Τι μας λέει ο Δασκαλόπουλος?

http://capobomba.blogspot.com/2009/01/blog-post.html

Διαβάστε στον παραπάνω σύνδεσμο τι έγραφα το Γενάρη του 2009, με αφορμή το θέμα για το γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδί.
Δηλαδή για τη θέληση μιας ομάδας επιχειρηματιών να επενδύσουν πολλά εκατομμύρια αξιοποιώντας μια μεγάλη έκταση γης στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά και το πιό σημαντικό. Για το ρόλο των οικονομικών παραγόντων μέσα στο πολιτικό σύστημα που πλέον έχει καταρρεύσει. Για την οικονομία και τους καταναλωτές που αντικαθιστούν τους πολιτικούς, με άλλα "προϊόντα" περισσότερο αξιόπιστα και διαρκή. Άρα σταθερές παραμέτρους και σχέσεις, μέσα σε μια κρίση θεσμών, αξιών και ευημερίας.
Γιατί όμως το θυμήθηκα σήμερα αυτό?
Διότι πολύ απλά, αυτά που μας επισημαίνει ο πρόεδρος του ΣΕΒ είναι ακριβώς τα ίδια φαινόμενα που έχουν αποτελέσει παράγοντες ανάσχεσης της όποιας υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και έχουν εκτοπίσει μεγάλα κεφάλαια απο την οικονομική της πραγματικότητα.
Στο βωμό της διαπλοκής, της εξυπηρέτησης των κομματικών υμετέρων, της σκανδαλώδους φορολογίας και γραφειοκρατίας για τους μικρούς και μεσαίους επιτηδευματίες, και όλα τα ευτράπελα που συναντά από τον "αριστερό" δήθεν, χώρο που νέμονται τα συνδικάτα εκβιαστών και μαφιόζων κλικαδόρων.
Ο Δασκαλόπουλος είναι ένας ψυχρός ρεαλιστής άνθρωπος της οικονομίας, ακριβής και συνεπής στις διατυπώσεις του. Δεν είναι πολιτικός για να δικαιολογηθεί, ούτε για να εξηγήσει στην κοινωνία τα γιατί και τα πώς των πράξεων του. Κριτής του κάθε Δασκαλόπουλου οι μέτοχοι και οι συνεργάτες στην επιχείρηση του, δαμοκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του τα αποτελέσματα χρήσης και οι προϋπολογισμοί που υποχρεούται να δημοσιεύει κάθε χρόνο. Ευθύνη του η κερδοφορία, αλλά και η εταιρική κοινωνική ευθύνη, ή αλλιώς ότι οι εργαζόμενοι στο μαγαζί του θα του φιλούν τα χέρια, επειδή τους παρέχει στέγη, τροφή και εργασία. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ο Δασκαλόπουλος λέει μερικά πολύ απλά πράγματα, και οι αντιδράσεις των πολιτικών επιβεβαιώνουν οτι οι αλήθειες του πονάνε. Και πονάνε όχι γιατί δεν τρώνε μαζί ή γιατί δεν τους κάλεσε να καπνίσουν ένα ακριβό πούρο στο γραφείο του. Πονάνε γιατί τράβηξε τη γραμμή της ανοχής, όσων έχουν μείνει απέξω απο τη διανομή του πλούτου της αγοράς και των ευκαιρίων σε αυτή. Δηλαδή τα θέματα που παραδοσιακά χειρίζεται η πολιτική ηγεσία του τόπου.
Λέει ευθέως ότι το παρόν πολιτικό σύστημα, με τη μορφή και τις σχέσεις που έχει δημιουργήσει, είναι χρεοκοπημένο, διότι δεν επιτρέπει δομικά, την παραγωγή πλούτου και υπεραξίας για την κοινωνία και κατ΄ επέκταση για τα πορτοφόλια των επιχειρηματιών.
Μιλαέι για πολιτικές αλλαγές που μπορεί πλέον να φέρουν μονάχα οι οικονομικοί παράγοντες, άνθρωποι και θεσμοί, πράγμα που επισημαίνω στο κείμενο μου για το γήπεδο και εγώ, από το Γενάρη του 2009, και εξηγώ το γιατί. Γιατί η σχέση σου με το σουπερμάρκετ της γειτονιάς είναι μια σχέση ισχυρή και αμοιβαία, και πάνω απ'ολα αξιόπιστη και διαχρονική. Ενώ η σχέση σου με την πολιτική είναι χαοτική, ασαφής και ευμετάβολη, πράγμα που σε κλονίζει, όταν σε εποχές σαν τη σημερινή αναζητάς σημεία αναφοράς και σταθερές για να κρατηθείς. Άρα στο μυαλό σου το σουπερμάρκετ είναι  μια ασφαλής επιλογή, άρα εκ προοιμίου η θέση του μέσα στην κοινωνία είναι αναγκαία περισσότερο από την αναγκαιότητα του Χ,Ψ,Ω κόμματος που πατρονάρει την ειδησεογραφία καθημερινά. Και τέλος για τις επιπτώσεις στο εισόδημα σου πάντοτε "φταίνε" οι πολιτικοί που επιβάλλουν φορολογία, και ποτέ οι επιχειρηματίες που μετακυλούν τα κόστη (μέσα εδώ υπάρχουν κόστη "τριβής" και επιβίωσης μέσα στο σύστημα που εκ των προτέρων είναι έχθρικό και ναρκοθετημένο απο τη διαπλοκή) σε σένα αθόρυβα και μυστικά.
Η πολιτική και κοινωνική φούσκα που εξέθρεψε το υδροκέφαλο Ελληνικό κράτος, άντεξε όσο άντεξε, αλλα πλεόν η ανάπτυξη και η επέκταση του επιχειρηματικού ορίζοντα, απαιτεί αναδιανομή των ρόλων και λειτουργία των θεσμών. Δηλαδή μια καινούργια αρχή σε κάθε επίπεδο.Μια καινούρια θεσμική βάση στο πολιτικό σύστημα, όπως λέει ο ίδιος στην ομιλία του.
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια?
Σημαίνει ένα σταθερό περιβάλλον συναίνεσης με άμεση έκκλειψη των φαινομένων κοινωνικής και οικονομικής βίας και αναταραχής. Ειρήνη,ασφάλεια, ψυχραιμία, σύνεση. Ένα σταθερό νομικό και οικονομικό κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο που θα επιβραβεύει και θα ενισχύει την επιχειρηματικότητα και θα αξιοποιεί τις επενδύσεις. Μια νέα πολιτική στο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα που θα δώσει κίνητρα στα κεφάλαια να αξιοποιηθούν στην Ελληνική αγορά εργασίας με ανταγωνιστικούς όρους. Δε γίνεται να μιλάμε για ανάπτυξη και εξυγίανση σε ένα οικονομικό περιβάλλον σαν το δικό μας, που  η γραφειοκρατία και οι εκβιασμοί κρατικοί και συνδικαλιστικοί σε δένουν χειροπόδαρα.
Σημαίνει συνοπτικά ένα σταθερό εξωτερικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, άρα μια εγγύηση από το πολιτικό σύστημα, ότι οι επενδύσεις δεν θα πάνε χαμένες, αλλά θα έχουν και αποδόσεις εν ευθέτω χρόνω.
Ο ΣΕΒ φυσικά, είναι και παραμένει ένας κοινωνικός παράγοντας και όχι ένας κρατικός εκπρόσωπος, ούτε ένας νομοθέτης, άρα οι παρεμβάσεις του αφορούν το ευρύτερο ενδιαφέρον των πολιτών και των επιχειρήσεων.Δεν αφορούν τις ίδιες τις εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις, αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να λειτουργούν προκειμένου να είναι περισσότερο αποδοτικές και παραγωγικές.Κάτι που είναι αίτημα όλων μας και όχι μιας μερίδας μονάχα.
Έτσι, η κριτική των πολιτικών,απέναντι στις αυτονόητες διαπιστώσεις του Δασκαλόπουλου, δεν ήταν παρά μία ακόμη απόδειξη του ότι, υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ της κοινοβουλευτικής πραγματικότητας και της καθημερινής δικής μας αντίληψης και πρακτικής.
Και για να επανέλθω στην ποδοσφαιρική αναφορά που έκανα, στην αρχή του κειμένου μου θα πώ το εξής ανάλογο περιστατικό, το οποίο κατ' εμέ είναι ευθέως ανάλογο των μελλοντικών εξελίξεων στην πολιτική σκηνή: Όταν ο Τζίγκερ ήταν στα πράγματα, πρό πολυμετοχικότητας, δεν τολμούσε να πάει στην ταβέρνα, γιατί ο κόσμος τον έβριζε απροκάλυπτα για τη διαχείριση που έκανε στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Κάποια στιγμή που η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, άνοιξε την εταιρεία και σε άλλους μετόχους, που μέχρι τότε είχαν διοργανώσει μια ανοιχτή πορεία-αντίδραση καθοδηγώντας και υπογραμμίζοντας την απαίτηση του κόσμου για αλλαγές σε κάθε επίπεδο. Ο Τζίγκερ ώς σωστός ηγέτης, αφουγκραζόμενος το λαϊκό αίσθημα προχώρησε σε αλλαγή του συστήματος ηγεσίας στην ΠΑΕ πετυχαίνοντας τη συνευθύνη των νέων μετόχων απέναντι στις προκλήσεις της εποχής. Δηλαδή την ενεργητική συμμετοχή, στην αλλαγή του κλίματος για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικότερα, τόσο σε επίπεδο κράτους (ΕΠΟ) αλλά και σε επίπεδο διαιτησίας (θεσμικός παράγοντας), οδηγώντας τις εξελίξεις και κατακτώντας τελικά τους στόχους που είχε θέσει, απέναντι στις αντιξοότητες, την εξής μία. Τη σύγκρουση (και την επικράτηση επί αυτου) με το παρηκμασμένο καθεστώς Κόκκαλη, ενός καθεστώτος που τελικά αποδείχτηκε πολύ πιό ευάλωτο και εύθραυστο απ όσο παρουσιαζόταν τόσα χρόνια από τα ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια.
Που θέλω να καταλήξω?
Ο Δασκαλόπουλος αλλά και ο Τζίγκερ, δύο οικονομικοί παράγοντες, δείχνουν ξεκάθαρα το δρόμο στους πολιτικούς, τόσο στη θεωρία, όσο και στην πράξη.Όσο δύσκολα και να φαντάζουν τα πράγματα στο μέλλον, είναι υποχρεωμένοι να διαχειριστούν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται και να χαράξουν μια νεα μεταπολιτευτική πορεία για τη χώρα, η οποία θα δημιουργήσει πλεόνασμα ηθικού φρονήματος και εμπιστοσύνης στις Ελληνικές αρετές.
Μία τέτοια αρετή κ.Παπανδρέου είναι η συνεργασία, η συναίνεση, η συσπείρωση απέναντι στον κοινό εχθρό: Τον κακό μας εαυτό