Παραίτηση

Περιμένεις άγρυπνος ένα τεράστιο κύμα να έρθει να σε πνίξει.
Ένα κύμα γεμάτο αλμύρα,φύκια,ξύλα ξερά.
Ξεριζωμένα απο την άλλη άκρη του κόσμου.
Είσαι ένα τοτέμ φτιασιδωμένο.Που στέκεται ολόρθο σε μια προβλήτα.
Είσαι στην άκρη της ζωής σου.Σ ένα σύνορο φριχτό στέκεσαι παραστάτης.
Ανίκανος ν’ αντιδράσεις.
Ούτε γκριμάτσα ,ούτε μορφασμό μπορείς να κάνεις.
Στέγνωσε η μπογιά πάνω στο ξερό σου σώμα.Και παρακαλάς.Άγρυπνος.
Εκείνο το τεράστιο παλιροϊκό κύμα να έρθει να σε παρασύρει.
Στην άλλη άκρη του κόσμου να σε πετάξει ανακατεμένο με την αλμύρα.Τα φύκια κ τ’ άλλα ξερά ξύλα.Τα κούτσουρα.
Να δώσει τέλος στην αναμονή την ατελείωτη.Την αιώνια.

Θρηνώ κι εγώ μαζί σου.

Σε σκέφτομαι έτσι ακίνητο.Σου φωνάζω αλλά στεγνώσανε οι μπογιές απάνω στο ξεραμένο ξύλο σου.Στεγνώσανε τ’ αυτιά,τα μάτια,η γλώσσα.
Η ανάσα κρατιέται να ξεσπάσει την τελευταία στιγμή.
Πρωτού σ’ αρπάξει το κύμα που παρακαλάς.
Θρηνώ για σένα,θέλω να σε γλυτώσω.Απ’ το μειδίαμα της τζοκόντας με το οποίο στωϊκά μετράς το πέλαγος.
Κι ακούω τα ουρλιαχτά σου μέσα στο κεφάλι μου κάθε νύχτα.

Παραιτημένε μου εαυτέ.

Έξω απο τη σκοπιά που κρατάς τις χίμαιρες σου φυλαγμένες.Δεν υπάρχει καμμιά να σε περιμένει.Κανένας να σου πετάει πέτρες.
Κι ούτε φαϊ,κι ούτε νερό να σβύσεις τη δίψα της ανάγκης σου.
Πάρε τα μάτια απο τη θάλασσα ,δε σου αξίζει αυτή η τύχη.Ξεκλείδωσε τη σκέψη σου ,άφησε το κορμί σου.
Αύριο ξημερώνει μια βροχερή μέρα επιτέλους.Θα πλημμυρίσει τους πόρους σου με ελπίδα.Θα φουσκώσει τους αρμούς,τις αρτηρίες σου.
Θ’ ανέβουν οι χυμοί ως το λαιμό σου.
Και τότε δεν θα μπορείς να κάνεις αλλιώς.Θα προχωρήσεις.
Μέχρι να παραιτηθείς ξανά.Και ξανά.Μέχρι να χρειαστείς ξανά.
Τη λύτρωση.Την παραίτηση.Την ελπίδα.Το χώρο και το χρόνο.

Περιμένεις άγρυπνος ένα τεράστιο κύμα.

Κοιτάξου στον καθρέφτη,να δείς ,ποιόν περιμένεις…