Η δημοκρατία του μεσάζοντα

Σήμερα θα μιλήσω πολύ δυσάρεστα αλλά θέλω να λέμε αλήθειες

Η Ελλάδα είναι φτιαγμένη και λειτουργεί ως ένας μεσάζοντας. Λαϊκιστί "νταβατζής"

Το εθνικό μας ΑΕΠ, η παραγωγή μας, το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα, είναι το μεσαζοντιλίκι

Δυστυχώς αυτή είναι η δυσάρεστη και φρικτή αλήθεια της σημερινής Ελλάδας

Και γι αυτό θα πρέπει να ακούτε βερεσέ τα λόγια για ανάπτυξη και παραγωγή και άλλα κούφια

Θέλω να εξηγήσω τι εννοώ με όλα αυτά

Το μεσαζοντιλίκι ή νταβατζιλίκι είναι πολύ απλά όλο το σύστημα που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε δυο ανθρώπους ή καταστάσεις που θέλουν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να κάνουν μια δουλειά

Όλοι τα ξέρουμε. Απλά δεν έχουμε συνειδητοποιήσει που βρίσκονται όλα αυτά

Θα εξηγήσω με παραδείγματα

Γιατί η οικονομία μας είναι η οικονομία του μεσάζοντα

Γιατί η δημοκρατία μας είναι η δημοκρατία του μεσάζοντα

Γιατί σήμερα στην Ελλάδα τη δύναμη την έχει ο μεσάζοντας

Ξεκινάω πολύ απλά

Από τη μία η κυβέρνηση, από την άλλη ο λαός. Στη μέση τα ΜΜΕ, ο μεσάζοντας που λέγαμε

Από τη μια ο παραγωγός φρούτων, προιόντων, πραγμάτων, από την άλλη ο καταναλωτής. Στη μέση ο διανομέας, ο έμπορος, ο λιανοπωλητής, ο φορτηγατζής. Οι μεσάζοντες

Από τη μια το νοσοκομείο και οι ουρές, από την άλλη ο ασθενής. Στη μέση ο ιδιωτικός γιατρός. Ο μεσάζοντας ανάμεσα σε σένα και την υγεία σου

Από τη μια οι πλούσιοι που έχουν περισσευούμενα λεφτά, από την άλλη οι φτωχοί που θέλουν χρήματα για να κάνουν το οτιδήποτε. Στη μέση η τράπεζα. Να ο μεσάζοντας που μετακινεί και δημιουργεί το χρήμα

Από τη μια οι βόρειες χώρες με τη δύναμη από την άλλη οι νότιες διάτρητες από την κρίση. Στη μέση η Ευρωπαική Ένωση. Ο μεσάζοντας

Και πόσα άλλα παραδείγματα

Αν παρατηρήσετε -φερ ειπείν για την περίπτωση της Ελλάδας- το μεσαζοντιλίκι/νταβατζιλίκι έχει όλο το χρήμα

Για το λόγο αυτό και τα επαγγέλματα του μεσάζοντα είναι αυτά που έχουν προκόψει στη χώρα

Ο μεσάζοντας/διευκολυντής/πάροχος της εξυπηρέτησης

Διότι μέσα από τα δικά του χέρια φτάνει -όπως φτάνει- το τελικό προιόν, η τελική υπηρεσία στον καταναλωτή/άνθρωπο/πολίτη/πελάτη (όπως θέλετε πέστε το)

Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί η απόσταση ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή έχει μεγαλώσει πάρα πολύ. Κυριολεκτικά και μεταφορικά

Στην Ελλάδα όμως δεν υπάρχει παραγωγή

Πως λοιπόν αναπτύχθηκε η δημοκρατία του μεσάζοντα?

Μοιράζοντας λεφτά, εξυπηρετήσεις και θέσεις-διορισμούς μέσω του πολιτικού συστήματος, στο λαό

Γιατί ο μεγαλύτερος νταβατζής είναι η ίδια η πολιτεία, τελικά

Και αμοίβεται αδρά για το "λειτούργημα" της

Μην ψάχνετε λοιπόν γιατι η Ελλάδα δεν αλλάζει οικονομικό μοντέλο

Δεν αλλάζει μοντέλο γιατί δεν ξέρει να κάνει κάτι άλλο, εκτός από τις προμήθειες για τα διάφορα μεσαζοντιλίκια μιας οικονομίας αεριτζήδων επιτήδειων

Τόσο απλά

Πως θα αντιληφθείτε ότι κάποιος είναι παιδόφιλος

 Αναδημοσιεύω από το Newsbeast το κείμενο που όλοι πρέπει να έχουμε κατά νου για να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση της κακοποίησης ανηλίκων, παιδοφιλίας κλπ. Υπογραμμίσεις δικές μου

Το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας με τη συνδρομή των ψυχολόγων της Διεύθυνσης Υγειονομικού του Σώματος απευθύνει ορισμένες χρήσιμες συμβουλές και πληροφορίες σε γονείς και παιδιά, με σκοπό την προφύλαξη των ανηλίκων από περιστατικά αποπλάνησης και ασέλγειας σε βάρος τους.

Οι ακόλουθες οδηγίες και περιγραφές αφορούν ενδείξεις πιθανής σεξουαλικής προτίμησης σε ανήλικους, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι κάθε τέτοιο χαρακτηριστικό αποτελεί απόδειξη ότι κάποιος είναι παιδόφιλος. Σε συνδυασμό, ωστόσο, με οποιαδήποτε «περίεργη» συμπεριφορά, θα πρέπει να κινήσει υποψίες.

Τι είναι η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου;

Σεξουαλική κακοποίηση είναι οποιουδήποτε τύπου επαφή ενός ενήλικου (παιδόφιλος) με ένα παιδί με στόχο τη σεξουαλική ικανοποίηση του ενηλίκου, ο οποίος έχει πάντα την αποκλειστική ευθύνη μιας τέτοιας πράξης.

Ο παιδόφιλος, στα γενικά του χαρακτηριστικά, είναι συνήθως άντρας, άνω των 30 ετών, με λίγους φίλους της ηλικίας του και συχνάζει σε χώρους με παιδιά όπως παιδικές χαρές, Ίντερνετ καφέ, αθλητικά κέντρα κ.α. Συχνά μάλιστα εργάζεται με παιδιά, ενώ δεν αποκλείεται να είναι άτομο «υπεράνω πάσης υποψίας». Σε πολλές περιπτώσεις είναι γνωστό μέλος της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας και συνήθως ανήκει στο περιβάλλον του παιδιού ή και της οικογένειας. Όπως έχει αποδειχθεί σε αρκετές περιπτώσεις στην πράξη, χρησιμοποιεί τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε παιδιά, ενώ ενδέχεται να προσποιείται τον έφηβο για να συζητά και να παίζει παιχνίδια μαζί τους στο Διαδίκτυο.

Στοχεύει σε συγκεκριμένες ηλικίες και φύλο, συνήθως παιδιά προεφηβικής ηλικίας, και δρα μεθοδικά και με υπομονή για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Μπορεί επίσης να προβεί σε πράξεις συναισθηματικού εκβιασμού ή να απειλήσει το παιδί, προκειμένου να μην αποκαλύψει τις δραστηριότητές του στους γονείς του.

Οδηγίες προς τους γονείς:

1. Παρατηρήστε το άτομο που υποψιάζεστε για σεξουαλικά κακοποιητική συμπεριφορά σε παιδιά:

α) Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του:

- Ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά απ’ ότι για τους ενήλικες;
- Προσφέρεται να κρατήσει τα παιδιά σας για να κάνετε τις δουλειές σας ή για να βγείτε έξω;
- Εργάζεται με παιδιά;
- Είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικός με τα παιδιά;
- Εμπλέκεται σε δραστηριότητες με παιδιά, όταν δεν είναι παρόντες οι γονείς;

β) Παρατηρήστε τις προσωπικές του σχέσεις:

- Είναι ελεύθερος, δεν ενδιαφέρεται να έχει ένα σύντροφο της ηλικίας του ή έναν οποιονδήποτε σύντροφο;
- Ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά της συντρόφου του απ’ ότι για την ίδια; (σε μονογονεϊκές οικογένειες)
- Είναι παντρεμένος, αλλά πιο εκδηλωτικός με τα παιδιά του απ’ ότι με τη σύζυγό του;

γ) Παρατηρήστε τις κοινωνικές του σχέσεις:

- Ταυτίζεται περισσότερο με τα παιδιά απ’ ότι με άτομα της ηλικίας του;
- Έχει περισσότερες φιλικές σχέσεις με παιδιά απ’ ότι με ενήλικες;
- Οι φίλοι του (που είναι παιδιά) είναι συγκεκριμένης ηλικιακής κατηγορίας ή/και φύλου;

2. Προσέξτε τα παιδιά σας:

- Παρατηρείτε κάποια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού σας;
- Μήπως εμφανίζει ξαφνικά προβλήματα στον ύπνο ή βλέπει πιο συχνά εφιάλτες;
- Ζωγραφίζει θέματα με σεξουαλικό περιεχόμενο;
- Έχει σεξουαλική συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με την ηλικία του ή επιδεικνύει σεξουαλική συμπεριφορά προς άλλα παιδιά;
- Έχει παλινδρομήσει σε προηγούμενες συμπεριφορές, όπως ενούρηση και εγκόπρηση, ενώ είχε μάθει να ελέγχει τις συμπεριφορές αυτές;
- Φοβάται πρόσωπα ή μέρη που δεν φοβόταν παλιότερα;
- Μιλάει τον τελευταίο καιρό συνέχεια για κάποιον ενήλικο για τον οποίο δε μιλούσε στο παρελθόν;
- Προσπαθεί να σας πει κάτι, αλλά σταματά όταν εμφανίζεται κάποιος άλλος ενήλικος;
- Έρχεται σπίτι με σκισμένα ρούχα ή λερωμένα εσώρουχα;
- Εμφανίζει δυσκολία να περπατήσει ή να καθίσει;

Όλα τα παραπάνω αποτελούν σημάδια που θα πρέπει να υποψιάσουν τους γονείς, προκειμένου να δώσουν περισσότερη προσοχή στο παιδί τους και να δουν τι συμβαίνει. Μην πανικοβάλλεστε, αλλά έχετε τα μάτια και τα αυτιά σας ανοιχτά.

3. Ασφάλεια στο Διαδίκτυο:

- Συζητείστε με το παιδί σας για τους κινδύνους του Διαδικτύου, χωρίς βέβαια να απαγορεύσετε τη χρήση του. Εξηγείστε του ότι δεν πρέπει να δίνει προσωπικές πληροφορίες (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κ.λπ.) ή να στέλνει φωτογραφίες σε αγνώστους μέσω Διαδικτύου.
- Σκόπιμο είναι να φροντίσετε ώστε να έχετε πρόσβαση στο Διαδίκτυο από το σπίτι, ώστε να μπορείτε να ελέγχετε τις ηλεκτρονικές δραστηριότητες του παιδιού σας και να μη χρειάζεται να πηγαίνει σε Ίντερνετ καφέ.
- Βάλτε τον υπολογιστή σε έναν κοινό χώρο του σπιτιού και όχι στο παιδικό δωμάτιο, για να αποφύγετε την πιθανότητα να το «βρει» ο παιδόφιλος μόνο του.
- Ρωτήστε το παιδί σας ποιες ιστοσελίδες επισκέπτεται ή/και ελέγξτε το μόνοι σας μέσω των «αγαπημένων» και του «ιστορικού περιήγησης» του προγράμματος φυλλομετρητή (browser) και κάντε του προτάσεις για ηλεκτρονικές διευθύνσεις κατάλληλες για την ηλικία του.

Λάβετε επίσης υπόψη ότι τα παιδιά στην εφηβεία μπορεί να είναι αντιδραστικά και να αναζητούν την ιδιωτικότητα, ενώ πολλές αλλαγές στη συμπεριφορά τους μπορεί να οφείλονται στο σεξουαλικό ξύπνημα της εφηβικής ηλικίας. Σταθείτε δίπλα τους με τρόπο διακριτικό και όχι παρεμβατικό.

Μιλήστε στα παιδιά σας, κερδίστε την εμπιστοσύνη τους. Πρέπει να πιστεύουν ότι μπορούν να σας πουν οτιδήποτε χωρίς να φοβούνται ή να ντρέπονται. Μιλήστε τους για το σώμα τους. Πείτε τους τι να προσέχουν. Διδάξτε τους τις συμπεριφορές που είναι αποδεκτές απέναντι στους άλλους ενήλικες, αλλά και απέναντι στα παιδιά της ηλικίας τους.

Οδηγίες προς τα παιδιά:

Ο παρακάτω ενδεικτικός οδηγός μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα παιδιά, είτε διαβάζοντάς τον απευθείας, είτε μπορεί να διαβαστεί από τους γονείς, προκειμένου να πάρουν ιδέες για το πώς μπορούν να μιλήσουν με απλό τρόπο στα παιδιά τους για το τι να αποφεύγουν.

- Ένας ενήλικος δεν πρέπει ποτέ να ζητάει από ένα παιδί να αγγίξει το ίδιο τα γεννητικά του όργανα.
- Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να αγγίζει τα γεννητικά όργανα των παιδιών, εκτός αν είναι γιατρός στο ιατρείο του.
- Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να ζητάει από ένα παιδί να κάνει οτιδήποτε μαζί του, ενώ είναι είτε εκείνος είτε το παιδί χωρίς ρούχα.
- Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να ζητάει από ένα παιδί να κρατήσει κάτι κρυφό ή μυστικό από τους γονείς του, κυρίως κάτι που αφορά το ίδιο.

Πες «όχι» όταν:

- Ένας ενήλικος σου ζητά να κάνεις κάτι που ξέρεις ότι είναι λάθος.
- Ένας ενήλικος θέλει να σε αγγίξει κάπου που δεν θέλεις εσύ.
- Ένας ενήλικος κάνει κάτι στο σώμα σου, που σε κάνει να νιώθεις περίεργα ή και να πονάς.
- Ένας ενήλικος σου ζητά να κάνεις κάτι και να μην το πεις στους γονείς σου.

Ξεχώρισε το «δώρο» από τη «δωροδοκία»:

Δώρο έιναι κάτι που σου δίνει κάποιος γιατί σε αγαπάει. Δωροδοκία είναι όταν κάποιος σου δίνει κάτι ή σε αφήνει να κάνεις κάτι και ζητάει αντάλλαγμα για αυτό. Για παράδειγμα: «Θα σου δώσω ένα γλυκό, αν βγάλεις τα ρούχα σου και ξαπλώσεις δίπλα μου».

Προστασία στο δρόμο:

- Φρόντισε να είσαι έξω με παρέες και απόφυγε να τριγυρνάς μόνος σου.
- Μη μιλάς σε αγνώστους ή άτομα που δεν γνωρίζεις καλά.
- Βάλε τις φωνές και τρέξε γρήγορα, αν κάποιος προσπαθήσει να σε παρασύρει κάπου απόμερα ή να σε βάλει σε ένα αυτοκίνητο.
- Έχε το νου σου να αρνηθείς, αν είσαι έξω και κάποιος σου προσφέρει χρήματα για να του κάνεις μια χάρη.
- Πρόσεχε στις δημόσιες τουαλέτες και πήγαινε με έναν φίλο, αν αυτό είναι δυνατό. Βγες γρήγορα έξω αν σε πλησιάσει κάποιος.
- Έχε πάντα χρήματα μαζί σου για να γυρίσεις στο σπίτι και μην ξοδεύεις ποτέ αυτά τα χρήματα.

Προστασία στο Διαδίκτυο:
- Ρύθμισε την ασφάλεια του λογαριασμού σου (στο facebook , myspace , friendster κ.λπ.), ώστε να μπορούν μόνο οι «φίλοι» σου να δουν λεπτομέρειες του προφίλ σου.
- Μη δίνεις ποτέ και σε κανέναν τους κωδικούς πρόσβασής σου.
- Χρησιμοποίησε μια φωτογραφία προφίλ που να μη δείχνει το πρόσωπό σου ή να εμφανίζει άλλες πληροφορίες για εσένα.
- Μη δίνεις πληροφορίες για το σχολείο σου, το πού μένεις ή το τηλέφωνό σου.
- Μην κάνεις «φίλους» άτομα που δεν έχεις γνωρίσει προσωπικά.
- Μη συναντάς άτομα που έχεις «γνωρίσει» στο Διαδίκτυο, χωρίς την παρουσία ενός από τους γονείς σου.
- Έχε στο νου σου ότι οι άνθρωποι που γνωρίζεις στο Διαδίκτυο μπορεί να λένε ψέματα για το ποιοι είναι.

Τι να κάνω σε περίπτωση που υποψιάζομαι ή έχω ενδείξεις ότι κάποιος ενήλικος ασελγεί σε βάρος ανηλίκων;

Μπορείτε να απευθυνθείτε:

- στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής - Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (ΓΑΔΑ): Λεωφ. Αλεξάνδρας 173, 3ος όροφος, τηλ. 210 6476370.
- στο Τμήμα Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης: Μοναστηρίου 326, τηλ. 2310 388456, 2310 388457, 2310 388458.

στις κατά τόπους Υπηρεσίες Ασφαλείας των Νομών των υπόλοιπων Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας.

Για αναφορές περιστατικών διαδικτυακής παρενόχλησης - παιδοφιλίας ή παιδικής πορνογραφίας, μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στην ειδική τηλεφωνική γραμμή καταγγελιών 11012 (λειτουργεί όλο το 24ωρο) ή και μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (e-mail) στη διεύθυνση 11012@ hellenicpolice.gr

Οποιαδήποτε πληροφορία ή καταγγελία ελέγχεται από εξειδικευμένο αστυνομικό προσωπικό, προκειμένου να διερευνηθεί και να διαλευκανθεί η υπόθεση

Το πρόβλημα δεν είναι προς τα που θα στρίψεις το τιμόνι

Το πρόβλημα δεν είναι προς τα που θα στρίψεις το τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας

Δηλαδή αν θα πάμε το καράβι αριστερά, στο αριστερό λιμάνι με τις αριστερές υποδομές

Η αν θα πάμε το καράβι δεξιά, στο δεξιό λιμάνι με τις δεξιές υποδομές

Αυτά τα διλήμματα - τα ψευτοδιλήμματα επί των οποίων αναλωνόμαστε κατόπιν προτροπής των εγκληματικά αποπροσανατολιστικών ΜΜΕ, είναι η παγίδα της δημοκρατίας μας

Από την οποία παγίδα για να γλιτώσουμε, πρέπει να εστιάσουμε στην ουσία των προβλημάτων που έχουμε στην Ελλάδα

Η ουσία των προβλημάτων που έχουμε στην Ελλάδα είναι απλή

Ζούμε σε μια χώρα διεφθαρμένη, με έναν κοινωνικό ιστό διαλυμένο από τη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς

Ζούμε σε μια χώρα που ουδεμία υπόθεση διεκπεραιώνεται μέσω της best practice λογικής, έτσι όπως grosso modo έχει επικρατήσει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης

Ζούμε σε μια χώρα που τα ΜΜΕ έχουν το ρόλο που έχει το Χόλλυγουντ για την Αμερική και τους Αμερικάνους. Την παραγωγή μιας πειστικής εικονικής πραγματικότητας. Τη ζωή μεσα σε ένα φαντασιακό περιβάλλον. Την ταύτιση της επιθυμίας με την ασαφή και ευτυχισμένη αυταπάτη

Τόσο απλά είναι τα προβλήματα μας

Θα πω ένα παράδειγμα που συνθέτει και τα τρία αυτά προβλήματα και θα καταλάβετε τι εννοώ

Το Μετρό της Αθήνας. 

Πάμε να δούμε αναλυτικά λοιπόν:

Διεφθαρμένη χώρα: Για την κατασκευή του έργου Μετρό δαπανήθηκαν πολλά δισεκατομμύρια τα οποία υποννοείται ότι δεν τα διαχειρίστηκαν όπως έπρεπε οι αρμόδιοι. Με αποτέλεσμα ενώ είχε προϋπολογιστεί ότι θα έφθαναν για να κατασκευαστούν πχ 10 σταθμοί, τελικά κατασκευάστηκαν 5 σταθμοί μόνο. Από την άλλη, ενώ στο κόστος κάθε σταθμού είχε υπολογιστεί με βάση καθημερινή κίνηση, ότι θα συμπεριλαμβανόταν φύλαξη, καθαρισμός και συντήρηση και έγιναν οι αντίστοιχες προβλέψεις για τις θέσεις προσωπικού, οι προσλήψεις έγιναν με τη μέθοδο του διορισμού από πολιτικούς, και έτσι τελικά βρέθηκαν υπεράριθμοι υπάλληλοι, συσσωρεύοντας ζημιές στη διαχείριση. Οι πρώτες περικοπές όμως, δεν έπληξαν αυτούς που διορίστηκαν, αλλά τα κόστη φύλαξης και καθαριότητας που είχαν προϋπολογιστεί στο αρχικό budget της διαχείρισης! Αποτέλεσμα  της διαφθοράς στο παράδειγμα μας είναι το οικονομικό κόστος του επιπλέον δανεισμού για να αποπερατωθεί το έργο. Από την άλλη μεριά επειδή οι σταθμοί δε συντηρούνται, απαξιώνονται ως κοινωνικό αποτέλεσμα (βρωμιά, άστεγοι, κακή καθημερινότητα κλπ) με αποτέλεσμα τις αντιδράσεις των πελατών του Μετρό που πληρώνουν μεγάλο εισιτήριο για χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών

Παράλογη διαχείριση (κόντρα στα best practice): Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν μπάρες δίπλα στα ακυρωτικά μηχανήματα. Έτσι, εάν δεν ακυρώσεις το εισιτήριο που αγόρασες, δε μπορείς να εισέλθεις στην αποβάθρα και να πάρεις το τρένο. Στην Ελλάδα κανείς δε σκέφτηκε (ούτε οι κοσμογυρισμένοι σύμβουλοι που σχεδίασαν τις αποβάθρες--βλέπε παραπάνω κατηγορία διαφθοράς) να βάλει μπάρες δίπλα στα μηχανήματα, με αποτέλεσμα για τον έλεγχο των εισιτηρίων να χρειάζεται να προσληφθούν επιπλέον υπάλληλοι ως ελεγκτές. Υπάρχει η υπόννοια επίσης, ότι το σκέφτηκαν μεν να βάλουν μπάρες, αλλά τελικά επικράτησε η λογική των προσλήψεων έναντι του best practice αυτόματου τρόπου να ελέγχεις τα εισιτήρια και άρα να ελαχιστοποιείς τις απώλειες από την εισιτηριο-αποφυγή (βλέπε επίσης παραπάνω--διαφθορά και διαπλοκή). Αποτέλεσμα είναι ότι οι επιβάτες δεν πληρώνουν εισιτήριο και το Μετρό χάνει πολλά λεφτά καθημερινά. Από την άλλη έλεγχοι δε γίνονται διότι ατύπως έχει δωθεί γραμμή να υπάρχει ανοχή λόγω της κρίσης (άρα νομιμοποίηση των κλεφτών, έναντι όσων πληρώνουν κανονικά). Στο τέλος της ημέρας τα ταμεία είναι ελλειμματικά και χρειάζονται κρατική ενίσχυση.

Το Χόλυγουντ της Ελλάδας: Θα θυμάστε όλοι τις εποχές 2004 όταν το Μετρό της Αθήνας ήταν καινούργιο και διαφημιζόταν ώς το καλύτερο της Ευρώπης. Με έργα τέχνης σε κάθε σταθμό, μάρμαρα, ευγενικούς υπαλλήλους και τις ξεναγήσεις του πρωθυπουργού σε κάθε νέα σήραγγα που εγκαινιαζόταν. Τις εκδηλώσεις στους χώρους του Συντάγματος, τα μεγαλόπνοα σχέδια για δικτύωση όλης της πρωτεύουσας αλλά και του λεκανοπεδίου με τον προαστιακό σιδηρόδρομο. Τις μεγαλόστομες εξαγγελίες για την Ελλάδα που αλλάζει σελίδα και εκσυγχρονίζεται (Στο Λονδίνο έχουν μετρό από το 1863...) καθώς και την ικανότητα των Ελλήνων μηχανικών που είναι τα καμάρια του Πολυτεχνείου μας. Τις ιστορίες που γράφτηκαν για το Μετρό, από χρονογραφήματα μέχρι λογοτεχνία, μέχρι και σήριαλ που γυρίστηκαν. Η καλλιέργεια ενός μύθου, μιας εικόνας, κυρίως για τους ανθρώπους που ζούσαν εκτός Αθηνών, στην επαρχία αλλά και στο εξωτερικό. Από την άλλη μεριά όταν άρχισαν οι μαύρες τρύπες των εσόδων, αλλά και η έλευση της Τροϊκα, το ελληνικό Χόλυγουντ το πήρε αλλιώς. Από την ανάποδη. Και τι δεν ακούσαμε τότε. Για τους βυσματίες του Στυλιανίδη, για τα ρουσφέτια εκτός ΑΣΕΠ των υπολοίπων υπουργών, για τους αλήτες συνδικαλιστές που κάνουν συνέχεια απεργία για να κρατήσουν τα κεκτημένα τους, για τα "φαγωμένα" χρήματα των επιδοτήσεων που μας καθήλωσαν τόσα χρόνια και δεν ανοίξαμε τους έτοιμους σταθμούς, για την απουσία σοβαρής διαχείρισης από την εταιρεία Μετρό, για σταθμούς στο έλεος των χημικών από τα ΜΑΤ τις ημέρες των διαδηλώσεων. Από το ζεστό στο κρύο, με λίγα λόγια. Από την αποθεώση στην απαξίωση και τούμπαλιν.

Είναι λοιπόν φανερό στον καθένα μετά από αυτό το απλό παράδειγμα, ότι υπάρχουν ουσιώδη προβλήματα να λυθούν

Προβλήματα λογικής, επιχειρηματικής πρακτικής και κοινωνικού οφέλους

Η επίλυση αυτών των προβλημάτων δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι αντικείμενο πολιτικής παρέμβασης ή πολιτικής συζήτησης

Δεν επιτρέπεται σε μια δημοκρατία να λέμε ότι ο δεξιός θα φέρει φιλελεύθερο πνεύμα στο Μετρό και ο αριστερός σοσιαλιστικό

Η δημοκρατία απαιτεί να λειτουργεί το μετρό. Να υπάρχει το μετρό. Να εξυπηρετεί καλά και ορθά την κοινωνία. Να παράγει κοινωνικό όφελος και να μη δημιουργεί δυσανάλογο κοινωνικό κόστος

Αυτό είναι ο μπούσουλας της ορθής διακυβέρνησης μιας χώρας, και όχι αν το κράτος πρέπει η δεν πρέπει να παρεμβένει και το αν τα φαρμακεία θα πρέπει η δεν πρέπει να ανοίγουν τα σαββατοκυριακα.

Ας συγκεντρωθούμε λοιπόν να αποκαταστήσουμε απο κοινού τους θεσμούς, τη διαφάνεια, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης

Ας συγκεντρωθούμε να εφαρμόσουμε επιτέλους απλές αρχές εταιρικής διακυβέρνησης. Απλά και αυτονόητα πράγματα.

Και μετά -πολύ μετά- θα έχουμε την πολυτέλεια να κικιρίζουμε στα κανάλια για τις....ιδεολογίες μας, τα πιστεύω και τα θέλω μας, τους Ζίζεκ και τους Φρήντμαν του πλανήτη αυτού

Με τα ίδια υλικά δεν αλλάζει τίποτα

Χτές διάβασα ένα άρθρο του Μπάμπη Παπαδημητρίου στην Καθημερινή με τίτλο Γιατί μεγαλώνει το δημόσιο χρέος

Σε αυτό το άρθρο σύντομα και περιεκτικά παρουσιάζονται μερικοί αριθμοί τους οποίους αναπαράγω εδώ για να καταλάβουμε λίγο:

• Μέχρι το 2003 έχει καταγραφεί 160 δις χρεος συσσωρευμένο (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, η εποχή Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες)
• 2003-2007 προσετέθησαν στο υπάρχον δημόσιο χρέος ακόμα 80 δις και φτάνουμε στα 240 δις χρεος (κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή)
• 2008-2009 προσετεθησαν ακομα 60 δις και φτασαμε συνολικά στα 300 δις (κυβέρνηση Κωστα Καραμανλή)
• Ενώ μπαίνουμε στο μνημόνιο με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ Γεωργίου Παπανδρέου τα χρέη συνεχίζουν να προστίθενται
• 2010-2012 προσετέθησαν ακόμα 62 δις αρα φτανουμε στα 370 δις το 2012 (κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπαδήμου και στη συνέχεια τρικομματική με Αντώνη Σαμαρά)
• Παρότι γίνονται διάφορα κουρέματα πέφτουμε στα 309 δις, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας σήμερα

Και ο πλέον εμπαθής μπορεί να βγάλει το αβίαστο συμπέρασμα ότι επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή προσετέθησαν στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας 140 δις ευρώ.

Δηλαδή μέσα σε 5 χρόνια προσετέθησαν στο δημόσιο χρέος, όσα χρήματα είχαν συσσωρευτεί επί σχεδόν 23 χρόνια διαδοχικών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας

Για κάποιο περίεργο λόγο, όσοι κυβέρνησαν τη χώρα εκείνη την εποχή, απολαμβάνουν μιας ιδιότυπης ομερτά, μιας ασυλίας που είναι τουλάχιστον σκανδαλώδης

Όσοι ευθύνονται για το γεγονός ότι η Ελλάδα έμεινε εκτός αγορών, χρεοκοπώντας, ενώ οι ίδιοι διόριζαν τουλάχιστον 150.000 κομματικά παιδιά σε διάφορες θέσεις, δίνοντας την τελική σπρωξιά στο δημοσιονομικό γκρεμό, είναι ελεύθεροι

Και όχι μόνο είναι ελεύθεροι, αλλά δεν τους έχει κανείς ποτέ και για κανένα λόγο εγκαλέσει ούτε για τους τύπους

Αντιθέτως, η δικτατορία και το παρακράτος των ΜΜΕ (στα οποία αναφέρθηκα σε προηγούμενη μου ανάρτηση καθόλου τυχαία) "εξαφάνισε" κάθε αναφορά σε όσους μας κατέστρεψαν, προκαλώντας μια πολυδιάστατη κρίση στην πατρίδα μας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα παιδιά μας

Το ίδιο παρακράτος των ολιγοκρατών και της σκοτεινής οικονομικής συνδιαλλαγής και διαπλοκής, μεθόδευσε την έλευση του Παπανδρέου στην εξουσία, πετώντας την καυτή πατάτα των ευθυνών από τα χέρια του Βούδα της πολιτικής που έκτοτε αποσύρθηκε από το προσκήνιο, στο ησυχαστήριο του στη Ραφήνα

Ο Παπανδρέου από αδιευκρίνιστα ελατήρια (που εγώ προσωπικά θεωρώ πως ΔΕΝ ήταν ιδιοτελή, αλλά πως επρόκειτο για αφελή και καλοπροαίρετο πρόσωπο) δέχτηκε την πρόκληση παραλαμβάντας το χάος

Αντί ο ίδιος να βγεί και να ζητήσει συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, ώστε προεδρεύοντος του αρχηγού του κράτους, να θέσει τον πήχη του προβλήματος στο πραγματικό του ύψος (δηλαδή την επαπειλούμενη εθνική τραγωδία και άρα να θέσει προ των ευθυνών τους, όλους τους εμπλεκόμενους μέχρι τότε) έκανε μερικές καταστροφικές επιλογές

Αφενός έβαλε το ΠΑΣΟΚ να σηκώσει το βάρος της ευθύνης για τις συμφωνίες των Μνημονίων, κάτι το οποίο διέλυσε το ΠΑΣΟΚ μιας και το ΠΑΣΟΚ (αλλά και κανένα ελληνικό κόμμα) δεν είχε ποτέ κληθεί να διαχειριστεί τέτοιας έκτασης εθνική τραγωδία (αλλά να μοιράζει λεφτά και να κάνει συμμαχίες)

Αφετέρου βγήκε ο ίδιος αλλά και ο ανεκδιήγητος Παπακωνσταντίνου και διατυμπάνισαν σε κάθε γωνιά της γης, ότι η Ελλάδα είναι κατεστραμμένο κράτος, δημιουργώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλο το καπιταλιστικό σύστημα της αγοράς, που είναι γνωστό πως δομείται και εδράζεται στις αρχές της πίστης, της διασυνδεσιμότητας αλλά και της αλληλεξάρτησης, σε μέγιστο βαθμό

Σήμερα, με την έλευση της τρικομματικής κυβέρνησης υπό τον άχρηστο αλλά και ακροδεξιών φρονημάτων Σαμαρά, επιχειρείται να αναστραφεί το κλίμα και να δημιουργηθεί τεχνηέντως μια ευφορία περί ανάπτυξης και δήθεν μεταστροφής των διαθέσεων της διεθνούς κοινότητας απέναντι στη χώρα

Προς αυτή την κατεύθυνση μας λένε για τους Κινέζους, για τις αποκρατικοποιήσεις, για την αύξηση των τουριστών που θα έρθουν το καλοκαίρι, για την έναρξη των δημόσιων έργων, για την απογείωση του χρηματιστηρίου αξιών

Όμως, αυτό που θέλουν να πετύχουν δεν είναι άλλο από την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος προς την Ελληνική αγορά, ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να καταφύγει εκ νέου στο διατραπεζικό δανεισμό αλλά και την έκδοση ομολόγων που θα γίνουν διαπραγματεύσιμα σε όλες τις αγορές της Ευρώπης---όπως γινόταν πρίν

Με λίγα λόγια τους ενδιαφέρει να παρουσιάσουν -για μια ακόμη φορά- όμορφους αριθμούς για να συνδεθούμε στο σύστημα του διεθνούς δανεισμού. Δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται -όπως υποκριτικά μας λένε- ώστε να δημιουργηθεί εκ νέου μια μαγιά παραγωγικής δραστηριότητας στη χώρα

Για το λόγο αυτό έχουν βρεί το χρηματικό "πλεόνασμα" των μνημονιακών μέτρων, μέσα από ανήθικες περικοπές, εξουθενωτική λιτότητα προς τους πλέον αδύναμους και οικονομικά  ασθενείς της χώρας και βάρβαρη εξάρθρωση της αγοράς εργασίας υπέρ των βιομηχάνων και των μεγάλων αλυσίδων διανομής και διάθεσης των προιόντων στην αγορά

Όχι μόνο μεταρρυθμίσεις δεν έχουν κάνει, αλλά έχουν διαλύσει την Ελληνική κοινωνία.

Έχουν καταχεριάσει μισθούς, συντάξεις, μικροκαταθέσεις και μικρή επιχειρηματικότητα, και έχουν υποθηκεύσει για τα επόμενα χρόνια την περιουσία του κράτους.

Μέσα από τον τεράστιο δανεισμό-εξάρτηση-εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας από τη Γερμανία, τις διακριτικές αποκρατικοποιήσεις υπέρ ημετέρων "κολλητών", την συνεκμετάλλευση ή την πλήρη απόδοση των φυσικών πόρων της Ελλάδας στους γεωπολιτικούς μας "πάτρωνες" και την εξώθηση σε μαζική μετανάστευση όσων νέων επιστημόνων θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μια καλύτερη κοινωνία, μέσα από αγώνες και δημοκρατικές δράσεις

Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι μια αυταρχική χειραγώγηση και μια ολοσχερής κατάλυση κάθε έννοιας οικονομικής ελευθερίας και δημοκρατικής διάρθρωσης της Ελληνικής κοινωνίας

Είναι μια επιστροφή σε σκοτεινές εποχές της ιστορίας μας, πλήρους υποταγής στις υποδείξεις αλλότριων συμφερόντων και πλήρους ελέγχου του κοινωνικού συνόλου μέσα από τη βία και τα εκβιαστικά διλήμματα

Το ακτιβιστικό χέρι της Νέας Δημοκρατίας, η Χρυσή Αυγή, βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση, αποπροσανατολίζοντας το λαό από τα όσα και όσους συθέμμελα ξεριζώνουν κάθε κατάκτηση και κάθε κατοχυρωμένο δικαίωμα του, μετά την πτώση της χούντας και την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή

Στόχος τους?

Να ξαναχτίσουν με άλλο προσωπείο, την ίδια διάτρητη, σκαιά και τριτοκοσμική παράγκα διαπλοκής και παρακρατικής δράσης των θεσμικών ελίτ, που μέχρι σήμερα κυβερνούσε τον τόπο.

Πείθοντας το λαό πως έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, άλλοτε μέσω των -ολότελα απαξιωμένων- εκλογών και άλλοτε χρησιμοποιώντας τον -τάχα μου- δημόσιο έλεγχο της δημοκρατίας από τα κίτρινα και κρατικώς επιχορηγούμενα ΜΜΕ

Με τα ίδια υλικά όμως, δε γίνεται ποτέ να φτιάξεις άλλο αποτέλεσμα, όσο και να χρησιμοποιήσεις πιο σύγχρονες και επίκαιρες "τεχνικές" δράσης

Στο τέλος της ημέρας, οι Έλληνες βρισκόμαστε να χρωστάμε άπειρα λεφτά, να είμαστε πολύ-πάρα πολύ φτωχότεροι, να έχουμε φιμωθεί και το κυριότερο:

Να μην έχουμε καμία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, παρά μόνο να είμαστε εξαρτημένοι από τις δικές τους σαδιστικές νεοφιλελεύθερες ορέξεις

Ας καταλάβουμε, ότι ούτε μαζί τα φάγαμε, ούτε μαζί κυβερνήσαμε και ας πάψουμε να νιώθουμε υπόλογοι που ζήσαμε σαν ελεύθεροι πολίτες με αρκετά οικονομικά μέσα, σχεδόν σαν ομότιμοι Ευρωπαίοι

Αυτή είναι η μοίρα μας, δηλαδή να διεκδικούμε το καλύτερο

Και όχι να βρισκόμαστε με το -έτσι θέλω- κάποιων ισχυρών, σε καθεστώς ιδιότυπης σκλαβιάς, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη.........

Τα ΜΜΕ και ο ρόλος τους

Πρόσφατα, παρευρισκόμενος σε ένα επαγγελματικό σεμινάριο βρέθηκα σε μια συζήτηση-παρουσίαση ενός εξαιρετικού ανθρώπου, του οποίου την ιδιότητα και το όνομα δεν έχω το δικαίωμα να αποκαλύψω

Ο καλός αυτός άνθρωπος ανεμείχθη ως όργανο των ελεγκτικών αρχών στο σκάνδαλο Κοσκωτά, το οποίο όπως θυμάστε συνετάραξε την πολιτική σκηνή και το ποινικό δίκαιο της εποχής του "βρώμικου ΄89"

Μετά την παρουσίαση του κυρίου αυτού, που αναφερόταν στο έγκλημα της υπεξαίρεσης και στη συνέχεια στο ξέπλυμα βρόμικου χρήματος που συστηματικά διέπραττε ο Κοσκωτάς από το 1980 μέχρι το 1988 περίπου, τον ρώτησα: "Διαπιστώσατε κύριε εσείς κάποια ανάμιξη του Ανδρέα Παπανδρέου στην υπόθεση? Πήρε λεφτά από τον Κοσκωτά?"

Ο άνθρωπος μου απάντησε πως όχι μόνο καμία σχέση δεν απεδείχθη, αλλά ούτε και τα περίφημα pampers υπήρξαν ποτέ, αλλά ούτε και ο φερόμενος ως πρωτεμπνευστής τους ο Λούβαρης αποδείχτηκε να έχει κάποια σχέση με το θέμα

Ο Κοσκωτάς ήταν ένας ευφυέστατος κλέφτης και τίποτα παραπάνω. Κλέφτης

Ωστόσο -κατά τη μαρτυρία του εισηγητή μας- όταν πλέον είχε αποκαλυφθεί ο ρόλος του Κοσκωτά ως εγκεφάλου του μεγαλύτερου εγκλήματος υπεξαίρεσης στα Ελληνικά τραπεζικά χρονικά, ο ίδιος ενδεχομένως για να κλείσει κάποια "συμφωνία" και να φάει λιγότερη φυλακή (καταδικάστηκε πρωτοβάθμια σε τρις ισόβια για την υπεξαίρεση 37,5 δις δραχμές από την Τράπεζα Κρήτης) δελεάσθηκε από πολιτικούς κύκλους μη προσκείμενους στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να εμπλέξει στελέχη του ΠΑΣΟΚ καθώς και τον ίδιο τον Ανδρέα, ούτως ώστε η επερχόμενη πολιτική εκλογική αναμέτρηση να χρωματιστεί επικοινωνιακά

Τελικά όπως θυμόμαστε, ο ωφελημένος του σκανδάλου αυτού ήταν ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, που εξελέγησαν πανηγυρικά με φόντο την εικόνα του άρρωστου αν και  ηθικά δικαιωμένου Παπανδρέου.

Κάπου εδώ τελειώνει η αφήγηση και το μυαλό λειτουργεί υπερωρίες για να ανασύρει τις εικόνες της εποχής, την έκταση των δημοσιευμάτων, τη σκανδαλολογία και τα όσα διαδραματίζονταν στις οθόνες του Ελληνικού λαού (ήταν η πρώτη φορά που συνεδρίαση του ειδικού δικαστηρίου μεταδόθηκε ζωντανά από τα κανάλια)

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι εφημερίδες, με την τροπή που είχαν δώσει στο θέμα, ανάγοντας το σε εξέχον και μείζον πολιτικά ζήτημα, διαμόρφωσαν ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Επηρέασαν κατάφωρα το εκλογικό σώμα, καθοδηγώντας τις προτιμήσεις των αναποφάσιστων, χειραγωγόντας το θυμικό των ανθρώπων που καθημερινά βομβαρδίζονταν με λυσσαλέο και επαίσχυντο τρόπο χάριν....του ρεπορτάζ και της ανάγκης να...λάμψει η αλήθεια

Το παραδειγμα αυτό λοιπόν, από την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας το έφερα στην επιφάνεια ξανά γιατί έχω καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα που αφορούν την πολιτική διακυβέρνηση της χώρας μας

Ότι δηλαδή, στην ιδιότυπη δημοκρατία "ελληνικού τύπου" που αυτή τη στιγμή αναδιαμορφώνεται ώστε να ξαναμοιράσει την τράπουλα της διαπλοκής, τα ΜΜΕ κατέχουν ρόλο που αντιβαίνει στην πράξη της συνταγματική τους επιταγή.

Δηλαδή την προαγωγή του δημόσιου ελέγχου και την προάσπιση των συνταγματικών ελευθεριών του λαού, μέσα από την διερεύνηση της αλήθειας και τη δημοσιότητα

Τα ΜΜΕ της Ελλάδας με τη δράση και το ρόλο τους, έχουν εκτραπεί από το θεσμικό τους ρόλο, ολοκληρωτικά, διαστρέφοντας την πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό που πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι τους παραπληροφορεί και κιτρινίζει, με σκοπό την αλλοίωση της ποιότητας και των θεσμών της Δημοκρατίας μας.

Ότι έχει απομείνει δηλαδή από αυτή, έτσι όπως την έχουν καταντήσει τα συνεταιράκια της τρικομματικής και ο τζουτζές αρχικλόουν της αριστεράς Αλέξης Τσίπρας

Ο πραξικοπηματικός ρόλος των ΜΜΕ της Ελλάδας, δεν αναδεικνύεται μόνο από την επιρροή τους σε θέματα πολιτικού αποτελέσματος και καθημερινότητας.

Αλλά αν προσέξουμε καλύτερα, φανερώνεται από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του κλάδου με τη δαιδαλώδη, πολυσχιδή και περίπλοκη διάρθρωση που στηρίζεται στη βάση του από μεγάλα κεφάλαια συμφερόντων που δεν έχουν καμία σχέση με εκδοτικές δραστηριότητες. Αλλά δραστηριοποιούνται σε κατασκευαστικούς τομείς, βιομηχανία, άμυνα, εμπόριο, υγεία κλπ

Υπάρχουν πάρα πολλές εφημερίδες. Πολλά κανάλια. Πολλά sites. Πολλά ραδιόφωνα. Δεν είναι παράξενο αυτό? Σε μια τόσο μικρή χώρα, με ούτε έντεκα εκατομμύρια πληθυσμό?

Υπάρχουν χιλιάδες δημοσιογράφοι, χιλιάδες σχολιαστές και αρθρογράφοι, ακόμα και φοιτητές από τις σχολές δημοσιογραφίες ή ΜΜΕ, παράγουν τεράστιες ποσότητες κειμένων και δοκιμίων που κατακλύζουν το περιβάλλον μας. Δημιουργώντας τεράστιο όγκο επικοινωνιακού "θορύβου"

Από αυτό τον όγκο πληροφορίας, τα μισά είναι αναπαραγωγές και αντιγραφή κάποιων άλλων, με στόχο την ποσοτική αλλοίωση στην πίτα της διαφήμισης και τις πωλήσεις, ενώ ένα ελάχιστο ποσοστό αφορά το πραγματικό ρεπορτάζ, είτε αυτό είναι πολιτικό, είτε είναι δικαστικό, είτε αθλητικό

Όταν λέμε ρεπορτάζ μιλάμε για έρευνες εις βάθος, με σοβαρότητα, στοιχεία και εξονυχιστικό έλεγχο κάθε παραμέτρου. Τέτοια ρεπορτάζ έχουν ανεβάσει και κατεβάσει κυβερνήσεις, είναι γνωστό αυτό. Στην Ελλάδα όμως το είδος απουσιάζει ολοσχερώς. Γιατί άραγε?

Γιατί άραγε τα ΜΜΕ παρότι έχουν χρεοκοπήσει από καιρό στη μνημονιακή Ελλάδα, στηρίζονται και αναδιαρθρώνονται και επεκτείνονται και ξαναζωντανεύουν και συνεχώς τρομοκρατούν τον κόσμο με αρνητικές ειδήσεις?

Γιατί αναλώνονται στη δημιουργία εντυπώσεων και δεν εντρυφούν στο βάθος των πραγμάτων?

Γιατί "φτιάχνουν κλίμα" αντί να πληροφορούν?

Μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες έχουν τόση δύναμη οι μεσάζοντες της ενημέρωσης, ώστε να μπορούν να παρουσιάσουν τα γεγονότα κατ' αυτό τον τρόπο, που αντιβαίνει ολότελα και φανερά, το συνταγματικό τους ρόλο

Μόνο τριτοκοσμικοί λαοί επηρρεάζονται άκριτα και σε τέτοιο βαθμό από ΜΜΕ που βρίσκονται υπό τον έλεγχο πανίσχυρων επιχειρηματικών ομίλων-καρτέλ με προφανή διαπλοκή με τις κυβερνήσεις τους

Μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες τα ΜΜΕ έχουν υποκαταστήσει κατ' αυτό τον τρόπο, το δημόσιο διάλογο και το επίπεδο της συζήτησης που πρέπει να προάγει η κοινωνία με τους μηχανισμούς της, ώστε να παράγεται πολιτική και προτάσεις πολιτικής

Συσκοτίζοντας την αλήθεια, αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες, εκβιάζοντας προς κάθε κατεύθυνση, ξεπουλώντας κάθε έννοια ηθικής και εντιμότητας, αλλοτριώνοντας το ίδιο το πολίτευμα

Που το υποβιβάζουν σε κάτι άλλο κατώτερο, ενστικτώδες συνώνυμο της βίας και της ανομίας

Ίσως ο ιστορικός του μέλλοντος αποφασίσει κάποτε να ασχοληθεί με τον βαρύνοντα ρόλο των ΜΜΕ στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας

Θα έχει πολλούς τόμους γεγονότων να γράψει, γεμάτους με Κοσκωτάδες και διάφορα άλλα φρούτα....εποχιακά και μη

Εγώ θα περιμένω πάντως....

Η Αντζελίνα

Το θέμα των ημερών είναι η διπλή μαστεκτομή στην οποία υπεβλήθη η διάσημη ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί, λόγω πιθανότητας εμφάνισης καρκίνου, κατόπιν των αποτελεσμάτων των γονιδιακών τεστ στα οποία υπεβλήθη

Το θέμα των ημερών, έχει εξαντληθεί στο διαδίκτυο και τις εφημερίδες και όπως συνήθως, λόγω του ότι αφορά ένα διάσημο άτομο, έχουν σχηματιστεί δύο στρατόπεδα:

• Όσοι λένε μπράβο Αντζελίνα που με τη δημοσιοποίηση του θέματος του αφυπνίζεις συνειδήσεις και θέτεις σε εγρήγορση τις γυναίκες για τον καρκίνο του μαστού και την πρόληψη. 
• Από την άλλη όσοι καταγγέλουν την Αντζελίνα ώς υποκρίτρια η οποία χρησιμοποιεί την περιπέτεια υγείας της προκειμένου να βρίσκεται στην επικαιρότητα και να αυτοπροβάλλεται, ενισχύοντας ένα συγκεκριμένο δημόσιο προφίλ που από χρόνια έχει χτίσει με διάφορες δράσεις φιλανθρωπίας και ακτιβισμού

Πιστεύω ότι η περίπτωση της κοπέλας, όπως και η περίπτωση άλλων διασήμων προσώπων, χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση, προκειμένου να καταλάβουμε πως λειτουργεί όλο αυτό το σύστημα.

Το σύστημα του show business και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης--διότι περί αυτού πρόκειται τελικά. Το πως λειτουργεί το μήνυμα. Οι δημόσιες σχέσεις

Η Τζολί είναι μια επιχείρηση. Μια ανώνυμη εταιρεία. Υπάρχει μεν το φυσικό πρόσωπο, η ίδια ως άνθρωπος, ως υλική ύπαρξη. Όπως υπάρχει και ο διευθύνων σύμβουλος σε κάθε επιχείρηση, το αφεντικό με λίγα λόγια.

Υπάρχει όμως και όλο το κέρδος που προκύπτει από την ανάμιξη της ίδιας στο επάγγελμα της, σε διάφορες δραστηριότητες, σε εκδηλώσεις, σε σχέσεις, σε διαφημίσεις, σε άλλα προιόντα. Το κέρδος αυτό από την εκμετάλλευση της Τζολί ως δημοσίου προσώπου, είναι κάτι ξέχωρο από την ατομική της υπόσταση. Είναι παράγωγο της. Είναι εμπόρευμα.

Άρα η διαχείριση της εικόνας του εμπορεύματος "Αντζελίνα", αφορά τη δεύτερη κατηγορία, την επιχείρηση Αντζελίνα και όχι τη γυναίκα Αντζελίνα

Μέσα από αυτή την ανάλυση γίνεται αντιληπτό ότι το μήνυμα της Αντζελίνα, μπορεί πράγματι να έχει δύο ερμηνείες. Άρα και τα δύο στρατόπεδα που λυσσομανάνε να βρούν το δίκιο τους, έχουν....δίκιο. Εξαρτάται από ποιά μεριά αναλύεις κάθε φορά.

Αν αναλύεις ως προς το ανθρώπινο στοιχείο--για τη γυναίκα Αντζελίνα, πράγματι έχεις κάθε λόγο να υποστηρίζεις ότι το μήνυμα της "από γυναίκα σε γυναίκα" έχει στοιχεία φιλικής παραίνεσης-εξομολόγησης. Ότι η Αντζελίνα είναι "μια απο εμάς" και μεταξύ κομμωτηρίου, εργασίας, σπιτιού, παιδιών και τσατ στο ίντερνετ, εκμηστηρεύτηκε την περιπέτεια της με στόχο να προειδοποιήσει τις φίλες της. Γιατί δεν τις ξεχωρίζει από την ίδια.

Εκείνη τη στιγμή η Αντζελίνα απεκδύεται το ρόλο της σελεμπριτουά διάσημης περσόνας και γίνεται μια αθώα, ευάλωτη γυναίκα, χτυπημένη από την επάρατη νόσο. Σύρεται στην ταπεινότητα, το άγχος, τα έξοδα και την ταλαιπωρία της ιατρικής περιπέτειας, λερώνει το απαστράπτον ιδανικό της προσωπείο, τσαλακώνει την αγέρωχη ζωή της, ενώνεται με τον πόνο και τα προβλήματα χιλιάδων άλλων κοριτσιών που βιώνουν το γολγοθά.

Αν αναλύεις ως προς την εταιρεία "Αντζελίνα" τότε το θέμα αλλάζει. Η εταιρεία ενδιαφέρεται να διατηρεί και να επεκτείνει τη φήμη των προϊόντων της. Να στηρίζει την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει. Να ενισχύει την ευθύνη της απέναντι στην κοινωνία για συμμόρφωση σε νομικούς και -κυρίως- ηθικούς κανόνες. Να προάγει δραστηριότητες που θα ενισχύουν τον κοινωνικό της ρόλο μέσα από την επιχειρηματικότητα.

Να δείχνει με λίγα λόγια ένα περισσότερο ανθρώπινο πρόσωπο, πιο κοντά στον τελικό καταναλωτή. Να κάνει τον πελάτη να αισθάνεται ξεχωριστός μέσα απο την κατανάλωση του προϊόντος η της υπηρεσίας που προσφέρει η ίδια. Μέρος της "οικογένειας", πιστό ακόλουθο, believer του οράματος της και πρεσβευτή δια της "world of mouth" διαφήμισης, που έχει αποδειχτεί από έρευνες πως είναι και η πειστικότερη μορφή διαφήμισης.

Δεν πρόκειται να πάρω θέση σε αυτό το debate αναφορικά με την κυρία Αντζελίνα. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα της κατά την άποψη μου, είναι ότι δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει, τα πραγματικά της κίνητρα.

Το λόγο που κατα βάθος την ώθησε να κάνει γραπτή δήλωση στους New York Times και όχι για παράδειγμα στο Hello ή σε κάποιο άλλο εξειδικευμένο έντυπο.

Ώστε ο κάθε άνθρωπος να μπορεί να καταλάβει και να πάρει σαφή θέση, είτε υποστηρίζοντας τις αγαθές προθέσεις της, είτε να κριτικάρει την επιχειρηματική της λογική.

Σε κάθε περίπτωση, ας της ευχηθούμε καλή ανάρρωση από τις περιπέτειες υγείας της και ας ελπίσουμε ότι η ιατρική στο μέλλον θα γλιτώσει πολλές γυναίκες στον κόσμο από προβλήματα και διλήμματα.

Ζώντας με το παρελθόν

Κάθησα χτες αποκαμωμένος από τη δουλειά, να χαζέψω στην τηλεόραση. Ειδήσεις, εικόνες και διαφημίσεις ξεκίνησαν το χορό τους μπροστά στα μάτια μου. Το ψυχοπλάκωμα άρχισε να διαστρωματώνεται σαν κρέμα σαντιγύ και η πίκρα να φτιάχνει φλούδες-φλούδες τη γέμιση μιας σουρεάλ τούρτας "ψυχαγωγίας"

Πικράθηκα. Στη στιγμή μια εικόνα παρακμής σχηματίστηκε στο κεφάλι μου. Μια εικόνα παρακμής χωρίς παρακμή, αλλά χωρίς ζωή, χωρίς παρόν και δίχως μέλλον. Βγαλμένη από ένα παρελθόν που με δάκρυα αποχαιρετήσαμε εδώ και πολλά χρόνια. Νομίζοντας ότι πάμε μπροστά. Ότι προοδεύουμε. Ότι αλλάζουμε. Έτσι γενικώς

Και όμως. Ίσως γιατί δεν έχει μείνει κάτι άλλο, λιβανίζουμε και προσκυνάμε σαν τον επιτάφιο του Πάσχα, το ένδοξο μας παρελθόν. Μιλάμε και θαυμάζουμε τα επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων, ασχέτως του αν βρισκόμαστε 2500 χρόνια μετά. Ξεσπαθώνουμε για το Βυζάντιο και τους Παλαιολόγους, λες και τους είδαμε να κόβουν βόλτες στη γειτονιά. Δακρύζουμε για τον Μακρυγιάννη, τον Κολοκοτρώνη, τον Καποδίστρια, τον Τρικούπη, το Βενιζέλο (μουτζώνοντας τη Βουλή) λες και θα ανέβουν στο βήμα να νομοθετήσουν Όμως οι Αρχαίοι και οι ήρωες του παρελθόντος έχουν κάθε δικαίωμα να είναι πρότυπα, γιατί έστω κι αν δεν τους γουστάρεις, έχουν περάσει τόσα χρόνια, που ότι και να πείς, δεν αποδεικνύεται. Βρίσκονται στην προθήκη με τα τρόπαια.

Και τα τρόπαια -έστω τα δανεικά- είναι παντοτινά. Και αναλλοίωτα στο υποσυνείδητο ενός φετιχιστή λαού όπως οι Έλληνες. Που ζουν με τους μύθους τους και το 12άθεο στη νιρβάνα του Ολύμπου--κι άσε τον κόσμο της Μέρκελ να καίγεται, ναούμε...

Να αποδώσεις τιμές στο Νίκο Γκάλη μετά από 30 χρόνια? Ποτέ δεν είναι αργά!! Και σύσσωμη η αθλητική δημοσιογραφία να χειροκροτά για τα μπασκετικά μάρμαρα του παρθενώνα--μάλιστα, πολύ ωραία, άψογα. Κι ας σκέφτομαι πως μετά το Γκάλη δε συνέβη τίποτα. Δε βγήκε άλλος Γκάλης.

Ένα παράδειγμα λέω. Στην τελική ο θριαμβευτής Ολυμπιακός πήγε επίσκεψη στον Πρόεδρο και του έδωσαν και φανέλα. Αναρρίγησε το γάβρικο ελληνικό έθνος του λεβέντη Πειραιά και τηλεμεταφερθήκαμε στο 2004, που η Ελλάς ανέβηκε στο θρόνο της πρωταθλήτριας ποδοσφαίρου. Άλλη μια ανάμνηση ήρθε με σάρκα και οστά στο τραπέζι μας, να την κοιτάξουμε και να νιώσουμε υπερήφανοι. Η μήπως να θυμόμαστε ότι λίγα χρόνια πριν ήμασταν βασιλιάδες ενώ σήμερα οι επαίτες και οι ξεφτίλες της Ευρώπης?

Μετά έπαιξαν μια άλλη είδηση. Στο γήπεδο μπάντμιντον σύσσωμη η πνευματική και πολιτική ηγεσία του τόπου, απότισε φόρο τιμής και αφοσίωσης στον λατρεμένο Μίκη. Όχι--το ρολόι δεν έδειχνε 1973, αλλά 2013--δεν έκανα λάθος εγώ. 40 χρόνια μετά, η Ελλάδα ακούει Μίκη, δεν έχουμε κάτι καλύτερο να δείξουμε, κάτι ομορφότερο και πιο σοφιστικέ. Από το μαυροφορεμένο συνθέτη να διευθύνει στα γήπεδα της μεταπολίτευσης και τη Φαραντούρη με πάθος να ερμηνεύει. Η μπορεί και να έχουμε αλλά δε θέλουμε βρε αδερφέ. Το παρελθόν μας είναι ένδοξο και πάνω απ όλα ότι και να πείς δεν αποδεικνύεται. Ούτε αρνητικό, ούτε θετικό. Ποιός είσαι εσύ που θα ρωτήσεις?

Εμφανίστηκε και ένας καλλιτέχνης κάποιος Λεμπεσόπουλος, που ελέω Μίκη, είχε τυλιγμένο ένα κόκκινο παλαιστινιακό φουλάρι στο λαιμό. Αριστερός της πρόζας. Ανατρίχιασε ο Μάρξ και ο Μπαντιού μέσα μου. Εξεγέρθη ο Γκράμσι. Που να γινόταν συναυλία και για την εγγύση του σύντροφου Φωτόπουλου της ΔΕΗ. Μπορεί να τραγουδούσε και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και να γεμίζαμε με κόκκινο-κίτρινο-πορτοκαλί, πράσινο μπλε και ροζ μαζί, που τραγουδάει ο γιός μου. Ευτυχώς όμως γλιτώσαμε από το Βασίλη (όχι όμως από τον Πάριο, το Νταλάρα και την Αλεξίου)

Ακολούθησαν διαφημίσεις. Σε κάποια μεγάλη εφημερίδα της Αθήνας θα διανεμηθούν το σαββατοκύριακο ως μπόνους κάποιες εκδόσεις αρχαιοελληνικής γραμματείας που έχει επιμεληθεί ο Φάνης Κακριδής. Κάτι μου θύμισε το όνομα και ψάχνοντας στο σκληρό μου δίσκο (πάνω ακριβώς από το δεξί μου φρύδι, 5 πόντους μέσα βρίσκεται) συνειδητοποίησα ότι ο κύριος Φάνης γεννηθείς το 1933, είχε μεταφράσει την Ιλιάδα των μαθητικών μου χρόνων. Το σχολικό βιβλίο. Και λέω αυθόρμητα ρε παιδί μου "μα καλά, τόσοι επιστήμονες στην Ελλάδα, πάλι του Κακριδή επιμέλεια θα εκδόσουν? κάποια νεότερη προσέγγιση δεν έχουμε?". Αλλά οι νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα είτε περιμένουν τον ΑΣΕΠ κάνοντας φροντιστήρια, είτε ξενιτεύονται. Το παρελθόν ορίζει κι αυτωνόνε τη μοίρα. Τι να κάνουμε?

Έτσι κι εγώ, στο πνεύμα της εποχής, και αφού η τηλεόραση δεν είχε κάτι καλύτερο να παίξει, έστειλα την Κλαίρη και το Γιωργάκη για ύπνο, έβγαλα τα dvd με το Miami Vice του 1984 και με δυο μαξιλάρια ακόμα αγκαλιά αφέθηκα στο χωροχρόνο.

Κοίτα να δεις, που όλα μια ιδέα είναι αδερφέ μου...........τι χτές---τι σήμερα--τι αύριο

Στη λατρεμένη μας πατρίδα, το μοναστήρι να είναι καλά, και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε. Αργά ή γρήγορα............

Τα πράγματα ούτε είναι, ούτε πάνε καλά

Τα πράγματα στην Ελλάδα ούτε ειναι καλά, ούτε και πάνε καλά, όσο κι αν μας λένε ότι τους συμφέρει

Η κατάσταση παραμένει δραματική όσο συντελείται η "αλλαγή φρουράς" στην ηγεσία, και διαδέχονται οι επόμενοι κυβερνήτες όσους μέχρι πρότινος ήταν στα πόστα

Όταν λέω κυβερνήτες δεν εννοώ τους πολιτικούς αχυράνθρωπους και εντολοδόχους της τρικομματικής. Ούτε φυσικά και τη δήθεν αντιπολίτευση των Τσιπράδων, όσο κι αν έχουν φιλήσει το δαχτυλίδι της εξουσίας (και εξασφαλίσει σπόνσορες για την επόμενη ημέρα)

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως παίζεται το παιχνίδι στην Ελλάδα

Δυστυχώς ο λαός έχει πολύ χαμηλό πνευματικό επίπεδο, το οποίο φαίνεται κυρίως από τις ευρέως διαδεδομένες μορφές επικοινωνίας και διαφήμισης. Παράδειγμα τα καθημερινά πρωτοσέλιδα. Η ειδησεογραφία. Το star channel. Το Jumbo, τα ευπώλητα βιβλία, η καθομιλουμένη, τα ήθη του σήμερα. Ο αθλητισμός, η θρησκεία, η πολιτική, τα πάντα όλα.

Αυτό το χαμηλό επίπεδο δεν επιτρέπει την οργάνωση αλλά και τη μετάδοση μηνυμάτων που λένε την αλήθεια και κάνουν σοβαρή κριτική στα όσα διαδραματίζονται τριγύρω μας. Διασπά σε "νησίδες" και "πίσω σελίδες" τα ουσιώδη ζητήματα και αποπροσανατολίζει-παραπλανά και διαστρέφει την εικόνα

Αυτό το χαμηλό επιπεδο αποτρέπει τους Έλληνες από το να διακρίνουν και να σκεφτούν σωστά. Και διαιωνίζεται μέσα από μια παιδεία ολότελα απομακρυσμένη από το βασικό της σκοπό: Τη δημιουργία ολοκληρωμένων πολιτών, με κριτική σκέψη και συμμετοχή σε μια κοινωνία συνεργασίας και διαλόγου.

Η παιδεία μας σήμερα επικεντρώνεται στη δημιουργία ατομοκεντρικών, εγωιστών και ανόητων ανθρώπων που μόνο σκοπό έχουν την κατανάλωση. Πως συντελείται αυτό?

Μα εξαιτίας της ίδιας στοχοθεσίας της δημόσιας παιδείας, που δεν είναι άλλη από την επιτυχία σε κάποιες εξετάσεις ως μοναδικό κριτήριο αποτελεσματικότητας της.

Εξαιτίας της παραπαιδείας που στερεί πολύτιμο χρόνο από τα παιδιά και τα εξουθενώνει σε υπέρτατο βαθμό, στερώντας τους άλλα πιο σημαντικά στοιχεία για την ψυχική τους ανάπτυξη. Όπως το παιχνίδι, τον ελεύθερο χρόνο, τα ταξίδια, τις πολιτιστικές δράσεις, την πολιτικοποίηση και όλη τη συζήτηση γύρω από αυτά, με εκπαιδευτικούς και ειδικούς που θα δώσουν σκέψεις και κατευθύνσεις

Το παιχνίδι λοιπόν παίζεται με επικοινωνιακούς όρους που είναι αδύνατο να κατανοήσει ο μέσος Έλληνας σε όλο τους το εύρος. Όχι γιατί είναι χαζός, αλλά γιατί δεν έχει μάθει να συνθέτει τη γνώση, να εργάζεται συντονισμένα και οργανωμένα με σαφείς, καθορισμένους και χρήσιμους στόχους, ώστε να παράγει κοινωνική υπεραξία. Άρα να βελτιώνει συνεχώς το περιβάλλον γύρω του, τις σχέσεις με τους συνανθρώπους του και κατ' επέκταση να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του με γνώμονα την προσωπική αριστεία.

Αυτό λοιπόν το παιχνίδι στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα περισσότερο απ ότι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια. Ότι και να λένε οι επιτήδειοι-επαναλαμβάνω

Η "αντίσταση" σε κάθε είδους αναγκαία μεταρρύθμιση, έχει δημιουργήσει χώρο και χρόνο, ώστε τα δαχτυλίδι της εξουσίας να περάσει από την παλιά γενιά αλητείας, σε μια καινούργια, πιο σύγχρονη, πιο οργανωμένη και κυρίως νομιμοποιημένη κάτω από τις "μνημονιακές επιταγές"

Με κάλυμμα τον εξευρωπαισμό της Ελλάδας, που γίνεται μόνο για τα μάτια μας και όχι για την ουσία, δημιουργείται η νέα τάξη πραγμάτων που συνίσταται σε νέα πρόσωπα επικεφαλείς διαφόρων μεγάλων κλάδων της οικονομίας στο ρόλο τοποτηρητών της εξουσίας. Και διανομέων της ισχύος με κάθετο τρόπο παρόμοιο του παρελθόντος

Έφυγε η Εθνική από τη μέση, ήρθε η Πειραιώς. Θα φύγει ο Ολυμπιακός από τη μέση (με την ταυτόχρονη ιδιωτικοποίηση του λιμένος) θα έρθει πχ η ΆΕΚ με το Μελισσανίδη (μεγάλο ενεργειακό παίκτη). Θα "κλείσει" η τρικομματική το χρονικό ορίζοντα της μετάβασης και θα έρθει ο Τσίπρας με μια νέα "αλλαγή", στην οποία θα έχει αντιπολίτευση μια επίσης νέα δεξιά συσπειρωμένη.

Τα ίδια και τα ίδια και στη μέση η Ελλάδα και οι Έλληνες που έχουν βγεί στο σφυρί. Στη δημοπρασία

Μας κρατάνε σκυφτούς με όπλο το 30% της ανεργίας. Δε διεκδικούμε καλύτερες συνθήκες για τη διαβίωση μας. Το σχέδιο να τιμωρηθεί η "'ύβρις" του σοσιαλισμού που μοίρασε λεφτά στην κοινωνία σε δίκαιους και άδικους, ολοκληρώθηκε. Τα χρήματα πλέον θα είναι αποκλειστικά στις τσέπες των ολίγων. Και θα τα μοιράζονται με το λαό "ευέλικτα" και εκπτωτικά, αν και όπως θέλουν. Πετώντας ξεροκόμματα στα πεινασμένα σκυλιά

Μας κρατάνε σιωπηλούς με όπλο την εγκληματικότητα, το μεταναστευτικό, την απουσία αστυνόμευσης. Φοβόμαστε να βγούμε από τα σπίτια μας, φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε. Μας δείχνουν με το δάχτυλο τους "φταίχτες" για την κατάντια μας, την κοινωνική, οικονομική και ηθική εξαθλίωση κι εμείς τσιμπάμε. Δεν κοιτάμε τις χάρτινες φιγούρες, τις σκιές, κοιτάμε το δάχτυλο. Κοιτάμε όσους μας υποδεικνύουν. Ο νέος φασισμός του πνεύματος, η λογοκρισία της λογικής, ο κατακερματισμός της ορθής επιχειρηματολογίας έχει ολότελα εγκατασταθεί στις ζωές μας. Και τα θύματα κάθε φορά είναι διαφορετικά. Κάπου πρέπει να κατευθύνουν το θυμό μας. Μακριά από αυτούς.

Μας κρατάνε πεινασμένους, με συνεχείς περικοπές, με μειώσεις συντάξεων, με υψηλές τιμές, με αδιέξοδα επαγγελματικής αποκατάστασης, για να μην ελπίζουμε χωρίς αυτούς. Μας μιλάνε για απελευθέρωση της αγοράς και της οικονομίας, με τη διαφορά ότι σχεδιάζουν χωρίς εμάς την εξίσωση. Σχεδιάζουν την επόμενη ημέρα της καταστροφής που προκάλεσε το ΔΝΤ και η Τροικα, αγκαζέ με τους "επενδυτές" που καρπώνονται αντί πινακίου φακής γεωπολιτική επιρροή και πρόσβαση σε φτηνές ενεργειακές πηγές. Χωρίς τον Έλληνα. Χωρίς τον φτωχό, τον απλό πολίτη. Σχεδιάζουν την επόμενη ημέρα έτσι ώστε να ελέγξουν απόλυτα τις συνέπειες. Και να εγκαταστήσουν το καινούργιο σύστημα εξουσίας. Με τους ίδιους ρόλους, αλλά διαφορετικά πρόσωπα.

Μας παραπλανούν ότι εργάζονται για το καλό μας, ενώ δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Τίποτα δεν αλλάζει στην Ελλάδα με τη μηχανογράφηση της εφορίας και τη διασύνδεση των τραπεζών με το υπουργείο οικονομικών. Θα πρέπει να έχεις χρήματα για να τα δηλώσεις. Ποιός έχει σήμερα καταθέσεις? Ελάχιστοι μισθωτοί, σχεδόν κανένας συνταξιούχος. Η υφαρπαγή των αποταμιεύσεων μας ολοκληρώθηκε. Η υφαρπαγή των ιδιωτικών μικρών περιουσιών έπεται. Το νέο τραπεζικό σύστημα θα λειτουργήσει αποκλειστικά με γνώμονα τα χρέη των νοικοκυριών, τις υποθήκες, τον αέναο δανεισμό, τη μεταβολή του προσώπου σε ισολογισμό, την απαξίωση της ανθρώπινης υποστασης. Το σύστημα σφίγγεται γύρω μας ώστε να μη μπορούμε να ξεφύγουμε από πουθενά. Να καταργηθεί ολοκληρωτικά η οικονομική ελευθερία, άρα η ατομική αξιοπρέπεια.

Μας εξαπατούν πως φταίξαμε κι εμείς για όλο αυτό το χάλι. Για να συμμετέχουμε οικειοθελώς στην "ανοικοδόμηση" της νέας Ελλάδας, από τύψεις και "πατριωτικό καθήκον". Χωρίς να ζητάμε τίποτα, χωρίς να λέμε πολλά, χωρίς να παρεκλίνουμε της γραμμής που μας επιβαλλεται τριγύρω ως ορθή. Όπως με τα δημόσια έργα της Χούντας. Πίσω από τα κάγκελα βασανίζονταν απάνθρωπα οι αντιφρονούντες, αλλά εμείς είχαμε δρόμους. Τι έχει αλλάξει σήμερα αλήθεια? Η Δημουλά είπε το αυτονόητο και έπεσαν να τη φάνε γιατί είναι τάχα μου ρατσίστρια. Αυτό δεν είναι ρατσισμός? Ποιά είσαι εσύ κυρία Δημουλά που θα μας πεις ότι έχουμε πρόβλημα. Ότι η Κυψέλη δεν είναι Ελληνική γειτονιά αλλά Γκανέζικη. Ποιά είσαι εσύ και τί μας έχεις προσφέρει? Αφού δεν σε καλεί ο Φώτης και η Μαρία τα μεσημέρια, δεν υπάρχεις--ο μεγάλος αδερφός τελικά είναι εδώ, πολλά χρόνια τώρα.

Πρέπει να καταλάβουμε το παιχνίδι. Πρέπει να αντισταθούμε

Με κάθε τρόπο. Μιλώντας ανοιχτά, επικοινωνόντας. Αναπαράγοντας το μήνυμα. Ξεγυμνώνοντας την αλήθεια.

Μας λένε πως τα πράγματα είναι καλά, πως θα πάνε καλύτερα. Είναι ψέμα

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ομηρία, οικονομική, κοινωνική, ηθική και οι κυβερνήτες μας συνδιαλέγονται με τους κατακτητές για μια καλύτερη -δική τους θέση- στην επόμενη ημέρα. Αξιοποιώντας στο έπακρο την εξάντληση και την απόγνωση μας. Δε μας έχουν συμπεριλάβει στα σχέδια τους

Η επόμενη μέρα για το λαό θα είναι χειρότερη. Λιγότερα χρήματα-λιγότερες ελευθερίες ατομικές και κοινωικές, λιγότερη ή καθόλου δημοκρατία. Έλεγχος στα πάντα, στους πάντες. Ολοκληρωτισμός

Ίσως τελικά αυτό να αξίζουμε αφού δεν αντιδράμε. Αφού δεν ξέρουμε πως να σκεφτούμε. Αφού δε μας ενδιαφέρει που ξεπουλάμε τα σημαντικά για τα πρόσκαιρα ευχάριστα, αλλά ασήμαντα....

Η προσωποποίηση της ξεφτίλας

Μετά τα όσα έγιναν το Σάββατο στον τελικό του κυπέλου, σιχάθηκα το ποδόσφαιρο αλλά περισσότερο σιχάθηκα τον Ολυμπιακό και την ίδια την Ελλάδα και τα παράγωγα της

Ενώ μέχρι πρότινος έδειχνα μια ανοχή και μια κατανόηση γιατί δεν έχω προσωπικά με κανέναν φίλαθλο, αυτή τη φορά το στομάχι μου με πρόδωσε. Δεν άντεξα άλλο

Η αηδία που ένιωσα βλέποντας στην οθόνη ανάγλυφα και παραστατικά την κλοπή και την πουστιά από το ίδιο το χέρι του νομοθέτη (δηλαδή την ΕΠΟ που εκπροσωπεί το κράτος και διορίζει τους διαιτητές) καθώς επίσης και από τα εκτελεστικά όργανα της διαιτησίας, δεν περιγράφεται

Ζαλάδα, αναγούλα, αποστροφή, απέχθεια και μίσος είναι τα συναισθήματα μου

Δεν πρόκειται απλά για ένα αποτέλεσμα. Μια αναμέτρηση στο γήπεδο που εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε

Πρόκειται για την έμπρακτη απόδειξη του πως λειτουργεί το σύστημα στην Ελλάδα. Με κάθε λεπτομέρεια. Με ανατριχιαστική ακρίβεια

Από το ποδόσφαιρο μέχρι το περίπτερο της γειτονιάς, ισχύει ο ίδιος "νόμος" της μαφίας--με άλλο πρόσωπο ανα περίσταση

Ο ίδιος "νόμος" ορίζει και  ποιοί διοικούν, ποιοί διαχειρίζονται και ποιοί προσπορούνται τα οφέλη (?) της παρα φύση λειτουργίας αυτού του κράτους-παράγκα, που εξευτελίζει με τη λειτουργία του κάθε ανθρώπινη και φίλαθλη αξιοπρέπεια

Δεν επιτρέπεται να κερδίζει ο καλύτερος, όσο και να προσπαθεί. Πάει και τέλος. Δεν επιτρέπεται να ανταμοίβεται ο αγαθός κόπος η τίμια προσπάθεια. Απαγορεύεται. Δε γίνεται να αφήνονται στην τύχη, ακόμα και τα παιχνίδια της χαράς. Δίδεται "λάθος μήνυμα" στην κοινωνία

Το αποτέλεσμα είναι καβατζωμένο και προδιαγεγραμμένο, όσο και αν -για λόγους μάρκετινγκ- παριστάνουν οι καρχαρίες ότι σέβονται και εκτιμούν κάποια πράγματα

Στη συγκεκριμένη περίπτωση βγήκε να κάνει δηλώσεις ο "μεγαλόψυχος" Αλ Καπόνε του Ολυμπιακού, με την υπεροψία  του εκ των προτέρων νικητή

Που να ξερε όμως ότι ακόμα και οι γνήσιοι φίλοι του Ολυμπιακού θα του γυρίσουν την πλάτη. Θα του ρίξουν χαστούκι με τη συμπεριφορά τους. Έτσουξε σίγουρα αυτό, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Είναι χοντρόπετσοι

Που πας ρε Μαρινάκη? Τι παριστάνεις? Ακόμα και ο Κόκκαλης ήταν πιο "ευαίσθητος" στον τρόπο που έκανε τη μπίζνα του. Με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ φυσικά

Τώρα κι εσένα θα σε κάνουν πέρα, ελέω Μελισσανίδη, του καινούργιου "αφεντικού". Του παιδιού της Ρηγίλης

Και του Σάλλα, του άλλου "αστέρα" της νέας Ελλάδας που αβαβά πήρε όλες τις τράπεζες με μια κίνηση.

Χαμπάρι δεν παίρνεις Μαρινάκη ότι ο Σαμαράς ροκανίζει την καρέκλα σου. Όπως κι εσύ ροκανίζεις τον εαυτό σου με την αλαζονεία και την αναισθησία σου. Αλλά εσύ είσαι αναλώσιμος και το ξέρεις. Είσαι μπροστινός. Τα λεφτά του πατέρα σου αυγατίζεις. Θα κάνεις το κομμάτι σου και θα αποχωρήσεις όταν έρθει η ώρα. Με σκάνδαλο ή χωρίς. Έτσι στο έχουν τάξει.

Με αυτή την ψυχολογία, πως να ανοίξεις τηλεόραση να θαυμάσεις το μπασκετικό Ολυμπιακό, που αν μη τι άλλο, έχει δείξει σιδερένια πυγμή, βασισμένος σε μια καινούργια ομάδα και έναν Έλληνα προπονητή?

Πως να χειροκροτήσεις την προσπάθεια των Αγγελόπουλων που κόντρα στον βρώμικο και ανήθικο σε κάθε επίπεδο Δημήτρη Γιαννακόπουλο έχουν κατακτήσει τα πάντα, παλικαρίσια και αντρίκεια, με παροιμιώδη επιμονή σε ένα τρόπο σκέψης? Σε ένα πιστεύω?

Νομίζουν μερικοί ότι είμαι αφελής που ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο

Όμως το ποδόσφαιρο αντικατοπτρίζει τα ήθη και τα έθιμα ενός πολιτικού και κοινωνικού πολιτισμού και πολλά περισσότερα. Είναι τρομερές οι ομοιότητες, τα πάθη και οι προσδοκίες, οι αναλογίες και οι παραλληλισμοί

Οι δικές μου προσωπικές προσδοκίες για μια ελάχιστη άμιλλα, έστω και για να περνάνε ένα-δυο βράδια ευχάριστα μπροστά στην οθόνη, διαψεύστηκαν δια παντός και αμετάκλητα το Σάββατο το βράδυ

Καιρός ήταν....

Σ' έχω κάνει θεό (το Πάσχα)

Το κεντρικό πρόσωπο του φετινού Πάσχα δεν ήταν άλλο από την Κατερίνα Στανίση να τραγουδά με το βαλαντωμένο ύφος 50άρας τσατσάς (πρώην πουτάνας) μπροστά από τις σούβλες του Τζάμπο

Να τραγουδά και να σπαράζει -προς τον δασύτριχο γκαβλωμένο Έλληνα ορθόδοξο τιμητή της παράδοσης- το ηρωικό της άσμα "Σ έχω κάνει θεό" και να τρίζουν οι πλαστικές καρέκλες και τα τραπέζια προέλευσης Κίνας

Μιας Κίνας που κρατά τον Ελληνισμό ψηλά, ίσαμε την Ακρόπολη. Να μην πω και πιο πάνω και χάσω το μέτρημα

Μιας Κίνας κοιτίδας του πολιτισμού του αναλώσιμου και του εφήμερου στο βωμό της κατανάλωσης. Είτε καταναλώνονται απλά υλικά συσκευασίας, είτε ανθρώπινες ζωές που κάνουν μεροκάματα μισό δολάριο ημερησίως. Για να βρυχάται ο "τίγρης του καπιταλισμού", εκεί στην Άπω

Εδώ σε μάς, στην πατρίδα του φωτός, η φωτιά κάτω από το κοκορέτσι-παραγγελία και το αρνάκι με τις σαρανταπέντε πράσινες σφραγίδες -που δείχνουν ότι είναι Ελληνικό και όχι εισαγωγής- σιγοκαίει

Μαζί με το αργό μερακλίδικο και συντονισμένο γύρισμα του καρπού και τα βαρελότα που κροτίζουν στις διπλανές αυλές, τα τουφέκια που βάλλουν ομαδόν στις στέγες και τις κόρνες που κελαηδούν τα αναστάσιμα εδάφια, αφήνω το πνεύμα μου να λιαστεί ανέμελο μυρίζοντας την Άνοιξη

Όμως δεν είμαι ευτυχισμένος, ούτε χορτάτος γιατί και φέτος μια από τα ίδια, με εξαίρεση την καλή μας παρέα

Δεν είμαι ευτυχισμένος γιατί παρότι αγαπώ την καλή μας την παρέα και τα χωρατά, τα γέλια των μικρών μας και τις χαρές των παππούδων και των γιαγιάδων μας, θα ήθελα να είμαι αλλού, σε άλλη πατρίδα

Έστω και δίχως Πάσχα, δίχως ορθοδοξία, δίχως παράδοση, δίχως τίποτα που να θυμίζει πως κάθε χρόνο αλλάζουμε και πάντοτε μένουμε οι ίδιοι

Φέτος πήγαμε για ύπνο στις 10.30 μαζί με το μικρό μας. Ούτε κεριά, ούτε λαμπάδες, ούτε καμπάνες, ούτε τίποτα. Φάγαμε τη μαγειρίτσα μας, χορτάσαμε και αγαπηθήκαμε οι τρείς μας κάτω από το ταπεινό πορτοκαλί φωτιστικό του σαλονιού μας

Αυτό ναι ήταν Ανάσταση. Και ήταν Αγάπη και Δόξα Πατρός και Υιού και Αγίου Πνεύματος

Τα υπόλοιπα όχι, να λείπουν. Να φύγουν, να περισσέψουν. Να πάνε σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη, που τα επιθυμούν, τα σκέφτονται

Εγώ θα ήθελα να πάρω την οικογένεια μου και να ταξιδεύουμε. Και να γνωρίζουμε τόπους καινούργιους, ανθρώπους και εμπειρίες, να ζούμε άλλες παραδόσεις και άλλες ιεροτελεστίες

Να κάνουμε Πάσχα στο Βόρειο Πόλο με τις πολικές αρκούδες και μαγειρίτσα μαζί με τους Εσκιμώους μέσα σε ένα Ιγκλού. Και Χριστούγεννα στην έρημο Σαχάρα με τσουρέκι λεπτό σαν κρέπα ψημένο πάνω σε πέτρα στη σκιά μιας καμήλας που μυρίζει κοπριά.

Δεν αντέχεται αυτή η Στανίση, αυτά τα τραγούδια, αυτή η Ελλάδα που την κρατάνε χέρια Κινέζων με πλαστικά τραπεζάκια, Πακιστανών με φράουλες, Αφρικανών με αντίγραφα από σινιέ τσάντες, Αφγανών με παπαρούνες και κάθε λογής ταλαιπωρημένος ανθρώπος που μοχθεί για μια καλύτερη τύχη.

Δεν αντέχεται η επιστροφή στη δουλειά, στις κακές ειδήσεις, την απαισιοδοξία και την "ανάπτυξη" των αριθμών που σκοτώνουν την καλή μας την παρέα

Να φύγουμε μια και καλή, αυτό σας εύχομαι, γιατί αυτό επιθυμώ κι εγώ

Κι ας μ' έχουν κάνει θεό να κάθομαι και να σουβλίζω Σαμαράδες και φρούδες ελπίδες....