Το πρόσωπο της βίας

Τον τελευταίο καιρό η βία έχει γίνει καθημερινό αντικείμενο συζήτησης για όλο τον κόσμο
Γιατί περισσεύει, και γιατί έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας, χωρίς τα "μαξιλάρια" ασφάλειας που μας προσέφερε η ευημερία των προηγούμενων ετών
Και που προφανώς αποτελούσε διέξοδο για πολλούς συμπολίτες μας
Προσωπικά και οικογενειακά, έχω πέσει -και πέφτω- θύμα της βίας των συμπολιτών μου, σε κάθε χώρο
Στο δρόμο, είναι σαφές ότι το μέτρο και ο αυτοέλεγχος έχει χαθεί για τα καλά
Όχι ότι ο Έλληνας ήταν ποτέ πειθαρχημένος, αλλά διαφέρει η "παγαποντιά" του οδηγού, όταν δεν κοιτά ο τροχονόμος, για να γλυτώσουμε μια κλήση-πρόστιμο, από την πραγματική επίθεση σε άλλο οδηγό, είτε φραστικά (εξύβριση), είτε κυριολεκτικά (ξυλοδαρμός ή απόπειρα ξυλοδαρμού), είτε με εσκεμμένη πρόκληση υλικών ζημιών (κλείσιμο του ενός αυτοκινήτου από το άλλο κλπ)
Στο γραφείο, είναι σαφές ότι τα όρια συμπεριφοράς, μεταξύ εργοδοτών και υφιστάμενων τους, αλλά και ανάμεσα σε συναδέλφους, έχουν στενέψει απειλητικά. Είτε όταν αυτά εκφράζονται ως απειλές και υπόνοιες για απόλυση και λοιπές κυρώσεις, είτε όταν διατηρείται ένα αντιεπαγγελματικό ψυχροπολεμικό κλίμα για προσωπικούς λόγους και εμπάθειες. Η βία δε χρειάζεται να είναι εξωστρεφής, μπορεί κάλλιστα να είναι στατική με τη μορφή της αφόρητης πίεσης και της "περίεργης" εις βάρος μας ατμόσφαιρας
Στις Δημόσιες υπηρεσίες, η βία είναι παρούσα με τη μορφή της κακής εξυπηρέτησης και της αδιαφορίας, με το σπρώξιμο του συμπολίτη στην ουρά, με τις φωνές και την αγανάκτηση αυτού που αδικείται από το πολυδαίδαλο νομικό σύστημα, από την απουσία παιδείας και μορφωτικού επιπέδου των εμπλεκομένων με τη δημόσια διοίκηση, που στιβάζονται σαν τα ζώα στους προθαλάμους των Νοσοκομείων και της Εφορίας, από το "φακελάκι" που έχει γίνει ένα διαβατήριο αποφυγής της ταλαιπωρίας, σε κάθε επίπεδο.
Η βία είναι παρούσα στις εκτός τόπου και χρόνου ιδιοτελείς "συνδικαλιστικές" διεκδικήσεις που στεγνώνουν τις αγορές από είδη πρώτης ανάγκης και τις πορείες τραμπούκων που αποκλείουν το κέντρο της πόλης και παίζουν ξύλο με τα ΜΑΤ, ενώ είναι παρούσα στον αποκλεισμό των δρόμων με αφορμή την επίσκεψη "υψηλών" προσώπων της κυβέρνησης σε κάποιο τόπο και την αυθαιρεσία των αστυνομικών αλλά και κάθε λογής "προνομιούχων" της Ελλάδος. Προνομιούχων με αξίωμα και χωρίς αξίωμα. Προνομιούχων επειδή διορίστηκαν ή επειδή έκλεψαν ή επειδή κληρονόμησαν. Δεν έχει σημασία
Είναι παρούσα, στα γήπεδα, στη γειτονιά, στο σχολείο, στο σούπερμάρκετ και στα καταστήματα, στις καθημερινές μας σχέσεις με γνωστούς και με αγνώστους
Μεταδίδεται σαν ιός, μέσα από την τηλεόραση και το δημόσιο επικοινωνιακό πρόσωπο των εκάστοτε κομματόσκυλων και των εκάστοτε διαμορφωτών καταναλωτικής κοινής γνώμης.
Είναι ασθένεια που έχει αλλοιώσει και διαβρώσει πολλές ανθρώπινες προσωπικότητες και ψυχές και έχει δημιουργήσει ανθρωπόμορφα εκτρώματα που ξεχειλίζοντας από δίκαιη και άδικη οργή, είτε για παθολογικά αίτια, είτε για μαρκετίστικα, περιφέρονται ξερνώντας μίσος, σκοταδισμό, απειλή, ξεφτίλα και απελπισία ταυτόχρονα. Απελπισία για την κατάντια τους.
Είναι κοινωνική ντροπή που διασπείρεται τόσο από τη Δεξιά, όσο και από την Αριστερά (το υπερκαταναλωτικό πολιτικό μοντέλο, ανεξαρτήτως απόχρωσης) μετατρέποντας το διάλογο σε χαρτοπόλεμο χωρίς κανείς να καταλαβαίνει το λόγο
Στην Ελλάδα, και στην Αθήνα περισσότερο, η μόνη κοινή συνισταμένη της ζωής μας τα τελευταία χρόνια είναι η βία. Και είναι παντού γύρω μας, δίπλα μας, πάνω μας και κάτω μας. Και έχει γίνει επικίνδυνη τώρα πια, για τον καθένα.
Κοιτάξτε γύρω σας και θα αναγνωρίσετε το πρόσωπο της, και θα απορήσετε, για την ποσότητα που εισπράττετε καθημερινά και που είσαστε/είμαστε υποχρεωμένοι να απορροφήσουμε και να διαχειριστούμε με τον κατάλληλο τρόπο σκέψης - αλλά εάν χρειαστεί και με την κατάλληλη άμυνα
Κοιτάξτε γύρω σας και θα φρίξετε με όσους την ασκούν πάνω σας, με κάθε τρόπο. Θα συγχυστείτε και θα πανικοβληθείτε με τα πρόσωπα των ανθρώπων που ασκούν και μεταδίδουν την ασθένεια της βίας
Όχι, δε μιλάω για τους εγκληματίες και τους ψυχοπαθείς. Μιλάω για τους άλλους, τους "κανονικούς".
Μιλάω για το γιατρό που επιτέθηκε σε ένα κορίτσι,όταν αυτή του υπέδειξε ότι είχε κλείσει με το αυτοκίνητο του το δρόμο.
Για το μεσόκοπο ζευγάρι 50 ετών, που για παρόμοιο λόγο, έβριζαν χυδαία, γρονθοκοπώντας το παράθυρο μιας άλλης εγκύου γυναίκας, σε δημόσιο χώρο, μέρα μεσημέρι
Για τον παντρεμένο με παιδιά συνάδελφο, που με στόμφο και χαρακτηρισμούς, κατηγορούσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο ως αλητάμπουρα, και τη μάνα του ως ξεφτιλισμένη, επειδή ο μικρός έκανε βόλτες στα Εξάρχεια την ημέρα της δολοφονίας του
Για τον εργοδότη που απείλησε τους υφιστάμενους του με απόλυση, εάν εγκατέλειπαν την εργασία τους, παρότι απέξω έπεφταν μολότωφ
Για το μηχανόβιο που στο κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να περάσει παράνομα μέσα από πεζόδρομο, κατέβηκε και ξυλοκόπησε έναν μαύρο αλλοδαπό που είχε στρώσει την πραμάτεια του κατάχαμα
Για τον οδηγό, που κολλάει στον προφυλακτήρα σου ανάβοντας σου επίμονα τα φώτα, για το νταλικέρη που σε παραμερίζει με τον όγκο του οχήματος τους, για τη μοτοσυκλέτα που σου τσακίζει τον καθρέφτη κάνοντας σφήνες
Για τον συγγενή ή φίλο που είναι μέλος της Χρυσής Αυγής, η του Αντιεξουσιαστικού χώρου ή χουλιγκανάκι κάποιας ομάδας, και στον καφέ ξεστομίζει ανεπίτρεπτες ύβρεις και σκανδαλώδεις κοσμοθεωρίες, επιθετικές και αντικοινωνικές, στρεσάροντας την ομήγυρη
Για την κυράτσα που σε ποδοπατάει, για να πάρει τη σειρά σου, εκεί που στέκεσαι περιμένοντας υπομονετικά. Η ίδια κυράτσα που σε σκουντά στο Μετρό, για να περάσει πρώτη, η ίδια θείτσα που επικαλείται επείγον περιστατικό ή ανικανότητα, για να τη λυπηθεί ο υπάλληλος και να την εξυπηρετήσει πρώτη, και κάθε είδους άνθρωποι που επικαλούνται λόγους για να σε παραμερίσουν με κάθε τρόπο, φτωχοί και πλούσιοι
Για το γείτονα που βάζει τη μουσική στη διαπασών κόβοντας βόλτες τη νύχτα στο διαμέρισμα του
Και για ένα σωρό άλλους ανθρώπους, που αν αφιερώσουμε 10 λεπτά να σκεφτούμε, θα διαπιστώσουμε πόση βία και πόση ταραχή μας προκαλούν.
Αν ο καθένας από εμάς αφιερώσει αυτά τα 10 λεπτά, να αθροίσει σε ένα κομμάτι χαρτί, αυτούς και αυτά που βλέπει στη ζωή του, μέσα σε μία μόνο μέρα, λυπάμαι που θα το πω, αλλά θα καταγραφεί εύκολα και γρήγορα ο μισός Ελληνικός πληθυσμός
Και αυτή η γενικευμένη παρακμή και κατάπτωση των Ελλήνων, είναι απόρροια και αποτέλεσμα, των όσων εκθειάζαμε τα προηγούμενα χρόνια, ως τρόπο ζωής, ιδιωτεύοντας και σκεπτόμενοι ατομικά και εγωκεντρικά, χωρίς καμμία προσπάθεια να συνεννοηθούμε προσωπικά, πολιτικά και κοινωνικά. Είτε κατ ιδίαν είτε δημόσια
Η βία είναι η έκφραση του φόβου και της ανασφάλειας. Του αδιεξόδου και του παρασιτικού και ανεύθυνου τρόπου ζωής. Είναι αποτέλεσμα της ανομίας και της ανυπαρξίας κάθε είδους παιδείας, από οικογένειες, σχολείο και πολιτεία. Είναι αποτέλεσμα της ασυδοσίας και του θράσους που καλλιεργεί η κλεπτοκρατική πολιτική νομενκλατούρα και οι προνομιούχες ελίτ. Το ίδιο από την ανάποδη για τις προνομιούχες ομάδες του δημοσίου και των κλειστών επαγγελμάτων που συμπεριφέρονται ως αυτόνομες και ανεξέλεγκτες οντότητες.
Η βία είναι ταυτόσημη με τα πλήθη και με την αγέλη. Με τη μαζική κουλτούρα που καλλιεργείται και εκπέμπεται από από τα μέσα. Με τη γραφειοκρατία και τον προστατευτισμό.
Η βία είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας της ίδιας της εξουσίας
Όταν υπάρχει εξουσία, επιβάλλει άμεσα, δια της βίας
Όταν απουσιάζει, επιβάλλει έμμεσα, δια του φόβου, που μεταμορφώνεται σε βία
Παρατηρώντας λοιπόν όλες αυτές τις καταστάσεις, και τους ανθρώπους, που έχουν προσβληθεί από τη βαριά αυτή προσωπική και κοινωνική ασθένεια, αναρωτιέται ποια είναι η λύση. Πως να επιβιώσει κάποιος μέσα σε μια ζούγκλα?
Η απάντηση είναι μία και μοναδική
Αποστρέψατε το ΔΙΚΟ  σας πρόσωπο από τη βία, με όποιο τρόπο θεωρείτε ΕΣΕΙΣ προσωπικά κατάλληλο
Είναι η αδιαφορία? Είναι η άμυνα? Είναι η αποφυγή?
Ας απαντήσει ο καθένας για τον εαυτό του
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο διπλανός μας, δεν είναι αυτός που νομίζαμε κάποτε (και ίσως νομίζουμε ακόμα)