Τι είναι ηθική?

Τι είναι ηθική για μένα? Πως την αντιλαμβάνομαι?
Ηθική σημαίνει καθημερινές επιλογές, που εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κατευθύνσεων, οδηγός του οποίου ειναι το προσωπικό όραμα του κάθε ανθρώπου
Σε όρους διοίκησης επιχειρήσεων, ηθική σημαίνει η κινητήριος δύναμη που διέπει έναν οργανισμό πρός τα βέλτιστα αποτελέσματα. Τα κέρδη και την επιτυχία
Όταν συζητάμε για ανθρώπους και κοινωνίες, τα κέρδη και οι επιτυχίες δεν είναι οικονομικού τύπου. Δεν αγγίζουν καν τη σφαίρα της ύλης.
Επιτυχία δεν είναι η συσσώρευση αγαθών, αλλά η παραγωγή τους
Επιτυχία δεν είναι η συσσώρευση γνώσης, αλλά ή ωφέλιμη αξιοποίηση της
Σε διάφορες κουβέντες με φίλους, αλλά και από κάθε πηγή πληροφόρησης, μου προκύπτει ή ανάγκη να αναφερθώ στα ηθικά κεφάλαια που απαιτούνται για να βγούμε από τη βαθιά κοινωνική κρίση στην οποία αποκαλύφθηκε ότι έχουμε περιέλθει
Χρησιμοποιώ τη λέξη αποκαλύφθηκε, διότι αναφέρομαι στα Μ.Μ.Ε και σε όσους άγονται και επηρεάζονται από αυτά, σαν τα πρόβατα που περιμένουν το σφύριγμα του τσοπάνη, για να ενεργήσουν προς κάποια κατεύθυνση. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, και είναι γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ
Τα ηθικά κεφάλαια έχουν εκλείψει στην Ελλάδα, και όταν ανατρέχουμε στην ανάγκη εξεύρεση τους, ασχολούμαστε με διάφορες σαχλαμάρες εθνοκεντρικές και παραδοσιακές, και μας αρέσει να μιλάμε για τους αρχαίους Ελληνες, το Βυζάντιο και την εποχή του Βενιζέλου
Ξεχνώντας φυσικά, ότι ηθική θα πεί πλαίσιο αναφοράς, πλαίσιο συμπεριφοράς και δράσης
Και ως πλαίσιο ή απλά ώς κορνίζα, εντός της οποίας ζωγραφίζει ο καθένας τη ζωή του, αποτελείται από διάφορα δομικά στοιχεία. Πρώτο φυσικα στη σκέψη μας, είναι η ατομική και κοινωνική παιδεία, όμως η αλήθεια είναι ότι προηγείται ο Νόμος.
Δε χρειάζονται αναλύσεις και αναφορές, διότι αυτά όλα είναι αυτονόητα για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο
Είναι όμως προφανές, ότι η Ελλάδα, έχει πάψει προ πολλού να παράγει ηθικά κεφάλαια, διότι η Ελλάδα έχει πάψει προ πολλού να θυμίζει κάτι συγκεκριμένο, απ' οποιαδήποτε μεριά και να την παρατηρήσεις
Άρα ο αχταρμάς της καθημερινότητας, είναι και αχταρμάς του ήθους, και του πλήθους, που μεγενθύνει την απώλεια του ήθους. Με άλλα λόγια, από πολίτες, είμαστε λαός. Γιατί ο πολίτης ανήκει στην πόλη- όπου πόλη βάλτε το σύνθετο οικοδόμημα που αποτελεί μια κοινωνίων ενεργών ανθρώπων, ενώ ο λαός ανήκει σε μια λαϊκή.
Είναι ποτέ δυνατόν σήμερα να μιλάμε για το παρελθόν?
Ποιά σχέση έχει η Πανεπιστημίου του 2010, με την Πανεπιστημίου του 1920, που κυκλοφορούσαν ας πούμε άμαξες και οι κυρίες φορούσαν καπελίνα και κρατούσαν ομπρέλες για να προφυλάσσονται από τον ήλιο?
Έχει αλλάξει η πόλη, πρός το χειρότερο. Το αισθητικό περιβάλλον εξαθλιώθηκε. Το κάλος και η ομορφιά εξαφανίστηκαν, μέσα και έξω από τους ανθρώπους
Μίλησα για το Νόμο. Την αρχή των πάντων. Το θεμέλιο λίθο, μίας πόλης, και μιας δημοκρατίας.
Πείτε μου εσείς, πως σκέφτεστε την έννοια, και πως την αντιστοιχίζετε με τους εκπροσώπους του, στην Βουλή, στην κυβέρνηση, στην εκτελεστική εξουσία και στα δικαστήρια, στους δικηγόρους και τους αστυνομικούς, στην καθημερινότητα της εργασίας και της αγοράς, στην ψυχολογία και την παιδεία του απλού ανθρώπου
Ποιό Νόμο και ποιό ήθος παράγει η Αρχή? Όλα τα υπόλοιπα έπονται συνεπώς.
Τα ηθικά κεφάλαια που απαιτούνται για την αλλαγή της κατάστασης, είναι σαν τις λίρες που καταχώνιαζαν οι παππούδες μας, για να τις προφυλάξουν από τους Γερμανούς ληστές του πολέμου. Είναι κρυμμένα μέσα μας, και όσοι τα διαθέτουν, τα φυλούν και τα μεταφέρουν στα παιδιά τους, ώς κόρη οφθαλμού. Αυτός είναι ο ρόλος της οικογένειας και της καλής παράδοσης του κάθε τόπου.
Όταν λέω καλή παράδοση, σίγουρα δεν αναφέρομαι στο πώς τυλίγεται το κοκορέτσι στην Καρδίτσα, έστω και άν η διαδικασία του, φέρνει κοντά τα μέλη της οικογένειας, και δημιουργεί ευχάριστες στιγμές. Παράδοση σημαίνει, δίνω τη φλόγα της καλοσύνης-της αγαθής ψυχής (συστατικό στοιχείο του Ελληνισμού) σε κάποιον που εμπιστεύομαι και αγαπώ.
Υποχρέωση έχουμε λοιπόν, να κάνουμε τα παιδιά μας καλούς ανθρώπους, ηθικούς και ενάρετους, όχι γιατί θα σώσουμε την κοινωνία, αλλά γιατί κι εμείς είμαστε καλοί, ηθικοί και ενάρετοι, και προσπαθούμε μέσα από το μόχθο και τον κόπο μας, να γίνουμε καλύτεροι, ηθικότεροι και εναρετότεροι. Η προσπάθεια με αγαθά μέσα, είναι η μόνη οδός για να στεκόμαστε αντάξιοι των προγόνων μας. Ασχέτως του τί τελικά θα συμβεί, κάτι που δεν επηρεάζεται μόνο απο μας αλλά κυρίως από το περιβάλλον μας.
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάμε όλοι μας λοιπόν, είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε, ότι κάθε συμμετοχή, κάθε δράση, κάθε επιμονή, για ένα κόσμο δικαιότερο, και περισσότερο ανθρώπινο, είναι υποχρέωση μας, και όχι πάρεργο.
Αυτό σημαίνει ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη, να συμπεριφερόμαστε και να παραδειγματίζουμε τους άλλους, βάση ενός οράματος που ορίζει την υπόσταση μας. Και του ηθικού πλαισίου, που θα μας κάνει καλύτερους. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός μας.
Να ταυτιστούμε με την ανώτερη δύναμη που ορίζει την αρμονία του κόσμου μας.
Κάτι που οι σοφοί άνθρωποι κατακτούν και καταθέτουν, μέσα από τη διαδρομή τους, δίπλα και γύρω μας. Σοφία θα πεί, κατανόηση της αιτίας και του αιτιατού.
Εγώ θα έλεγα ότι Σοφία σημαίνει νηφαλιότητα και ειρήνη. Ένα ψηλό βουνό, πάνω από μιά πεντακάθαρη λίμνη. Το πνεύμα, και η ψυχή.
Υπάρχουν λοιπόν σήμερα οι δυνατότητες να αλλάξουμε?
Η απάντηση είναι μέσα μας. Και δίπλα μας.
Αρκεί να το θελήσουμε αληθινά