Ας ήμασταν εμείς άξιοι

Η Ελλάδα κατέχει τον τίτλο της χώρας, με τις μεγαλύτερες χαμένες ευκαιρίες για τον 20ο αιώνα, κάτι που εύκολα διαπιστώνει κάποιος αν μελετήσει την ιστορία
Σίγουρο είναι ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου, (αν τέλος πάντων θεωρήσουμε ότι υπάρχει τέτοια) επιθυμεί να διατηρήσει τα πρωτεία και για τον 21ο αιώνα, αυτόν που διανύουμε στις μέρες μας δηλαδή
Ενώ όλοι διατείνονται σε κάθε τόνο, ότι για το 2011 αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι ανάπτυξη, έστω και επιδοτούμενη, ο Παπακωνσταντίνου ψάχνει να μαζέψει τα δισεκατομμύρια, από τις τσέπες του λαουτζίκου
Και τι κάνει? Ξαναβάζει φόρους και κόντρα φόρους
Αυτοί οι άνθρωποι δε βάζουν μυαλό. Είναι ανίκανοι και ανήμποροι να διαχειριστούν τις κρίσεις και να σκεφτούν θετικά και παραγωγικά. Είναι σαφέστατα οι ίδιοι που τις καλές εποχές έβγαζαν τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ για να δημιουργήσουν αποπροσανατολιστικές εντυπώσεις, ενώ δεν έκαναν απολύτως τίποτα στα υπουργεία και τους τομείς ευθύνης τους.
Ανήκοντας σε ένα από τα μεγάλα κόμματα εξουσίας, που το μόνο που συντηρούν, είναι οι παρωχημένες δημοσιονομικές και οικονομικές σοφιστείες της δεκαετίας του '80, συνεχίζουν να ανακυκλώνουν την ίδια καταστροφική τακτική, προσπαθώντας να σώσουν μια χαμένη παρτίδα. Τα μεγάλα κόμματα, και συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ που αυτή τη στιγμή κυβερνά, είναι φυτώρια παρακμής, συντήρησης και οπισθοδρόμησης, ενώ στηρίζονται από το ίδιο σύστημα που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Τις βολεμένες ελίτ. Τράπεζες, δημόσιο τομέα, συνδικαλιστές, παράγοντες της αγοράς, κομματικούς εταίρους, προνομιούχους Ευρωπαίους συνομιλητές (επιχειρήσεις και διπλωμάτες), και Αμερικάνους "μπαμπάδες"
Τα ίδια και τα ίδια κάνουν, εδώ και 30 χρόνια, για να βρουν το αντίδοτο, που θα ανακουφίσει τον Ελληνικό λαό, από τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Και αντίδοτο δε βρίσκεται
Ε πώς να βρεθεί δια της ευθείας οδού, με τα "μέτρα" που ανακοινώνουν οι κυβερνήσεις, βρέθηκε δια της πλαγίας και σκοτεινής, δηλαδή της παραοικονομίας, που όλοι έκαναν ότι δεν έβλεπαν, γιατί διαφορετικά οι Έλληνες θα είχαν επαναστατήσει για δεύτερη φορά, μετά το 1821. Και αυτή τη φορά με κορνέ και τούρτες στα μούτρα των πολιτικών μας
Τι είναι η παραοικονομία δηλαδή ρε παιδιά? Ο τρόπος να κονομάνε όσοι δε θα μπορούσαν να κονομήσουν με το σωστό, ορθό, ηθικό και συνεπή φορολογικά τρόπο που διατείνονται ότι γνωρίζουν οι επαϊοντες. Για να τιμωρήσουν, όλους τους εξαρτημένους από τη μισθωτή εργασία. Δηλαδή πρακτικά όλους, εφόσον στην Ελλάδα οι επενδύσεις απαγορεύονται ή τιμωρούνται με γελοίες προφάσεις.
Δηλαδή θέλει κάποιος να πει ότι δε γνωρίζουν πως να βάλουν μπροστά τη μηχανή της παραγωγικότητας? Αστεία πράγματα. Που σήμερα πια, είναι αργά και να το κάνουν.
Έφτιαξαν μια χώρα υπαλλήλων που περιμένει με ανοιχτό το στόμα το κράτος-πατερούλη, ανίκανη να λειτουργήσει σε καθεστώς υγείας και προόδου, και τώρα που όλα τα τεχνάσματα για να μας αφαιμάξουν έφτασαν στα όρια της έμπνευσης τους, βγαίνουν παγανιά στις διεθνείς αγορές να ζητήσουν δανεικά, για "ανάπτυξη"
Με λίγη γαρνιτούρα εκσυγχρονισμού στην κεφαλή (βλέπε το μορφωμένο Γιώργο με το σουηδικό προφίλ- πως λέμε έπιπλο ΙΚΕΑ), λίγη πράσινη χροιά μέσω Μπιρμπίλη (εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν), λίγη πυγμή "ενάντια στα καρτέλ" μέσω Χρυσοχοϊδη, άντε βάλε και την ειλικρίνεια του Πάγκαλου ότι τα φάγανε μαζί με τα λαμόγια του συστήματος τους, και προσθέτοντας και τον οδοστρωτήρα Λοβέρδο των εργασιακών ανατροπών, έχετε μια χώρα αποφασισμένη για όλα!
Μόνο που δε μας λέτε, τόσα χρόνια, έλειπαν οι επενδυτές από τη χώρα μας? Η Ζήμενς δηλαδή δεν ήταν επενδυτής? Η Θήσεν-Κρούπ στο Σκαραμαγκά δεν ήταν επενδυτής? Η Χοκτίφ που κατασκεύασε το Ελευθέριος Βενιζέλος με δικαιόχρηση για 50 χρόνια δεν ήταν? Όλως τυχαίως όλοι Γερμανοί. Που μας ξέχασαν όμως, όταν τα σπρέντ εξαιτίας τους εκτοξεύτηκαν στα ύψη!
Τι έγιναν αυτές οι επενδύσεις ρε παιδιά?
Αλλά και η μεγαλύτερη ευκαιρία, δηλαδή η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έμεινε ανεκμετάλλευτη. Εννοώ στην ουσία της, στην ενσωμάτωση και εναρμόνιση των δικών μας -εποχής 1821- αντιλήψεων σε κάθε επίπεδο (οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, αθλητικό κλπ), με τις αντιλήψεις των Ευρωπαϊκών κρατών. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν τα δανεικά για να τα τρώμε σε "έργα πνοής"
Ποιος μας φταίει λοιπόν? Κανένας.
Γιατί όμως μας τιμωρεί εμάς ο Παπακωνσταντίνου με φόρους και κόντρα φόρους?
Γιατί δεν "επιτρέπεται" να κάνει κάτι άλλο, δέσμιος της ζοφερής Ελληνικής πραγματικότητας
Και έτσι φτάσαμε σήμερα, στις Αραβικές και Κινέζικες επενδύσεις, που πρακτικά είναι και η μόνη λύση που έχει η Ελλάδα (αφού όλους τους άλλους τους έχει κάψει) για να βάλει μετρητά στον κορβανά
Όχι βέβαια, ότι αυτά τα χρήματα θα πάνε στο λαό. Αυτό "απαγορεύεται" δια ροπάλου. Στην ουρά των δανειστών περιμένουν πολλά κοράκια και τοκογλύφοι, Έλληνες και Ευρωπαίοι, που δεν τους συμφέρει φυσικά να ξεπληρωθεί το χρέος σύντομα και να σταματήσουν να εισπράττουν τόκους, αλλά και εκδουλεύσεις από την Ελλάδα με κάθε τρόπο. Δεν τους συμφέρει με κανένα τρόπο, να χάσουν τον πελάτη, που όλο ρίχνει λεφτά σ ένα βαρέλι χωρίς πάτο.
Ας ήμασταν εμείς οι Έλληνες άξιοι, να φτιάχναμε επενδύσεις και έργα αξιώσεων εκμεταλλευόμενοι όλες τις τρομερές ευκαιρίες που μας δόθηκαν και δίνονται καθημερινά. Όμως δεν ήμασταν και ούτε πρόκειται να γίνουμε ποτέ
Για το λόγο αυτό, θα έχουμε πάντοτε ανάγκη το θείο από το Πεκίνο και τον μπάρμπα από το Ντουμπαϊ, που με τους όρους τους θα μας χορέψουν στο ταψάκι, ενώ οι φίλοι και εταίροι μας, θα σφυρίζουν κλέφτικα με όχημα τα χρέη της πατρίδας
Και ο λαός, ο τελευταίος τροχός της αμάξης, θα αναρωτιέται τι φταίει και πληρώνει και σταματημό δεν έχει, αλλά και γιατί κάποτε, η ελπίδα δε βρίσκει το αεροπλάνο για Αθήνα, αλλά προσγειώνεται τριγύρω της. Στην Κύπρο, στα Σκόπια, στα Τίρανα, στη Σόφια και φυσικά στην Αγκυρα
Λύση στην κατρακύλα θα υπάρξει, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι από το κράτος δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε, παρά μονάχα υποσχέσεις και αποσυνδέσουμε τους εαυτούς μας, από την παραγωγική ανυπαρξία που το διακατέχει και το διακρίνει ως οικονομικό παράγοντα στο ευρωπαϊκό σύστημα. Και ξεκολλήσουμε το κεφάλι μας από τις κομματικές και κοινωνικές του προεκτάσεις
Σε μία ανοιχτή και σύγχρονή κοινωνία, ο πολίτης δεν έχει δικαιολογία, να μην κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του. Δεν έχει δικαιολογία να παρασύρεται από τον οχετό της αναξιοκρατίας
Όσοι άξιοι, κοπιάστε