Μία από τα ίδια

Είμαι σίγουρος, ότι πολλοί περιμένουν τις καταστροφές, για να ασκήσουν κριτική, να αρθρώσουν πύρινο λόγο, να βάλλουν μύδρους στα κακώς κείμενα, να στηλιτεύσουν τους υπαίτιους και να καταδείξουν το "τις πταίει" της συμφοράς.

Όλοι δίκιο έχετε. Όλοι δίκιο έχουμε, τα έχουμε πει και ξαναπεί, εδώ και είκοσι χρόνια, που κάθε καλοκαίρι γίνονται τα ίδια, με τα αυγουστιάτικα μελτέμια, και το χειμώνα με τα βουλωμένα φρεάτια, και πιό μετά με τα χιόνια, και άλλοτε με τα μπλάκ-άουτ της ΔΕΗ, και καμμιά φορά με κάποιο ναυάγιο -λόγω αμέλειας- και άλλα δυστυχώς πολύ τραγικά γεγονότα, που με τρόμο αντιλαμβάνομαι ότι έχουμε συνηθίσει.

Ναι-τα έχουμε συνηθίσει πιά και αλλάζουμε κανάλι.

Αλλάζουμε κανάλι, όχι γιατί είμαστε ανάλγητοι και αδιάφοροι, αλλά γιατί δεν αντέχουμε κάθε φορά, να βλέπουμε από την οθόνη, τόση καταστροφή, πόνο και δυστυχία, σε απευθείας σύνδεση, τόσα προσωπα να ωρύονται από οργή και απελπισία για το αναπάντεχο (?) και αντί απαντήσεων να βγαίνουν οι ίδιοι αμήχανοι και ανίκανοι πολιτικοί να κάνουν δηλώσεις, για να πούν τελικά τι? Ότι δεν αδιαφόρησαν?

Και εδώ φτάνουμε στο μοναδικό ερώτημα που έχω να υποβάλλω, ως πολίτης που προσπαθεί να καταλάβει τι τελικά λειτουργεί καλά σ' αυτή τη χώρα : Τόσα χρόνια, γιατί δεν έχετε οργανώσει την πολιτική προστασία? Γιατί δεν έχουμε τα μέσα, τις άμυνες, τη γνώση και τα αντανακλαστικά να αντιμετωπίσουμε επαναλαμβανόμενα και γνωστά δυσάρεστα γεγονότα?

Δε με ενδιαφέρει ειλικρινά ποιός έβαλε τη φωτιά.

Δεν είμαι ούτε συνομωσιολόγος, ούτε ντετεκτιβ, ούτε κάν επαρκώς πληροφορημένος για να γνωρίζω από πρώτο χέρι το ποιοί επωφελούνται από το κάψιμο αυτών των εκτάσεων. Και να το πώ και τελείως ειλικρινά, δε με ενδιαφέρει και να μάθω.

Μπορεί τη φωτιά να την έβαλε ο Γιωργάκης, μπορεί οι Τούρκοι, μπορεί οι οικοπεδοφάγοι, μπορεί οι κάτοικοι του Γραμματικού, μπορεί και η κακιά η μοίρα μας. Δε με ενδιαφέρει.

Αυτό που με ενδιαφέρει να μάθω, είναι γιά ποιό λόγο πληρώνω ένα κράτος, που συνεχώς με φορολογεί αναίτια και αυξητικά, στο διηνεκές της ιστορίας, το οποίο αδυνατεί να ανταποκριθεί στους ρόλους και στα καθήκοντα που έχει αναλάβει να φέρει είς πέρας.

Ασφάλεια, υγεία, παιδεία, εξωτερική πολιτική, εμπορικές σχέσεις και κάθε τομέα που του αναλογεί.

Σε ποιά ακριβώς υποχρεώση του απέναντι σε μένα, ανταποκρίνεται επαρκώς το κράτος, όταν κάθε χρονιά η πυροσβεστική δηλώνει αδυναμία να σβήσει η έστω να ελέγξει τις φωτιές που εκατό τα εκατό αναμένει στην τελική λόγω του αέρα, αλλά και λόγω της περιρέουσας ατμόσφαιρας που από κανάλια και εφημερίδες ανακοινώνεται εδώ και μιά εβδομάδα, περί απείλής εμπρησμών?

Σε ποιά υποχρέωση του απέναντι σε μένα είναι το κράτος συνεπές, όταν κάθε χρόνο, το κέντρο της Αθήνας γίνεται παρανάλωμα από τους εκάστοτε αλητόβιους που παίζουν ξύλο με την αστυνομία, και όταν δηλώνουν πλήρη αδυναμία να ελέγξουν την εγκληματικότητα και τη λαθρομετανάστευση?

Που δικαιολογεί τα λεφτά του φορολογούμενου, η κρατική πολιτική του Αβραμόπουλου, που δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση ότι δε μπορεί να επανδρώσει επαρκώς τα νοσοκομεία, δε μπορεί να παρέχει πραγματικά δωρεάν υγεία, αλλά έχει γίνει το άντρο της μίζας και της παραοικονομίας με κλεψιές σε υλικά και φακελάκια που ξεπερνούν κάθε φαντασία?

Η μήπως είδαμε ξαφνικά, τα παιδιά που βγαίνουν από σχολεία και πανεπιστήμια, να έχουν λάβει κάποια μόρφωση που θα τους δώσει αληθινά εφόδια για τη ζωή τους? Πότε? Πρίν ή μετά τις αιώνιες καταλήψεις που κάνει η δήθεν αριστερά της πλάκας, του τσίπρα και του αλαβάνου και της παπαρήγα?

Αρα τι πληρώνουμε ρε παιδιά? Ξέρει κανείς?

Και το ζήτημα δεν είναι τα λεφτά-το χρήμα αυτό καθεαυτό, στην τελική πάς μια φορά στα μπουζούκια και τον ετήσιο φόρο που σου αναλογεί τον χαλάς στις γαρδένιες.

Το ζήτημα είναι η αξία του κρατικού προϊόντος, που καλούμαστε να στηρίξουμε, να προτιμήσουμε, να στελεχώσουμε, να αξιολογήσουμε και τελικά να διαχειριστούμε ώς συνειδητοί ψηφοφόροι! Η κάνω λάθος?

Διαφορετικά, ας μας δώσουν την επιλογή, να πληρώνουμε ότι επιθυμούμε να διαθέτουμε, δηλαδή ιδιωτική ασφάλιση, υγεία, ασφάλεια, μπάτσους, πρέζα, ποδόσφαιρο, πυραύλους και ότι στην ευχή μας ξημερώσει! Αλλά τόση κοροϊδία πιά φτάνει!

Γι΄αυτό κι εγώ αλλάζω κανάλι και λέω φωναχτά "μία από τα ίδια" για να μην πω το "τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα", που είναι η ίδια έκφραση επί της ουσίας.

'Ωρα να αλλάζουμε χώρα μου φαίνεται........

Διακοπές 2009

Φέτος λοιπόν διαλέξαμε Αιγαίο μεριά, σε τόπο παραδοσιακά ζευγαρονησιώτικο, την κοσμοξάκουστη Μήλο.

Αφού κουνηθήκαμε στο πλοίο-επίσης παραδοσιακά είχαν κάνει και τις θέσεις μας σαλάτα χωριάτικη-και αφού αεριστήκαμε επίσης για τα καλά-ας όψονται τα μελτέμια του Αυγούστου-, πήραμε την απόφαση, ή μάλλον καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το νησί δε μας έκανε κλίκ.

Δηλαδή τελικά, πολλά ακούσαμε, λίγα είδαμε και ακόμα λιγότερα καταλάβαμε, όταν επιστρέφοντας συζητήσαμε με τους "άλλους", αυτούς δηλαδή που έσκιζαν τα ρούχα τους για το φανταστικό νησί με τις απίστευτες παραλίες και τα κρυστάλλινα νερά, την ησυχία και την ηρεμία, τις βόλτες χέρι-χέρι με το ταίρι και το σπέσιαλ καλοκαίρι, το γύρο του νησιού με καραβάκι-την υπέρτατη αποτυχία- και ένα κάρο άλλα επιχειρήματα-προτάσεις-συμπάθεια και άπειρη κατανόηση με το χαμόγελο του "γνώστη" στο στόμα, για να καλοπεράσουμε κι εμείς.

Και αυτό για το οποίο απορώ τελικά, δεν είναι το γούστο και η άποψη του καθενός, αυτά στο κάτω κάτω δεν τα πολυδιαπραγματεύεσαι, όμως η επιμονή τους να υποστηρίζουν ότι, εγώ-εμείς είμαστε οι "παράξενοι, διαφορετικοί και ιδιοτροποι" που δέ γυρίσαμε με το στόμα γεμάτο σάλια και καλά λόγια για τον τόπο που επιλέξαμε να ξεκουραστούμε.

Και γιατί άλλωστε?

Έχοντας επισκεφτεί τα τελευταία χρόνια Σέριφο, Σίφνο, Πάρο και Μύκονο από τη μιά και Χαλκιδική, Κεφαλλονιά, Λευκάδα και σχεδόν όλα τα παράλια της Δυτικής Ελλάδας και ολίγη Πελλοπόνησο, τι το τρομερό και φοβερό, τι το σπουδαίο και ανεπανάληπτο περίμενα να δω?

Τίποτα.

Η ανάγκη του ανθρώπου, να ισχυροποιήσει την εντύπωση του, μέσα από τις ανάλογες σύμφωνες εντυπώσεις και περιγραφές των υπόλοιπων συνταξιδιωτών ή επισκεπτών, είναι ο μόνος λόγος που η επιμονή γίνεται επίμονη και αδιαπραγμάτευτο επιχείρημα.

Σου λέει ο άλλος, δε μπορεί ΕΓΩ να πέρασα φανταστικά και να έκρινα ότι η Μήλος είναι τέλεια, και να έρχεται ο τάδε και ο δείξε-μπηξε με την ξινισμένη του μούρη, και να μου μουτζουρώσει τ' όνειρο, που το καλοδιαφήμισα με σέξυ πόζες στην Φιριπλάκα, και την επόμενη ήταν πρώτο σε σχόλια στο facebook! Δε γίνονται αυτά!

Έτσι έχει λοιπόν το θέμα και τίποτα περισσότερο, διότι όσοι κάνουν συνειδητές επιλογές και όχι του "κοπαδιού", που χρειάζονται αυτοεπιβεβαίωση για τα γούστα τους, δε λένε πολλά, ούτε ενθουσιάζονται πολύ, παρά μένουν μετριόφρονες και λογικοί, προτείνοντας και τις ανάλογες εικόνες που μπορούν να μοιραστούν μαζί μου και μαζί μας, όντας σε παρόμοιο μήκος κύμματος.

Και για να πώ ολόκληρη την αλήθεια, δεν περάσαμε και άσχημα, απλά τα ζητούμενα μας ήταν και παραμένουν διαφορετικά, μάλλον προς την κατεύθυνση ενός περισσότερο πλούσιου σε βλαστηση-σκιά και ηρεμία τόπου, για καλό φαγητο, ξεκούραση και κυρίως αποστάσεις από τον όχλο που καθημερινά κουράζει με τις συνήθειες και το εκτόπισμα του.

Του χρόνου με βλέπω πάντως για εξωτερικό, και άλλες παραστάσεις.

Με βάση τα μέρη που έχω επισκευτεί στην πατρίδα μας, λίγες είναι πιά οι εκπλήξεις που μπορεί να μου επιφυλλάσει το τοπίο της (οι άνθρωποι ποτέ δε σταματούν να με εκπλήττουν!!) και σκέφτομαι ότι με τα χρήματα που σπατάλησα, για να πέφτει πάνω μου-γύρω μου-δώθε μου το μισό μπουρνάζι με την ανταύγεια, την αλυσίδα και το πεντικιούρ στο πόδι και τον γκόμενο με τα τριών ημερών και το νταλκά της αθλητικής εφημερίδας στη μασχάλη, όλα υπό τους ήχους μοντέρνου λαϊκοπόπ και αρώματος φρανσαίζ πατσουλί, μπορώ να απολαύσω κάτι πραγματικά διαφορετικό και ποιοτικό.

Καλή επιστροφή μας λοιπόν!