Μια απρόσμενη επίσκεψη

Πάω ν ανοιξω την πόρτα μου να μπώ στο σπίτι.
Παραβιασμένη.
Τι κι αν ήρθε κλειδαράς,τι κι αν ήρθε αστυνομία,τι κι άν μετά τον πανικό τακτοποιήσα το σπίτι.
Ο καναπές έχει καρφιά,η ανάσα είναι βαριά,το βλέμμα πέφτει στις σκιές νομίζοντας ότι εντόπισε μιά κίνηση.
Εχω ανάγκη απο ξεκούραση.
Εχω ανάγκη,να μάθω να ζώ,με τη βεβαιότητα πλέον,ότι είμαι κι εγώ,ενας απο τους ανυπεράσπιστους,στο έλεος των κακόβουλων στοιχείων.
Και να συνεχίσω να ζώ,και να συνεχίσω να κοιτάζω το φόβο στα μάτια.
Και να τον αγνοήσω.
Και να χαράξω την επόμενη μέρα,σα να μην υπήρξε η προηγούμενη.
Τελικά,όλα μια ιδέα είναι.Μια επιλογή.
Να προχωράς η να περιμένεις.
Τινάζω τα μπατζάκια μου κ προχωρώ.
Κανείς δε μπορεί να κλέψει τη ζωή μου.