Η βία είναι σημάδι της αλλαγής

Aυτό που δίχως αμφιβολία πρέπει όλοι να παραδεχτούμε, είναι πως τα πράγματα αλλάζουν

Εδώ και κάμποσο καιρό δεχόμαστε αφόρητη πίεση από την Τροϊκα, ώστε να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, να ξεπεράσουμε τις αδράνειες και να ξεμπλοκάρουμε τη δυναμική της οικονομίας μας. Όταν λέω δυναμική δεν αναφέρομαι στα πακέτα εκατομμυρίων που αφορούν την επιβίωση και τη διάσωση του δημόσιου τομέα. Αναφέρομαι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, που είναι μοχλός ανάπτυξης για κάθε δυτική κοινωνία που λειτουργεί με όρους καπιταλισμού

Το εγχώριο πολιτικό σύστημα, κάτω από το βάρος των εξελίξεων αυτών, έχει μεταλλαχτεί ραγδαία και σταδιακά τα παραδοσιακά κόμματα εξαφανίζονται, έχοντας -δικαίως- αναλάβει το βάρος και την ευθύνη των έκτακτων περιστάσεων στις οποίες περιδινεί η χώρα. Δεν είναι πως αυτό επιθυμούσαν. Όμως η ιστορία είναι αμείλικτη με τις ευκαιρίες. ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, είχαν πολλές τέτοιες να προσφέρουν σημαντικό έργο στον τόπο και να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τους Έλληνες. Προτίμησαν όμως την άγρα κομματικών ψήφων, την ενίσχυση μιας οικονομίας παρασιτισμού και διαφθοράς, διαιωνίζοντας αρρωστημένες καταστάσεις, εξωθώντας τελικά το πολιτικό τους τέλος, μακρύτερα στο χρόνο.

Γιατί ότι έχει αρχή, έχει και τέλος, εφόσον δεν αφουγκράζεται και δεν προσαρμόζεται στην πραγματικότητα. Αυτός είναι ο λόγος που τα παραδοσιακά κόμματα εξαφανίζονται αργά και βασανιστικά, χωρίς κανένας στην πράξη να τα νοσταλγεί. Και τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, ήταν για πολύ καιρό τα υψηλά τείχη που κρατούσαν προστατευμένο ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας εντός τους, λειτουργώντας ως φίλτρα που αλλοιώνουν την πραγματική εικόνα του κόσμου και φιλτράρουν τις "ενοχλητικές" πληροφορίες που μπορούν να "ταράξουν" τον ηθελημένο λήθαργο στον οποίο οι ίδιοι οι πολίτες είχαν περιπέσει. Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, παγιώθηκαν σε θέσεις που πια δεν υφίσταντω πουθενά, έχοντας ιδεολογικά ξεπεραστεί από τα καινούργια δεδομένα, πράγμα που επί της ουσίας συνεπάγεται την ολοκληρωτική αδυναμία ερμηνείας και αφομοίωσης του παρόντος με όρους πολιτικής.

Όταν τελικά η χρεοκοπία επήλθε, δεν αρκούσε (και ακόμα δεν αρκεί) μια καλή κάθετη και οριζόντια οργάνωση σε όλη την επικράτεια, για να μείνουν "ζωντανοί" οι ψηφοφόροι, που τελικά μόνο για τα λεφτά και τις θέσεις ενδιαφέρονται, και ουδόλως για όσα στην ουσία πρέπει να αντιπροσωπεύει ένας πολιτικός σχηματισμός.  Η χρεοκοπία απλώς αποκάλυψε ότι στη θέση των παραδοσιακών σχηματισμών υπήρχαν μονάχα κουφάρια, που απλά κάποιος φρόντιζε να μπογιατίζει ώστε να μην φαίνονται παλιά. Το πλιάτσικο από τα  ίδια τα στελέχη τους, ο κανιβαλισμός εκ μέρους των ψηφοφόρων που ζητούσαν (και ζητούν) ολοένα και περισσότερα προνόμια, είτε με τη μορφή των συνδικαλιστών, είτε με τη μορφή άλλων "προσκείμενων" συντεχνιών, η απαξίωση τελικά στην πράξη, των όσων η θεωρία υποτίθεται πως ευαγγελίζεται, οδήγησαν σε αυτό το άσχημο τέλος την μεταπολίτευση.

Τι συμβαίνει τώρα? Στη θέση του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με την ενσωμάτωση ΠΑΣΟΚικών δομών στρέφεται προς περισσότερο κεντρώες θέσεις και μοιραία οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό του, οφείλονται στην χρεία για ένα ισχυρό πολιτικό φορέα που θα αντικαταστήσει σε λίγο καιρό την σημερινή συγκυβέρνηση. Για να το θέσω πιο απλά. Δε γίνεται αλλιώς, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, έτσι ώστε να μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συνομιλεί με τους δανειστές, άρα να παίρνει λεφτά και χρόνο προς όφελος του και κατ επέκταση προς όφελος της κοινωνίας. Από την άλλη μεριά στη θέση της Νέας Δημοκρατίας εμφανίστηκαν δύο δεξιότεροι σχηματισμοί που πλήρως εκφράζουν τις τάσεις της εποχής, έτσι όπως η δεξιά πάντοτε τις χειριζόταν. Από τη μία η λαϊκή και λαϊκίστικη δεξιά των μεσαίων εισοδηματικά και πολιτιστικά κοινωνικών τάξεων της Ελλάδας, στο πρόσωπο του Καμμένου και των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Από την άλλη το ακτιβιστικό κομμάτι της ακροδεξιάς στο όνομα της Χρυσής Αυγής, που στους κόλπους της κρύβει χουντικούς, βασιλόφρονες, αντιδραστικούς, παραστρατιωτικούς, αλλά και μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων που ανήκουν στην κατηγορία των μη προνομιούχων, των χαμηλότερων κοινωνικά τάξεων της χώρας.

Ας μην κρυβόμαστε, στη ρίζα τους οι μηχανισμοί και τα συστήματα παραμένουν αμετάβλητα. Και η αλλαγή δεν οφείλεται σε διαδικασίες εξέλιξης ή ωριμότητας της πολιτικής και της κοινωνίας, αλλά σε διαδικασίες εκτάκτου ανάγκης, δηλαδή κατάρρευσης και βιαστικού μπαλώματος που πρέπει να γίνει ώστε να εκτονωθούν οι καταστάσεις.

Η βία, είναι το αποτέλεσμα αυτής της πορείας, και γίνεται ορατή απροκάλυπτα, με κάθε τρόπο. Σε δημόσιες και ιδιωτικές εκφράσεις, σε κοινωνικές και ατομικές οντότητες. Η βία δεν είναι το ξύλο στο δρόμο, είναι ο απόηχος των συνεπειών που έχουν όλα τα μέτρα και οι προσαρμογές στα καινούργια -έξωθεν επιβληθέντα- δεδομένα της οικονομίας μας. Η βία είναι αποτέλεσμα της πίεσης για αλλαγές, σε μια κοινωνία που παραμένει αμετάβλητη, εντός των τειχών του προστατευτισμού, ανήμπορη να αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει και που ακριβώς πηγαίνουμε. Και αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στην απουσία πολιτικής ιδεολογίας που να συμβαδίζει με τους μύχιους πόθους και το όραμα που έχουν οι Έλληνες οι οποίοι εξετράφησαν τόσα χρόνια σε συνθήκες χαλαρής δημοκρατίας, κοινωνικής ανόδου και υλικής ευμάρειας.

Θα δούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα εξελίξεις σε διάφορα επίπεδα. Πολιτικές συμμαχίες που θα "κάνουν χωριό" και άλλες που θα σπάσουν και θα σχηματιστούν νέες. Τα κόμματα που γνωρίζαμε θα εξαφανιστούν και νέα δεδομένα θα έρθουν στο προσκήνιο, νέα πρόσωπα που ίσως να ξεγελάσουν την κοινωνία, αποκρύπτοντας περίτεχνα, τις παρόμοιες τακτικές, ήθη και μεθόδους που αναπαράγουν σε άλλη κομψότερη συσκευασία -παρόμοιες με του παρελθόντος- πρακτικές και τάσεις. Η ανάγκη για εξεύρεση μιας νέας εσωτερικής ισορροπίας, που θα υποχρεωθεί να συνυπάρχει σε ένα Ευρωπαϊκό περιβάλλον με υψηλές απαιτήσεις, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε συγκερασμό τάσεων και στην επικράτηση όσων υποστηρίζουν βιώσιμες και λογικές ρεαλιστικές προτάσεις, σε συνδυασμό με τη στήριξη των εταίρων μας του Νότου.

Έτσι τελικά, από τα άκρα θα συγκλίνουμε ξανά προς το κέντρο και ένας ακόμη κύκλος θα έχει κλείσει.

Το θέμα είναι, να αποφύγουμε την εκτροπή από τη νομιμότητα (κάτι που επιδιώκεται συστηματικά τον τελευταίο καιρό από συγκεκριμένα κέντρα) που θα παραπλανήσει το λαό, πως συνιστά προάγγελο καλύτερων ημερών, ενώ στην πράξη θα είναι η αρχή μιας μεγάλης καταστροφής, κοινωνικού διχασμού, αντιπαραθέσεων και μίσους, που μόνο στην Ελλάδα θα κάνουν κακό και σε κανέναν άλλο.