Ο Έλληνας ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει

Στις 26 Νοεμβρίου έγραφα, ότι χρεοκοπημένος είναι μόνο ο τρόπος σκέψης μας. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ : http://capobomba.blogspot.com/2010/11/blog-post_26.html

Σήμερα επανέρχομαι για να κάνω μια διαπίστωση σε σχέση με τα παραπάνω.
Ο μέσος Έλληνας έχει δίκιο να απελπίζεται γιατί στις μέρες μας συμβαίνουν ταυτόχρονα πολλά πράγματα εντελώς απροειδοποίητα.
Και εδώ έγκειται και η ολοσχερής αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου, να φανεί αξιόπιστη και εχέγγυα επικοινωνιακά, στα μάτια των Ελλήνων. Κανέναν δεν έχει πείσει, ούτε και πείθει, ακόμα και τα ίδια τα στελέχη του κόμματος της.
Σήμερα λοιπόν συμβαίνει μια οικονομική κρίση την οποία κάλυπταν οι συνένοχοι πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί φορείς, επί χρόνια (και ευημερούσαν, αντί να παίρνουν μέτρα αποτροπής των συνεπειών της για τον κοσμάκη), και ταυτόχρονα καλούμαστε να αναδιαμορφώσουμε ένα σταθερό -για 30 χρόνια- σκηνικό στην καθημερινότητα μας. Ένα σκηνικό -τώρα πια- παραλόγου, σε κάθε επίπεδο, τοπικής και ευρείας διοίκησης και σχέσεων του πολίτη με το κράτος και τους συμπολίτες του.
Είναι λοιπόν απόλυτα λογικό και δίκαιο, το 80% του Ελληνικού λαού να κατακλύζεται από φόβους και ανασφάλεια, για το τι θα του ξημερώσει. Είναι αναμενόμενο
Η κυβέρνηση φυσικά δεν ασχολείται με αυτά. Έχει "σοβαρότερα" να κάνει
Πασχίζουν να διασώσουν την οικονομία με αμφισβητούμενου αποτελέσματος μέτρα, κλασσικής νοοτροπίας περικοπών (γιατί δεν ξέρουν τίποτα δημιουργικό να σκεφτούν), φορολόγησης, ψήφισης νόμων άκαιρων που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα, την κουλτούρα και την καθημερινότητα του λαού μας.
Δεν κυβερνούν, όχι.
Κυβερνώ σημαίνει έχω επίγνωση και είμαι αποφασισμένος να δώσω λύσεις. Να δώσω κατευθύνσεις. Και τέσσερα χρόνια (κατ ελάχιστο) είναι αρκετός χρόνος να δώσεις κατευθύνσεις πολιτικού οράματος και να ενημερώσεις τον κόσμο, προς τα πού τραβάει το καράβι
Ο Έλληνας δεν πρόκειται να αλλάξει, εάν δεν πειστεί ότι κάτι καλό γίνεται στη χώρα. Και δεν θα πειστεί με λόγια και καλές προθέσεις, αλλά με έργα σοβαρά, από σοβαρούς ανθρώπους.
Σοβαροί άνθρωποι δεν είναι οι καθηγητές πανεπιστημίου και οι μεγαλοπτυχιούχοι, απαραίτητα. Είναι όσοι διαθέτουν προσωπικότητα και ήθος άμεμπτο και το αποδεικνύει η πορεία της ζωής τους. Στην πράξη.
Τα έργα τους δηλαδή, είναι αγαθά και υπέρ του συνόλου. Άρα εξ ορισμού είναι φτωχοί, πλην τίμιοι
Με την παραδοχή αυτή, αμέσως ξεχωρίζουμε τους κατάλληλους για την εξουσία. Δεν ανήκουν λοιπόν στα πολιτικά τζάκια, ούτε στους άλλους βρυκόλακες της Ελλάδας. Δε γίνεται να προέρχονται από λερωμένες φωλιές.Ούτε από ελίτ
Ξεχωρίζουμε όμως και τα κριτήρια επιλογής τους. Την προσωπική αρετή, που θεωρεί αυτονόητη την πραγμάτωση της, μέσω της συνολικής-συλλογικής επιτυχίας. Άρα αμέσως ξεδιαλέγουμε και το 80% των Ελλήνων  που ψηφίζουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, γιατί δε μπορούν να ταυτιστούν με την "προσωπική αρετή που θεωρεί αυτονόητη την πραγμάτωση της, μέσω της συνολικής-συλλογικής επιτυχίας". Ο Έλληνας φιλοδοξεί να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα του, και να πετύχει ο εαυτός του και μόνο! Σιγά μην τον νοιάζει το σύνολο!
Με λίγα λόγια, δεν έχουμε πολιτικούς κατάλληλους, είμαστε όμως κι εμείς το ίδιο και το αυτό. Παρακμιακοί και περιθωριακοί, κατ' επίφαση Ευρωπαίοι των Βαλκανίων.
Δε με στεναχωρεί η κρίση, ούτε τα λεφτά. Στην τελική μας ξύπνησαν από ένα μεγάλο και δηλητηριώδη λήθαργο που στο τέλος θα μας σάπιζε ολοκληρωτικά
Δε με στεναχωρεί που το 2011, θα με βρει με εισόδημα μικρότερο και με ψυχολογία κάτω του μηδενός για τα δημόσια πράγματα.
Αυτό που διαπιστώνω γύρω μου είναι ότι, αποκαλύφθηκε μια σοβαρότερη κρίση στην κοινωνία που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Μια κρίση θεσμών, νοοτροπίας, οράματος, κουλτούρας και παιδείας
Μια κρίση Ελληνισμού, ταυτότητας και ποιότητας
Στα δύσκολα, έχουμε τη φήμη ότι συσπειρωνόμαστε. Όμως αυτή τη φορά, ούτε η ενιαία γλώσσα, ούτε η ενιαία θρησκεία, ούτε το κοινό ελπιδοφόρο μέλλον (το ποιο?) μπορούν να μας δώσουν κίνητρο. Δηλαδή σήμερα ο Έλληνας δεν έχει από που να πιαστεί για να βρει αποκούμπι. Κάποτε πιανόταν από την πολιτιστική του παράδοση. Σήμερα η πολιτιστική αυτή παράδοση έχει γίνει spread, αναδιάρθρωση χρέους, δανεικά, μνημόνιο, χρέος, και άλλες ωραίες λέξεις.
Και μας πιάνει πανικός και απελπισία, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι θαύματα δε γίνονται.
Και δεν θα αλλάξουμε στην πραγματικότητα. Απλώς θα τη μασκαρέψουμε, για να επιβιώσουμε και να την ξορκίσουμε. Και προς τα έξω (τους εταίρους μας) και προς τα μέσα (το λαό μας)
Γι αυτό και λέω και ξαναλέω, ο Έλληνας ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει
Και δεν πρόκειται να αλλάξει, γιατί έχει μάθει να φοβάται το καινούργιο, να το αποδιώχνει, να το κατακρίνει, να το απεχθάνεται.
Είναι ραγιάς ο Έλληνας, στο πνεύμα του, συμβιβάζεται με τη θέση στο δημόσιο, το πρόσκαιρο βόλεμα, τη φαιδρότητα και τη σαχλαμάρα της διασκέδασης που του πουλάνε για κατανάλωση
Είναι ραγιάς ο Έλληνας στις ελπίδες του, κάποτε το διαμερισματάκι, πιο μετά το αυτοκίνητο, το εφέ και την κατανάλωση και την επίδειξη, την "επιτυχία" της πλήρους συνταξιοδότησης
Είναι ραγιάς ο Έλληνας στην καθημερινότητα του, όταν παριστάνει το μάγκα σε βάρος των συμπολιτών του, σε μπλόκα, διαμαρτυρίες, φωνές και αλαλαγμούς υπέρ κοντόφθαλμων συμφερόντων και αλλοτριωμένων ηγετών.
Είναι τόσο απογοητευτικό να βλέπεις τη φτώχεια των ονείρων μας.
Είναι όμως τόσο σίγουρο, ότι με τέτοια φτώχεια κανείς δε μπορεί να προσδοκά καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας. Με κρίση και χωρίς κρίση. Με λεφτά και χωρίς λεφτά.
Ο καθηγητής Γιανναράς, είπε ότι ο Ελληνισμός έπαψε να υπάρχει, όταν έπαψε να παράγει "καινοτόμο ιδιαιτερότητα".
Εγώ θα ήθελα να προσθέσω ότι ο Ελληνισμός έπαψε να υπάρχει, όταν έπαψε να αισθάνεται την ανάγκη να αλλάξει προς το καλύτερο.......