Εκεί που αποτύχαμε

Για να καταλάβει κάποιος την Ελληνική χρεοκοπία, δε χρειάζεται να διαβάζει εφημερίδες ή να ζεί σε αυτό τον τόπο ή να έχεις συναλλαγές με το κράτος της διαφθοράς

Αρκεί να συγχρωτιστεί, να συναναστραφεί, να προσπαθήσει να μιλήσει με μερικούς συμπατριώτες του και να παρατηρήσει τις αντιδράσεις που έρχονται πρώτες. Τις ενστικτώδεις, δηλαδή τις όσες δείχνουν την πραγματική ποιότητα του ανθρώπου

Τώρα τελευταία έχει τύχει να πάρω το αεροπλάνο για το εξωτερικό και έχω συναπαντήσει διάφορους Έλληνες που πάνε κι έρχονται όπως κι εγώ

Ε, το μόνο σίγουρο είναι πως ο Έλληνας ξεχωρίζει σαν τη μύγα ανάμεσα στους άλλους ταξιδιώτες

Και δεν ξεχωρίζει γιατί είναι πιο όμορφος

Ξεχωρίζει γιατί είναι με διαφορά ο πιο κακομαθημένος, ψωροπερήφανος και μπαστουνόβλαχος Ευρωπαίος. Με το "υπεράνω" τουπέ του, που συνδυάζει το τελευταίας μόδας ντύσιμο ή κινητό με τη συμπεριφορά της γιαγιάς μου, που τάχα μου κουτοπόνηρα έσπρωχνε στην ουρά αναμονής, για να βγεί πρώτη μπροστά-μπροστά.

Αυτό το χούι, δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Με καμία κυβέρνηση-κυριολεκτικά

Εκεί αποτύχαμε, εκεί βρήκαμε τοίχο. Εκεί η Αλλαγή έμεινε στα λόγια και δεν προχώρησε στις πράξεις. Δυστυχώς αυτή η αποτυχία ήταν η μεγαλύτερη όλων. Μεγαλύτερη ακόμα και από την χρεοκοπία του τόπου. Γιατί η χρεοκοπία αναστρέφεται, τα λεφτά ξαναγίνονται, η καμμένη γή ξαναγίνεται εύφορη και πράσινη.

Τα παρωχημένα μυαλά και οι μπερδεμένες ψυχές όμως,οι νοοτροπίες του άλλοτε και οι συνήθειες του κάποτε, χρειάζονται πάρα πολλά χρόνια εντατικής εκπαίδευσης για να μετακινηθούν ένα πόντο

Και δε μιλώ για την εκπαίδευση που το σχολείο ή το πανεπιστήμιο δίνουν.

Μιλώ για την εκπαίδευση και τα πρότυπα που προέρχονται από την καθημερινότητα ενός ευνομούμενου, δημοκρατικού και κοινωνικά ηθικού κράτους

Μιλώ για την κουλτούρα της προόδου, της αυτάρκειας και της ελευθερίας που θεμελιώνεται από μεγάλες πολιτικές αποφάσεις των ανθρώπων που κάθε εποχή κατοικούν σε κάθε τόπο. Και επιδιώκουν το καλύτερο για την πατρίδα και τους εαυτούς τους

Μιλώ για τα οράματα, τις επιδιώξεις, τους στόχους ανθρώπων και εθνών, που ταυτίζονται και συντονίζονται, βάζοντας σε τροχιά τα γρανάζια της ιστορίας που φέρνουν το καινούργιο, την καινοτομία και αποκαθιστούν στην πραγματική του διάσταση το παρωχημένο, το παρελθόν

Στην Ελλάδα μας, τον ωραιότερο τόπο του κόσμου ολόκληρου, μια χώρα που τη λούζει το φώς της ανθρωπότητας, έχουμε αποτύχει να κατανοήσουμε την ιστορική μας μοίρα, την αποστολή μας

Αυτό φυσικά είναι θέμα ηγεσίας, αλλά είναι και θέμα ιστορικής συνέχειας

Έχω την εντύπωση ότι το μικρό Ελληνικό κράτος που φτιάχτηκε από τα κόκκαλα και τις στάχτες του Αγώνα του 1821, είναι ένα μικρό βαρκάκι που ταξιδεύει μόνο του σε μεγάλες θάλασσες δίχως να έχει βρει ακόμα τη δική του "εσωτερική" πυξίδα, τα μάτια της μοίρας που κοιτώντας τον ουρανό, βρίσκουν πάντοτε το στίγμα στον ορίζοντα και βάζουν πλώρη να το συναντήσουν, εκπληρώνοντας την αποστολή τους

Θα πρέπει κάποια στιγμή να στοχαστούμε συλλογικά, σαν άνθρωποι και σαν Έλληνες, να ρωτήσουμε τον καθρέφτη, τι ακριβώς θέλουμε, ποιοί είμαστε και που βαδίζουμε

Δίχως αυτή τη συζήτηση και δίχως την αυτοκριτική μας διάθεση, τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει σε αυτό εδώ το βράχο της Μεσογείου

Και είναι κρίμα, να αποτυχαίνουμε στα μαθήματα που εμείς πρώτοι διδάξαμε στους άλλους

"Γνώθι σ' αυτόν"