Αναπτήρας απο ασήμι

Ένας αναπτήρας από ασήμι
Με δύο αρχικά σκαλισμένα πάνω του
Είναι η ψυχή του ταξιδιώτη
Που καίει τους δρόμους και τη συννεφιά
Σαν πύρινη λεπίδα η φωνή του
Και σαν εκρηξη ηφαιστείου η ματιά του
Κάθε τσιγάρο κι ένα κερί σ ένα ξωκλήσι
Για όλες τις ψυχές που ταξιδεύουν
Για σένα και για μένα
Να μας φυλάει ο θεός και τ’ ουρανού τ’ αστέρια
Όταν θα τραγουδάμε στο τραπέζι
Μόνο φωτιές να καίνε
Καθόλου στάχτες
Και όταν τελειώνει η μέρα να ξαναρχίζει
Πάλι μ’ αυτόν τον ίδιο αναπτήρα
Κι ας μη φαίνονται τα σκαλισμένα
Γράμματα πάνω στο πετσί του