Αναζητώντας τη δεύτερη ευκαιρία

Ειμαι ερωτευμενος μαζι της απ την αρχη..είναι ξανθια,εχει μεγαλο στηθος κ με κοιταζει κ τρεμει…
Με γουσταρει…εχει κι ένα ομορφο ονοματακι..και εχει κι ένα μεγαλο χαμογελο στο στομα…
Σα γαρυφαλλο κοκκινο…και θελω να το βαλω στο πετο..διπλα στην καρδια μου
Η δικια μου σχεση είναι μελαχροινη…σοφιστικε..με σωμα σφιχτο κ ματι αετισιο…μου ριχνει καρπαζες..κι εγω τη φιλαω στα στιλπνα της μαλλια…την αγαπαω…αλλα εχω καιρο να πλαγιασω διπλα της….γιατι το μυαλο μου αρνειται να ξεχασει…
Και ακομα ένα σαββατοκυριακο καβαλα..
Πηρα παραμασχαλα το μοτο..τυπωσα κι απ το μπαικνετ δυο τρεις σελιδες..και ανηφορισα τη γνωστη διαδρομη..ξερεις..εκεινη με τις πολλες στροφες κ το γαλαζιο αγναντι στο τερμα της…Και στο σελακι πισω πηρα τις σκεψεις…ξανθες..μελαχροινες…μα πιο πολύ βαρυ μου φανηκε το :«πρεπει ν αποφασισω»
Εχω ξενερωσει με τη μοτοσυκλετα κ παω αργα…δεξια..αριστερα…ευθεια..όλα μου φαινονται ιδια…και παει καιρος που εχω να κανω ερωτα με μια γυναικα..το εννοω…ερωτα…
Μου εχει ξινισει το γαμησι της τηλεορασης..οι τσοντες..αει στο διαολο πια…ειμαστε ανθρωποι ζωντανοι…όχι σε γυαλες…κι εχω τα νευρα μου…
Σε μια στροφη βλεπω την ξανθια..στην άλλη τη μελαχροινη….φτανω καποια στιγμη στο μπαλκονακι κ καθομαι για καφε…από κατω η φυση οργιαζει..τα χρωματα..μπλε…πρασινα…ασπρα..βουνα κ θαλασσα μαζι..τα εχω τοσες φορες ξαναδει..και δεν τα χορταινω…δεν τα χωραει ο νους μου
Κλεινω το κινητο κ ανοιγω το μοτο…πωπωπω..χαμος γινεται..μηχανες..ρουχα..αξεσουαρ..τι σκατα τα χρειαζομαι όλα αυτά..
Δεν ξερω…εγω εκεινη σκεφτομαι..που να ναι τωρα..τι κανει…λυωνω στη σκεψη και δαγκωνομαι μαζι…δεν πρεπει…δεν πρεπει να κανω μαλακια ξανα…να ξαναπεσω στην ιδια λουμπα..να τρελαινομαι…
Δε με χωρα ο τοπος..πρεπει να τη δω…τι κανω στην ερημια..τι κανω στα βουνα…τι εχω παθει…?
Μια ζωη τους δρομους επαιρνα για να καθαρισω…τι να καθαρισω όμως…το κενο?
Δεν ξερω..δεν ξερω τι ψαχνω οποτε βγαινω στο δρομο..δεν ξερω γιατι μ αρεσει να ξεχνιεμαι καβαλα…αλλα μεγαλωσα…εχω στο νου μου κι αυτό…πατησα τα τριαντα…
Νταξει..θα πουνε καποιοι παλιοι..μικρος εισαι ακομα..
Ναι ρε γαμωτο..αλλα γιατι να νοιωθω πενηντα χρονων..να μη μπορω να χαιρομαι με τα μικρα κι απλα που λενε ολοι?
Πρωτη,δευτερα σκαστη…αναποδα τιμονια..περνουν τα ισθμια..πριν βγω στην εθνικη ν αναψω τσιγαρο να παρω μιαν ανασα ακομη…βαριεμαι την αθηνα…θελω να μεινω εξω μεχρι αργα..
Ανοιγω το κινητο και βρισκω μηνυμα…"οσο εισαι μακρια θα σ αγαπω"…
Και μια ζωη μακρια σου ειμαι το ξερεις…τι να στα λεω παλι..τσαμπα τηλεφωνιομαστε..τσαμπα καφεδες πινουμε..τσαμπα ξεφτιλες γινομαστε όταν περπαταμε χερι χερι στο μοναστηρακι…
Κι εγω..νοιωθω…νοιωθω ότι η κολαση θα σκασει μες το μυαλο μου…και παλι τα ιδια θα χουμε..και παλι θα μετανοιωσω μετα..και θα γυρισω πισω σου να μ αγκαλιασεις και να μου πεις το : «δεν πειραζει»
Και το χω αναγκη το γαμημενο το "δεν πειραζει"
Γιατι εγω μαλλον..ειμαι τοσο φλουφλης..που δε μπορω να παρω τον εαυτο μου στα σκαμπιλια και να του πω : "κοιταξου στον καθρεφτη ρε μαλακα..πως εισαι ετσι..πως εγινες όλα αυτά που παντοτε μισουσες?"
Δεν ξερω…δεν ξερω γιατι καβαλαω μοτοσυκλετα…γιατι πεφτω κ γιατι ξανασηκωνομαι…τα εχω ξαναπει…μερικες φορες θελω να πεσω..και να μεινω εκει..να μπω στο χωμα..να φυτρωσω..να πεταξω μποι..να απλωσω κλαδια κ φυλλα..ν ανθισω..και να μιλαω στα πουλια κ στ αλλα δεντρα..καλη παρεα θα κανουμε..ακινητοι στην αιωνιοτητα…ένα ακινητο ταξιδι..ο ενας..μεσα στη ζωη του αλλου..και μες το χωμα να βρισκουμε γαληνη..κι ουτε ξανθες..κι ουτε μελαχροινες τυψεις να κυνηγουν στροφομετρα κ ντιζες κ ηλεκτρονικα κοντερ που θελουν καλιμπραρισμα…
Και ειμαι πισω..και την ξαναβλεπω…τη θελω απελπισμενα..ολο μου το είναι την θελει…την ποθει..ετσι για σπασιμο στην τεμπελια κ στο τελμα…την ανυπαρξια κ την απραξια..τη φυλακη της ρουτινας…της καθημερινοτητας…του γαμου κ των παιδιων…των διλληματων..των πρεπει…
Σε θελω μωρη πουτανα…Δε μ ακους…πουτανα…όλα καλα και αγια τα χα φτιαξει..τι θες κι εσυ να με αναστατωνεις τωρα?ε?
Ποσο βαθια μισω τις γυναικες ολες..και ποσο βαθια τις αγαπω…
Ποσο με κανουν να νοιωθω αντρας κ πουστης μαζι,αφεντης κι υπηρετης,πλουσιος κ φτωχος,γεματος και αδειος…όλα τα αντιθετα να γινονται μαζι..και τελικα να μενει μονο το αγγιγμα..η στιγμη..
Αυτές είναι οι γυναικες ρε..δεν το ξερετε…?
Η γευση που σ αφηνουν στο στομα πρωτου να φυγουν...γιατι αν δε φυγουν..αν δε σ εγκαταλειψουν..να νοιωθεις ερημια κ χαος..δεν είναι γυναικες…είναι μαφιοζες..υπολογιστριες..κατινες του χωριου…κ μονο τσεπη κ ψωλη κοιτανε…
Ας παει κι αυτό στην ευχη…βαριεμαι να σκεφτω κι αλλα αποφθεγματα…βαριεμαι
Αυτό που ψαχνω τελικα είναι μια δευτερη ευκαιρια να ερωτευτω κ να νοιωσω καλα…και να ειμαι εκει…το χρωσταω στον εαυτο μου..ν αποτιναξω τον φοβο που τοσο με τρωει..τον φοβο να μην ξανακανω λαθος..να μην ειμαι εγω αυτος που θα πληγωνει..να μην ειμαι εγω αυτος που μενει μονος τις νυχτες αγρυπνος..να μην ειμαι αυτος που καβαλαει τη μηχανη του για να ξεχασει
Αλλα να ειμαστε μαζι ρε παιδι μου..μαζι…πολλα ζηταω?
Μια δευτερη ευκαιρια να ζησω…όπως τοτε..παλια καρναβαλια…δεν θελω να σε θυμαμαι κι εσενα…αρκετα με ξεσκισε η ζωη σου..και η ζωη που Δε ζησαμε μαζι..και τα παιδια που θα χεις γεννησει..κ Δε θα ναι δικα μου…τα βλεπω..κάθε μερα…σε βλεπω στην αγκαλια του αλλου..δεν σ εχω ποτε ξεχασει..απλα προχωραω…κ φτιαχνω σχεδιακια για να στα στειλω..και γραμματακια..κ ποιηματακια να σου διαβασω…απ το τηλεφωνο..αγαπημενη…εχω παει κ λιγο μπροστα νομιζω..τα λεω στον αερα ρε..στους ξενους…σε μια οθονη μιλαω μονος..τι αστειο
Και τελικα η δευτερη ευκαιρια είναι το χρεος?είναι τα παντα?
Οχι δεν είναι..μαλακιες λεω…δεν είναι ετσι απλο να ζεις με ευκαιριες-κουκια μετρημενα..η ζωη είναι πολυπλοκη κ δυσκολη σαν καρμπυρατερ ντελορτο από μεγαλο γκουτσι…και κανει λαδια..και σκασιματα..ενιοτε..κι ενιοτε ροπιαζει κ αναροφα αερηδες κ στεναχωριες..για να τα κανει όλα δυναμη ωμη..λαστιχο που δαγκωνει τις πιστες του κοσμου…τις πιστες τα ουρανου
Εκει που ολο το συμπαν είναι μια γκαζια..μια γκαζια γεματη..σε μια στροφη…και η ευκαρια είναι εκει…σε μια στροφη…και σε κοιταζει…και δεν θυμασαι αν ηταν ξανθια..μελαχροινη..θυμασαι μονο ότι επρεπε να σταματησεις για τσιγαρο..ότι επρεπε να παρεις μια ανασα…και ότι επρεπε να ζησεις για να γυρισεις σπιτι…και ξανακαβαλας..για την επομενη στροφη..
Και μια γκαζια ολος ο χρονος..μια δευτερα..μια τριτη εχω ν ανοιξω για τη ζωη μου ολη..και να κερασω πιστονιες στα φιλαρακια μου…όταν γυρισω πισω..σ εκεινη την αγκαλια…σ εκεινη την κοιλια της μανας..και νοιωσω παλι ζωντανος..μεσα σε ξενο σωμα…και θα ναι ενα σωμα..και όχι δυο…
Παμε λοιπον ξανα….χτυπαει το κινητο…και είναι καποια..κ αυτή που πηρε την αγαπω…
Εισαι εσυ…
Και σ αγαπω ξανα
Για δευτερη φορα