Και πάλι λάθος βρε Γιώργο?

Τώρα τελευταία τείνω να συμφωνώ με τις παρεμβάσεις του Μητσοτάκη και αρχίζω να αισθάνομαι άσχημα
Όχι πως δεν έχω εκτίμηση στην πολιτική σοφία του επίτιμου, απλά δε θέλω να έχω σχέση με τη γενικότερη γκαντεμιά του, που μάλλον πάει χέρι-χέρι με τα λοιπά χαρίσματα του
Για τον ίδιο μιλώ, και όχι την οικογένεια του, που δε μου είναι συμπαθής
Δε χρειάζεται φυσικά να συμφωνήσω με το Μητσοτάκη, για να έχω την άποψη μου για τα όσα κάνει και λέει ο Γιώργος Παπανδρέου. Είναι προφανές ότι βρίσκεται σε σύγχυση
Ποιος ο λόγος να κάνει αυτό το χτεσινό διακαναλικό διάγγελμα και να πει τα όσα είπε?
Αναρωτιέμαι πραγματικά, αν έχει απομείνει λίγη κοινή λογική στη Χαριλάου Τρικούπη ή θεωρούν ότι έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω τους
Μάλλον δεν το έχουν αντιληφθεί, και θεωρούν ότι σε μια περίοδο που έχουν φέρει στα πρόθυρα της φτώχειας το 1/5 των Αθηναίων τουλάχιστον, μπορούν να πιέσουν πολιτικά (να φέρουν προ τετελεσμένου γεγονότος) μέσω διαγγελμάτων, τον κοσμάκη, και να του θέσουν εκβιαστικά διλήμματα
Δηλαδή, σε πηδάω, αλλά αν δε με αφήσεις να σε πηδάω όπως θέλω, επειδή το θέλω, σου δίνω και μια σπρωξιά και σε στέλνω στο βάραθρο για τα καλά
Δηλαδή κοροϊδευόμαστε ή δουλευόμαστε, ή απλά έχουμε χάσει τη μπάλα
Αφενός λάθος η επιλογή να μετατρέψει τις δημοτικές εκλογές σε πολιτικού χαρακτήρα
Είναι προφανές ότι μετά τον Καλλικράτη, ο κόσμος αμυνόμενος υπέρ των παλαιών περιφερειών με τις οποίες έχει προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις και δεσμούς, θα τείνει να ψηφίσει γνωστά του πρόσωπα, ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας. Για παράδειγμα στο Λαύριο που θα ενοποιηθεί με την Κερατέα, οι Λαυριώτες θα ψηφίσουν Λαυριώτες, ενώ οι Κερατιώτες, Κερατιώτες. Μα δεν είναι λογικό να πείθεται ο πολίτης, από κάποιον που ήδη ξέρει? Γιατί να ρισκάρει, όταν τριγύρω του επικρατεί η ανασφάλεια και τα αδιέξοδα? Ποτέ δε ρισκάρεις σε τέτοιες συνθήκες!
Είναι επίσης προφανές ότι τον Καλλικράτη κανείς δεν τον έχει δει θετικά (εκτός του Ραγκούση δηλαδή), διότι κανείς δεν έχει καταλάβει τι θα προσφέρει στις τοπικές κοινωνίες. Αντιθέτως όλοι εμπεδώσαμε ότι ήταν εθνική ανάγκη να δημιουργηθούν νέες πολιτικές και διοικητικές θέσεις, με αυξημένη εξουσία, για να λειτουργούν τα πράγματα καλύτερα από πριν. Διότι είχαμε ΗΔΗ καταλήξει, ότι ο λόγος που η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν αντιπαραγωγική και κόστιζε, ήταν ότι είχαμε πολλούς μικρούς δημάρχους και πολλά μικρά τοπικά κέντρα αποφάσεων. Μάλιστα, ήταν προφανές ότι η χώρα έλυσε ένα τεράστιο πρόβλημα της. Ας μιλήσουμε σοβαρά τώρα
Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι η μετατροπή των δημοτικών εκλογών σε πολιτικού χαρακτήρα, δε θα δώσει απολύτως τίποτα στο ΠΑΣΟΚ. Παρά μόνο θα τονώσει το συναίσθημα των φανατικών, ότι ο Παπανδρέου κάνει αντιπολίτευση στο Σαμαρά, σε περίπτωση που θέλει να πάμε σε εθνικές πολιτικές εκλογές, και το εννοεί
Ένα άλλο σφάλμα που κάνει συνεχώς ο Γιώργος είναι ότι εκτιμά λανθασμένα τις επιπτώσεις των μέτρων που έχει λάβει και πλήττουν τους ψηφοφόρους του. Ο κόσμος που πεινά, δεν εκβιάζεται, θέλει να δεί απτές αποδείξεις της στήριξης του, πράγμα που μεταφράζεται σε θέσεις εργασίας, σε χρήματα, σε ασφάλεια, σε πρόοδο και ανάπτυξη γενικότερα. Ο Σαμαράς είναι αντίπαλος με ισχύ στα Media και πουθενά αλλού. Δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από το να υπενθυμίζουμε συνεχώς ότι η Ν.Δ ευθύνεται για τα όσα τραβάει ο λαός, για να ακυρώνεται η οντότητα Σαμαρά.
Αν τον πάρουν στα σοβαρά και αρχίζουν να απαντούν συγκεκριμένα, δηλαδή να τον κάνουν συνομιλητή τους, τότε θα έχουν πολύ σοβαρό πρόβλημα. Γιατί τότε θα είναι σα να παραδέχονται και οι ίδιοι, ότι όντως υπάρχει άλλη λύση εκτός από τη λύση του ΠΑΣΟΚ
Τεράστιο σφάλμα αποτελεί επίσης το γεγονός ότι ο Γιώργος έταξε παροχές στους ψηφοφόρους του, με τη μέθοδο του "μη πολέμου". Δηλαδή του ότι δε θα σας βάλω άλλους φόρους. Είναι ψέμα
Είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε και άλλα μέτρα, καθώς μέχρι τώρα την ουσία του προβλήματος, δεν την έχουμε αγγίξει και είναι δύσκολο να την αγγίξουμε σύντομα. Όχι επειδή το λένε οι οικονομολόγοι, αλλά επειδή είναι κοινή λογική ότι η φοροδιαφυγή δεν αντιμετωπίζεται έτσι απλά. Χρειάζεται καλή οργάνωση και πάνω απ όλα κίνητρο για τους πολίτες. Τίποτα από αυτά δεν υφίσταται σήμερα. Είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε σε αναδιάρθρωση του χρέους, και είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε σε ύφεση για αρκετά ακόμα χρόνια, μέχρι να μας στηρίξουν κάποτε οι διεθνείς αγορές και να δανειζόμαστε φτηνά. Τα spreads δεν έχουν πέσει ακόμα και ούτε πρόκειται, όσο δεν ανταποκρινόμαστε μέχρι κεραίας στη δημοσιονομική προσαρμογή. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, πως, ότι χρειάζεται να γίνει, θα γίνει έτσι κι αλλιώς, άρα τσάμπα καθησυχάζεις τον κόσμο Γιώργο. Το ξέρουμε ότι θα έρθουν και χειρότερα
Αντί λοιπόν να επικαλείσαι το νεοδημοκρατικό κίνδυνο και την κομματική πειθαρχία για αυτές τις εκλογές που δεν έχουν ενδιαφέρον πολιτικό, αλλά τοπικό επί της ουσίας, καλύτερο θα ήταν να μας πεις πότε και πώς θα δούμε άσπρη μέρα. Δηλαδή να μας εξηγήσεις για ποιο λόγο πρέπει να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές. Για ποιο λόγο θα γίνει η ζωή μας καλύτερη αν βασιστούμε σε αυτόν τον υποψήφιο, πως θα κερδίσουμε ποιότητα και πως θα εξοικονομήσουμε κόστος, πώς θα διευκολυνόμαστε στην καθημερινότητα μας στο Δήμο μας. Με λίγα λόγια θέλουμε να καταλάβουμε τα οφέλη σε σχέση με την πραγματική και ουσιαστική διάσταση των εκλογών αυτών. Δηλαδή τις πλατείες, τις αναπλάσεις, τα δίκτυα αποχέτευσης, τη δημοτική αστυνομία, τις άδειες των καταστημάτων, τους ελεύθερους χώρους και τα πάρκα, την ελεύθερη κυκλοφορία στα πεζοδρόμια, την ασφάλεια των πολιτών, τον καθαρό αέρα, τα ΚΕΠ, τα κάθε λογής γραφειοκρατικά και μηχανοργανωτικά θέματα, την επικοινωνία με τον απλό πολίτη. Και τόσα σοβαρά και απτά θέματα.
Δε ζούμε στο 1980, να μιλάμε με τη γλώσσα της αλλαγής. Ζούμε στο 2010 και μιλάμε με τη γλώσσα της πραγματικότητας, αν θέλουμε να επιβιώσουμε πολιτικά
Τα ίδια που πάθατε με τον αντικαπνιστικό νόμο, θα πάθετε και στις δημοτικές. Ο κόσμος θα κάνει αυτό που πραγματικά θέλει, δεδομένων των συνθηκών, και μάλιστα πολλοί, μετά τη χτεσινή συνέντευξη, από αντίδραση και μόνο, δε θα ψηφίσουν τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ για να δώσουν το μήνυμα ότι "εμείς πεινάμε κι εσείς κάνετε καριέρες και δημόσιες σχέσεις"
Γιατί αυτό που κατάφερες να περάσεις στους πολίτες βρε Γιώργο, είναι ότι ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚικό δήμαρχο, δε θα χρεοκοπήσουμε, ενώ αυτό που χρειαζόταν να πεις ήταν ότι ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚικό δήμαρχο (επειδή είναι ο κατάλληλος και γι αυτό τον επιλέξαμε εμείς που σώζουμε τη χώρα και γνωρίζουμε το πώς να τη σώσουμε-άρα έχουμε τα κατάλληλα στελέχη) η καθημερινότητα σου -ταλαιπωρημένε Έλληνα- θα αλλάξει δραματικά
Φυσικά και αυτό είναι ψέμα. Τίποτα πραγματικά σημαντικό δεν θα αλλάξει για την καθημερινότητα μας, και αυτό ειναι το ΜΕΓΑ πολιτικό πρόβλημα του σήμερα. Η ανακολουθία μεταξύ της δικής μας ζωής, και της πολιτικής πραγματικότητας που αντιλαμβάνονται τα στελέχη της κυβέρνησης.
Αυτό συμβαίνει γιατί η ροή των πληροφοριών προς την κεντρική εξουσία, είναι απολύτως διαστρεβλωμένη και φιλτραρισμένη μέσα από συγκεκριμένες ροές και επιρροές. Για να το πω διαφορετικά η πληροφορία προέρχεται μέσα από την κομματική βάση, δηλαδή το βαθύ ΠΑΣΟΚ και όχι από τις πραγματικές ανάγκες της ευρύτερης κοινωνίας, που δεν έχει πελατειακές σχέσεις με την εξουσία. Και δε θέλει να έχει. Τις αποστρέφεται
Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια ν αγαπιόμαστε που ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει όπως νομίζει
Εγώ αυτό που εισπράττω είναι ότι, η παρτίδα τοποθετήθηκε -ξανά- σε λάθος βάση
Ας ελπίσουμε ότι η χώρα δε θα ταλαιπωρηθεί άλλο, αλλά ότι θα τελειώσουν οι δημοτικές εκλογές αναίμακτα

Το πρόσωπο της βίας

Τον τελευταίο καιρό η βία έχει γίνει καθημερινό αντικείμενο συζήτησης για όλο τον κόσμο
Γιατί περισσεύει, και γιατί έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας, χωρίς τα "μαξιλάρια" ασφάλειας που μας προσέφερε η ευημερία των προηγούμενων ετών
Και που προφανώς αποτελούσε διέξοδο για πολλούς συμπολίτες μας
Προσωπικά και οικογενειακά, έχω πέσει -και πέφτω- θύμα της βίας των συμπολιτών μου, σε κάθε χώρο
Στο δρόμο, είναι σαφές ότι το μέτρο και ο αυτοέλεγχος έχει χαθεί για τα καλά
Όχι ότι ο Έλληνας ήταν ποτέ πειθαρχημένος, αλλά διαφέρει η "παγαποντιά" του οδηγού, όταν δεν κοιτά ο τροχονόμος, για να γλυτώσουμε μια κλήση-πρόστιμο, από την πραγματική επίθεση σε άλλο οδηγό, είτε φραστικά (εξύβριση), είτε κυριολεκτικά (ξυλοδαρμός ή απόπειρα ξυλοδαρμού), είτε με εσκεμμένη πρόκληση υλικών ζημιών (κλείσιμο του ενός αυτοκινήτου από το άλλο κλπ)
Στο γραφείο, είναι σαφές ότι τα όρια συμπεριφοράς, μεταξύ εργοδοτών και υφιστάμενων τους, αλλά και ανάμεσα σε συναδέλφους, έχουν στενέψει απειλητικά. Είτε όταν αυτά εκφράζονται ως απειλές και υπόνοιες για απόλυση και λοιπές κυρώσεις, είτε όταν διατηρείται ένα αντιεπαγγελματικό ψυχροπολεμικό κλίμα για προσωπικούς λόγους και εμπάθειες. Η βία δε χρειάζεται να είναι εξωστρεφής, μπορεί κάλλιστα να είναι στατική με τη μορφή της αφόρητης πίεσης και της "περίεργης" εις βάρος μας ατμόσφαιρας
Στις Δημόσιες υπηρεσίες, η βία είναι παρούσα με τη μορφή της κακής εξυπηρέτησης και της αδιαφορίας, με το σπρώξιμο του συμπολίτη στην ουρά, με τις φωνές και την αγανάκτηση αυτού που αδικείται από το πολυδαίδαλο νομικό σύστημα, από την απουσία παιδείας και μορφωτικού επιπέδου των εμπλεκομένων με τη δημόσια διοίκηση, που στιβάζονται σαν τα ζώα στους προθαλάμους των Νοσοκομείων και της Εφορίας, από το "φακελάκι" που έχει γίνει ένα διαβατήριο αποφυγής της ταλαιπωρίας, σε κάθε επίπεδο.
Η βία είναι παρούσα στις εκτός τόπου και χρόνου ιδιοτελείς "συνδικαλιστικές" διεκδικήσεις που στεγνώνουν τις αγορές από είδη πρώτης ανάγκης και τις πορείες τραμπούκων που αποκλείουν το κέντρο της πόλης και παίζουν ξύλο με τα ΜΑΤ, ενώ είναι παρούσα στον αποκλεισμό των δρόμων με αφορμή την επίσκεψη "υψηλών" προσώπων της κυβέρνησης σε κάποιο τόπο και την αυθαιρεσία των αστυνομικών αλλά και κάθε λογής "προνομιούχων" της Ελλάδος. Προνομιούχων με αξίωμα και χωρίς αξίωμα. Προνομιούχων επειδή διορίστηκαν ή επειδή έκλεψαν ή επειδή κληρονόμησαν. Δεν έχει σημασία
Είναι παρούσα, στα γήπεδα, στη γειτονιά, στο σχολείο, στο σούπερμάρκετ και στα καταστήματα, στις καθημερινές μας σχέσεις με γνωστούς και με αγνώστους
Μεταδίδεται σαν ιός, μέσα από την τηλεόραση και το δημόσιο επικοινωνιακό πρόσωπο των εκάστοτε κομματόσκυλων και των εκάστοτε διαμορφωτών καταναλωτικής κοινής γνώμης.
Είναι ασθένεια που έχει αλλοιώσει και διαβρώσει πολλές ανθρώπινες προσωπικότητες και ψυχές και έχει δημιουργήσει ανθρωπόμορφα εκτρώματα που ξεχειλίζοντας από δίκαιη και άδικη οργή, είτε για παθολογικά αίτια, είτε για μαρκετίστικα, περιφέρονται ξερνώντας μίσος, σκοταδισμό, απειλή, ξεφτίλα και απελπισία ταυτόχρονα. Απελπισία για την κατάντια τους.
Είναι κοινωνική ντροπή που διασπείρεται τόσο από τη Δεξιά, όσο και από την Αριστερά (το υπερκαταναλωτικό πολιτικό μοντέλο, ανεξαρτήτως απόχρωσης) μετατρέποντας το διάλογο σε χαρτοπόλεμο χωρίς κανείς να καταλαβαίνει το λόγο
Στην Ελλάδα, και στην Αθήνα περισσότερο, η μόνη κοινή συνισταμένη της ζωής μας τα τελευταία χρόνια είναι η βία. Και είναι παντού γύρω μας, δίπλα μας, πάνω μας και κάτω μας. Και έχει γίνει επικίνδυνη τώρα πια, για τον καθένα.
Κοιτάξτε γύρω σας και θα αναγνωρίσετε το πρόσωπο της, και θα απορήσετε, για την ποσότητα που εισπράττετε καθημερινά και που είσαστε/είμαστε υποχρεωμένοι να απορροφήσουμε και να διαχειριστούμε με τον κατάλληλο τρόπο σκέψης - αλλά εάν χρειαστεί και με την κατάλληλη άμυνα
Κοιτάξτε γύρω σας και θα φρίξετε με όσους την ασκούν πάνω σας, με κάθε τρόπο. Θα συγχυστείτε και θα πανικοβληθείτε με τα πρόσωπα των ανθρώπων που ασκούν και μεταδίδουν την ασθένεια της βίας
Όχι, δε μιλάω για τους εγκληματίες και τους ψυχοπαθείς. Μιλάω για τους άλλους, τους "κανονικούς".
Μιλάω για το γιατρό που επιτέθηκε σε ένα κορίτσι,όταν αυτή του υπέδειξε ότι είχε κλείσει με το αυτοκίνητο του το δρόμο.
Για το μεσόκοπο ζευγάρι 50 ετών, που για παρόμοιο λόγο, έβριζαν χυδαία, γρονθοκοπώντας το παράθυρο μιας άλλης εγκύου γυναίκας, σε δημόσιο χώρο, μέρα μεσημέρι
Για τον παντρεμένο με παιδιά συνάδελφο, που με στόμφο και χαρακτηρισμούς, κατηγορούσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο ως αλητάμπουρα, και τη μάνα του ως ξεφτιλισμένη, επειδή ο μικρός έκανε βόλτες στα Εξάρχεια την ημέρα της δολοφονίας του
Για τον εργοδότη που απείλησε τους υφιστάμενους του με απόλυση, εάν εγκατέλειπαν την εργασία τους, παρότι απέξω έπεφταν μολότωφ
Για το μηχανόβιο που στο κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να περάσει παράνομα μέσα από πεζόδρομο, κατέβηκε και ξυλοκόπησε έναν μαύρο αλλοδαπό που είχε στρώσει την πραμάτεια του κατάχαμα
Για τον οδηγό, που κολλάει στον προφυλακτήρα σου ανάβοντας σου επίμονα τα φώτα, για το νταλικέρη που σε παραμερίζει με τον όγκο του οχήματος τους, για τη μοτοσυκλέτα που σου τσακίζει τον καθρέφτη κάνοντας σφήνες
Για τον συγγενή ή φίλο που είναι μέλος της Χρυσής Αυγής, η του Αντιεξουσιαστικού χώρου ή χουλιγκανάκι κάποιας ομάδας, και στον καφέ ξεστομίζει ανεπίτρεπτες ύβρεις και σκανδαλώδεις κοσμοθεωρίες, επιθετικές και αντικοινωνικές, στρεσάροντας την ομήγυρη
Για την κυράτσα που σε ποδοπατάει, για να πάρει τη σειρά σου, εκεί που στέκεσαι περιμένοντας υπομονετικά. Η ίδια κυράτσα που σε σκουντά στο Μετρό, για να περάσει πρώτη, η ίδια θείτσα που επικαλείται επείγον περιστατικό ή ανικανότητα, για να τη λυπηθεί ο υπάλληλος και να την εξυπηρετήσει πρώτη, και κάθε είδους άνθρωποι που επικαλούνται λόγους για να σε παραμερίσουν με κάθε τρόπο, φτωχοί και πλούσιοι
Για το γείτονα που βάζει τη μουσική στη διαπασών κόβοντας βόλτες τη νύχτα στο διαμέρισμα του
Και για ένα σωρό άλλους ανθρώπους, που αν αφιερώσουμε 10 λεπτά να σκεφτούμε, θα διαπιστώσουμε πόση βία και πόση ταραχή μας προκαλούν.
Αν ο καθένας από εμάς αφιερώσει αυτά τα 10 λεπτά, να αθροίσει σε ένα κομμάτι χαρτί, αυτούς και αυτά που βλέπει στη ζωή του, μέσα σε μία μόνο μέρα, λυπάμαι που θα το πω, αλλά θα καταγραφεί εύκολα και γρήγορα ο μισός Ελληνικός πληθυσμός
Και αυτή η γενικευμένη παρακμή και κατάπτωση των Ελλήνων, είναι απόρροια και αποτέλεσμα, των όσων εκθειάζαμε τα προηγούμενα χρόνια, ως τρόπο ζωής, ιδιωτεύοντας και σκεπτόμενοι ατομικά και εγωκεντρικά, χωρίς καμμία προσπάθεια να συνεννοηθούμε προσωπικά, πολιτικά και κοινωνικά. Είτε κατ ιδίαν είτε δημόσια
Η βία είναι η έκφραση του φόβου και της ανασφάλειας. Του αδιεξόδου και του παρασιτικού και ανεύθυνου τρόπου ζωής. Είναι αποτέλεσμα της ανομίας και της ανυπαρξίας κάθε είδους παιδείας, από οικογένειες, σχολείο και πολιτεία. Είναι αποτέλεσμα της ασυδοσίας και του θράσους που καλλιεργεί η κλεπτοκρατική πολιτική νομενκλατούρα και οι προνομιούχες ελίτ. Το ίδιο από την ανάποδη για τις προνομιούχες ομάδες του δημοσίου και των κλειστών επαγγελμάτων που συμπεριφέρονται ως αυτόνομες και ανεξέλεγκτες οντότητες.
Η βία είναι ταυτόσημη με τα πλήθη και με την αγέλη. Με τη μαζική κουλτούρα που καλλιεργείται και εκπέμπεται από από τα μέσα. Με τη γραφειοκρατία και τον προστατευτισμό.
Η βία είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας της ίδιας της εξουσίας
Όταν υπάρχει εξουσία, επιβάλλει άμεσα, δια της βίας
Όταν απουσιάζει, επιβάλλει έμμεσα, δια του φόβου, που μεταμορφώνεται σε βία
Παρατηρώντας λοιπόν όλες αυτές τις καταστάσεις, και τους ανθρώπους, που έχουν προσβληθεί από τη βαριά αυτή προσωπική και κοινωνική ασθένεια, αναρωτιέται ποια είναι η λύση. Πως να επιβιώσει κάποιος μέσα σε μια ζούγκλα?
Η απάντηση είναι μία και μοναδική
Αποστρέψατε το ΔΙΚΟ  σας πρόσωπο από τη βία, με όποιο τρόπο θεωρείτε ΕΣΕΙΣ προσωπικά κατάλληλο
Είναι η αδιαφορία? Είναι η άμυνα? Είναι η αποφυγή?
Ας απαντήσει ο καθένας για τον εαυτό του
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο διπλανός μας, δεν είναι αυτός που νομίζαμε κάποτε (και ίσως νομίζουμε ακόμα)

Χάθηκε ο Αστακός

Όταν λέγαμε, από αυτό εδώ το βήμα, ότι δεν υπάρχει συντονισμός της κυβέρνησης προς μια σαφή και ξεκάθαρη κατεύθυνση, ξέραμε γιατί το λέγαμε
Διότι, δεν αρκεί να κάνεις δηλώσεις προς πάσα κατεύθυνση ή να έχεις καλό PR επιτελείο, για να κερδίζεις εκλογές -και το κυριότερο- να κυβερνάς ένα προβληματικό και υπερχρεωμένο κράτος
Αυτό αρκούσε, όταν η ευημερία της φούσκας και τα διάφορα κατασκευασμένα χρηματοοικονομικά μαξιλάρια, προσέφεραν εικόνες ευδαιμονίας και αισιοδοξίας στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ
Τότε, οι δηλώσεις και οι δημόσιοι χαριεντισμοί, καθώς και οι δημοσιογραφικές "ανακαλύψεις" περί σκανδάλων και τραγελαφικών διαχειρίσεων σε κάθε τομέα του δημοσίου, ήταν απλά τροφή για το κουτσομπολιό και το αλατοπίπερο για να κάνουν τη δουλίτσα τους οι παμπόνηροι
Σήμερα οι δηλώσεις της κυβέρνησης είναι ΞΑΝΑ ανακόλουθες με την πραγματικότητα, γιατί εξακολουθεί να μην υπάρχει συντονισμός σε κανένα επίπεδο
Τότε μας έλεγαν ότι υπήρχαν λεφτά, ενώ δεν υπάρχουν ούτε και τώρα μετά τη φοροκαταιγίδα, σήμερα μας λένε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι έχουν εστιάσει στην ανάπτυξη και την καταπολέμηση της ανεργίας, και ότι δε θα χρειαστεί αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους
Τους πιστεύετε?
Ο Αστακός χάθηκε ήδη, από τους σπασμωδικούς χειρισμούς της κυβέρνησης, καθώς και τις προσωπικές προσεγγίσεις των συναρμόδιων υπουργών. Και η επένδυση που χάθηκε είναι καθαρή ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, όπως θα χαθούν και άλλες ευκαιρίες, και ας ακούγομαι κακός προφήτης
Φυσικά, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, θα πει κάποιος, τι είχαμε, τι χάσαμε
Εγώ θα πω ότι, αυτό που χάσαμε (η μάλλον αυτό που δεν είχαμε ποτέ) είναι η ευκαιρία να συγκεντρωθούμε όλοι μαζί σε συγκεκριμένους στόχους οργανώνοντας με συγκεκριμένο τρόπο (η νομοθεσία είναι το όπλο των βουλευτών) την επιχειρηματικότητα και τα αναπτυξιακά κίνητρα για όλες τις επιχειρήσεις ανεξαιρέτως.
Τι θα πει fast track? Θα πει απευθείας ανάθεση, σε απλά Ελληνικά
Τότε γιατί έφυγαν άπρακτοι οι Άραβες?
Έφυγαν, γιατί κάποιοι δεν έχουν καταλάβει, ότι σήμερα, θα πρέπει να παίξουμε το ρόλο της Ευρωπαϊκής Αλβανίας για να επιβιώσουμε, προσαρμοζόμενοι ΕΜΕΙΣ με όποιο τρόπο χρειάζεται και απαιτούν οι περιστάσεις, στις δυσμενείς συνθήκες που βιώνει ο λαός στο πετσί του. Και από τις οποίες πρέπει να τον απεγκλωβίσουμε ενεργώντας ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ και όχι προς το δικό μας όφελος
Δε με απασχολεί αν λέγεται Παμπούκης, Μπιρμπίλη ή Λάκης Λαζόπουλος ο υπουργός
Δε με ενδιαφέρει προσωπικά αν μπήκε στο ΠΑΣΟΚ και στο κάθε ΠΑΣΟΚ για προσωπικούς του λόγους, διαφορετικούς από τους αυτονόητους για έναν πολιτευτή και μέλος μιας πλειοψηφικής κυβέρνησης
Δε με ενδιαφέρει το τι και το πώς, όταν προέχει, το να μπορέσουμε να προσελκύσουμε ζεστό χρήμα στον τόπο μας  (και ειδικά στην επαρχία που φυτοζωεί) και με αυτό το ζεστό χρήμα να δώσουμε εργασία, προοπτική και καλό παράδειγμα στους Έλληνες, αλλά και τη διεθνή κοινότητα
Εμπεδώσαμε όλοι μας, ότι το Δημόσιο φταίει για όλα. Πήγαμε παρακάτω τώρα
Μετά τις περικοπές, χρειάζεται να δυναμώσουμε, με τις κατάλληλες ενέργειες, με την πρόοδο και με νέες αντιλήψεις
Το fast track μας μάρανε, ή ότι τόσοι υπουργοί -μορφωμένοι άνθρωποι- ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ να συντονιστούν ώστε να παράγουν ένα συγκεκριμένο και ενιαίο αποτέλεσμα? Που θα δημιουργεί προϋποθέσεις για καινούργια αποτελέσματα?
Μήπως ανάπτυξη εννοούν την επιδότηση της εργασίας μέσω ΟΑΕΔ? Αυτό είναι δημόσια επένδυση!
Από τη μία περιορίζουμε το δημόσιο και από την άλλη το ξαναχρησιμοποιούμε γιατί δεν έχουμε άλλες επιχειρηματικές δυνατότητες? Συμβιβάζονται αυτά?
Και όταν μας δίνονται οι επιχειρηματικές δυνατότητες, τις διώχνουμε, για τον Α και Β λόγο που δεν ενδιαφέρουν πραγματικά την κοινωνία?
Δεν τα βρήκαν στις τιμές με τους Ιταλούς και πράσινα άλογα, μας λένε
Εγώ αν ήμουν Παπανδρέου θα έτρεχα πίσω από τον Εμίρη και θα του έλεγα "τι θέλεις από μένα να κάνω για να κάτσεις στον Αστακό και να φτιάξεις τη μονάδα σου" και θα έτρεχα και στο Μπερλουσκόνι και θα έριχνα την τιμή μέσω επιδότησης η απορρόφησης από την Ελλάδα κάποιου κόστους. Όποιο κόστος και να ήταν αυτό. Εργατικό, οικολογικό, διαρθρωτικό, μεταφορικό. Οποιοδήποτε και το εννοώ αυτό!!
Και αυτοί αναλώνονται στο πώς θα δικαιολογήσουν την αδυναμία τους!!Ότι δηλαδή δε φταίνε αυτόι!!
Δηλαδή ποιος φταίει ρε παιδιά, που εδώ και τόσα χρόνια ακούμε Αστακό και στο παρά 5 ο Αστακός τη σκαπουλάρει? Για ποια ιδιωτική επένδυση μιλάμε, και κουραφέξαλα? Μήπως μιλάμε για τους ιδιώτες-φίλους-προσκείμενους που θέλανε να "πλαισιώσουν" το έργο, και να "διευκολύνουν" καταστάσεις?
Γιώργο Παπανδρέου, είσαι υπόλογος γιατί έχεις μια κυβερνητική ομάδα-μπάχαλο, και γιατί δε λες στο λαό τι πραγματικά συμβαίνει. Είσαι υπόλογος γιατί ασχολείσαι με τις δημοτικές εκλογές, με προεκλογικές πολιτικάντικες αηδίες που περιφέρει ο ανυπόστατος Σαμαράς, και δεν ασχολείσαι με τους χαβαλέδες υπουργούς σου, και την ανικανότητα τους
Όχι πως η Νέα Δημοκρατία είχε καταλληλότερα στελέχη. Δε λέω αυτό. Η ιστορία απέδειξε ότι η μισή Ν.Δ χαντάκωνε την Ελλάδα επί 5 χρόνια και η άλλη μισή πήγε με το Σαμαρά, για να ρεφάρει τα υπόλοιπα!
Συγκεντρωθείτε και αποφασίστε τι και πώς θα πρέπει να γίνει ώστε η Ελλάδα να γίνει εύφορο χωράφι για να έρθουν να επενδύσουν οι ξένοι. Ότι πολιτικό κόστος και να έχει αυτό
Γιατί κοινωνικό κόστος, έχουμε εισπράξει αρκετό, και μη παρέκει. Και όσο καθυστερείτε με τις αηδίες σας, την είσοδο νέων παικτών στο παιχνίδι, τόσο αναπόφευκτα θα γίνουν και τα επόμενα κοινωνικά μέτρα.
Γιατί είναι προφανές ότι αν αποτύχετε να φέρετε λεφτά, τότε θα "αναγκαστείτε" να τα ξαναπάρετε από εμάς και τις αγορές. Πράγμα που είναι αδύνατο να γίνει
Αντί λοιπόν να αναλώνεστε σε αστειότητες τύπου "αντικαπνιστικοί νόμοι", προεκλογικές παροχές, μεγαλεπήβολες δηλώσεις και αυτοκρατορική αντιμετώπιση των κοινωνικών σας εταίρων, ενώ τα στελέχη της κυβέρνησης κάνουν ότι τους καπνίσει, επικαλούμενα "χώρους ευθύνης και αρμοδιότητες", σηκώστε τα μανίκια και ξεκαθαρίστε τις θέσεις και το τοπίο
Ο μεγάλος δράκος για την Ελλάδα, είναι αυτός ακριβώς! Να μπεί σε τροχιά ανάπτυξης, έχοντας μετατραπεί σε περιοχή με υψηλή απόδοση επενδύσεων και χαμηλού κόστους! Ως μοντέρνος βαλκανικός παράγοντας με δυνατότητες υποδοχής και διευκόλυνσης κάθε καινοτομίας και κάθε επιχειρηματικού ρίσκου
Προσφέροντας υψηλού επιπέδου οργάνωση και εργατικό-στελεχιακό δυναμικό, και διευκολύνσεις από το γραφειοκρατικό και αντικοινωνικό σήμερα, διαπλεκόμενο, σύστημα
Κι ας χαθούν μερικά ψαράκια στην πορεία.
Το ζήτημα είναι να μην χαθεί και ο επόμενος Αστακός, και η σούπα μας καταντήσει νερόβραστο ζουμί για τα συσσίτια της Εκκλησίας

Μα δεν υπάρχει πουθενά έλεγχος!

Διάβαζα χτες τις προτάσεις του νομπελίστα Χριστόφορου Πισσαρίδη, για να επιτύχει η Ελλάδα την ανάπτυξη αλλά και το γενικότερο συμμάζεμα του δημόσιου βίου της. Στα οικονομικά καταρχήν, που θα δώσουν το στίγμα και για κοινωνικές εξελίξεις, όπως είναι λογικό.
Ο σύνδεσμος είναι εδώ : http://apolitik.pblogs.gr/2010/10/o-nompelistas-sristoforos-pissaridhs-proteinei-poly-sygkekrimena.html και μιλάει ανάπτυξη, η οποία θα επιτευχθεί με την επιστροφή της εμπιστοσύνης, την αποτελεσματική δημόσια διοίκηση και την αναβάθμιση των υποδομών, με ελάττωση του κρατικού παρεμβατισμού και την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος.
Προτείνω όλοι να το διαβάζουμε τακτικά, για να καταλάβουμε ότι αυτά που προτείνει είναι πολύ εφικτά, και πολύ λογικά. Και κυρίως πολύ ρεαλιστικά!
Ο κύριος Πισσαρίδης λοιπόν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, καταδεικνύει την απουσία του ελέγχου και την απουσία οργάνωσης, ως ένα από τα κύρια και βασικά μειονεκτήματα της Ελληνικής πραγματικότητας.
Η εμπιστοσύνη συνδέεται με τις υποδομές και την εξυγίανση των θεσμών που λειτουργούν παράγοντας κόστος για όλους μας. Βασικό χαρακτηριστικό της εμπιστοσύνης, είναι η διασφάλιση κριτηρίων ποιότητας και αποτελεσματικότητας, και ο τακτικός έλεγχος ότι λειτουργούν όπως πρέπει! Και βέβαια, η αναθεώρηση και η προσαρμογή τους, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι εκάστοτε εξελίξεις!
Στη χώρα μας, δεν υπάρχει πουθενά και σε τίποτα έλεγχος!
Το πρωί που ερχόμουν στη δουλειά, παρατηρούσα τους εποχούμενους, στα διάφορα οχήματα, στο κέντρο της Αθήνας. Παρότι έβρεχε καταρακτωδώς, πολλοί μοτοσυκλετιστές δε φορούσαν κράνος, κάποιοι δε φορούσαν ζώνη, πολλοί μιλούσαν στο κινητό, οι πεζοί έτρεχαν πάνω κάτω για να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο, ενώ ο αστυνομικός που ρύθμιζε την κυκλοφορία, αρκούταν στο να κάνει νοήματα "ξεκίνα-σταμάτησε" στους οδηγούς.
Λίγο νωρίτερα, άκουσα ότι "ανακαλύφθηκε", πως οι πλέον υψηλόμισθοι υπάλληλοι στο δημόσιο τομέα, είναι αυτοί των -υπό διάλυση- ζημιογόνων οργανισμών, όπως ο ΟΣΕ, στον οποίο ο μέσος μισθός είναι κάπου στα 50 χιλιάρικα το χρόνο. Ασύλληπτα ποσά για δημόσιο υπάλληλο.Ασύλληπτα και σκανδαλώδη, όταν σκέφτεσαι ότι μιλάμε για το πλέον παρακμιακό δημόσιο μέσο μεταφοράς, με το πλέον αδιάφορο προσωπικό, στην εξυπηρέτηση του πελάτη.
Στα φορολογικά σκάνδαλα, εντάσσεται η πρωτοφανής επίσης "ανακάλυψη", ότι από τη διασταύρωση διαφόρων περιουσιακών στοιχείων και εισοδημάτων, σε ομάδες ενδιαφέροντος ΣΔΟΕ κλπ, προέκυψε σωρεία παραβάσεων και αδήλωτων στοιχείων, πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Σπίτι, κότερα, αυτοκίνητα, τεράστια προσωπικά έξοδα, χωρίς να δικαιολογούνται από τα ανάλογα έσοδα κλπ. Και πώς προέκυψε αυτή η "ανακάλυψη"? Με μια στοιχειώδη έρευνα των υφιστάμενων υπηρεσιών και με τη χρήση των μέσων που παρέχει η μηχανοργάνωση!
Έδωσα 3 χαρακτηριστικά παραδείγματα, από ένα πλήθος που ο καθένας μπορεί να σκεφτεί
Για να αντιληφθούμε στο ελάχιστο την κοροϊδία και τη γελοιότητα του κρατικού συστήματος, το οποίο χρηματοδοτείται για να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, με τεράστια ποσά, τα οποία ποτέ δε δόθηκαν σε πραγματικές ανάγκες για ανάπτυξη της χώρας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έγιναν και η αιτία, να φύγουν και επενδύσει σημαντικές για την αγορά εργασίας!
Πόσο δύσκολο είναι, να ρυθμίσεις, 5 απλά πράγματα, για το κοινό όφελος? Πόσο δύσκολο είναι να ασχοληθείς να οργανώσεις και να προγραμματίσεις μερικές εργασίες. Να ελέγξεις το τι πραγματικά γίνεται στην πιάτσα. Ποιες συνθήκες επικρατούν στην πραγματικότητα, και ποιες είναι οι ανάγκες του κόσμου?
Η διακυβέρνηση ποτέ δε γίνεται, από ένα γραφείο, εξ αποστάσεως. Αυτό είναι ελληνικό παράδοξο. Και ξέρουμε πολύ καλά, τι και ποιους εξυπηρέτησε η επιτηδευμένη και επίπλαστη αδιαφορία!
Και βλέπουμε καθημερινά, ποια τα δηλητηριώδη αποτελέσματα που έχει, στην καθημερινότητα μας
Πολλοί συγχέουν τον έλεγχο, με την επιβολή του νόμου. Ο νόμος είναι ένα θεσμικό κανονιστικό πλαίσιο και ορίζει κοινά αποδεκτές ρυθμιστικές συμπεριφορές. Ο νόμος δεν επιβάλλει τον έλεγχο, αλλά μας λέει πως θα λειτουργήσει μια κατάσταση.
Το κατά πόσον λειτουργεί, το προβλέπει μερικές φορές και αυτό ο νόμος, αλλά εναπόκειται στη βούληση των θεσμικών οργάνων να το διαπιστώνουν.
Ναι, στη βούληση και την επιλογή και τις προτεραιότητες τους.
Το πρόβλημα της Ελλάδας λοιπόν βρίσκεται στην τήρηση και τον έλεγχο κοινά αποδεκτών κανόνων που διευκολύνουν -συνήθως- τη ζωή μας.
Και αν αυτό, είναι θέμα παιδείας για τον πολίτη, σε κυβερνητικό επίπεδο, είναι πολλά παραπάνω!
Είναι χρέος και καθήκον, απέναντι στην πατρίδα

Καταναλωτικός σοσιαλισμός

Αν κάποιος ήθελε να περιγράψει το πολίτευμα της Ελλάδας, όπως αυτό το βιώνουμε καθημερινά όλοι μας, θα αποφαινόταν ότι αυτό είναι ο "καταναλωτικός σοσιαλισμός"
Δε χρειάζεται σκέψη για να το διαπιστώσει κανείς, μιας και η βόλτα στο μετρό, θα τον πείσει ότι οι Έλληνες είναι οι πλουσιότεροι εποχούμενοι στα δημόσια μέσα μεταφοράς
Όλες οι γνωστές φίρμες της αγοράς, στα χέρια και στα σώματα αντρών και γυναικών κάθε ηλικίας. Άσχετα αν ο καημός του λαού μας εκτονώνεται και με τη -σήμα κατατεθέν- μαϊμού, που αντικαθιστά στο φαντασιακό, την αληθινή αξία του προϊόντος, που "πρέπει" κάθε νεο-έλληνας να φέρει ως αξεσουάρ
Το αστείο της ιστορίας είναι η αντίθεση δύο πραγμάτων. Η κοινωνική καταναλωτική ματαιόδοξη επίδειξη πολυτελών ειδών, από τη μία, και η μετακίνηση με το ταπεινό και λαϊκό μετρό (η λεωφορείο ή παπί ή τετράτροχη σακαράκα 20ετίας)
Το κακό της ιστορίας είναι η φιλοσοφία που εκφράζεται με αυτό τον τρόπο. Και η φιλοσοφία αυτή είναι βαθιά ριζωμένη στα μυαλά και τις συνειδήσεις πολλών συμπατριωτών μας εδώ και πολλά χρόνια.
Η φιλοσοφία αυτή ήταν το σήμα κατατεθέν της λαϊκής δημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80, αλλά και η λουστραρισμένη έκφανση, της κυριλέ και ώριμης πια, νεοσυντηρητικής καπιταλιστικής κατανάλωσης, που απογειώθηκε από τη Νέα Δημοκρατία
Τα τελευταία χρόνια δηλαδή, τη δεκαετία του 2000, ο νέος που το 1981, απόκτησε καταρχήν πρόσβαση στο καρβέλι, έφτασε χρονικά, αλλά και θεσμικά, στην κορυφή της πυραμίδας, όντας καταναλωτής της πολυτέλειας και θεματοφύλακας της αστικής τάξης (που ο Παπανδρέου θέλησε να πολεμήσει, φωτογραφίζοντας τη ως προπύργιο της ανόδου και διατήρησης της χούντας επί 7 χρόνια, στην εξουσία)
Είναι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος, ανεξαρτήτως του τι ψηφίζει, ο μέσος Έλληνας 45άρης, που σήμερα ανθίσταται σε οποιαδήποτε μεταβολή του κατοχυρωμένου του μικρόκοσμου
Γιατί σοσιαλισμός? Γιατί όλη η κατανάλωση που περιγράφω, προέρχεται μέσα από έναν κρατικό-κοινωνικό προστατευτισμό, που σε μία γενικότερη έννοια, είναι αντίστοιχος με το "μεγάλο πατερούλη" των αμιγώς σοσιαλιστικών-κομμουνιστικών χωρών, του σιδηρού παραπετάσματος, τότε που τα πάντα περνούσαν από τον έλεγχο της κεντρικής εξουσίας. Του κόμματος, δηλαδή  της γραφειοκρατικής ελίτ. Με κεντρικό πρόσωπο, τον αρχηγό της εκάστοτε κρατικής προπαγάνδας. Εμείς ας πούμε, έχουμε πάντοτε τον κληρονόμο μιας γνωστής πολιτικής οικογένειας. Που πάντοτε φέρνει στο νου των γηραιότερων τη νοσταλγία "αγώνων για το καλό του τόπου", και αναπαράγει ψεύτικους μύθους στις επόμενες γενιές. Αυτές που θα καθιερώσουν το συνεχιστή-απόγονο, σύγχρονο "πατερούλη"
Σε τι διαφέρει το Ελληνικό πολιτικό σύστημα? Σε τίποτα απολύτως, παρά μόνο στα μέσα έκφρασης του. Στην επιφάνεια και την αισθητική του
Αντί για σφυροδρέπανο και αγρότες αγκαλιασμένους να βαδίζουν στα απέραντα χωράφια σιτηρών, συμβολίζοντας την πορεία του λαού προς την πρόοδο μέσω της εργασίας, έχουμε το Καγιέν, και τα γκόλντεν μπόϊς να φιλιούνται από χαρά, στο Ντα Κάπο, συμβολίζοντας την ευμάρεια και την πορεία του αστού της Ελλάδας, μέσω της κλεψιάς, της απατεωνιάς, της υπεξαίρεσης και της μαύρης οικονομίας.
Αντί για πύρινους λόγους και κόκκινα λάβαρα στην πλατεία Τιεν Αν Μεν, και στην τσέπη το ευαγγέλιο του Μαο, έχουμε συνέδρια και τηλεδιασκέψεις σε μεγάλα ξενοδοχείο, και στην τσέπη την "κομματική πειθαρχία". Στην άλλη τσέπη θα έχουμε μάλλον, κάποιο κινητό τηλέφωνο να χτυπά με επαναστατικό ήχο. Οι αρχές, είναι πάντοτε αρχές. Το ίδιο και τα wallpapers.
Κάθε έξυπνος πολιτικός και κάθε ευέλικτο πολιτικό σύστημα, προσαρμόζεται στις συνθήκες και τα δεδομένα. Στην Ελλάδα, η πείνα και το ψώνιο του Έλληνα, καθώς επίσης και η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση μεγάλων κοινωνικών ομάδων, που αναζητούσαν καλύτερη τύχη στα αστικά κέντρα, σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρού κρατικού μηχανισμού κατά τη μεταπολεμική περίοδο (ασταθές πολιτικό σύστημα, αλλαγή πολιτεύματος, κοινωνικές αναταραχές, ψυχροπολεμικό διεθνές σύστημα κλπ) έδωσαν το στίγμα για τη μορφή της μεταπολιτεύτικής περιόδου.
Ενώ κατά τη διάρκεια της χούντας, το κράτος λειτούργησε με τη λογική του μαστιγίου και του καρότου, από τη μία ανοίγοντας τις δουλειές διαφόρων επαγγελματικών ομάδων (βλέπε οικοδομή, μεταφορές δημόσιας χρήσης, αδειοδοτήσεις, μεγάλα έργα, σώματα ασφαλείας, τουριστικές μονάδες κλπ) και από την άλλη κυνηγώντας τους πολιτικούς αντιφρονούντες, που ζητούσαν πρόσβαση στην παραγωγή, στη μεταπολίτευση υπήρξε μια αθρόα πρόσβαση των πάντων, χωρίς κριτήρια, στην κατανάλωση
Χωρίς ωστόσο, να μετασχηματιστεί η κρατική γραφειοκρατία, και να προάγει παραγωγικές πρακτικές (που επίσης δεν φτιάχτηκαν επί χούντας, εκτός αν παραγωγή και ανάπτυξη ονομάζουμε το μπετόν και τους δρόμους) οι οποίες θα συνέδεαν την παραγωγή με την κατανάλωση.
Και ξεκινήσαμε να θεωρούμε την πρόσβαση στα μέσα (συνδικαλιστές) αλλά και στα αγαθά (δημόσιοι υπάλληλοι) ως εκδημοκράτιση της κοινωνίας και της πολιτικής. Και ξεκινήσαμε να χτίζουμε, με τα διάφορα πακέτα επιδοτήσεων και παραγωγικών προγραμμάτων από την Ευρώπη, που επίσης βασίστηκε στο ότι θέλουμε να αλλάξουμε
Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι μας. Επεκτάθηκε η γραφειοκρατία, το κράτος έγινε το κεντρικό πρόσωπο της οικονομίας, η κομματική γραμμή το κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής ως "μεγάλος πατερούλης" - πάροχος λύσεων και χρηματοδοτήσεων, χαράκτης μιας εθνικής πορείας προς την σύγχρονη εποχή.
Από τη μία λοιπόν η κατανάλωση για το λαό, για να γεμίζουν τα στομάχια και να ησυχάζουν οι συνειδήσεις, από την άλλη ο σοσιαλισμός (δηλαδή η πρόσβαση για όλους) ως μέθοδος διακυβέρνησης, που σιγά σιγά εξάντλησε τα τελευταία παραγωγικά αποθέματα της χώρας. Δηλαδή την αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, και την ανάδειξη άλλων τομέων ως κυρίαρχων για να στηρίξουν την οικονομία που χρειαζόταν συνεχώς ενέσεις κεφαλαίων.
Κάποια στιγμή όμως αποδείχτηκε, ότι ο καταναλωτισμός του λαού, οδήγησε στη διαμόρφωση μιας εγωκεντρικής, ατομιστικής και αντικοινωνικής φιλοσοφίας, μιας τεράστιας Ελληνικής απληστίας, που με τη σειρά της υπονόμευσε την "πρόσβαση για όλους".
Αναιρώντας τη σοσιαλιστική επιφάνεια που μέχρι τότε διεκπεραίωνε καταστάσεις, δημιουργώντας τη μαύρη οικονομία της "διευκόλυνσης" και της "εξυπηρέτησης", εις βάρος του συνόλου, τη δημιουργία και τη διαχείριση, που πάλι ανέλαβε να φέρει εις πέρας η "μάυρη" κρατική μηχανή. Αυτή που ξέρουμε δηλαδή, και εμπιστευόμαστε. Ο "μεγάλος πατερούλης" έχει πάντα τη λύση. Ακόμα και αν είναι παράνομη.
Ο έλεγχος και τα μέσα διεξαγωγής και λήψης της πολιτικής, περνούν πάντοτε από τα δεδομένα κέντρα  αποφάσεων. Που όταν δε λειτουργούν με την ορθή φορά, λειτουργούν με την ανάποδη. Σκοπός είναι πάντοτε ή παροχή υπηρεσιών με ανταλλάγματα.
Καταλήξαμε λοιπόν να υποκαταστήσουμε τη μηχανή της κοινωνικής πολιτικής, με τη μηχανή της κοινωνικής συναλλαγής, με κάθε κόστος. Γιατί αυτό χρειαζόμασταν για να συνεχίσουμε αμέριμνοι να καταναλώνουμε. Και να πληρώνουν οι άλλοι.
Σήμερα είμαστε η φτωχότερη χώρα στα δημόσια οικονομικά, με τους πλουσιότερους κατοίκους (όσους τέλοσπάντων...) και ξανά μια σοσιαλιστική (τουλάχιστον στα λόγια) διακυβέρνηση.
Η οποία, αντιμέτωπη με τα σοβαρά προβλήματα και την αποσάθρωση κάθε υγιούς τάσης, για πρόοδο, και ευημερία, και οικοδόμηση θετικών αποτελεσμάτων στους βασικούς τομείς της καθημερινότητας, ανά τα έτη, αποφάσισε να ενεργήσει σοσιαλιστικά, από την ανάποδη όμως.
Επιβάλλοντας δηλαδή πλέον, τη συμμετοχή όλων (αδιακρίτως) στα κοινωνικά βάρη και την υπέρμετρη φορολόγηση, για την αποτροπή της χρεοκοπίας του κράτους- "μεγάλου πατερούλη". Εμείς αυτό θέλαμε?
Εμείς αυτό που θέλαμε ήταν μια καινούργια αρχή, η έστω μια μετάβαση, ή έστω μια νέα φιλοσοφία, για το πώς θέλουμε να λειτουργούμε σαν κοινωνία
Δε μας ενδιαφέρει αν το κράτος σωθεί ή δε σωθεί. Αυτό αφορά την ορθολογική διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, και την καταγγελία των ληστών της δημόσιας περιουσίας. Στην τελική και να χρεοκοπήσει το κράτος, λύσει θα βρεθεί. Θα γκρεμιστεί και θα φτιαχτεί καινούργιο, έτσι δεν είναι? Το κακό είναι ότι πολλοί άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους, με τη χρεοκοπία, όπως και σήμερα (χωρίς χρεοκοπία), μέσω των ευέλικτων συμβάσεων εργασίας και τα σχετικά (το θέμα είναι να δημιουργούμε θέσεις εργασίας και όχι να ανακυκλώνουμε προβληματικές καταστάσεις). Όμως και σε αυτή την περίπτωση λύση θα βρεθεί, γιατί λύσεις υπάρχουν. Και αν δεν υπάρχουν βρίσκονται, όπως βρέθηκαν εδώ και τόσα χρόνια και επιβιώνει η Ελλάδα μας.
Λύση για να ξεριζωθεί η αρρώστια (του καταναλωτικού σοσιαλισμού) από το μυαλό και την ψυχή μας, δεν ξέρω που θα βρεθεί
Και αυτό με ενδιαφέρει περισσότερο απ' όλα

Υγ..και με ενδιαφέρει γιατί χρειάζεται κόπος, μέθοδος και στόχος, προκειμένου να γλυτώσουμε το αντίπαλο δέος του καταναλωτικού σοσιαλισμού, που δεν είναι άλλος, από τις "μεγάλες ιδέες" και την "φυλετική καθαρότητα" του έχοντα και κατέχοντα (η αυτού που θέλει να μπει στη θέση του, δια της ίδιας μεθόδου. Η πρόσβαση στα μέσα και τα προϊόντα, δεν ανακόπτεται. Είναι ενστικτώδης. Η διαχείριση της είναι αυτή που δίνει ταυτότητα σε μια κοινωνία....αυτή είναι και η πρόκληση σήμερα).

Greek statistics, my ass

Πρωτοσέλιδο σήμερα στην Καθημερινή, τα greek statistics. Ας γελάσω
Να βρούνε λέει, οι ξένοι, τις αληθινές στατιστικές εκθέσεις, και όχι τις παραποιημένες που επί σειρά ετών υπέβαλαν οι αρμόδιοι Έλληνες, στην Eurostat. Ας ξαναγελάσω
Εδώ βιώνουμε μια κατάσταση κωμικοτραγική, ένα κοινό μυστικό
Καταρχήν το πρόβλημα είναι τα στατιστικά, ή ότι για τόσα χρόνια, αντί για κυβερνήσεις με συνείδηση, είχαμε έγχρωμους, σοβαροφανείς θιάσους, που λειτουργούσαν μέσα σε καθεστώς πλήρους και σκανδαλώδους αδιαφάνειας?
Τα στατιστικά και η κοροϊδία, ήταν ένα μέσο εξαπάτησης των ευρωπαίων εταίρων, που προσπαθούν να μας αντιμετωπίσουν σαν ισότιμα μέλη, σε κάθε επίπεδο, πράγμα που όμως εμάς δε μας συμφέρει σε καμμία περίπτωση
Βλέπετε, το να είσαι μια ζωή Ξανθόπουλος, και ραγιάς, έχει και τα πλεονεκτήματα του
Για παράδειγμα, απαλλάσσεσαι από επώδυνες ευθύνες και την υποχρέωση να είσαι συνεπής
Απαλλάσσεσαι από την υποχρέωση να είσαι ικανός και ρηξικέλευθος, να έχεις κριτήρια και αντιλήψεις της εποχής σου, να έχεις στοιχειώδη αντίληψη της λογικής και θέληση να κάνεις πράξη τις δεσμεύσεις σου
Ας μη γελιόμαστε
Το παιχνίδι της συναλλαγής, μεταξύ της εκλεγμένης πολιτικής μαφίας με την κομματική ομερτά ως όχημα αποφυγής του κοινοβουλευτικού ελέγχου, προς όφελος των γνωστών ελίτ που καλύπτει διαχρονικά, με τους ψηφοφόρους-χορηγούς-υποστηρικτές-αποδέκτες των διορισμών και των "προνομίων", για να μην αντιδρούν, είναι πολύ παλιό και πολύ γνωστό
Εδώ έχουμε τονίσει επανειλημμένως, ότι για να υπάρχει και να διατηρείται ένα δεδομένο σύστημα (πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό) χρειάζονται πολλές πλευρές που θα το στηρίξουν
Στην πορεία και την εξέλιξη της πολιτικής ιστορίας, τα πράγματα άλλαξαν. Ενώ αρχικά ο λαός, ήταν ο θεμέλιος λίθος του πολιτεύματος, στο όνομα του οποίου νομοθετούσε η βουλή, στην πορεία έγινε άλλοθι και πρόφαση, για να στηθούν οι κλίκες συναλλαγής, νεποτισμού, διαπλοκής, και να δουλεύουν ασταμάτητα προς όφελος τους
Το χειρότερο? Με τη βοήθεια της αδιαφάνειας σε κάθε επίπεδο του δημόσιου βίου, ανεξέλεγκτοι και προκλητικοί
Μαζί τους και οι προνομιούχοι εταίροι, κάθε λογής, που όλοι γνωρίζουμε ότι κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Ναι όλοι αυτοί που αγόρασαν τα πολυτελή αυτοκίνητα, που τώρα στοιβάζονται στις μάντρες μεταχειρισμένων γιατί έχουν δυσβάσταχτο κόστος συντήρησης, αλλά και τεράστιες φορολογικές απαιτήσεις
Ποιός άσκησε οποιονδήποτε στοιχειώδη έλεγχο στη λειτουργία του κράτους, όλα αυτά τα χρόνια? Ποιός οργάνωσε και διοίκησε αποτελεσματικά την κρατική μηχανή?
Ποιός ανέλαβε επώνυμα ευθύνες να φέρει εις πέρας συγκεκριμένα projects αιτιολογώντας επαρκώς το σκεπτικό του, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις?
Ποιός, με λίγα λόγια, έκανε τη δουλειά για την οποία πληρώνεται αδρά, επισήμως και ανεπισήμως?
Ελάχιστοι. Και συνήθως γραφικοί και αποκομμένοι από τους υπολοίπους.
Άρα καταλήγουμε ότι τα greek statistics ήταν απλά μια επιφανειακή φλούδα προκάλυψης της βρωμιάς που υπέβοσκε όλα τα χρόνια στην Ελλάδα
Ας μη βλέπουμε μόνο την επιφάνεια, δηλαδή τους αριθμούς, αλλά και τα αποτελέσματα (τις συνέπειες) που επέφεραν σε όλο το δημόσιο βίο. Αυτά τα αποτελέσματα που οδηγούν στην απελπισία τόσους ανθρώπους, ειδικά τώρα που η κρίση απαιτεί και επιβάλλει την ορθολογική σκέψη και την ανασύνταξη
Που να βρεθούν όλα αυτά, όταν στην Ελλάδα, έχει απωλεσθεί η κοινή λογική και οι βασικές αρχές οργάνωσης και διοίκησης, σε κάθε επίπεδο? Πως να αμυνθεί ο μέσος Έλληνας πολίτης, όταν επί χρόνια ξεγυμνωνόταν κοινωνικά και ηθικά, με αντάλλαγμα να μπορεί να βάλει τα δάχτυλα στο "μαύρο" μέλι?
Και η ντροπή των δημοσίων παραγόντων του τόπου, δεν έχει όρια. Μας λένε ότι τα φάγαμε μαζί, ενώ ξέρουν ότι, ποτέ δεν έβαλαν τον απλό λαό στο παιχνίδι, αλλά λειτουργούσαν "αντ' αυτού". Κάνοντας στο όνομα του λαού, τα όσα έκαναν -"για το καλό μας" που λέει και το τραγούδι
Όμως αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο, είναι ότι αδιαφορούμε. Ότι κάνουμε τα στραβά μάτια. Ότι συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε ανώριμα και στενόμυαλα, λες και έτσι θα καταφέρουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Γελιόμαστε, αποπροσανατολιζόμαστε, κοροϊδευόμαστε και χώνουμε το κεφάλι στο χώμα σαν στρουθοκάμηλοι
Τα προβλήματα είναι εδώ και θα παραμείνουν εδώ, όσο δεν τα διαχειριζόμαστε
Και η πρώτη μας ενέργεια, είναι να απαιτούμε πλέον ανοιχτά και ειλικρινά, να μη μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας
Αποδοκιμάστε τους στις δημοτικές εκλογές. Μαυρίστε τους και φτύστε τους καταπρόσωπο
Υποψήφιους και υποστηρικτές τους. Και οι δύο κατηγορίες, είναι απέναντι μας
Απέναντι στην προσπάθεια μας να μπεί λίγο φώς σε αυτό το ερμητικά κλειστό σεντούκι με την ταμπέλα greek statistics, απέξω

Ας ήμασταν εμείς άξιοι

Η Ελλάδα κατέχει τον τίτλο της χώρας, με τις μεγαλύτερες χαμένες ευκαιρίες για τον 20ο αιώνα, κάτι που εύκολα διαπιστώνει κάποιος αν μελετήσει την ιστορία
Σίγουρο είναι ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου, (αν τέλος πάντων θεωρήσουμε ότι υπάρχει τέτοια) επιθυμεί να διατηρήσει τα πρωτεία και για τον 21ο αιώνα, αυτόν που διανύουμε στις μέρες μας δηλαδή
Ενώ όλοι διατείνονται σε κάθε τόνο, ότι για το 2011 αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι ανάπτυξη, έστω και επιδοτούμενη, ο Παπακωνσταντίνου ψάχνει να μαζέψει τα δισεκατομμύρια, από τις τσέπες του λαουτζίκου
Και τι κάνει? Ξαναβάζει φόρους και κόντρα φόρους
Αυτοί οι άνθρωποι δε βάζουν μυαλό. Είναι ανίκανοι και ανήμποροι να διαχειριστούν τις κρίσεις και να σκεφτούν θετικά και παραγωγικά. Είναι σαφέστατα οι ίδιοι που τις καλές εποχές έβγαζαν τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ για να δημιουργήσουν αποπροσανατολιστικές εντυπώσεις, ενώ δεν έκαναν απολύτως τίποτα στα υπουργεία και τους τομείς ευθύνης τους.
Ανήκοντας σε ένα από τα μεγάλα κόμματα εξουσίας, που το μόνο που συντηρούν, είναι οι παρωχημένες δημοσιονομικές και οικονομικές σοφιστείες της δεκαετίας του '80, συνεχίζουν να ανακυκλώνουν την ίδια καταστροφική τακτική, προσπαθώντας να σώσουν μια χαμένη παρτίδα. Τα μεγάλα κόμματα, και συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ που αυτή τη στιγμή κυβερνά, είναι φυτώρια παρακμής, συντήρησης και οπισθοδρόμησης, ενώ στηρίζονται από το ίδιο σύστημα που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Τις βολεμένες ελίτ. Τράπεζες, δημόσιο τομέα, συνδικαλιστές, παράγοντες της αγοράς, κομματικούς εταίρους, προνομιούχους Ευρωπαίους συνομιλητές (επιχειρήσεις και διπλωμάτες), και Αμερικάνους "μπαμπάδες"
Τα ίδια και τα ίδια κάνουν, εδώ και 30 χρόνια, για να βρουν το αντίδοτο, που θα ανακουφίσει τον Ελληνικό λαό, από τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Και αντίδοτο δε βρίσκεται
Ε πώς να βρεθεί δια της ευθείας οδού, με τα "μέτρα" που ανακοινώνουν οι κυβερνήσεις, βρέθηκε δια της πλαγίας και σκοτεινής, δηλαδή της παραοικονομίας, που όλοι έκαναν ότι δεν έβλεπαν, γιατί διαφορετικά οι Έλληνες θα είχαν επαναστατήσει για δεύτερη φορά, μετά το 1821. Και αυτή τη φορά με κορνέ και τούρτες στα μούτρα των πολιτικών μας
Τι είναι η παραοικονομία δηλαδή ρε παιδιά? Ο τρόπος να κονομάνε όσοι δε θα μπορούσαν να κονομήσουν με το σωστό, ορθό, ηθικό και συνεπή φορολογικά τρόπο που διατείνονται ότι γνωρίζουν οι επαϊοντες. Για να τιμωρήσουν, όλους τους εξαρτημένους από τη μισθωτή εργασία. Δηλαδή πρακτικά όλους, εφόσον στην Ελλάδα οι επενδύσεις απαγορεύονται ή τιμωρούνται με γελοίες προφάσεις.
Δηλαδή θέλει κάποιος να πει ότι δε γνωρίζουν πως να βάλουν μπροστά τη μηχανή της παραγωγικότητας? Αστεία πράγματα. Που σήμερα πια, είναι αργά και να το κάνουν.
Έφτιαξαν μια χώρα υπαλλήλων που περιμένει με ανοιχτό το στόμα το κράτος-πατερούλη, ανίκανη να λειτουργήσει σε καθεστώς υγείας και προόδου, και τώρα που όλα τα τεχνάσματα για να μας αφαιμάξουν έφτασαν στα όρια της έμπνευσης τους, βγαίνουν παγανιά στις διεθνείς αγορές να ζητήσουν δανεικά, για "ανάπτυξη"
Με λίγη γαρνιτούρα εκσυγχρονισμού στην κεφαλή (βλέπε το μορφωμένο Γιώργο με το σουηδικό προφίλ- πως λέμε έπιπλο ΙΚΕΑ), λίγη πράσινη χροιά μέσω Μπιρμπίλη (εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν), λίγη πυγμή "ενάντια στα καρτέλ" μέσω Χρυσοχοϊδη, άντε βάλε και την ειλικρίνεια του Πάγκαλου ότι τα φάγανε μαζί με τα λαμόγια του συστήματος τους, και προσθέτοντας και τον οδοστρωτήρα Λοβέρδο των εργασιακών ανατροπών, έχετε μια χώρα αποφασισμένη για όλα!
Μόνο που δε μας λέτε, τόσα χρόνια, έλειπαν οι επενδυτές από τη χώρα μας? Η Ζήμενς δηλαδή δεν ήταν επενδυτής? Η Θήσεν-Κρούπ στο Σκαραμαγκά δεν ήταν επενδυτής? Η Χοκτίφ που κατασκεύασε το Ελευθέριος Βενιζέλος με δικαιόχρηση για 50 χρόνια δεν ήταν? Όλως τυχαίως όλοι Γερμανοί. Που μας ξέχασαν όμως, όταν τα σπρέντ εξαιτίας τους εκτοξεύτηκαν στα ύψη!
Τι έγιναν αυτές οι επενδύσεις ρε παιδιά?
Αλλά και η μεγαλύτερη ευκαιρία, δηλαδή η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έμεινε ανεκμετάλλευτη. Εννοώ στην ουσία της, στην ενσωμάτωση και εναρμόνιση των δικών μας -εποχής 1821- αντιλήψεων σε κάθε επίπεδο (οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, αθλητικό κλπ), με τις αντιλήψεις των Ευρωπαϊκών κρατών. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν τα δανεικά για να τα τρώμε σε "έργα πνοής"
Ποιος μας φταίει λοιπόν? Κανένας.
Γιατί όμως μας τιμωρεί εμάς ο Παπακωνσταντίνου με φόρους και κόντρα φόρους?
Γιατί δεν "επιτρέπεται" να κάνει κάτι άλλο, δέσμιος της ζοφερής Ελληνικής πραγματικότητας
Και έτσι φτάσαμε σήμερα, στις Αραβικές και Κινέζικες επενδύσεις, που πρακτικά είναι και η μόνη λύση που έχει η Ελλάδα (αφού όλους τους άλλους τους έχει κάψει) για να βάλει μετρητά στον κορβανά
Όχι βέβαια, ότι αυτά τα χρήματα θα πάνε στο λαό. Αυτό "απαγορεύεται" δια ροπάλου. Στην ουρά των δανειστών περιμένουν πολλά κοράκια και τοκογλύφοι, Έλληνες και Ευρωπαίοι, που δεν τους συμφέρει φυσικά να ξεπληρωθεί το χρέος σύντομα και να σταματήσουν να εισπράττουν τόκους, αλλά και εκδουλεύσεις από την Ελλάδα με κάθε τρόπο. Δεν τους συμφέρει με κανένα τρόπο, να χάσουν τον πελάτη, που όλο ρίχνει λεφτά σ ένα βαρέλι χωρίς πάτο.
Ας ήμασταν εμείς οι Έλληνες άξιοι, να φτιάχναμε επενδύσεις και έργα αξιώσεων εκμεταλλευόμενοι όλες τις τρομερές ευκαιρίες που μας δόθηκαν και δίνονται καθημερινά. Όμως δεν ήμασταν και ούτε πρόκειται να γίνουμε ποτέ
Για το λόγο αυτό, θα έχουμε πάντοτε ανάγκη το θείο από το Πεκίνο και τον μπάρμπα από το Ντουμπαϊ, που με τους όρους τους θα μας χορέψουν στο ταψάκι, ενώ οι φίλοι και εταίροι μας, θα σφυρίζουν κλέφτικα με όχημα τα χρέη της πατρίδας
Και ο λαός, ο τελευταίος τροχός της αμάξης, θα αναρωτιέται τι φταίει και πληρώνει και σταματημό δεν έχει, αλλά και γιατί κάποτε, η ελπίδα δε βρίσκει το αεροπλάνο για Αθήνα, αλλά προσγειώνεται τριγύρω της. Στην Κύπρο, στα Σκόπια, στα Τίρανα, στη Σόφια και φυσικά στην Αγκυρα
Λύση στην κατρακύλα θα υπάρξει, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι από το κράτος δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε, παρά μονάχα υποσχέσεις και αποσυνδέσουμε τους εαυτούς μας, από την παραγωγική ανυπαρξία που το διακατέχει και το διακρίνει ως οικονομικό παράγοντα στο ευρωπαϊκό σύστημα. Και ξεκολλήσουμε το κεφάλι μας από τις κομματικές και κοινωνικές του προεκτάσεις
Σε μία ανοιχτή και σύγχρονή κοινωνία, ο πολίτης δεν έχει δικαιολογία, να μην κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του. Δεν έχει δικαιολογία να παρασύρεται από τον οχετό της αναξιοκρατίας
Όσοι άξιοι, κοπιάστε