Στροφή Αριστερά

ΠΡΩΤΟ ΠΟΣΤ 28/12/05

...το 2005 σηματοδοτει,με την αρνητικη πολιτικη δυναμικη που κυοφορησε κ κυοφορει η ευρυτερη δεξια παραταξη,την επιστροφη του μεσου ελληνα πολιτη στον πολιτικο και κοινωνικο προβληματισμο-θεμελιακο πυλωνα δραστηριοτητας, της λαϊκης-αριστερης κ ευρυτερα προοδευτικης αντιληψης

με αφορμη-φυσικα-την επιδεινωση της οικονομικης αλλα κ κοινωνικης θεσης του μεσου αυτου ελληνα πολιτη ο οποιος πλεον ξεκαθαρα βλεπει τη θεση-ζωνη που εκπροσωπειται απο αυτον να κατακρημνιζεται προς ζωνες "μεσου-χαμηλου εισοδηματος" και "χαμηλου εισοδηματος" , παντοτε σε σχεση με την πραγματικη αγοραστικη αξια της μεσης κατα κεφαλη προσοδου του..εχετε αμφιβολια οτι οι αλλαγες και οι επαναστασεις προερχονται απ την ανεχεια?

προς θεου..δε χαιρομαι που το 2005 εφτυσα αιμα για να τα βγαλω περα με το μισθο μου...χαιρομαι ομως γιατι ειδα γυρω μου περισσοτερους Ελληνες να αναρωτιονται.. να κουβεντιαζουν. .να ανησυχουν..για το που βαδιζουμε..που παμε..και να καταδικαζουν την αλογιστη καταναλωτικη συμπεριφορα,τη σπαταλη,την πολυτελεια,την ασκοπη επιδειξη πλουτου,τις ανισοτητες και τις διαφορες απο σπιτι σε σπιτι της ιδιας γειτονιας,το τζιπ του κολωνακιωτη αγροτη και τα ψεματα του Μακη Τριανταφυλλοπουλου

ειδα περισσοτερους Ελληνες να κατεβαινουν στο πεζοδρομιο για να φωναξουν..και πολλους Ελληνες να γυριζουν την πλατη στα the mall και σε οτι αντιπροσωπευουν οι Τραπεζικοι δικτατορισκοι και τα συμφεροντα τους

ηρθε η ωρα να κοιταξουμε καταματα τα προβληματα μας και να δρασουμε για τα δικαιωματα μας, την κοινωνικη πολιτικη, το κοινωνικο κρατος, το σοσιαλισμο,τη δημοκρατια

την κοινωνια οπου η γνωμη των πολλων ειναι και θεληση των πολλων

στροφη προς τα αριστερα σημαινει:

στροφη στη μορφωση και στην παιδεια

στροφη προς την ηθικη και τις αξιες στην πολιτικη

στροφη προς τη δημοκρατια και την ελευθερη διακινηση ιδεων,αποψεων,κυκλοφοριας

την ισονομια και την ισοπολιτεια εξω και μακρια απο γαλαζια και πρασινα και καθε χρωματος "δικα μας" παιδια

στροφη στο κρατος δικαιου, στο κρατος προνοιας, στο κρατος για τους πολλους κ οχι για τους λιγους

στροφη στην κουλτουρα και την παραδοση μας

στροφη στη φωνη του απλου λαου που ζει στα ορια της φτωχιας, εργατη,συνταξιουχου,μισθωτου,ανυπαντρης μανας

στροφη στην προοπτικη,το ρομαντισμο, στη νεολαια, στη δυναμη της ψυχης και του κορμιου μας να παμε επιτελους μπροστα

ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΟΣΤ συμπληρωματικο 29/12/05

ενα λεπτακι να διευκρινισουμε κατι

οταν λεω στροφη αριστερα δεν ξερω γιατι "βλεπετε" ΚΚΕ και ισως αυτο να ειναι μια επικοινωνιακη πολιτικη επιτυχια του κομματος αυτου...το να ταυτιζουμε την αριστερα με το ΚΚΕ δηλαδη

μα περιεγραψα παραπανω τι κατα τη γνωμη μου σημαινει στροφη αριστερα

παιδεια,κοινωνικο κρατος,κρατος δικαιου,κλπκλπ

εμενα με απασχολει η νοοτροπια μας να παει προς τα αριστερα...η αποψη μας..η σταση μας απεναντι στα πραγματα...ειτε αυτο γινει μεσα απο το κκε, μεσα απο το πασοκ, μεσα απο τη νδ

μεσα απ οπουδηποτε ο καθενας νοιωθει οτι εκφραζεται...αποσχηματοποιηστε την πολιτικη σας σκεψη...αυτη ειναι η ευκαιρια..αλλα κ η παγιδα ταυτοχρονα

το προβλημα μας ειναι οτι γεμισαμε τα στομαχια μας και βολευτηκαμε..και βαρυναμε..και δεν ασχολουμαστε με τιποτα

η μαλλον ασχολουμαστε με το να αγοραζουμε μοναχα και να το παιζουμε τρεντυ και ωραιοι...και οι αποψεις μας για την πολιτικη εχουν γινει βασιλικοτερες του βασιλεως γιατι κανενας μας δεν θελει να παραχωρησει τα "κεκτημενα" του...τα βολεματα του

ελα ομως που επειδη ετσι συμβαινει...ερχονται καποτε οι πιο μαγκες και μας αρπαζουν μεσα απο το στομα τη μπουκια....κι εμεις ξεχασαμε πως να δαγκωνουμε.... δυστυχως...αρα λοιπον στροφη προς τα αριστερα σημαινει...αφυπνιση του καθενα απο μας προσωπικα και κοινωνικα...και πολιτικα.....αν αυτο καποιοι το μεταφραζουν και ως ψηφο στο κκε η το συνασπισμο η το οακκε....μεγεια τους..με χαρα τους...

ΤΡΙΤΟ ΠΟΣΤ ΣΗΜΕΡΙΝΟ 30/09/2008

....οπου θελετε εσεις, αντιπαραβαλετε τα κειμενα του 2005 με την σημερινη κατασταση του 2008,και πειτε μου ετσι για πλακα ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ κ αν εχει αλλαξει κατι

εγω διαπιστωνω οτι μεσα σε αυτα τα χρονια ο βαθμος απογοητευσης κ προσδοκιας του κοσμου εχει μεταβληθει προς ανελαστικα μεγεθη.

τωρα πια κανεις δεν ελπιζει οτι θα αλλαξει κατι δραματικα

..περα απο το διαχρονικο αιτημα της ΣΤΡΟΦΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που πρεπει να διεπει μια πολιτισμενη κοινωνια,γιατι ολο το νοημα βρισκεται στην καλλιεργεια του ατομου τελικα,και τις επιλογες του καθημερινα,απο το εισιτηριο που κοβει στο μετρο, μεχρι το καναλι που βλεπει στην τηλεοραση, εδω και καιρο τριγυρναει στο μυαλο μου η ΑΝΑΓΚΗ ΠΛΕΟΝ να διοχετευσουμε την ενεργεια μας ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ εκφρασης της αποψης μας, ειτε αυτη ειναι πολιτικη, ειτε οικονομικη, ειτε κοινωνικη

και λεγοντας εναλλακτικα δικτυα, σας προτεινω για παραδειγμα τα blogs τα οποια εδειξαν οτι μπορουν να αποτελεσουν εναν αλλο πολο ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ καταρχην

το δευτερο σταδιο ηταν να δοκιμασουν εαν μπορουν ολο αυτο τον κοσμο να τον φερουν ΜΠΡΟΣΤΑ, να γινουν δρασεις, να παρθουν αποφασεις κ να φανει οτι υπαρχει κοσμος που κινειται στο περιθωριο του συστηματος ελεγχου των ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, ο οποιος ΖΕΙ-ΚΙΝΕΙΤΑΙ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ-ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ κατι το διαφορετικο ΣΕ ΣΧΕΣΗ με την κατεστημενη κ ενοχλητικη (γιατι ειναι αδιεξοδη και ανακυκλωνει τις ιδιες προσωπικοτητες σε καθε μορφης εξουσια) σημερινη κατασταση

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ δεν ειναι ενα αλλο κομμα

μπορει να ειναι ενα καφενειο, μια λεσχη, ενα φορουμ,ενα blog

ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ

το εναλλακτικο δικτυο λοιπον, ειναι μια ΣΥΝ-ΑΠΟΦΑΣΗ, η οποια υλοποιει, χρησιμοποιωντας τα μεσα που παρεχονται απο το συστημα, αλλα με ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ....

δεν υπαρχει,ουτε μυστικο,ουτε κατι που δεν εχει ειπωθει.......

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΘΕΣΜΩΝ που κατα το παρελθον εδειξαν αποτελεσματα.. .....εγω εριξα απλα μια ιδεα (στο πρωτο ποστ) για το τι,κατα την αντιληψη μου, θα πρεπει να σημαινει ΣΤΡΟΦΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ...και οσο και αν αυτο μπορει να φαινεται παραδοξο η καποιας μορφης παραδοξολογια,το σημερινο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ζητα βαλβιδες εκτονωσης, ζητα αναλγητικα, ζητα νεες ιδεες να ριξει στο τραπεζι της προσφορας και της ζητησης....... ...ομως εκει που αποτυγχανει ειναι στο θεμα της ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ που εγω προτεινω......

..........και περι αυτης φυσικα προκειται..... και περι αυτης μιλάω απο την αρχη!!!!

Κάποιος θά 'πρεπε

Θα πρεπε κάποιος να πεί την αλήθεια στους ανθρώπους, πως όταν γεννιούνται έρχονται απο τον παράδεισο στην κόλαση.
Και πως όταν είναι μωρά έχουν την ευκαιρία να περάσουν μιά τέλεια αληθινά συναισθηματική ζωή, γεμάτη όμορφα παραμύθια,ελπίδα και όνειρα και μια τεράστια μυρωδάτη αγκαλιά απο τη μαμά τους να τα νανουρίζει όποτε αισθάνονται τη νύχτα να πέφτει βαριά στο κεφαλάκι τους.
Θα πρεπε στα σχολεία να λένε στους ανθρώπους ότι όσο μεγαλώνουν θα συναντούν την ασχήμια, τη μιζέρια και τη ματαιοδοξία, ότι οι συνάνθρωποι τους απο μικρά αθώα μωρά θα γίνουν τεράστιοι πράσινοι κροκόδειλοι με σουβλερά δόντια και άσχημες ανάσες, που θα καραδοκούν σε κάθε ευκαιρία να κάνουν κακό και να αναπαράγουν το κακό.
Και θά πρεπε όλοι οι πολιτικοί και οι αρχηγοί του κόσμου να βγούν στη δημόσια τηλεόραση και να παραδεχτούν ότι σχεδιάζουν ένα χειρότερο, πιό επώδυνο και αναξιοπρεπές μέλλον για όλους εμάς, τους ταπεινούς, τους μικρούς και ανίσχυρους.
Και πως αντί να πηγαίνουμε προς το καλύτερο, πηγαίνουμε κατα διαόλου, και μαζοχιστικά το ευχαριστιόμαστε, να τρώμε ο ένας τη σάρκα, την ψυχή ,τις σκέψεις και τα συναισθήματα του άλλου.
Και ότι οι άνθρωποι επιλέγουν πάντοτε το χειρότερο γιατί είναι ανάξιοι για το καλύτερο, για το ομορφότερο, το πιό σωστό.
Γιατί η μοίρα μας είναι προκαθορισμένη στα γονίδια μας κι εμείς είμαστε ανίκανοι να ορίσουμε μία καλύτερη μοίρα για τον εαυτό μας και τους κοντινούς μας ανθρώπους.
Και αντί να διαβάζουμε το ευαγγέλιο και τα ευχάριστα και αισιόδοξα βιβλία και να ακούμε τα χαρούμενα τραγόυδια και τις ευχάριστες θεατρικές παραστάσεις και να γελάμε ο ένας στον άλλο και να αγκαλιαζόμαστε και να κάνουμε έρωτα και να λέμε "σ αγαπω" , θά πρεπε να περιφερόμαστε ντυμένοι το ένδυμα της πραγματικότητας, της αβάσταχτης μολυβένιας καθημερινότητας , με μούτρα χαρακωμένα απο τις κακουχίες, το ξενύχτι και το κλάμα, και να κλεινόμαστε στα σπίτια μας σιωπηλοί μέρες ολόκληρες χωρίς φαγητό και χωρίς νερό, χωρίς ένα τσιγάρο παρηγοριάς, χωρίς ελπίδα.
Και θά πρεπε κάποιος να μας δηλώσει με τη μεγαλύτερη σαφήνεια ότι η ελπίδα, η αγάπη, η ευτυχία και όλες οι άλλες λέξεις που κουδουνίζουν στα ευαίσθητα αυτιά μας, πως είναι όλα ψέματα, απατηλές υποσχέσεις, ανακρίβειες, υποκρισία, επιτήδευση και ανασφάλεια, εμπορικά σήματα και χάρτινες ανάγκες.
Και κάποιος -ένας τυχαίος θα ήταν- θα έπρεπε να γράψει σε κάθε τοίχο ότι οι πιθανότητες να πάνε όλα καλά είναι λιγότερες απο το να πάνε όλα άσχημα, και ότι γερνάμε και γινόμαστε κακοί και μισαλλόδοξοι, αχόρταγοι, εγωιστές, βιτσιόζοι, μαλάκες, ξεροκέφαλοι, χοντροί και μετριότεροι, πιό απαιτητικοί και πιό ανίκανοι, την ώρα που βλέπουμε το καντήλι της ζωής μας να αδειάζει, το χρόνο να τελειώνει και τις ευκαιρίες να καταστρέφονται αντί να ξεφυτρώνουν οι καινούργιες...

Και θά θελα να ήμουν εγώ αυτός, αλλα δεν είμαι, δεν είμαι κάτι παραπάνω απο εσάς, απο αυτά που είμαι παραπάνω, αλλά είμαι βέβαιος πως κάπου θα υπάρχει κάποιος τόσο δυνατός και τόσο αθώος, ένας ήρωας που διάλεξε να είναι, να καταγγείλει όλους εμάς, να μας θυμησει πως του γαμάμε τη ζωή, την υπαρξη του.

Γιατί αν κάποιος υπήρχε να πεί όλα αυτά, ίσως τελειώναν οι δικαιολογίες.

Γιατί αν κάποιος υπήρχε να πεί όλα αυτά, ίσως υπήρχε αληθινή ελπίδα, κάτι ν αλλάξει.

Λεωφόρος

Ο ηλιος εδυε μεσα στη θαλασσα και τα χρωματα του μας ειχαν τυλιξει ολοτελα σαν κορδελες αποκριατικες, σαν εορταστικο αμπαλαζ απο καταστημα παιδικων δωρων.
Ημασταν οι δυο μας και κανενας αλλος.
Μειναμε αγκαλια μεχρι το βραδυ,στην ιδια παραλια,οπου ενα τεραστιο φεγγαρι χρυσιζε τον καπνο απο το θυμιατηρι που μοσχοβολησε την απεραντοσυνη του τοπιου.
Και τοτε ηρθε η ωρα να τραβηξει ο καθενας το δρομο του, διχως να κοιταξει ποτε ξανα πισω.
Σα να ηταν ρυθμισμενη η αφυπνιση σε καποιο καρμικο ξυπνητηρι, σα να πεταχτηκαμε -ελατηρια θα λεγες- και να κοιταξαμε απο αλλη γωνια, εκεινη τη σφιχτη μας αγκαλια.
Και αποφασισαμε.
Ειναι βαθια στεναχωρο το γεγονος, οτι πρεπει να επιβιωσεις, τραβωντας μια γραμμη σε οσα επετρεψες στον εαυτο σου να ζησει - εως εκει, εως τοτε.
Ομως η λεωφορος ειναι αμειλικτη, η ασφαλτος γκριζα και σκληρη, οι ταχυτητες μεγαλες, οι αποστασεις μεγαλυτερες.
Θα ειχα σπασει, μεσα μου, αν πιστευα οτι σ εχω αφησει πισω.
Δεν θα το αντεχα.
Ξερω ότι τρεχεις διπλα μου, σχεδον αισθανομαι το χνωτο σου, να θολωνει το τζαμι μου, και να γραφουν τα δαχτυλα σου "Αγαπω".
Ωριμασα.
Και δε μου αρεσει καθολου.