Καμία αντίρρηση, όλοι μας έχουν βάλει τις φωνές. Και να πεις ότι έχουν άδικο, δεν το λες.
Η Ελλάδα δίνει την εικόνα μιας πολιτικά εγκαταλειμμένης χώρας
Όμως δεν είναι μονάχα το πολιτικό έλλειμμα που δείχνει την κενότητα των καιρών μας. Είναι και το κοινωνικό. Αυτό είναι που κάνει δυσβάσταχτη την καθημερινότητα μας, αρκετές φορές
Γιατί πολύ απλά βλέπεις τριγύρω σου ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται να καταλάβουν πέντε απλά βασικά πράγματα. Αδιαφορούν προκλητικά, χώνουν τα κεφάλια στην άμμο, εθελοτυφλούν
Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ότι αυτή τη στιγμή η κατάσταση είναι κρίσιμη
Θα με ρωτήσετε, και αν το καταλάβουν αυτοί, τι θα αλλάξει στη ζωή μας?
Πολύ απλά θα πάψουν να κατηγορούν για τα πάντα τους άλλους. Και θα ξεκινήσουν να οργανώνονται για να αντιμετωπίσουν σοβαρά τις επερχόμενες δυσκολίες
Η εικόνα της κυβέρνησης, κάθε μέρα καθίσταται και πιο θολή. Θολή και αχνότερη.
Δυσδιάκριτη σχεδόν, παρόλο το μέγεθος των στελεχών της. Στο πολιτικό μέγεθος αναφέρομαι και όχι το σωματικό. Αυτό το πολιτικό μέγεθος ή σε απλά Ελληνικά την "πολιτική αξιοπιστία" που υποτίθεται εξαργυρώνουν, με κάθε εξαγγελία, μέτρο και δήλωση στα μέσα μαζικής αποβλάκωσης του λαού μας
Θα έπρεπε να είναι προφανές και στον πλέον ηλίθιο, αυτόν που παραπάνω έλεγα ότι παριστάνει πως δεν καταλαβαίνει και κατηγορεί μονίμως τους άλλους, ότι οι πολιτικοί μας άνδρες, είτε στην εξουσία, είτε στην αντιπολίτευση, έχουν επιλέξει να πάνε στον πάτο, μαζί με τους δημόσιους υπαλλήλους ψηφοφόρους τους.
Για το λόγο αυτό, σπασμωδικά σχεδόν μας λένε ότι η Τροϊκα τους πιέζει να πάρουν τα μέτρα εκείνα που θα διευκολύνουν την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη
Η πραγματικότητα είναι πως όλοι όσοι έχουν περάσει από τον θώκο της εξουσίας, γνωρίζουν ότι η χώρα είναι εδώ και πολλά χρόνια ανίκανη να αντιδράσει σε τέτοιες συστημικές αναταραχές. Γιατί πολύ απλά κανείς δεν έχει νομοθετήσει με σχέδιο, κανείς δεν είχε ποτέ όραμα, κανείς δεν έκανε στρατηγικό σχεδιασμό και ακόμα και τα πιο απλά πράγματα, όπως η είσπραξη των φόρων και οι δαπάνες για τις βασικές κοινωνικές ανάγκες (πχ την υγεία) αντιμετωπίστηκαν κατά κόρον, με κριτήρια μικροκομματικού, βραχύβιου ορίζοντα υλοποίησης. Με αποτέλεσμα, να βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε ένα δυσλειτουργικό τέρας γραφειοκρατίας που μοιάζει με μοτεράκι χορτοκοπτικού, πίσω από το οποίο έχουμε αναρτήσει ένα τροχόσπιτο που πρέπει "κάπου" να μεταφερθεί. Αυτή είναι -να το πω λαϊκά- η "ελπίδα" της ανάπτυξης? Προφανώς και όχι
Οι τελευταίες δηλώσεις Βενιζέλου και Παπανδρέου μου έδειξαν δύο πράγματα: Πρώτον ότι μας κοροϊδεύουν ψιλό γαζί, που παριστάνουν ότι "μεσιτεύουν" ανάμεσα σε εμάς, την κοινωνία, και την "κακή" Τρόικα, ώστε να νομοθετήσουν (και άρα να λειτουργήσουν) υπέρ του δικού μας συμφέροντος. Ακριβώς τα αντίθετα κάνουν ή απλά δεν κάνουν τίποτα. Δεύτερον ότι κανένας στην Ευρώπη, δεν ασχολείται σοβαρά μαζί τους, γιατί τους έχουν καταλάβει ότι τους κοροϊδεύουν στα μούτρα τους. Έχω πει σε ανύποπτη στιγμή, ότι γνωρίζουμε πως, εδώ και καιρό, απολύτως καμία πρόοδος δε γίνεται σε βασικούς τομείς της οικονομίας, που έχουν όμως συμφωνηθεί, μέσω Μνημονίου/Μεσοπρόθεσμου. Ποιόν πάνε λοιπόν να ξεγελάσουν οι ντόπιοι άρχοντες?
Στην Ευρώπη όμως έχει ήδη διαμορφωθεί μια καινούργια πραγματικότητα. Επειδή εκεί οι οικονομίες είναι παραγωγικές και η κοινωνία επίσης, διαθέτει υγιή αντανακλαστικά, οι δρομολογούμενες λύσεις, έχουν αρχίσει να πιάνουν τόπο. Ακόμα και αν υπάρχει λογικό κόστος να ληφθεί, από τους κοινωνικούς εταίρους. Έτσι, για να μας φοβερίσουν, έβγαλαν ξανά από τη φαρέτρα τους, το βέλος της "εξόδου από το ευρώ", που όπως έχω ξαναπεί, δεν είναι αληθινή απειλή. Η δική μας οικονομία, είναι το 3% του συνόλου της ευρωπαϊκής. Και να ξεπέσουμε, τίποτα δε θα πάθουν οι υπόλοιποι.
Πρόκειται λοιπόν για μία απειλή πολιτικής φύσης. Φανταστείτε η ιστορία να γράψει, ότι κάποιος Έλληνας πολιτικός, κατάφερε να βγάλει τη χώρα του από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που μας πρωτόβαλε ο "εθνάρχης" Κων. Καραμανλής ο πρεσβύτερος. Θα είναι η υπέρτατη πολιτική ξεφτίλα. Εκεί ποντάρουν λοιπόν, και τα λένε όλα αυτά. Όχι πως δεν έχουν λόγο να το κάνουν. Και λίγα μας κάνουν
Όμως η νέα πολιτική πραγματικότητα, τους επιτρέπει να μας παρακάμψουν οριστικά, με κάποιο τρόπο, επιβάλλοντας άμεσα, και όχι έμμεσα (δηλαδή με την εμπιστοσύνη τους σε κάποια Ελληνική κυβέρνηση ή κάποια πολιτικά πρόσωπα) τα μέτρα που χρειάζονται να παρθούν, ώστε να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Αυτό εγώ κατάλαβα από τις τελευταίες εξελίξεις
Η πρώτη προσέγγιση ήταν να εμπιστευτούν την κυβέρνηση Παπανδρέου η οποία ψεύδεται από την πρώτη στιγμή, όπως ψέμματα έλεγε και η Νέα Δημοκρατία. Στη συνέχεια όταν είδαν ότι το σύστημα είναι τόσο σάπιο, που ούτε τα βασικά δε μπορεί να κάνει, για να πάρει μπρος (μα πως να πάρει μπρος ένα διαλυμένο μηχάνημα?) αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Έτσι και θα γίνει, θέλουμε δε θέλουμε
Το εμπόδιο για την ανάκαμψη της χώρας, είναι όσοι υπηρετούν το κατεστημένο που μέχρι σήμερα κυβερνά. Τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό. Όχι όμως για πολύ ακόμα
Λύσεις και προτάσεις υπάρχουν. Δυνατότητες επίσης πάρα πολλές. Δεν έχετε παρά να διαβάσετε το report που ανάρτησε ο ΣΕΒ στην ιστοσελίδα του, σχετικά με το δεκαετή ορίζοντα ανάπτυξης στην Ελλάδα. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε πολλές ωραίες προτάσεις και να αναρωτηθείτε. Γιατί ακόμα, τίποτα δεν κάνουμε γι αυτά? : http://www.mckinsey.com/locations/athens/GreeceExecutiveSummary_new/
Η άποψη μου είναι ότι η χώρα δε χρειάζεται εκλογές, δηλαδή ανακύκλωση των ίδιων προσωπικοτήτων σε άλλες αποχρώσεις και ρητορική. Εκλογές σημαίνει καθυστέρηση και έξοδα, και ανακατανομή του θυμικού του λαού, σε νέα μερίδια, αλλά ξανά, στους ίδιους χώρους. Ακόμα δεν έχουν κινητοποιηθεί ή αναδειχθεί δυνάμεις κατάλληλες να διαχειριστούν την επόμενη μέρα για τον τόπο. Οι άξιοι και οι ικανοί δεν είναι πρόθυμοι να τα βάλουν με το σαρκοφάγο παλαιοκομματικό τέρας, χωρίς να έχει επέλθει μια στοιχειώδης σταθερότητα στις υποθέσεις του κράτους.
Αυτό το τελευταίο, είναι αποφασισμένο να καταρρεύσει πάνω στα κεφάλια όλων μας, χωρίς διάκριση, με τρόπο εκδικητικό και πλουραλιστικό. Χωρίς καμία διάθεση να αλλάξει, χωρίς καμία δυνατότητα να βελτιωθεί. Είναι μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, εδώ και χρόνια
Έτσι, όπως ακριβώς οι ξένοι, θα παρακάμψουν το κράτος και το δημόσιο, που αυτοκαταστρέφεται αναπαράγοντας τα χρέη και τα ελλείμματα του, και θα απευθυνθούν στη δυναμική του ιδιωτικού τομέα, "ανοίγοντας" τις εξελίξεις προς τα εκεί μέσω των κατάλληλων επενδύσεων, χωρίς τη διαμεσολάβηση του κράτους, έτσι και εμείς οι ίδιοι, θα πρέπει να σταματήσουμε να δίνουμε σημασία στη "σοβαρότητα" του θεάτρου σκιών που παίζεται μπροστά μας, και να ατενίσουμε το μέλλον με άλλη οπτική
Πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα, απλά ανάμεσα σε εμάς και σε αυτή, στρογγυλοκάθεται το παχύδερμο του κρατισμού. Μέχρι αυτό να ξεφουσκώσει, μπορεί εμείς να έχουμε πεθάνει, οπότε τσάμπα σκάμε για λογαριασμό του. Όπως τα καταφέρανε, ας βρούνε και τη λύση
Εμείς οι υπόλοιποι, τη δουλειά μας και το δρόμο μας. Δεν θα καταστραφούμε
No comments:
Post a Comment