Με αφορμή ένα γήπεδο

Αυτό που συμβαίνει αυτή την περίοδο με το γήπεδο του Παναθηναϊκού έχει μεγάλο ενδιαφέρον
Και σίγουρα δεν αναφέρομαι στην αθλητική διάσταση του θέματος, όσο στην πολιτική του διάσταση.
Τί συμβαίνει τελικά με το θέμα?
Κατά τη γνώμη μου ότι συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα των τεράστιων διαρθρωτικών προβλημάτων και της μεσαιωνικής γραφειοκρατίας.
Οτι συμβαίνει συνήθως, όταν ένας οποιοσδήποτε επιχειρηματίας προσπαθεί να "στήσει" μία δουλειά πηγαίνοντας με το γράμμα του νόμου, κάνοντας το σταυρό του όταν συναντά το "τέρας" που κατά καιρούς όλες οι κομματικές νομενκλατούρες έχουν συντηρήσει με διαφορετικά ονόματα και θέση μέσα στις προγραμματικές τους δηλώσεις.

Το ζήτημα θα μπορούσε να σταματά εδώ.

Η διοίκηση του Παναθηναϊκού σηκώνει ψηλά τα χέρια, τα νομικά προσκόμματα είναι ανυπέρβλητα, τα οικολογικά το ίδιο, ο κόσμος παθητικά παρακολουθεί μια "απο τα ίδια" ιστορία με άρωμα σκανδάλου, και το θέμα παραπέμπεται στις καλένδες...


Ομως δεν είναι έτσι.
Αυτή τη φορά η στάση του κόσμου απέναντι στους παράγοντες που αποτελούν το "θέατρο" των γεγονότων είναι τελείως διαφορετική.
Για πρώτη φορά, όσο θυμάμαι εγώ τουλάχιστον, βλέπω ότι ο κόσμος, ενσωματώνοντας ίσως τα πρώτα συμπτώματα γενικευμένης αγανάκτησης που βίαια εκφράστηκαν το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή τη δολοφονία Αλέξη, εκφράζεται,κινείται και απαιτεί με τελείως διαφορετική ΛΟΓΙΚΗ, απέναντι στα πολιτικά πρόσωπα.

Εκφράζεται, κινείται και απαιτεί ως ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ και όχι ώς πολίτης.
Ως καταναλωτής του προϊοντος "πολιτική", του προϊοντος "τσίπρα", "κακλαμάνη", "παναθηναϊκός", "χόντα" και ούτω καθεξής...
Τι σημαίνει αυτό?
Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος έχει μία ισοπεδωτική λογική και στάση καταργώντας παραδοσιακές ιεραρχικές κοινωνικές δομές, στο βωμό της ανάγκης- της απαίτησης του καλύτερα- να καταναλώσει αυτό που επιθυμεί, αυτό που του υποσχέθηκαν με την "ελεύθερη αγορά" ότι θα κατέχει δικαιωματικά, αυτό που χρόνια τον εθίζουν να κάνει και να προτιμά δίχως να δίνει σημασία στο "ποιός", αλλά να επικεντρώνεται στο "τι" και στο "πόσο"...

Ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού είναι ένα χαρακτηριστικό κοινωνικό φαινόμενο σήμερα.

Είναι κάποιος που τρώει καρπαζιές απο ένα σύστημα με συγκεκριμένες προδιαγραφές και στόχευση, είναι κάποιος που μονίμως συμμετεχει στο σύστημα χωρίς όμως να είναι μέρος της μοιρασιάς, είναι κάποιος που του έχουν "τάξει" εδώ και χρόνια αλλά τον κοροιδεύουν μονίμως, είναι κάποιος που ενώ έχει την παιδεία να πιστέψει και να πορευτεί με το γράμμα του νόμου, έχει μείνει εκτεθειμένος, με λίγα λόγια είναι ένας μέσος μαλάκας Ελληνας με όνειρα για μία καλύτερη ζωή,με τα οικονομικά μέσα και τη διάθεση να τα αξιοποιήσει, που μονίμως συγκρούεται με ένα παρωχημένο καθεστώς-τροχοπέδη-νταβατζή, τόσο θεσμικά όσο πολιτικά και κοινωνικά, το οποίο καθεστώς είναι θρασύτατο επικοινωνιακά σε βαθμό που πλέον να μη γίνεται αποδεκτό απο την οικονομική πραγματικότητα που για να αντιπαρέλθει την περίφημη διεθνή κρίση οφείλει και πρέπει να επιδιώξει τη επιθετικότητα στις επενδύσεις και όχι τη συστολή...


Σήμερα, το γηπεδικό αναδεικνύει μία καινούργια δυναμική η οποία αναμένω ότι σύντομα θα γίνει και πολιτική πραγματικότητα, με μορφή και σχέδιο και πρόγραμμα που θα αντιπαρέλθει πολλές παλιές δεδομένες κυρίαρχες καταστάσεις και που θα έχει την ένταση και τη συμμετοχή της "αλλαγής" του παπανδρεϊκού 1981.

Τη δυναμική του πολίτη-καταναλωτή που απαιτεί να ικανοποιείται για όσο ο ίδιος επιλέγει με δεδομένα και προοπτικές ισότιμες με τους Ευρωπαίους συμπολίτες του.

Θα το πώ πολύ απλά.

Εφόσον το προϊον "συριζα" δεν πουλάει, αλλά πουλάει το προϊον "πολυμετοχικός" τότε αυτομάτως το δεύτερο προϊον γίνεται πολιτικά αποδεκτό, παραγωγικό, ωφέλιμο και κοινωνικά εύπεπτο, ενώ το πρώτο, παρακμάζει και αποδοκιμάζεται ώς οικονομικά ανώφελο, εφόσον δεν παράγει "κέρδος" με τη συνολική του έννοια, παρά μόνο "κόστος"...

Και φυσικά με τη λέξη προϊον αναφέρομαι σε μία ολοκληρωμένη πρόταση που περιλαμβάνει ιδεολογήματα, σύστημα αξιών δηλαδή, δομή και ιεραρχία άρα οργάνωση, στόχους, δράσεις και αποτελέσματα, συμμετοχή του απλού κόσμου στις διαδικασίες, στελέχη πρωταγωνιστές, και ένα σωρό άλλα πράγματα που φανερώνουν ότι, η νέα πολιτική πραγματικότητα δεν θα είναι συγκεκριμένη ώς ΙΣΤΟΡΙΚΗ παράμετρος, αλλά ώς δομική...θα καλύπτει με λίγα λόγια πραγματικές ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΕΣ ανάγκες και όχι απλά σελίδες κάποιου τόμου πολιτικών πεπραγμένων...


Είμαι πολύ περίεργος να δώ ποιά θα είναι η συνέχεια.

Είμαι περίεργος να δώ ποιά θα είναι η αντίδραση του συμβατικού συστήματος που δέχεται τριγμούς ως πολιτικός παράγοντας, απο την κατα μέτωπο επίθεση του απλού κόσμου-οπαδού, που αισθάνεται ότι το δικαιωμα του να συμμετέχει και να καταναλώνει το προιον παναθηναικός, στη συγκεκριμένη περίσταση, είναι μεγαλύτερο απο τον αγώνα του τσίπρα "ενάντια στον καπιταλισμό"...


Το ίδιο πράγμα παρολίγο να συμβεί με την κόντρα καταστηματαρχών και νομαρχίας για το άνοιγμα των καταστημάτων την κυριακή μετά τις καταστροφές...ο κόσμος μπαϊλντισμένος απο την παθητική θέαση και την τρομοκρατία των ημερών ήθελε να ξεσπασει σε ψώνια, οι έμποροι ήθελαν να πουλήσουν, αλλά η νομαρχία και άλλοι θεσμικοί αντέδρασαν κρυμμένοι πίσω απο νομικές διατάξεις και συζητήσεις..


Εχω τη γνώμη ότι απο εδώ και πέρα, ψήφος θα είναι το ευρώ...και γι αυτό οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι το πώς διαθέτουμε το εισόδημα μας, μπορεί να γίνει...νομοθέτημα που θα ανατρέψει πολλά στεγανά.