Τα καταφέραμε!

Τελικά πρέπει να σε θέλει και η τύχη για να περνάς καλά
Και τελικά, παρότι πολλοί γκρινιάζουμε ότι μας λείπουν τα μέσα, υλικά και πνευματικά, για να κάνουμε τα ταξίδια και να ζούμε τις εμπειρίες που ονειρευόμαστε, αν δε βοηθάει λιγάκι και ο Θεούλης, όλα πάνε στράφι
Εμείς βρήκαμε τον τρόπο και επισκεφτήκαμε το Λονδίνο για μερικές μέρες, αλλά η επιστροφή ήταν βγαλμένη από την Κόλαση του Δάντη
30 ώρες σε ένα πούλμαν γεμάτο με παιδιά-κανίβαλλους, ελάχιστη ξεκούραση και μια διαδρομή που διέσχιζε τη μισή Ευρώπη μέχρι να πιάσει Πάτρα και τελικά Αθήνα
Και όλα αυτά γιατί το ηφαίστειο εξεράγη
Και όπως πάντα εξεράγη σε λάθος μέρος του κόσμου. Χάθηκε να συνέβαινε στην Ελλάδα και να μη χρειαζόταν να γυρίσουμε ποτέ πίσω? Η να μας λυπόντουσταν οι φιλέσπλαχνοι εταίροι μας και να μας χάριζαν τα μισά χρέη λόγω της κατάστασης?
Αστειεύομαι φυσικά
Το Λονδίνο του 2010 ήταν μια πολύ διδακτική εμπειρία, γιατί πολύ απλά ανακτώντας την ψυχραιμία μου, μετά από μια πρώτη δύσκολη επαφή με την πολυπολιτισμική κοινωνία που απο χρόνια δρά στο κέντρο της πόλης, μπόρεσα να κάνω μερικές συγκρίσεις και να συνειδητοποιήσω ότι όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε (να μας κάνουν να πιστεύουμε) ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου, αυτό δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο
Είμαστε μια λεζάντα σε κάποιο από τα άπειρα τηλεοπτικά κανάλια της Μ.Βρετανίας, και τίποτα παραπάνω
Και αυτό ήταν καλό για μένα, γιατί ξεκουράστηκα και χόρτασα με τις εικόνες μια πολύ όμορφης και καθαρής πόλης με πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνεις αν έχεις πολύ χρόνο και πολλά χρήματα
Εμείς επιλέξαμε με βάση τη διάθεση μας για βόλτες και περπάτημα και βρήκαμε καταπληκτικό το παζάρι στο Νότινγκ Χίλ (ναι εκεί που γυρίστηκε η ταινία με το νερόβραστο Χιού Γκράντ) καθώς επίσης και το πολυκατάστημα Χάροντς, τον παράδεισο του μικρού και του μεγάλου παιδιού
Μας άρεσε το κέντρο της πόλης με τα γνωστά αξιοθέατα και η βαρκάδα στον Τάμεση, ενώ τρεφόμασταν με σαβούρα το πρωί και με μούλτι-κούλτι κουζίνα τα βράδια, βιώνοντας τις αντιθέσεις που γεφυρώνει το εγγλέζικο τυπικό, επιβάλλοντας τη γνώση και την ικανότητα στο χειρισμό εθνοτικών πληθυσμιακών ομάδων, από αιώνες
Ναί έχουμε καλύτερο μετρό, καλύτερο αεροδρόμιο,περισσότερο ήλιο και στις καλές μας είμαστε πιό ανθρώπινοι σε καθημερινό επίπεδο
Ομως οι συγκρίσεις, όσο αναπόφευκτες και να είναι, τόσο άδικες θα γίνονται, εις βάρος μας, δεδομένων των διαφορετικών συνθηκών σε κάθε επίπεδο, κυρίως οικονομικών και πολιτικών, για να μην αναφερθώ στην ιστορία και τις γαιοπολιτικές ισορροπίες
Επισκεφτήκαμε μια αυτοκρατορία, και κοιτάξαμε από το μαρμάρινο μπαλκόνι της τη φτωχοελλαδίτσα μας, τι άλλο μπορεί κανείς να πεί για μια απόσταση που δε γεφυρώνεται
Μου δόθηκε η εντύπωση ότι οι άνθρωποι μπορούν να τιμολογήσουν τα πάντα χωρίς τύψεις, και ότι γενικά είναι πιό εφικτό να παλέψεις για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, είτε σε θέμα δουλειάς, είτε σε θέμα καθημερινότητας, σε όσα πράγματα μπόρεσα να δώ. Φαγητό, ντύσιμο, περιβάλλον, οργάνωση
Μου δόθηκε επίσης η εντύπωση ότι ενώ είναι τυπικοί, δεν είναι επί της ουσίας ευγενείς όσο θέλουν να δείχνουν, στην ψυχή εννοώ
Το Λονδίνο είναι η βιτρίνα τους και το μάρκετινγκ αυτού του μητροπολιτικού μνημείου είναι κάτι το εκπληκτικό, δε βαριέσαι ποτέ
Απλά ίσως κουράζεσαι, εάν χρειαστεί να κοιτάξεις πίσω από την πολυτελή και καλοραμένη κουρτίνα που παρουσιάζουν. Κουράζεσαι από την άτεγκτη και φλεγματική τους άποψη για τη ζωή. Τα πάντα είναι εμπορεύσιμα, και ο άνθρωπος το ίδιο, αρκεί να υπάρχουν τα κατάλληλα ανταλλάγματα. Η φιλοσοφία της πόλης, είναι το μεγάλο παζάρι, η φιλοσοφία των ανθρώπων είναι "δε βλέπουμε όσα δε μας αφορούν", και αυτό απο μόνο του, όσο πρακτική και να κάνει τη ζωή, άλλο τόσο σκληρή και αμείλικτη την καταντά
Τέλοσπάντων, πολλά μπορεί κανείς να γράφει για τις εμπειρίες του στο εξωτερικό, το κυριότερο όμως είναι να γυρνά σπίτι του ευχαριστημένος και πιό ώριμος σαν άνθρωπος
Δεν ξέρω άν βοήθησε η ταλαιπωρία της επιστροφής να ωριμάσουμε, πάντως τα κατάφεραμε -όσο γινόταν- να ανταπεξέλθουμε σε δύσκολες καταστάσεις και το κυριότερο να διατηρήσουμε την ψυχραιμία και τη διαύγεια μας
Δεν υπόσχομαι ότι θα ξαναπάω στο Λονδίνο για τουρισμό, δε νομίζω ότι με τραβάει περισσότερο αυτό που έχει να προσφέρει, όμως εάν είχα μια επαγγελματική ευκαιρία, τότε χωρίς συζήτηση θα πήγαινα για μόνιμη εγκατάσταση. Πιστεύω ότι όποιος ασχολείται με business administration και εμπόριο ή χρηματοοικονομικά, οφείλει στον εαυτό του να μάθει από τους καλύτερους, δηλαδή τους Βρετανούς
Τις παλιές και ανθεκτικές-πονηρές καραβάνες της πιάτσας
Προς το παρόν χρειαζόμαστε ξεκούραση και ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να ζήσουμε κι άλλες δυνατές και χρήσιμες εμπειρίες σαν κι αυτή

ΥΓ Τα βιβλία είναι φτηνότερα από Ελλάδα και βρίσκεις απίστευτα πράγματα, εάν είσαι εξοικειωμένος με τη γλώσσα. Εγώ αγόρασα δύο τόμους με πολεμικά καρτούν COMMANDO (οι παλιότεροι θα θυμούνται τα κόμιξ Εφοδος, Δράση, Μάχη κλπ) με συνολικό κόστος 30 λίρες, για 1200 σελίδες με χορταστικές ιστορίες που με πήγαν πολλά χρόνια πίσω

ΥΓ2 Οι τιμές πάντως στα περισσότερα πράγματα (κυρίως υπηρεσίες) είναι διπλάσιες από την Ελλάδα. Το θετικό είναι ότι κανείς δε χρησιμοποιεί μετρητά, παρά μόνο κάρτες. Το στύλ ντυσίματος πάσχει σοβαρά και η κακογουστιά είναι μεγάλη σε κάθε ηλικιακή ομάδα, πράγματα που διαπίστωσα κυκλοφορώντας στο δρόμο καθημερινά για πολλές ώρες. Ο Κωστέτσος θα πάθαινε εγκεφαλικό. Το πρόβλημα του Ελληνα είναι ότι το συγκεκριμένο στύλ που του λένε να αγοράσει,δεν το ζεί-δε μπορεί να το αφομοιώσει λόγω γενικότερων καταστάσεων- γι αυτό και φαίνεται πάνω του παράταιρο και επιδεικτικό.Ο Αγγλος απλά πίνει μπύρες και δεν ασχολείται