Γίνονται πολλά -δίχως άλλο- είναι γεγονός. Ωστόσο γίνονται εκεί που εμείς δε μπορούμε να δούμε, όσο και αν κοιτάξουμε. Έστω και επίμονα
Εδώ και μήνες σκέφτομαι το ίδιο πράγμα: Η αριστερά έχει αποτύχει παταγωδώς
Αναφέρομαι στην αριστερά γενικότερα, στην έννοια και τις αρχές της αριστεράς, ως μιας παραμέτρου ανανέωσης της ανθρώπινης υπόστασης, διαμέσω της πολιτικοποιημένης ένταξης της, εντός μιας οργανωμένης κοινωνίας.
Ανανέωσης - ναι. Ανατροπής και τόλμης. Αλλαγής (πωπω τι λέξη είπα) και κίνησης των στάσιμων νερών της ζωής μας. Εργαλείο για το πλέον δύσκολο πράγμα σε αυτή τη γή. Την υπαναχώρηση από έναν εγωιστικό και ατομιστή εαυτό, προς μια ύπαρξη αγαθότερη, που μοιράζεται τα κοινά αγαθά.
Όχι μόνο την ήλιο και τον αέρα η το νερό. Αλλά κυρίως τις προθέσεις για δίκαιο και αρετή. Για το σωστό. Για το κοινωνικά αναγκαίο σωστό. Το πρέπον
Αυτό το πρέπον, είναι ότι επιτάσσει η ίδια η φύση της Ελλάδας. Η κουλτούρα, οι παραδόσεις και οι θεσμοί της ευγένειας και του ήθους που με περισσή λεπτότητα κεντήθηκαν από την απαρχή του χρόνου, στη φόδρα της φουστανέλας μας.
Παρασύρθηκα, αλλά επανέρχομαι. Ας ξεκινήσω πάλι, από την ανάποδη
Ο λόγος που η δεξιά και η ακροδεξιά φαίνονται να κερδίζουν έδαφος μέσα από ζητωκραυγές του πλήθους και τη μόδα της μαζικής προβολής στοιχείων αποχαύνωσης της συνείδησης μας (της αληθινής, της ανθρώπινης που είναι φθαρτή και κάνει λάθη-αμαρτάνει, κατά τους Χριστιανούς) δεν είναι γιατί η δεξιά έχει προτάσεις. Σιγά τις προτάσεις. Τα γνωστά για τις αγορές, για την ιδιωτική οικονομία, το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Που όλα, όταν λειτουργούν αρμονικά, δίνουν και λύσεις κοινωνικές, μέσα από το περιβάλλον "ανταγωνισμού". Η δεξιά κερδίζει γιατί η αριστερά εξαφανίστηκε. Πανευρωπαϊκά.
Η ακροδεξιά δεν ανεβαίνει γιατί κομίζει καινά δαιμόνια, ούτε γιατί σοκάρει με τον τρόπο που επικοινωνεί την υστερία της. Αυτά είναι επίσης γνωστά εδώ και χρόνια. Ανεβαίνει γιατί η αριστερά απουσιάζει. Γιατί η αριστερά έχει πλήρως αποτύχει να εφαρμόσει στην πράξη, τα όσα πρεσβεύει στη θεωρία.
Με λίγα λόγια η αριστερά παραμένει στα νέφη του ιδεατού, ενώ η δεξιά δε διστάζει να τα βάλει με το σκληρό πρόσωπο της καθημερινότητας.
Δείτε ένα σωρό παραδείγματα τριγύρω μας.
Δε θα πω για την κρίση στην Ελλάδα, όπου είναι πλέον γνωστό ότι η αριστερά έχει ταυτιστεί με το Δημόσιο (αν είναι δυνατόν ποτέ, μια αντισυστημική κατά βάση θεώρηση των κοινωνικών σχέσεων, να ταυτίζεται και να μεταλλάσεται η ίδια σε σύστημα). Δε θα πω για την παιδεία, όπου η αριστερά έχει ταυτιστεί με τις φοιτητικές εκλογές και τις καταλήψεις. Δε θα πω για το μεταναστευτικό όπου η αριστερά έχει ταυτιστεί με τους λαθρομετανάστες βάλλοντας αναίτια προς το μέρος των γηγενών που συλλήβδην βαφτίζονται φασίστες και οπισθοδρομικοί (σε λίγο θα είναι προσβολή να σε αποκαλούν Κολοκοτρώνη ή -τελευταία- Καραϊσκάκη). Δε θα πω για την οικονομία που η αριστερά έχει ταυτιστεί με οικονομικές πρακτικές και αντιλήψεις της ψυχροπολεμικής εποχής των υπερδυνάμενων Αμερικής-Ρωσίας.
Θα πω μονάχα τούτο. Η αριστερά δεν έχει κάνει ΜΙΑ σοβαρή πρόταση, για την επόμενη ημέρα.
Είτε μιλάμε για Ευρώπη και αυτή την τεράστια -σε κάθε επίπεδο, κυρίως όμως κοινωνικό- κρίση. Είτε μιλάμε για Ελλάδα και την κατακρήμνιση κάθε έννοιας και θεσμού λογικής, δικαίου, κράτους, ηθικής.
ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ, ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ, ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ δεν έχετε παρουσιάσει
Μια αχτίδα ελπίδα, μια νότα αισιοδοξίας, ένα άλλο μονοπάτι ευτυχίας, δεν (μας) έχετε προτείνει--ρε συντρόφια
Όταν σας φωνάζουν σε συζητήσεις, ανατρέχετε (με πηγούνια τρεμάμενα) στα κομματικά "λυσσάρια", τις ντιρεκτίβες, τις νουθεσίες και τα σκιάχτρα του παρελθόντος. Χρησιμοποιείτε τα ίδια ανήθικα μέσα που χρησιμοποιεί η δεξιά, τη δύναμη του χρήματος και της ύλης, για να επιβιώσετε, να επιπλεύσετε και να επιβληθείτε. Αγκυλωμένοι σε θεατρινισμούς κακής ποιότητας, σε ένα κοκκινόχρωμο Δελφινάριο της κακιάς ώρας, της καταστροφής και της εμπάθειας. Της ανικανότητας!!
Λείπει η αριστερά, απέχει, την έχει κάνει κοπανιστή και η δεξιά ανεβαίνει παντού σε κάθε χώρα
Στην Αμερική, απέτυχε ο Ομπάμα και θα κυβερνήσει το τσαϊ πάρτι που (εν έτει 2012) έχει ως επιχείρημα την κατάργηση των αμβλώσεων. Στην Ελλάδα απέτυχε το ΠΑΣΟΚ για μια ακόμα φορά, και ανέβηκε ο Σαμαράς με το Δένδια να βολτάρουν παρέα στην Ομόνοια, ότι όλα καλά μωρ αδερφάκι μου. Στη Γερμανία η δεξιά επιβάλλει σιδηρά πειθαρχία σε όλη την Ευρώπη, ενώ στην Ισπανία και την Ιταλία με βαριά βιομηχανία και ανεργία που καλπάζει για τα καλά, οι "λύσεις" που προκρίνονται πάντοτε ωφελούν όλο και μικρότερα κομμάτια των κοινωνιών τους.
Λιτότητα, ένδεια, φτώχεια, κατήφεια, τιμωρία, και ξανά τιμωρία για να μάθουμε το μάθημα μας
Πόσο περίεργη αντίληψη έχουν ορισμένοι άνθρωποι για τους συνανθρώπους τους, μετά από τοσες χιλιάδες χρόνια ιστορίας
Και αν για τους Δυτικούς αυτά δε λένε τίποτα, για εμάς τους Βαλκάνιους, που φιλτράραμε χρόνια Ανατολίτικης ραστώνης και φιλοσοφίας, δεν θα έπρεπε κάτι να σημαίνουν?
Όσον αφορά την ανεκτικότητα, την στάση ζωής, τον αλτρουϊσμό και το εθνικό μας τσί, τέλοσπάντων?
Τρίχες, θα μου πείτε. Σαν τις δημοσίως εκτεθειμένες στο αιδοίο της Λένας Κιτσοπούλου....
No comments:
Post a Comment