Αναδημοσίευση από Euro2day: «Καραμανλής-Μπαρόζο έκρυψαν τα ελλείμματα κάτω από το χαλί»

Είχα καιρό να διαβάσω ένα ενδιαφέρον άρθρο και αυτό το προσέφερε η συνέντευξη του Φίλιππου Σαχινίδη, ενός εξαιρετικού ανθρώπου που είχα τη χαρά να γνωρίσω και προσωπικά πριν αρκετά χρόνια.

Πολιτικοί σαν τον Σαχινίδη έπρεπε να βρίσκονται σε όλα τα καίρια πόστα και να σχεδιάζουν την αναδιάρθρωση της χώρας-αντί αυτών έχουμε γεμίσει με κοπρόσκυλα και καραγκιόζηδες, ας όψεται όμως το επίπεδο του Ελληνικού λαού.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Γιώργο Φλόκα (flokas@euro2day.gr) συμπυκνώνονται τα αίτια της Ελληνικής κρίσης, αλλά και ο τρόπος για να βγούμε από αυτήν. Όσοι έχετε μάτια και μυαλό σκεφτείτε τι γράφει. Διαβάστε λοιπόν παρακάτω αποσπάσματα με υπογραμμίσεις δικές μου:

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης εδώ

Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας δεν λάμβαναν υπόψη τις επισημάνσεις στις ετήσιες εκθέσεις του ΔΝΤ για την Ελλάδα, που προειδοποιούσε για τις μεγάλες ανισορροπίες της ελληνικής οικονομίας πριν την οικονομική κρίση;

Θεωρώ ότι η ελληνική εμπειρία επιβεβαιώνει την αποτυχία:

Α) Των θεσμών στο εσωτερικό της χώρας να αντιδράσουν έγκαιρα στα μηνύματα που έρχονταν από το μέτωπο της οικονομίας. Οι κυβερνήσεις περισσότερο αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η οικονομική ελίτ και οι οικονομικοί εταίροι δεν κατάλαβαν ότι με τη συμμετοχή στο ευρώ και την εκδήλωση της παγκοσμιοποίησης, οι κανόνες του παιχνιδιού άλλαξαν και επομένως έπρεπε να αλλάξουν και αυτοί συμπεριφορές και επιλογές. Έτσι, η κυβέρνηση της ΝΔ αντί να λάβει μέτρα την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 2009, ζητούσε από το ΔΝΤ να μεταθέσει τη δημοσιοποίηση των δύο εκθέσεών του για τον Αύγουστο του 2009, γιατί είχε πάρει την απόφαση να αποδράσει με εκλογές.

Β) Των ευρωπαϊκών μηχανισμών παρακολούθησης μακροοικονομικών εξελίξεων στις χώρες της ευρωζώνης. Ακόμη δεν μπορώ να εξηγήσω με ποια λογική η Ε.Ε. του κ. Μπαρόζο έβγαλε τη χώρα από την επιτήρηση το 2007 και διευκόλυνε την κυβέρνηση της Ν.Δ να κάνει εκλογές, με το επιχείρημα ότι ολοκλήρωσε τη δημοσιονομική προσαρμογή. Για να επανέλθει η Ε.Ε. ένα χρόνο περίπου αργότερα και να θέσει την Ελλάδα ξανά σε επιτήρηση.

Το 2007 το έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών ήταν περίπου 15% του ΑΕΠ. Αναρωτήθηκαν στην Ε.Ε. ή στην ΕΚΤ πώς διορθώνεται μια μακροοικονομική ανισορροπία αυτής της τάξης, από μια χώρα μέλος νομισματικής ένωσης που δεν διαθέτει το εργαλείο της υποτίμησης;

Μόνο εργαλείο προσαρμογής για χώρα μέλος της ΟΝΕ είναι η εσωτερική υποτίμηση που σημαίνει αποπληθωρισμό, βαθιά ύφεση και υψηλή ανεργία. Γιατί λοιπόν έβγαλαν την Ελλάδα από την επιτήρηση και δεν την κάλεσαν να διορθώσει τις ανισορροπίες της; Προφανώς γιατί υπήρχαν ιδεολογικές συγκλίσεις που οδήγησαν σε πολιτικές συμφωνίες μεταξύ Μπαρόζο και Κ. Καραμανλή.

Γ) Των αγορών οι οποίες μέχρι την εκδήλωση της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης το 2008 δάνειζαν την Ελλάδα με όρους ανάλογους με τη Γερμανία.

Έχετε υποστηρίξει πολλές φορές την ανάγκη για αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου της Ελλάδας με μείωση της κατανάλωσης και αύξηση των επενδύσεων και των εξαγωγών ως προς το ΑΕΠ. Πόσο ρεαλιστικό είναι να περιμένει κάποιος μια τέτοια αλλαγή μοντέλου, με την κατανάλωση να υποχωρεί σχετικά λίγο ως προς το ΑΕΠ παρά την πρωτοφανή κρίση;

Ο ελληνικός καπιταλισμός κατέρρευσε, γιατί με το προηγούμενο παραγωγικό πρότυπο δεν μπορούσε να ενταχθεί ανταγωνιστικά στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Η ανάπτυξη στηριζόταν στην κατανάλωση που χρηματοδοτούσε ο ιδιωτικός και ο δημόσιος δανεισμός. Όταν χάθηκε η πρόσβαση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων αποκαλύφθηκε πόσο σαθρά ήταν τα θεμέλια της οικονομίας και ιδιαίτερα της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας μηδενικού ρίσκου.

Συμμερίζεστε την κυβερνητική αισιοδοξία ότι η οικονομία θα επανέλθει σε βιώσιμους, υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια; Μπορείτε να εξηγήσετε τη θέση σας;

Προϋπόθεση για να περάσει η Ελλάδα σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης είναι η πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Έτσι, θα απομακρυνθεί οριστικά και αμετάκλητα ο κίνδυνος του Grexit και θα μπορεί η χώρα να παλέψει για ένα επενδυτικό σοκ που έχει ανάγκη. Δυστυχώς από τη «δημιουργική καταστροφή» του Σουμπέτερ, ο ελληνικός καπιταλισμός για εννέα χρόνια βιώνει μόνο την καταστροφή του παραγωγικού ιστού. Για να περάσουμε στο δημιουργικό τμήμα της διαδικασίας της δημιουργικής καταστροφής που περιέγραψε ο μεγάλος αυτός οικονομολόγος, η χώρα χρειάζεται ιδιωτικές επενδύσεις στον εξωστρεφή και ανταγωνιστικό τομέα της οικονομίας που θα ξεπεράσουν τα 60 δισ. στην επόμενη τριετία.

Είναι το ντιλ για τη διευθέτηση του χρέους που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους Ευρωπαίους εταίρους-δανειστές ικανοποιητικό κατά την άποψή σας;

Για να επωφεληθεί η χώρα από την απόφαση των Ευρωπαίων εταίρων για το χρέος πρέπει να συντρέξουν ταυτόχρονα δύο προϋποθέσεις: α) να οριστικοποιηθούν οι αποφάσεις για το χρέος και να παρουσιαστεί ο πλήρης οδικός χάρτης της αναδιάρθρωσής του πριν το 2018 και β) να μειωθεί άμεσα ο στόχος για το πρωτογενές αποτέλεσμα στο 1,5%-2,5% του ΑΕΠ και όχι μετά το 2018. Αυτές οι αποφάσεις θα δημιουργήσουν ένα θετικό κλίμα στους επενδυτές και θα κινητοποιήσουν κεφάλαια που τόσο ανάγκη έχει η χώρα.