Πράσινα Άλογα

Είχα την τύχη να επισκεφτώ τα γραφεία του Παναθηναϊκού, αρκετό καιρό πρωτού ξεσπάσουν οι αναμενομενες έριδες που διαβάζουμε στον αθλητικό τύπο της χώρας
Η επίσκεψη μου είχε σχέση με κάποια προσωπική μου εργασία, βάση της οποίας μπόρεσα να μιλήσω με δύο στελέχη της ΠΑΕ
Τα συμπεράσματα χρήσιμα και αποκαλυπτικά
Όχι τόσο, γιατί βγήκε κάποιο ειδησεογραφικό λαβράκι, που με έκανε να γνωρίζω τα εκ των έσω της ομάδας, αλλά περισσότερο γιατί είχα την ευκαιρία να δώ με τα μάτια μου, πως εργάζονται και τι κάνουν εκεί μέσα
Και πραγματικά τους έβγαλα το καπέλο
Γιατί πρόκειται για μιά πραγματικά οργανωμένη Α.Ε που καταστρώνει σχέδια και προγράμματα με όρους και προσωπικό Α.Ε
Εννοώ ότι, εκεί θα δείς τα κλασσικά στελέχη με τις γραβάτες και το προφίλ του τεχνοκράτη, χωρίς να λείπουν και οι γνωστοί "παράγοντες", που δε χρειάζεται να συστηθούν, μιας και από χιλιόμετρα καταλαβαίνεις τι θέλουν να σου πούν: "Εδώ παπάς, εκεί παπάς"
Αυτό που εμπέδωσα όμως, ασχολούμενος με την εργασία μου και συγκεντρώνοντας τις απαραίτητες πρωτογενείς και δευτερογενείς πληροφορίες, είναι ότι το ποδόσφαιρο, είναι μια πολύ σοβαρή δουλειά, όταν έτσι θέλουμε να την αντιμετωπίσουμε, η οποία έχει την τύχη και την ατυχία, να προβάλλεται μέσω ακατάλληλων ή άσχετων προσώπων και μέσων, διαμέσω ενός πρίσματος θολού και παραπλανητικού, ώς προς το αληθινό του περιεχόμενο
Μία επιχειρηματική δραστηριότητα, που υποστηρίζει ένα "παραμύθι"
Έχω γράψει γι' αυτό το παραμύθι, σε αυτό εδώ το χώρο, και έχω καταθέσει πολλές φορές τα συναισθήματα μου σχετικά με ότι αντιπροσωπεύει το ποδόσφαιρο για μένα
Έχω μιλήσει για αγνότητα, για συμμετοχή σε μια διαδικασία που κάνει τα παιδιά άντρες στο γήπεδο, για ωραίες ιστορίες εντός και εκτός των γηπέδων, για παρέες και φιλίες, για τσακωμούς στα καφέ με επίκεντρο την ομάδα και τους παίκτες. Με λίγα λόγια, για όλα όσα ενδιαφέρουν και αφορούν τον "καταναλωτή" του προϊόντος. Πολύ σωστά το παρατηρείτε, καταναλωτής
Αυτό διαχειρίζεται το οικοδόμημα που κάθε Π.Α.Ε αποτελεί. Την παροχή ποδοσφαιρικού συναισθήματος.
Δηλαδή τη διαχείριση της ανάγκης του ανθρώπου, να ανήκει, να συμμετέχει, να κριτικάρει και να κρίνει, να αισθάνεται και να διαδηλώνει, να διαμορφώνει και να αποκαθηλώνει, να πρωταγωνιστεί σε μια τεράστια θεατρική παράσταση κοντολογίς, με αντίτιμο ένα εισιτήριο διαρκείας, μια συνδρομή στη Νοβα, ένα αντίτυπο αθλητικης εφημερίδας ή με μια υπογεγραμμένη φανέλα του αστέρα της ομάδας του.
Και η ιστορία αυτή απαιτεί γνώση και έλεγχο. Και πάνω απ όλα απαιτεί κατάρτιση και εμπειρία
Δεν είναι εύκολο να εξαργυρώνεις το θυμικό χιλιάδων ανθρώπων, σε εξουσιαστικά μονοπάτια. Πρέπει να είσαι ταλαντούχος πολιτικός, εκτός από καλός επαγγελματίας.
Όσα γίνονται στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό, αρχής γενομένης της κατάκτησης του ντάμπλ, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα και προδιαγεγραμμένα
Ουδείς ενημερωμένος, έστω επιφανειακά, δεν περίμενε ότι όλη αυτή η "ευχάριστη ατμόσφαιρα" θα συνεχίσει να υφίσταται για πολύ καιρό ακόμα. Άλλωστε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, είχαν προετοιμάσει το έδαφος για την αποχώρηση τους αργά ή γρήγορα.
Κλειδί και καταλύτης των εξελίξεων η οικονομική κρίση. Η αλλιώς, η πορείας μιας συνεχώς απαιτητικής σε κεφάλαια και επενδύσεις σε ανθρώπινο δυναμικό εταιρείας, μέσα σ' ένα αρνητικό οικονομικό περιβάλλον
Όσα γίνονται και όσα λέγονται, με πείθουν ότι προέρχονται από επιχειρηματική ικανότητα, ένστικτο και εμπειρία. Γνωρίζουν όλοι, ότι το περιβάλλον  είναι καταλυτικό για τη δραστηριότητα μιας εταιρείας, και δημιουργεί κινδύνους αλλά και ευκαιρίες.
Προφανώς ευκαιρία δεν είναι η παραίτηση Κόκκαλη από το παιχνίδι της κυριαρχίας στο ποδόσφαιρο. Η μάλλον, ευκαιρία είναι, για όσους βλέπουν και αναπαράγουν, συναισθηματικά το άθλημα. Για τους επιχειρηματίες όμως, και τους ανθρώπους που εργάζονται σε μια Α.Ε, μεγαλύτερη ουσία έχουν έννοιες όπως, μετοχικό κεφάλαιο, επενδύσεις, κόστος, κέρδος και ρίσκο, στρατηγικός προγραμματισμός και αποτελέσματα χρήσης.
Με ψυχραιμία και νηφαλιότητα λοιπόν και μέσα από το πνεύμα του οικονομικού παιχνιδιού, εγώ βλέπω ότι ο μόνος σοβαρός παράγοντας στον Παναθηναϊκό, ήταν, είναι και θα είναι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Ένας άνθρωπος του οποίου το μεγαλύτερο ελλάτωμα είναι ότι δεν ενδιαφέρεται να εμπνεύσει.
Παραφράζοντας την περίφημη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου για τον Κώστα Σημίτη, όταν τον είχαν ρωτήσει ποιά ήταν η γνώμη του, για τον τότε υπουργό της κυβέρνησης του, και είχε πεί "Ο Σημίτης έχει χίλια καλά, είναι άξιος, είναι ικανός, είναι οργανωμένος, είναι τέλειος για τη δουλειά του, αλλά δεν είναι ΠΑ.ΣΟ.Κ". Και ο Τζίγκερ έχει όλα τα καλά, όμως δεν είναι Παναθηναϊκός.
Είναι κάποιος που ασχολείται σοβαρά με το ποδόσφαιρο, όπως θα έπρεπε να ασχολούμαστε όλοι μας, αντί να ερίζουμε, με όρους σαπουνόπερας και κλασσικού ελληνικού υπερφίαλου εγωϊσμου και επίδειξης μαγκιάς, κλανιάς και κώλου φινιστρίνι.
Βλέπε Πατέρα και Βγενόπουλο, τους αντίστοιχους golden boys που διαχειρίζονται χαρτοφυλάκια, αποδίδοντας μερίσματα και επιστροφές, στους μετόχους τους (μεταφορικά πάντοτε) και την ώρα που αποκαλύπτεται η κακοδιαχείριση από το νοικοκύρη (που ευτυχώς γι'αυτόν αλλά και για μάς, δεν είναι βραδυκίνητος και κοντόφθαλμος όπως οι δημόσιες υπηρεσίες στη χώρα μας) την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, μετά από το όργιο δημοσιότητας και εγωκεντρισμού, διαμέσω των οποίων κατέκτησαν αβασάνιστα την επιθυμητή αναγνωρισιμότητα στο χωριό.
Διότι ο επενδυτής, αγοράζει περιουσία της εταιρείας, αποβλέποντας σε κέρδη και αποδόσεις. Χαράσοντας δρόμους και αναλαμβάνοντας το κόστος και το ρίσκο για την υλοποίηση των σχεδίων του. Σε ποιά επιχείρηση, σε ποιό μαγαζί, άλλος είναι ο ιδιοκτήτης και άλλοι του αγοράζουν τις προμήθειες που θα εμπορευτεί? Να έχω το Βερόπουλο της γειτονιάς, και τα γάλατα που θα πουλάω στον κόσμο να μην τα έχω αγοράσει εγώ, αλλά να μου κάνει δώρο (λέμε τώρα) ο μπάρμπας μου ο Γεράσιμος. Γίνονται αυτά? Εκτός αν το Γεράσιμο, τον λένε Αγιο Γεράσιμο και γιορτάζει κάθε όποτε, στην Κεφαλλονια. Μην τρελαθούμε λοιπόν με ότι ακούμε.
Ο Βαρδινογιάννης λοιπόν, ασχολείται σοβαρά με το ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό, δηλαδή τρέχει με λογική, μια εταιρεία.
Το πρόβλημα είναι ότι, σε αυτή τη χώρα, ο λαϊκισμός και η νοοτροπία που μας έχει καταντήσει σε κάθε επίπεδο ουραγούς και μη ανταγωνιστικούς, βασιλεύει και επικρατεί. Και σίγουρα, ώς προς το ποδόσφαιρο, το μοντέλο Κόκκαλη (δηλαδή το μοντέλο του χρεοκοπημένου σε ύφος και σε ήθος δημοσίου που κατασπαταλά και διορίζει με όρους αδιαφάνειας, ρεμούλας και ανόσιων συμμαχιών) είναι η συνταγή της επιτυχίας.
Στα λεφτά λοιπόν χαλάσανε οι καρδιές, και όχι στα φυστίκια. Πόσο μάλλον στις μαϊμούδες, που εξ αρχής ήταν γνωστές.
Τελειώνοντας θέλω να προσθέσω ένα πινακάκι και ορισμένα στοιχεία, που δείχνουν κάποια πράγματα για το μετοχικό κεφάλαιο της Π.Α.Ε Παναθηναϊκός, έτσι επειδή είμαι μερακλής

Ημερομηνία Γ.Σ	Ποσό αύξησης Μ.Κ σε ευρώ	Αριθμός μετοχών	Συνολικό Μ.Κ σε ευρώ	Συνολικός αριθμός μετοχών
22.12.2006	5.100.000	1.700.000	28.807.758	9.602.586
21.12.2007	11.419.908	3.806.636	40.227.666	13.409.222
6.6.2008	31.783.344	10.594.448	31.783.344	10.594.448
Σύνολο			72.011.010	24.003.670

Το καταβεβλημένο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας στις 30.6.2008 ανερχόταν σε 40.227.666 ευρώ διαιρεμένο σε 13.409.222 ονομαστικές μετοχές, αξίας 3 ευρώ κάθε μία. Σε αυτό συμμετείχαν οι μέτοχοι GREEN DREAM A.E (αποτελείται από μέλη της οικογένειας Βαρδινογιάννη) σε ποσοστό 58%, Ιωάννης Βαρδινογιάννης (ατομικά) και RETHEL HOLDINGS LTD (ιδιοκτησίας Ιωάννη Βαρδινογιάννη, με έδρα την Κύπρο) με ποσοστό συνολικά 31,5%, Π.Α.Ο (ερασιτέχνης Παναθηναϊκός) με ποσοστό 10% και λοιποί μικρομέτοχοι με ποσοστό 0,5%.

Με την από 6.6.2008 έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων ωστόσο, είχε αποφασιστεί, να αυξηθεί το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας κατά 31.783.344 ευρώ με την έκδοση 10.594.448 νέων ονομαστικών μετοχών, αξίας 3 ευρώ έκαστη. Η τελική τιμή διάθεσης των νέων μετοχών διαμορφώθηκε στα 8,40 ευρώ έκαστη, δεδομένου ότι ποσοστό 10% διατίθεται βάση του νόμου 2725/99 στον Π.Α.Ο (ερασιτέχνης Παναθηναϊκός) και οι νέοι μέτοχοι θα καταβάλλουν αναλογικά την αξία των μετοχών του. Με βάση τις προβλέψεις του 2008, εκτιμήθηκε ότι από τη διάθεση των νέων μετοχών, η εταιρεία θα αντλούσε 80 εκατομμύρια ευρώ. Τελικά, το Μ.Κ καλύφθηκε έως του ύψους των 65.806.644 ευρώ. Τα 59.236.010 ευρώ καλύφθηκαν από τους: Ανδρέα Βγενόπουλο με ποσοστό 8,8% επί του συνόλου του μετοχικού κεφαλαίου, Νίκο Πατέρα με 4,4%, Παύλο Γιαννακόπουλο με 4,4%, Μιχ. Ζολώτα με 4,4%, Γιάννης Ξυλά με 4,4%, Αδαμάντιο Πολέμη με 4,4% και Παναγιώτη Δάβαρη με 2,5%. Λοιποί μικρομέτοχοι κάλυψαν 4.362.338 ευρώ.

Τι μας λέει ο Δασκαλόπουλος?

http://capobomba.blogspot.com/2009/01/blog-post.html

Διαβάστε στον παραπάνω σύνδεσμο τι έγραφα το Γενάρη του 2009, με αφορμή το θέμα για το γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδί.
Δηλαδή για τη θέληση μιας ομάδας επιχειρηματιών να επενδύσουν πολλά εκατομμύρια αξιοποιώντας μια μεγάλη έκταση γης στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά και το πιό σημαντικό. Για το ρόλο των οικονομικών παραγόντων μέσα στο πολιτικό σύστημα που πλέον έχει καταρρεύσει. Για την οικονομία και τους καταναλωτές που αντικαθιστούν τους πολιτικούς, με άλλα "προϊόντα" περισσότερο αξιόπιστα και διαρκή. Άρα σταθερές παραμέτρους και σχέσεις, μέσα σε μια κρίση θεσμών, αξιών και ευημερίας.
Γιατί όμως το θυμήθηκα σήμερα αυτό?
Διότι πολύ απλά, αυτά που μας επισημαίνει ο πρόεδρος του ΣΕΒ είναι ακριβώς τα ίδια φαινόμενα που έχουν αποτελέσει παράγοντες ανάσχεσης της όποιας υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και έχουν εκτοπίσει μεγάλα κεφάλαια απο την οικονομική της πραγματικότητα.
Στο βωμό της διαπλοκής, της εξυπηρέτησης των κομματικών υμετέρων, της σκανδαλώδους φορολογίας και γραφειοκρατίας για τους μικρούς και μεσαίους επιτηδευματίες, και όλα τα ευτράπελα που συναντά από τον "αριστερό" δήθεν, χώρο που νέμονται τα συνδικάτα εκβιαστών και μαφιόζων κλικαδόρων.
Ο Δασκαλόπουλος είναι ένας ψυχρός ρεαλιστής άνθρωπος της οικονομίας, ακριβής και συνεπής στις διατυπώσεις του. Δεν είναι πολιτικός για να δικαιολογηθεί, ούτε για να εξηγήσει στην κοινωνία τα γιατί και τα πώς των πράξεων του. Κριτής του κάθε Δασκαλόπουλου οι μέτοχοι και οι συνεργάτες στην επιχείρηση του, δαμοκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του τα αποτελέσματα χρήσης και οι προϋπολογισμοί που υποχρεούται να δημοσιεύει κάθε χρόνο. Ευθύνη του η κερδοφορία, αλλά και η εταιρική κοινωνική ευθύνη, ή αλλιώς ότι οι εργαζόμενοι στο μαγαζί του θα του φιλούν τα χέρια, επειδή τους παρέχει στέγη, τροφή και εργασία. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ο Δασκαλόπουλος λέει μερικά πολύ απλά πράγματα, και οι αντιδράσεις των πολιτικών επιβεβαιώνουν οτι οι αλήθειες του πονάνε. Και πονάνε όχι γιατί δεν τρώνε μαζί ή γιατί δεν τους κάλεσε να καπνίσουν ένα ακριβό πούρο στο γραφείο του. Πονάνε γιατί τράβηξε τη γραμμή της ανοχής, όσων έχουν μείνει απέξω απο τη διανομή του πλούτου της αγοράς και των ευκαιρίων σε αυτή. Δηλαδή τα θέματα που παραδοσιακά χειρίζεται η πολιτική ηγεσία του τόπου.
Λέει ευθέως ότι το παρόν πολιτικό σύστημα, με τη μορφή και τις σχέσεις που έχει δημιουργήσει, είναι χρεοκοπημένο, διότι δεν επιτρέπει δομικά, την παραγωγή πλούτου και υπεραξίας για την κοινωνία και κατ΄ επέκταση για τα πορτοφόλια των επιχειρηματιών.
Μιλαέι για πολιτικές αλλαγές που μπορεί πλέον να φέρουν μονάχα οι οικονομικοί παράγοντες, άνθρωποι και θεσμοί, πράγμα που επισημαίνω στο κείμενο μου για το γήπεδο και εγώ, από το Γενάρη του 2009, και εξηγώ το γιατί. Γιατί η σχέση σου με το σουπερμάρκετ της γειτονιάς είναι μια σχέση ισχυρή και αμοιβαία, και πάνω απ'ολα αξιόπιστη και διαχρονική. Ενώ η σχέση σου με την πολιτική είναι χαοτική, ασαφής και ευμετάβολη, πράγμα που σε κλονίζει, όταν σε εποχές σαν τη σημερινή αναζητάς σημεία αναφοράς και σταθερές για να κρατηθείς. Άρα στο μυαλό σου το σουπερμάρκετ είναι  μια ασφαλής επιλογή, άρα εκ προοιμίου η θέση του μέσα στην κοινωνία είναι αναγκαία περισσότερο από την αναγκαιότητα του Χ,Ψ,Ω κόμματος που πατρονάρει την ειδησεογραφία καθημερινά. Και τέλος για τις επιπτώσεις στο εισόδημα σου πάντοτε "φταίνε" οι πολιτικοί που επιβάλλουν φορολογία, και ποτέ οι επιχειρηματίες που μετακυλούν τα κόστη (μέσα εδώ υπάρχουν κόστη "τριβής" και επιβίωσης μέσα στο σύστημα που εκ των προτέρων είναι έχθρικό και ναρκοθετημένο απο τη διαπλοκή) σε σένα αθόρυβα και μυστικά.
Η πολιτική και κοινωνική φούσκα που εξέθρεψε το υδροκέφαλο Ελληνικό κράτος, άντεξε όσο άντεξε, αλλα πλεόν η ανάπτυξη και η επέκταση του επιχειρηματικού ορίζοντα, απαιτεί αναδιανομή των ρόλων και λειτουργία των θεσμών. Δηλαδή μια καινούργια αρχή σε κάθε επίπεδο.Μια καινούρια θεσμική βάση στο πολιτικό σύστημα, όπως λέει ο ίδιος στην ομιλία του.
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια?
Σημαίνει ένα σταθερό περιβάλλον συναίνεσης με άμεση έκκλειψη των φαινομένων κοινωνικής και οικονομικής βίας και αναταραχής. Ειρήνη,ασφάλεια, ψυχραιμία, σύνεση. Ένα σταθερό νομικό και οικονομικό κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο που θα επιβραβεύει και θα ενισχύει την επιχειρηματικότητα και θα αξιοποιεί τις επενδύσεις. Μια νέα πολιτική στο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα που θα δώσει κίνητρα στα κεφάλαια να αξιοποιηθούν στην Ελληνική αγορά εργασίας με ανταγωνιστικούς όρους. Δε γίνεται να μιλάμε για ανάπτυξη και εξυγίανση σε ένα οικονομικό περιβάλλον σαν το δικό μας, που  η γραφειοκρατία και οι εκβιασμοί κρατικοί και συνδικαλιστικοί σε δένουν χειροπόδαρα.
Σημαίνει συνοπτικά ένα σταθερό εξωτερικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, άρα μια εγγύηση από το πολιτικό σύστημα, ότι οι επενδύσεις δεν θα πάνε χαμένες, αλλά θα έχουν και αποδόσεις εν ευθέτω χρόνω.
Ο ΣΕΒ φυσικά, είναι και παραμένει ένας κοινωνικός παράγοντας και όχι ένας κρατικός εκπρόσωπος, ούτε ένας νομοθέτης, άρα οι παρεμβάσεις του αφορούν το ευρύτερο ενδιαφέρον των πολιτών και των επιχειρήσεων.Δεν αφορούν τις ίδιες τις εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις, αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να λειτουργούν προκειμένου να είναι περισσότερο αποδοτικές και παραγωγικές.Κάτι που είναι αίτημα όλων μας και όχι μιας μερίδας μονάχα.
Έτσι, η κριτική των πολιτικών,απέναντι στις αυτονόητες διαπιστώσεις του Δασκαλόπουλου, δεν ήταν παρά μία ακόμη απόδειξη του ότι, υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ της κοινοβουλευτικής πραγματικότητας και της καθημερινής δικής μας αντίληψης και πρακτικής.
Και για να επανέλθω στην ποδοσφαιρική αναφορά που έκανα, στην αρχή του κειμένου μου θα πώ το εξής ανάλογο περιστατικό, το οποίο κατ' εμέ είναι ευθέως ανάλογο των μελλοντικών εξελίξεων στην πολιτική σκηνή: Όταν ο Τζίγκερ ήταν στα πράγματα, πρό πολυμετοχικότητας, δεν τολμούσε να πάει στην ταβέρνα, γιατί ο κόσμος τον έβριζε απροκάλυπτα για τη διαχείριση που έκανε στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Κάποια στιγμή που η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, άνοιξε την εταιρεία και σε άλλους μετόχους, που μέχρι τότε είχαν διοργανώσει μια ανοιχτή πορεία-αντίδραση καθοδηγώντας και υπογραμμίζοντας την απαίτηση του κόσμου για αλλαγές σε κάθε επίπεδο. Ο Τζίγκερ ώς σωστός ηγέτης, αφουγκραζόμενος το λαϊκό αίσθημα προχώρησε σε αλλαγή του συστήματος ηγεσίας στην ΠΑΕ πετυχαίνοντας τη συνευθύνη των νέων μετόχων απέναντι στις προκλήσεις της εποχής. Δηλαδή την ενεργητική συμμετοχή, στην αλλαγή του κλίματος για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικότερα, τόσο σε επίπεδο κράτους (ΕΠΟ) αλλά και σε επίπεδο διαιτησίας (θεσμικός παράγοντας), οδηγώντας τις εξελίξεις και κατακτώντας τελικά τους στόχους που είχε θέσει, απέναντι στις αντιξοότητες, την εξής μία. Τη σύγκρουση (και την επικράτηση επί αυτου) με το παρηκμασμένο καθεστώς Κόκκαλη, ενός καθεστώτος που τελικά αποδείχτηκε πολύ πιό ευάλωτο και εύθραυστο απ όσο παρουσιαζόταν τόσα χρόνια από τα ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια.
Που θέλω να καταλήξω?
Ο Δασκαλόπουλος αλλά και ο Τζίγκερ, δύο οικονομικοί παράγοντες, δείχνουν ξεκάθαρα το δρόμο στους πολιτικούς, τόσο στη θεωρία, όσο και στην πράξη.Όσο δύσκολα και να φαντάζουν τα πράγματα στο μέλλον, είναι υποχρεωμένοι να διαχειριστούν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται και να χαράξουν μια νεα μεταπολιτευτική πορεία για τη χώρα, η οποία θα δημιουργήσει πλεόνασμα ηθικού φρονήματος και εμπιστοσύνης στις Ελληνικές αρετές.
Μία τέτοια αρετή κ.Παπανδρέου είναι η συνεργασία, η συναίνεση, η συσπείρωση απέναντι στον κοινό εχθρό: Τον κακό μας εαυτό

Το ΚΚΕ δεν είναι αριστερό κόμμα

Και φυσικά εκτός του ΚΚΕ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερό κόμμα
Μπορεί στις διακυρήξεις τους, στις ανακοινώσεις, και στο μάρκετινγκ που κάνουν, να λανσάρονται ώς τέτοια "προϊόντα" του πολιτικού συστήματος, αλλά επί της ουσίας δε διαφέρουν στο ελάχιστο, σε σχέση με τα υπόλοιπα
Αναφέρομαι στη διαχείριση, στις δημόσιες σχέσεις κλπ στοιχεία επικοινωνίας, τον στρατηγικό προγραμματισμό, αλλά κυρίως τους στόχους και τις επιδιώξεις τους
Είναι σαφές και προφανές, ότι τα δύο αυτά κόμματα, δηλαδή το εξής ένα (το ΚΚΕ) ενδιαφέρονται διαχρονικά, να εδραιώσουν, να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την πολιτική τους πελατεία-άρα το βαθμό επιρροής τους στο κοινοβούλιο και κατ' επέκταση στην κοινωνία
Σίγουρο επίσης είναι, ότι για να κάνεις κάτι τέτοιο, δε χρειάζεται να έχεις ούτε πρόγραμμα, ούτε πολιτική σκέψη, ούτε υλοποιήσιμες και ανταγωνιστικές προτάσεις που να αφορούν την κοινωνία συνολικά
Παρότι η Ελληνική αριστερά, όπως ενσαρκώνεται (στρεβλά) στο σαρκίο της Αλέκας και των συντρόφων της, ευαγγελίζεται διαχρονικά αιτήματα, διαχρονικών αριστερών συμβόλων και διανοούμενων, μιλώντας εξ ονόματος όλων των Ελλήνων "δημοκρατών", στην πραγματικότητα αυτό δε νομιμοποιείται να το κάνει για μερικούς πολύ απλούς λόγους
Πρώτον γιατί αντιπροσωπεύει ένα ελάχιστο ποσοστό των ψηφοφόρων
Δεύτερον γιατί αντιπροσωπεύει ένα πολιτικό σύστημα και μια πολιτική οντότητα ή οποία στη γνωστότερη μορφή της κατέρρευσε, στο πρόσωπο της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ
Τρίτον γιατί η σημερινή της έκφανση (στη λαϊκή δημοκρατία της Κίνας) είναι συνώνυμο της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (κατ'ελάχιστο για να μην πώ καμμιά βαριά κουβέντα) και τη διακυβέρνησης δια σιδηράς χείρας
Τέταρτον διότι λόγω σχήματος, οργάνωσης και δομών, δηλαδή λόγω ιδιοσυγκρασίας και ιδιοσυστασίας, αδυνατεί να προσαρμοστεί καθ' οιονδήποτε τρόπο με τις εξελίξεις και τις μελλοντικές προκλήσεις της Ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που έχει υποφέρει επί μακρόν, με θυσίες αίματος, από τέτοιες αγκυλώσεις
Μπορεί ο καθένας να βρεί πολλά άλλα να αναφέρει, αλλά σίγουρα τα όσα λέμε δεν αποτελούν τροχοπέδη ή σημαντική κριτική για το κόκκινο σφυροδρεπανηφόρο όχημα
Αντιθέτως, έχει μεταχειριστεί όσα κατά καιρούς του καταλογίζουμε, με τον καλύτερο και παραγωγικότερο τρόπο, μετατρέποντας τα "μειονεκτήματα" σε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, αξιοποιώντας τα σύγχρονα μέσα προπαγάνδας ωφέλιμα, κρατώντας το "μαγαζί" της και τους πελάτες της ζεστούς και πρόθυμους να κατέβουν στο δρόμο
Έχει κανείς αντίρρηση, ότι ο αποκλεισμός του λιμένα στο κρουαζιερόπλοιο, ή η κατάληψη του ιερού βράχου της Ακρόπολης, είναι κάτι άλλο, από κινήσεις διαφημιστικού χαρακτήρα?
Εμένα μου θύμισαν τις ακτιβίστριες μοντέλες, που παρέλαυναν γυμνές στη Ν.Υόρκη, διαδηλώνοντας την αντίθεση τους στις γούνες, έξω από μεγάλα πολυτελή καταστήματα ένδυσης
Και για την προστασία της φώκιας υπάρχουν επιχειρήματα, όπως και για την προστασία του συνταξιούχου, που σύντομα θα εξαφανιστεί από την κοινωνική πανίδα, μιάς και είναι συμφερότερο για το κράτος, μετά το πέρας της 35ετίας να οδηγείται σε ευθανασία και να απαλάσσεται το έθνος από το κόστος της σύνταξης και των υπηρεσιών που δεσμεύει ο 65άρης πολίτης
Και να επιβαρρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με τις συνέπειες που τώρα αντιμετωπίζουμε
Ειρωνεύομαι φυσικα, αλλά το ΚΚΕ, παίρνει άριστα στην επιχειρηματικότητα και την οργάνωση του, αναδεικνύοντας έναν ανύπαρκτο πολιτικό λόγο, σε όχημα κομματικής και κοινωνικής υπόστασης.
Αυτό φυσικά είναι το επίτευγμα τους, διότι αν περιμένουμε σοβαρότητα, τότε καλύτερα (δυστυχώς) να απευθυνθούμε στον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, τον κ.Καρατζαφέρη, έναν πραγματικά ταλαντούχο πολιτικό, με τεράστια ευελιξία και διορατικότητα
Ο κ.Καρατζαφέρης, παίρνει επίσης άριστα στο μάρκετινγκ και μπίζνες πλάν του πρότζεκτ "ΛΑΟΣ", το οποίο προσωπικά θεωρώ ότι μελλοντικά θα αντικαταστήσει τη Νέα Δημοκρατία, στο πεδίο των ιδεών και του οράματος, μιάς και οι αναφορές του δεν είναι μονάχα το κιονόκρανο του Αδωνι Γεωργιάδη (δηλαδή το θολό, αλλά ένδοξο παρελθόν), αλλά και η αντίληψη της ανάγκης προσαρμογής στις μελλοντικές ανάγκες και διεξόδους της Ελληνικής πραγματικότητας (δηλαδή τις κοινωνικές και ηθικές αναταραχές και ανακατατάξεις)
Το ΚΚΕ και τα παρακλάδια του δεν είναι αριστερά κόμματα, διότι δεν αγωνίζονται για τις αξίες και τα αιτήματα, προσδοκίες και οράματα, για την υλοποίηση των οποίων ελπίζει ο αγνός ιδεολόγος της παράταξής. Τα δανείζονται σημειολογικά, και μέχρι εκεί. Κάνουν positioning του δικού τους κόμματος, στο πολιτικό σουπερμάρκετ
Όμως λόγω φύσης και θέσης, μπορούν να διαπραγματεύονται εξόχως με την κεντρική εξουσία, για τα συμφέροντα τους, συμφέροντα που κυρίως έχουν να κάνουν με "σπόρια" υπέρ συνδικαλιστικών ομάδων και μικροσυνόλων εντός του δημοσίου τομέα, όπως θα λέγαμε ποδοσφαιρικά. Αν στη θέση του "συνδικαλιστική ομάδα" βάλεις το "χούλιγκανς" θα έχεις την αντίστοιχη εικόνα και τις αντίστοιχες πιέσεις, πρός το αντίστοιχο περιβάλλον, και όλα θα έχουν πάρει τις ακριβείς αναλογίες τους
Οι αξίες της αριστεράς, είναι αξίες που διατρέχουν ολόκληρο το σύνολο μιας κοινωνίας και αποτελούν αξίες διαχρονικές, πανανθρώπινες και δημοκρατικές που προέκυψαν μέσα από ζυμώσεις που προκάλεσαν η απόγνωση και η απελπισία καθημερινών ανθρώπων που απαίτησαν με αγώνες τη δίκαιη αναδιανομή του δημόσιου πλούτου. Και την εγκαθίδρυση των κατάλληλων μηχανισμών, που να εγγυώνται ότι η αναδιανομή αυτή, θα είναι συνεχής και ορθολογική, και ότι θα είναι υπέρ του συνόλου και όχι των λίγων και ισχυρών. Αυτό συνεπάγεται ότι προτεραιότητα της πολιτικής θα είναι πάντοτε ο άνθρωπος ώς οντότητα, ώς πρότυπο, ώς ανάγκη. Και όχι ο άνθρωπος ώς κομμάτι μιας ασαφούς αλυσίδας αξίας (γραμμή παραγωγής δηλαδή)
Πείτε μου εσείς, τις προτάσεις της Αλέκας, που να συμβαδίζουν με τα παραπάνω
Αντίθετα, εγώ μπορώ να σας πώ ένα σωρό παραδείγματα στα οποία φαίνεται πόσο προσπαθεί η γυναίκα, να πείσει την πελατεία της ότι το ΚΚΕ είναι το "δικό της" κόμμα, όπως ακριβώς η WAL-MART προσπαθεί να πείσει τον καταναλωτή της ότι είναι το "δικο του" πολυκατάστημα
Αριστερά σημαίνει πνεύμα και ηθική, σημαίνει αρετή, σημαίνει ζωντάνια και προοπτική
Σημαίνει νιάτα, σημαίνει διεκδικήσεις
Και όλα αυτά δε μπαίνουν σε κανένα καλούπι, παρά μόνο μπορούν να είναι η δική μας προσωπική προστασία, απέναντι σε κάθε παράλογο σχήμα, που θέλει να εκμεταλλευτεί τη δύναμη και την πνοή μας
Ο τόπος χρειάζεται ανάσες, όχι βρώμικα χνώτα, και η καινούργια αρχή, δεν έχει καμμία κομματική προίκα, παρά μονάχα την καθολική ανάγκη για μια Ελλάδα αληθινή, πέρα και πάνω από σκοπιμότητες