Ο Ελληνικός λαός, ζητά συνεργασίες και συννενόηση, προκειμένου να προκριθούν δίκαιες και εφαρμόσιμες λύσεις, ώστε να δρομολογηθεί η άρση των αδιεξόδων, στα οποία έχουμε περιέλθει.
Αυτό φυσικά, είναι ταυτόχρονα μια αποδοκιμασία των κομματικών προγραμμάτων καθώς επίσης και των ψεύτικων διλημμάτων που κάθε φορά εκβιαστικά τίθενται στο πανικόβλητο κοινό.
Η Χρυσή Αυγή, ήρθε για να μείνει, δήλωσε ο αρχηγός της και συμφωνώ απόλυτα. Μπορεί να θεωρείται από πολλούς ως μίασμα και πολιτικό έκτρωμα, όμως αντιπροσωπεύει το 7% των συμπολιτών μας, που κυρίως ανήκουν στην άκρα δεξιά. Όχι απλώς την πολιτική έκφραση της άκρας δεξιάς, που άλλωστε είχε διαχρονικά καταγεγραμμένη παρουσία, είτε εντός της ΝΔ, είτε σε ανεξάρτητα σχήματα (ΕΠΕΝ, ΛΑΟΣ κλπ). Αλλά την ακτιβιστική άκρα δεξιά, την ένοπλη. Αυτούς που (σε αντιδιαστολή με την ακτιβιστική άκρα αριστερά) "μάχονται" στο πεζοδρόμιο, υπέρ της εθνικής καθαρότητας, των συμβόλων κλπ όσων τέλοσπάντων πιστεύουν. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, εκτός των παραδοσιακών ακροδεξιών, είναι και κάτοικοι των περιοχών που πλήττονται από τη λαθρομετανάστευση. Αυτό κανείς δεν πρέπει να το ξεχνά, διότι είναι δείγμα της απελπιστικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει εδώ και χρόνια οι συμπολίτες μας. Δείγμα επίσης της ανάγκης για αναπλήρωση της αστυνόμευσης και της ασφάλειας στην πρωτεύουσα. Η Χρυσή Αυγή, είναι μια αντίδραση επιβίωσης και απελπισίας και δεν πρέπει να ερμηνεύεται με αμιγώς πολιτικούς όρους. Αλλά κοινωνικούς. Η αδυναμία να εξηγηθεί πειστικά το φαινόμενο με πολιτικούς όρους, όπως επιχειρήθηκε το προηγούμενο χρονικό διάστημα από τη μεριά της αριστεράς αλλά και των κραταιών αστικών κομμάτων, οφείλεται στο ότι οι πολιτικοί τους εκφραστές είναι μακριά από την καθημερινότητα που βιώνουν οι Αθηναίοι στα γκέτο. Επίσης είναι μια αδυναμία συστημική, εγγενής των αριστερών κομμάτων που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον κόσμο μέσα από το πρίσμα του μαρξισμού, άρα με ταξικούς όρους. Η προσπάθεια αυτή, ενισχύει τον εθνικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής στα μάτια των ψηφοφόρων της, που θεωρούν ξένους τους μετανάστες, και όχι "ταξικά όμοιους" με τους φτωχούς Έλληνες, όπως λένε τα αριστερά κόμματα. Τι μένει στο τέλος? Τα ποσοστά, και η Κανέλλη που αφορίζει τον λαό, αγκαζέ με τις φρατζόλες της.
Το ΚΚΕ, ηττήθηκε με δραματικό τρόπο, τόσο σε επικοινωνιακό επίπεδο, μετά τις γροθιές του Κασιδιάρη σε τηλεοπτική μετάδοση, όσο και από την σταθερή του θέση να απέχει από οποιαδήποτε εμπλοκή στα τρέχοντα ζητήματα. Όμως το ΚΚΕ, έχει ξεπεραστεί σε επίπεδο "αγώνων" από τον μαχητικό και επίκαιρο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε επίπεδο τακτικής στο πολιτικό πεδίο. Δε γίνεται ο κόσμος να αγωνιά για το μέλλον του, και η Παπαρήγα να κάνει δηλώσεις "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε". Οι μετακινήσεις ψηφοφόρων από το ΚΚΕ προς το ΣΥΡΙΖΑ, έδειξαν πως υπήρχε έδαφος για συνεργασία και δημιουργία Αριστερής Κυβέρνησης, ήδη από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση. Το οποίο φυσικά δεν αξιοποιήθηκε, εξαιτίας του δογματισμού που αποτελεί ευαγγέλια του Περισσού. Το 4,5% είναι πολύ, για κόμμα το οποίο συμμετέχει στις εκλογές μονάχα για να βολιδοσκοπεί τις δυνάμεις του, ως άλλη έρευνα μάρκετινγκ. Και να παίρνει τα κατάλληλα μέτρα ως αποτέλεσμα της έρευνας, ώστε να στρατολογεί αποτελεσματικότερα νέα παιδιά και να συντηρεί το κομματικό του μαντρί. Αυτός και μόνο είναι ο λόγος που το ΚΚΕ υπάρχει. Είναι ένα μαγαζί που εμπορεύεται παρελθόν, γραφικότητα, και μεμοραμπίλια. Άλλοτε είναι της μόδας, και άλλοτε όχι. Τώρα απλά θα καθήσουν στον καναπέ, από τον οποίο αργότερα θα σηκωθούν και θα κουνήσουν το δάχτυλο. Όσον αφορά τη Λιάνα, πήρε αυτό που της άξιζε, ως αριστερής επαναστάτριας της διανόησης. Μια φρατζόλα, αντί για γαρύφαλλο.
Τέλος, θα αναφερθώ στους Μάνο και Τζήμερο που υποστήριζα ένθερμα. Φαίνεται πως η απόφαση τους να συγχρονιστούν πολιτικά με δημόσιες δηλώσεις τους, με το χώρο της Νέας Δημοκρατίας, τους αφαίρεσε το πλεονέκτημα της διαφοροποίησης. Καταποντίστηκαν εκκωφαντικά, υπέστησαν συντριπτική ήττα. Το στοίχημα του Τζήμερου, να λανσάρει ένα νέο σχηματισμό με κεντρικό μήνυμα "πολιτική χωρίς πολιτικούς" υπονομεύτηκε από την παρουσία του αυτοκαταστροφικού και πολιτικά τελειωμένου Μάνου. Οι προεκλογικές γέφυρες συννενόησης με τη δεξιά, ακύρωσαν το καινούργιο που κόμιζε η Δημουργία Ξανά και τελικά στο μυαλό του ψηφοφόρου, επικράτησε η πόλωση ως αυτονόητη επιλογή. Γιατί να ψηφίσω Δημιουργία Ξανά που θα συνεργαστεί μετεκλογικά με τη ΝΔ και να μην ψηφίσω ΝΔ? Απλό αλλά αληθινό. Ο κ. Τζήμερος μπορεί να έκανε καριέρα ως επικοινωνιολόγος (όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη πάντως) όμως την πάτησε στην πολιτική του στρατηγική καίγοντας τα πλοία του, πρίν την κρίσιμη μάχη. Τουλάχιστον, ο κ. Μάνος μας τελείωσε μια και καλή και ησυχάσαμε. Αρκετούς έχουμε ήδη στα μαυσωλεία, ας πάει κι αυτός να τους κάνει παρέα. Θα δούμε στη συνέχεια αν η Δημιουργία Ξανά θα έχει μέλλον ή θα αποτελέσει παρελθόν.
Για τους υπόλοιπους δεν θα κάνω σχόλια καθώς ήδη έχουμε πει αρκετά και διαβάζουμε ακόμα περισσότερα.
Το συμπέρασμα που εγώ εξάγω από τις χτεσινές εκλογές, είναι πως πήραμε μια παράταση στην επερχόμενη και αναμενόμενη χρεοκοπία, ώστε να προετοιμαστούμε κάπως καλύτερα, ενόψει του -γενικώς- βαρύ χειμώνα. Η νέα κυβέρνηση που θα σχηματιστεί, αν σχηματιστεί, είναι αδύνατον να δρομολογήσει τις βασικές μεταρρυθμίσεις που θα μας κρατήσουν στο Ευρώ. Δυστυχώς θα πρέπει να γίνει επανασύσταση του κράτους από την αρχή, από λευκό χαρτί, μιας και η σήψη είναι τεράστια. Έχει επελθει αποδιοργάνωση και μπάχαλο, που δεν διορθώνεται με τα λόγια, αλλά με τα έργα. Με έναν πανίσχυρο αντιπολιτευτικά ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ψηφοφόρους το μισό δημόσιο, είναι προφανές πως όταν ο Αλέξης αερίζεται στην Κουμουνδούρου, η πλατεία Συντάγματος θα πουντιάζει. Τόσο απλά.
No comments:
Post a Comment