Ποιό είναι το νέο ΠΑΣΟΚ?

Όλοι ψάχνουμε με αγωνία τον νέο Ανδρέα Παπανδρέου, το νέο ΠΑΣΟΚ
Τον ηγέτη ή το σχήμα εκείνο που θα σημάνει την απαρχή της νέας Αλλαγής, το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για την Ελλάδα

Όλοι ψάχνουμε και όλα τα ψάχνουμε, συνήθως μέσα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εκεί που θάβεται η σαβούρα αλλά και τα πολυτιμότερα μας κειμήλια.

Κειμήλια που δυστυχώς ανασύρονται μονάχα τις δύσκολες ώρες, τις ώρες της απελπισίας-όταν όλοι οι πόροι έχουν στερέψει και άλλα δανεικά δεν υπάρχουν να δανειστούμε

Στήριξα τον Γιώργο Παπανδρέου από την αρχή: Αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά, πρόκειται για τον μοναδικό πολιτικό που είχε και έχει όραμα πολιτικής για μια Ελλάδα αντάξια του ιστορικού της υποβάθρου. Για μια Ελλάδα της Ευρώπης, σοσιαλιστική, ανθρώπινη και ανοιχτόμυαλη. Για μια Ελλάδα της προόδου και των μεταρρυθμίσεων, της δημοκρατίας

Ο Γιώργος Παπανδρέου απέτυχε και μαζί του απέτυχε και η Αριστερά στη χώρα μας. Απέτυχε γιατί ο ίδιος δεν είχε τις ιδιαίτερες ικανότητες να διαχειριστεί μια τέτοιου πρωτοφανούς μεγέθους κρίση σε χώρα και κόμμα. Απέτυχε γιατί την ώρα αυτής της κρίσης, έπεσε η σκιά του Ανδρέα πάνω στους ώμους του και τον συνέτριψε στα μάτια των Ελλήνων. Πόσο άδικο γι' αυτόν. Πόσο τραγικό.

Απέτυχε όμως πρώτα και κύρια το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, που έγινε συνώνυμο των μεγάλων τομών στα δημόσια πράγματα, με ρηξικέλευθες θέσεις και πολιτικές, με νέα πρόσωπα, με ισχυρό και διατρητικό δημόσιο λόγο, με θέσεις και με προοπτική. Απέτυχε γιατί μεταμορφώθηκε το ίδιο στο κατεστημένο που έπρεπε να ανατρέψει, και βούλιαξε στα θολά νερά της επιτυχίας του.

Το ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε σε δύο βασικούς άξονες. Στην προσωπικότητα και τις ικανότητες του Ανδρέα Παπανδρέου ως ηγεσία και στις αρχές της 3ης Σεπτεμβρίου ως όραμα πολιτικής και δράσης του κομματικού του σχηματισμού. Αυτά είναι γνωστά σε όλους. Και έχουν αξιολογηθεί από την ιστορία επίσης

Γιατί όμως επανέρχομαι σε αυτά και γράφω για αυτά, ενώ σήμερα ζούμε και βιώνουμε δραματικές στιγμές για τη χώρα μας, που κανείς θα έλεγε-απαιτούν ακραία μέτρα-ακραίες λύσεις?

Γιατί έχω την άποψη και τη γνώμη, ότι οι αρχές της 3ης Σεπτέμβρη είναι οι διαχρονικά κατάλληλες πολιτικές βάσεις για μια εθνικά κυρίαρχη πολιτική, ανεξαρτήτως του ποιός ηγείται του Ελληνικού κοινοβουλίου. Άρα μιλάμε για ένα πολιτικό ευαγγέλιο, διαχρονικά αξιόπιστο και συνεπές, το οποίο επιβάλλεται να έχουν υπόψη τους όσοι πρεσβεύουν τις αξίες της Αριστεράς στην πατρίδα μας

Σήμερα δε, που ο τσαρλατανισμός, η εμπάθεια, η ανοησία και η ασχετοσύνη των κυβερνώντων του ΣΥΡΙΖΑ και των συνενόχων τους της ψευδεπίγραφης Αριστεράς, έχουν θέσει σε πρωτοφανή, δεινή κατάσταση, θεμελιώδη στοιχεία του πολιτεύματος, των θεσμών και -εντός ολίγου, φοβάμαι- της εθνικής μας κυριαρχίας στο ζωτικό χώρο της Ελληνικής επικράτειας, απαιτείται να ξαναθυμηθούμε κάποια πράγματα:

• Εθνική Ανεξαρτησία: Για μία Ελλάδα απαλλαγμένη από τα χρέη και τα μνημόνια, δηλαδή μια χώρα που θα ορίζει η ίδια την τύχη της, έχοντας τον έλεγχο των οικονομικών της. Απαιτείται και επιβάλλεται η αναδιοργάνωση της παραγωγικής της βάσης. Για μια Ελλάδα με ισχυρά σύνορα και κυρίαρχη θέση στα Βαλκάνια και την ΝΑ Ευρώπη. Επιβάλλεται η αναδιοργάνωση των Ένόπλων Δυνάμεων της, οι προτεραιότητες άμυνας και ασφάλειας εντός της Ευρώπης, η επανεκίνηση των διπλωματικών μας σχέσεων με τους εταίρους και συμμάχους με ΕΕ, ΝΑΤΟ και γείτονες

• Λαϊκή κυριαρχία: 'Αμεση Συνταγματική Αναθεώρηση και πλήρης ανεξαρτητοποίηση και αυτονόμηση των εξουσιών. 'Αμεσα διαχωρισμός Εκκλησίας και κράτους. Άμεσα κάθαρση της δημόσιας ζωής, της διαπλοκής, του πελατειακού συστήματος νομής της εξουσίας. Άμεση κατάργηση κάθε συνδικαλισμού που αλλοτριώνει τη φύση των εργασιακών διεκδικήσεων υπέρ μαφιόζικων συμφερόντων και μικροπολιτικής διαχείρισης. Άμεση αποκέντρωση και μεταφορά εξουσίας στις τοπικές κοινωνίες με δρακόντεια μέτρα απόδοσης ευθυνών και άμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Πλήρης κατάργηση της γραφειοκρατίας, διαφάνεια, δημοσιότητα σε κάθε νομοθετική παρέμβαση. Άμεση κατάργηση μονιμότητας ΔΥ, ενεργοποίηση νόμων για την ευθύνη βουλευτών και υπουργών

• Κοινωνική απελευθέρωση: Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμός του δικαίου σε κάθε επίπεδο. Αναθεώρηση και επικαιροποίηση της νομοθεσίας και της λειτουργίας της δικαιοσύνης και της αστυνομίας. Εφαρμογή των νόμων και του Συντάγματος με κάθε κόστος για την προστασία των αδύναμων και των ασθενών κοινωνικών ομάδων. Άμεση κατάργηση των ανισοτήτων στην εργασία και του διαχωρισμού μεταξύ κράτους και ιδιωτικού τομέα. Άμεση αναθεώρηση φορολογικής πολιτικής. Άμεσα και υπαρκτά κίνητρα για startups στην επαρχία με επίκεντρο την αγροτική οικονομία υψηλής αξίας, τον τουρισμό πολυτελείας. Άμεση κατάργηση κάθε περιορισμού για την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, άμεση αναθεώρηση του σχολικού προγράμματος με έμφαση στην τεχνολογία.

• Δημοκρατική διαδικασία: Εκλογές κάθε 5 χρόνια. Ενίσχυση του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αναθεώρηση εκλογικών νόμων και πρόσβαση στις εκλογές από 16 ετών. Άμεσα δικαιώματα στους νόμιμους μετανάστες. Άμεσα κίνητρα για επαναπατρισμό των Ελλήνων του εξωτερικού. Εκσυγχρονισμός της διοίκησης. Άμεση προκύρηξη διαγωνισμών για τηλεοπτικές άδειες και ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητας του εκδότη και του επιχειρηματία άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων.

Έγραψα μερικά παραδείγμα που όλοι θα μπορούσαν να τα σκεφτούν και να τα γράψουν

Δε διεκδικώ καμμιά πρωτοτυπία, ούτε κάποια καινοτομία, αντιθέτως, αναπαράγω πράγματα που έχουν ειπωθεί ξανά στο παρελθόν

Όμως το βασικό πρόβλημα σήμερα δε βρίσκεται στο πως θα ονομάσουμε το καινούργιο κόμμα ή ποιές κατευθύνσεις θα του δώσουμε. Ακόμα -αν θέλετε- πρόβλημα δεν είναι ούτε και ποιοί θα το στελεχώνουν και ποιοί θα το διοικούν

Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ποιούς ανθρώπους, ποιούς πολίτες και ποιούς Έλληνες θα εκπροσωπήσει ο εκάστοτε πολιτικός σχηματισμός

Το ΠΑΣΟΚ βλέπετε, τότε που φτιάχτηκε, απευθύνθηκε σε ένα εκλογικό σώμα που πραγματικά ήθελε κάτι καινούργιο σε σχέση με τον Καραμανλή και την δεξιά του παράταξη. Απευθύνθηκε δηλαδή σε μια υφιστάμενη λαϊκή βάση. Σε ανθρώπους που ήδη είχαν την εμπειρία μιας κατάστασης και ήθελαν να δοκιμάσουν μια άλλη πεπατημένη. Βασίστηκε επίσης σε μια οικονομία που παρότι δεν ήταν ανθηρή-αντιθέτως- δεν ήταν και κατεστραμμένη, ούτε και η χώρα ήταν στη διεθνή απομόνωση λόγω χούντας και Κυπριακού.

Σήμερα που όλα έχουν καταστραφεί, έχουμε πιάσει πάτο σε κάθε επίπεδο και το χειρότερο, όλοι και όλα έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει, από τις λεγόμενες δυνάμεις της μεταπολίτευσης, τι να πεις και σε ποιόν να το πεις, που ο κόσμος έχει πλέον γυρίσει την πλάτη αηδιασμένος στο πολιτικό σύστημα?

Και ποιό πολιτικό σύστημα μπορεί σήμερα να παράξει κάποιο καινούργιο μηχανισμό η κάποια καινούργια ιδέα, τη στιγμή που οι ψηφοφόροι του είναι οι ίδιοι, πελάτες του? Και διαιωνίζεται συνεχώς το ίδιο πελατειακό σύστημα επειδή το αποτελούν μονάχα οι ίδιοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ίδιοι συνταξιούχοι δημοσίου και ΔΕΚΟ?

Από εκεί λοιπόν πρέπει να ξεκινήσει η Αλλαγή, από τη διαρραγή και την κατάργηση αυτού του πελατειακού μηχανισμού που ευθύνεται (πολιτικοί και πολίτες) για την καταστροφή της χώρας μας

Το πρώτο βήμα, είναι η αποσύνδεση της πολιτικής ζωής από τα εργασιακά, κάτι που θυμίζω εγκαινίασε ο Ελευθέριος Βενιζέλος για εντελώς διαφορετικούς λόγους εκείνη την εποχή

Μόνο με αυτό τον τρόπο, θα κυλήσει καθαρό νερό και μετά από κάμποσο καιρό θα γίνει δυνατό να προκύψουν νέα πρόσωπα, νέες ιδέες και νέες πολιτικές προτάσεις που θα εκπροσωπούν ένα μεγαλύτερο κομμάτι των Ελλήνων. Και όχι μόνο όσους σχετίζονται με το κράτος, ούτε όσους κινούνται μονίμως ατιμώρητοι εντός του τέρατος της παραοικονομίας

Το καινούργιο ΠΑΣΟΚ και ο καινούργιος Ανδρέας, θα είναι τότε προϊόντα των συνθηκών αυτών

Και όχι κακέκτυπα και αναπαραγωγές μιας σάπιας πραγματικότητας που συνέχεια τινάζεται δημιουργώντας μεταστάσεις, έως ότου ξεψυχίσει για τα καλά.....