Κι εγώ το ίδιο είχα κάνει, αλλά να, ορισμένα προβλήματα δεν εξαφανίζονται δια μαγείας
Πεποίθηση μου εξαρχής, πως οι εκλογές που πέρασαν, και αυτές που έρχονται είναι τσάμπα και βερεσέ
Σωστή και σοβαρή λύση για μια Ελλάδα που παραπαίει ακυβέρνητη, θα ήταν σαφέστατα μια οικουμενική κυβέρνηση με επικεφαλή έναν αξιόπιστο θεσμικά άνθρωπο. Για παράδειγμα τον Κάρολο Παπούλια ή κάποιον άλλον.
Η κυβέρνηση αυτή θα είχε σκοπό την υλοποίηση των επιτακτικών αναγκαιοτήτων της περίστασης και την αχρωμάτιστη δρομολόγηση με φιλοσοφία fast and furious, ορισμένων βασικών μεταρρυθμίσεων.
Χρονικό όριο διακυβέρνησης της θα ήταν αποκλειστικά και μόνο η εμφάνιση συγκεκριμένων μετρήσιμων αποτελεσμάτων και τίποτα διαφορετικό.
Ούτε κουτοπονηριές του τύπου "μέχρι του Αγίου πνεύματος θα κάτσουν", ούτε δηλώσεις του τύπου "είναι κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης" και άλλα τέτοια κουραφέξαλα.
Δυστυχώς το παρασιτικό πολιτικό μας σύστημα ανθίσταται σθεναρά.
Και εν μέσω της χειρότερης κρίσης στη μεταπολιτευτική μας ιστορία, μιας κρίσης πολλαπλής που κυρίως όμως ξεκινά από βαθύτερα πολιτιστικά μοντέλα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μας έσυρε σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις χωρίς απολύτως κανένα νόημα.
Γιατί δε βρίσκω νόημα στις εκλογές?
1. Γιατί ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα για να εξέλθει της κρίσης είναι συγκεκριμένος και υποχρεωτικός, ανεξάρτητα του ποιός θα αναλάβει την υλοποίηση των μέτρων.
2. Γιατί είναι απαράδεκτο να περιμένουμε τις εκλογές, για να αποκατασταθεί η ομαλότητα στη λειτουργία του κράτους. Με λίγα λόγια, δεν επιτρέπεται το on και το off να το κρατά το κόμμα. Το κράτος είναι περιουσία των Ελλήνων πολιτών. Όχι της μερίδας που εκλέγεται κάθε φορά.
3. Γιατί οι συνδυασμοί που κατέρχονται προς εκλογή, δεν κομίζουν καινοτομία στην πολιτική προσέγγιση του προβλήματος, παρά επαναλαμβάνουν μονότονα, αστειότητες και ανεδαφικές προτάσεις, με μοναδικό σκοπό την άγρα ψήφων
4. Γιατί η Ελληνική κοινή γνώμη, δεν έχει επαρκή ψυχραιμία, επαρκή πληροφόρηση και κυρίως επαρκή παιδεία ώστε να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στα σωστά ερωτήματα που κρύβονται πίσω από το πολιτικό μάρκετινγκ που διεξάγεται στις οθόνες μας.
5. Γιατί οι πολιτικοί μας στο μεγάλο τους σύνολο δεν είναι ικανοί ούτε σε προσωπικό, ούτε σε επαγγελματικό επίπεδο, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν από κοινού (μιας και αυτοδυναμία δεν παίζει) την 18η Ιουνίου.
Τα παραπάνω φυσικά είναι απολύτως υποκειμενικές θέσεις, τις οποίες έχω πολλάκις εκφράσει δημοσίως, από αυτό εδώ το blog.
Όπως επίσης έχω εκφράσει την άποψη, πως το διακύβευμα των εκλογών που έρχονται, δεν είναι τα σαχλά παλαιοκομματικά διλήμματα (μνημόνιο ή τανκς, ευρώ ή ποπκόρν κλπ) αλλά η ποιότητα και οι ικανότητες των ανθρώπων που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις συμφωνημένες και προκαταβολικά εξοφλημένες, δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές και απέναντι στον εαυτό της.
Τι προτείνω λοιπόν εγώ?
Προτείνω να προτιμήσουμε ανθρώπους που φαίνονται πιο σοβαροί και πιο ικανοί να κάτσουν στο τραπέζι της κοινωνικής συναίνεσης αφενός και της ευρωπαϊκής προοπτικής αφετέρου, χωρίς "βαρίδια" που θα τους εκτρέψουν από πέντε βασικές προτεραιότητες που πρέπει να δρομολογηθούν άμεσα.
Για το λόγο αυτό -εκτός των άλλων- απορρίπτω το ΣΥΡΙΖΑ. Διότι πρόκειται για έναν περιπλανώμενο θίασο, ένα τουρλουμπούκι απίθανων τύπων που επιδιώκουν τη σύγκρουση και την απομόνωση, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Αυτό φυσικά είναι εις βάρος της χώρας.
Απορρίπτω τη Νέα Δημοκρατία, λόγω των "βαριδιών" που κουβαλά σα χώρος, και λόγω του ηγέτη της, του κ. Σαμαρά, που δεν είναι ικανός, ακόμα και μόνος του να τρέξει, να αποτελέσει δύναμη προοπτικής για μια Ελλάδα αληθινά φιλελεύθερη. Το ίδιο ισχύει για το ΠΑΣΟΚ με τον "λιγο" Βαγγέλη Βενιζέλο, που μια χαρά εξυπηρετεί ως μυστικοσύμβουλος ή καρδινάλιος Ρισελιέ. Για την πρόζα όμως, αποδεικνύεται ακατάλληλος και κουρασμένος, χωρίς φρεσκάδα.
Δίχως νιάτα και όρεξη και ο ευγενής κ. Κουβέλης. Που δεν έχει λόγο στα 70+ του να κατέρχεται στον πολιτικό στίβο και να πουλάει "πρόοδο" μέσω της αριστερής οδού. Που τόσα χρόνια κυριαρχεί με διορισμούς στο κράτος, με "προστασία", με αβάντζο στους υμέτερους.
ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή, αλληλοεξουδετερώθηκαν στον πάνελ του κ. Παπαδάκη, κρίσιμου καταλύτη των επικοινωνιακών εξελίξεων όπως αποδείχτηκε.
Καμμένος δεν υπάρχει, όπως και Καρατζαφέρης.
Για το τέλος αφήνω την προτίμηση μου, εν απουσία καλύτερης πολιτικά ρεαλιστικής προσέγγισης. Τη συμμαχία Δράση-Δημιουργία Ξανά-Φιλελεύθερη Συμμαχία.
Ξέρω πως θα στηρίξουν τις συνεργασίες με κέντρο τη ΝΔ μετεκλογικά, άρα η ψήφος πάει στον ευρύτερο φιλελεύθερο φιλο Ευρωπαϊκό χώρο. Δε θα σχολιάσω παραπάνω, τα πρόσωπα και τις θέσεις, καθώς το πολωμένο κλίμα δεν προσφέρεται για νηφάλια συμπεράσματα.
Παραμένω αισιόδοξος, στη σκέψη πως το θέατρο σκιών και η ταλαιπωρία της κοινωνίας, είτε έτσι, είτε αλλιώς, φτάνει στο τέλος της.
Το παλιό κατεστημένο καταρρέει, όποια μορφή και να επενδυθεί, είτε της αριστεράς, είτε της δεξιάς, και από τα συντρίμμια του, δεδομένα θα αναδειχτούν νέοι συσχετισμοί, συμβατοί με το πνεύμα ευρύτερων συνεργασιών που αποσκοπούν στη σταδιακή αναδιοργάνωση της Ελλάδος, εντός της ερχόμενης 20σαετίας.
No comments:
Post a Comment