Η εν λόγω ομάδα η οποία είχε διοργανώσει για την πόλη της Αθήνας ένα εορταστικό διήμερο για το θηλασμό, μεταξύ άλλων και μιας εκδήλωση στην Τεχνόπολη (έκθεση φωτογραφίας και ενημερωτικές ημερίδες) είναι η πιό δραστήρια στη χώρα και αριθμεί σχεδόν 3000 άτομα
Αυτό όμως που με εντυπωσίασε δεν ήταν τόσο η μαζική προσέλευση του κόσμου (γυναίκες, ζευγάρια με τα παιδιά τους και οικογένειες ολόκληρες) ούτε και η άψογη οργάνωση του event. Ήταν περισσότερο, ο παλμός και η θετική σκέψη που ανάβλυζαν αυθόρμητα από τα γελαστά πρόσωπα και τις ανοιχτές συζητήσεις κάτω από τον ηλιόλουστο Αττικό ουρανό μας
Με συγκίνησε αυτή η εκδήλωση έμπρακτης αλληλεγγύης από μητέρα προς μητέρα. Μια πράξη βαθιά πολιτική, βαθιά κοινωνική και ανθρώπινη, που βασίζεται στην προσφορά δίχως αντάλλαγμα. Αν δεν ήμουν σκεπτικιστής θα τολμούσα να μιλήσω και για τη θρησκεία, όμως δεν είμαι σίγουρος ότι οι πουριτανοί εκπρόσωποι της θα ενέκριναν το "δημόσιο" της χτεσινής ακτιβιστικής δήλωσης των Ελληνίδων μανάδων
Η χτεσινή συγκέντρωση στο Ζάππειο, στα δικά μου μάτια στέλνει ένα ηχηρό και σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση: Η Ελλάδα που αντιστέκεται στην κρίση, η Ελλάδα που αντιμετωπίζει την κρίση με όπλα ενστικτώδη, πηγαία και παραδοσιακά, η Ελλάδα που επιμένει να δημιουργεί και να στηρίζει το καινούργιο, η Ελλάδα που πιστεύει σε ένα καλύτερο μέλλον, είναι εδώ
Η Ελλάδα της Ομάδας Υποστήριξης Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας είναι παρούσα και ενεργητική, απαντώντας με ενέργεια, ζωή και χαμόγελο στο θάνατο και την παρακμή της ειδησεογραφίας που επίμονα φωτίζει τις "σκοτεινότερες" όψεις της καθημερινότητας. Μια καθημερινότητα που καλλιεργεί το φόβο και την απαισιοδοξία. Τον τρόμο και την απόγνωση. Είναι όμως έτσι?
Όχι δεν είναι μόνο έτσι - υπάρχει και μια άλλη πλευρά.
Η πλευρά στην οποία οι μανάδες κρατούν ενεργητικά τα παιδιά τους στην αγκαλιά και καταθέτουν τη δική τους αλήθεια. Την ζώσα αλήθεια της κοινωνίας των ανθρώπων που συμπάσχουν και συμπαραστέκονται με αυταπάρνηση, ο ένας δίπλα στον άλλον. Παραδειγματίζοντας όλους εμάς που κλεισμένοι στην ιδιοτέλεια και την απομόνωση, κοιτάμε τον κόσμο μέσα από το πρίσμα του φόβου και της εσωστρέφειας δίχως να απλώνουμε χέρι βοήθειας. Να δώσουμε ή να λάβουμε. Είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα
Φεύγοντας από την εκδήλωση του Ζαππείου έπιασα τον εαυτό μου να είναι γεμάτος εικόνες, με τις μπαταρίες γεμάτες και το μυαλό να πετά σε χαρμόσυνες σκέψεις
Η Αθήνα είναι γεμάτη απο συνανθρώπους μας που ακόμα πιστεύουν πως μέσα από την προσφορά και την αλληλεγγύη η ζωή μας στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων, μπορεί να γίνει περισσότερο υποφερτή. Ναι είναι αλήθεια. Και είναι πολλοί, απλά δεν τους διακρίνεις εύκολα γιατί είναι σεμνοί και ταπεινοί. Ευγενικοί και προσηνείς. Ούτε φωνάζουν, ούτε κάνουν θόρυβο για να τους προσέξουμε. Γιατί οι πράξεις τους είναι εκεί και μιλούν από μόνες τους
Ναι, σας το λέω ειλικρινά, όλοι αυτοί είναι εκεί έξω σε κάποια εκδήλωση, σε κάποιο πάρτι, σε κάποια θετική δράση, κόντρα στο δηλητήριο της στείρας αντιπαράθεσης και της στρατευμένης αντίδρασης που αποσκοπεί σε διαπραγματεύσεις και ανταλλάγματα "άλλου είδους".
Είναι εκεί έξω κι εγώ απο χτές είμαι μαζί τους, στηρίζοντας την Ελλάδα που έρχεται, που αλλάζει, που εξελίσεται, που γίνεται ομορφότερη, μέσα από μια ζεστή αγκαλιά της ανώνυμης μάνας προς το παιδί της
Αγάπη ρε. Τι μας ζητάνε....
No comments:
Post a Comment