Κερί

25 φεβρουαρίου σημερα μια ηλιολουστη μερα
αργησα να σηκωθω οπως συνηθως,δεν εχω λογους πια να ερχομαι στη δουλεια πρωι,εχω βαρεθει να κοροϊδευω τον εαυτο μου πως ενδιαφερομαι
καθησα με το φρεντο στην κοκκινη καρεκλα κι αρχισα να σουλατσαρω στο διαδικτυο
διαβαζω μιας φιλης τα γενεθλια
διαβαζω ενος φιλου το θανατο
έχουμε καταντησει να συναντιομαστε μεσα απο bits και bytes
εχουμε φτιαξει μια ζωη πισω απο την οθονη,γιατι μπροστα απο αυτη δεν υπαρχει τιποτα πια
δε με χωραει το 3*3 που εργαζομαι
ο κοσμος γυρω μου ειναι πολυ χαρουμενος,ολοι εχουν τους λογους τους να ειναι χαρουμενοι
ψαχνω να βρω τα αιτια,που η ζωη ειναι τοσο πολυ διπροσωπη
το ενα κερι να φωτιζει μια τουρτα,και το αλλο κερι ν αναβει το καντηλακι μιας ψυχουλας
και η ζωη συνεχιζεται σαν καραβακι στο ποταμι του
και η αγαπη μου ειναι πολυ μακρια για να με ζεσταινουν τα λογια,χρειαζομαι την αγκαλια
το χειροτερο απ ολα,ειναι πως εχω αποδεχτει,οτι δε γινεται τιποτα
και δεν θελω να το σκεφτομαι αλλο
προτιμω απλα,να βλεπω το κερι να λυωνει αργα
καρφωμενο πανω στην αμμο των αναμνησεων