Έχω πολλές φορές περιγράψει επεισόδια και μαρτυρίες άλλων ανθρώπων που γνωρίζουν πως έχει εργαστεί μεθοδικά τόσο καιρό, με πρόγραμμα και σχέδιο, έτσι ώστε να "χτίσει" το ποσοστό της στη Βουλή και να παραμένει "ακούνητη". Σαν το μυρμήγκι, αθόρυβα, από γειτονιά σε γειτονιά, με πλήθος "εξυπηρετήσεων στην υπηρεσία του πολίτη".
Και όχι μόνο αυτό, αλλά Η Χρυσή Αυγή βλέπει τα ποσοστά της να ανεβαίνουν σιγά σιγά, εξαργυρώνοντας την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου που τόσα χρόνια στενάζει κάτω από το ζυγό του παράλογου ελληνικού κρατικού μηχανισμού, που την αναποτελεσματικότητα, την ασυδοσία και τον αυτισμό του, τον βάφτισε "ελευθερίες και δημοκρατικές διαδικασίες". Άρα είτε έμμεσα, είτε άμεσα, ενδύθηκε μια κόκκινη "επαναστατική" προβιά, ώστε να κατοχυρώσει ότι καμία "καπιταλιστική" (άρα φασιστική-θα συμπληρώσω εγώ) δύναμη, δεν θα οικειοποιηθεί τους μηχανισμούς του.
Παρένθεση εδώ. Άλλο πράγμα το παρα-κράτος και η λειτουργία του. Άλλο θέμα αυτό, που αφορά κατεξοχήν "δεξιούς". Άσχετα εάν για χρόνια ενήργησε ως "17 Νοέμβρη" και άλλα τέτοια κουραφέξαλα-δήθεν τρομοκρατικές οργανώσεις-"ένοπλοι αγώνες" και παπάρια μάντολες.
Η Χρυσή Αυγή είναι ένα επικοινωνιακό φαινόμενο, με στρατηγικό σχεδιασμό που γνωρίζει ακριβώς ποιά κουμπιά πρέπει να πατήσει, πως να κινηθεί και πως να ενεργήσει ώστε να κινηθεί εκατέρωθεν των ορίων της νομιμότητας, προκαλώντας συνεχώς συζητήσεις, σχόλια και αντεγκλήσεις στην Ελληνική κοινωνία. Καθόλου τυχαία βέβαια δεν έχουν γίνει αυτά. Καθώς η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται ώς "μια κάποια λύση". Η πιό δυναμική θα προσθέσω εγώ, που παίρνει το νόμο στα χέρια, όπως εύχεται ενδόμυχα, καθένας από μάς που βλέπει τα καθημερινά κακώς κείμενα, μπροστά στα μάτια του. Η Χρυσή Αυγή είναι -υποτίθεται- που θα τερματίσει τον ρου της χαοτικής εξέλιξης των πραγμάτων στην κοινωνία "που έχει φθαρεί από την αλλοτρίωση και των ξεπεσμό των ηθών", στο μεταναστευτικό "που πρέπει να ανασχεθεί το κύμα της λαθρομετανάστευσης που εκμαυλίζει την Ελληνική κυριαρχία στην επικράτεια", στην οικονομία "που ξεπουλιέται το εθνικό μας κληροδότημα στους δοσίλογους των Μνημονίων" και ούτω καθεξής.
Με λίγα λόγια ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του, εμφανίζονται να μπορούν να "κάνουν κάτι", σε μια εποχή απάθειας, νέκρας πνευματικής, ένδειας πολιτικής, διαλόγων και μονολόγων χωρίς αντίκρυσμα (κυρίως στα ΜΜΕ που ομφαλοσκοπούν για αφηρημένα νοήματα και στόχους, εξυπηρετώντας τα προφίλ των βουλευτών που κάνουν τις εκάστοτε πληρωμένες καταχωρήσεις).
Αυτό το κάτι, φαντάζει τεράστιο έργο, σχεδόν ανθρωπιστική παρέμβαση σε μια κεκαυμένη από τον αριστερισμό και την αναρχία Ελλάδα, που είναι επιτακτική ανάγκη "να ανακτήσει τις μνήμες και την παράδοση που την κρατά σε συνοχή, ώστε να μη χαθεί κάτω από τη μπότα της παγκοσμιοποίησης". Και της επέλασης του σιωνισμού, των μασόνων, των ανθελλήνων, των βαλτών να καταστρέψουν την ελληνική γλώσσα, των προδοτών κάθε είδους, των πατριδοκάπηλων συνδικαλιστών κλπ κλπ
Όπως γίνεται αντιληπτό, το καλοστημένο αυτό θεατράκι, έχει ενδυθεί πειστικότατους μανδύες πραγματικότητας, κοντολογίς φαίνεται τόσο αληθοφανές, όσο οι μαλακίες του αντίπαλου επικοινωνιακού δέους, του Λάκη Λαζόπουλου, που επίσης απευθύνεται στο ίδιο κοινό, με άλλους όρους. Εκεί που ο Λαζόπουλος δείχνει τους υπαίτιους για την απώλεια των εισοδημάτων, η Χρυσή Αυγή δείχνει (και δέρνει) τους υπαίτιους για την απώλεια θέσεων εργασίας στην εμποροπανήγυρη. Εκεί που ο Λαζόπουλος συζητά για τους υπαίτιους της μεγάλης ληστείας του δημοσίου ανά τα χρόνια, η Χρυσή Αυγή εξαγγέλει μηνύσεις κατά της ΕΛ.ΑΣ. Εκεί που ο Λαζόπουλος κάνει χιούμορ για τους διεφθαρμένους πολιτικούς νομιμοποιώντας τα γιαούρτια και τους "αγανακτισμένους", η Χρυσή Αυγή εφαρμόζει στην πράξη "όσα οι πολιτικοί δεν έκαναν φοβούμενοι το πολιτικό κόστος", βγάζοντας τους λαθρομετανάστες από τα κλειστά διαμερίσματα στο κέντρο. Αποκαθιστώντας τη νομιμότητα τόσο σε πραγματικό, όσο και δε μεταφορικό επίπεδο. Σα να λέμε " η δικαίωση του νοικοκύρη", που όπως λέει πολύ πετυχημένα και η διαφήμιση στο Media Markt "δεν είναι και χτεσινός".
Επιμένω και δεν μιλάω με πολιτικούς όρους, αλλά με όρους επικοινωνίας και μάρκετινγκ. Οι δήθεν "δημοκράτες" δημοσιογράφοι της κρατικής αλλά και της ιδιωτικής τηλεόρασης, σπεύδουν -με προσοχή, είναι αλήθεια- να αγκαλιάσουν το "φαινόμενο", γιατί πουλάει. Και πουλάει πάρα πολύ. Τόσο πολύ, που στο τέλος μπορεί να δούμε τη Ρένα Δούρου να ασπάζεται στο στόμο τον άλλοτε "τιμωρό" της, "κύριο" Κασιδιάρη, που καταβάθος είναι ένα απλό, λαϊκό παιδί που παραζορίστηκε με δύσκολες και περίπλοκες έννοιες, και παρεκτράπη δημοσίως. Δεν πειράζει, μες τη ζωή είναι αυτά. Το λέει και ο Πλούταρχος με το τραγούδι του "το καλύτερο παιδί". Όλοι κάνουμε σφάλματα. Αν όμως "γράφουμε" τέτοια νούμερα τηλεθέασης, έστω και μέσω της αρνητικής δημοσιότητας, τότε σίγουρα αξίζουμε πολλές δεύτερες ευκαιρίες.
Επειδή λοιπόν όλο αυτό που γίνεται είναι στημένο, με τους ίδιους όρους που ήταν στημένα τόσα τηλεπαράθυρα, τόση αγανάκτηση, τόση δημοκρατία και τόση αρετή, όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα πέσω στην παγίδα τους. Με αφήνουν παγερά αδιάφορο τα πρόσωπα τους και αρνούμαι να πανικοβληθώ, από τη δήθεν "άλλωση των δημοκρατικών θεσμών και την επέλαση των Ναζί φασιστών που θα καταλύσουν την αστική μας τάξη". Φούσκες μπλέ και τίποτα παραπάνω. Σημεία των καιρών και τίποτα περισσότερο. Μόδα και πρόσκαιρη τάση απελπισίας και χαζομάρας δικής μας.
Αυτό που περισσότερο με προβληματίζει, είναι πως ένα σωρό συμπολίτες μας, μετά από 30 χρόνια μεταπολίτευσης και -υποτίθεται- ομαλότητας και νομιμότητας, ακόμα πιστεύουν πως με τη βία θα λύσουν τα προβλήματα τους, όταν πιέζονται. Και χειροκροτούν.
Τόσα χρόνια χειροκροτούσαν τις πορείες, τις διεκδικήσεις, τους "αγώνες", τις καταλήψεις, τις μολότωφ και την επανάσταση κόντρα σε όλους και σε όλα---αριστερής εμπνεύσεως.
Τώρα χειροκροτούν τα πογκρόμ (γελοία λέξη, αλλά τόσο πολιτικά ορθή) εναντίον των μεταναστών στις λαϊκές αγορές, τις δυναμικές παρεμβάσεις της Χρυσής Αυγής στα πολιτικά πράγματα "με έργα, όχι με λόγια", υψηλού συμβολισμού (βλ. ξύλο στην Κανέλλη), την αποφασιστικότητα και το θάρρος των "λαϊκών παιδιών" που στέκονται μοναδικοί υπερασπιστές στις Θερμοπύλες του Ελληνισμού, απέναντι στους Μήδους εξ Ευρώπης (βλ. μέτρα της Τροϊκα, και τα λοιπά)--δεξιάς εμπνεύσεως αυτή τη φορά.
Ότι προκύψει, με λίγα λόγια. Όπως βολέψει. Ότι βολέψει και "καλύψει" τον φόβο, την ανασφάλεια και τα συμφέροντα μας, έτσι όπως τα καταλαβαίνουμε κάθε φορά. Ανοήτως και επιπολαίως.
Σα μικρά παιδάκια που είμαστε τελικά, τρομαγμένα από το κακό που -άθελα μας- έχουμε προκαλέσει τόσα χρόνια στον εαυτό μας. Και συνεχίζουμε να προκαλούμε χωρίς να σκεφτόμαστε
Η Χρυσή Αυγή είναι τρέντι. Και όπως όλα τα τρέντι, θα είναι μαζί μας για καιρό.
Μεγεία μας
No comments:
Post a Comment