Ως το μπαλκόνι σου

Mου φαινεται θα ρθω ως το μπαλκονι σου
Θ' αρχισω πετρες να πεταω
Μεχρι να σπασω το μικρο το τζαμι σου
Και να βγεις εξω να με δεις να σου γελαω

Ποσες στιγμες το σκεφτηκα πως επρεπε
Σημαδι SOS να εκπεμψω στα βραχεα
Μα εχουν μπλεχτει απο καιρο της μοιρας οι συχνοτητες
Και μοναξιας ανεβασα σημαια

Μαθε λοιπον καρδουλα κατακοκκινη
Ενας σου χτυπος τη ζωη μου συννεφιαζει
Νοιωθω πως ηλιος φωτεινος ακομα δεν ξημερωσε
Χωρις τα χειλη σου νομιζω δε με νοιαζει

Μου φαινεται θα ρθω ως το μπαλκονι σου
Ροδι να σπασω στο δικο σου το περβαζι
Και να βουλιαξω παλι στο κρεβατι σου
Με το μικρο το καναρινι να κοιταζει

Ετσι για να σου πω ξανα οτι μου ελειψες
Για να σου πω να βγουμε καμμια μερα
Για να μου πεις κι εσυ πολυ αδιαφορα
Εχω δουλεια μη μ ενοχλεις αντε πιο περα

Μαθε λοιπον μυτουλα κατακοκκινη
Δε μου περναει του ερωτα σου το συναχι
Κι οταν εσυ κρυωνεις θα φτερνιζομαι
Και παντα θα χω ενα κομπο στο στομαχι
.