμώματα του

Γιατί φοβόμαστε το μέλλον?

Η αλήθεια είναι πραγματικά δραματική με τα σημερινά δεδομένα που έχουμε
Διαβάζοντας διάφορα άρθρα, και αφουγκραζόμενος τον περίγυρο μου, διαπιστώνω ότι τα προβλήματα βρίσκονται στο κατώφλι μας, με πολύ απτή μορφή, και όχι θεωρητική. Ούτε και τηλεοπτική
Οι μειώσεις μισθών και η ανασφάλεια των ανθρώπων, έχουν γίνει μια κοινότοπη συζήτηση. Παντού ακούγονται τα χειρότερα σενάρια. Δυστυχώς
Η αδυναμία του σημερινού συστήματος να ανταπεξέλθει στην κατάρρευση του, επίσης δραματική. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ουδέποτε οικοδομήθηκε/σχηματίστηκε, με αυτό το σκοπό. Αντιθέτως
Όσα κάποτε χρησίμευσαν ως οχήματα αλλαγής, καινοτομίας και διεύρυνσης της πρόσβασης στα κοινά αγαθά, σήμερα φαντάζουν ερείπια. Απομεινάρια άλλων εποχών, ανέμελων και προσοδοφόρων. Άλλης τελείως λογικής
Αυτό που ζούμε σήμερα, είναι το τέλος μιας εποχής. Θα πρέπει όμως να φοβόμαστε τη μετάβαση σε μια άλλη? Δεν πρέπει, όχι
Ξέρω πολύ καλά ότι οι φόβοι όλων μας, πηγάζουν από την αναξιοπιστία των πολιτικών και της πολιτικής. Από τα προσωπικά και κοινωνικά μας βιώματα, εδώ και τόσο καιρό. Από το εργασιακό μας περιβάλλον. Από τις οικογενειακές μας επαφές. Φοβόμαστε και έχουμε δίκιο, γιατί όσα πιστεύαμε και εμπιστευόμαστε ξαφνικά εξαφανίστηκαν
Λες και κάποιο αόρατο χέρι πάτησε ένα κουμπί και περάσαμε από το φως στο σκοτάδι.
Όμως δεν είναι έτσι. Υπάρχει ελπίδα και ευκαιρίες να αλλάξουν όλα αυτά
Μην περιμένετε ότι οι υφιστάμενες πολιτικές δυνάμεις, θα μεταλλαχτούν σε δυνάμεις προόδου και ζυμώσεων. Μην περιμένετε ότι οι παπαρολόγοι μαφιόζοι, που κουστουμάτοι τριγυρνάνε στα κανάλια, θα ασχοληθούν να σκεφτούν και να σχεδιάσουν ένα δομημένο και λογικό μέλλον για τον κρατικό μηχανισμό
Αυτή τη στιγμή κοιτάζουν να περισώσουν ότι μπορούν, αυτοί και τα τσιράκια τους. Οι ομάδες που τόσα χρόνια λυμαίνονταν το χώρο, έχοντας καταφέρει να κάνουν την οικονομία μας μονόχνωτη και ολότελα εσωστρεφή. Δηλαδή να κάνουν το κράτος τον καλύτερο πελάτη, ιδιωτών και επιχειρήσεων.
Αυτοί έχουν κάψει τα χαρτιά τους. Και τα έχουν κάψει, γιατί ο λαός έχει κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό, ότι το ταλέντο τους είναι τα λόγια και όχι τα έργα. Αυτό αφορά τους πάντες
Με παρηγορεί όμως η σκέψη, ότι οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες, και οι ανάγκες τόσο επιτακτικές, που θα δημιουργήσουν τη δυναμική που θα τους ξεπεράσει και θα τους περιθωριοποιήσει
Για πρώτη φορά, στα δικά μου μάτια, είδα τόσο έντονες αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στις αποφάσεις κάποιας κυβέρνησης. Δε μιλώ για συλλαλητήρια και πορείες, ούτε για καταλήψεις επί πανεπιστημίων και δρόμων. Μιλώ για αποδοκιμασία σε κάθε επίπεδο και με κάθε αφορμή. Εντός και εκτός κοινοβουλίου. Η κυβέρνηση επί ξύλου κρεμάμενη, υπό το βάρος του εμφυλίου που μαίνεται μέσα στο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή εντός της "σύγχρονης" κομματοκεντρικής γραφειοκρατίας
Αυτή η αποδοκιμασία είναι όαση. Για παράδειγμα ο Πάγκαλος που δέχεται αποδοκιμασίες, λέει μεγάλες αλήθειες, αλλά τώρα πια είναι αργά, κανείς δεν τον ακούει. Ο Παπακωνσταντίνου που αποδοκιμάζεται από την κοινοβουλευτική του ομάδα.
Αυτά ισχύουν για όλους όσους έφαγαν με χρυσά κουτάλια 30 χρόνια τώρα. Ήρθε λοιπόν η στιγμή που ο κόσμος απαιτεί ριζικές ανατροπές, τις οποίες ακόμα δεν ξέρουμε ποιος έχει τα φόντα να τις διαχειριστεί επί της ουσίας. Γιατί αυτές οι αλλαγές δεν είναι επικοινωνιακές.
Μέχρι τώρα καλά το παίξανε το παιχνιδάκι, στα λόγια, οι κυβερνώντες. Όμως οι Ευρωπαίοι ζητούν μέτρα, γιατί τα νούμερα δε βγαίνουν.
Ε, δε βγαίνουν τόσα χρόνια, με το 10% μειώσεις στους μισθούς και την αύξηση του ΦΠΑ στον θεό, θα βγουν? Μην τρελαθούμε
Γιατί όμως εμείς, να φοβηθούμε το μέλλον, αφού ο μόνος δρόμος είναι προς τα μπροστά? Γιατί μας πιάνει πανικός από την κατάρρευση του κράτους, εφόσον αυτό που έχουμε σήμερα, δεν ικανοποιεί κανέναν? Γιατί αγχωνόμαστε και πιάνουμε το κεφάλι μας από στεναχώρια, αφού καταλαβαίνουμε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει?
Γιατί πολύ απλά τους έχουμε συνηθίσει. Και μας έχουν συνηθίσει. Και γιατί όταν ξέρεις τον άλλον και σε ξέρει, τότε αισθάνεσαι ασφάλεια. Και ας κακοπερνάς
Καλύτερα να κακοπερνάω, λες από μέσα σου, και να κονομάω κανά φραγκάκι στα κλεφτά, με το χωροφύλακα να κάνει τα στραβά μάτια, παρά να ξεβολευτούμε. Που να τρέχουμε τώρα να ψάχνουμε? Είναι εποχές για επαναστάσεις και αίματα? Είναι εποχές για διεκδικήσεις και φωνές?
Έλα όμως που εμείς, έχουμε βολέψει αυτούς. Και παίζουμε το παιχνίδι τους. Και δε ζητάμε ούτε όσα μας έχουν τάξει. Ούτε τους ζητάμε να κάνουν τη δουλειά τους. Ούτε τους ζητάμε να παλέψουν για το δικό μας συμφέρον. Για το συμφέρον της κοινωνίας εννοώ. Γιατί το συμφέρον του τομαριού μας το έχουμε εξασφαλίσει face to  face. "Μαζί τα φάγαμε". Όσοι τα φάγατε, το πιάσατε το υπονοούμενο ε?
Αντί λοιπόν να φοβόμαστε το χάος και την καταστροφή, ας σκεφτούμε θετικά, γιατί η Ελληνική οικονομία έχει τεράστιες δυνατότητες. Δυνατότητες που θα ενεργοποιηθούν όταν η αγορά, σταματήσει να ασχολείται με τους Παπακωνσταντίνου της κοινωνίας, που ξέρουν μόνο να κόβουν και να ράβουν μουσαμάδες, και χαράξει το δικό της δρόμο
Να ξέρετε, ότι αυτό δε θα αργήσει καθόλου να γίνει. Τους επόμενους μήνες θα έχουμε μια σοβαρότερη επανάσταση από αυτή που νομίζουμε. Έχετε την εντύπωση, ότι οι επιχειρηματίες και οι βιομήχανοι, θα κάτσουν να σκάσουν εξαιτίας της Τροϊκας? Η νομίζετε ότι κι αυτοί δεν είναι όμηροι αυτού του καθεστώτος? Ήδη πιέζουν για πειστικές απαντήσεις. Ήδη πιέζουν για μέτρα που θα ενεργοποιήσουν την πρόοδο και την κερδοφορία
Η εσωτερική αγορά υποτιμήθηκε (μισθοί), έγινε φτηνότερη, και πιο ευέλικτη όπως ζητήθηκε και ευνοούνται οι εξαγωγές. Για τις εισαγωγές χρειάζεται μεγαλύτερη δύναμη καταναλωτή, αλλά πες αυτό δε μας πειράζει τόσο. Για την ανάπτυξη τι γίνεται? Για τις νέες επενδύσεις που υποτίθεται θα τρέξουν και θα φέρουν κεφάλαια στην Ελλάδα? Για τις αποκρατικοποιήσεις και την πώληση κρατικής περιουσίας? Για το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας?
Δεν είναι  μόνο θέμα Τροϊκας, είναι και θέμα επιβίωσης δικής μας. Και αυτό δεν είναι παιχνίδι
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όσοι θεσμοί δεν ανταποκρίνονται στις περιστάσεις, καταπίπτουν και αντικαθίστανται από άλλους αποτελεσματικότερους. Είτε ειρηνικά, είτε βίαια
Δεν πρέπει λοιπόν να πιστέψουμε (όπως θέλουν αυτοί) ότι το μέλλον μας, χωρίς αυτούς, θα είναι χειρότερο. Αντιθέτως, πολύ καλύτερο θα είναι και πιο λαμπρό, για όσους θέλουν πραγματικά να συμμετέχουν. Δε γίνεται αλλιώς, πως να το πω καλύτερα
Όμως υπάρχει μια πρόκληση και ένας κίνδυνος. Να συνεχίσουμε να εκχωρούμε τη δική μας παρουσία, σε ανίκανους αντιπροσώπους, και να μην είμαστε παρόντες στις εξελίξεις με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες μας. Και από εδώ ανακύπτει και ο μεγάλος κίνδυνος που θα υποσκάψει το μέλλον
Να φύγουν αυτοί και να έρθουν κάποιοι όμοιοι τους, αλλά με άλλο προσωπείο, πιο "βολικό" και πιο "επίκαιρο". Αυτό δηλαδή που κάνουν όσοι αποσχίζονται από τα κόμματα τους, δημιουργώντας καινούργιες πολιτικές δυνάμεις.
Να τους πιστέψουμε? Όχι
Να πιστέψουμε στο ένστικτό μας, αυτό που θα μας πάει πραγματικά μπροστά
Το ένστικτο του πολίτη που ζητά να συμμετέχει σε μια ανοιχτή κοινωνία, φτιαγμένη να υπηρετεί τα μέλη της και να προάγει τη δημοκρατία και την Ελληνική κουλτούρα
Αυτό το ένστικτο είναι αλάθητο, και είναι ο μόνος τρόπος να δούμε το μέλλον ως ευκαιρία να εκτοξευτούμε ποιοτικά

Εγώ πάντως δε φταίω

Έγραφα χτες ότι τα απλά και τα καθημερινά δίνουν τον τόνο της διακυβέρνησης σε μια χώρα, το πως δηλαδή εξελίσσεται η πραγματικότητα που όλοι μας αντιμετωπίζουμε
Σε κάθε επίπεδο και με κάθε τρόπο και με κάθε μέσον
Μια μέρα μετά αρθρογράφος στα ΝΕΑ έθιγε το ίδιο θέμα. Δε μου έκανε εντύπωση
Τα όσα λέω και γράφω, δεν είναι σπάνιες αλήθειες, ούτε ευρήματα της δικής μου νοημοσύνης
Ούτε φυσικά κι εγώ είμαι κάποια διάνοια που κατά λάθος βρέθηκε στο σήμερα και γεννά συνεχώς ιδέες και σκέψεις. Αντιθέτως
Όλα αυτά που συζητάμε στον καφέ μας λέω, και όλα όσα κουβεντιάζουμε, τα αφουγκράζονται οι δημοσιογράφοι, που κι αυτοί ζουν την ίδια Ελλάδα, και έτσι ο διάλογος ανοίγει συνεχώς και εμπλουτίζεται
Κοινή λογική και μια σχετική αντίληψη χρειάζονται τα γεγονότα. Ψυχραιμία και ίσες αποστάσεις όπου αυτό είναι εφικτό.
Για μένα προσωπικά το μεγάλο στοίχημα δεν είναι να γράφω δημοσιογραφικά, αλλά να μεταφέρω την άποψη μου, ακριβώς όπως τη σκέφτομαι, χωρίς να χάνονται τα νοήματα. Για τον εαυτό μου γράφω και όχι για τον εκδότη μου. Και όσοι ασχολούνται μαζί μου δεν το κάνουν για το ωραίο μου χαμόγελο, αλλά γιατί σκέφτομαι όπως σκέφτονται κι αυτοί. Και ανησυχώ με τον ίδιο τρόπο
Μετά από όλα αυτά, θα ήθελα να πω δυο τρία πράγματα που διάβαζα σήμερα σε διάφορες ιστοσελίδες
Σχετικά με την αναδιάρθρωση του χρέους και τα λοιπά κουραφέξαλα της οικονομίας τα πράγματα είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό ρε παιδιά. Όλοι τα ξέρουν
Εσείς τι λέτε, ότι δηλαδή, είναι μεγάλα και σπουδαία μυστικά που οι εφημερίδες μας αποκαλύπτουν, λες και είμαστε πρωταγωνιστές μιας τηλεοπτικής σειράς-θρίλερ, και περιμένουμε εναγωνίως τα επόμενα επεισόδια για να βρούμε το δολοφόνο?
Και ότι έχουμε χρεοκοπήσει ξέρουμε, και ότι τα μέτρα που λαβαίνει η κυβέρνηση είναι αδιέξοδα ξέρουμε, και ότι φως στο τούνελ δεν υπάρχει ξέρουμε
Το πρόβλημα μας είναι οι λύσεις, που δεν ξέρουμε. Και η απουσία λύσεων είναι το δραματικότερο γεγονός
Θα μας σώσει η Ευρώπη? Πως θα μας σώσει η Ευρώπη? Γιατί να μας σώσει η Ευρώπη?
Όλος ο κόσμος αυτά ρωτάει, αλλά δε σκέφτεται το απλούστατο. Από τον εαυτό μας, ποιος θα μας γλυτώσει?
Γιατί αν δεν έχετε καταλάβει, η Τροϊκα παρεμβαίνει για να μας σώσει από την αυτοκαταστροφή, από την ξεφτίλα και την απόγνωση, στην οποία με ορίζοντα το 2013, βαδίζουμε ολοταχώς
Ποιος ο ρόλος της κυβέρνησης? Κανένας απολύτως
Ανίκανοι να εκπονήσουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο δράσης γιατί δεν έχουν αυτή τη διάθεση. Δεν έχουν εκλεγεί οι άνθρωποι για να λύνουν προβλήματα. Αλλά να διαχειρίζονται υφιστάμενες καταστάσεις
Και όσο υπήρχαν λεφτά παριστάνανε τα παγόνια με πόζες και πρόζες σε κάθε ευκαιρία παρέα με τα παπαγαλάκια και τις μαφιόζικες κλίκες που τους αβαντάρανε την επόμενη εκλογή
Τώρα χωρίς λεφτά, που πρέπει να δείξουν ικανότητες και έμπνευση, ξεβρακώνονται όλοι αποκαλύπτοντας πόσο εθελόδουλοι, τυφλοί και μπουνταλάδες είναι
Ποιος Παπακωνσταντίνου και ποιος Αλογοσκούφης μωρέ.
Όταν υπέγραφαν το μνημόνιο δεν ήξεραν ότι με τα 110 δις ευρώ απλά και μόνο μια ανάσα παίρνουμε?
Ποια ανάπτυξη να δρομολογηθεί και ποια σχέδια ανασυγκρότησης να υλοποιηθούν, όταν το μισό ΠΑΣΟΚ θίγεται από το άλλο μισό? Πλάκα μας κάνετε?
Όλα στο βωμό της λεζάντας και από ουσία τίποτα. Τα έχουμε πει και ξαναπεί
Τελικά αισθάνομαι καλύτερα με τη δημόσια παραδοχή της αποτυχίας, γιατί διαπιστώνω ότι δεν είμαι εγώ ο τρελός. Αλλά όσοι προσπαθούν να με πείσουν ότι δε βλέπω μπροστά μου
Φυσικά και βλέπω μπροστά μου και πολύ παρακάτω και μυρίζομαι την πραγματικότητα έστω και αν δεν την κατέχω γνωστικά. Και η πραγματικότητα είναι ότι ο ασθενής έχει τόσο σαπίσει, που ακόμα και μετάγγιση αίματος να γίνει, δε σώνεται
Οπότε χαιρετάς, λες "ευχαριστώ", τραβάς μια γραμμή και πας παρακάτω
Τίποτα δε μπορεί να σωθεί από την Ελλάδα έτσι όπως είναι σήμερα
Όλο το δημόσιο θέλει ξήλωμα καθώς επίσης και όλα τα κοπρόσκυλα του δημοσίου που τρώνε και κάθονται. Και ξανά χτίσιμο από την αρχή όλο το μαγαζί, ξεκινώντας από τη Βουλή και την κυβέρνηση, πράγμα που απαιτεί γενναία αναθεώρηση του Συντάγματος
Η Ελληνική δημοκρατία που χτίστηκε πάνω σε μια σοσιαλιστική κοινωνική πολιτική απέτυχε
Το ίδιο έχουν αποτύχει οι θεσμοί που προέκυψαν από αυτή τη συλλογιστική
Η εθνική παιδεία, η εθνική υγεία, η εθνική άμυνα, η εθνική κοινωνική και οικονομική πολιτική, τα πάντα όλα έχουν αποδειχτεί κοτρώνες που βουλιάζουν τη χώρα μας στη λίμνη της διαφθοράς
Ούτε αυτή η κυβέρνηση μπορεί, ούτε και οι επόμενες
Είναι σα να φτύνεις με το μολυσμένο σάλιο, μια πληγή που έχει κακοφορμίσει. Δεν υπάρχει γιατρειά παρά μόνο μια και απλή. Φωτιά και μπούρμπερη (μεταφορικά πάντοτε)
Για τις λεπτομέρειες και την καφενειακή συζήτηση, μπορούμε να αναφερθούμε στα διάφορα δημοσιεύματα και να αναλύσουμε διεξοδικότερα τις επιμέρους καταστάσεις. Όμως η πραγματικότητα είναι απλή και κατανοητή στον καθένα. Τη ζούμε
Επειδή έχω τονίσει ότι και το μέλλον είναι ζοφερό, όσο οι εγκατεστημένοι βρικόλακες κυβερνάνε το κράτος είτε ως μέλη του πολιτικού συστήματος, είτε ως εργαζόμενοι στο κράτος με την ευρύτερη έννοια, πράγμα που σημαίνει ότι είναι τεράστιος ο αριθμός των αλλοτριωμένων και απαξιωμένων ανθρώπων μέσα στο σύστημα, θέμα που το καθιστά μη αναστρέψιμο λειτουργικά και φιλοσοφικά, καιρός είναι όσοι μπορείτε και θέλετε, να τα μαζεύετε για άλλες πολιτείες
Σας το λέω φιλικά με αγάπη και πλήρη συναίσθηση των λόγων μου. Άλλωστε κι εγώ ψάχνομαι να φύγω από εδώ, όταν αυτό θα είναι πρακτικά εφικτό, δηλαδή μέσα στην επόμενη διετία ελπίζω
Η χώρα αυτή έχει κλείσει τον κύκλο της με τη μορφή που την ξέραμε και το άγνωστο μέλλον έρχεται μαύρο κατάμαυρο και ζοφερό.
Ο λόγος που σας λέω να τα μαζεύουμε δεν είναι γιατί εμείς τρώγαμε και τώρα πάμε να φάμε και αλλού. Αντιθέτως
Ο λόγος είναι ότι δεν έχουμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες, παρά σε χειρότερες. Και επειδή το καράβι βουλιάζει, καλό είναι να μην είμαστε επάνω σαν τα ποντίκια που πνίγονται επειδή είναι εγκλωβισμένα στη σεντίνα, από αδυναμία
Θα μου πείτε, καλά πως έγινες τόσο απαισιόδοξος. Δουλειά έχεις κι εσύ και η γυναίκα σου, την υγεία σου έχεις, δόξα το θεό βγαίνεις στα έξοδα σου κάθε μήνα, έστω οριακά
Πως όμως ρε παιδιά να ζήσεις μέσα σε τόση ασφυξία? Δεν είναι τα λεφτά μονάχα η ζωή. Αν και στην Ελλάδα αν έχεις καβάντζες, λύνεις πολλά προβλήματα χωρίς να ιδρώσεις.
Είναι ότι στη χώρα μας δεν είμαστε πια ελεύθεροι άνθρωποι. Δε μπορούμε να ζήσουμε όπως μας αρέσει. Δεν εξαρτάται από τον κόπο μας το πως θα είναι το αύριο μας.
Αλλά, εξαρτάται από τα σπασμένα των άλλων, που γάμησαν και τώρα φεύγουν χωρίς να αφήσουν ένα τριαντάφυλλο στο μαξιλάρι, και χωρίς να πληρώσουν το λογαριασμό
Αξίζουμε μια τέτοια ζωή?
Πότε λέτε να έρθουν οι καλύτερες μέρες? Σε 10 χρόνια? Σε 15? Γιατί νωρίτερα αποκλείεται
Εγώ είμαι σήμερα 36. Να περιμένω να γίνω 50 ή 60 και να μου πούν όπως στους γονείς μου ότι "ξέρεις, παρότι μια ζωή δούλεψες σύνταξη θα πάρεις τόσα"?
Ε όχι, φτάνει ως εδώ....δε φταίω να δυστυχήσω για τα λάθη άλλων
Δε φταίει να δυστυχήσει το παιδί μου, επειδή εγώ δεν έδειξα αρκετή αποφασιστικότητα
Είναι ώρα να πάμε μπροστά, εκεί που ο καθένας ορίζει τη μοίρα του...

Τα απλά και καθημερινά κάνουν τη διαφορά

Θα ακουστώ κακός προφήτης, αλλά δυστυχώς η τάση μου να κάνω προβλέψεις, με ωθεί να σκέφτομαι απαισιόδοξα με βάση τα στοιχεία που καταγράφω
Φαίνεται ίσως κουτό, αλλά η απόδειξη ότι μια κυβέρνηση και ένα καθεστώς είναι σε θέση να εμπνεύσουν μια κοινωνία, και άρα να δώσουν όραμα και να μοχλεύσουν τις εξελίξεις, βρίσκεται στα απλά καθημερινά πράγματα που απασχολούν εμάς τους κοινούς θνητούς
Ποια είναι αυτά σήμερα?
Το πρώτο και κυριότερο είναι η κατάσβεση των εστιών ανομίας που αποσταθεροποιούν την πολιτική και κοινωνική εξουσία που εκφράζει η εκλεγμένη οντότητα. Δηλαδή της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης και των επιπτώσεων που έχει στην υποβάθμιση της καθημερινότητας μας στην Αθήνα. Της μάχης για τη διαχείριση των απορριμάτων στο λεκανοπέδιο Αττικής, με αποκορύφωμα το αίσχος της Κερατέας.
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό, η βούληση να μεταδοθεί μια αλλαγή στα ήθη και τις αντιλήψεις της νεώτερης Ελλάδας σχετικά με κάποιες παγιωμένες καταστάσεις. Μια από αυτές είναι το άβατο του δημοσίου. Μια άλλη είναι τα κλειστά επαγγέλματα. Μια τελευταία είναι ο αντικαπνιστικός νόμος.
Επίτηδες βάζω μαζί στη δεύτερη κατηγορία, αυτά τα διαφορετικά πράγματα. Ο σκοπός μου δεν είναι να τα διαβαθμίσω με άξονα την οικονομία. Αλλά να καταδείξω την αναγκαιότητα για μια πραγματική αλλαγή στο πως βλέπουμε την πραγματικότητα γύρω μας
Η κυβέρνηση κρίνεται καθημερινά στις μάχες που δίνει. Άλλες είναι μακροχρόνιες και άλλες βραχυχρόνιες. Άλλες είναι ουσιαστικές και άλλες εντυπώσεων. Που θα κριθεί η αποτελεσματικότητα της  σημερινής όμως?
Είναι προφανές, ότι θα κριθεί στις μάχες εντυπώσεων και ο λόγος είναι απλούστατος.
Κανένας δεν ενδιαφέρεται να μπει στην ουσία των καταστάσεων, των γεγονότων. Κανείς δεν είναι γνώστης αληθινός της πολυπλοκότητας που αντιμετωπίζεται από τα στελέχη και τους πολιτικούς, κανείς δεν είναι ειδήμων και εμπνευσμένος άνθρωπος για να σκέφτεται θαυματουργές λύσεις. Και ελάχιστοι τελικά έχουν τη διάθεση να αφήσουν κατά μέρος τα δικά τους ατομικά προβλήματα, και να καταπιαστούν με τα προβλήματα της κοινωνίας. Άρα λίγο ή πολύ, είμαστε σχολιαστές της επικαιρότητας με συναισθηματικά-αντανακλαστικά κριτήρια. Κάθε γενιά έχει τα δικά της, και θα συμφωνήσω απόλυτα, ότι διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε πολλές εξελίξεις
Ο νόμος όμως και η προσήλωση στις αρχές που (υποτίθεται) πρεσβεύει η Ελληνική αστική δημοκρατία (υποτίθεται πάλι) είναι κοινός τόπος για όλους. Τι σημαίνει αυτό?
Σημαίνει ότι τα συναισθηματικά-αντανακλαστικά του μέσου ανθρώπου ενεργοποιούνται με παραπλήσιο τρόπο, εφόσον παραδεχόμαστε ότι οι αρχές και οι αξίες είναι κοινές (δημόσια) για όλους
Άρα καταλήγω: Το ξύλο που πέφτει στην Κερατέα, και τα σκουπίδια που στοιβάζονται στη Φυλή, προκαλούν (υποτίθεται για τρίτη φορά) παραπλήσια αρνητικά σχόλια για τις επιδόσεις και τις ικανότητες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Τα ίδια αρνητικά συναισθήματα φυσικά θα δημιουργηθούν στον ανθρωπάκο που κάνει κέφι να κάψει το τσιγαράκι του, και ο εισπράκτορας Λοβέρδος (ο πολιτικός αυτός Μακιαβέλλι της συμφοράς) του το σβήνει για να εφαρμόσει έναν ανεφάρμοστο και γελοίο νόμο, χωρίς να έχει κάνει καμία προεργασία, καμία προσαρμογή στην Ελληνική κουλτούρα, χωρίς να έχει τα μέσα και τα εργαλεία να επιβάλλει την αντίληψη του. Χωρίς καμία πραγματική στήριξη
Έφερα δύο παραδείγματα για να καταλάβουμε πόσο εκτίθενται δημοσίως με αυτές τις σαχλαμάρες
Γιατί περί σαχλαμάρας πρόκειται, λειψού συντονισμού, κακών μικροπολιτικών και καιροσκοπικών προθέσεων μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, εγωισμών της πλάκας από πολιτικάντηδες χωρίς πραγματικό ανάστημα, μικρόνοιας και μπουνταλοσύνης, κοινωνικής.
Από αυτά τα απλά και καθημερινά (και όχι από τα σπουδαία, λόγου χάρη τα οικονομικά μας χάλια, ή τις διπλωματικές μας παλινωδίες, που τελοσπάντων, έχουμε αποδεχτεί ότι τόσο και τόσα μπορούμε) θα φανεί αν η κυβέρνηση θα συρθεί σε εκλογές με πιθανότητες να επανεκλεγεί ή απλά θα πάει με το λαιμό στη θηλιά, ως ακόμα ένα πρόβατο υποψήφιο για σφαγή.
Δυστυχώς η εικόνα και οι δημόσιες πράξεις, φτιάχνουν το κλίμα. Τα υπόλοιπα έπονται
Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν ευθύνεται για όλα τα χάλια που παρέλαβε, και όταν λέω χάλια εννοώ την κατάσταση της διαχειριστικής γραφειοκρατίας που (υποτίθεται, για τελευταία φορά) ονομάζουμε κράτος και σύστημα. Δεν ευθύνεται για τις παλιές αμαρτίες που σήμερα υπονομεύουν κάθε ευελιξία και κάθε επιλογή, πέρα της πεπατημένης. Δεν ευθύνεται σίγουρα, και για την έκρηξη κοινωνικής οργής , χρεών, την αποσταθεροποίηση της μεσογειακής λεκάνης με τις αλλεπάλληλες επαναστάσεις στον Αραβικό κόσμο.
Ευθύνεται όμως γιατί αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων σε θέματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της. Θέματα δηλαδή ενότητας στη σκέψη και τη βούληση. Που θα έδιναν λύση στα απλά, πρόχειρα και καθημερινά που κουβεντιάζω παραπάνω. Και θα έφτιαχναν και ένα μαξιλάρι υπομονής και εμπιστοσύνης (του τρόμου ενδεχομένως) για να περάσουν τα χειρότερα, στο υποσυνείδητο του Ελληνικού λαού
Υπάρχει χρόνος ακόμα, πριν αποδεχτούν την ήττα τους, να προχωρήσουν σε έναν ανασχηματισμό ή μια επανεξέταση της λειτουργίας τους, και να δώσουν ώθηση σε μερικά θέματα κράχτες που θα διαμηνύσουν σε κάθε επίπεδο, την αποφασιστικότητα και τη διάθεση τους, να κάνουν 5 βασικά πράγματα σωστά
Αν δε μπορούν να καταλάβουν ότι η φτώχεια γίνεται ομορφότερη με τη νικοτίνη και ένα φτηνό καφεδάκι, τότε δεν είναι απλώς ηλίθιοι, είναι επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν το συντομότερο (και αυτοί)