Τα πράγματα πάνε χειρότερα όμως κανείς δεν ασχολείται

Παρότι όλος ο κόσμος τα βλέπει, και για να το πω με ακόμα μεγαλύτερη ειλικρίνεια, δε μπορεί να κάνει κι αλλιώς καθότι εγκλωβισμένος, οι αρμόδιοι σφυρίζουν αδιάφορα
Σφυρίζουν αδιάφορα επειδή μπορούν. Επειδή κανείς σε αυτή τη χώρα δεν ασχολείται σοβαρά με τα κοινά. Παρά μόνο για να επιβαρύνει το σύνολο με τις δικές του φιλοδοξίες
Βλέπετε για παράδειγμα τη γελοιότητα με τη φορολογία
Μια ζωή παίζουμε τη γάτα με το ποντίκι, κυβέρνηση και κοινωνία
Η διαφορά είναι ότι τα τελευταία δύο χρόνια, λόγω Τροϊκας, οι πολιτικοί "υποχρεώθηκαν" να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτή που συστηματικά απέφευγαν γιατί η αυτορύθμιση της Ελληνικής κοινωνίας, εξυπηρετούσε τα συμφέροντα τους.
Ναι αυτή η περίφημη αυτορύθμιση που σήμερα είναι το εμπόδιο για κάθε λογική εξέλιξη και κάθε δημοκρατική ανατροπή
Αυτή η περίφημη αυτορύθμιση, που οι Ευρωπαίοι θεωρούν αυτονόητο ότι υπάρχει σε κάθε χώρα με ορθή νομοθεσία και κοινή λογική
Οι πολιτικοί μας "υποχρεώθηκαν" να παρουσιάσουν νομοσχέδια και τροπολογίες, για να εμφανίσουν έσοδα και έξοδα, που θα απεδείκνυαν στους δανειστές μας, ότι έχουμε πραγματικά υιοθετήσει το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και άλλα μεγαλεπήβολα σχέδια για αναδιάρθρωση της οικονομίας μας και αποφυγή της χρεοκοπίας
Όμως στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα φιλόδοξα ευφυολογήματα (διότι περί αυτού πρόκειται), όπως και η "καθώς πρέπει" και politically correct παρουσία των υπουργών που υποτίθεται τα "τρέχουν" (παράδειγμα η Μπιρμπίλη που είναι μια νέα πολιτικός, "άφθαρτη" όπως θα έλεγαν οι δημοσιογράφοι, και απόλυτα "Ευρωπαία" σε new age στυλάκι και αντιλήψεις) δεν είναι παρά αυταπάτες και ευσεβείς πόθοι
Ψέματα και ευχολόγια, και τίποτα παραπάνω!
Απλές, διάτρητες εξαγγελίες, στερούμενες σοβαρότητας, που εμφανίστηκαν για να κερδίσουμε χρόνο στις διαπραγματεύσεις. Να εξασφαλίσουμε τα δάνεια. Τίποτα παραπάνω
Δε μπορώ να σκεφτώ ότι ισχύει κάτι διαφορετικό. Όποιος γνωρίζει πως έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα, αποκλείεται να σκεφτεί ότι με τις παρούσες συνθήκες, τα μέτρα που λαμβάνονται έχουν τύχη
Η τρελός είναι ο Γιώργος, αν πραγματικά πιστεύει ότι με όλο το ΠΑΣΟΚ που θίγεται ξοπίσω του, και μια διαλυμένη δημόσια διοίκηση, θα καταφέρει να αλλάξει τα οικονομικά μας ή ξέρει κάτι παραπάνω από εμάς. Ισως την θεία χάρη του Ιησού που καταφθάνει με λευκά περιστέρια, και θα μεταμορφώσει την Ελλάδα και τους Έλληνες σε χώρα πολιτισμένη με θεσμούς και δημοκρατία σε κάθε επίπεδο
Απόδειξη αυτών που λέω είναι  -επαναλαμβάνω- οι δηλώσεις τύπου "πήραμε αποφάσεις με το πιστόλι στον κρόταφο" και τέτοιες αηδίες.
Τα έξοδα του δημοσίου, εδώ και δύο χρόνια ούτε κάν τα ακουμπήσανε, μη τυχόν και γίνει επανάσταση. Τα έσοδα προσπαθούν να τα αυξήσουν με γελοιότητες τύπου αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση ή με αλλαγές στην ιστορία της επιστροφής φόρου μέσω αποδείξεων και φοροκαρτών
Μα ήθελα να 'ξερα, αγνοούν ότι για να πάψει το βαρέλι να χάνει νερό, θα πρέπει να κλείσει ή έστω να μικρύνει η διατομή της τρύπας που έχει στον πάτο του?
Αυτή την ώρα, όλα τα μέτρα που στραγγαλίζουν το μικρομεσαίο Έλληνα, αλλά και τα δάνεια μέσω της Ευρωπαϊκής στήριξης, πάνε στην τρύπα των εξόδων του κράτους και στην απέλπιδα προσπάθεια να διασωθεί το καταρρέον τραπεζικό σύστημα-φούσκα κι αυτό- της χώρας
Όσον αφορά την τρισκατάρατη λέξη της "ανάπτυξης" και κουραφέξαλα, που θα δώσει ώθηση στην Ελληνική οικονομία και θέσεις εργασίας τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα. Ισως επειδή δεν έχουν βρεθεί οι κατάλληλοι "πατρόνοι" που θα μοιράσουν και θα μοιραστούν τις μίζες και τις χάρες, ώστε να πορευτούμε ειρηνικά μέχρι την κόλαση. Αντίθετα συνεχίζουν τις προσλήψεις μέσω ΜΚΟ, όπως έκαναν πάντοτε. Ανάπτυξη είναι αυτό? Μέχρι και οι μετανάστες την κοπανάνε για τις χώρες τους
Τα πράγματα πάνε χειρότερα, γιατί κανείς δεν ασχολείται να νοικοκυρέψει πέντε βασικά πράγματα
Αυτό για να γίνει, όπως έχω πει χίλιες φορές, προϋποθέτει συναίνεση και συναπόφαση, μέσω οικουμενικής κυβέρνησης, στην οποία θα προεδρεύει ο αρχηγός του κράτους, ο κ. Παπούλιας
Τη συναίνεση τη βάζω γιατί πολύ απλά, θα πρέπει να στρατευτούν σε ένα κοινό μέτωπο, όσοι εκ των πολιτικών, αλλά και των πολιτών, έχουν αντιληφθεί κάποια βασικά.
Ότι δηλαδή, η εμμονή σε παλαιοκομματικές πρακτικές, ρουσφέτια, εξυπηρετήσεις, χειραγώγηση του κρατικού μηχανισμού για να κερδοσκοπούν ιδιώτες, δημόσιο χωρίς κανένα έλεγχο να λειτουργεί ασύδοτα και προκλητικά για τους πολίτες, κρατικοδίαιτη ανάπτυξη και όλα τα γνωστά που ξέρουμε, έχει πάψει να λειτουργεί προς όφελος τους, μέσα στην Ευρωπαϊκή και Διεθνή κρίση χρέους που ζούμε.
Σήμερα η οργή, η ανασφάλεια και η αγανάκτηση των λαών είναι απρόβλεπτες.
Οι ανακατατάξεις που δημιουργούνται λόγω των αδιεξόδων του καταναλωτικού καπιταλισμού, οδηγούν σε ραγδαίες αλλαγές το πολιτικό σκηνικό -παντού σε όλο τον κόσμο- αλλάζοντας τον τρόπο που θα διανέμεται το εισόδημα και ο πλούτος των εθνών, αλλάζοντας τον τρόπο που βλέπουμε το κράτος, τη θέση μας μέσα σε αυτό, τη σχέση μας με την πολιτική.
Σήμερα στην Ελλάδα, υπάρχουν οι άνθρωποι που θέλουν τις αλλαγές, γιατί βρίσκονται εκτός πραγματικής οικονομίας, και οδηγούνται στην ανεργία και τη φτώχεια, και οι άνθρωποι- "κατέχοντες" που λειτουργούν την κοινωνία, και δε θέλουν τίποτα να αλλάξει μέσα σε αυτή.
Όμως το πρώτο κομμάτι, η πρώτη κατηγορία ανθρώπων, είναι συνεχώς αυξανόμενη. Δε γίνεται κι αλλιώς.
Οι παλιές σχέσεις, όπως είπα νωρίτερα έχουν αλλάξει και αλλάζουν καθημερινά!
Χρειάζεται να επανακαθοριστούν οι βασικές και θεμελιώδεις συντεταγμένες σε κάθε πεδίο ανθρώπινης δραστηριότητας, εντός και εκτός Ευρωζώνης. Εντός και εκτός Ελλάδας.
Είναι μια δύσκολη αλλά υπαρκτή αναγκαιότητα. Είναι το ποτάμι που δε γυρίζει πίσω
Όσοι πολιτικοί λοιπόν, θέλουν να υπάρχουν και στο αύριο, αναγκαστικά, θα ποντάρουν στο νέο ρεύμα
Αυτός είναι και ο αγώνας της συναίνεσης. Συναίνεση απέναντι στην κοινή λογική θα το έλεγα εγώ. Αυτοί ας το πουν "συναίνεση απέναντι στην πολιτική μας επιβίωση". Δε με ενδιαφέρει
Αυτό που με ενδιαφέρει, είναι επιτέλους να δρομολογηθούν τα όσα απαραίτητα πρέπει να γίνουν, με όποιο κόστος απαιτούν οι περιστάσεις, ώστε να επιβιώσουμε
Ήδη η πρεσβείας της Αυστραλίας, άνοιξε τις πόρτες, για να ενημερώσει τους νέους Έλληνες που θέλουν να μεταναστεύσουν εκεί, όπως συνέβαινε τη δεκαετία του '50
Εσείς αυτό, το αντιλαμβάνεστε ως "επένδυση στην ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας", όπως επεδίωξαν να παρουσιάσουν για παράδειγμα τη συγχώνευση των δύο τραπεζών, τα ΜΜΕ?
Η μήπως ότι έχουμε μπει για τα καλά σε ένα τούνελ χωρίς επιστροφή?

Σα να βλέπεις τούρκικο σήριαλ

Εντάξει χάσαμε την πρόκριση από νωρίς, και δεν θα παίξουμε στην Ευρώπη
Και ρωτώ, και τι έγινε δηλαδή? Σιγά τ' αυγά
Διαβάζεις πρωτοσέλιδα, δημοσιεύματα, δημοψηφίσματα και exit-poll, μαζί με ταφόπλακες και επικήδειους για τον -άλλοτε- "πρέσβη" του Ελληνικού ποδοσφαίρου Παναθηναϊκό, και αν έχεις χιούμορ, το λιγότερο θα σε πιάσουν τα γέλια. Αν δεν έχεις πάλι, απλά θα προσπεράσεις και θα συνεχίσεις την όμορφη ζωούλα σου
Όλα τα υπόλοιπα πραγματικά δε μπορώ να τα καταλάβω με τίποτα. Μου είναι ειλικρινά δύσκολο
Οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ, συστηματικά εμπαίζουν το κοινό (το όποιο κοινό απέμεινε να παρακολουθεί τη φαρσοκωμωδία του ποδοσφαίρου μας) παρουσιάζοντας τα γεγονότα όπως ακριβώς εξυπηρετεί την αναγνωσιμότητα ή την τηλεθέαση τους. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού η συνταγή είναι ίδια, απαράλλαχτη και μονότονη εδώ και χρόνια. Μιζέρια, κλάψα, μελόδραμα, απαισιοδοξία και κατάθλιψη. Όλα σε πακέτο-προσφορά με χαρτομάντηλα ή μεταξωτά μαντίλια, για να κλάψουμε που χάσαμε τη μεγάλη δόξα του αθλήματος. Μη χέσω ρε παιδιά. Μην ξεράσω με τις αηδίες αυτές
Καταρχήν ο Παναθηναϊκός είναι σωματείο με ιστορία υπερεκατονταετή και είναι η ομάδα σύμβολο της πόλης των Αθηνών. Έχει ζήσει και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές διαφορετικές φάσεις της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας, ως ένας εκ των μεγάλων εκπροσώπων μας, στον Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αυτή την πραγματικότητα, κανείς δε μπορεί να την αμφισβητήσει, ούτε και να την αγνοήσει. Και φυσικά, ότι γράφεται στα βιβλία της ιστορίας, δεν ξεγράφεται. Είτε είναι θετικό, είτε αρνητικό. Έτσι λοιπόν, το ότι η ομάδα περνάει κρίση, δε λέει τίποτα απολύτως, μπροστά στο σύνολο και την πορεία που έχει διαγράψει στο χρόνο. Ας λείπουν οι κορώνες και οι ενστάσεις, καθώς επίσης και οι ανυπόστατες, επιπόλαιες και χυδαίες υπερβολές
Κατά δεύτερον, οι αιτίες της κρίσης που ζούμε είναι πολύ ξεκάθαρες, σε όποιον παρακολουθεί το θέμα, και οι απαντήσεις έχουν δοθεί εδώ και καιρό, σε όποιον συνεχίζει να τις αναζητά. Ευχαρίστως να επαναλάβω, ότι υπεύθυνοι της διοικητικής κρίσης, τα απόνερα της οποίας -υποτίθεται- πληρώνει ο σύλλογος, είναι ο κ. Βγενόπουλος και ο κ. Πατέρας, ενώ στο αγωνιστικό κομμάτι, ο ανύπαρκτος ποδοσφαιρικά (ως προπονητής εννοείται) κ. Νιόπλιας, και ο συνεχιστής του, κ. Φερεϊρα. Νέτα-σκέτα παιδιά. Όπως ακριβώς είναι τα πράγματα. Μην ψάχνετε φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν
Οι συγκεκριμένοι τύποι, επενδύοντας επικοινωνιακά στη φαντασίωση του μέσου αμόρφωτου πιτσιρικά της -κάθε- Θύρας 13 και λοιπών οργανωμένων χουλιγκάνων της κακιάς ώρας, ανακίνησαν απωθημένα, κόμπλεξ, αρρωστημένα ένστικτα, συμφέροντα μικρά και μεγάλα, χαλίφηδες που θέλησαν να πάρουν τη θέση των χαλίφηδων, οργανωμένα σχέδια σε παράπλευρους τομείς (αποκτώντας πρωτοφανή για το πραγματικό τους "μέγεθος", δημοσιότητα), αναδεικνύοντας τον από χρόνια εμφύλιο στους κόλπους της ομάδας (μεταξύ οικογένειας Βαρδινογιάννη και οργανωμένων) σε "μοναδική οδό για την αλλαγή σελίδας στον Παναθηναϊκό". Οι γκαιμπελικές τακτικές τους, τα όπλα δημοσιότητας, και τα παραμύθια της χαλιμάς που πούλησαν σαν φτηνοί παπατζήδες, στους -μέχρις ενός βαθμού δίκαια- αγανακτισμένους οπαδούς της ομάδας, κατάφεραν το αδιανόητο. Να διοργανωθεί συλλαλητήριο, που ζητούσε από τον ιδιοκτήτη μιας ανώνυμης ποδοσφαιρικής εταιρείας, δηλαδή μιας επιχείρησης, μιας Α.Ε, να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του. Ιστορία τρέλας. Να δημιουργήσεις πίεση, εμμέσως, για να αγοράσεις μετοχές μιας Α.Ε. Πρωτοφανές, αλλά και πρωτότυπο. Ευφυές
Η συνέχεια γνωστή όμως. Όλο το χαρτί απλώθηκε στις ορέξεις των "πεινασμένων" οπαδών, που έβλεπαν το μεγαθήριο Κόκκαλη να φαντάζει ανίκητο (χωρίς όμως να ξέρουν τους πραγματικούς λόγους). Ξοδεύτηκε πακτωλός χρημάτων, στο βωμό της δημοσιότητας και της επικοινωνίας. Για να προσληφθεί προπονητής που πριν ήταν βοηθός στη Μπαρτσελόνα (άρα να βρούμε κι εμείς τη μυστική συνταγή των επιτυχιών της), για να αγοραστούν παίκτες που θα δημιουργούσαν πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες που νωρίτερα είχαν στελεχωθεί "κατάλληλα" από δημοσιογράφους του επιπέδου του κ. Β και του κ. Α, ώστε να αποθεώνουν και να αβαντάρουν τη "νέα εποχή". Για να πουληθούν πολλά διαρκείας και να δημιουργηθούν υπερβολικές προσδοκίες. Για καινούργια Γουέμπλευ. Για νέες δόξες. Μέχρι εδώ όλα καλά. Το λάθος που ήταν?
Ότι πολύ απλά, όλα αυτά έγιναν μονάχα για το φαίνεσθαι. Κανείς δεν έχτισε με ποδοσφαιρική λογική, στο αγωνιστικό κομμάτι, ενώ η εταιρεία, ως επιχείρηση, παρέμεινε διαρθρωμένη με ανθρώπους και δομές, μιας άλλης, διαφορετικής, πρότερης διοικητικής κουλτούρας, που κουβαλούσε "παλιές αμαρτίες" και ρυθμό ουσιαστικά αντίθετο, από αυτό των καινόδοξων ποδοσφαιρο-πολιτικάντηδων μετόχων που "βγήκαν μπροστά".
Έτσι, η κατάκτηση ενός ντάμπλ, προέκυψε σε ένα σημείο-καμπή όπου ο αιώνιος αντίπαλος ήταν στο καναβάτσο, αποδυναμωμένος, και ο Παναθηναϊκός είχε ενισχυθεί με παίκτες-προσωπικότητες, που ατομικά μπορεί να είχαν αρετές, αλλά συλλογικά δεν έφτιαχναν ομάδα. Έτσι όπως η διοικητική επιστήμη μας έχει διδάξει ότι φτιάχνονται οι ομάδες, κάθε είδους. Από τις ειδικές δυνάμεις του στρατού, μέχρι τις ομάδες baseball. Με σχέδιο, δομή, συγκεκριμένα αλληλοσυμπληρούμενα χαρακτηριστικά κάθε μέλους, στόχους, όραμα και καθοδήγηση. Έτσι ώστε να παράγεται το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Που μια ηγεσία έχει ορίσει βάση των αποφάσεων του Δ.Σ ή του προέδρου της (μιας και εντώ Ελλάντα, είμαστε Ανατολία, καταλαβαίνουμε από Πασά και Αγάδες, τι μας λες τώρα για board of directors και άλλα βάσανα?)
Έντεκα μπαλαδόροι δεν φτιάχνουν μια ομάδα ποδοσφαίρου. Αποδείχτηκε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο για τον Παναθηναϊκό. Αποδείχτηκε επίσης όμως, ότι στο βούρκο του Ελληνικού ποδοσφαίρου, με την εκτεταμένη διαπλοκή σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, τα αποτελέσματα δεν ήταν πάντοτε ζήτημα της αγωνιστικής εικόνας των συλλόγων στο χορτάρι, αλλά και "μαγειρέματος" μεταξύ των μεγάλων ποδοσφαιρικών δυνάμεων και άλλων φορέων επιρροής εντός και εκτός ποδοσφαίρου. Με σκοπό αμιγώς το όφελος, αλλά και τη χειραγώγηση παράπλευρων χρησιμοτήτων. Για παράδειγμα την τηλεόραση και τις διαφημιστικές δαπάνες. Έργα αθλητικών εγκαταστάσεων. Χορηγίες από κρατικές επιχειρήσεις. Πολιτική επιρροή και ψηφοθηρία. Κοντολογίς και το ποδόσφαιρο ήταν μια μπίζνα "με το κράτος". Έτσι δεν είναι κύριε Βγενόπουλε? Κύριε Βαρδή? Κύριοι Γιαννακόπουλοι? Μην ξεχνιόμαστε παιδιά
Στο τέλος όμως, χορτασμένοι από όλα τα παραπάνω, έχουμε ξεχάσει να μιλήσουμε για την ουσία του θέματος, τη μπάλα. Τη μπαλίτσα, αυτή τη στρογγυλή φουσκωμένη δερμάτινη σακούλα, που εικοσιδύο παλικάρια προσπαθούν να κλωτσήσουν με μανία, ώστε να καταλήξει φυλακισμένη σε ένα δίχτυ φαρδύ και πλατύ. Και να συγκινήσει με το πάθος και την ακατασίγαστη συνεχόμενη παλινδρόμηση της, ανάμεσα σε ασθμαίνοντες ιδρωμένους αρσενικούς, που μάχονται να επικρατήσουν ο ένας πάνω στον άλλον, σε ένα πρωτόγονο πανηγύρι αδρεναλίνης και έντασης. That's football guys. Πόλεμος και αντιπαλότητα. Αιματοχυσία
Όταν λοιπόν αυτή την παραπάνω υπόθεση την αντικαταστήσουμε με ίντριγκες των μανδαρίνων (μετόχων, προέδρων, προπονητάδων και παραγόντων) που απλά έχουν τα λεφτά, τις καρέκλες και την εξουσία, τότε το αποτέλεσμα είναι ένα κακοπαιγμένο, προβλέψιμο και άθλιο τούρκικο σήριαλ, που υφίσταται για να μουσκεύει τα χαρτομάντηλα των θεατών, αλλά αποτυγχάνει να τους δημιουργήσει αληθινό καρδιοχτύπι. Να τους απογειώσει θετικά. Εκστατικά όπως θα έλεγε μια ξενιτεμένη ψυχή
Και έτσι γυρνάμε πάλι στην αρχή, στο πρώτο ερώτημα. Αποκλειστήκαμε από την Ευρώπη, ε και λοιπόν τι έγινε?
Έπαιξε ο Παναθηναϊκός ποδόσφαιρο, η όλοι οι άλλοι οι "τριγύρω", στη θέση του Παναθηναϊκού?
Με το χέρι στην καρδιά απαντήστε και θα καταλάβετε τι εννοώ. Χαμένος δεν είναι πάντως ο σύλλογος, να είστε σίγουροι......εκτός αν το ποδόσφαιρο το μετράμε με λεφτά

ΥΓ..φυσικά και θα απαντήσω. ο Φερεϊρα είναι ανίκανος και ανύπαρκτος. Πουθενάς, λίγος και για τα ένσημα. Και φυσικά αυτός ευθύνεται για τα τραγικά αγωνιστικά μας χάλια. Αυτός και μόνο, που επιμένει στο 4-3-3 χωρίς να έχει παίκτες να τρέξουν στα χαφ. Το παραμυθάκι με τις "ευθύνες της διοίκησης" αφήστε το για εκεί που σας συμφέρει. Ξέρετε εσείς ποιοι είστε, μια χαρά τα είπε η σημερινή επιστολή του Τζίγκερ. Έχει κουράσει η στοχοποίηση, γιατί δεν έχετε και άλλο τρόπο να υπάρξετε. Μόνο δια της άρνησης. Όχι ότι ο Τζίγκερ είναι της θετικής σχολής. Κάθε άλλο. Όμως δε διέλυσε αυτός τον πολυμετοχικό που δημιουργήσατε. Μόνοι σας τα καταφέρατε λεβέντες. Η διοίκηση δεν παίζει μπάλα, απλά πληρώνει. Τα υπόλοιπα, είναι έργο...πνοής

Αποποινικοποιήστε το πράσινο χορτάρι...

Μήπως επιτέλους δώσει κίνητρο στον Παναθηναϊκό μας, να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο
Κάνω το λογοπαίγνιο, και συνδέω τα ασύνδετα
Το κατατεθέν νομοσχέδιο από τον Παπαϊωάννου, σχετικά με τις αλλαγές στη νομοθεσία περί ναρκωτικών, που απ' όσο επιφανειακά αντιλαμβάνομαι, αφορούν κυρίως την αποσυμφόρηση των φυλακών από μικροχρήστες χασίς και χαπιών, και την ταχύτερη διεκπεραίωση των υποθέσεων τους.
Που δεν είναι και λίγες, για να ασχολούνται μαζί τους οι αρχές, και άρα να καθυστερούν γραφειοκρατικά. Η διακίνηση που είναι το ουσιαστικό πρόβλημα, τιμωρείται αυστηρότερα, απ' ότι φαίνεται, αντιμετωπίζεται ως ποινικά κολάσιμο αδίκημα, απαγκιστρώνοντας τον χρήστη από τις συνέπειες της, μιας και αυτός (ο χρήστης) θεωρείται πλέον άρρωστος, και άρα όχι απόλυτα υπεύθυνος για τις πράξεις του
Δεν είναι κακή η σκέψη, και μάλλον έχει καθυστερήσει να εφαρμοστεί, σε σχέση με την έκταση του προβλήματος. Που είναι πραγματικά μεγάλη. Δηλαδή χασίς καπνίζουν σχεδόν όλοι, ενώ κόκα πίνουν οι μισοί. Τόσο απλά ρε παιδιά, αυτή είναι η αλήθεια. Ναρκομανείς δεν είναι τα πρεζάκια που τρυπιούνται στα πεζοδρόμια, είναι άτομα που ζουν ανάμεσα μας, και έχουν να πληρώσουν για την εξάρτηση τους. Σταματώ εδώ, πραγματικά δε με απασχολεί το ζήτημα, το θεωρώ καθαρά κομμάτι της μαύρης οικονομίας και όχι κομμάτι της ηθικής του κράτους.
Το πρόβλημα κύριε Παπαϊωάννου, είναι κατά πόσον οι ιδέες σας θα είναι εφαρμόσιμες στην πράξη, ως προς το θετικό τους σκέλος, που είναι η ενημέρωση, η βοήθεια στην απεξάρτηση, η πτώση των τιμών και η έκταση του παραεμπορίου που απασχολεί τις αρχές. Επιτρέψτε μου να πω, ότι το να αφήνετε ελεύθερους τους χασικλήδες, που θα επικαλούνται τη φυτεμένη τους γλάστρα ως "προσωπικής χρήσης" (και όχι εμπόριο), δεν είναι σπουδαίο πράγμα, ούτε και "λέει" κάτι
Θα "έλεγε" κάτι αν είχατε ένα ολοκληρωμένο σύστημα υποστήριξης των εξαρτημένων ατόμων, κάθε είδους (αλκοόλ, ναρκωτικά, τζόγο, κλπ), οπότε η απαλλαγή του χασικλή από την ποινική καταδίκη, θα τον απεγκλώβιζε από τους κύκλους των σκληρότερων ναρκωτικών που συνδέονται άμεσα με τα "μαλακά και ψυχότροπα", όπως το πράσινο χορτάρι και τα χαπάκια.
Στην Ελλάδα των ημίμετρων όμως, το μόνο που θα καταφέρετε, είναι απλά να μην έχετε συλλήψεις για τον κάθε βλάκα που σκάει ένα μπαφίδι στο γήπεδο ή στο πάρτι του (κάτι που γίνεται ευρέως πια, χωρίς πρόβλημα) και τραβιέται στα κρατητήρια με δικαιολογίες του τύπου: "είναι για δική μου χρήση κύριε πόλιτσμαν, δεν είμαι έμπορος".
Φυσικά το να αγοράζεις εσύ χρήστη του εαυτού σου, κανα κιλάκι επεξεργασμένο από την ομόνοια (σοκολάτα λέγεται) για την παρέα, και αυτό είναι "λογικό και ιδιωτική υπόθεση", όπως επίσης το να το μοιράζεις στους φίλους σου. Έτσι δεν είναι? Η να το στέλνεις με το ΚΤΕΛ σε κανένα συμφοιτητή σου. Τρίχες κατσαρές, ας μην κοροϊδευόμαστε. Η χρήση πάει παρέα με την εμπορία, για διάφορους λόγους, είτε είναι η διευκόλυνση, είτε είναι το πρακτικό της κομμάτι. Άσχετα τι θα ισχυρίζεται ο καθένας, για την ταμπακέρα
Τελοσπάντων, αυτά δεν έχουν πια σημασία. Ο νόμος θα απλοποιήσει τις ζωές τους, και την καθημερινότητα του συστήματος αστυνομία-δικαστήρια. Λύση δεν πρόκειται να βρεθεί, γιατί είναι πραγματικά πολλά τα χρήματα από τα ναρκωτικά, και δεν πρόκειται οι επιχειρηματίες τους, να παραδώσουν τα όπλα έτσι εύκολα. Ας μην ξεχνάμε ότι η απαγόρευση κρατά τις τιμές ψηλά, ενώ αν επέλθει απελευθέρωση, οι τιμές θα πέσουν, άρα για να ρεφάρει ο έμπορας, θα χρειαστεί να μεγαλώσει την πελατεία του. Επίσης είμαστε ένα μπουρδέλο οργανωτικά και τίποτα σωστό δε μπορεί να γίνει, πάνω σε ένα σάπιο καθεστώς που νομοθετεί απλά για να καινοτομήσει στα λόγια.
Ίσως κιόλας φτάσουμε στο σημείο (για επιχειρηματικούς λόγους) να μοιράζουν το χασισάκι έξω από τα σχολεία, πολύ πιο ελεύθερα από πριν, και να διευκολύνουν τα παιδιά να περάσουν στο επόμενο στάδιο, άμεσα και χωρίς έλεγχο, στη χρήση δηλαδή της πρέζας, που έχει σοβαρές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο άτομο.

Ας πάμε τώρα στο έτερο "πράσινο χορταράκι" τον Παναθηναϊκό μας, που χτές γνώρισε βαριά ήττα από την Οντένσε, στο Ολυμπιακό στάδιο
Σε ένα άλλο site που γράφω καμιά φορά τα σχόλια μου, το καταπληκτικό για τις αναλύσεις του www.overlap.gr, είχα πει μετά τον πρώτο αγώνα τα εξής: "Η ομάδα μου, μετά το αρχικό σοκ, όπως γράψατε κι εσείς, έδειξε ότι είναι δουλεμένη πάνω σε ένα πλάνο
Όμως δυστυχώς δεν έχει τα χαφ για να πιέσει σωστά στο κέντρο, την ώρα που χρειάζεται η λεγόμενη επιθετική άμυνα. Στο 4-3-3 που θες χαφ με σκυλίσιες αντοχές, aggression, stamina, τοποθετήσεις και καλές πάσες, ο μεν Σιμάο στάθηκε πολύ καλά μπροστά από τα μπακ που είναι αργά και άρα αν ανέβαιναν ψηλότερα θα τρώγανε κόντρα επίθεση. Όμως στη φάση της επιθετικής ανάπτυξης ο Κατσουράνης δεν έχει πνευμόνια, ενώ ο Νίνης είναι τζούφιος από προσωπικότητα. Κάτι πάσες καλές βγήκαν, αλλά δε γίνεται να κλέβει μπάλες ο 32χρονος Κατσουράνης και ο πιτσιρικάς να περπατάει
Έτσι, το κέντρο μας έδινε την εικόνα του άδειου, χωρίς πολλές καλύψεις. Αν οι Οντένσενιανοί, είχαν τίποτα χαφ κλάσης, θα τρώγαμε 3 γκόλ εύκολα. Έτσι νομίζω
Κατά δεύτερον, εκτός από το Λέτο, που δημιουργεί συνθήκες δημιουργικής αναρχίας και πολύ ΣΟΦΑ ο Φερεϊρα τον βάζει και σε θέση AMC ή θέση FC, γιατί έχει τα σωματικά προσόντα αλλά και creativity, dribbling, ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ μπορεί να σταθεί σε ένα επιθετικό παιχνίδι, στον Παναθηναϊκό? Ο Μαρίνος? Αστεία πράγματα. Ο Πετρόπουλος? Ας γελάσω.
Με λίγα λόγια, έχουμε ποδοσφαιρική σκέψη, αλλά δεν έχουμε τους παίκτες να την εκτελέσουν σωστά.
Είναι επιβεβλημένο να βάλουμε δυο καινούργια χαφ στην ομάδα, με τρεξίματα και φιλοδοξίες, ενώ πρέπει ο Νίνης να φάει πολύ πάγκο ή να πουληθεί. Δηλαδή πουλάς το Σισέ που δείχνει ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ και κρατάς τον ξεζουμισμένο Νίνη, που από τις γκόμενες και τα φράγκα λιγώθηκε και έχει γίνει παλαίμαχος? Σε λίγο θα τον δούμε με μάλμπορο σαν το ίνδαλμα του (κατά πως φαίνεται)
Μπήκε μέσα ο Κάρα, και θυμηθήκαμε ότι είμαστε Παναθηναϊκός. Δόξα και τιμή στο πάθος και το φιλότιμο ρε παιδιά. Έστω και με καμιά κωλοτούμπα για το γέλιο
Στην άμυνα, είναι εγκληματικό να κρατάμε Σαριέγκι και να του δίνουμε περιβραχιόνιο και να διώχνουμε τον Μπουμσόνγκ. Οι άνθρωποι στην Παιανία δεν επικοινωνούν. Αντί να πάρουν ένα γρήγορο σέντερ μπάκ που θα μοιράζει μπάλα από την άμυνα (πχ έναν Κατσουράνη σε χαρακτηριστικά ball playing defender) και να τον βάλουν δίπλα στον αργό και βαρύ Γάλλο, πουλάνε το Γάλλο, για να παίζουμε με το πιο αργό κέντρο του σύμπαντος, τον Βάσκο και τον Καντέτ. Έλεος. Έλεος και με τον άμπαλο Σπυρόπουλο, που λόγω Λέτο, φαίνεται και πιο καλός απ ότι είναι. Σαπάκι ολκής
Και τέλος, να μην ξεχάσω το «φίλο μου» το Τζόρβα, αυτή την υπερεκτιμημένη μετριότητα, που δεν αξίζει να φορά τη φανέλα του τερματοφύλακα του ΠΑΟ, επειδή ήταν πουλέν του Οικονομόπουλου και κάνει καλά PR, με δημοσιογράφους, διπλωματίες, lifestyle, και παναθηναϊκοφροσύνη
Όσο Παναθηναϊκός στις πράξεις ήταν ο Σισέ, ο Τζόρβας δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, γιατί είναι και θα παραμείνει λίγος
Αυτά, ελπίζω να δω τη ρεβάνς από κοντά"
Χτες λοιπόν επιβεβαιώθηκα στη γενικότερη αντίληψη μου για τα προβλήματα της ομάδας μου
Ο μεν Τζόρβας είναι ανίκανος (επιεικώς) για να υπερασπίζεται την εστία μας, ο Σαριέγκι κουκουρούκου μανταλάκια, ο Σπυρόπουλος ανύπαρκτος και επικίνδυνος. 
Ο Μαρίνος ευτυχώς τραυματίστηκε, και τουλάχιστον βγήκαν από δεξιά μερικές φάσεις, ο Μπουμσόνγκ που θέλουμε να πουλήσουμε στάθηκε αξιοπρεπέστατα βάζοντας και ένα γκόλ
Για τον Κατσουράνη, τον marlboro man, τι να πείς? Για το Νίνη τι να πείς? Εντάξει έκανε μερικές ενέργειες, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο βοήθειες από τα χαφ, δεν έπαιρνε η άμυνα μας. Με αποτέλεσμα να κατεβαίνει χαμηλά, να οπισθοχωρεί και να παίζει στη γραμμή της μεγάλης περιοχής, και άρα να τρώει-πανικόβλητη- τη μια φάση μετά την άλλη. Ούτε καν μαρκάρισμα στους παίκτες της αντιπάλου που τριγυρνούσαν απέξω, επιχειρώντας σουτ. Που τους έπαιζαν με ζώνη, λες και έχουμε τον Καναβάρο και τον Μαλντίνι πίσω, να φυλάνε τα μπόσικα.
Αυτά είναι οι ξεφτίλες του αιώνα, και η απόδειξη ότι, ούτε ο Σισέ μόνος του ήταν λύση, ούτε και η απουσία του επηρεάζει από μόνη της, τη λειτουργία της ομάδας. Η ομάδα δεν έχει χαφ που απαιτούνται στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Δηλαδή παίκτες με αντοχές και τρεξίματα που θα βοηθούν τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά καλύπτοντας το χώρο του κέντρου. Εκεί είναι το πρόβλημα
Αν φτάσει η μπάλα στα πόδια του επιθετικού 10 φορές, τις δύο θα τις κάνει γκόλ. Αν φτάσει 2 φορές όμως, είναι πραγματικά απίθανο να γίνουν αποτέλεσμα. Ναι εκεί, θα σου κάνει τη διαφορά ο μεγάλος παίκτης. Τη μισή ευκαιρία θα στη βγάλει γκόλ. Όμως το πρόβλημα ξεκινάει από πίσω. Από το σχέδιο σου, από τους παίκτες σου
Και ναι μεν έχει ο Φερεϊρα, ένα δεδομένο σχέδιο, αλλά δεν έχει τους παίκτες να το εφαρμόσουν
Θα τοποθετηθώ και στα διοικητικά και θα τελειώσω. Στον Παναθηναϊκό το έλλειμμα διοίκησης είναι τρομερό, ωστόσο αυτό που λείπει από τον οργανισμό, είναι η λογική και η ποδοσφαιρική παιδεία. Για αυτά, δεν αποφασίζει ούτε ο πρόεδρος, ούτε το Δ.Σ, ούτε οι μέτοχοι. Αποφασίζει το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ας σταματήσει η καραμέλα για τα λεφτά. Όταν πληρώνονται παίκτες βαδιστές ή παίκτες μετριότατοι ένα κάρο εκατομμύρια, και δεν κάνουν τη δουλειά τους, αλλά επειδή είναι Έλληνες και παίζουν στην Εθνική Ελλάδος, τους κρατάμε για υποκριτικούς λόγους (τύπου υπερηφανευόμαστε γιατί αναδεικνύουμε Ελληνόπουλα ή ότι έχουμε τους περισσότερους παίκτες στην Εθνική κλπ) τότε υποθηκεύουμε συστηματικά την ποδοσφαιρική λογική, που επικρατεί παντού σε Ευρώπη και κόσμο
Είσαι ΠΑΕ, δηλαδή επιχείρηση, δεν είσαι ερασιτεχνική ομάδα που παίζει "για τη φανέλα". Χρειάζεσαι αποτελέσματα και όχι "χατίρια και αβάντες" σε "δικά σου παιδιά". Ο Βαρδινογιάννης έχει εγκληματήσει σε αυτό τον τομέα, και είναι ντροπή του που αδιαφορεί για τέτοια ζητήματα, εφόσον επιθυμεί να αντιμετωπίζει επιχειρηματικά και όχι συναισθηματικά τον Παναθηναϊκό. Και άρα να ισορροπεί αποτελέσματα χρήσης με απόδοση. 
Αυτά, θα θυμίσω, τα έλεγε ο μεγάλος ηγέτης και προπονητής Χενκ Τεν Κάτε, ο μόνος που είχε διαπιστώσει το πρόβλημα από νωρίς και είχε εγκαθιδρύσει μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία στην Παιανία. Τη νοοτροπία του "θα κάνω τη δουλειά μου σωστά, γιατί πάνω απ όλα είναι ο σύλλογος".
Τη συνέντευξη του την παραθέτω ξανά, προς γνώση και προβληματισμό. Θα διαπιστώσετε με τρόμο ΠΟΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ έλεγε, αλλά και πόσα "άλυτα προβλήματα" συνεχίζει να αντιμετωπίζει ο σύλλογος. Είναι δεδομένο, ότι αυτές τις προτεραιότητες τις έχει οριοθετήσει ο Βαρδινογιάννης, καθώς οι "περαστικοί" φρόντισαν να κάνουν τη λεζάντα τους με ξένους σταρ.
Η συνέντευξη εδώ: http://capobomba.blogspot.com/2010/09/blog-post.html