Ανταρσία και στην Παιδεία

Στα τελευταία κείμενα μου αναφέρομαι συνεχώς στα θέματα της οικονομίας και της καθημερινότητας την εποχή μετά το μνημόνιο
Κάνω καλαμπούρι συχνά, διαχωρίζοντας ιστορικά τις εποχές σε Π.Μ (Πρό Μνημονίου) και στην εποχή Μ.Μ (μετά μνημονίου), λογοπαιχνιδίζοντας με τα αρχικά Πρό και Μετά Μεσημβρίας
Αν το καλοσκεφτείτε έχει νόημα, μιάς και η γενικότερη κατάσταση στην Ελλάδα, μοιάζει με παρατεταμένη σιέστα κάτω από έναν μεσημβρινό καλοκαιρινό ήλιο, που ζαλίζει και αποπροσανατολίζει τον ταξιδιώτη της ερήμου. Αυτόν που -σαν άλλος ταλαιπωρημένος Ελληνας- αναζητά τη δροσιά και την ανακούφιση σε κάποια σκιερή όαση, κάτω από κάποιο δέντρο (εμείς όμως εδώ, το κάψαμε και αυτό).
Αρκετά όμως με τις μεταφορές και τους παραλληλισμούς, γιατί η επικαιρότητα τρέχει και θέλησα σήμερα να σχολιάσω τα θέματα της παιδείας, με αφορμή το "δύσκολο χειμώνα της Αννας"
Το θέμα της κρατικής παιδείας στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ πονεμένο, εδώ και χρόνια
Φέτος όμως έγινε θέμα της κεντρικής επικαιρότητας για άλλο λόγο. Γιατί αφορά το μικρόκοσμο των εκπαιδευτικών, και τους περίφημους διορισμούς αυτών, μέσω ΑΣΕΠ
Οι εκπαιδευτικοί (που ο Θεός να τους κάνει Δάσκαλους κάποτε) είναι μια κοινωνική ομάδα εργαζομένων που έχουν ένα τρομερό προνόμιο. Να μπορούν, δηλαδή να έχουν τη δυνατότητα, χωρίς καμμία επί της ουσίας αξιολόγηση της προκοπής, να δηλώνουν διαθέσιμοι να εργαστούν στα δημόσια σχολεία, και μέσω των εξετάσεων του ΑΣΕΠ να διορίζονται και να μονιμοποιούνται! Και όλα αυτά, μετά την ολοκλήρωση 4ετών σπουδών σε κάποια φιλολογική σχολή και πιθανώς κάποια σεμινάρια ή κύκλους σπουδών στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Δηλαδή, κάθε μαθητής ή μαθήτρια, που τελειώνει φιλόλογος, μαθηματικός, φυσικός κλπ είναι κατ' αρχήν ικανοί να διδάξουν παιδιά και έφηβους, εφόσον αριστεύσουν στον κρατικό διαγωνισμό! Που -εδώ είναι το γελοίο του θέματος- για να αριστεύσουν, θα πρέπει να κάνουν και οι ίδιοι, φροντιστήρια (με άλλους εξειδικευμένους καθηγητές που κάποτε τελείωσαν τις ίδιες σχολές φιλολογίας, μαθηματικών κλπ) για τον ΑΣΕΠ, προκειμένου να γράψουν καλά! Και να διοριστούν!
Αυτό είναι το βασικό τους πρόβλημα! Να διοριστούν στο Δημόσιο και να βολευτούν με τις επιεικώς ανετότατες συνθήκες εργασίες και τα επιεικώς σκανδαλώδη τους προνόμια, σε σχέση με τους άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους
Και εδώ ξανά διαπιστώνουμε τη γελοιότητα της δομής-οργάνωσης-στελέχωσης της δημόσιας-κρατικοδίαιτης υπουργοκεντρικής Παιδείας, όπου ενώ οι διάφοροι διαρηγνύουν τα ιμάτια τους περί της "ποιότητος της δημόσιας Παιδείας" και της "επιβεβλημένης δωρεάν Παιδείας για το λαό", και της "πρόσβασης όλων των Ελλήνων σε αυτή", και "να διαχωρίσουμε την εκπαίδευση από την επαγγελματική αποκατάσταση ώστε τα σχολεία να μην είναι εξεταστικά κέντρα ή προθάλαμοι των πολυεθνικών", οι ΙΔΙΟΙ οι καθηγητές, κάνουν τα ακριβώς αντίθετα για τον εαυτό τους! Πώς?
Έχοντας επιλέξει να αποκατασταθούν επαγγελματικά, μέσω του δημοσίου, αποφοιτώντας κατά χιλιάδες απο τις σχολές που ανέφερα νωρίτερα. Ενώ τόσοι καθηγητές πραγματικά ΔΕ χρειάζονται, γιατί δε μπορούν να απορροφηθούν αφενός (άσχετα αν ζούν με το όνειρο του διορισμού) και αφετέρου διότι δεν εξασφαλίζει κανένας φορέας, την ΕΠΑΡΚΕΙΑ και την ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ τους να διδάσκουν όσα και όπως πρέπει στα δημόσια σχολεία, δηλαδή το κατα πόσον διαθέτουν την προσωπικότητα να παραδειγματίσουν τα παιδιά
Περιττό βέβαια να ανατρέξει ο καθένας σε προσωπικές ιστορίες για καθηγητές και δάσκαλους της πλάκας που μόνο ταλαιπωρία προσέφεραν στα παιδιά και καμμία ουσία
Ταυτόχρονα, ο επαγγελματικός κλάδος των εκπαιδευτικών (που παλαιότερα διοριζόντουσταν με Επετηρίδα, δηλαδή βάση λίστας αναμονής με κεντρικό κριτήριο την ημερομηνια απόκτησης του πτυχίου τους- αν έχετε το Θεό σας δηλαδή) έχει δημιουργήσει ιδιωτικά κέντρα εκπαίδευσης, τα γνωστά φροντιστήρια-εκπαιδευτήρια-σπουδαστήρια για τα οποία φυσικά ούτε λόγος, ούτε αυτάκι δεν ιδρώνει, καθώς λειτουργούν απολαμβάνοντας ένα επίσης σκανδαλώδες καθεστώς ασυλίας απο τους πάντες, μιας και βολεύουν όλες τις καταστάσεις.

1. Τους καθηγητές που αναμένοντας το διορισμό "αποκτούν διδακτική εμπειρία" κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα σε αυτά, αλλά και κατ' οίκον, ενώ για όσους ήδη έργάζονται στο δημόσιο λειτουργεί και πελατειακά, (κερδίζουν μαθητές για τα ιδιαίτερα τους, μέσα από τις τάξεις, η ασκούν πλημμελή διδασκαλία επίτηδες για να ωθούν τους μαθητές στα φροντιστήρια τους)
2. το υπουργείο παιδείας που διοχετεύει του κραδασμούς της ανεργίας του κλάδου προς τα ιδιωτικά συμφέροντα, ενώ ταυτόχρονα αδιαφορεί για την κατάρτιση αποτελεσματικού προγράμματος σπουδών με σοβαρά και καλογραμμένα βιβλία (δε βαριέσαι, εμείς αυτά μπορούμε ας πάνε φροντιστήριο) 
3. τους μαθητές που στο σχολείο είναι αμελείς και αδιάφοροι και προσπαθούν να καλύψουν τα κενά τους
4. τους γονείς που δεν έχουν εμπιστοσύνη στο δημόσιο σχολείο αλλά δε μπορούν να πληρώσουν ιδιωτικά σχολεία και βρίσκουν την ενδιάμεση λύση για να μην πατώσουν στις εξετάσεις τα κακομαθημένα τους "αστέρια"
5. την πανεπιστημιακή κοινότητα που έχει επαναπαυτεί με όσα εξαγγέλει με πομπώδη τρόπο, απο τα θέματα των εξετάσεων που δεν έχουν διδαχτεί ποτέ στις σχολικές αίθουσες, μέχρι το Πανεπιστημιακό άσυλο (ναι αυτό που διάφοροι αναρχοτσάτσοι και άλλα κομματικά καλοπαιδα σε συνεργασία με "καθηγητές" εκμεταλλεύονται όποτε τους κάνει κέφι, για να εκβιάσουν)
6. τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τελικά, που έχουν μια τεράστια δεξαμενή προσωπικού να διορίσουν ή να μετατάξουν κάνοντας τα ρουσφέτια τους, είτε για αναπληρωτές, είτε για διευκολύνσεις 

Κι έρχομαι και αναρωτιέμαι σήμερα εγώ, με όλο αυτό το τεράστιο χάλι, τολμάνε στο υπουργείο να μιλάνε έστω, για δημόσια Παιδεία, για λειτούργημα, για δεν ξέρω κι εγώ τι? Τολμάνε να μιλάνε για ανοιχτή πρόσβαση και εθνική στρατηγική, με ένα σύστημα εξαθλιωμένο, που εξυπηρετεί τις ανάγκες των αχαϊρευτων να βολευτούν στο δημόσιο, χωρίς κανένα σοβαρό εκπαιδευτικά σύστημα αξιολόγησης, τις ανάγκες των ιδιωτών να κερδοσκοπήσουν πουλώντας αμφίβολης ποιότητας υπηρεσίες (ποιός έχει παράσχει πιστοποίηση εκπαιδευτηρίων στα κάθε λογής φροντιστήρια? Αλλά εδώ είναι ελεύθερη η λειτουργία της αγοράς, που θα κρατήσει τον ικανό και θα εκτοπίσει τον ανίκανο, έτσι δεν έιναι? Ενώ στο δημόσιο, κουτσοί-στραβοί, όλοι μέσα!), τις ανάγκες όλων τέλοσπάντων όσων επιθυμούν να ωφελούνται αφαιμάζοντας πνευματικά και οικονομικά τους Ελληνες μαθητές και τις οικογένειες τους? Τολμούν να μιλούν για ένα κλάδο που έχει υποκατασταθέι από τη στρεβλή παραπαιδεία γιατί εδώ και χρόνια έχει πάψει να υφίσταται επί της ουσίας ώς κλάδος ζωτικής σημασίας για το Εθνος μας? (έχει χαθεί το νόημα της Παιδείας ως διαμορφωτή συνειδήσεων και ελεύθερων προσωπικοτήτων και έχει υποκατασταθεί από την πίεση για τυπικά προσόντα που θα οδηγήσουν στην επαγγελματική αποκατάσταση)

Τα ίδια χάλια και χειρότερα, επικρατούν και στα δημόσια Πανεπιστήμια, εκεί που υποτίθεται ότι γίνεται και έρευνα, αλλά και παραγωγή επιστημόνων. Και που υποτίθεται πάλι, ότι η γνώση υπέρκειται της επαγγελματικής αποκατάστασης (που θα έπρεπε να είναι θέμα των ΤΕΙ και των ΙΕΚ κατά βάση-τα ΑΕΙ να ασχολούνται με θεωρητικές επιστημονικές γνώσεις αποκλειστικά) και που το πνεύμα και το ήθος εξυψώνονται και διδάσκονται για να βγούν στην κοινωνία χρήσιμοι άνθρωποι

Φυσικά μόνο αυτά δε γίνονται. Αντιθέτως! 

1. τα Πανεπιστήμια, απορροφούν κρατικές επιχορηγήσεις χωρίς πραγματικό σοβαρό λόγο (σε σχέση με την παραγωγή αληθινού έργου-εκτός αν αληθινό έργο είναι οι κάθε λογής επιστημονικές μελέτες της πλάκας που δεν έχουν καμμία εφαρμογή στην Ελληνική πραγματικότητα), 
2. βολεύουν άχρηστους "καθηγητές" που έγιναν σπουδαίοι κάνοντας διατριβές μέσω των μαθητών και των βοηθών τους, και πουλάνε τα δικά τους συγγράμματα, τα οποία ώς δια μαγείας είναι και κατάλληλα για κάθε σχολή, 
3. συντηρούν κομματικούς στρατούς φοιτητών που εκβιάζουν και εκμεταλλεύονται το φοιτητικό σθένος, για να έχουν πρόσβαση σε εύκολα πτυχία και εύκολα βολέματα (τα κάνουν πλακάκια με τους καθηγητάδες τους) και την αποκλειστική διαχείριση του ιερού θεσμού του Πανεπιστημιακού Ασύλου (δηλαδή το καταφύγιο της ελέυθερης διακίνησης των ιδεών, που διώκονται ενδεχομένως)
4. στελεχώνουν κάθε λογής άχρηστες επιτροπές σοφών με σκοπό το κέρδος και όχι την παρέμβαση στην Ελληνική κοινωνία
5. αναπαράγουν φοιτητές σκονάκηδες και παπαγάλους, με χαμηλό επίπεδο γνώσεων (διάτρητες εξετάσεις-ακατάλληλα συγγράματα-πολλές ομοειδείς σχολές με επικαλυπτόμενα θέματα-συνεχείς καταλήψεις και απεργίες που μειώνουν το χρόνο διδασκαλίας κλπ) και επί της ουσίας διαιωνίζουν το "κυνήγι του πτυχίου" χωρίς αυτό να αντιστοιχεί σε πραγματικές δεξιότητες

Κατά τα λοιπά ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ και οι μεγάλοι φταίχτες (επαναλαμβάνω εδώ για μία ακόμη φορά), οι μαυραγορίτες, οι ταπεινοί και αδαείς, είναι τα Κολέγια και τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, που θέλουν και αυτοί να κονομήσουν, όπως τα φροντιστήρια κάνουν εδώ και πολλά χρόνια για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Τουλάχιστον αυτοί, πουλάνε προγράμματα franchise που έχουν και πιστοποιήσεις και απαιτούν και ένα επίπεδο από τους καθηγητές και τις υποδομές των σχολείων αυτών. Δεν είναι στην ευχέρεια του καθενός. Και τελικά υπάρχουν γιατί εξυπηρετούν τις ανάγκες μιας αγοράς, που κοιτάζει ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ του πράγματος, δηλαδή τις ικανότητες και τα προσόντα του αποφοίτου, και όχι την προέλευση του πτυχίου του. Πρέπει κοντολογίς να αξίζεις για να βγάλεις μεροκάματο στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί κρίνεσαι, πάνω στη δουλειά σου.

Τελειώνοντας θέλω να τονίσω το εξής. Το ίδιο "ανήθικος" είναι αυτός  που τελειώνει δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια με σκοπό το βόλεμα του από τον κρατικό χρηματοδότη, με αυτόν που πληρώνει ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια (είτε εδώ είτε στο εξωτερικό) και ψάχνει δουλειά είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Και οι δύο επιλέγουν να καταρτιστούν και να εξοπλιστούν με προσόντα, με όποιο τρόπο επιλέξει ο κάθε ένας τους!

Αυτό κυρία Διαμαντοπούλου, σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΗ και ΑΝΟΙΧΤΗ πρόσβαση σε όλους. Σταματήστε επιτέλους τις διακρίσεις υπέρ των δημοσίων εκτρωματικών ιδρυμάτων κάθε βαθμίδας που ακριβοπληρώνουμε, χωρίς να παίρνουμε τίποτα πίσω σε Εθνικό και Ευρωπαικό επίπεδο (εκτός αν θεωρείτε επιτυχία ότι το Καποδιστριακό και το Αριστοτέλειο είναι στη λίστα με τα 500 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου...) και ανοίξτε την αγορά, με τις κατάλληλες ρυθμίσεις, ώστε να αναβαθμιστεί ποιοτικά το δημόσιο Πανεπιστήμιο σε μητροπολιτικό φορέα παραγωγής Γνώσης και Παιδείας και Ερευνας, και τα επαγγελματικά προσόντα να διαμορφώνται μέσω άλλων μηχανισμών (που φυσικά συμπεριλαμβάνουν την ανώτατη παιδεία, αλλά δεν την προυποθέτουν απαραίτητα) της επιλογής του κάθε πολίτη.

 Ναί στο αληθινά δωρεάν δημόσιο Πανεπιστήμιο-Ναι στο αληθινά δωρεάν δημόσιο σχολείο

Οχι στο σημερινό δημόσιο τσαμπατζιλίκι και την κρατική ξεφτίλα, που συντηρούν την κλίκα της παραπαιδείας και των συμφερόντων της μαύρης αγοράς!

Και βέβαια ένα βροντερό Όχι στον εκβιασμό των εκπαιδευτικών που θέλουν να διοριστούν και απειλούν, ότι δεν θα ανοίξουν τα σχολεία, εις βάρος των μαθητών! 

Αν θέλετε να κυρήξετε αντάρτικο, κύριοι, να κυρήξετε στα φροντιστήρια και στην παραπαιδεία, καθώς επίσης και σε όσους κρατάνε τον κλάδο σας όμηρο της δημοσιουπαλληλικής νοοτροπίας της......