Αδιέξοδα

Ένα σίχαμα έχουν καταντήσει οι εφημερίδες και τα μέσα
Φλερτάροντας με την αδιαφορία του κοινού, που έχει γυρίσει την πλάτη στους -τύποις-επαγγελματίες δημοσιογράφους (που παρασιτικά έχουν κατακλύσει την αγορά, αντίστοιχα με άλλα επαγγέλματα), οι εκδότες μας έχουν γεμίσει αδιέξοδα
Αρνητικές ειδήσεις, αρνητικές προοπτικές, αρνητικές προβλέψεις και κριτικές.
Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό.
Το χειρότερο είναι ότι αμφιβάλλω κατά πόσον σε αυτό το περιβάλλον, υπάρχει θετική συνεισφορά, θετική παραγωγή, θετική προσδοκία, στην οποία να μπορείς να ανατρέξεις, και άρα να προβάλλεις, δημοσιοποιώντας τη.
Ξέρει κανείς να μου πεί, εάν γίνεται κάτι καλό στην Ελλάδα σήμερα? Δε μιλώ για ενθουσιασμό ή κατάπληξη
Μιλώ για θετική σκέψη
Διαβάζω στις εφημερίδες για δύο νέα πολιτικά σχήματα, το κόμμα του Κουβέλη και την αναβαπτισμένη κεντροδεξιά παράταξη του Σαμαρά, την πρώην Νέα Δημοκρατία και σκέφτομαι το ίδιο πράγμα
Αποτελούν αυτά τα νέα, θετική είδηση? Πρέπει να τα τοποθετήσω σε κάποιο θετικό ισοζύγιο?
Πεποίθηση μου είναι ότι, μονάχα η κεντρική πολιτική διαχείριση θα δώσει λύσεις, δηλαδή η Προεδρία της Δημοκρατίας
Σήμερα, είναι περισσότερο επικίνδυνο από ποτέ, να χρωματίζουμε πολιτικά την αναγκαιότητα για αλλαγές και εξορθολογισμό της Ελληνικής πραγματικότητας.
Με λίγα λόγια να παίζουμε με μαρκετίστικους και αγοραίους όρους, με το μέλλον και τις ελπίδες των ψηφοφόρων
Το ζήτημα δεν είναι ποιό κόμμα έκανε τί, ώστε οι αντίπαλοι του να υπάρχουν πολιτικά, επικαλούμενοι ώς πολιτικές θέσεις, τις αντίθετες θέσεις. Εχει καταντήσει και αυτό μια γελοιότητα
Τι θέλουν δηλαδή να μας πούν? Οτι υπάρχει χώρος στην αγορά για νέους σχηματισμούς?
Ισως και να υπάρχει. Ομως αυτό είναι αγοραπωλησία, και όχι πολιτική.
Είναι εμπόριο για καταναλωτές πολιτικής και όχι θέσεις για τη διαχείριση σοβαρών υποθέσεων της κοινωνίας
Η κρίση που ζούμε δεν αντιμετωπίζεται μέσα από παρατάξεις και κατεστημένους σχηματισμούς.
Δεν είναι θέμα του ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, το έλλειμμα ασφάλειας που υπάρχει στο υπουργείο προστασίας του πολίτη, που κόστισε τη ζωή στον υπασπιστή του υπουργού, ούτε και η μόλυνση που υπεστησαν οι ασθενείς ιδιωτικής κλινικής στις Σέρρες.
Είναι θέμα του Ελληνικού κράτους συνολικά, δηλαδή μιας συνολικής στάσης απέναντι στα πράγματα, που αφορούν τους πολίτες, και τις κοινά αποδεκτές παραδοχές, που θα διευκολύνουν καταστάσεις
Ας μην κοροϊδευόμαστε με ψεύτικα διλλήματα και ερωτήσεις. Αν φταίει ο ένας ή ο άλλος
Η χρεοκοπία μας χώρας σε κάθε επίπεδο, δεν είναι θέμα επικράτησης μιας ιδεολογίας έναντι μιας άλλης. Είναι θέμα αρνητικού ισοζυγίου, δηλαδή της συσσώρευσης εσκεμμένα λάθος επιλογών, από λάθος ανθρώπους, με λάθος νοοτροπία, που δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης μέσα σε συλλογικά δημοκρατικά όργανα.
Αυτή η λογική της κομματοκρατίας και της πολιτικής επιβίωσης με όρους μάρκετινγκ και τάργκετ γκρούπς, αναπαράγει μονάχα μια ηλίθια πολεμική αντιπαράθεση που συντηρείται από τους στρατούς των -τύποις- επαγγελματιών του τύπου, που με τη σειρά τους συμβάλλουν στην άρνηση, ώς μέσον πίεσης στον κόσμο που αγωνίζεται να επιβιώσει
Πολιτική στην Ελλάδα του χρέους, ισοδυναμεί με εμπόριο ελπίδας, διότι η συνολική ανικανότητα των πολιτικών δεν ελέγχεται από κανόνες, αλλά από κληρονομική δεοντολογία και κεκτημένη ταχύτητα ενός βαθιά εγκατεστημένου στις παραιτημένες μας συνειδήσεις, γραφειοκρατικού τέρατος
Η απόσταση των πολιτών, από την κεντρική εξουσία, έχει μεγαλώσει επικίνδυνα πολύ
Και δεν αρκεί η προσεκτική χαρτογράφηση της ανασφάλειας μας, για να βρεθούν λύσεις και προοπτικές
Αισθανόμαστε ότι η κυβέρνηση λειτουργεί ερήμην των πραγματικών μας αναγκών, νομοθετώντας χωρίς να μπορεί να προδιαγράψει μια αποτελεσματική απόδοση των μέτρων που παίρνει, υιοθετώντας ξύλινες πρακτικές, που είναι σωστές για άλλες χώρες, με διαφορετική κουλτούρα
Αυξήθηκε ο ΦΠΑ στα τσιγάρα, και όλοι το ρίξαν στα υποκατάστατα φθηνότερα
Βασικές αρχές πολιτικής οικονομίας είναι αυτές-πόσο μυαλό χρειάζεται να καταλάβουν οι υπουργοί που περιμένουν να γεμίσουν τα ταμεία, ότι σε μιά χώρα που η λέξη "έλεγχος" δεν υφίσταται παρά μόνο στα λεξικά, θα πειθαρχήσουν οι πολίτες?
Και για κερασάκι, όλα αυτά τα σαχλά περιοδικά να προσπαθούν να μας προτείνουν λιτή και σπαρτιατική καθημερινότητα, μέσα από προτάσεις οικολογικές και εναλλακτικές, λες και το αδειανό μας στομάχι, γέμιζε με πιάτα φουά-γκρά των 50 ευρώ και τώρα θα πρέπει να περιοριστεί στο ψαρονέφρι που είναι πιό οικονομικό
Χελλόου μπόϊς εντ γκίρλς, φασολάδα τρώγαμε και πρίν, απλά βγαίναμε και για κανά καφέ να κόψουμε κίνηση, ενώ τώρα κόβουμε κίνηση από το μπαλκόνι, πρωτού βυθιστούμε σε σκοτεινά όνειρα
Και ταλαιπωρημένοι από τον άστατο καιρό, συνεχίσουμε την καθημερινότητα μας, όπως μπορεί ο καθένας να κάνει
Ντριμπλάροντας αλα Μαραντόνα, τα βαρετά αδιέξοδα που κατακλύζουν το λόγο μας...