Τον Αη Βασίλη τον έλεγαν Ντομινίκ

Αίφνης, ως κεραυνός εν αιθρία, μας επισκέφτηκε ο Ντομινίκ Στρος-Καν, δηλαδή ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου
Η επίσκεψη αυτή θα έβγαζε πολλές ειδήσεις, αν είχε επιτραπεί η μετάδοση της από το κανάλι της Βουλής. Δεν κρίθηκε ωστόσο, χρήσιμο, να εκτεθούν ή να επιβραβευτούν οι Έλληνες πολιτικοί, για τις θέσεις ή τις αντι-θέσεις τους απέναντι στα όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή στη χώρα μας.
Το ποιοι εκτέθηκαν φυσικά δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Όλοι το γνωρίζουν, όλοι το ξέρουν από πολλά χρόνια, ότι εκλέγονται επειδή έχουν "πατροπαράδοτες" αναφορές και ελεγχόμενα ΜΜΕ. Σταματώ εδώ, γιατί θα ήθελα εν συντομία να σχολιάσω μερικά γεγονότα που διάβασα στις χτεσινές ειδήσεις:

• Τι μας είπε τελικά ο Στρός-Κάν, που μας αναστάτωσε τόσο? Ότι αυτή η ρημαδο-Ελλάδα μας, χρειάζεται τη συναίνεση και τη στήριξη ΌΛΩΝ των πολιτικά υπεύθυνων κομμάτων και κοινωνικών φορέων, για να μπορέσει να επιτευχθεί ταχύτερα η σύγκλιση στα όσα απαραίτητα πρέπει να γίνουν, για να αλλάξει πρόσωπο η χώρα και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Που είναι το περίεργο και το παράλογο? Γιατί αποχώρησε η Παπαρήγα και πήγε να μιλήσει στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ? Γιατί ο Τσίπρας έλεγε άλλα ντ' άλλων? Γιατί ο Καμμένος κυκλοφορούσε με Τ-shirt που είχε μήνυμα από πρωϊνάδικο τύπου "η Ελλάδα δεν ξεπουλιέται"? Ο Σαμαράς γιατί υποδέχτηκε στραβωμένος τον διευθυντή του ΔΝΤ? Γιατί κι εσύ βρε Στρός-Κάν, δεν καταλαβαίνεις ότι τόσα χρόνια το Ελληνικό πολιτικό σύστημα ευδοκιμεί πάνω στο διχασμό και στην -για τα μάτια του κόσμου- αντιπαράθεση με πύρινους λόγους και θεατρικές παραστάσεις υψηλής ποιότητας, από το βήμα της Βουλής? Ότι τους χαλάς το παιχνιδάκι τους, όταν μιλάς για συναίνεση και καθολική αποδοχή των αυτονόητων του Μνημονίου? Δεν έχεις καταλάβει ότι είσαι σε μια χώρα που στόχος δεν είναι η λύση των προβλημάτων, αλλά η ύπαρξη και η διαιώνιση τους, για να έχουν άλλοθι και υπόσταση οι κάθε λογής "σωτήρες"? Εσύ φταις, που αντί να κάνεις τον "σωτήρα" Αη Βασίλη και να μοιράσεις μερικά δις ευρώ ακόμα για μποναμά, ήρθες να μας κάνεις "μάθημα" πολιτικής αξιοπρέπειας. Τς, τς, τς....Ευρωπαίοι σου λέει μετά, που μας αντιγύρισαν κι από πάνω, ότι θέλουμε τα λεφτά τους, αλλά όχι τις συμβουλές τους!!
• Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η γελοιότητα με την επιστροφή στη Δραχμή. Έχω εξηγήσει ότι όλες οι φήμες αυτές, προέρχονται από ξένα χρηματοοικονομικά κέντρα και τα εγχώρια παπαγαλάκια τους, και αποσκοπούν στη δημιουργία αρνητικού κλίματος στο κοινό, και άρα χειροτέρευση του κλίματος δανεισμού και επενδύσεων για την Ελλάδα. Η επιστροφή στη Δραχμή ισοδυναμεί με την καταστροφή της Ελλάδας, από κάθε άποψη και δεν το συζητάμε καθόλου. Οι μόνοι που θα έχουν συμφέρον είναι όσοι εξάγουν προϊόντα, διότι ξαφνικά θα υπάρξει υποτίμηση κατά 60% του νομίσματος και άρα οι εξαγωγές τους θα γίνουν πιο συμφέρουσες στην παγκόσμια αγορά. Και θα κερδίσουν. Τίποτα παραπάνω. Έχετε την εντύπωση ότι αν υπάρξει υποτίμηση 60% της Δραχμής, δε θα υπάρξει και υποτίμηση του εισοδήματος μας κατά 60%, αυτομάτως? Δηλαδή τι νομίζετε, ότι αυτά που αγοράζετε σήμερα με 100 ευρώ, θα τα αγοράζετε με 100*341=34100 δραχμές? Όχι κύριοι, τα 100 σημερινά σας ευρώ θα γίνουν 34100-34100*60%=13640 δραχμές. Δηλαδή τα 100 σημερινά σας ευρώ, θα γίνουν σε μια μέρα 40 ευρώ!!Και οι τιμές δεν θα μειωθούν επειδή θα έχουμε δραχμή, μη γελιέστε. Βουλγαρία θα γίνουμε και θα χρειαστούμε 3πλάσιο χρόνο να ξαναζήσουμε ευημερία και μέρες ανάπτυξης. Αφήστε που το χρέος μας θα πολλαπλασιαστεί. Αν σήμερα χρωστάμε 110 δις ευρώ, που είναι Χ δραχμές για παράδειγμα, μετά την αλλαγή του νομίσματος θα χρωστάμε κατά 60% περισσότερα χρήματα. Νομίζετε ότι οι τράπεζες θα τα διαγράψουν? Η νομίζετε ότι θα γίνουμε ξαφνικά πιο ανταγωνιστικοί, και ότι όλοι θα έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα που θα είναι φτηνή? Τόσα χρόνια γιατί δεν έρχονται? Γιατί πολύ απλά ΔΕΝ θέλουν οι ντόπιοι παράγοντες της κλεπτοκρατίας να ανοίξει η αγορά και να λειτουργήσει ανταγωνιστικά και να χάσουν τις ευκαιρίες και τα μονοπώλια τους, που εξασφαλίζουν από τη διαπλοκή τους με το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Έτσι τους συμφέρει να διατηρείται η γραφειοκρατία και η πολυνομία, το σύστημα εκβιαστών-συνδικαλιστών, το υπέρογκο δημόσιο-αόρατος χρηματοδότης-φορολογικός νταβατζής, η κατανάλωση με δανεικά που τροφοδοτεί το επίπλαστα διογκωμένο κλεπτοκρατικό επίσης τραπεζικό σύστημα, και αποτρέπουν ΤΕΛΙΚΑ τη δραστηριοποίηση ξένων επενδυτικών κεφαλαίων στη χώρα μας
• Αυτό το παραπάνω κατεστημένο είναι που απεργεί και παραλύει την χώρα. Το κατεστημένο του ΟΣΕ, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΟΔΙΕ, και κάθε λογής ΔΕΚΟ που δεν παράγουν απολύτως τίποτα σωστό και έχουν κάτι μισθούς 50 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, για διοικητικούς υπαλλήλους και διάφορες άλλες ειδικότητες. 50 χιλιάδες ευρώ μισθός σε δημόσιο υπάλληλο!!Αν είναι ποτέ δυνατόν!!Με τις αργίες τους, τις άδειες τους, τα επιδόματα και τις κατασκηνώσεις τους, τα ρεπό και τις "απεργίες" τους και κυρίως τη μονιμότητα τους!!!Το διανοείστε? Εγώ που εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα,με 10 χρόνια προϋπηρεσία και το χρόνο βγάζω 22000 ευρώ!!Αυτοί οι τύποι λοιπόν βγαίνουν στο δρόμο να παραπονεθούν γιατί το κράτος θέλει να βάλει πλαφόν στις αμοιβές τους (στις αμοιβές πάνω από 1800 ευρώ, που είναι και το σωστό, για να μη θίγονται οι χαμηλόμισθοι). Ποιο δίκιο του εργάτη και κουραφέξαλα τώρα? Ποια δικαιώματα του εργαζόμενου και πράσινα άλογα? Τα κεκτημένα και τα προνόμια τους απαιτούν να διατηρήσουν και τίποτα παραπάνω!Ούστ κοπρόσκυλα!!Που έχετε το θράσος να επικαλείστε τους αγώνες των εργαζομένων που πραγματικά είναι με την πλάτη στον τοίχο!!Εξαιτίας σας, κοπρόσκυλα, το δημόσιο χρέος έχει μολύνει και τον ιδιωτικό τομέα, και θα χάσουμε κι εμείς τα λεφτά μας!!Για να υπάρχουν τρένα του ΟΣΕ στην Ελλάδα!!!
• Πίσω όμως από όλα αυτά τα γεγονότα, δεν πρέπει να αγνοούμε την γενικότερη και μεγαλύτερη κρίση που αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτή είναι μια πολύ σοβαρή κρίση, γιατί θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την υπόσταση της και τις αρχές που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί η ύπαρξη της. Αλήθεια, ξέρει κάποιος να μου πει, τι εξυπηρετεί η Ευρωπαϊκή ιδέα? Δηλαδή ποιο είναι το ζητούμενο, τι μας προσφέρει, τι κερδίζουμε, όντας μέλη μιας Ευρωπαϊκής κοινότητας? Εκτός από λεφτά εννοώ, εκτός από κονδύλια, παροχές και εύκολη χρηματοδότηση. Τι είναι η Ευρώπη και γιατί υπάρχει? Εγώ προσωπικά δεν ξέρω να απαντήσω, ως Έλληνας. Ως Γάλλος ή Γερμανός μπορεί να ήξερα να απαντήσω. Και είναι προφανές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά βάση φτιάχτηκε για να δημιουργηθεί μια Γερμανική οικονομική ηγεμονία (ένα οικονομικό Ραϊχ, για να το πω δραματικότερα) η οποία σήμερα αποκαλύφθηκε με ποιους τρόπους ελέγχει τις υπόλοιπες χώρες. Με τα λεφτά και την ισχύ της. Με τα δάνεια και την επιρροή μέσω των Βρυξελών. Με την ισχυρή της βιομηχανία και τις εξαγωγές της. Όχι δε μου φταίει η Γερμανία και δεν την κατηγορώ, απλά έχω καταλάβει ότι η Ευρώπη δεν είναι παρά μια κουρτίνα θεωρητικής και φιλοσοφικής αναζήτησης, πίσω από την οποία κρύβεται η αλήθεια των αριθμών και τίποτα περισσότερο. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι το κατά πόσον θα υπάρχει το ευρώ, η όχι, σε δέκα και δεκαπέντε χρόνια, αλλά σε τι μας κάνει καλύτερους η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ολοκλήρωση και η κεντρική εξουσία, που ελέγχεται ευθέως από τα Γερμανικά συμφέροντα. Η ύπαρξη του ενιαίου νομίσματος και της ενιαίας νομοθεσίας, έπεται του νοήματος. Είναι απόρροια του.Είναι παράγωγο προϊόν μιας κεντρικής νοοτροπίας και μιας κουλτούρας συνεργασίας με κοινούς στόχους. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι στην Ευρώπη του σήμερα, υπάρχει κοινή κουλτούρα ή κοινή συνεργασία? Για τα δάνεια μιλάμε η για την καθημερινότητα? Για την Ελλάδα μιλάμε ή για τη Δανία? Το να μασκαρέψουμε την Ελλάδα ώστε να μοιάζει Ευρωπαϊκή χώρα, με διάφορους τρόπους, το κάναμε με επιτυχία και αντλούσαμε κεφάλαια, για πολλά χρόνια. Το να γίνουμε στην πραγματικότητα Ευρώπη, τώρα το ξεκινάμε και δε μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς με το μαχαίρι στο λαιμό. Στο γενικότερο πεδίο που εξετάζω τώρα όμως, η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει τελματωθεί διότι οι επιδιώξεις και οι κουλτούρες των μελών της, είναι εντελώς μα εντελώς διαφορετικές. Έτσι, είναι αναμενόμενο ότι η Ευρώπη θα είναι από εδώ και μπρος Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, με παρόμοιο εξωτερικό περιβάλλον, αλλά τόσο διαφορετικά τοπικά κρατικά περιβάλλοντα, που ουσιαστικά θα ακυρώνεται η σύμπνοια και η ταύτιση με ένα Ευρωπαϊκό Όραμα. Με απλά λόγια, η κρίση δημοσίου χρέους στην Ευρωζώνη, δεν είναι κρίση χρηματοοικονομικής φύσης, αλλά πολύ ευρύτερη. Είναι μια κρίση προθέσεων, δηλαδή μια κρίση κουλτούρας