Εκπέμπω SOS

Ο καπνος από το τσιγαρο κατρακυλαει πηχτος
Σα σταχτη στα πνευμονια
Ένα-δυο βηξιματα για να καθαρισει ο λαιμος
Μια γουλια καφε
Οσο φτανει το ματι ο οριζοντας
Όχι ο πραγματικος….ο νοητος…
Εδώ και χρονια η θεα απ το μπαλκονι μου είναι τα αλλα μπαλκονια μιας παλιας βρωμικης πολυκατοικιας στην οδο σινα
Οι υπολογιστες εχουν παρει φωτια…τα τηλεφωνα το ιδιο..
Φωνες χαρουμενες,φωνες βαριεστημενες,φωνες περιπαιχτικες….
Η καθημερινοτητα θαρρεις
Ποσα προσωπα πισω από τα απειρα μετρα καλωδια που μας ενωνουν
Ποσες εκφρασεις,ποσοι μορφασμοι
Το ζητουμενο το ιδιο
Εδώ και χρονια η μονη καλημερα που ακουω είναι η φωνη μου
Μεσα σε rest της εθνικης…σε καφετεριες…η ιδια φωνη
Όταν ριχνω λιγο νερο στο προσωπο μου
Το αξυριστο μουτρο μορφαζει πονεμενα…
Ειτε στον καθρεφτη…ειτε στην οθονη μπροστα
Εάν βαλω το χερι και ακουμπησω το κρυσταλλο της θα με νοιωσετε?
Εάν βαλετε κι εσεις τα χερια πανω στα πληκτρολογια θα γραψετε μαζι μου?
Θα γινουν τα δαχτυλα ολονων μας ένα χερι…να γραψει μια λεξη?
Εάν ολοι μαζι σκεφτουμε το ιδιο πραγμα θα γινει στ αληθεια?
Ειμαι εδώ..κι εσεις εκει…με ακουτε?
Το τηλεφωνο ξαναχτυπα…δεν είναι εκεινη που περιμενω
«κυριε Θ. μηπως μπορειτε….?»
Όχι Δε μπορω
Αναβω κι άλλο τσιγαρο…κι άλλη γουλια καφε
Καμμια φορα νομιζω ότι ο καφες είναι το μονο πραγμα που με ξυπναει
Και πινω λιτρα καφε μερα στη μερα…να ειμαι ξυπνιος..να περιμενω
Τι να περιμενω?
Ξερω κι εγω…..κατι….
Χωρις να περιμενεις κατι…τι νοημα εχει να ζεις?…ε?
Εισαι μαλλον ενας ακομα δακτυλογραφος μεσα σ ένα κουτι από τσιμεντο μεσα στο κεντρο της αθηνας
Απορροφημενος…σ αυτό που ειπε μια φιλη μου χτες…σ ένα άλλο κοσμο…..
Αυτή την ημερα εκπεμπω sos
Εχω υψωσει την κεραια πανω ψηλα από το κτιριο μου
Εχω απλωσει καλωδια και οπτικες ινες και περιμενω
Ποτε ο καθρεφτης θα μου χαρισει μια άλλη εκφραση…μια παραμορφωση
Λιγο να ομορφυνει κι αυτό το ιδιο το μαυρισμενο μουτρο
Εκπεμπω sos