Ημέρες του Ιουλίου

Όταν νοιώθεις ότι έχει συσσωρευτεί πάνω σου τόση σκόνη
Και τόση αδράνεια
Όταν Δεν αγαπάς
Όταν Δε ζείς
Όταν Δε διασκεδάζεις
Όταν δεν ταξιδεύεις

Είναι οι μέρες του ιουλίου που σε θεραπεύουν
Είναι το μπαλκόνι σου λουσμένο από έναν ψεύτη ήλιο
Είναι το κρεβάτι σου στρωμένο με λευκά σεντόνια
Είναι η καρδιά σου λιβανισμένη με μπαρούτι
Είναι το σώμα σου θλιμμένο χελιδόνι πάνω σ ένα καλώδιο ν’ ακροβατεί

Δεν έχει τελειωμό αυτός ο δρόμος
Δεν έχει αρχή,ούτε προορισμό
Δεν έχει ταμπέλες να δείχνουν προς τα πού οδεύεις
Δεν εχει βλάστηση,ουτε κυκλοφορία
Είναι υδράργυρος, κι εσυ σταγόνα
Και προσπαθείς να ταυτιστείς με το ποτάμι

Τι περιμένουμε εμείς?

Τι προσδοκούμε?

Έσπασε το σύμπαν και μας ξεσκίσανε τα θρύψαλα του

Χτύπα θεέ ,αλύπητα, το γυμνωμένο στήθος της Ηλέκτρας
Χτύπα ξανά ,δυνατά

Έχω καταρρεύσει στη σκοπιά
Και δεν περνά κανένας

Άτιμε Ιούλη και καλοκαίρι
Δεν είσαι λάμπα για να σε σβύσω
Και θέλω τόσο πολύ /Απελπισμένα

Να ξεκινήσω