Σήμερα η επέτειος της επανάστασης όλων των Ελλήνων

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Εύχομαι σε όλους μας, όπου και αν βρισκόμαστε,

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο:

Εθνική ανεξαρτησία

Λαϊκή κυριαρχία

Κοινωνική απελευθέρωση και

Δημοκρατική διαδικασία

Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΣΗΜΕΡΑ, ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ

ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΜΕ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Οι ήρωες που σήκωσαν τη σημαία του αγώνα, υπάρχουν και ζουν ανάμεσα μας

Είναι οι απλοί άνθρωποι, που δε συμβιβάζονται, δεν περιορίζονται, δεν λογοκρίνονται

Ούτε στιγμή δε σταματάμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον για την πατρίδα μας

Ούτε στιγμή δεν εκχωρούμε σπίθαμή από τις εθνικές, τις κοινωνικές και τις προσωπικές μας κατακτήσεις

Ω παιδες Ελλήνων ιτε,
ελευθερούτε πατριδα, ελευθερουτε δε
παιδας, γυναικας, θεων τε πατρώων εδη,
θήκας τε προγόνων:

ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ

Αυτά μπορεί ο Ολυμπιακός

Το χτεσινό αποτέλεσμα, δηλαδή την ανατροπή του 2-0 της Αθήνας, πολλοί το περίμεναν

Εγώ προσωπικά δεν περίμενα πως ο Ολυμπιακός θα χάσει τόσο απλά από μια κακή Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Γιατί έχασε πολύ απλά ο Ολυμπιακός, με εκτελεστή ένα μεγάλο σε κλάση φορ

Ο Ολυμπιακός έχασε για πολλούς λόγους. Παρότι δεν είδα το χτεσινό ματς θέλω να κάνω τη δική μου ανάλυση η οποία δε βασίζεται στην έκβαση του, αλλά σε γενικότερες παραδοχές επί του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα

Γιατί κατά τη γνώμη μου αυτά είναι τα αίτια που "χτίζουν" χαρακτήρα και δίνουν ευρωπαϊκά παράσημα σε μια μεγάλη ομάδα

Με απλά λόγια: Ο Ολυμπιακός είναι μια "ελαφριά" φανέλα στην Ευρώπη, αυτό είναι το ρεζουμέ, η ουσία του πράγματος. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό, και ο Ολυμπιακός λυγίζει κάτω από την πίεση των σημαντικών παιχνιδιών?

1. Γιατί δεν έχει χτίσει ομάδα με μεγάλες προσωπικότητες

Ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη και του Μαρινάκη χτίστηκε κυρίως πάνω σε ομάδες δημιουργήματα των μάνατζερ και των προπονητών που αλλάζουν κάθε χρόνο. Η στρατηγική του Ολυμπιακού δεν είχε ποτέ ανάπτυξη παιχτών από τις ακαδημίες, δηλαδή τη δημιουργία κουλτούρας και την εμπέδωση των στόχων πρωταθλητισμού του συλλόγου. Αντίθετα δόθηκε έμφαση στις αγοραπωλησίες και το εμπορικό-διαφημιστικό κομμάτι. Ακόμα όμως και σε αυτό το κομμάτι, παρόλα τα έσοδα κατά καιρούς, λίγες ήταν οι μεγάλες μεταγραφές του Ολυμπιακού, ως προς την πραγματική τους συνεισφορά στο γήπεδο (όχι στα χαρτιά). Προσοχή--δε μιλάω για μεγάλα ονόματα. Μιλάω για μεγάλες προσωπικότητες

2. Γιατί δεν έχει Έλληνες παίκτες

Ο Ολυμπιακός της εποχής Κόκκαλη το 1996 διέθετε μια διαφορετική υποδομή, βασισμένη κυρίως σε άτεχνους αλλά σκληροτράχηλους Έλληνες παίκτες που παρότι δεν είχαν την ποιότητα, είχαν μεγάλη αγωνιστικότητα και κυρίως γαβροσύνη. Δηλαδή μιλούσαν με την εξέδρα και αντιλαμβανόντουσταν τους εγχώριους στόχους του συλλόγου. Δηλαδή την αγωνιστική κυριαρχία επί του Παναθηναϊκου, το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Ήξεραν τι θα πει "έδρα", τι θα πει "φανέλα" και διέθεταν εγωισμό και πάθος, στοιχεία της κουλτούρας του Έλληνα παίκτη. Ο Έλληνας παίκτης καταλαβαίνει τι λένε οι εφημερίδες και οι φίλαθλοι που τον σταματάνε στο δρόμο. Αυτό δεν είναι πάντα σωστό γιατί προσθέτει πίεση, από την άλλη όμως, όσοι αντέχουν την πίεση αποκτάνε σιδερένια πυγμή που ακριβώς στα κρίσιμα ματς γίνεται το ισχυρότερο όπλο της άμυνας

Ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη έχει γεμίσει περαστικούς και ρολίστες, που δεν έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν την ποιότητα που θα κάνει τη διαφορά ή θα προσδώσει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα (το κάτι έξτρα δηλαδή) στα κρίσιμα παιχνίδια. Οι παίκτες του Μαρινάκη είναι σαν τα αυτοκίνητα Χιουντάη. Λαμπερά, με πολλά ηλεκτρονικά αξεσουάρ, με κοντέρ που γράφει 200, αλλά στο δρόμο που όλα κρίνονται αποδεικνύονται λίγοι σε σχέση με τους στόχους που βάζει ο σύλλογος στην πραγματικότητα. Που όπως λένε οι παράγοντες του Ολυμπιακού είναι η Ευρωπαϊκή καταξίωση

3. Γιατί δεν ξέρει να παίζει άμυνα

Ο Ολυμπιακός έχει δώσει έμφαση στο επιθετικό φαντεζί παιχνίδι το οποίο θα αρέσει στο λαό του. Έχει ταυτιστεί εμπορικά με άλλους συλλόγους της Ευρώπης όπως η Λίβερπουλ και διάφορες άλλες ομάδες ενώ έχει κάνει μέλη του, παίκτες όπως ο Μαραντόνα. Με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός προσπαθεί να εμπεδώσει το προφίλ της μεγάλης και παραγωγικής πολυπρωταθλήτριας ομάδας που το Καραϊσκάκη είναι το δικό της "θέατρο ονείρων" αλλά ταυτόχρονα και το δικό της Μαρακανά, δηλαδή το απόγειο του όμορφου ποδοσφαιρικού θεάματος. Στην Ευρώπη όμως και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η ουσία είναι η άμυνα γρανίτης. Αυτό το απέδειξε ο Ρεχάγκελ με την εθνική Ελλάδος που κέρδισε το Ευρώ και το έχει αποδείξει ο έτερος μεγάλος σύλλογος της Ελλάδας ο Παναθηναϊκός την εποχή που έκανε πορείες βασισμένος στο 5-3-2 του Σέρχιο Μαρκαριάν. Από την άμυνα ξεκινάς να κερδίζεις. Από την άμυνα και το τέρμα συνήθως "μπάζεις νερά" που ναι μεν στο απαξιωμένο Ελληνικό πρωτάθλημα δεν σε προδίδουν, αλλά στην Ευρώπη σου δίνουν εκείνους τους έξτρα πόντους που κάνουν τη "ζωή ή το θάνατο" σου στις διοργανώσεις

4. Γιατί έχει ξεχάσει τις καταβολές του και τις ρίζες του

Ο Ολυμπιακός έχει γίνει μια ομάδα λαϊκίστικη και έχει πάψει να είναι μια ομάδα λαϊκή. Ας μην ξεχνάμε την ιστορία του συλλόγου αυτού, μια ιστορία γραμμένη και συνδεδεμένη με τις φτωχότερες γειτονιές του Πειραιά, του μεγάλου λιμανιου δηλαδή και της φτωχολογιάς του. Ο σύλλογος αυτός ξεπήδησε μέσα από τις κακουχίες, τα προβλήματα και τη δύσκολη ζωή των Πειραιωτών που στον Ολυμπιακό έβλεπαν τη νίκη απέναντι στην προδιαγεγραμμένη τους μοίρα και στα ντέρμπι με τον αιώνιο την επικράτηση του "φιλοτίμου και της σκληρής δουλειάς" του Έλληνα εργάτη-εργαζόμενου πάνω στον "ελαφρολαϊκό αστό" της μεσαίας τάξης του Παναθηναϊκού. Ο Ολυμπιακός, όπως και το ΠΑΣΟΚ, ολίσθησε από την λαϊκή ιδεολογία ως φιλοσοφία πορείας, προς τον λαϊκισμό και την εφήμερη ηδονή, τις πεπερασμένες απολαύσεις στιγμής και το ψέμα που εξαγοράζεται με τα λεφτά. Ο Ολυμπιακός έχασε την ψυχή του όταν τον ανέλαβε ο Κόκκαλης που ως άλλος Καίσαρας προσέφερε άρτο και θεάματα στον αποπροσανατολισμένο "γάβρο" των νεότερων γενεών, εντυπωσιακές και πολυδάπανες νίκες, αμέτρητα πρωταθλήματα υπό τη σκιά σκανδάλων. Με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός μεταλλάχθηκε σε Παναθηναϊκό, έπαψε να είναι η ομάδα που εκπροσωπεί τον ιδρώτα, το μόχθο και τις αξίες του Πειραιά και κατέντησε να είναι η ομάδα του σοσιαλιστικού κατεστημένου με αμέτρητους αναλώσιμους παίκτες που δεν ταυτίστηκαν ποτέ με τον "αιώνιο έφηβο"

5. Γιατί εκμεταλλεύτηκε με λάθος τρόπο τη δύναμη του

Ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη και του Μαρινάκη σήμερα, δεν εκμεταλλεύτηκε τη δύναμη και τη λαοφιλία του για να ανεβάσει και το Ελληνικό πρωτάθλημα συνολικά σαν επίπεδο και προϊόν (αν το δούμε εμπορικά δηλαδή). Αντίθετα αποδείχτηκε βουλιμικός μοναχοφαγάς, που δεν αγαπά το "ευ αγωνίζεσθαι" αλλά ενδιαφέρεται να μονοπωλεί...τον εαυτό του και μόνο, καταντώντας ένας μυωπικός γίγαντας που ομφαλοσκοπεί, δίχως σκοπό και στόχο. Ο Ολυμπιακός επέτρεψε στο παρασκήνιο του ποδοσφαίρου να τον χρησιμοποιήσει αλλά και ο ίδιος ο Ολυμπιακός εκτέθηκε ουκ ολίγες φορές από αυτό, διότι έδωσε δικαιώματα και συνδέθηκε με αυτό (παρασκήνιο του ποδοσφαίρου = το κατ' επάγγελμα σύστημα παραγόντων που με τις προσβάσεις τους στην πολιτεία -ΕΠΟ και υπουργείο αθλητισμού και διαιτισία κλπ έκαναν και κάνουν ακόμα και σήμερα "εξυπηρετήσεις" προς όφελος του κάθε καλοπληρωτή, με οικονομικά ανταλλάγματα κάθε είδους--από κρατικές επιχορηγήσεις, από στοιχηματισμό απο ξέπλυμα χρήματος κλπ). Έτσι, ο Ολυμπιακός αρκέστηκε σε ένα πρωτάθλημα μη ανταγωνιστικό με αποτέλεσμα ο ίδιος να ατροφήσει αθλητικά και να αγωνίζεται με χαμηλότερου δυναμικού αντιπάλους σε ένα τοπίο αμφισβητούμενων αποτελεσμάτων που κυριαρχείται από την δύναμη των ΜΜΕ, των μάνατζερ και των διαιτητών. Αντί να βρίσκονται οι ομάδες και οι παίκτες στο προσκήνιο κάθε αγωνιστικής, βρίσκονται οι αμφισβητούμενες φάσεις και το πάμε στοίχημα. Η ευθύνη του Ολυμπιακού ως ηγέτη του χώρου είναι τεράστια και του γυρνάει μπούμερανγκ κάθε φορά που παίζει στην Ευρώπη

6. Γιατί αρκείται να είναι πρώτος στο χωριό

Όταν σαν Ολυμπιακός δηλώνεις ότι κάθε χρόνο αγωνίζεσαι για τη διάκριση και στην πορεία ανατρέπεις τις ίδιες σου τις δηλώσεις, με τις πράξεις σου, τότε δεν πας πουθενά. Ο Ολυμπιακός κάθε χρόνο ακολουθεί την ίδια στρατηγική. Παίρνει νέο προπονητή πριν το καλοκαίρι, εξαγγέλει μεταγραφές, κάνει δηλώσεις, παίρνει το πρωτάθλημα και το κύπελλό ελλείψει σοβαρού ανταγωνισμού αλλά και διαπλοκής με το σύστημα επιρροής του ποδοσφαίρου (που θέλει να ευνοεί τον δυνατό και τον πολιτικά ισχυρό) παίζει και μερικά παιχνίδια στην Ευρώπη, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε αποτυχημένα και ούτω καθεξής. Αυτό δεν είναι σοβαρή στρατηγική για μια ομάδα που θέλει να κυριαρχήσει με το σπαθί της και να "τραβήξει" τις εξελίξεις. Αυτό δεν είναι μια σοβαρή στρατηγική για μια ομάδα που θέλει να λέγεται μεγάλη. Είναι γνωστό ότι οι ομάδες χρειάζονται σταθερούς προπονητές, σταθερό σχέδιο, ακαδημίες ποδοσφαίρου για να δημιουργούν παίκτες, σταθερά ρόστερ και σταθερό προσωπικό. Από τη στιγμή που οι εφημερίδες έγιναν πολλές στον αθλητικό χώρο και χρειάζονται συνεχώς τροφοδότηση με νέο υλικό, ο Ολυμπιακός τρέχει πίσω τους για να ικανοποιήσει την πείνα του λαού του για μεταγραφές, για νέα όνειρα, για παραμύθι κοντολογίες. Ο Ολυμπιακός έχει μετατραπεί από ποδοσφαιρική ομάδα σε πάροχο επικοινωνίας ποδοσφαίρου, προσαρμοσμένο ενίοτε στις απαιτήσεις του λαού του. Έτσι αρκείται να συντηρεί μια σικέ αντιπαλότητα με τον Παναθηναϊκό (που κάποτε είχε νόημα λόγω κοινωνικών και ταξικών διαφορών, σήμερα όμως δεν έχει), μια σικέ αντιπαράθεση με άλλες ομάδες, μια σικέ κατάσταση συνεχούς αναδιοργάνωσης ώστε να υπάρχουν θέματα για κουτσομπολιό στα ΜΜΕ και πολλά άλλα σικέ. Η ουσία είναι οτι ο Μανωλιός απλά φορά τα ρούχα του αλλιώς και τίποτα περισσότερο. Καμμία προσπάθεια για σοβαρές υπερβάσεις, δηλαδή για σχέδια που θέλουν χρόνο και χρήμα. Ο Ολυμπιακός φτιάχνει ομάδες μιας χρήσης, γιατί αρκείται να είναι πρώτος στο χωριό. Και αν του κάτσει και καμιά τσάρκα στην πόλη, δεν θα πει όχι. Ξέρει όμως ότι είναι "λίγος" ως οντότητα

Τελειώνοντας το κείμενο θα πω μερικές κουβέντες ακόμα για την φετινή του κατάσταση

Ο Ολυμπιακός έκανε μεγάλο λάθος που πούλησε το Μήτρογλου, όπως είχε κάνει μεγάλο λάθος που είχε πουλήσει τον Καστίγιο. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες αποτελούνται από ανθρώπους, από παίκτες δηλαδή που είτε κάνουν, είτε δεν κάνουν τη διαφορά. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες δεν είναι σουπερμάρκετ να πουλάνε και να αγοράζουν απρόσωπα προϊόντα, ούτε και διαφορετικοί ποδοσφαιριστές μπορούν να αντικαταστήσουν ο ένας τον άλλον. Στο μάτς με την Μάντσεστερ ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε Μητρογλου, ούτε Καστίγιο. Αν τους είχε (παράδειγμα λέω) θα είχε κερδίσει, ειδικά το Μήτρογλου, είναι φανερό

Ο Ολυμπιακός στηρίχτηκε σε έναν άσχετο προπονητή, το Μίτσελ, που δεν έχει δείξει τίποτα απολύτως προπονητικά γιατί απλά ο άνθρωπος δεν ξέρει τη δουλειά. Είναι άριστος δημοσιοσχετίστας, ισορροπιστής και διπλωμάτης, λόγω ευφυϊας, αλλά πείτε μου ποδοσφαιρικά τι έχει παρουσιάσει τις κρισιμότερες στιγμές του πρωταθλήματος. Πόσο έχει την ομάδα του γυμνασμένη και τι νέο έχει φέρει στον Ολυμπιακό. Τίποτα απολύτως. Συμβατικά πράγματα, στηρίχτηκε σε ατομικές εξάρσεις παικτών και στη μεγάλη του τύχη. Έχει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας ο Μίτσελ, είναι τόσο απλό. Και εδώ που έφτασε φέτος στην Ευρώπη, έφτασε επειδή ήταν αρκετά τυχερός όσον αφορά τους αντιπάλους του και επειδή είχε το Μήτρογλου όταν ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση

Δεν έχει νόημα να σχολιάσω τα του πρωταθλήματος, έτσι δεν είναι?

Με αυτά, κλείνω την ανάλυση μου και εύχομαι καλό απόγευμα 

Αύριο, μια άλλη χώρα

Δανείζομαι τον τίτλο του βιβλίου της Σώτης και γράφω μετά από πολύ καιρό

Αυτή τη στιγμή έχουν αλλάξει τόσα πολλά στη ζωή μου που δεν έχει και πολύ σημασία να μπω σε λεπτομέρειες.

Βρίσκομαι σε μια ξένη χώρα, στην Αγγλία, μαζί με την οικογένεια μου και κάνουμε μια καινούργια αρχή γενικώς και ειδικώς.

Και ήθελα να γράψω μερικά λόγια γι'αυτό

Βασικά στην Αγγλία είχαμε έρθει αρκετές φορές μαζί με την Κλαίρη μου γιατί μας άρεσε πάρα πολύ τουριστικά. Όλο αυτό το "παραμύθι" της Αγγλίας είναι πολύ θελκτικό γιατί αυτή η χώρα πραγματικά αποπνέει μια μαγεία με τις pubs, το ποδόσφαιρο, το Λονδίνο της (τουριστική ατραξιόν πρώτης τάξης), τη γλώσσα που όλοι μαθαίνουμε ως δεύτερη από το δημοτικό σχολείο και ένα σωρό άλλα μικρά και μεγάλα πράγματα

Όταν έρθεις για μόνιμη εγκατάσταση όμως τα πράγματα είναι ή γίνονται αρκετά διαφορετικά. Μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις συγκρίσεις με το παλιό, ότι κι αν ήταν αυτό και οι συγκρίσεις ποτέ δεν έχουν τελειωμό ή νόημα. Απλά όταν είσαι μικρός στην ηλικία δεν έχεις προλάβει να παγιώσεις κάποια στάση ζωής, νοοτροπίες και αντιλήψεις και δεν έχεις τις εμπειρίες να υποστηρίξουν τις επιλογές σου. Κοντολογίς είσαι εύπλαστος

Κοντά στα 40 όμως, με οικογένεια και ήδη τη μισή ζωή πίσω σου, είναι κομματάκι δύσκολο να προσαρμοστείς και να συνυπάρξεις με τη διαφορετική κουλτούρα. Και αυτό φαίνεται στην καθημερινότητα και σε πολλές εκφάνσεις της. Στα ψώνια, στη διασκέδαση, στη μετακίνηση, στις συναλλαγές με το σύστημα, στην κοσμοθεωρία σου

Είναι ακόμα πολύ νωρίς για τα οποιαδήποτε συμπεράσματα, που άλλωστε είναι υποκειμενικά και εξαρτώνται ως επί το πλείστον από τα ατομικά του καθενός βιώματα. Πάντως είναι δύσκολο να φεύγεις μετανάστης, πολύ πιο δύσκολο απ' όταν είχα φύγει 18 χρονών για σπουδές στην Ιταλία, την πρώτη φορά που ξενιτεύτηκα. Χρησιμοποιώ τη λέξη μετανάστης γιατί πήρα τα πράγματα μου και την οικοσκευή μου και όχι απλά μια βαλίτσα. Εγκαταστάθηκα κανονικά και ψάχνω για δουλειά. Η γυναίκα μου δουλεύει και ο γιός μου πάει σχολείο. Μετανάστης λοιπόν, όχι τουρίστα, ούτε περαστικός

Είναι φορές που μου αρέσει εδώ πάρα πολύ, είναι φορές που δε μου αρέσει και τσαντίζομαι. Ξέρω πως τα πάντα είναι μια συνήθεια και καθαρά θέμα εξοικείωσης. Η αλήθεια είναι πως χρειάζονται πολλά χρήματα εδώ για να ζείς καλά, περισσότερα απ' ότι στην Ελλάδα, τόσο σε μισθό, όσο και για να μετακομίσεις και να στήσεις το σπιτικό σου. Είναι βλέπετε τελείως άλλη η φάση της ζωής, δηλαδή δε συμβιβάζεσαι με μια φοιτητική επίπλωση, ούτε με το λεωφορείο. Όχι γιατί ζούσες πλούσια στην Ελλάδα, αλλά γιατί είναι διαφορετικές οι ανάγκες. Και οι ανάγκες σε καθοδηγούν.

Στεναχωριέμαι που συνειδητοποιώ πόσο καλά περνούσαμε στην Ελλάδα, έστω ανεχόμενοι αυτό το παρηκμασμένο κράτος-φάντασμα-εκδικητή-τύραννο. Περνούσαμε πάρα πολύ καλά γιατί είχαμε τους δικούς μας ανθρώπους κοντά, με τα ελαττώματα τους, αλλά γενικότερα γιατί η Ελλάδα προσφέρει ανώτερη ποιότητα ζωής απ' ότι η Αγγλία. Δηλαδή ο ήλιος, η θάλασσα, το χώμα, η εξοχή, το χρώμα του ουρανού στην Ελλάδα είναι ζωντανά, είναι δικά σου. Είσαι και γίνεσαι κομμάτι τους. Εδώ είναι κάποιων άλλων, είναι μακριά παρότι κοντά, είναι άλλα τα χρώματα παρότι χρώματα της ίδιας ίριδας, είναι άλλες οι γεύσεις παρότι ίδια τα υλικά, τα πάντα είναι κάτι άλλο παρότι μοιάζουν γνώριμα τα σχήματα και οι διαστάσεις

Περνούσαμε καλά στο περιθώριο των εξελίξεων, έξω από τις ράγες της Ευρωπαϊκής κανονικότητας. Έξω από τη λογική, την οργάνωση και τα συστήματα της Αγγλίας, τα σύγχρονα και τα τελευταία επιτεύγματα της τεχνολογίας που όντως βοηθούν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους. Περνούσαμε καλά, παρότι υποφερτά μερικές φορές, παρότι μας ζάλιζαν τον έρωτα οι δημόσιες ασυναρτησίες και τα πάμπολα προβλήματα της συμβίωσης μας με άλλους Έλληνες. Νομίζω πως δε δίνω άφεση αμαρτιών, αλλά μπροστά σε ένα τσίπουρο με μεζέ ή ένα φραπέ και ένα τσιγαράκι άλλοτε, πολλά από τα δεινά της πατρίδας εξαυλώνονταν και γίνονταν ευκολότερα

Στεναχωριέμαι που καταλαβαίνω πόσο λάθος είχα όταν καταριόμουν την πατρίδα μου για όλα τα άσχημα και τα κακά που μου είχε κάνει και που συνεχίζει να μου κάνει επειδή την κυβερνάνε αλήτες και κλέφτες και προδότες. Η καημένη η Ελλάδα μας είναι μια σταλιά πατρίδα, μια μικρή χώρα που δε μπορεί να σταθεί στα καχεκτικά της πόδια, έτσι όπως ξαναγεννήθηκε μετά την επανάσταση του 1821. Το καταλαβαίνω τώρα, ζώντας σε ένα κράτος ισχυρό, πλούσιο, με οικονομία δυνατή και κραταιά. Το καταλαβαίνω τώρα που βρίσκομαι να ζω στην πλευρά του δυνατού, του εξουσιαστή, του κυβερνήτη. Και βλέπω την πατρίδα μας να μη μπορεί να τραφεί όσο χρειάζεται, να μη μπορεί να αρθρώσει λόγο πειστικό, γιατί είναι μια σταλίτσα κλεισμένη τριγύρω από εχθρικούς και αδιάφορους λαούς

Η Ελλάδα κάποτε ήταν δυνατή και πρωτοπόρα γιατί είχε τις δυνατότητες να επεκταθεί στο χώρο της. Τριγύρω. Να πατήσει εδάφη, να κάνει εμπόριο ανταγωνιστικό, να απλώσει την οικονομία της. Και όταν τα εδάφη μίκρυναν ή έγιναν απροσπέλαστα η Ελλάδα άπλωσε χέρια και πόδια στη θάλασσα και έγινε μέγα της θαλάσσης κράτος. Και στα πέρατα του κόσμου ο ταξιδιώτης Έλληνας (δηλαδή η ελεύθερη ψυχή του ανθρώπου που κομίζει το φως της γνώσης-ο Προμηθέας) άφησε το σημάδι του. Δυστυχώς όχι πια σήμερα. Οριστικά όχι. Και το καταλαβαίνω ζώντας πια σε μια χώρα δυνατή, κραταιά, με οικονομία ακλόνητη, με προοπτικές. Ζώντας στην άλλη μεριά, στην πλευρά του ισχυρού, του εξουσιαστή, του παράγοντα που έχει επιλογές και ορίζει το μέλλον του.

Η καημένη η Ελλάδα μας δε μπορεί να σταθεί στα πόδια της μόνη της, να αρθρώσει λόγο πειστικό, να ευημερήσει. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι ένα μικρό κράτος σαν την Ελλάδα δε μπορεί να κάνει την αυτοκάθαρση του, να ευπρεπιστεί, να οργανωθεί και να εκδημοκρατιστεί, ώστε να πάρει τη θέση που του αρμόζει στο τράπεζι της διεθνούς κοινότητας με αξιώσεις αντάξιες του πολιτισμού και της ιστορίας της. Και βέβαια μπορεί και βέβαια μπορούμε. Απλά είναι δύσκολο και θέλει μεγάλη προσπάθεια. Και αυτό δεν το ξεχνώ, όπως δεν ξεχνώ τους λόγους που φύγαμε από την πατρίδα, που ξεριζωθήκαμε προσπαθώντας να γλιτώσουμε από τη δίνη της κρίσης. Να γλιτώσουμε εμείς αλλά και ο γιός μας. Να μη χαθούμε στη μαύρη τρύπα της αβεβαιότητας και της απελπισίας, χωρίς να φταίμε

Χαίρομαι που ζούμε σε μια χώρα την Αγγλία, που μπορούμε να κάνουμε επιλογές, που έχουμε ασφάλεια, ισορροπία και ευημερία. Που -τέλοσπάντων- θα έχουμε το χρόνο και τις ευκαιρίες να σταθμίσουμε τα θετικά και τα αρνητικά και να πάρουμε τις αποφάσεις μας και να χαράξουμε το δρόμο μας απερίσπατοι. Εδώ σε βοηθάνε όταν δουν πως τους συμφέρει, σε σπρώχνουν γιατί ξέρουν ότι θα κερδίσουν από σένα. Εδώ σε βοηθάνε όταν δούν πως είσαι Έλληνας και όχι κουτοπόνηρος γραικός που νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Εδώ σου δίνουν ευκαιρίες γιατί δίνουν ευκαιρίες σε όλους όσους έχουν ρισκάρει για να πάνε μπροστά. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία

Κλείνω αυτό το πρώτο κείμενο από τη νέα μου πατρίδα με στίχους από το ποίημα του Κίπλινγκ με τίτλο "Αν μπορείς". Θα τα λέμε από αυτό εδώ το βήμα, όπως παλιά, με νέες εμπειρίες και περιπέτειες.

Να είστε σίγουροι:

........αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,

αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,

αν μπορείς την λαμπρήν ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,

να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους......

........τότε θα 'ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,

και —περισσότερο ακόμα— θε να 'σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου.