Διαβάζοντας για την κρίση

Δε χρειάζεται να μιλήσω καθόλου, γιατί έχω μερικά κειμενάκια να παραθέσω σχετικά


Ξεκινώ από το γενικό πλαίσιο σε παγκόσμιο επίπεδο, κ. Μαυρίδης του Capital

Η κρίση είναι παράγωγο της δράσης των κερδοσκοπικών funds. 

Funds πανίσχυρα που αξιοποίησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλα τα όπλα που τους πρόσφερε η μόχλευση. Απέκτησαν με τον καιρό πλούτο και δύναμη. 

Απίστευτη δύναμη, ικανή να προσλαμβάνουν συνταξιούχους (μόνο;) πρωθυπουργούς και υπουργούς στις υπηρεσίες τους. 

Η μόχλευση δημιούργησε μία φούσκα τεραστίων διαστάσεων και δημιούργησε μία επίπλαστη ευμάρεια. 

Ο σύγχρονος καπιταλισμός είχε γίνει ιδιαίτερα επιθετικός και μπορούσε να συγκριθεί μόνο με μία αίθουσα καζίνο... 

Όσοι τολμούσαν να πουν αυτή την εξόφθαλμη αλήθεια, ότι στο καζίνο είχε κάποιος περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει από το να παίζει στις αγορές με την σημαδεμένη τράπουλα των μεγάλων οίκων, κινδύνευε να χαρακτηριστεί γραφικός.

Ας μη ξεχνάμε ότι υπήρχαν ολόκληρες στρατιές στελεχών που αμειβόντουσαν γενναία, εξαιτίας της ληστρικής αντίληψης περί bonus....

Η ελληνική πραγματικότητα στις μέρες μας, από τον κ. Στούπα του Capital

Χρεοκοπήσαμε σαν χώρα γιατί εκμαυλιστήκαμε ή απλώς  ανεχτήκαμε μια πολυάριθμη «μαφία» πολιτικών, συνδικαλιστών και συνεργαζόμενων μαζί τους επιχειρηματιών,  που διέλυσαν το κράτος και την οικονομία αλλά κυρίως την κοινωνία.

Ο συνδικαλιστής του δημοσίου συνδιαλέγεται για τα κεκτημένα και υπό κατάκτηση με κάποιον πρώην συνδικαλιστή που εκπροσωπεί την κυβέρνηση και την κοινωνία ή κάποιον που εξαρτάται από το  «κοπάδι» των σταυρών που εξουσιάζει ο ίδιος.

 Αμφότεροι, συνδιαχειρίζονται τα οικονομικά  μιας επιχείρησης της οποίας το ταμείο είναι ο κρατικός προϋπολογισμός και όταν δεν επαρκούσε ο προϋπολογισμός, δηλ. πάντα υπήρχαν τα δανεικά.

 Στο δημόσιο και τις κρατικές επιχειρήσεις, λεφτά υπήρχαν. Η παραδοχή αυτή εξέθρεψε την πεποίθηση πως το μισθός κάθε τέλος του μήνα το φέρνει ο πελαργός και όχι ο φορολογούμενος, τα δανεικά ή ο πελάτης της κρατικής επιχείρησης. Συνήθως επειδή είναι και μονοπωλιακές οι κρατικές επιχειρήσεις, οι συνδικαλιστές και οι ακόλουθοι έβλεπαν τους πελάτες σαν αναγκαίο κακό ή σαν θύματα που δεν είχαν άλλη επιλογή.

 Χαρακτηριστικά του συνδικαλισμού στο δημόσιο είναι η χωρίς όριο διεκδίκηση σε συνδυασμό με την χωρίς έλεγχο και αξιολόγηση εργασία. Οι απεργίες αντί για τελευταίο μέσο διαπραγμάτευσης, λαμβάνουν χώρα για ψύλλου πήδημα..

 Πριν μερικούς μήνες τα συνεχόμενα δημοσιεύματα ανάγκασαν το Νο2 της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ σε απομάκρυνση. Αυτά που βγήκαν στη δημοσιότητα αφορούσαν κατηγορίες τοκογλυφίας, παράνομης επιχειρηματικής δραστηριότητας που απέρρεε από την εκμετάλλευση της συνδικαλιστικής θέσης, εκβιασμούς, πλειστηριασμούς ακινήτων όσων δεν να επιστρέψουν τα τοκογλυφικά δάνεια κλπ.

Οι πληροφορίες  θέλουν το στέλεχος αυτό της αριστεράς να συνέχιζε για πολλά χρόνια αυτές τις δραστηριότητες, χωρίς να ενοχλείται ούτε το συνδικάτο, ούτε το κόμμα του το οποίο είχε δεχτεί πολλές καταγγελίες περί τούτου αλλά κώφευε, μέχρι που το θέμα βγήκε στα κανάλια...

Η έκθεση του ΟΟΣΑ για τον κυβερνητικό μηχανισμό στην Ελλάδα, Καθημερινή

Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα και η λειτουργία του ‘κυβερνητικού μηχανισμού’ έχει φθάσει στο ναδίρ της αδράνειας.
Οι ειδικοί εξέτασαν και τα 14 υπουργεία και διαπίστωσαν σε όλα ελλείμματα στην καταγραφή στοιχείων, σε γνώσεις για την επεξεργασία τους, σε οργάνωση για την πρακτική τους αξιολόγηση, αλλά και στην απαραίτητη συνεργασία (τμημάτων και υπουργείων) μεταξύ τους.
‘Ο κεντρικός κυβερνητικός μηχανισμός δεν έχει μέχρι τώρα ούτε τις δομές, ούτε τις ικανότητες για μεγάλες μεταρρυθμίσεις’, δήλωσε η Καρολάιν Βάρλεϊ, διευθύντρια του τμήματος αξιολόγησης των κυβερνήσεων στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ, και συμπλήρωσε ότι ‘πρόκειται για μια σκληρή διαπίστωση που για πρώτη φορά καταδεικνύει τι δεν λειτουργεί στη διοίκηση και τι είναι αυτό που εμποδίζει την Ελλάδα να προχωρήσει σε δομικές μεταρρυθμίσεις’

• Μόνον δύο φορές το χρόνο για μερικές ώρες ελέγχονται από την κυβέρνηση τα υψηλόβαθμα στελέχη των υπουργείων.
• Οι Έλληνες κρατικοί υπάλληλοι έχουν ελάχιστη επαφή με τους συναδέλφους τους σε άλλα υπουργεία ή ακόμη και με εκείνους του ίδιου υπουργείου. 
• Σε όλα τα υπουργεία υπάρχει έλλειψη συστημάτων καταγραφής και επεξεργασίας δεδομένων και συστημάτων αρχειοθέτησης.
• Η εξουσία των υπουργείων είναι κατακερματισμένη όχι μόνον επειδή και τα 14 είναι διασπαρμένα σε εκατοντάδες κτήρια στην ελληνική πρωτεύουσα, αλλά και γιατί απουσιάζει σχεδόν παντελώς οποιαδήποτε επαφή.
• Οι ειδικοί επιστήμονες του ΟΟΣΑ διαπίστωσαν ότι τα τελευταία 15 χρόνια εκδόθηκαν σχεδόν 17.000 νόμοι, προεδρικά και υπουργικά διατάγματα αλλαγής αρμοδιοτήτων. 
• Ένας υπουργός με μεγάλη εμπειρία σε διαφορετικά υπουργεία δήλωσε μάλιστα ότι χρειαζόταν κάθε φορά πάνω από ένα χρόνο για να βρει άκρη στα νέα του καθήκοντα. Καθόλου απίθανο, εφ' όσον κάθε υπουργείο διαθέτει κατά μέσον όρο 439 διαφορετικά τμήματα. 
• Πρόκειται για συνέπεια της πελατειακής πολιτικής. Δηλαδή τόσο οι σοσιαλιστές, όσο και οι συντηρητικοί αντάμειβαν με υψηλά πόστα τους οπαδούς τους και γι’ αυτό δημιουργούσαν νέα τμήματα, νέα ινστιτούτα ή και νέες σχολές.
• Στα υπουργεία υπάρχουν πολλοί διευθυντές και υψηλόβαθμα στελέχη. 
• Υπάρχει όμως έλλειψη απλών υπαλλήλων. Τα περισσότερα τμήματα διαθέτουν το πολύ τρεις απλούς υπαλλήλους. Το 1/5 των υπουργείων αποτελείται μόνον από διευθυντές τμημάτων.
• Επιπλέον ο κρατικός μηχανισμός πάσχει από γήρανση και από απροθυμία για απόδοση

Συνολικά η ελληνική δημόσια διοίκηση δεν διαθέτει τα πρακτικά εργαλεία, την κουλτούρα και την ικανότητα να σχεδιάσει, να εκτελέσει και να ελέγξει την εφαρμογή μιας παραγωγικής πολιτικής, έτσι οι μεμονωμένες μεταρρυθμίσεις δεν επαρκούν για να ανατρέψουν τη δυσλειτουργία δεκαετιών του ελληνικού κρατικού μηχανισμού

Τέλος, από τη χτεσινή και σημερινή ειδησεογραφία συνοπτικά οι εξελίξεις στην Ευρώπη

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν για αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες στην Ευρωζώνη, αλλά δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν για αλλαγές στη Συνθήκη.

Μετά από όσα διαβάσατε, είστε σε θέση πιστεύω να βγάλετε όλοι τα συμπεράσματα σας

Οι μεν Ευρωπαίοι, το βιολί τους, αναφορικά με τη δημοσιονομική πειθαρχία με μαλακισμένες και ανεδαφικές νοοτροπίες τύπου "τόσο" το ΑΕΠ, "τόσο" το χρέος, κρατικός προϋπολογισμός θα υποβάλλεται στην Ε.Ε για έγκριση, άμεσες κυρώσεις στα κράτη απευθείας από την Ευρωπαϊκή διοίκηση. Με συνταγματικές ρυθμίσεις όλα αυτά, που κάθε κράτος εντός της συμφωνίας των 17 είναι υποχρεωμένο να περάσει μέσα στο 2012. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΟΥΝ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΛΕΓΧΟ γιατί έτσι εξυπηρετεί κάποιους

Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΙΔΙΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ που έχουμε και στην Ελλάδα, όπου επειδή δε μπορούμε να πιάσουμε ή να τιμωρήσουμε κανέναν, από φοροφυγά μέχρι κουκουλοφόρο, αυξάνουμε την αστυνόμευση, ψηφίζουμε συνέχεια φορομπηχτικούς νόμους, κάνουμε επίθεση στα εισοδήματα των συνεπών.......κοντολογίς, αντί να σκεφτούμε ότι μια κατάσταση που δημιουργεί προβλήματα, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΡΙΖΙΚΑ ώστε να οδηγούμαστε σε λύσεις..........αυτοί πάνε με την ποινή, την τιμωρία, που επιβάλλει ο δάσκαλος στους μαθητές, για να γίνουν καλά παιδιά

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ και αποδεικνύουν πολύ απλά τους λόγους που η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παραμείνει στη σφαίρα της αποτυχημένης προσπάθειας για περαιτέρω ενοποίηση, όπως έλεγα στο προηγούμενο κείμενο μου Το δίλημμα. Οι λόγοι είναι φανεροί. 27 κράτη, 27 διαφορετικές ΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ, νοοτροπίες και προβλήματα. Που δεν αντιμετωπίζονται με μία τέτοια φιλοσοφία "οικονομικού ηγεμόνα" που παραπέμπει σε 4ο Ραϊχ. Αντιθέτως, η φιλοσοφία της "χαλαρής ένωσης" όπως μέχρι σήμερα εφαρμοζόταν ήταν η ενδεδειγμένη λύση που οι ίδιες οι συνθήκες επέβαλαν.

Είναι φανερό, ότι το σχέδιο αυτό δεν πρόκειται να έχει καμία επιτυχία, και θα οδηγήσει σε Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Ενώ η Ελλάδα, με τα τεράστια εσωτερικά προβλήματα της, θα καταστεί παντελώς ανίσχυρη, όχι μόνο σε επίπεδο Ευρωζώνης (ως ο κακός μαθητής που τιμωρείται παραδειγματικά) αλλά και σε Βαλκανικό επίπεδο που παραδοσιακά είχε μεγάλη παρουσία.

Τι πρέπει να γίνει?

Πρέπει πολύ απλά να γίνει κατανοητό, ότι το μέλλον της Ευρώπης, δεν περνάει μέσα από την "γερμανική" πειθαρχία, αλλά από μια ΣΑΦΩΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΡΙΟΘΕΤΗΜΕΝΗ λειτουργία των αγορών και των κρατών, έτσι ώστε να επιτευχθεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ σύγκλιση προς μια νέα συνθήκη που θα εγγυάται την ΙΕΡΟΤΗΤΑ των Δημοκρατικών θεσμών, και της ανοιχτής κοινωνίας, προς όφελος ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.........

Διότι σήμερα, το ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι ότι οι θεσμοί ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΑΝ εξαιτίας μιας χρηματοοικονομικής φούσκας..............Και όταν οι θεσμοί που εκφράζουν ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, καταλύονται από μια φούσκα που εκφράζει ΛΙΓΟΥΣ οικονομικούς παράγοντες.........τότε αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για δικτατορία των αγορών, του χρήματος, της διαπλοκής και των συμφερόντων των λίγων, στις ζωές ΟΛΩΝ ΜΑΣ

Κούφια λόγια

Τον τελευταίο καιρό τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, προφανώς στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης, επιδίδονται συνεχώς σε δηλώσεις και κατάθεση "απόψεων" στις εφημερίδες και τα κανάλια.
Η λογική τους είναι προφανής. Θέλουν να φρεσκάρουν τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος που τους έστειλε στην εξουσία, ώστε με "νέες ιδέες" (αλα Μητσοτάκη, αν θυμάστε εκείνο το διάσημο τηλεοπτικό σποτ γύρω στο 1993) να διεκδικήσουν την προσωπική τους επανεκλογή.
Ο Γιώργος είναι καμμένο χαρτί και ψάχνεται να αποχωρήσει όσο το δυνατόν πιο τιμητικά, με κάποιο σχήμα που δεν θα τον αποκαθηλώσει εντελώς στα μάτια της παράταξης του.
Οι υπόλοιποι όμως? Τι γυρεύουν? Τι προσπαθούν να μας πούν?
Κατά τη γνώμη μου τρίχες κατσαρές, και τίποτα παραπάνω
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω διαβάσει κανένα άρθρο του Ραγκούση ή της Διαμαντοπούλου ή του Σκανδαλίδη. Τι να διαβάσω, που δεν έχουν πει, φέτος, πέρισυ, πρόπερσι?
Πάω στοίχημα ότι αν βρώ τις κατά καιρούς τοποθετήσεις τους και τις μαγειρέψω, θα βγάλω ακριβώς με την ίδια επιχειρηματολογία, τις τωρινές τους κουβέντες. Τόσο απλά
Αυτοί οι άνθρωποι, όπως και όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες του καταρρέοντος συστήματος της μεταπολίτευσης, νομίζουν ότι πολιτική σημαίνει βαρύγδουπες, περίπλοκες και βαθυστόχαστες αναλύσεις
Ποιόν προσπαθούν να πείσουν αναρωτιέμαι.
Είναι σαφές-αποδείχτηκε περίτρανα, πως στην Ελλάδα, η διακυβέρνηση δεν επιτελείται από αυτούς, αλλά από τις διαχρονικές και αμετακίνητες δημόσιες γραφειοκρατίες, που με την μορφή μαφιόζικων ελίτ των δημοσίων οργανισμών, ενεργούν όπως γουστάρουν.
Από τη μία προτάσσοντας του συνδικαλιστές τραμπούκους ως πρώτη γραμμή άμυνας, και από την άλλη αρνούμενοι να εφαρμόσουν στην πράξη τους νόμους που ψηφίζονται. Ασχέτως του πως εξαγγέλουν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι. Άρα κοντολογίς, τα λόγια παραμένουν λόγια
Το έχουμε κατανοήσει όλοι.
Όπως έχουμε κατανοήσει επίσης, ότι δε φταίνει για όλα οι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι, που ενώ δέχονται απανωτές μειώσεις των εισοδημάτων τους, η κρατική πρωτογενής δαπάνη, δε μειώνεται. Αντιθέτως αυξάνεται, γιατί στο μεταξύ η αδυναμία είσπραξης των φόρων, λόγω ολοκληρωτικής αδυναμίας των εφοριών και των μηχανισμών του υπουργείου οικονομικών, έχει απογειωθεί σε δυσθεώρητα ύψη ανικανότητας και απραξίας.
Αυτό είναι ένα αληθινό προβλημα κύριοι του ΠΑΣΟΚ, όχι οι θεωρίες σας περί αλλαγής της πολιτικής του κόμματος.
Σαν κι αυτό, υπάρχουν επίσης πολλά άλλα πραγματικά ζητήματα που δεν είστε σε θέση να ελέγξετε, και για το λόγο αυτό αρκείστε να ομφαλοσκοπείτε και να τυρβάζετε ανενόχλητοι κάνοντας μικροπολιτικές εξυπνάδες.
Μεταξύ της κοινωνίας, του λαού δηλαδή, και της κυβέρνησης, παρεμβάλλεται ένας τεράστιος αδρανειακός βράχος που εμποδίζει την οποιαδήποτε μεταβολή της κατάστασης.
Έστω και αν υπήρχε η πρωτοβουλία και η διάθεση και η γνώση των υπουργών να εργαστούν αποτελεσματικά, ο βράχος αυτός, παραμένει στη θέση του. Και κανείς δεν το σπάει σε κομμάτια, ώστε να ελευθερωθεί ο τόπος, και το ποτάμι να κυλήσει ελεύθερα στις σωστές του κατευθύνσεις.
Δεν είναι τυχαίο πως ο Ραϊχενμπαχ, ο αρμόδιος της task force που παρέχει τεχνική βοήθεια στην Ελληνική κυβέρνηση, για την εφαρμογή του μνημονίου, αναφέρθηκε ακριβώς σε αυτό το πρόβλημα. Τη γραφειοκρατία. Απο εκεί αρχίζουν και τελειώνουν τα πάντα.
Έτσι, μετά από 2 χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, παρότι επί χάρτου έχουν εκπονηθεί τα χίλια μύρια σχέδια, παρότι ζούμε στιγμές πρωτοφανούς πίεσης λόγω της κρίσης, απολύτως τίποτα ουσιαστικό δεν έχει δει ο πολίτης της χώρας, να γίνεται.
Παραμένουμε σε μια ενδιάμεση και μετέωρη κατάσταση, να κοιταζόμαστε.
Ναι, είναι αδύνατο χωρίς ευρύτερη συναίνεση να προχωρήσουν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Που το μέγεθος τους ομοιάζει με επανασύσταση εκ βάθρων της λειτουργίας ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού και του δημοσίου τομέα. Που με τη σειρά του εκτείνεται στις ρίζες της Ελληνικής κοινωνίας και των ιδιωτικών συμφερόντων, σε ασύλληπτο βαθμό.
Όμως και η συναίνεση έχει αποδειχτεί μια πρόφαση.
Για να το κάνω λιανά. Αν δεν ξηλωθούν αμέσως, 5-10 ομάδες που ελέγχουν τα πόστα στα κύρια υπουργεία και αν δε γίνουν σαρωτικές αλλαγές στη λειτουργία τους, τίποτα δεν κάνουμε. Τόσο απλά.
Όσο για τη φοροδιαφυγή, και να συλλάβουν τους κλέφτες και τους απατεώνες, αν δεν εισπράξουν τα δισεκατομμύρια που χρωστούν αυτοί, είναι δώρο-άδωρο. Ο κοσμάκης θα συνεχίσει να πληρώνει.
Όμως ο κοσμάκης, δεν έχει να δώσει τίποτα περισσότερο και δεν πρέπει να δώσει.
Δεν πρέπει να πληρώσουμε τίποτα περισσότερο, διότι διαιωνίζουμε την αναίσχυντη ληστεία εις βάρος της νοημοσύνης και της ηθικής μας. Βλέπετε, δε μιλώ μονάχα για την τσέπη μας. Αλλά για την προσωπικότητα μας, που βιάζεται καθημερινά με κοροϊδίστικες ειδήσεις και δηλώσεις, με ψεύτικες -φρούδες- ελπίδες χωρίς αντίκρυσμα.
Αντί λοιπόν να ασχολούνται με βλακείες, με μπούρδες και θεωρίες, προκειμένου να πάρουν καμιά ψήφο στις εκλογές (όταν θα γίνουν και αν γίνουν) ας φροντίσουν να κάνουν το καθήκον τους.
Να πουν αλήθειες και να στείλουν στον εισαγγελέα όσους τρομοκρατούν και κλέβουν την κοινωνία, ακόμα και σήμερα.
Ας γίνει πρώτα η κάθαρση, και μετά θα έχουμε την πολυτέλεια να μιλήσουμε για το πως μας αρέσει να κυβερνιόμαστε. Με πράσινα άλογα ή με γαλάζιες νεραϊδες. Η με κόκκινα τριαντάφυλλα.
Η αλλαγή θα επέλθει όταν ξεκινήσουν να εφαρμόζονται οι νόμοι.
Και αυτό δεν έχει καθόλου να κάνει, με κούφια λόγια, αλλά με έντιμες πράξεις, όλων των διαχειριστών της δημόσιας εξουσίας

Το δίλημμα

Πλέον ακόμα και στα μάτια των πλέον δύσπιστων έχει γίνει φανερό ότι τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, έκρυβαν πίσω τους όλα τα μεγάλα σφάλματα που συνόδεψαν την δημιουργία της ευρωζώνης και της Ε.Ε γενικότερα
Για να το πω απλούστερα. Σκεφτείτε από τη μία την οργάνωση των Η.Π.Α και από την άλλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Απλά, καμία απολύτως σχέση
Στην Ευρώπη, υπάρχει (η μάλλον υπήρχε) μια πολύ χαλαρή πολιτική σχέση, με χαρακτήρα κυρίως κοινωνικό και εμπορικό (τόσο σε προϊόντα όσο και σε χρήμα). Όμως κακά τα ψέματα, τα κράτη δε μοιράζονται μεταξύ τους, ούτε κοινή κουλτούρα, ούτε κοινές επιδιώξεις. Απαραίτητα δηλαδή συστατικά, για περαιτέρω, ουσιαστική σύσφιξη και δημιουργία γερών θεμελίων μιας οντότητας.
Έτσι, σήμερα, με το που έσκασαν οι διάφορες φούσκες, οι περισσότεροι έσπευσαν να λουφάξουν στο παραγώνι τους, ξεχνώντας τις αγάπες και τα λουλούδια περί κοινής αγοράς και κοινών επιδιώξεων, προσπαθώντας να φυλλάξουν τα νώτα τους και να σώσουν τον εαυτό τους.
Η Γερμανία πρώτη, φυσικά.
Αναρωτιέμαι γιατί περιμένουμε περισσότερα από μια χώρα που πάντοτε έκανε το ίδιο πράγμα. Ήθελε να είναι ο αρχηγός και δεν το έκρυψε ποτέ της. Προσπάθησε άπειρες φορές να πρωτοστατήσει, να γίνει ηγέτιδα δύναμη μέσω της οικονομικής της επιρροής, και μερικώς το κατάφερε. Μερικώς, γιατί οι μεγάλες προσδοκίες, απαιτούν και μεγάλες ηγεσίες. Και η Μέρκελ δεν είναι μεγάλη ηγέτης. Σε καμμία περίπτωση. Έτσι εξηγούνται οι συνεχείς παλινωδίες της
Κάτι αναμενόμενο, μιας και ουδείς είχε προβλέψει την έκταση της κρίσης
Η κρίση υπάρχει γιατί υπάρχουν θεμελιώδη προβλήματα στην Ευρωζώνη. Με πρώτο και κύριο το ότι η βιομηχανική παραγωγή δεν είναι καθόλου φτηνή, και επειδή έχει μεταφερθεί στην Ανατολή, με χαμηλότερα εργατικά κόστη, οι χώρες της Ευρώπης ουσιαστικά μόνο υπηρεσίες και κατανάλωση μπορούν να καταγράψουν, σε ανταγωνιστικά μεγέθη
Κατά τη γνώμη μου, αυτή τη στιγμή το μεγάλο δίλημμα είναι το εξής:
Είτε να αγοράσουν τα χρέη των χωρών του Νότου, οι πλούσιου του Βορρά, όπως έκανε κάποτε η Γερμανία με την Ανατολική της μεριά, εφαρμόζοντας διάφορα δημοσιονομικά μέτρα πειθαρχίας και ελέγχου ώστε να εξασφαλίσουν τα δανεικά και την επιτυχία των προγραμμάτων τους.
Είτε να αποφασίσουν ότι θα το διαλύσουν το μαγαζί (έτσι κι αλλιώς διαλυμένο είναι σε οικονομικό επίπεδο, εφόσον δεν υπάρχει κεντρική οικονομική διακυβέρνηση, παρά μόνο "συστάσεις" και "συμφωνίες") δημιουργώντας εντός της Ευρώπης, δύο διαφορετικές οικονομικές ζώνες, με διάφορα οφέλη και προβλήματα που θα δημιουργηθούν.
Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα διαλυθεί το ευρώ ως νόμισμα και αποθεματικό αξίας.
Σημαίνει όμως ότι, η φτωχή ζώνη (με τις χώρες του Νότου) θα λειτουργεί ως μια νέα Κίνα ή νέα Αλβανία αν προτιμάτε, για τους Βόρειους. Με χαμηλά εργατικά κόστη, πλουτοπαραγωγικές ενεργειακές πηγές, τουριστικές υπηρεσίες και αναψυχή, φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης ως πρώτο κύμα ανάσχεσης των λαθρομεταναστών, και πολλά άλλα διάφορα που ο καθένας μπορεί να σκεφτεί.
Με λίγα λόγια η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων, όπως λέγεται, έχει λόγο να φτιαχτεί και να λειτουργήσει. Γιατί θα εξυπηρετήσει καταστάσεις, δύσκολες αυτή την εποχή, για τους ισχυρούς εταίρους μας.
Κάποιοι μιλούν για την πρώτη επιλογή και την προκρίνουν ως καλύτερη. Δηλαδή ότι η αντίδραση στον πόλεμο των χρηματαγορών, θα πρέπει να είναι η σύσφιξη της Ευρωζώνης, η κοινή διακυβέρνηση, η πολιτική ενοποίηση με κοινό διευθυντήριο στις Βρυξέλες και αποκεντρωμένη διοίκηση, η ενιαία οικονομική πολιτική μέσω κοινού προϋπολογισμού και τα λοιπά. Θεωρώ ότι είναι λάθος σκέψη.
Και είναι λάθος γιατί η Ευρώπη μπορεί να υπάρξει μονάχα ως χαλαρή ένωση κρατών και όχι ως ομοσπονδία. Υπάρχουν τεράστιες ανισότητες μεταξύ των χωρών μελών, σε κάθε επίπεδο. Υπό αυτή την έννοια μάλιστα, έχουν δίκιο να λένε ότι η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ήταν ιστορικό λάθος. Είναι σαφές ότι η Ελλάδα, δεν έχει καμμία σχέση ούτε με τη Φινλανδία, ούτε με την Αυστρία. Σε βασικά συστατικά της οργάνωσης και της διοίκησης της. Σε κουλτούρα δημοκρατίας, καλύτερα.
Αντιθέτως, έχει μεγάλη σχέση με τις Βαλκανικές χώρες και αυτός θα έπρεπε να είναι ο κύριος ρόλος της. Μια Βαλκανική Ζώνη, οικονομικής συνεργασίας, με συμμετοχή των κρατών που γειτονεύουν μαζί μας θα ήταν ένα λογικότερο πρώτο βήμα, προς μια μεταγενέστερη ωριμότερη ένταξη, του Βαλκανικού μπλοκ συνολικά, σε διαδικασίες "εξευρωπαϊσμού" εφόσον είχαν συμφωνηθεί τα δεδομένα και οι προϋποθέσεις της ένταξης αυτής.
Αυτό ποτέ δε συνέβη, για διάφορους λόγους, και σήμερα βρισκόμαστε απολογούμενοι για ένα σωρό πράγματα, για τα οποία δε φταίμε. Δε φταίμε που η Ελληνική ηγεσία, ουδέποτε μπόρεσε να προετοιμάσει τη χώρα κατάλληλα, ώστε να προσαρμοστεί σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Η αν το πάρουμε από νωρίτερη χρονική αφετηρία, ποτέ δεν αξιολόγησε πραγματικά, τη θέση της χώρας μέσα στο περιβάλλον που κινείται, ώστε να προκρίνει την βέλτιση λύση, βάση μακροπρόθεσμου ΕΘΝΙΚΟΥ προγραμματισμού.
Τι θα γίνει τελικα? Αυτό θα το δείξουν οι εξελίξεις τις οποίες σε λίγο καιρό θα έχουμε στο πιάτο
Όπως έχω πεί και παλιότερα, εμείς δεν έχουμε κανένα ρόλο μέσα στο όλο σύστημα, απλά θα εκτελέσουμε εντολές όπου και να κάτσει η μπίλια του μέλλοντος.
Είτε δηλαδή μας εντάξουν σε μια φτωχή ζώνη, εκτός ισχυρού ευρώ, είτε αποφασίσουν ότι θα πρέπει να φτύσουμε αίμα, για να ξεπληρώσουμε με κάθε τρόπο (υποθηκεύοντας κάθε αξία κινητή και ακίνητη, ενδεχομένως) τα δανεικά που εξαγόρασαν το χρέος μας
Εμείς αυτό που πρέπει με κάθε τρόπο ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ να κάνουμε, σε αυτές τις συνθήκες είναι απλό:
Να προετοιμαστούμε κατάλληλα, αλλάζοντας τη δομή της κοινωνίας και της οικονομίας με ριζικές μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν τη λογική πίσω στην πατρίδα μας. Την ορθή πρακτική και την επιχειρηματικότητα. Την κοινωνική και πολιτική ειρήνη. Την πρόοδο και τη μελλοντική προοπτική
Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που αυτή τη στιγμή, ΜΠΟΡΕΙ να παρουσιάσει μεγέθη ανάπτυξης σε κάθε τομέα, ακριβώς γιατί σήμερα στην Ελλάδα, δεν υπάρχει σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ. Άρα μπορούν εκ του μηδενός να γίνουν σημαντικά ξεκινήματα που θα δώσουν ώθηση.
Ότι και να συμβεί τριγύρω μας, οφείλουμε να εργαστούμε πάνω σε νέες βάσεις. Απο εκεί ξεκινούν όλα
Προσωπικά δε με ενδιαφέρει η οικουμενική κυβέρνηση-βιτρίνα του Παπαδήμου, ούτε οι λεονταρισμοί του Σαμαρά. Όποιος και να επιπλεύσει είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ να καταθέσει καινούργιο συνταγματικό χάρτη, να αναθεωρήσει πλήρως τη νομοθεσία της χώρας και να δεσμευτεί ότι θα εφαρμόσει ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ για όσο καιρό χρειαστεί ώστε να κατασκευαστεί νέα ΘΕΣΜΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, που θα λειτουργεί υπέρ της δημιουργίας. Μιλώ για το ίδιο το κράτος, αλλά και για τον ιδιωτικό τομέα.
Ας αλλάξουμε όσα μπορούμε. Θα είναι εντυπωσιακή η βελτίωση με τις σωστές παρεμβάσεις
Αν δεν κάνουμε τίποτα και επιμείνουμε στις νοοτροπίες εθνικοπατριωτικού ολοκληρωτισμού ή αριστερόστροφης θυματοποίησης, θα είναι σα να κυνηγάμε για μία ακόμη φορά την ουρά μας....

Σκέψεις για τις εξελίξεις

Θα αποτολμήσω να καταθέσω μερικές σκέψεις αναφορικά με τη νέα κυβέρνηση, τον Παπαδήμο και όλα τα σχετικά
Δεν είμαι αισιόδοξος και θα εξηγήσω το γιατί. Γιατί επί της ουσίας, όσα έγιναν αφορούν επικοινωνιακές πρωτίστως ανάγκες και πολύ ύστερα αληθινές επιτακτικές ανάγκες της πραγματικότητας
Πως το συμπεραίνω αυτό?
Μα απ΄ όσα είδαμε να γίνονται όλες αυτές τις μέρες, με αποκορύφωμα το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Τουλάχιστον στα λόγια
Τι πραγματικά χρειάζεται ο τόπος? Κυβερνήσεις συνεργασίας ή απλώς αποτελεσματικές κυβερνήσεις που θα φέρουν ολοκληρωτικές αλλαγές στην κοινωνία μας?
Νομίζω το δεύτερο. Και το νομίζω και το δέχομαι, απ όποιο κομματικό φορέα και να προέρχονται
Το σπουδαίο γεγονός που οδήγησε στην εκλογή Παπαδήμου, ήταν ξεκάθαρα, η αγανάκτηση των Ευρωπαίων ηγετών, απέναντι στις κομματικές ηγεσίες που προϊστανται στο ανέκδοτο της συναίνεσης
Δηλαδή απέναντι στο Γιώργο και τον Αντώνη. Δευτερευόντως απέναντι στους υπολοίπους που από μόνοι τους έχουν επιλέξει να βρίσκονται για διακοσμητικούς λόγους στο κοινοβούλιο. Καρπούμενοι ενίοτε, διάφορες τάσεις και δυναμικές ενέργειες από το αγανακτισμένο λαϊκό σώμα. Είτε προς τη μεριά της "επανάστασης", είτε προς τη μεριά της "επιστροφής στις ρίζες"
Ο λόγος λοιπόν για την καινούργια κοροϊδία που λέγεται κυβέρνηση συνεργασίας, δεν είναι διότι οι ντόπιοι προύχοντες πρόκριναν πως αυτή είναι η καλύτερη λύση. Αλλά γιατί οι Ευρωπαίοι, αρνούνται πλέον να συνομιλούν με πρόσωπα που έχουν ολοκληρωτικά εκπέσει από το οποιοδήποτε σοβαρό προφίλ είχαν κάποτε. Σοβαρό στα λόγια, επαναλαμβάνω
Άρα η πρωθυπουργία Παπαδήμου, είναι μια ιστορία επικοινωνίας καταρχήν, αναγκαία για να ξεκινήσουν και πάλι οι διαπραγματεύσεις. Στην ουσία της υπόθεσης όμως, τι βλέπουμε? Βλέπουμε ότι πίσω από τον Παπαδήμο (που σίγουρα είναι σοβαρός άνθρωπος) το κατεστημένο έχει κοτσάρει μια ουρά δεινοσαύρου, με τεράστιες αδράνειες, που υπό το βάρος της κουβέντας για συναίνεση και κοινή αποδοχή, θα χειριστούν τις υποθέσεις που χρήζουν επείγουσας διεκπεραίωσης, με ακόμα μεγαλύτερες καθυστερήσεις, αντιπαραθέσεις και "απόψεις", ώστε να προλειάνουν κατάλληλα την πορεία προς μια εκλογική αναμέτρηση. Γι αυτό και ο Σαμαράς έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι δεν συγκυβερνά, αλλά στηρίζει απλώς μια μεταβατική κυβέρνηση
Τι θα πει μεταβατική κυβέρνηση βρε παιδιά? Ας αφήσουμε τις κουταμάρες. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την υποχρέωση να ψηφίσουμε πλειοψηφικά όλα τα εξαγγελθέντα μέτρα, προκειμένου να πάρουμε την περίφημη 6η δόση και τα επόμενα 130 δισεκατομμύρια
Πόσο μεταβατικό είναι αυτό? Εγώ το βλέπω με τον ίδιο τρόπο που έβλεπα τα προηγούμενα. Αναπόφευκτο. Αναγκαστικό. Μονόδρομο
Ποιο λοιπόν είναι το θέμα? Να συμφωνήσουμε όλοι ότι για λόγους πολιτικού κόστους, κανένας δεν θα αναλάβει εξ ολοκλήρου να διαχειριστεί αυτή την καυτή πατάτα ΣΗΜΕΡΑ και να μη χαλάσει το φιλολαϊκό του προφίλ, ώστε μετά τις εκλογές η νέα "καθαρή " κυβέρνηση να πει ότι "παραλάβαμε καμένη γη και χρέη" και άρα δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα? Απλά να σας ζητήσουμε να κάνετε υπομονή, την ώρα που θα σας κλέβουμε και με τα δύο χέρια?
Αυτό είναι το θέμα? Να αλλάξουμε τον "μπροστινό", με ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε να διαιωνίσουμε την ίδια τακτική, τις ίδιες γελοιότητες, και τα ίδια αδιέξοδα, που  επηρεάζουν ευθέως, οι κομματικοί παράγοντες που σε σύνολο 48 ατόμων, "κρύβονται" πίσω από τη σοβαρότητα του Παπαδήμου? Η μήπως ο Παπαδήμος μπορεί να κάνει κάτι, που δεν έχουν καταφέρει οι προηγούμενες ηγεσίες? Πότε θα προλάβει? Με ποιούς θα το κάνει? Αφού δεν έχει "φίλους και  κολλητούς" να μοιράσει τα σπόρια, μέσα στο κατεστημένο?
Λέτε ξαφνικά να άλλαξε τόσο η κατάσταση και όλοι να έβαλαν την ανάγκη να σωθεί η πατρίδα, πάνω από το συμφέρον τους? Όχι βέβαια, απλά ο Παπαδήμος, είναι η κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Μέσα στην οποία θα αναβαπτιστούν όλα τα λαμόγια που μας έφεραν στο μη παρέκει, και θα κερδίσουν κι άλλο χρόνο. Αυτό είναι το πρόβλημα τους και μόνο. Να συνεχίσουν να υπάρχουν και να νέμονται τα οφέλη της εξουσίας
Το γεγονός όμως, ότι η Ελλάδα έχει σοβαρά προβλήματα που σίγουρα δεν είναι μονάχα οικονομικά, αλλά κυρίως κοινωνικά, δεν αλλάζει. Και οι παραπάνω κύριοι, λίγα μπορούν να κάνουν για να λύσουν αυτά τα προβλήματα.
Έχουν επικεντρωθεί στα δανεικά, στα μνημόνια και τις συμφωνίες, αλλά το τσουνάμι που έπληξε τη ζωή μας είναι ανεξέλεγκτο, διότι κάτω από την επιφάνεια, τόσο την πολιτική, όσο και τη δική μας, αυτή που συντηρούσαμε τόσα χρόνια με την πλασματική ευμάρεια, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμία παραγωγική βάση. Δηλαδή δεν υπάρχει το υλικό το οποίο θα γυρίσει την κατάσταση τούμπα, και θα ξεκινήσει η ανάκαμψη με θετικό τρόπο.
Διότι κατά τη γνώμη μου δεν ωφελεί να περιορίσουμε το δημόσιο και τις σπατάλες. Και δεν ωφελεί, διότι το δημόσιο και οι σπατάλες προέκυψαν για να καλύψουν κάποιες ανάγκες, εκείνη την εποχή
Η βασική ανάγκη που οδήγησε την Ελλάδα στο γκρεμό, ήταν ότι η Ελλάδα δεν παρήγαγε τίποτα σπουδαίο, δεν είχε βιομηχανία, δεν είχε δηλαδή δυνατή οικονομία ώστε να μπορέσει να σταθεί μόνη της σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Έτσι, προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας σε μια εξελισσόμενη με ραγδαίο ρυθμό κατάσταση, μεγάλωσε το δημόσιο, μεγάλωσαν τα έξοδα. Και ο παραγωγικός ιστός σιγά σιγά αποδομήθηκε. Μέχρι που φτάσαμε να εισάγουμε σκόρδα από την Κίνα και πορτοκάλια από την Ισπανία.
Αυτό που χρειάζεται είναι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας μέσα από τις επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα, ώστε σταδιακά οι εργαζόμενοι που θα αποχωρήσουν από το δημόσιο να μπορέσουν να εργαστούν με αξιοπρέπεια. Επίσης χρειάζεται ριζική αναδιοργάνωση του κράτους σε κάθε επίπεδο. Αναθεώρηση του Συντάγματος και της νομοθεσίας. Κατάργηση κάθε γραφειοκρατίας και μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις. Τέλος, αυτό που είναι αναγκαίο και θεμελιώδες, είναι να εγκατασταθεί από την αρχή, ένα κοινωνικό κράτος που θα προστατεύει με αξιολογικά κριτήρια, τους αδύναμους και τους φτωχούς. Σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα.
Εδώ λοιπόν, βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή, που δεν πρέπει απλώς να εξασφαλίσουμε χρήματα και χρόνο, ώστε να αλλάξουμε, αλλά θα πρέπει απαραίτητα να βρούμε τη θέση μας, μέσα στο περιβάλλον που διαμορφώνεται πάνω σε καινούργιες ισορροπίες. Ισορροπίες πολύ δύσκολες και πολύ επικίνδυνες για μικρά ακυβέρνητα χάρτινα καραβάκια. Ισορροπίες που δεν είναι μονάχα εμπορικές, αλλά κυρίως γεωπολιτικές.
Αν δεν έχετε καταλάβει, η Τουρκία, είναι ξανά το κέντρο βάρους της περιοχής με συμπεριφορά επιθετική και αναπτυξιακή προς κάθε κατεύθυνση. Είναι δεδομένο ότι σε λίγο καιρό θα υπάρχουν εντονότερες επιθετικές ενέργειες της και στο στρατιωτικό πεδίο. Είναι βέβαιο ότι η Τουρκία έχει βλέψεις εις βάρος μας. Όχι γιατί θέλουν να μας κάνουν Ωθωμανική αυτοκρατορία, ούτε γιατί μισούν τους Χριστιανούς και θέλουν εκδίκηση για το 1821. Απλά γιατί, υπάρχει ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ επιρροής στο τοπικό σύστημα, και πρέπει να καλυφθεί. Εμείς ως γνωστόν έχουμε εγκαταλειφθεί στο έλεος της ανυπαρξίας λόγω της εσωτερικής μας κατάρρευσης. Τι ρόλο να παίξουμε στα Βαλκάνια?
Δείτε πως οι Βούλγαροι με τους φτηνούς μισθούς τρίβουν τα χέρια τους, που η Ελλάδα δε μπορεί να ανταπεξέλθει. Δείτε πως οι Κύπριοι εκμεταλλεύονται τις καινούργιες πλουτοπαραγωγικές πηγές στο υπέδαφος τους, προκειμένου να ελιχθούν στο παγκόσμιο περιβάλλον. Δείτε κοτζάμ Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, να αποτιμάται λιγότερο απ΄ όσο αποτιμάται η τούρκικη θυγατρική της η Finansbank. Δηλαδή η μαμά εταιρεία να μην έχει την ίδια αξία, με την κόρη. Να έχει αντιστραφεί πλήρως η κατάσταση.
Αν λοιπόν εσείς πιστεύετε, ότι η ευφορία που έφερε η εκλογή Παπαδήμου, πρόκειται να κρατήσει για καιρό, και να φέρει όσα ελπίζουμε πως θα φέρει, σας πληροφορώ ότι από εδώ και πέρα, οι εξελίξεις θα είναι μια από τα ίδια, να μην πω και χειρότερα.
Κάποιοι λένε ότι δεν θα αποφύγουμε την επιστροφή στη δραχμή τελικά. Και ότι όσα λεφτά και να πάρουμε από τους εταίρους μας, είναι τέτοια η εσωτερική καταστροφή που βιώνουμε, που τα λεφτά θα πέσουν στη μαύρη τρύπα του χρέους και ουσιαστικά λίγα θα προσφέρουν στην ανάκαμψη της χώρας.
Ίσως να είναι και έτσι. Ας ελπίσουμε ότι μετά τις εκλογές που ΔΥΣΤΥΧΩΣ θα κάνουν οι γνωστοί καρεκλοκένταυροι, το κλίμα θα παραμείνει σταθερό και δεν θα εκτραπεί περαιτέρω.
Σε κάθε περίπτωση, είμαστε υποχρεωμένοι να κρατάμε το μυαλό μας συγκεντρωμένο σε θετικές σκέψεις και να επενδύουμε στους εαυτούς μας όσο περισσότερο μπορούμε
Έστω και αν τελικά, η μετανάστευση αποδειχτεί μοναδική σωτήρια λύση, για τους ικανούς, το μόνο που μπορεί κανείς να πάρει μαζί του, είναι η παιδεία, η κουλτούρα και η προσωπική αξιοσύνη, που δεν   εξαφανίζονται ούτε από φτώχεια, ούτε από τον παραλογισμό. Αντιθέτως, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες μετατρέπουν τους ανθρώπους σε φωτεινούς φάρους αισιοδοξίας, για τους συνανθρώπους τους. Όπου κι αν βρίσκονται

Όποιος και να βγει.....

Υποτίθεται ότι σήμερα θα μάθουμε το νέο πρωθυπουργό
Αν κοιτάξετε κατά Πειραιά μεριά θα δείτε ότι οι βάρκες κουνιούνται. Ενώ στο Σύνταγμα τα περιστέρια συνεχίζουν το φαγητό τους από τα σποράκια που πετούν οι τουρίστες
Τι περιμένουμε αλήθεια?
Έναν αχυράνθρωπο, "μπροστινό", που αποστολή θα έχει να εκπέμψει μήνυμα ενότητας που απαιτούν οι Ευρωπαίοι? Τρίχες δηλαδή
Μπορεί έξω να φωνάζουν για την υπογραφή όλων των αρχηγών, επειδή ενδιαφέρονται να σταθεροποιήσουν για πολλά χρόνια μια ρευστή κατάσταση (αυτό που όλοι λέμε συμφωνία σε 5 βασικά πράγματα ανεξαρτήτως κόμματος που θα διαχειρίζεται την εξουσία) όμως εδώ είναι Ελλάδα
Και επειδή είναι Ελλάδα, μόνο τα χειρότερα μπορούμε να περιμένουμε
Ναι σίγουρα, ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής θα εφαρμόσει χωρίς καθυστερήσεις το τεράστιο αγγούρι εντός του πωπού μας, χωρίς αναισθητικό. Και τι σημαίνει αυτό?
Σημαίνει πως θα βελάξουμε από τον πόνο, για πολλά χρόνια ακόμα
Άρα η βιτρίνα δεν θα έπρεπε να μας απασχολήσει καθόλου, αλλά το περιεχόμενο του "καταστήματος"
Από την άλλη φυσικά, το πως θα εφαρμοστούν και το αν εφαρμοστούν στην πράξη τα διάφορα μνημόνια είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση
Αν αναφερόμαστε στην περικοπή των δαπανών του δημοσίου, ναι αυτό μπορεί να γίνει από αύριο. Πολλοί θα μείνουν στο δρόμο, άλλοι θα πεινάσουν. Ήδη πεινούν συμπατριώτες μας με ήθος και αξιοπρέπεια που μέχρι τώρα τα έβγαζαν πέρα με στερήσεις, χωρίς υπερβολές
Όμως σε αυτό το κλίμα δεν είναι εφικτή η είσπραξη των φόρων λόγω διάλυσης της κρατικής μηχανής.  Δεν είναι επίσης εφικτές οι νέες επενδύσεις. Δηλαδή η δημιουργία ενός ιδιωτικού τομέα δυναμικού και κεφαλαιακά αυτόνομου, ώστε να δημιουργήσει θέσεις εργασίας που θα ισορροπήσουν το κούρεμα στο δημόσιο. Δεν είναι εφικτή καμία απολύτως μεταρρύθμιση στη ζωή μας, ομαλά και με κοινή αποδοχή.
Ναι, ο δρόμος προς την ευρωπαϊκή σύγκλιση, φαίνεται πως είναι η μόνη λύση, για να ξεπεράσουμε τα κακώς κείμενα που μας έφεραν ως εδώ. Και συγκεκριμένα ο έλεγχος και η κατάλληλη οργάνωση
Όμως υπό το καθεστώς του εξαναγκασμού και της πίεσης, λίγες είναι οι λογικές φωνές. Το κόστος τεράστιο. Μια δύο γενιές εξωθούνται σε βίαιη απώλεια ενός βιοτικού επιπέδου αξιοπρέπειας
Βλέπετε, στην Ελλάδα, όλα γίνονται ανάποδα. Με λάθος τρόπο
Έγινε ληστεία σε βάρος των πολλών και ανίκανων να αντιδράσουν, ως μισθωτοί. Τα μεγάλα λαμόγια είχαν όλο το χρόνο να κάνουν διακανονισμούς, να ξεφύγουν. Αυτό είναι γεγονός. Ένας επιχειρηματίας ή ένας ελεύθερος επαγγελματίας, δεν υποχρεούται να δηλώσει την αλήθεια. Άντε να τον πιάσεις
Ενώ ο μισθωτός από που θα ξεφύγει? Είναι εξαρτημένος από παντού
Έτσι είναι μάλλον πιθανότερο ότι η φοροδιαφυγή του απλού λαού θα επεκταθεί για λόγους επιβίωσης, όσο και να φωνάζει η Μέρκελ που δεν ξέρει τι της γίνεται ή ο Σαρκοζί που και να βαράει τον κώλο του κάτω, δεν πρόκειται να σηκώσει μπόι.
Εγώ προβλέπω ότι την επόμενη δεκαετία θα δοκιμαστεί πολύ σκληρά ο Ελληνικός λαός και στο τέλος αμφιβάλλω εάν θα έχει επέλθει πρόοδος. Για το λόγο αυτό θα επαναλάβω, ότι όσοι είναι νέοι ας σκεφτούν τη μετανάστευση και ας ανοίξουν τα πανιά για άλλες πολιτείες
Δεν έχει νόημα να μένει κανείς στη χώρα, είναι νεκροταφείο, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα. Δεν έχει νόημα να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες, απ τη στιγμή που όσοι μπορούσαν να τις εγγυηθούν (κράτος ή ιδιώτες) έχουν εξαφανιστεί. Η δε μπορούν να προσφέρουν διεξόδους πλέον
Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά δείτε τη μεγάλη εικόνα
Αν δεν αρχίσει μια νέα εποχή με σχέδιο, εποχή που θα περιγράφεται σωστά και θα έχει στόχους και χρονοδιάγραμμα, κανείς δεν θα ασχοληθεί να πιστέψει σε κάτι
Τον κενό χώρο της πολιτικής λαϊκής έκφρασης θα τον καρπώνονται καιροσκόποι και ακραίοι χώροι, που θα προκαλούν κοινωνικές εντάσεις με άγνωστες συνέπειες για όλους
Ήδη το κέντρο της Αθήνας έχει ερημώσει από ζωή και κίνηση. Ποιος εγγυάται ότι δεν θα τον καταλάβουν μόνιμες συμμορίες με όπλα που θα πλιατσικολογούν ασύστολα αν τους δοθεί η ευκαιρία?
Ποιος εγγυάται ότι, αν αύριο μεθαύριο γίνουν κοινωνικές ταραχές, δεν θα προσγειωθεί "ειρηνευτική δύναμη" του ΟΗΕ ή της Ευρώπης, για να φυλάει τα μπόσικα σε Βουλή και κυβέρνηση?
Νομίζετε πως χρειάζεται μεγάλη ώθηση για να προκύψει "αραβική άνοιξη" στην Ελλάδα?
Συμπερασματικά, όποιος και να βγει σήμερα, οι εξελίξεις έχουν πάψει πλέον να αφορούν τους Έλληνες. Υποχρεωτικά θα σκύψουμε το κεφάλι και θα δεχτούμε την ιδιότυπη ομηρεία
Όποιος μπορεί να κάνει διαφορετικά για τον εαυτό του και τους δικούς του, ας παλέψει να αποδράσει

Οι Έλληνες συναινούν, τα κόμματα όχι

Αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες να γίνεται, είναι μια απλή απόδειξη του γεγονότος, ότι κοινωνία και πολιτική ηγεσία βαδίζουν σε δρόμους αντίθετους
Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από όλους μας, ασχέτως του αν έχουμε τις ξεχωριστές ιδιαίτερες αντιλήψεις μας κατά καιρούς. Ένα βασικό ερώτημα
Τι είναι καλύτερο για την Ελλάδα? Τι θα ωφελήσει τη χώρα μας, στη δύσκολη αυτή συγκυρία
Το ερώτημα αυτό, σαφώς και είναι ΡΗΤΟΡΙΚΟ
Και είναι ρητορικό διότι στην παρούσα φάση, με τα παρόντα προβλήματα,οι απαντήσεις είναι συγκεκριμένες και δεδομένες και τις έχουν περιγράψει με απόλυτη σαφήνεια οι εμπλεκόμενοι. Τις ξέρουμε και τις αποδεχόμαστε. Δε μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς τελικά
Λίγοι, ελάχιστοι είναι αυτοί που στερούνται ενημέρωσης
Πολλοί πάρα πολλοί, αντιθέτως, εθελοτυφλούν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν
Το χειρότερο όλων όμως είναι πως, ενώ οι Έλληνες εμφανίζονται έως κάποιου βαθμού κατανόησης, έτοιμοι να αποδεχτούν ότι, το πολιτικό και πολιτειακό σύστημα ΟΦΕΙΛΕΙ να δείξει ένα μέτωπο κοινής δράσης, οι ίδιοι οι μετέχοντες του συστήματος, συνεχίζουν να ερίζουν για δικούς τους λόγους
Ξεβρακώθηκαν και αυτοί όμως. Σε συνέχεια των όσων έγραφα εχτές για τις εξελίξεις
Ξεβρακώθηκαν και ξεφτιλίστηκαν, γιατί αποδεικνύεται ώρα με την ώρα, ότι όχι απλά δεν ενδιαφέρονται να πράξουν τα αυτονόητα, αλλά και ότι αντιλαμβάνονται και δρούν με τρόπο ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΕΝΟ και αλλότριο, από τη λογική του μέσου ψηφοφόρου τους. Που καταλαβαίνει πως, για να μπορεί να τσακώνεται με τους φίλους και τους γείτονες του, είναι απαραίτητο να υπάρχει και ο ίδιος και αυτοί. Δηλαδή είναι προϋπόθεση να ζούν, να σκέφτονται, να πράττουν. Άρα να υπάρχει μια Ελλάδα, ένα κράτος, ένα λειτουργικό σύστημα, μια βασική οργάνωση, πέντε δέκα βασικές κοινές γραμμές πορείας
Μα τότε τελικά, γιατί τους ψηφίζουμε να μας εκπροσωπούν?
Σε ποιά βάση συνεννόησης, με βάση ποιές κοινές επιδιώξεις και κοινωνικά συμβόλαια, ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ να προσέλθουμε στις κάλπες και να τους στείλουμε να μας αντιπροσωπεύσουν στα όργανα εγχώριων και ξένων κέντρων αποφάσεων?
Γιατί μπαίνουμε στη διαδικασία να αντιδικήσουμε για παρελθόντα και παρόντα κυβερνητικά σχήματα, νομοθεσίες, αποφάσεις και συσχετισμούς?
Αφού ΤΩΡΑ, που παίζεται το κεφάλι μας κυριολεκτικά, που μας δείχνουν την έξοδο απο το ευρώ (και την επιστροφή στην ΤουρκοΒαλκανική πραγματικότητα) οι εταίροι μας, ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ δεν παραιτείται, δεν καταγγέλει, παρά όλοι ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ για να βολέψουν τους κώλους τους, στην επόμενη μέρα.
Και το θέμα δεν είναι να παραιτηθείς
Πρώτα πρέπει να νιώσεις. Να καταλάβεις που βρίσκεσαι. Να συνειδητοποιήσεις ποιούς και τι εκπροσωπείς. Να διαπιστώσεις τι θέλει ο κόσμος σου. Οι Έλληνες. Τι είναι το σωστό και τι το λάθος. Ποιές είναι οι επιλογές.
Αν επιθυμείς να δώσεις στο λαό τη δυνατότητα να αποφασίσει, οφείλεις πρώτα να τον ενημερώσεις ΣΩΣΤΑ και όχι παρελκυστικά, χωρίς διλήμματα και εκβιασμούς που δεν καταλαβαίνει, και μετά να τον βάλεις στη διαδικασία.
Αυτό που όλοι βλέπουμε, τα κόμματα να ενεργούν εντελώς αυτόβουλα, οι πολιτικοί να κάνουν και να φέρονται δίχως να αισθάνονται υπόλογοι, το μπάχαλο και την καταστροφολογία να έχουν μεταφερθεί από την πλατεία στα έδρανα του κοινοβουλίου, συνιστά κατάφωρη και προφανή παραβίαση κάθε συνταγματικής νομιμότητας. Κάθε έννοιας δημόσιου δικαίου
Μπροστά στο καθήκον για την πατρίδα, που είναι το υπέρτατο καθήκον για το οποίο καλούνται να μοχθήσουν οι εκπρόσωποι μας, όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα
Και δεν είναι δευτερεύοντα επειδή μας το επιβάλλουν οι ξένοι. Αυτό κι αν είναι ντροπή
Ντροπή είναι πως όλα τα χρόνια, παλιά και σήμερα, δεν κατέστη δυνατό, να βρεθούν συνισταμένες για τα μεγαλύτερα ζητήματα της δημόσιας ζωής
Που ΔΕΝ θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να είναι πολιτικοποιημένη, και κομματοκρατούμενη με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει χωριστεί η Ελλάδα σε στρατόπεδα μίσους, ενώ τελικά μεταξύ μας δεν έχουμε ΤΙΠΟΤΑ να χωρίσουμε, ουσιαστικό
Κοινό αίτημα όλων είναι να λειτουργεί σωστά το κράτος. Δεν είναι θέμα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Κοινό αίτημα όλων είναι να ευημερεί η χώρα. Δεν είναι θέμα "πολιτικής ανάγνωσης" των επιλογών. Κοινό αίτημα είναι να αποκρούονται οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι, με μια φωνή. Δεν είναι θέμα γούστου, αν είσαι με τους απο μέσα η τους απέξω.
Και αν ήταν σε ένα βαθμό αποδεκτό, να υπάρχουν διαφωνίες και συγκρούσεις, εντός μιας συντεταγμένης πολιτείας, σήμερα δεν είναι αποδεκτό ούτε για τα λόγια, ούτε για την επικοινωνία, ούτε για την πλάκα, κάτι τέτοιο. Ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα επιτέλους και ας ομονοήσουμε
Δεν κάνω έκκληση για συναίνεση και ενότητα. Είναι γνωστό ότι ο μαλάκας και ο βλάκας, ζουν και υπάρχουν από μόνοι τους, χωρίς παρέα. Αν τους βάλεις στο ίδιο τραπέζι είναι πιθανότερα να ξεκινήσει ένας παγκόσμιος πόλεμος, παρά να γίνουν φίλοι. Και αν βάλεις δίπλα τους και άλλους ανόητους, έχεις αυτόματα και ένα "κοινωνικό ρεύμα με προτάσεις για την έξοδο από την κρίση" και άλλες τέτοιες βαρύγδουπες παπαριές.
Κάνω όμως έκκληση, σε όλους τους Έλληνες, να αντιληφθούν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ότι ο παρασιτισμός και η ύπαρξη του "ξένου σώματος" που λέγεται αυτή τη στιγμή "πολιτική ηγεσία", έτσι όπως εκπροσωπείται από τους βουλευτές και τους υπουργούς συμπολίτευσης, αντιπολίτευσης και όλων των κομματικών μηχανισμών, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΔΕΙ ΘΕΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ή θέση δημόσιας ευθύνης στο μέλλον
Και καλώ όλους, να μην τους ξαναψηφίσουν ΠΟΤΕ στον αιώνα τον άπαντα
Απέδειξαν ότι ζουν εκτός πραγματικότητας και εκτός πατρίδας. Ζουν σε ένα άλλο παράλληλο κόσμο, που τυχαία ονομάζεται Ελλάδα κι αυτός. Δεν αφορά τους πολίτες  όμως. Όλους εμάς.
Μην μπαίνετε στην παγίδα εκλογές και μεταβατικές κυβερνήσεις και κουραφέξαλα
ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ -ΠΛΗΝ ΟΛΙΓΩΝ- ΑΝΑΞΙΟΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ στις συνειδήσεις όλων των Ελλήνων
Και η απάντηση στις παγίδες "δημοκρατίας" που θα μας στήσουν στο μέλλον, είναι μονάχα Η ΑΠΟΧΗ από το καραγκιοζιλίκι.............

Ένας ένας αποκαλύπτονται οι πραγματικοί φταίχτες

Δε θέλω να το παινευτώ, αλλά ούτε με το Γιώργο να μιλούσαμε απευθείας, δεν θα έπεφτα τόσο μέσα στο χτεσινό μου κείμενο. Γιατί ο άνθρωπος επιβεβαίωσε μέχρι κεραίας όσα κατέθεσα γραπτώς
Ειλικρινά, δε με απασχολεί το πολιτικό μέλλον του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου. Όπως και δε με απασχολεί το πολιτικό μέλλον κανενός απ όσους αυτή τη στιγμή (πλην λίγων εξαιρέσεων) διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας μας.
Σε επίπεδο αληθινών διαπραγματεύσεων, και σε επίπεδο επικοινωνιακό.
Με απασχολεί να καταγράψω τι κατά την εκτίμηση μου συμβαίνει και να έχω τη συνείδηση μου ήσυχη ότι προετοιμάστηκα σωστά και αποφάσισα με πλήρη επίγνωση των γεγονότων. Κοινώς, δεν έπεσα στη λούμπα της προβατοποίησης, αλλά στάθηκε απέναντι στις περιστάσεις με σοβαρότητα και κριτική σκέψη

Πάμε τώρα στο θέμα μας. Γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια στην Ελλάδα, και οι κωλοτούμπες έγιναν και γίνονται, εν ριπή οφθαλμού.
Τι το θελε ο Γιώργος να ανακοινώσει το δημοψήφισμα? ΟΛΟΙ ΞΕΒΡΑΚΩΘΗΚΑΝ
Ούτε ο Ιονέσκο θα μπορούσε να σκεφτεί τέτοια εξέλιξη. Τέτοια "αποκάλυψη τώρα"
Τι εννοώ "ξεβρακώθηκαν"?
Ότι πολύ απλά το δημοψήφισμα της 4ης Δεκέμβρη, έχει ένα και μοναδικό ερώτημα να απαντηθεί: "Ναι ή όχι στο Ευρώ". Και μπροστά σε αυτό το ερώτημα, τα έχουν κάνει πάνω τους για διάφορους λόγους που θα εξηγήσω, οι παρακάτω:

1.Αντιπολίτευση. Σύσσωμη η αντιπολίτευση, από τη Νέα Δημοκρατία, μέχρι το Μίκη Θεοδωράκη, ζήτησαν να ανακληθεί το δημοψήφισμα. Ώς εθνικά καταστροφική επιλογή. Που θα μας θέσει ενδεχομένως εκτός ευρωζώνης. Που είναι θεμελιώδης και στρατηγική κατάκτηση του Ελληνικού λαού. Τότε, τι μας λέγατε τόσο καιρό, ότι η επιστροφή στη δραχμή είναι μονόδρομος, ότι οι εταίροι μας μας εκμεταλλεύονται και ότι τους έχουμε εκχωρήσει την εθνική μας κυριαρχία? Ότι έρχεται το 4ο Ραϊχ και να τους κρεμάσουμε στο Γουδί για εθνική προδοσία? Τώρα ξαφνικά, ανακαλύψατε τη σημασία που έχει για την υπόσταση της Ελλάδας, το να βρίσκεται εντός? Τώρα ξαφνικά κατάπιατε τη λυσσαλέα σας λασπολογική και εθνικά μειοδοτική αντιπολιτευτική μήνη, που εκτοξεύατε μαζί με ροχάλες και αυγά στους κυβερνητικούς βουλευτές. Τώρα ξαφνικά οι εφημερίδες "είδαν" τη μεγάλη εικόνα της κατάστασης? Τώρα συνειδητοποίησαν ότι δε θέλουν να είναι σε κυβερνήσεις της δραχμής που θα σημάνουν φτώχεια και εξαθλίωση για όλους, χωρίς καμία πρόσβαση σε αγορές, και επιστροφή στο 1950? Τώρα κατάλαβαν ότι τα όσα έλεγαν στα λόγια, για να κεφαλαιοποιήσουν τη λαϊκή οργή, γυρνάει μπούμερανγκ στους ίδιους? Πόσο ξεφτιλιστήκατε βρε ΑΛΗΤΕΣ....

2.Βαθύ ΠΑΣΟΚ και αντιφρονούντες βουλευτές της Κυβέρνησης. Σας έπιασε σύγκρυο ξαφνικά μη τυχόν και ο "τρελός" Γιωργάκης κάνει πράξη τα όσα λέει και σας βγάλει κι εσάς στη σέντρα. Όσους τόσο καιρό πριονίζατε την καρέκλα του, εντός και εκτός κόμματος. Όσους τελικά επιθυμούν την ίδια γκρίνια και την ίδια μιζέρια, την ίδια ανασφάλεια και κατήφεια, ΑΜΕΛΩΝΤΑΣ συστηματικά να υλοποιήσουν οι ίδιοι τα νομοθετήματα που ψήφισαν στη Βουλή, επιδεικνύοντας περισσή υποκρισία και υστεροβουλία, απέναντι στην ίδια την αρχική τους στάση. Όσους ενδιαφέρονται για το ατομικό τους πολιτικό μέλλον, όντας μέρος του πελατοκρατικού συστήματος, που ΜΕ ΠΕΙΣΜΑ αντιστέκεται σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση προς όφελος των πολλών Ελλήνων. Όσων τελικά είναι οι πολιτικοί πατρόνοι της συνδικαλιστικής ΑΛΗΤΕΙΑΣ που μπλοκάρει κάθε αλλαγή, που θα μας σπρώξει ένα μικρό βηματάκι εμπρός. Όσων ανέχονται εδώ και δύο χρόνια, την καταπάτηση και την υπόθαλψη κάθε λογής ακραίας αντίδρασης που ψέγει την ίδια τη Δημοκρατία, που με κροκοδείλια δάκρυα "δικαιολογούν" από το βήμα του κοινοβουλίου, "μετανιώνοντας" στα λόγια που "έριξαν" το λαό σε τέτοια πείνα. Εσείς οι "δημοκράτες" που έχετε τη ΛΑΪΚΗ ΕΝΤΟΛΗ από τις εκλογές, ξαφνικά καταλάβατε ότι δεν θέλετε να είστε υπόλογοι μιας ενδεχόμενης καταστροφικής εξέλιξης, που με τη στάση σας ΕΞΩΘΗΣΑΤΕ τον πρωθυπουργό να προδικάσει? ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ? ΚΑΙ ΤΗ "ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ". Όταν σας ψήφιζε ήταν καλός και τίμιος και δημοκράτης και γνώστης, ενώ τώρα ξαφνικά είδατε ότι με τόση οργή, όχι μόνο εκτός ευρώ θα αποφασίσει, αλλά και εκτός του πλανήτη θα σας στείλει?

3. Ευρωπαίοι εταίροι, φαρισαίοι και υποκριτές. Που τόσο καιρό στηρίζετε και δανείζετε και βάζετε όρους και διοργανώνετε φόρα και συνέδρια και διαπραγματεύσεις. Που πιστεύετε και ελπίζετε στον Ελληνικό λαό και την Ελληνική κυβέρνηση. Που προκειμένου να πάρετε τα λεφτά σας πίσω, έχετε ξεφτιλίσει κάθε λογική και κάθε δημοκρατική έννοια και θεσμό, απαιτώντας τα ΑΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΑ, τα εντελώς απίθανα, τα εντελώς γελοία πράγματα, από μια χώρα που τόσα χρόνια, χωρίς μέτρο και χωρίς κανέναν έλεγχο δανείζατε, για να αυγατίζουν τα περισσευούμενα οι τράπεζες σας? ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΞΑΦΝΙΚΑ? Έκλασε ο Γιώργος κι εσείς ξεράσατε από τη ζαλάδα. Και είδατε τα άσπρα, μαύρα. ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΡΕΛΑ, ο λαός πεί, έξω από το Ευρώ και χάσετε κι εσείς τ' αυγά και τα πασχάλια. Ναι σας πιστεύαμε τόσο καιρό ότι ενδιαφέρεστε για το "Ευρωπαϊκό μέλλον" της Ελλάδας, ενώ από τη μία χαϊδεύατε και από την άλλη χτυπούσατε με ανάστροφες, επιβάλλοντας χωρίς σωφροσύνη, σχέδιο και μελέτη, ΣΧΕΔΙΑ ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ, ρίχνοντας πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ναπάλμ πάνω στα κεφάλια μας. Υποδαυλίζοντας χυδαία και αναληθή δημοσιεύματα, ενώ εσείς παίζατε στα ταμπλώ των χρηματιστηρίων σας. Εσείς και τα τσιράκια σας. Καινούργιο τελεσίγραφο χτες στις Κάννες. Καινούργιος εκβιασμός. Μπράβο, καλωσήρθατε φίλοι μας αγαπημένοι

4. ΔΝΤ και τραπεζίτες. Να πάτε να γαμηθείτε, έτσι απλά. Με το νταβατζιλίκι για την 6η δόση. Αυτό δε λέγεται διεθνής οικονομική βοήθεια. Λέγεται λογική ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗ. Λέγεται παραδοχή ανικανότητας και δείγμα συμπεριφοράς ΠΡΟΑΓΩΓΟΥ της νύχτας. Πως τολμάτε να παίζετε τους μισθούς και τις συντάξεις ενός λαού, με τα τερτίπια σας. Στις Βρυξέλες λέγατε "ναι στην 6η δόση", σήμερα το αλλάζετε? ΤΙ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΕΛΙΚΑ? Μη τυχόν αποδειχτεί ότι η "λογική" σας είναι αδιέξοδη. Ότι είσαστε απλά και ξεκάθαρα ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ κυριλέ που δεν υπολογίζουν το κόστος και το αίμα?

ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ εν κατακλείδι

Ότι η "τρέλα" και η "αποκοτιά" του Γιώργου, ασχέτως του αν έχουν ή δεν έχουν βάση (ΕΙΠΑ ΧΤΕΣ ΟΤΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ) ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να συσπειρώσουν, έστω και δια αυτής της οδού, όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου προς την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ. ΤΟ ΞΈΡΟΥΝ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ. ΚΑΙ ΤΡΕΜΟΥΝ ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΑΠΌ ΤΟ ΛΑΟ ΠΟΥ "ΧΑΪΔΕΥΑΝ" ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΤΟΥΣ

Αυτή είναι η αλήθεια. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΛΑΟ, ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ. Η δημοκρατία μας είναι ΨΕΥΤΙΚΗ και ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ. Είναι δημοκρατία της επιφάνειας, ένα μέσον δηλαδή για να καλύψουν τις πομπές και την υπονόμευση των θεσμών και του Συντάγματος. Ένα μέσον για να κάνουν τις δουλειές και τις λαμογιές τους. Για να κονομάνε και να πουλάνε μεσαζοντιλίκια και μεσιτικά. Για να παριστάνουν τους καλούς και αγαθούς προστάτες του γενικού συμφέροντος. Και να κοροϊδεύουν. ΑΥΤΗ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Ακόμα και οι εκλογές αποδεικνύεται ότι ήταν, είναι και θα είναι ΜΙΑ ΠΡΟΦΑΣΗ, μια δικαιολογία, ώστε το κατευθυνόμενο εκλογικό κοπάδι που ΒΟΛΕΨΑΜΕ και σαλαγάμε με τις εφημερίδες, τα ΜΜΕ, και όλες τις δυνάμεις χειραγώγησης, τοπικές και διεθνείς, ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΑΝΗ. Στην ίδια επιλογή, νομίζοντας ότι "ενεργεί αυτοβούλως". Ενώ ουσιαστικά βρίσκεται ο Έλληνας σ έναν επαναλαμβανόμενο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ανακυκλώνοντας τους ίδιους και τους ίδιους, με άλλα πρόσωπα, σε ένα καθεστώς που ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΘΕΝΑΡΑ ΜΕ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΧΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, σε κάθε διεύρυνση της ελευθερίας μας ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ.

Στην πράξη σημαίνει, ελεύθερη οικονομία, ισονομία, ίδια δικαιώματα για όλους, πρόσβαση στην εργασία και το κοινωνικό κράτος, ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ενεργούς σκεπτόμενους πολίτες.

Αν λοιπόν κύριοι εκπρόσωποι της πολιτείας, έχετε τόση εμπιστοσύνη στο λαό, αφήστε τον ελεύθερο να αποφασίσει τι τελικά θέλει και να αναλάβει τις ευθύνες του. Όμως δεν θα το κάνετε. Θα ρίξετε το Γιώργο. Ίσως και να είναι καλύτερα έτσι. Ίσως και μέσω αυτής της πράξης (να πέσει ο "τύραννος") να ενωθούν όλοι, για να σώσουν ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑ και στη συνέχεια αν εξυπηρετεί, να σώσουν και την Ελλάδα από μια καταστροφική εξέλιξη. Ίσως δηλαδή το παράδοξο, να δώσει τη λύση. Μια ανατροπή που συγκεντρώνει το "κακό" το απευκταίο, να είναι ο καταλύτης μιας διαφορετικής πορείας

Για εμένα προσωπικά, η παραμονή στο Ευρώ δεν τίθεται κάν ως θέμα συζήτησης. Επαναλαμβάνω αυτό που δημοσίευσα χτες στο facebook. Όταν κατέρρευσε η Αργεντική χρωστούσε 59 δισεκατομμύρια ευρώ (σε σημερινές τιμές). Εμείς έχουμε χρέος 364 ευρώ, ένα πρωτοφανές ΤΕΡΑΣΤΙΟ, πρωτοείδωτο στα χρονικά χρέος, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ γιατί είμαστε μέσα στο Ευρώ! Αυτό δεν το καταλαβαίνετε? Δεν καταλαβαίνετε ότι επειδή βρισκόμαστε στο Ευρώ (ένα νόμισμα που είναι ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΌ, δηλαδή λειτουργεί ως αποθήκευση χρηματικής αξίας, όπως παλιότερα ο χρυσός, για τη διεθνή κοινότητα**) κατέστη εφικτό να πετύχουμε το κούρεμα 100 δις ευρώ από αυτό το χρέος? Κάτι που ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ δεν έχει γίνει σε τέτοιο βαθμό στην ιστορία της οικονομίας? Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι, η έννοια της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, δεν υφίσταται σε όλη την παραδοσιακή της έκταση, από τη στιγμή που μπήκαμε στην Ευρώπη? Ότι η συνθήκη προϋποθέτει την εκχώρηση λειτουργιών της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκά όργανα? Ότι η εθνική κυριαρχία ΔΕ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ από τη στιγμή που υπάρχει κοινό νόμισμα στην Ευρωζώνη? Ότι εθνικό νόμισμα έχουν ΜΟΝΑΧΑ οι δυνατές εξαγωγικές και εξωστρεφείς οικονομίες, που μπορούν να "παίζουν" με την αγορά και τη ζήτηση, γιατί έχουν δυνατότητες να σταθούν ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ σε ένα παγκόσμιο οικονομικό καθεστώς?

Το δημοψήφισμα "ναι η όχι στο ευρώ", αγαπητοί μου, δεν είναι μια υπόθεση που πρέπει να μας απασχολήσει ως ναι ή όχι. Το ναι είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΜΑΣ

Καταθέτω τις απόψεις μου για να δείξω ότι η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ ενός δημοψηφίσματος με τόσο "σοβαρό" θέμα (αντίστοιχο του ερωτήματος Βενιζέλο ή Βασιλιά, κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία) ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΤΑΙΧΤΕΣ που ΈΧΟΥΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙ την Ελλάδα να γίνει ζήτουλας και πένης, γονατισμένος χωρίς αξιοπρέπεια, να άγεται και να φέρεται, ΌΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ.

Εφιστώ την προσοχή όλων μας, στα γεγονότα και τις εξελίξεις. Είναι ιστορικές στιγμές που απαιτούν ΕΥΘΥΝΗ και ΑΝΤΕΡΑ απ όλους μας.................

Καλά κάνει και πάει σε δημοψήφισμα

Θυμίζω ποια είναι η κατάσταση μετά τη συμφωνία στις Βρυξέλες
Αποφασίστηκε το 50% κούρεμα του χρέους που κρατούν οι ιδιώτες στα χέρια τους. Ιδιώτες είναι οι ιδιωτικές τράπεζες και οι κοινοί άνθρωποι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων. Ιδιώτες ΔΕΝ είναι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών, που ασκούν εποπτικό έργο, στις ιδιωτικές, με βάση τις επιταγές των κυβερνήσεων. Αυτά για αρχή, για να ξεκαθαρίζουμε το τοπίο
Τόσο το μνημόνιο, όσο το μεσοπρόθεσμο, όσο και η συμφωνία στις Βρυξέλες, θυμίζω ότι, σκοπό έχουν να αποτρέψουν τη στάση πληρωμών της Ελλάδας τόσο προς τους δανειστές της, όσο και προς τους πολίτες της χώρας. Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη, εφόσον χρειάζεται δανεικά, για να συμπληρώνει τα ελλείμματα που δημιουργεί. Τα δημιουργεί γιατί με απλά λόγια ξοδεύει περισσότερα απ όσα παράγει. Η διαφορά αυτή, συσσωρεύει έλλειμμα. Για να συνεχίσει να λειτουργεί η χώρα αυτό το έλλειμμα θα πρέπει να κλείνει με δανεικά. Αυτά τα δανεικά μας τα έκοψαν
Η μάλλον δεν τα έκοψαν. Μας είπαν ότι θα μας τα δίνουν, αρκεί να γίνουμε καλά παιδιά.
Όλα αυτά είναι γνωστά.
Από εκεί και πέρα, έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, απίστευτη κυριολεκτικά
Ο παραλογισμός και η σπέκουλα έχουν απογειωθεί. Διαβάζουμε ένα σωρό απίστευτα πράγματα, βιώνουμε καταστάσεις πρωτοφανείς και πρωτόγνωρες. Τραγικές καταστάσεις που έχουν οδηγήσει το πολιτικό σύστημα κυρίως σε κρίση
Το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που συνέβαλε κατά το ήμισυ στη δημιουργία του σημερινού βάλτου, κλήθηκε πριν 2 χρόνια να κυβερνήσει.
Εξ αρχής εφόσον διαπιστώθηκε το μέγεθος του προβλήματος, θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας με προεδρεύοντα τον Παπούλια, και μια ομάδα τεχνοκρατών να χειριστεί τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας. Από την άλλη θα έπρεπε να γίνει μια οργανωμένη εκστρατεία ενημέρωσης προς τους πολίτες, σχετικά με την πραγματική διάσταση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα. Τίποτα όμως από αυτά δεν έγινε
Αντιθέτως, οδηγηθήκαμε σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση στο εσωτερικό της χώρας μυρίζοντας τα νύχια μας, διερωτώμενοι συνεχώς, αν φταίει η δε φταίει ο Γιώργος, αν είναι η δεν είναι καλός ο Βενιζέλος, ο Παπακωνσταντίνου και αν είναι καλύτερος ο Σαμαράς ή αν έχει δίκιο ο Τσίπρας και η Παραρήγα
Με λίγα λόγια, αναλωθήκαμε να ασχολούμαστε με το αν φταίει ο προπονητής που η ομάδα μας δεν παίζει μπάλα
Το πρόβλημα της χώρας είναι απλό: Κανείς δεν θέλει να αναλάβει καμία ευθύνη. Ούτε σε επίπεδο πολιτών, είτε σε επίπεδο ηγεσίας. Όλοι θέλουν κάποιον άλλον να καθαρίζει για πάρτη τους, και αυτοί απλά να πατάνε το κουμπί της τηλεόρασης, αλλάζοντας κανάλι ανάλογα τα κέφια
Σήμερα θα γελάσουμε με τον Πάγκαλο, αύριο με τη Ντόρα, μεθαύριο με τα γιαούρτια που έφαγε ο Αλαβάνος. Χαβαλέδες είμαστε
Βρίσκεται η χώρα σε μια πρωτοφανή δημοσιονομική κρίση, και κανείς δεν παίρνει χαμπάρι. Και όσοι παίρνουν αντιδρούν με τον τρόπο που τόσα χρόνια "τους έπαιρνε" χωρίς κόστος και κόπο, να αντιδράσουν
Από τη μία οι πολιτικοί που ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ στη σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία, δεν κλήθηκαν να ασχοληθούν σοβαρά, με σοβαρά πράγματα, άρα είναι φύσει και θέσει απροετοίμαστοι και ανίκανοι να εργαστούν με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Από την άλλη όλοι της γής οι βολεμένοι, που κράζουν ανάλογα με το αν θίγονται η δεν θίγονται τα μικροσυμφέροντα τους. Και με όποιον φυσά ο άνεμος συντάσσονται. Όπως κάτσει δηλαδή, αρκεί να βγω εγώ λάδι. Και οι υπόλοιποι ας κουρεύονται
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε μερικά βασικά πράγματα
Καταρχήν ο Έλληνας (Κλαίρη σε ευχαριστώ που συζητάμε) έχει χτίσει ένα επίπεδο διαβίωσης τέτοιο, που είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ μέσω εσωτερικής υποτίμησης να προσαρμοστεί. Θα προτιμήσει να πάρει από τη μάνα του λεφτά παρά να δουλέψει με μισθό Βουλγαρίας. Επίσης δεν πρόκειται να εργαστεί περισσότερο ή να κάνει θυσίες χωρίς αντάλλαγμα. Δεν κατέβηκε από τα Γκράβαρα ο Έλληνας του 2011, έχει μόρφωση και αντίληψη. Δεν είναι όλοι πρόβατα.
Άρα είναι  αδύνατον μέσα σε λίγα χρόνια να γίνουν προσαρμογές επί θεσμών, νοοτροπιών και αντιλήψεων, αλλά και συνηθειών και νόμων, που ισχύουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Άρα εκ των προτέρων, όσο ΣΩΣΤΑ και ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΑ να είναι τα οποιαδήποτε μνημόνια και σχέδια  των Ευρωπαίων και των Ελλήνων πολιτικών, για να αλλάξει η Ελλάδα και να συγκλίνει (κάποτε) πραγματικά με τις υπόλοιπες χώρες, χρειάζεται ΠΟΛΥΣ ΧΡΟΝΟΣ.
Φάουλ νούμερο ένα, του Παπανδρέου, αλλά και των υπολοίπων. Δε διαπραγματεύτηκες το χρόνο. Δε ζήτησες περισσότερο χρόνο. Δεν έβαλες όρια στις απαιτήσεις τους.
Και άντε οι Ευρωπαίοι το χάψανε το παραμύθι ότι είμαστε ίσα κι όμοια (που δεν είμαστε), και ότι υπάρχει σύγχρονο ελληνικό κράτος να εφαρμόσει τα προγράμματα που έφτιαξαν.
Εσύ που είσαι Έλληνας και οι συνεργάτες σου που έχουν συμβάλλει στο καθεστώς πελατοκρατίας, δε γνωρίζατε ότι μέσα σε 2-3 χρονιά αποκλείεται να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις?
Ότι η σαπίλα στις εφορίες και το δημόσιο είναι τόσο μεγάλη, που κανείς δεν πρόκειται να κάνει τη δουλειά του, είτε εκκαθαρίζει μια δήλωση, είτε ένα εκατομμύριο δηλώσεις?
Ότι η διαφθορά στις δημοτικές αρχές είναι τόσο μεγάλη που μια χούφτα συμβασιούχοι μπορούν να κλείνουν τις χωματερές και να στενάζει η Αθήνα από τις μολύνσεις και τη ρύπανση?
Ότι οι ταξιτζήδες είναι τραμπούκοι? Αυτά δεν τα ξέρουν στις Βρυξέλες. Δουλειά σου λοιπόν να τους τα πεις, και όχι να είσαι YES MAN.Αλλά όχι μόνο δεν το έκανες. Τους είπες και ψέματα ότι θα τα καταφέρεις. Ενώ μέσα, όλοι ήταν ανίδεοι.
Ο κόσμος, ο λαός, οι πολίτες, που έχουν μάθει να ζουν σε ένα Α επίπεδο, δεν πρόκειται να δεχτούν με το πάτημα ενός κουμπιού, χωρίς σαφή και αιτιολογημένο λόγο, χωρίς να τους το λέει κάποιος πραγματικά ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ, να δεχτούν να ζήσουν σε ένα Β επίπεδο, 30-40% φτωχότερο. Το λέω με απλά λόγια.
Φάουλ νούμερο 2, Γιωργάκη. Ρώτησες τους Έλληνες αν δέχονται τις συνέπειες αυτές?
Τότε που ακόμα είχες μια αξιοπιστία? Ρώτησες όλους αυτούς που θα υποστούν τα μέτρα, μειώσεις μισθών και συντάξεων αν συμφωνούν "να βάλουν πλάτη" σε θυσίες για τις οποίες δεν ευθύνονται οι ίδιοι? Τους εξήγησες συγκεκριμένα πράγματα? Εκτός από ευχολόγια και αοριστολογίες?
Όχι δεν το έκανες, αντιθέτως εμφανίστηκες δίγλωσσος και διχασμένος, από τις εσωκομματικές κρίσεις. Εκτός από το λαό άδειασες και το ίδιο σου το κόμμα, τους συνεργάτες σου. Και θα μου πεις, μα τι να ρωτήσω τον Έλληνα? Αφού με ψήφισε στις εκλογές ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ.....Έλα όμως που χρειάζεται να τον ρωτήσεις σήμερα.........και φαίνεται πως άργησες
Ερχόμαστε στο σήμερα.
Έχοντας πίσω σου δύο χρόνια αποτυχημένων επιλογών, χωρίς καμία στήριξη από το κόμμα. Με την αντιπολίτευση να μη θέλει καμία συναίνεση.
Με την κατάσταση της χώρας στο μη παρέκει, ξέρεις και ο ίδιος πως οι εκλογές δεν είναι λύση για κανέναν. Χάρη τους κάνεις όμως, και είναι το φάουλ νούμερο 3.
Γιατί δεν πας σε εκλογές, να αναλάβει ο Σαμαράς? Να κάνεις οικουμενική με Καρατζαφέρη, Τσίπρα, Ντόρα, Αλέκα και τα άλλα παιδιά? Να δουν και αυτοί τη γλύκα? Να πάνε αυτοί για νέες διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους και να προσπαθήσουν μετά να πείσουν τους δικούς τους ότι όντως πρέπει να μείνουμε στο ευρώ.
Γιατί λειτουργείς σαν προστάτης και υπηρέτης του σάπιου πολιτικού συστήματος (των θεσμών, σώνει και καλά) αντί να το ξεμπροστιάσεις?
Αντί να θέσεις ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ πολιτικούς απέναντι στις δικές τους ευθύνες?
Η Νέα Δημοκρατία συνέβαλε κι αυτή 50% στην καταστροφή που ζούμε. Γιατί να βγει λάδι? Για να φύγεις εσύ, κάποιο βράδυ?
Όχι, ούτε αυτό το κάνεις. Ζητάς ψήφο εμπιστοσύνης (απο ποιούς αλήθεια?) στο κοινοβούλιο, και πετάς το μπαλάκι στο λαό. Ζητάς τη θέση του λαού απέναντι σε ένα ανύπαρκτο δίλημμα.
Φάουλ νούμερο 4. Δεν υπάρχει δίλημμα στην πραγματικότητα, το πιστόλι είναι αδειανό. Δεν θα μας αφήσουν ΠΟΤΕ να βγούμε από το ευρώ. Είδατε χτες τι έγινε. Κοντεψε να καταρρεύσει το χρηματιστήριο. Οι ξένες αγορές, έκαναν βουτιά. Όλοι σάστισαν. Νομίζετε πως θα ρισκάρουν τα δικά τους λεφτά επειδή κάποιοι ζητάνε τη δραχμή?
Δεν υπάρχει ερώτημα, είναι μονοδρομος για την ύπαρξη και το μέλλον της χώρας μας, να γίνουμε κάποτε Ευρώπη. Αυτό το γνωρίζουν όλοι. Πρώτα και κύρια η Αριστερά.
Τους όρους ακόμα μπορούμε να τους βάλουμε εμείς. Να δώσουμε χρόνο και παράταση στο έμφραγμα, και να πείσουμε όλους τους Έλληνες, ότι το μετά θα είναι καλύτερο από το σήμερα

Ελάτε όμως και στη θέση του Παπανδρέου και θα καταλάβετε τον τίτλο στην αρχή

Κάνει μια συμφωνία, παίρνει τα λεφτά. Του λένε θα σας σώσουμε. Έρχεται πίσω και στις παρελάσεις γίνεται χαμός. Βρίζουν τον ίδιο τον πρόεδρο. Όλοι ζητάνε στα λόγια εκλογές, για να χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων τους, αλλά με γόνατα που τρέμουν, του λένε κατ' ιδίαν ότι οι εκλογές δεν είναι λύση. Δε μπορούν να ανταπεξέλθουν. Αυτά τα ξέρει ο Γιώργος. Ξέρει επίσης, γιατί του το έχουν ξεκαθαρίσει οι ευρωπαίοι, ότι όποιος και να ανέβει, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ θα περάσει τα μέτρα που συμφωνήθηκαν
Και σας ρωτώ κι εγώ, με όλη μου την αφέλεια. Θα είχε διαφορά να μας το πει ο Σαμαράς η μήπως ο Λαζόπουλος, ότι θα υποφέρουμε για δέκα χρόνια? Το πρόσωπο παίζει ρόλο?  Η μήπως η ουσία του πράγματος? Έχει σημασία ποιός θα είναι πρωθυπουργός, όταν όλοι εμείς "υποχρεωτικά" θα πεινάσουμε? Όταν οι λωποδύτες δεν συλλαμβάνονται από κανέναν? Έχει σημασία τι χρώμα έχει το αγγούρι όταν σου μπαίνει στο πισινό? Εσύ δεν το βλέπεις, από πίσω στο φορέσανε. Δε σε ρώτησαν να διαλέξεις. Η βιτρίνα μας μάρανε?
Ποιά είναι η ουσία του πράγματος ρε παιδιά? Ότι ο Έλληνας "πρέπει" να υποφέρει που ζούσε τόσα χρόνια σα τζιτζίκι. Αυτό μας λένε σε κάθε τόνο.Τα υπόλοιπα είναι δικά τους θέματα. Του μαγαζιού τους, όχι του κοσμάκη που πεινάει. Της δικής τους παράλληλης πραγματικότητας και των δηλώσεων στα κανάλια
Και σου λέει ο Γιώργος. Εκλογές δεν έχει νόημα να κάνω. Κανένας δεν τις θέλει στα σοβαρά. Τι μπορώ να κάνω για να πετάξω το μπαλάκι στην ευρώπη και πάλι? Δημοψήφισμα
Ας αναλάβει ο λαός να δώσει την πραγματική απάντηση, αντί για όλους εμάς, το πολιτικό σύστημα που με τις παλινωδίες και την ανικανότητα μας, αντί να βοηθήσουμε, προτιμάμε να ξεσκιζόμαστε στα κανάλια, ποιός θα γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός

Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό είναι το σκεπτικό του, και ας τον βρίζουν όλοι. Και ας τον κατηγορούν για διάφορα. Ας τον λένε τρελό. Δεν είναι, είναι απλά ένας πολύ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ αλλά πολύ μόνος άνθρωπος με ΙΔΕΕΣ εκτός της Ελληνικής πραγματικότητας.Είναι μια ΑΛΛΗ φάση ο Γιωργάκης. Μια φάση που ενδεχομένως να κόλλαγε σε άλλες ιστορικές στιγμές. Και όχι στο σήμερα. Σήμερα χρειαζόμασταν το μπαμπά του, τον νταή, όχι το γιο με τις "προοδευτικές" ιδέες και την Αμερικάνα μαμά. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε

Ναι έχουν δίκιο. Δεν αφήνει το σύστημα να καταρρεύσει, και να οδηγηθούμε σε εκλογικές αναμετρήσεις που δεν θα προσφέρουν τίποτα, εφόσον η λέξη συναίνεση δεν υπάρχει στο κομματικό λεξιλόγιο και την πολιτική κουλτούρα της μεταπολίτευσης. Εφόσον αυτό που ενδιαφέρει είναι οι συγκρούσεις και όχι το κοινό μέλλον. Λένε για ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, εφόσον γίνει το δημοψήφισμα. Εκβιάζουν, αλλά ποιόν?

ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΑΣΕ ΠΡΕΜΟΥΡΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙ Η ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ. ΜΗΠΩΣ ΓΙΑΤΙ ΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΠΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΤΟ ΝΤΑΒΑΤΖΙΛΙΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΣΑΖΟΝΤΙΛΙΚΙ ΤΟΥΣ?

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΠΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΕΛΙΚΑ? ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ? ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΛΗΘΕΊ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ?

Ο Παπανδρέου έχει εναποθέσει τις "ελπίδες" του ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, γιατί ξέρει ότι με τους καραγκιόζηδες που έχει μπλέξει, εντός και εκτός κόμματος του, με το σάπιο κατεστημένο της αντιπολίτευσης και των συνδικαλιστών αιματορουφήχτρων, δεν πρόκειται να βγάλει άκρη.
Είναι αυτός ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ με τα λάθη και τις ευθύνες του, απέναντι στο ανώνυμο πλήθος.

Εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι και το καταθέτω, καθαρά για την ιστορία του πράγματος
Έτσι κι αλλιώς οι εξελίξεις μέχρι την Παρασκευή, θα καθορίσουν το μέλλον μας πάνω σε πολλά πράγματα. Και όλοι θα μάθουμε τελικά, αν έφταιγε ο προπονητής που δεν παίζει μπάλα η ομάδα μας, η αν τελικά φταίει ότι δεν κάνουμε προπονήσεις, δεν έχουμε γήπεδο, δεν έχουμε απευθείας μετάδοση, δεν ξέρουμε ποδόσφαιρο ή κάτι άλλο που μπορεί να σκεφτούμε κάποια στιγμή............

"Δεν θα ψηφίσουμε αν είναι η ίδια συνταγή"

Ακόμα δε στέγνωσε το μελάνι της συμφωνίας για το κούρεμα, στις Βρυξέλες, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έσπευσε να προεξοφλήσει τη στάση του.
Κόντρα για την κόντρα. Ανοησία. Τα μέσα ενημέρωσης στο βωμό της εξυπηρέτησης ιδιοτελών μικροσυμφερόντων
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ευθύνεται στο μέγιστο βαθμό, για την κατάντια της χώρας μας, να παρακαλά για δανεικά και να τραβιέται δεξιά κι αριστερά κυριολεκτικά γονατισμένη για έλεος
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με τον πλέον ανεύθυνο και αισχρό τρόπο, διαχειρίστηκε τις τύχες της χώρας μας για 5 χρόνια. Δίχως να ιδρώσουν, δίχως να αγγίξουν τα προβλήματα. Αντιθέτως έδωσαν την τελειωτική σπρωξιά με πλέον των 100000 χιλιάδων προσλήψεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Άνθρωποι όπως ο Καραμανλής, ο Αλογοσκούφης, ο Λιάπης, ο Παυλόπουλος, ο Βουλγαράκης, ο Σαμαράς, ο Αβραμόπουλος και άλλοι, ευθύνονται οριζόντια και κάθετα για την σημερινή ξεφτίλα της Ελλάδας. Και όμως δεν έχουν λογοδοτήσει πολιτικά. Ούτε κοινωνικά. Ούτε καν δημόσια, εφόσον έχει αποδειχτεί η ηθική εμπλοκή τους σε πληθώρα υποθέσεων κακοδιαχείρισης και κακοδιοίκησης.
Όχι μόνο δεν τους έχουν πάρει με τις πέτρες, αλλά έχουν ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ μέσα στην ομίχλη της λήθης, της λησμονιάς, της ευχάριστης αυτής αμνησίας, που θάβει βαθιά τα όσα λάθη και παραλείψεις ΕΠΙ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ βύθιζαν την Ελλάδα στην απαξίωση.
Και δεν άνοιξε ρουθούνι. Μια νύχτα, κατέβασαν το διακόπτη, για να έρθει ο επόμενος και να εισπράξει το "κόντο", το λογαριασμό και να φάει την καυτή πατάτα.
Τη χλεύη, τις αποδοκιμασίες, το μίσος και την απογοήτευση για όλα τα δεινά του τόπου, την έχει εισπράξει το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του. Μέσα σε μια νύχτα έγιναν οι φταίχτες και οι προδότες. Από το Γιώργο Παπανδρέου μέχρι τον τελευταίο βουλευτή. Πέτρες, λάσπη, βρισίδι, φτυσίματα, διαπόμπευση και ξύλο, παραληρήματα, λίβελοι και δηλητήρια τετράστηλα και οκτάστηλα, κωλοτούμπες και αποδοκιμασίες, λαϊκά δικαστήρια και δάχτυλα που είτε έμμεσα είτε άμεσα ΔΕΙΧΝΟΥΝ την κυβέρνηση -που όμως είναι δύο χρόνια στην εξουσία- ως υπαίτια και συνομωτούσα, για να χρεοκοπήσει η χώρα
Ναι σύμφωνοι, είναι κι αυτοί "λίγοι". Είναι κι αυτοί "μέρους του συστήματος". Είναι και αυτοί λόγω ιστορίας και συνέχειας με σχήματα του παρελθόντος, φταίχτες. Ναι είναι κι αυτοί ανεπαρκείς και μικρόψυχοι. Λαοπλάνοι και μανδαρίνοι της δημοκρατίας. Ναι και αυτοί κάνουν τρομακτικά κακές επιλογές σε μια επικίνδυνη καμπή για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία μας.
Όμως δε γίνεται να πληρώνουν ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ.
Και να εμφανίζεται ένας κάποιος κ. Σταϊκούρας, με μια φάτσα κάτι ανάμεσα σε τραπεζίτη, δικηγόρο, ασφαλιστή, χρηματιστή, και να μας λέει "Δεν θα ψηφίσουμε και δεν θα κάνουμε και δεν θα ράνουμε"
ΣΩΠΑ ΡΕ ΜΕΓΑΛΕ. ΣΩΠΑ ΡΕ ΣΑΜΑΡΑ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗ που θα διαπραγματευτείς το μνημόνιο με τους εταίρους μας, ξανά
ΣΩΠΑ ΡΕ ΑΡΧΟΝΤΟΜΑΛΑΚΑ που όταν πηγαίνεις στο εξωτερικό "για να ενημερώσεις" για τις θέσεις του κόμματος σου, σε μουντζώνουν νέοι, γέροι, και παιδιά.
Ρε για κοιτάτε ανθρώπους που έχουμε να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Για κοιτάτε, που ο Μανωλιός φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς και πλασάρεται ξανά ως "μια κάποια λύση"
ΜΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ?
Όλοι εσείς που έχετε στοχοποιήσει ΜΟΝΑΧΑ την κυβέρνηση, που σκάβετε τον επικοινωνιακό λάκκο για να κονομάτε από τα μπαξίσια των "επόμενων κυβερνήτων" της χώρας?
ΜΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, που έχετε σκάσει τον κοσμάκη, τον έχετε πείσει ότι ο Γιωργάκης και ΜΟΝΟ ο Γιωργάκης φταίει και το κακό ΠΑΣΟΚ, που η Ελλάδα έχει γίνει κουρελού από τα συνδικάτα και τα κρατικοδίαιτα φασισταριά του δημοσίου?
Ε συγνώμη αλλά αγανάκτησα.
Αγανάκτησα γιατί, τα παραμύθια και τα μπαλαμούτια συνεχίζονται. Γιατί ενώ η αλήθεια είναι εκεί έξω, μπροστά στα μάτια μας, όπως ακριβώς διατυπώνεται στις διεθνείς συνδιασκέψεις ως προς τις βασικές αδρές γραμμές, εδώ στην Ελλαδίτσα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ έχουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Μιλάω για γεγονότα ΔΥΟ ΕΤΩΝ ΠΡΙΝ όταν ήταν η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία και τα έχουμε όλα ξεχάσει. Δώσαμε άφεση αμαρτιών. "Η ιστορία θα τους κρίνει"
Μέχρι και τον Τσοχατζόπουλο ξεθάψανε, για να δείξουν ότι ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΣΟΚ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ, όχι απαραίτητα το σύγχρονο, το εξυγχρονιστικό, αλλά να....εκείνο το ΚΑΚΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ
Για σταθείτε ρε παιδιά. Γιατί ξεχνάμε?
Όταν διόριζαν τον κάθε μπουρτζόβλαχο της κάθε κωλοκλαδικής στο δημόσιο. Όταν διόριζαν τον κάθε ρεμαλο φασίστα φοιτητή απόφοιτο του κάθε κωλο πανεπιστημίου της ημεδαπής. Όταν έδιναν προνόμια και προσβάσεις σε κάθε ανίκανο μαλάκα τεμπέλη. Όταν η δημόσια υγεία έγινε μαγαζάκι για τα προσωπικά ιατρεία και τα φακελάκια που κόστιζαν ζωές. Η δημόσια παιδεία έγινε βιτρίνα για τα φροντιστήρια. Η εθνική άμυνα απλώθηκε τόσο, που 5 στρατούς διατηρούσαμε, λες και είμαστε περικυκλωμένοι από όλο το γαλαξία των κακών. Η ενημέρωση των πολιτών έγινε 40 εφημερίδες-πλυντήρια και 100 κανάλια που έπαιρναν κρατική διαφήμιση. Και πόσα άλλα.
ΉΤΑΝ ΚΑΛΑ ΌΤΑΝ ΤΡΩΓΑΤΕ?  ΌΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΡΑΖΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ?
Γιατί εγώ θυμάμαι ότι δοξάστηκε ο Αντρέας, ως μέγας μεταρρυθμιστής. Ότι του φιλούσαν τα χέρια που έδωσε ψωμάκι στους διωχθέντες από τη Χούντα. Και ένα σωρό άλλα "ευεργετήματα". Και μεγάλος ηγέτης και τρανός ηγέτης, με ακτινοβολία και δώστου ύμνοι και λατρεία. ΕΠΕΙΔΗ ΤΡΩΓΑΤΕ?
Η Νέα Δημοκρατία πάτησε το κουμπί της αφασίας και του εκτροχιασμού, ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, και το λογαριασμό τον πληρώνει ο Γιωργάκης.
Ο οποίος ΔΕΧΕΤΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ και υπομένει ΤΑ ΣΚΑΤΑ που ξεβράστηκαν από τον πάτο της κοινωνίας, αναρχικούς, φασίστες, αντάρτες εσωκομματικούς, καθαρούς και ντεμί αριστερούς επαναστάτες, δεξιούς και ντεμί δεξιούς καπιτάλες κάθε είδους που κάνουν "υποδείξεις" ότι όχι δεν πάμε καλά, όχι δεν είναι έτσι, όχι δεν τα κάνετε σωστά
ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ?
Τώρα λοιπόν που κόπηκε το "τσάμπα γεύμα" θυμηθήκατε να κράξετε?
Η μήπως ο Παπανδρέου είναι τόσο μαλάκας, που δεν καταλαβαίνει ότι με αυτά τα μέτρα που -του αποφασίζουν οι δανειστές μας- να εξαγγείλει, έχει τελειώσει ως πολιτικός και άνθρωπος για δέκα ζωές ακόμα?
Η μήπως ο Σταϊκούρας και ο Σαμαράκος, θα "είναι μια κάποια λύση", καλύτερη και ομορφότερη, για να ταϊζουν τα ΚΟΠΑΔΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ που με την χείρα προτεταμένη ζητούν να χορτάσουν τα άπατα στομάχια τους?
ΦΥΣΙΚΑ ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Αλλά κάπου πρέπει να μπει ένας πάτος στο βαρέλι της ασυδοσίας
Και τα δύο κόμματα ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ στον μέγιστο βαθμό
Όμως ευθύνεστε κι εσείς, κι εγώ, που στηρίξαμε το φαγοπότι. ΔΕ ΜΑΣ ΧΑΛΟΥΣΕ ΌΤΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΤΡΑΒΩΣΕ ΈΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΛΑΕΙ?
Αυτό δεν αντέχω
Να μιλάνε αυτοί που μας πέταξαν στο βούρκο κι εξαφανίστηκαν και να λένε "δεν θα το κάνουμε αυτό"
Λες και θα σε ρωτήσουν ρε χαβαλέ, οι Ευρωπαίοι, που θέλουν τα λεφτά τους πίσω, με κάθε τρόπο, με κάθε αντάλλαγμα. Λες και ενδιαφέρονται αν στην κυβέρνηση θα είναι ο "παντός καιρού ένοχος αποδιοπομπαίος τράγος" Γιωργάκης ή αν θα είναι η Ντόρα και ο Δράκουλας μπαμπάς της. Λες και έχει σημασία για τον άνεργο, το φτωχό και το νέο που δε βρίσκει δουλειά να ζήσει.
ΌΧΙ ΔΕ ΘΑ ΜΙΛΑΤΕ
Θα το βουλώσετε ΟΛΟΙ και θα στρωθείτε στη δουλειά
Να φτιάξετε όσα μπορείτε, απο αυτά ΠΟΥ ΧΑΛΑΣΑΤΕ ΠΑΡΕΑ
Και αφήστε τα αντάρτικα και τις αηδίες. Για να φτιάχνετε κλίμα υπέρ σας. Για τα πρόβατα
Η Ελλάδα χρειάζεται επανεκκίνηση. Χρειάζεται έργα ανάπτυξης και έργα που θα φέρουν αποτελέσματα.
Επιτέλους, χεσμένες έχουμε τις ψήφους σας, και τις συνταγές σας κύριοι
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ. ΤΩΡΑ. ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ
Εγώ ο Μάρκος δεν έχω την πολυτέλεια να πω "δεν θα ψηφίσω", όταν μου έρχεται το χαράτσι και χρωστάω στην εφορία και δεν θα έχω ρεύμα σε λίγο. Αν μείνω χωρίς εργασία και αν δεν έχω να θρέψω την οικογένεια μου. Δεν έχω καμία επιλογή
Σαν κι εμένα χιλιάδες που θέλοντας και μη στεκόμαστε στη γραμμή του αποσπάσματος
Λοιπόν!! Τέρμα οι σαχλαμάρες
Καλώς ή κακώς, υπάρχουν εξελίξεις. Το χρέος κουρεύτηκε, μπήκαν τα πλαίσια και οι όροι της συμφωνίας, η Ελλάδα τελικά ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ όσο και να βαράτε τον κώλο σας ΚΟΥΦΑΛΕΣ που σπέρνετε τρόμο και πανικό
Ασχέτως των λαθών που έχει κάνει η κυβέρνηση τα δύο αυτά χρόνια ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ με τη συμβολή όλων
Ώστε τα επόμενα ΚΡΙΣΙΜΑ δέκα χρόνια που πήραμε παράταση να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ να αλλάξει, και από χώρα κοπρόσκυλων, συνδικαλιστών και πάσης φύσης νταβατζήδων, δημόσιων υπαλλήλων και τεμπέληδων και αμόρφωτων ανθρώπων, να γίνει μια χώρα παραγωγική, όσο γίνεται, που θα εκμεταλλεύεται ΤΙΣ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ
Στις οποίες έχω επανειλημμένα αναφερθεί
Κανείς δεν είπε ότι η συμφωνία στις Βρυξέλες είναι η καλύτερη. Μπορεί και να μην είναι κάν μέτρια
ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΔΙΑΟΛΕ ΜΙΑ ΛΥΣΗ
Και είναι επιτυχία του Παπανδρέου και της κυβέρνησης του. Και μπράβο
Μέσα στα σκατά που μας γέμισαν, ίσως αυτή η συμφωνία να είναι ένα μικρό διαμάντι που ΙΣΩΣ να είναι και μια ευκαιρία
ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ότι όντως είναι. Στο χέρι το δικό τους και όλων των ΣΟΦΡΩΝΩΝ Ελλήνων πολιτικών να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων
Είναι η τελευταία μας ευκαιρία

Ποδόσφαιρο και πολιτική-μια παρεξηγημένη σχέση

Αναδημοσιεύω το κείμενο μου, από την ιστοσελίδα overlap.gr: http://www.overlap.gr/?p=11887

Είναι γνωστό στην Ελλάδα ότι η πολιτική σκέψη, έχει υποκατασταθεί από την πελατειακή εξάρτηση σε κάθε τομέα της ζωής μας. Αποδείχτηκε περίτρανα με το σκάνδαλο των στημένων αγώνων ότι και στο ποδόσφαιρο έχει παίξει σημαντικό ρόλο. Από την άλλη μεριά, οι νίκες της εθνικής μας ομάδας, αλλά και διάφορων συλλόγων, έγιναν οχήματα μεταφοράς πολιτικών μηνυμάτων προς πάσα κατεύθυνση. Αυτό ίσως να σημαίνει, ότι τελικά οι δύο χώροι, έχουν περισσότερα κοινά, παρά αντιθέσεις.

Δεν αναφερόμαστε φυσικά στη διοίκηση του ποδοσφαίρου, που υπάγεται στο υπουργείο Πολιτισμού. Από μόνο του αυτό το ζήτημα είναι εντελώς ξεχωριστό. Το θέμα που μας ενδιαφέρει, είναι ότι οι νίκες, οι ήττες, οι διεκδικήσεις και η συμπεριφορά του κάθε χώρου (ποδοσφαίρου και πολιτικής) αποδεικνύουν πως τα αντανακλαστικά του Ελληνικού λαού «ερεθίζονται» με τον ίδιο τρόπο.

Η μάχη του αδύνατου ενάντια στον ισχυρό. Η μάχη του κοινωνικά δίκαιου απέναντι στο οικονομικά τυραννικό. Η πρωτεύουσα απέναντι στην περιφέρεια. Οι ανισότητες, που στο χορτάρι ή μπροστά στην κάλπη «επιβάλλεται» να εξισωθούν, βορά στα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού. Και η τελική «κάθαρση» όπως έλεγαν τον επίλογο των αρχαίων δραμάτων, που πάντοτε αποκαθιστά τις σχέσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων, «δίνοντας την απάντηση». Άλλοτε θετική (όπως πανηγυρίσαμε στη νίκη του Ολυμπιακού) και άλλοτε αρνητική (όπως συνέβη με το Μνημόνιο και το ΔΝΤ).

Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να φαίνεται παράξενο, να συγκρίνονται δυο διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους. Το «διασκεδαστικό» ποδόσφαιρο και η «στενάχωρη» πολιτική. Όμως τα αιτήματα και οι προσδοκίες, είναι παρόμοια. Και μέχρι πρότινος βασίστηκαν (καλώς ή κακώς) σε διάφορες εσφαλμένες, κατά τη γνώμη μας, παραδοχές.

Στην πολιτική σκηνή, όλοι μας έλεγαν πως οι Έλληνες, αξίζουμε να περνάμε ζωή και κότα, χωρίς να έχουμε τακτοποιήσει σωστά τα «του οίκου μας», μόνο και μόνο επειδή «δώσαμε τα φώτα μας στην Ευρώπη» ή γιατί είμαστε λαός ικανότατος, ευρηματικός, με μια μοναδική κουλτούρα. Στο ποδόσφαιρο, ζητούσαμε από τις ομάδες μας, να «βγάλουν μάτια» στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, θεαματικές επιθετικές ενέργειες, φαντεζί μεταγραφές που «θα μας ανεβάσουν επίπεδο». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα?

Αποσπασματικές και εφήμερες «νίκες», τόσο για την πατρίδα όσο και για το Ελληνικό ποδόσφαιρο μέσα σε ένα –γενικά- γκρίζο περιβάλλον, που τελικά ήταν μαύρο και άραχνο, για όσο στηριζόταν σε ψέματα, ευχολόγια και αυταπάτες (για παράδειγμα «Πύρρειες» διπλωματικές νίκες ή εκτός έδρας «διπλά» που στην επανάληψη γίνονταν συντριβές).

Για καλή μας τύχη, οι Έλληνες θεοί μας έδωσαν την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα, προτού καταστραφούμε ολοσχερώς. Η φετινή πρόκριση της εθνικής Ελλάδος, οι επιτυχίες Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, προήλθαν από την στόχευση σε ένα ορθολογικό, δουλεμένο, αξιόπιστο και ρεαλιστικό πλάνο, που έδωσε τη δυνατότητα στους ποδοσφαιριστές, να ανταποκριθούν σωστά σε ρόλους που μπορούν να ανταπεξέλθουν. Με λίγα λόγια, η πίστη ότι «αυτά μπορούμε, έτσι θα προσπαθήσουμε», απελευθέρωσε το ποδόσφαιρο μας, από ουτοπικές εμμονές, χαρίζοντας μας τη δόξα, μέσα από όραμα συμβατό με τις ιδιαιτερότητες μας. Μέσα από σκληρή δουλειά, λογική και αξιοπρέπεια. Όχι μόνο στα λόγια και στις εφημερίδες, αλλά στα έργα και τις πράξεις. Και ήρθε φυσιολογικά, χωρίς παρατράγουδα, με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει σε κάθε πολιτισμένη χώρα, εδώ και χρόνια.

Δεν πρέπει να μένουμε έκπληκτοι και αποσβολωμένοι, μπροστά στις «αναπάντεχες και ηρωικές επιτυχίες». Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε επιπόλαια και επιφανειακά. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τους λαοπλάνους κάθε χώρου, που φουσκώνουν τα μυαλά και τις καρδιές των απλών ανθρώπων, για να καρπώνονται οι ίδιοι τα οφέλη.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε μερικούς, υπάρχει συνταγή επιτυχίας, και είναι κοινή τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στην πολιτική. Η συνταγή αυτή, συμβαδίζει με την απλή, κοινή λογική, και τίποτα περισσότερο.

Παρότι σήμερα, φαίνεται να επικρατεί η απαισιοδοξία και η μιζέρια, τα πάντα ξεκινούν από τη σωστή «ανάγνωση» του υλικού που έχει στη διάθεση του ο κάθε Πρωθυπουργός ή ο κάθε τεχνικός ποδοσφαίρου. Όπως δε γίνεται να μετατραπεί από τη μια στιγμή στην άλλη η χώρα μας σε «Γερμανία», όσο και να το ευχόμαστε ή να το απαιτούν επιτακτικά οι εταίροι μας, έτσι δεν είναι δυνατόν, μέσα σε μια σεζόν, να μεταμορφωθεί ο Παναθηναϊκός σε Ρεάλ Μαδρίτης. Όσοι Άραβες και να επενδύσουν στην ομάδα. Όσα πακέτα βοήθειας να πάρουμε και όσες μεταρρυθμίσεις να ψηφιστούν με τραγικό κόστος για τον πολίτη. Δεν υπάρχει πριγκίπισσα να φιλήσει το βάτραχο, στην αληθινή ζωή. Τίποτα δε μας έχει χαριστεί. Τίποτα δε χαρίζεται.

Τα πάντα όμως κερδίζονται. Και στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική.

Μέσα από τη διαχρονική προσήλωση, σε λογικά και μελετημένα μοντέλα, την πίστη στις πραγματικές μας δυνατότητες, το ρεαλισμό και την αλήθεια, και πάνω απ όλα, στη σκληρή δουλειά. Δηλαδή με εργαλεία που διαθέτουν οι πολιτισμένες κοινωνίες (και ομάδες) που θέλουν να εξελιχθούν και να παράγουν πορείες και επιτυχίες αντίστοιχες με τις προσπάθειες τους.

Πόσο ακόμα θα αγνοούμε αυτή την απλή διαπίστωση?

Το τέλος του Δημόσιου τομέα

Θα μπω κατευθείαν στο ψητό
Ούτε απεργίες, ούτε καταλήψεις, ούτε διάλογος ούτε τίποτα, δε μπορεί να αλλάξει αυτή τη στιγμή την πορεία των πραγμάτων
Το μοναδικό μέσον πειθούς που είχε η κρατική διοίκηση, απέναντι στους εργαζομένους που απασχολούσε, ήταν το γενικό λογιστήριο του κράτους. Η θεωρητική δηλαδή παύση πληρωμών σε όσους απεργούσαν και προκαλούσαν ζημιά στην κοινωνία με τη συμπεριφορά τους
Θεωρητική βέβαια, διότι ξέρουμε πολύ καλά, ότι ουδέποτε, μέχρι σήμερα, υπάλληλος δήμου, ΔΕΚΟ ή του στενού δημόσιου τομέα, δεν υπέστη καμία τιμωρία (πχ στέρηση πληρωμών ή απόλυση) εφόσον υπήρχε απόδειξη ότι κωλυσιεργούσε στη διεκπεραίωση της εργασίας του. Η την αμελούσε. Η απλά δεν την επιτελούσε. Η απέτρεπε άλλους συναδέλφους του να την εκτελέσουν. Η έκανε κατάληψη, πορεία, διαμαρτυρία κλπ μπλοκάροντας μια δημόσια λειτουργία
Οι άλλοτε διαπραγματεύσεις σε επίπεδο συνδικαλιστών και ηγεσίας, είχαν μια βάση αναφοράς. Τη δυνατότητα του κράτους να διαχειρίζεται τα -όποια- χρηματικά του διαθέσιμα. Στη βάση αυτή (αλλά και στη νομοθεσία που ξεχαρβαλώθηκε ανά τα έτη από αμέλεια και σκοπιμότητα) υπήρχε όντως αιτία να γίνεται "διάλογος". Έστω και προσχηματικός.
Δυο τρεις μέρες απεργία, δυο τρεις πορείες με επεισόδια και τρομερά πλάνα από τα κανάλια και αμέσως η κυβέρνηση, "έκανε διαπραγματεύσεις", με τους επαγγελματίες νταβατζήδες που σιγά σιγά υποκατέστησαν την πραγματική ανάγκη για εκπροσώπηση των εργαζομένων, στα διοικητικά συμβούλια και τις αποφάσεις της εξουσίας. Αυτό φυσικά προϋπέθετε ότι η εξουσία διαθέτει χρήματα. Δηλαδή λογιστήριο και ταμειακά αποθέματα.
Σήμερα, σε απλά ελληνικά, ούτε λογιστήριο ελέγχει, ούτε ταμειακά αποθέματα διαθέτει το Ελληνικό κράτος. Έχει χρεοκοπήσει και κρέμεται από την ελεημοσύνη των Ευρωπαίων.
Άρα ποια η βάση της -όποιας- διαπραγμάτευσης? Να μεσολαβήσει η κυβέρνηση, ανάμεσα στα αιτήματα των σκουπιδιάρηδων, των βενζινοπωλών, των οδηγών λεωφορείων και την Τροϊκα?
Ούτε αυτό είναι πλέον εφικτό. Από οικονομικής και πολιτικής άποψης. Η Ελληνική κυβέρνηση έχει ολότελα απαξιωθεί στα μάτια των εταίρων μας. Όλοι γνωρίζουν ότι ήταν και είναι έρμαιο των συντεχνιών και ότι καμία σοβαρή ισχύ δεν έχει να ελέγχει την εγχώρια πραγματικότητα.
Η διαφορά όμως σήμερα, είναι πως "ούτε για τα μάτια" δε μπορούν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, συντεχνίες και κράτος. Γιατί θα πέσει σφαλιάρα. Από το εξωτερικό. Και οι ευθυνόφοβοι πολιτικοί, όπως τη φάνε τη σφαλιάρα, αμέσως θα τη στείλουν από κάτω. Και ακόμα παρακάτω, μέχρι να φτάσει και σε αυτόν που δεν έχει φταίξει σε τίποτα. Στη βάση της πυραμίδας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά?
Πολύ απλά ότι, από τη στιγμή, που το ένα κομμάτι του δημοσίου - του κράτους, όπως αυτό -καλώς η κακώς- εκφράζεται από τις συντεχνίες, έχει στραφεί η στρέφεται ενάντια σε άλλα κομμάτια της κοινωνίας (πχ στους πολίτες που χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς, αυτούς που πληρώνουν δημοτικά τέλη, αστυνόμευση, παιδεία, υγεία κλπ) τότε ο ρόλος του ακυρώνεται
Ακυρώνεται γιατί γνωρίζουμε ότι το δημόσιο υφίσταται και λειτουργεί υπέρ του λαού και της πατρίδας
Από τη στιγμή που ο ένας δημόσιος λειτουργός, εναντιώνεται στο δημόσιο συμφέρον, παύει να νομιμοποιείται για τις πράξεις του.
Εκεί λοιπόν -δυστυχώς- πρέπει να ληφθούν άμεσα ορισμένα μέτρα, διότι η κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί το γενικότερο συμφέρον χωρίς διακρίσεις.
Και δυστυχώς η μόνη λύση είναι οι άμεσες ιδιωτικοποιήσεις, με κάθε κόστος
Επαναλαμβάνω τη λέξη δυστυχώς, διότι η μακρά πορεία της κρατικής διαχείρισης των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς επίσης και ο ανύπαρκτος λειτουργικός έλεγχος για το παραμικρό, οδήγησαν στην πλήρη απαξίωση των ίδιων των θεσμών. Της ίδιας της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος
Ο λόγος που αρχικά ήταν σωστό και λογικό, να εντάσσονται στη διαχείριση του κράτους, ένα σωρό υπηρεσίες, ήταν γιατί όλοι οι σοσιαλιστές της μεταπολίτευσης, πρότασσαν τη -με κάθε κόστος- διατήρηση του κοινωνικού χαρακτήρα αυτών των υπηρεσιών. Δηλαδή την πρόσβαση σε αυτές, από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, με ένα χαμηλό κόστος, και μεγάλη διαφάνεια και κριτική, από τις μεγάλες μάζες.
Το παρελθόν ήταν παρελθόν μεγάλων μεγεθών. Ο λαός, αυτή η λέξη στην οποία στηρίζεται το Σύνταγμα, έχει την έννοια του πληθυσμού. Ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων, μιας πλειοψηφίας, που με την επιρροή της καθορίζει τις αποφάσεις της κεντρικής διοίκησης
Δυστυχώς για να δουλέψει σωστά αυτό το σύστημα, υπάρχουν πολλές και σοβαρές προϋποθέσεις, που όταν δεν τηρούνται γυρνούν μπούμερανγκ ακυρώνοντας το ίδιο το σύστημα. Τον ίδιο το λαό
Στην αρχαία Ελλάδα, δημοκρατία νοούταν το πολίτευμα των αρίστων. Δηλαδή μιας ανώτερης κάστας πληθυσμού. Άρα εξ ορισμού, δεν υπήρχε δημοκρατία για όλες τις κοινωνικές τάξεις. Ούτε για όλο τον πληθυσμό της χώρας. Παρά μόνο για λίγους.
Σήμερα, για να υπήρχε νόημα στη λέξη δημοκρατία, θα έπρεπε να είμαστε όλοι όμοιοι. Να ανήκουμε στην ίδια κοινωνική τάξη. Πως γίνεται ο διαχωρισμός των τάξεων σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα? Με βάση την πρόσβαση στα μέσα παραγωγής? Η με βάση τον ατομικό πλούτο?
Η εμπειρία της Ελλάδας, έδειξε ότι δεν άνοιγε ρουθούνι, όσο επικρατούσε η λογική του κρατικού πλούτου, που δεν ήταν όμως απαραίτητα ατομικός. Και δεν ήταν ατομικός, γιατί το κράτος στην πραγματικότητα, δεν έλεγχε και δεν πριμοδότησε ποτέ τη δημιουργία και την επιβίωση ιδιωτικών μέσων  παραγωγής. Ήταν το ίδιο, παραγωγός εργασίας, μέσω των θέσεων, εντός του εαυτού του. Άρα οι έχοντες πρόσβαση σε αυτό, ήταν οι "άριστοι". Η προνομιούχα κάστα.
Οι υπόλοιποι, οι έχοντες πρόσβαση σε άλλα μέσα παραγωγής (πχ οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι αγρότες, οι επιχειρηματίας κλπ) δεν ήταν όμοιοι με τους "άριστους", έστω και αν κατείχαν ατομικό πλούτο. Και δεν ήταν όμοιοι γιατί πολύ απλά δεν είχαν τα ίδια μέσα διαπραγμάτευσης. Δηλαδή τον εκβιασμό του κράτους. Με πορείες, απεργίες, καταλήψεις, εκβιασμούς και τραμπουκισμούς.
Το μέσο διαπραγμάτευσης σε μια ελεύθερη οικονομία, θεωρητικά είναι η λειτουργία μιας αγοράς προσφοράς και ζήτησης. Το κράτος δημιούργησε μονοπώλια. Αυτά ευθύνονται για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα. Τα μονοπώλια που οι συντεχνίες ελέγχουν
Πάμε ξανά στην αρχή. Σήμερα τα κρατικά μονοπώλια φαίνεται ότι στρέφονται το ένα ενάντια στο άλλο. Συμπεριφέρονται ως νησίδες "αρίστων" που αντιμάχονται για την πρόσβαση και την επιρροή στο κράτος, όπως κατάφερναν παλιότερα με εξαιρετικά αποτελέσματα για τα μέλη τους. Όμως το κράτος δεν είναι μόνο οι "άριστοι" και η δημοκρατία δεν αφορά μόνο αυτούς. Αφορά ένα ευρύτερο σύνολο.
Αφορά τους ομοίους. Σε αντίθεση δηλαδή με την αρχαία Ελλάδα. Τα σύνολα πληθυσμού είναι διευρυμένα, περιλαμβάνοντας όλες τις κάστες. Προνομιούχους και μη. Αυτό τουλάχιστον ήταν το σύνθημα της μεταπολίτευσης. Η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες.
Αυτές τις μέρες, βιώνουμε το τέλος του δημόσιου χαρακτήρα του κράτους. Που θα έπρεπε να εξυπηρετεί όλους τους Έλληνες. Στους οποίους υποτίθεται πως ανήκει η Ελλάδα. Εμείς όμως βλέπουμε ότι η Ελλάδα ανήκει στους "αρίστους", που χαλάνε τον κόσμο
Ποια η λύση λοιπόν? Η εκχώρηση των λειτουργιών που κατέχουν οι "άριστοι", σε όλη την κοινωνία
Μέσω των ιδιωτικοποιήσεων των υπηρεσιών αυτών, και της πρόσβασης σε αυτές, από όλους τους Έλληνες που κατέχουν ατομικό πλούτο. Που είναι προϋπόθεση για να επιβιώσει ένας άνθρωπος σε μια καπιταλιστική παγκοσμιοποιημένη δημοκρατία. Για να συμμετέχει. Αγοράζοντας υπηρεσίες.
Ιδιώτες στα σκουπίδια και τις χωματερές. Ιδιώτες στα μέσα μεταφοράς. Ιδιώτες παντού. Ανταγωνισμός, επιχειρηματικότητα, νέες θέσεις εργασίας και διεύρυνση της πρόσβασης, σε κάθε Έλληνα που θέλει να αγοράσει υπηρεσίες.
Η λογική ότι, δημόσιο αγαθό συνεπάγεται και δημοκρατικό αγαθό, δεν υφίσταται πλέον
Είμαστε ένας λαός που έχει μέχρι σήμερα αποδείξει, ότι δεν ενδιαφέρεται για τα δημόσια αγαθά. Φοροκλέβοντας, εισφοροδιαφεύγοντας, ζητώντας ρουσφέτια για τον εαυτό μας. Αδιαφορώντας για κάθε κοινωνικό συμφέρον προς όφελος του ατομικου. Χτίζοντας όπου γουστάρουμε, ανεχόμενοι κάθε λαμογιά και βρωμιά στην πλάτη μας για να μη βαφτιστούμε "ρουφιάνοι". Αψηφώντας κάθε νόμο, όσο μας παίρνει, χωρίς καμία απολύτως συνέπεια. Πληρώνοντας τελικά για υγεία, παιδεία, ασφάλεια με μαύρα λεφτά.
Λοιπόν, δεν έχουμε το δικαίωμα να παριστάνουμε ότι κοπτόμεθα  υπέρ της δημόσιας διαχείρισης των υπηρεσιών. Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει να απολαμβάνει δωρεάν, τα όσα ο ίδιος υπονόμευσε για 30 χρόνια με τις ατομικές του πράξεις. Τις πράξεις εντός των στενών ορίων της κάστας των "αρίστων"
Δυστυχώς, δυστυχέστατα. Και εις βάρος των όσων πραγματικά έχουν ανάγκη. Που όντως χρειάζονται το ΙΚΑ, και τα λεωφορεία, και το δημόσιο σχολείο, γιατί είναι μεροκαματιάρηδες.
Αυτά καταφέραμε με την ασυδοσία μας. Με τη στενοκέφαλη νοοτροπία μας. Να αρπάξουμε ότι μπορούμε από το τραπέζι, χωρίς να αφήσουμε τίποτα για όσους έχουν ανάγκη. Ωραίος χριστιανισμός, να σημειώσω. Ωραία συμπεριφορά στον πλησίον. Ωραία δημοκρατία.
Η δημοκρατία των "αρίστων", όπως είπα και πριν. Των "αρίστων" που είχαν καβάντζα τους σκλάβους και τις γυναίκες κλεισμένες στο σπίτι. Και σήμερα αυτό δε συμβαίνει τελικά? Σκλάβοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα για 400 ευρώ, σκλάβοι οι μετανάστες χωρίς καμία ασφάλεια, σκλάβες και οι γυναίκες των πληβείων, που για να γεννήσουν ένα παιδί, πρέπει να κοπούν σε 10 κομμάτια.
Εγώ λοιπόν δεν θέλω να πληρώνω για ένα τέτοιο κράτος. Φτάνει πια
Θέλω να πληρώνω και να παίρνω υπηρεσίες. Θέλω να πληρώνω και να αισθάνομαι ότι και ο διπλανός φυλάει Θερμοπύλες, όπως εγώ. Όχι ότι στην πλάτη μου παίζει τόμπολα με την κάθε εξουσία.
Εφόσον οι κρατικοί λειτουργοί, οι ΔΕΚΟ, το δημόσιο, έχει στραφεί και στρέφεται ενάντια στο κοινό συμφέρον, τότε έχει χάσει το λόγο ύπαρξης του. Ακυρώθηκε στα μάτια μου. Δεν τον πληρώνω
Ας τα πάρουν λοιπόν οι ιδιώτες, να τα λειτουργήσουν και ο πολίτης να κρίνει και να αποφασίζει με βάση την αγοραστική και καταναλωτική του επιλογή, όπως γίνεται ΠΑΝΤΟΥ στον κόσμο
Δε μου αρέσει αυτή η εταιρεία ταξί? Παίρνω τη δίπλα. Δε μου αρέσει αυτή η τηλεφωνία? Πάω στη δίπλα. Δε μου αρέσει αυτή η εταιρεία ηλεκτρισμού? Αγοράζω από την άλλη. Δε μου κάνει το τάδε μετρό? Τραβάω μια μήνυση στην εταιρεία και παίρνω τα λεφτά μου πίσω. Ούτε απεργίες, ούτε τίποτα
Και δεν καταλαβαίνω γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ αυτά τα απλά πράγματα
Προς όφελος της κοινωνίας είναι. Προάγεται η σωστή και καλή εργασία, το καλό αποτέλεσμα
Χωρίς "προστασίες". Χωρίς νταβατζιλίκια.
Ας το σκεφτούμε καλύτερα. Το τέλος του δημόσιου τομέα, δε συνεπάγεται απολύσεις σώνει και καλά
Συνεπάγεται μετατόπιση της σκέψης και της ενέργειας μας, σε παραγωγικές καταστάσεις. Θετικές και χρήσιμες για περισσότερους Έλληνες. Συνεπάγεται μια λειτουργία που δεν έχει περιθώρια να χάνει πελάτες. Και γι αυτό προσπαθεί.
Δε ζούμε στην εποχή των μεγάλων λαϊκών διεκδικήσεων. Ζούμε στην εποχή που επιβραβεύεται το ωφέλιμο και το λογικό για τη ζωή των περισσότερων. Απλή λογική.
Αυτό ναι, θα έπρεπε να είναι μια μεγάλη λαϊκή διεκδίκηση.
Και αυτό όμως, το έχουμε εκχωρήσει στις συντεχνίες, χωρίς αντάλλαγμα.
Και είναι μεγάλη ντροπή, για όλους τους Έλληνες, προνομιούχους και μη

ΥΓ...εννοείται φυσικά ότι για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να λειτουργεί με τις ελάχιστες εισφορές ΟΛΩΝ, ένα κράτος πρόνοιας. Δεν θα το κάνουμε Αμερική που πεθαίνει ο κόσμος στα παγκάκια. Όμως και στη χώρα μας, φτάσαμε στο μη παρέκει. Έπεσε πείνα, για να συντηρούνται οι προνομιούχοι. Ε όχι. Αυτό να αλλάξει. Αυτό θέλω και απαιτώ