Όλα τριγύρω αλλάζουνε....

 ...κι όλα τα ίδια μένουν στην Ελλάδα του παραλόγου.

Διαβάζω για το δεκαετές πλάνο που "έδωσε εντολή ο Στουρνάρας να καταστρωθεί", ώστε να αποκτήσει η Ελλάδα σταθερότητα και προοπτική, αλλά και στόχους και όραμα.

Και δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω ενθυμούμενος το πενταετές πρόγραμμα του Αλμπέρτο Μαλεζάνι, κάποτε στον Παναθηναϊκό. Από το οποίο πρόγραμμα δεν απέμεινε παρά στάχτη και μπούρμπερη.

Διαβάζω για την εξόρμηση του Σαμαρά στο Κατάρ και με πιάνει πονοκέφαλος. Τι πάει να κάνει ο χριστιανός εκεί κάτω στην έρημο και στις καμήλες? Δεν κάθεται εδώ στο Μαξίμου, που έχει και θέα τις πρασιές και την πυκνή βλάστηση του Εθνικού κήπου απέναντι?

Και δεν ξέρω πως να αντιδράσω ενθυμούμενος τις επενδύσεις στον Αστακό και το Ελληνικό που ξαφνικά...χάθηκαν, χωρίς μια εξήγηση, μια αιτιολογία που να στέκει στον κοινό νου. Α, ξέχασα, ήταν και.....fast track.

Διαβάζω για τις εξαγγελίες περί φορολογικών φυλακών, περί φόρου στα ακίνητα, περί απάλοιφής των επικουρικών συντάξεων, περί αύξησης του εισιτηρίου των ΜΜΜ "εξαιτίας της απεργίας", περί ενιαίου μισθολογιου και τσιμπιέμαι.

Τσιμπιέμαι να καταλάβω αν ζω όντως σε μια χώρα που θέλει να λέγεται Ευρωπαϊκη ή μήπως ζω σε μια χώρα που η αρχομανία των ελίτ της, εκτονώνεται με ολοένα και δυνατότερες βουρδουλιές στην πλάτη των αδύναμων. Τελευταία διάβαζα κάπου, ότι όσο μεγαλύτερος ο έλεγχος και η υποταγή των "ιθαγενών" τόσο μεγαλύτερη η μανία και η βία που ασκούσαν οι "κατακτητές" επάνω τους.

Με κατάληξη τη γενοκτονία.

Μα δεν υπάρχει κάποιος να τους σταματήσει ή να τους πεί να σωπάσουν σε κάθε μπαρόλα που αμολάνε?

Ποια Τροϊκα και ποιό Μνημόνιο και τρίχες. Θα επαναλάβω για μία ακόμη φορά.

Χρειάζεται να είσαι ιδιοφυϊα για να καταλάβεις ότι στην Ελλάδα αυτά όλα που εξαγγέλονται δεν θα εφαρμοστούν ποτέ? Ότι εξαιτίας της επέλασης της λιτότητας σε συνδυασμό με την αφερεγγυότητα και την αναξιοπιστία του κράτους, αντί να πετυχαίνουμε στόχους, τους καίμε?

Ποιός Έλληνας με λογική και σύνεση, με στοιχειώδη υπευθυνότητα για την προσωπική και οικογενειακή του ζωή θα μπει στη διαδικασία να ασχοληθεί με τα κάθε λογής χαράτσια και περικοπές? Ηθελημένα? (γιατί ερήμην του, προφανώς και θα συντελεστεί αυτή η ανήθικη ληστεία)

Ποιός Έλληνας θα πιστέψει πως όσα γίνονται γίνονται για το καλό του, έτσι γενικά κι αόριστα ή με 10ετή πλάνα, όταν στην καθημερινότητα του η κυβέρνηση αδυνατεί να τον προστατεύσει αλλά και να του δώσει λύσεις συμβατές με τα πραγματικά προβλήματα του?

Αντί να μας δίνουν λύσεις και αντί να προάγουν την ανάπτυξη, μας "καίνε" και μας ρίχνουν στα λιοντάρια για να πετύχουν βραχυπρόθεσμους λογιστικούς στόχους, που ΔΕΝ αποτελούν κανενός είδους σχέδιο, αλλά πρόκειται για σαδιστική χειραγώγηση του Ελληνικού λαού και εξαθλίωση του επιπέδου διαβίωσης του. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Κι ενώ στην Ευρώπη και στον κόσμο τα πάντα αλλάζουνε και τα πάντα έχουν πέσει στο τραπέζι για να εξευρεθούν λύσεις (που η τεχνολογία θα δώσει όπως πάντα συμβαίνει όταν μια εποχή τελειώνει και την διαδέχεται μια καινούργια) στην Ελλάδα ο Στουρνάρας ψάχνει με το τουφέκι, πως να "τυλίξει" τον ταλαίπωρο τον Έλληνα με κάθε είδους αλχημεία για να του πάρει τα πενηνταράκια

Και το ονομάζει και δεκαετές πλάνο.

Και με αυτό θέλει να λέει ότι θα σώσει την Ελλάδα.

Και σε ρωτώ κύριε Στουρνάρα. Τι συνέβη και από πρόεδρος του ΙΟΒΕ με περισπούδαστες και εμβριθείς αναλύσεις μεταλλάχθηκες τόσο απότομα σε Στουρνάρ Πασάς του Συντάγματος με "εφόδους και πλιάτσικο" στις τσέπες μας? Και επαίρεσαι και γι αυτό? Σα χάνος?

Αγκαζέ με τον άλλο το χάνο, το Σαμαρά, τον "καβαλάρη", που με πυγμή διαλύει την οικονομία και την κοινωνία για να μην πέσει από την εξουσία και....επελάσει το άλλο το φρούτο ο Τσίπρας?

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μια ζωή στην Ελλάδα το κράτος κυνηγούσε τον πολίτη. Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσον. Στην Ελλάδα δεν ησυχάζεις ποτέ, πάντα θα σου τα πρήζουν όταν σ' έχουν ανάγκη, ενώ δεν θα ασχολούνται μαζί σου, όταν υποχρεούνται να σε εξυπηρετήσουν.

Και τελικά σε αυτή τη δύσμοιρη πατρίδα, όλα τα ίδια μένουνε, με κρίση η χωρίς, με λεφτά ή χωρίς, με ξένους η με ντόπιους, με επιχειρηματίες η με λαϊκούς ηγέτες.

Άραγε θα ζήσω να δω μια άσπρη μέρα στον τόπο της Ακρόπολης?

Άντε κουρέψου Λαφαζάνη

Βγήκε ο νούμερο 1 καραγκιόζης της πολιτικής, ο Λαφαζάνης, να μιλήσει για χούντες, αναφορικά με τα τεκταινόμενα στις δημόσιες συγκοινωνίες

Ποιός? Ο Λαφαζάνης!

Ακόμα και η λέξη χούντα, ετυμολογικά, έρχεται σε αντίθεση με όσα γίνονται στο Μετρό

Διότι η χούντα καταλύει τις δημόσιες ελευθερίες, την ανοιχτή κοινωνία, υπό τις επιταγές μιας στρατιωτικής μειοψηφίας, που έχει δόλια συμφέροντα. Και που δεν αναγνωρίζει ως πεδίο διαλόγου και μέσα επικοινωνίας τα όσα η δημοκρατία επιβάλλει. Ούτε τη νομιμότητα.

Με λίγα λόγια χούντα είναι ο Σταμόπουλος και η κλίκα του, και όχι η Κυβέρνηση που προσπαθεί να αποκαταστήσει την νομιμότητα.

Χούντα είναι ο Λαφαζάνης και η Κωνσταντοπούλου, όχι μόνο γιατί μας βασανίζουν με τις ανεκδιήγητες φυσιογνωμίες φανατικών, αλλά κυρίως γιατί μας ενοχλούν και μας προσβάλλουν με τις ακατάληπτες και αντιφατικές μπουρδολογίες τους, που έχουν αντικαταστήσει τη λογική.

Αυτά τα υποκείμενα, αυτή η καταντημένη αριστερά με τους στρατούς των άπλυτων "συνδικαλισταράδων" του κώλου, μας έχουν κάνει να μισήσουμε τις ουσιαστικές και θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατικής αριστεράς.

Και έχουν κάνει "μάγκες" τους Χρυσαυγίτες και τους αστυνομικούς

Αυτή η κατακαημένη ιδεολογίας-στάση ζωής, που στήριξε και ενέπνευσε αληθινούς αγώνες εργατών κόντρα σε τυραννικούς εργοδότες και φασιστικά καθεστώτα, με κόστος ποτάμια αίματος, πολιτικές διώξεις και εξορίες, βασανιστήρια και ανελέητο κοινωνικό στιγματισμό.

Αυτή η αριστερά έχει γίνει ρεντίκολο από τις Παπαρήγες, τους Κωνσταντόπουλους, το ΠΑΣΟΚ και τους Λαφαζάνηδες της Ελλάδας. Έχουν ασελγήσει στο πτώμα της, για να πάρουν παραπάνω ψήφους.

Τολμάει ο μπουχέσας ο Λαφαζάνης και μιλάει για χούντες, όταν αυτός και η παρανοϊκή φράξια της οποίας ηγείται (η συνιστώσα του) ζουν σε ένα άλλο σύμπαν, μια εικονική πραγματικότητα χωρίς να έχουν επαφή με τον πόνο του εργαζόμενου που δεν έχει τρόπο να φτάσει στη δουλειά του. Χώρια ότι για αυτές τις ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες είναι αναγκασμένος να καταβάλλει πανάκριβο κόμιστρο.

 Μα δε ντρεπόσαστε καθόλου ρε κερατάδες? Δεν έχετε πάνω σας φιλότιμο και τσίπα βρε κατακάθια της κοινωνίας? Δε βρίσκω λέξεις να εκφράσω την αγανάκτηση μου.

Κατάλυση της δημοκρατίας κύριε Λαφαζάνη, συνιστά το να διαθέτουν λίγοι, τεράστια δύναμη στα χέρια τους. Κατάλυση της δημοκρατίας και χούντα κύριε Λαφαζάνη είναι το να έχει ένας Σταμόπουλος τη δύναμη να σταματά τη δημόσια συγκοινωνία της Ελλάδος. Για όποιο λόγο και να το κάνει αυτό.

Και επιτέλους. Αρκετά με την παραποίηση και την αντιστροφή της πραγματικότητας!

Δεν είναι δυνατόν να λογίζεται η Ελλάδα ευρωπαϊκό κράτος, όταν υπάρχουν τέτοιες ασύμετρες συνθήκες στη λειτουργία του. Όταν δηλαδή είναι επιτρεπτό να υπάρχει συνδικαλισμός στο δημόσιο τομέα, τέτοιος που να μπορεί ανα πάσα στιγμή να ακυρώσει ή να τελματώσει την εύρυθμη λειτουργία του!!

Είναι όχι απλά παράλογο, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΌ

Και το τρελό, το πέρα από κάθε φαντασία παλαβό σενάριο που παίζει στην Ελλάδα, είναι πως συνδικαλισμός υπάρχει ΜΟΝΟ στο δημόσιο. Ενώ όλοι έχουν αποδεχτεί, ότι στον ιδιωτικό τομέα, εάν κάνεις μαλακίες ΑΠΟΛΥΕΣΑΙ!!!!!!!!!!

ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ

ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ, ΟΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ, ΟΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΑ "ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ"

Λαφαζάνη, εσύ και το συνάφι σου εκμαυλίσατε τις αρχές της αριστεράς που πάντοτε ήταν με τους φτωχούς, τους μη προνομιούχους, τους περιθωριακούς, τους ανθρώπους της εργασίας!!!

Ξεφτιλίσατε και το συνδικαλιστικό κίνημα, φέρνοντας το σε ευθεία αντιπαράθεση με το συμφέρον των πολλών, αυτών που είναι αναγκασμένοι να πάρουν το ΜΕΤΡΟ για να πάνε στο μεροκάματο!!!

Η απαξίωση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα

Τα όσα γίνονται στο ποδόσφαιρο, τα οποία είναι τραγελαφικά, δηλαδή τραγικά αλλά και αστεία μαζί--για να γελάς με λίγα λόγια μας δείχνουν ένα πράγμα.

Ότι συμβαίνουν τώρα, λόγω της κρίσης του κράτους. Άρα, συμπερασματικά, αποδεικνύεται πόσο...κρατικοδίαιτο πρωτάθλημα ήταν η Super League.

Για να το διατυπώσω ακόμα πιο σωστά, πιο κρατικοδίαιτος...πεθαίνεις.

Όταν σαν κράτος, έχεις ένα πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και αγκαζέ έχεις και το κρατικό στοίχημα (ΟΠΑΠ), ενώ ο μόνιμος πρωταθλητής ποδοσφαίρου έχει προνομιακή σχέση με το πολιτικό σύστημα---διαχρονικά, πως λέγεσαι?

Όταν σαν κράτος, έχεις επιτρέψει το ποδόσφαιρο σου να είναι στην ουσία του "φυστίκια" και στη βιτρίνα του "διαμάντια" ώστε να συγκαλύπτεις από κοινού το ξέπλυμα μαύρου πολιτικού και επιχειρηματικού χρήματος, πως λέγεσαι?

Εντάξει, δε χρειάζεται κάτι άλλο, για να αντιληφθεί και ο πλέον ηλίθιος γιατί στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο είναι ανύπαρκτο.

Αυτό που αποτελεί επιστήμη στο εξωτερικό από την πρώτη βαθμίδα του, μέχρι την κορυφή της πυραμίδας, στη χώρα μας είναι....βουντού, ξόρκια, κακοδαιμονία, προπονητές της εξέδρας, ειδήμονες δημοσιογράφοι, παλαίμαχοι, στημένη διαιτησία, παράνομο και νόμιμο "πάμε στοίχημα", κοριοί της ΕΥΠ, ΕΠΟ και παράγοντες του, "Δίκη", Αλέφαντοι, πρόεδροι με πούρα και κότερα, πρόεδροι που πάνε στα αποδυτήρια "να στείλουν μήνυμα", σκάουτερς που "χτενίζουν την Ευρώπη για ταλέντα", ακαδημίες με παίκτες...25 ετών "καλά παιδιά", προπονητικές εγκαταστάσεις-χορηγία μετόχων ανάλογα τη διάθεση, τεχνογνωσία που το καλοκαίρι "πετάει η ομάδα στην προετοιμασία" και το γενάρη "έχει καεί ο Ζιλμπέρτο", θύρες οργανωμένων με σουβλατζίδικα και ραδιόφωνα "αγανακτισμένων", ταξιτζήδες που μιλάνε για ποδόσφαιρο με ατζέντηδες, "σοβαροί επενδυτές" που τάζουν 1000 ευρώ πρίμ νίκης, Πρίγκηπες και Τσάκες και ένα σωρό άλλα τέτοια πράγματα.

Αυτό που στην  Ευρώπη παρουσιάζει ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Άρσεναλ, η Μπάγερν, η Γιουβέντους, η Παρί σεν Ζερμαίν, η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ κλπ, εφεξής δεν θα το λέω ποδόσφαιρο, αλλά....ομορφόσφαιρο

Γιατί προφανώς η λέξη ανταποκρίνεται στην έννοια, στο θέαμα. Στο ζητούμενο για το οποίο πληρώνεις εισιτήριο ή αγοράζεις συνδρομή στην εκάστοτε NOVA

Όχι δε συγκρίνω ανόμοια μεγέθη. Άλλωστε πίσω από κάθε σοβαρό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα--μπίζνα δισεκατομμυρίων, κρύβεται ένα σοβαρό κράτος με σοβαρούς επιχειρηματίες (λαμόγια η όχι αδιάφορο είναι..) που θέλουν να κονομήσουν, αλλά καταλαβαίνουν ότι χρειάζεται πότισμα το χωράφι με τα λεφτά.

Εδώ στην Ελλάδα που 1300 άτομα πληρώνονται--κάνοντας απεργία--παριστάνοντας τους ασθενείς--ακινητοποιώντας όποτε γουστάρουν (η πέφτει τηλεφωνάκι) τη δημόσια συγκοινωνία, η κονόμα του διπλανού, είναι "ληστεία του λαού". Η δική μας παρτούκλα είναι "δικαίωμα του λαού"

Η λαμογιά του Μπέου, είναι "σήψη στο σώμα του ποδοσφαίρου". Ενώ η λαμογιά του Κόκκαλη είναι "θεσμική παρέμβαση για τη βελτίωση του αθλήματος". Η αλλιώς, τα δικά μου, δικά μου---και τα δικά σου, δικά μου. Και έχει ο θεός

Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα τους ρε παιδιά. Να μην κονομήσει ο άλλος. Να μην έχει προνόμιο. Να τρώω εγώ και μόνο με την κουτάλα, και ας πέφτει το περίσσεμα απέξω. Αρκεί ο άλλος να μην τρώει.

Το πρόβλημα του ποδοσφαίρου είναι ΚΑΙ οι Μαρινάκηδες, που -πάω στοίχημα πως- θα αισθάνονται απίστευτη ηδονή, ανάμεσα στις μισοάδειες εξέδρες του γηπέδου τους, επειδή έχουν "ταπεινώσει, ξεφτιλίσει, εξαφανίσει" τον αντίπαλο, και παίρνουν ένα πρωτάθλημα αήττητοι (γιατί 10 χρόνια μετά κανείς δεν θα θυμάται τίποτα, είχε πει ο σοφός Μητσοτάκης). Καταστρέφοντας το ίδιο το ποδόσφαιρο στη ρίζα του.

Που είναι η "αγνή, αγορίστικη, παιδική" κόντρα μεταξύ των φίλων, από τότε που θυμάμαι των εαυτό μου.

Οι Μαρινάκηδες αλλά και διάφοροι άλλοι που ηγούνται τάχα μου του "αθλήματος", που σίγουρα δεν έχουν νιώσει ποτέ "φίλοι" ανάμεσα στα άλλα αγοράκια που κλωτσούσαμε τη μπάλα στο σχολείο. Και μας αρέσει να πίνουμε γκαζόζα από το ίδιο κουτάκι, κερασμένη από το νικητή.

Η απαξίωση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, δεν είναι παρά η κατάρρευση του μύθου για τα "καλύτερα μας χρόνια", κάπου εκεί μακριά και πίσω, στα τσιμέντα της Λεωφόρου, της Ριζούπολης, του Καραισκάκη, της Ν.Φιλαδέλφειας. Που τελικά δεν υπήρξαν ποτέ. Η αν υπήρξαν θα ήταν στη φαντασία κάποιων ρομαντικών που αγάπησαν το άθλημα.

Σε μια χώρα που δεν αγαπά το είδωλο της στον καθρέφτη, καμία τέτοια χαρά δεν αξίζει.

Μας αξίζει να τυραννιόμαστε με τις σωβρακοφανέλες της Γιουροβίζιον και των Μνημονίων της σωτηρίας....

Ο κύβος ερρίφθη (ξανά και ξανά)

Όλες οι εξελίξεις και τα γεγονότα συντείνουν στην "κατάρρευση" της τρικομματικής κυβέρνησης προσεχώς.

Αν παρατηρήσετε προσεκτικά την επικαιρότητα, με εξαίρεση τη ΔΗΜ.ΑΡ, τα άλλοτε κυρίαρχα κόμματα της συγκυβέρνησης, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ροκανίζονται συνεχώς και από πάσα κατεύθυνση.

 Όσον αφορά τη Νέα Δημοκρατία:

• Το θέμα της αντίδρασης των αναρχικών στην ενεργοποίηση της αστυνομίας για την πάταξη της αριστερής ανομίας. Με τα μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων και τρομοκρατικών ενεργειών. Δηλαδή η απειλή της δημόσιας ασφάλειας και της έννομης τάξης σε κοινωνικό επίπεδο.
• Οι συνεχείς "γκάφες" στα θέματα δημοσίων δαπανών και μεταρρυθμίσεων, τα παράλογα νομοσχέδια, η παραπληροφόρηση του λαού, η έμφαση σε επιτυχίες που η πραγματικότητα αποκαθηλώνει (βλέπε φορολογικό νομοσχέδιο)
• Ο πόλεμος στον Στουρνάρα (που δεν είναι νεοδημοκράτης, κατά δήλωση του) 

 Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ:

• Η επιλογή της παραπομπής Παπακωνσταντίνου ως εξιλαστήριο θύμα αντί του Βενιζέλου και γενικά όλο το θέμα της λίστας Λαγκάρντ
• Η πολυδιάσπαση του κόμματος από ξέμπαρκα στελέχη και έναν γυρολόγο πρωην πρωθυπουργό που είναι παρόν σε όλα τα "πανηγύρια" της υφηλίου
• Η στήριξη του Μνημονίου από ένα κόμμα λαϊκής φυσιογνωμίας κόντρα στην ιστορία του

Αυτά είναι απειροελάχιστα παραδείγματα που συντείνουν στο συμπέρασμα ότι γίνεται της κουτσής Μαρίας.

Κυρίως όμως υπάρχει η αίσθηση ότι ο Σαμαράς και το επιτελείο του, μπροστά στα αδιέξοδα των επιβληθησών πολιτικών, αναζητούν "ασφαλή τρόπο διαφυγής"

Προσπαθούν δηλαδή να περάσουν το μήνυμα ότι "παλέψαμε με το τέρας αλλά δεν τα καταφέραμε" ούτως ώστε να μην εξαφανιστούν πολιτικά, αλλά να κρατήσουν λόγο υπεύθυνης αντιπολίτευσης με ακροατήριο, που δεν θα διαρρεύσει εύκολα προς άλλους σχηματισμούς.

Όμως η πολιτική μεταστροφή Τσίπρα από την ακροαριστερά προς το κέντρο, είναι μονόδρομος μπροστά στην επιλογή να κυβερνήσει. Το ίδιο και η "επικοινωνιακά υπεύθυνη" στάση του στις επισκέψεις στον Σοϊμπλε και τους λοιπούς ηγέτες της Ευρώπης που δείχνει ότι ετοιμάζεται να καθήσει στην καρέκλα.

Το κλειδί των εξελίξεων είναι το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν έχει καμμία απολύτως πιθανότητα να ξεπεράσει το 30% της ανεργίας και την ύφεση που έχει προκληθεί από τις άδικες οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και -κυρίως- σε συντάξεις.

Ότι και να λένε, όσα και να κάνουν η έκθεση του ΔΝΤ ήταν αποκαλυπτική. Τίποτα ουσιώδες δεν έχει αλλάξει στη χώρα, παρότι λέγονται και "προσπαθούνται" πολλά πράγματα.

Έτσι το ζήτημα δεν είναι το άν θα σκάσει η φούσκα ή το πότε θα σκάσει, αλλά το πως "θα την κοπανήσουν" με όσο γίνεται μικρότερες απώλειες και πως θα περάσει το δαχτυλίδι της εξουσίας  "στον επόμενο", με απώτερο στόχο την αδράνεια και τη μακροημέρευση του "συστήματος" που συντηρείται από την αφαίμαξη της μέσης τάξης (φόροι, χαράτσια, οριζόντιες περικοπές....)

Η καυτή πατάτα θα περάσει στα χέρια του Τσίπρα, κάτι που είναι η εύκολη πολιτικά λύση (αφού και ο ίδιος είναι τόσο αφελής να πιστεύει ότι θα στηριχτεί απο το κόμμα του, όταν γίνει κυβέρνηση) και μετά το καλοκαίρι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσει να διαλύεται από την εσωστρέφεια του.

Το πρόβλημα των πολιτικών είναι ότι δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη να λύσουν τα προβλήματα. Και συνεπώς να στηρίξουν την επιβίωση των Ελλήνω πολιτών. Και να κυβερνήσουν πραγματικά τη χώρα με όραμα και προοπτική.

Παριστάνουν τους κωφούς και τους τυφλούς, ασχολούμενοι με τα δικά τους τερτίπια και την ατομική τους πολιτική υπόσταση, φορτώνοντας τα αληθινά προβλήματα σε ένα άγνωστο "αύριο".

Ένα "επόμενο σωτήριο καθεστώς" που θα προέλθει από έναν (κάθε φορά διαφορετικό) "φιλέλληνα" ήρωα που είτε θα λέγεται Ευρώπη, είτε Αμερική, είτε...Κίνα, είτε...."νεοφιλελεύθερη οικονομία", είτε όπως θέλετε εσείς να το πείτε...

Το σύστημα (όπως γράφει στο εξαιρετικό του άρθρο ο κ. Κραλόγλου: http://www.capital.gr/jArticle.asp?id=1712315) έχει φτιάξει μια "παλέτα" πολιτικών επιλογών/κομματικών σχηματισμών  για το κάθε βαλάντιο και το κάθε γούστο, έτσι ώστε να καλύπτει την "αγανάκτηση" των Ελλήνων ψηφοφόρων. Κλειδί για την κατανόηση όλων αυτών των πραγμάτων, είναι η αγαστή χρηματοδότηση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ που εκλέγονται (βλ. υπερπολυτελή γραφεία της Χρυσής Αυγής)

Έτσι οι Έλληνες θα μείνουν στο μαντρί, ασχέτως του τι ψήφισαν, αφού έτσι κι αλλιώς το ζητούμενο είναι να διατηρηθεί το ίδιο καθεστώς.

Όμως τα αληθινά ζητήματα, τα σοβαρά προβλήματα δε γίνεται να αγνοηθούν αυτή τη φορά με τέτοια τεχνάσματα. Χρειάζονται λύσεις και το κυριότερο, χρειάζεται ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ από αληθινούς ΗΓΕΤΕΣ

Δε μασάμε από γιαλαντζί τρομοκρατίες

Αυτά που γίνονται τις τελευταίες μέρες, με αποκορύφωμα τη θρασύδειλη επίθεση στο MALL -ενός χώρου που παίζουν τα παιδιά μας - είναι γιαλαντζί τρομοκρατίες και πορδές αναρχικών που..."επαναστατούν" στο κατεστημένο.

Δε μασάμε. Και δεν φοβόμαστε τις χύτρες και τους εκάστοτε "πυρήνες της φωτιάς" και άλλους τέτοιους γελοίους πιτσιρικάδες που κάνουν θόρυβο σε αντίποινα για την "περιποίηση" της αστυνομίας. Ποιά περιποίηση?

Τις "ανακτήσεις" των καταλήψεων, κάτι ψευτο-εφόδους στα Εξάρχεια, κάτι μπουκέτα σε πορείες "συντρόφων". Και στήθηκε "αντάρτικο" απο την γνωστή-άγνωστη αλητεία των κουκουλοφόρων, των χούλιγκανς της Θύρας 13 και της Θύρας 21, των κάθε λογής μπάχαλων αγκαζέ με τους γόνους των Β.Π οικογενειών που "πλήττουν" γιατί η ζωή τους ήταν τόσο....ανούσια.
Βλέπεις, όταν εργάζεσαι στον ΟΤΕ ή τη ΔΕΗ και είσαι δημόσιος υπάλληλος (σε ΔΕΚΟ, πανεπιστήμια, σχολεία, δήμους κλπ) η έστω όταν οι γονείς σου είναι δικηγόροι, γιατροί, "επιχειρηματίες", βουλευτές κλπ, τότε για "κακή σου τύχη" δεν έχεις αγωνία για το μέλλον ΣΟΥ.
Δε χρειάζεται να ιδρώσεις σαν τους "ταλαίπωρους μετανάστες" που έχουν αγοράσει σπίτια στην Αγία Παρασκευή και πάνε στο Deree ή στο BCA για σπουδές. Τα έχεις όλα έτοιμα.
Γι αυτό και περισσεύει η "οργή" για τη μοίρα των "άλλων" των μη προνομιούχων που μονίμως είναι οι ίδιες περιθωριακές ομάδες: Ομοφυλόφιλοι, μετανάστες, ναρκομανείς. Και βάλτε κι εσείς ότι θέλετε ακόμα. Μέσα θα πέσετε. Εχθροί βεβαίως πάντοτε είναι οι ίδιοι: Οι μπάτσοι. Με κάθε μορφή. Με τη φυσική τους μορφή, μεταφορικά, υπερβατικά, ως "μεγάλος αδερφός", ως "σφαγέας των λαών", ως οτιδήποτε εξυπηρετεί το θυμικό. Και ανάλογα την περίσταση.
Απέναντι σε όλους αυτούς τους βλάκες και αστείους τύπους, που με καβατζωμένη την κωλάρα τους, παριστάνουν τους ρομπέν των δασών φορώντας κουκούλα, έχω να πω πως ούτε να μας κλάσουν μια μάντρα δε μπορούν. Όχι να μας τρομάξουν. Ούτε να μας απασχολούν θα πρεπε, αν δεν έπρεπε οι εφημερίδες να πουλήσουν "τρόμο" και φύλλα.

Και δε μασάμε όχι γιατί είμαστε ατρόμητοι. Κάθε άλλο.

Απλά επειδή η αληθινή τρομοκρατία είναι η ανεργία του 30%. Η φτώχεια των γονιών μας που εργάστηκαν τόσα χρόνια σκληρά, προσπαθώντας να στήσουν μια οικογένεια σωστή και με το πάτημα ενός κουμπιού έγιναν επαίτες. Η αγωνία των νέων ανθρώπων που δε βλέπουν μέλλον σε αυτό το υποκατάστατο κράτους -το αισχρό προτεκτοράτο που άγεται και φέρεται από κουμάσια - "κομμένες κεφαλές" που παριστάνουν τους πολιτικούς άρχοντες.

Τρομοκρατία είναι να μην έχεις πετρέλαιο και να κρυώνεις, να κρυώνουν τα παιδιά σου.
Να μη μπορείς να βγείς από το σπίτι σου, επειδή η ψυχανωμαλία και η διαστροφή μικρών ομάδων της "κοινωνίας", λυμαίνεται το δημόσιο χώρο, ρυπαίνοντας, βιάζοντας τη δημοκρατία, οικειοποιούμενη τα δικά μας δικαιώματα έκφρασης και ελεύθερης κυκλοφορίας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη Χρυσή Αυγή και τους αναρχικούς. Αλλά και στους εκάστοτε τραμπούκους του συνδικαλισμού και της κάθε κρατικοδίαιτης κλίκας.
Τρομοκρατία είναι να μη μπορείς να μάθεις γράμματα στο σχολείο επειδή διδάσκουν καθηγητές ανίκανοι και ακατάλληλοι να εμπνεύσουν τις παιδικές ψυχές. Επειδή τα κτίρια που στεγάζονται τα σχολεία μας είναι πέτρινα κλουβιά χωρίς βλάστηση, μέσα σε τσιμεντένιες πόλεις, τις οποίες κανείς δεν αγαπά. Αλλά όλοι συμβιβαζόμαστε "απο ανάγκη".
Τρομοκρατία είναι που καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από χαράτσια, φόρους, νομοσχέδια, φιρμάνια και δηλώσεις που ελέγχουν το εισόδημα που παράγουμε. Χωρίς εμείς να έχουμε τρόπο να επιλέξουμε. Δεν έχουμε την επιλογή.

Τρομοκρατία είναι να ζεις σε ραγιάς και να ξέρεις ότι και τα παιδιά που γέννησες θα ζήσουν σα ραγιάδες

Όλα τα υπόλοιπα, τις τρίχες κατσαρές που σκαρφίζεστε για να κάνετε -δήθεν- ζημιά στο "αστικό κράτος", κρατήστε τα για τον εαυτό σας. Βάλτε ζελατοδυναμιτιδα στη χύτρα και καθήστε επάνω.
Καλύτερη υπηρεσία θα προσφέρετε στον εαυτό σας, και που ξέρετε....
Μπορεί το κράτος να φτιάξει και κάποια "ημέρα μνήμης" και για πάρτη σας.....

Η Χρυσή Αυγή

Θα ήθελα να πω ορισμένες σκέψεις μου σχετικά με τη Χρυσή Αυγή, ορμώμενος από διάφορα περιστατικά της πρόσφατης επικαιρότητας.
Παρότι δεν είμαι, ούτε και πρόκειται να γίνω οπαδός ακροδεξιών οργανώσεων, όπως δεν πρόκειται να γίνω οπαδός ακροαριστερών οργανώσεων, θεωρώ πως έχω το δικαίωμα της γνώμης, όπως κάθε πολίτης που ζει στην Αθήνα της κρίσης.
Και έχω να πω το εξής:

Όποιος εσφαλμένα θεωρεί πως η Χρυσή Αυγή είναι νεοναζιστικό κόμμα και πολιτικά την αποτιμά αμιγώς με όρους περιθωρίου, είναι καταδικασμένος να υποστεί τρομερή ήττα σε κάθε επίπεδο.

Η Χρυσή Αυγή, σίγουρα χρησιμοποιεί ορολογία φανατικών και έχει υιοθετήσει εδώ και πολλά πολλά χρόνια διάφορα σύμβολα και διάφορες "θεωρίες" που προέρχονται από την ρατσιστική άκρα δεξιά. Σίγουρα η Χρυσή Αυγή, είναι πρωταγωνιστής σε περιστατικά βίας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Σίγουρα η Χρυσή Αυγή αποτελείται από ανθρώπους επιπέδου "μαφίας της νύχτας", καθώς πολλά "στελέχη" της είναι πρώην στρατιωτικοί, αστυνομικοί κλπ που καθώς λόγω της νομοθεσίας έχουν δικαίωμα οπλοκατοχής μπορούν να εργαστούν σε δουλειές φύλαξης, σεκιούριτι, μπράβοι κλπ.
Σίγουρα στη Χρυσή Αυγή υπάρχουν νοσταλγοί του Χίτλερ και κάθε λογής ολοκληρωτισμού.
Σίγουρα όλοι αυτοί οι τύποι έχουν πυραμιδική στρατιωτική οργάνωση που ξεφεύγει από την κοινή αντίληψη περί υποχρεώσεων και δικαιωμάτων που όλοι μας λίγο πολύ βιώνουμε εντός διαφόρων επαγγελματικών ή μη, ομάδων.

Όμως αυτό που βλέπουμε ΣΗΜΕΡΑ, δεν είναι η Χρυσή Αυγή που περιέγραψα παραπάνω.

Είναι μια συνεχής και συνεχόμενη μετάλλαξη του ακροδεξιού χώρου, προς το κεντρικότερο, προς μια μορφή "δυναμικότερης" παραδοσιακής δεξιάς, που δε διστάζει "να βυθίσει το μαχαίρι στο κόκκαλο" και να καταγγείλει ποικιλοτρόπως "τα κακώς κείμενα"

Η Χρυσή Αυγή σήμερα, αποτινάσσει το φρικαλέο και αποκρουστικό πρόσωπο του ναζισμού και μετατρέπεται σε υποκατάστατο "ελληνοκεντρικών και εθνικών σχηματισμών" που παλαιότερα υπήρχαν με τη μορφή της ΕΠΕΝ, της 4ης Αυγούστου και πολύ αργότερα ως ΛΑΟΣ και εν μέρει Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Και το κάνει αυτό, διότι με συνεχώς επιβεβαιούμενα ποσοστά του 10%, έχει την άνεση να κρύψει κάτω από το "χαλάκι" τους πιο φανατικούς "κράχτες" της και να γίνει πιο ευπαρουσίαστη σε ένα μεγαλύτερο "αγανακτισμένο" κοινό ανθρώπων που πλήττονται από την κρίση....όμως έχουν "δει καλό" από τη Χρυσή Αυγή, έστω και έμμεσα....

ΤΙ ΛΕΩ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ?

Ότι η Χρυσή Αυγή διαθέτει μια ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΗ ηγετική ομάδα, με πολύ μεγάλη εμπειρία στο πολιτικό παιχνίδι (Μιχαλολιάκος) που αθόρυβα και με ΠΟΛΥ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΕΣ επικοινωνιακές κινήσεις και τακτικισμούς, έχει καταφέρει να "χτίσει" ένα μπλόκ ακροατών και θεατών των θέσεων της ΔΙΠΛΑ ΑΚΡΙΒΩΣ σε αυτούς που μέχρι σήμερα ήταν στο περιθώριο.

Εκμεταλλευόμενη (σοφά) τις παλινωδίες αλλά και τις οργανωσιακές αδυναμίες άλλων κομμάτων της δεξιάς, που δε μπορούν να "κεφαλαιοποιήσουν" την κρίση ως πολιτικό ρεύμα ενίσχυσης των δομών τους και μακροπρόθεσμα να εξασφαλίσουν τη μεγέθυνση τους, μέσω της συνεχούς χρηματοδότησης τους βάση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Και είναι σίγουρο πως ο Μιχαλολιάκος, από τη στιγμή που "ήρθε με κάποιο τρόπο στα πράγματα", αποκλείεται να φύγει τόσο εύκολα, παραιτούμενος από το γλυκό....χρήμα, που κινεί τα πάντα σε αυτή τη χώρα.

ΑΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ?

Ότι η Χρυσή Αυγή πρέπει να αποτιμηθεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ και όχι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ώστε να γίνει εφικτό να καταπολεμηθεί ως φαινόμενο, αν αυτό κριθεί ότι είναι το ζητούμενο.

Διότι η Χρυσή Αυγή έχει βαθιές ρίζες στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, ως διαχρονικά αντιδραστικός δεξιός χώρος, που ενίοτε ανάλογα με τις περιστάσεις προβάλλει είτε ηπιότερο, είτε φανατικότερο πρόσωπο προς την κοινωνία.

Χρειάζεται νηφάλια πολιτική αποτίμηση, ώστε να γίνει εφικτό να ανακοπεί το ρεύμα των "απελπισμένων" που κατευθύνονται σε αυτή και λόγω των χρημάτων που έχουν μπεί στα ταμεία της, αναμένεται να δυναμώσει (λόγω χαρτζιλικώματος αλλά και ευκαιριών απασχόλησης και διαφόρων άλλων αιτιών).

ΟΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ "ΒΛΕΠΕΙ" ΠΙΟ ΜΕΣΑ, ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ

Η φανέλα του Ναζιστή και η θολή, αόριστη, ψευδεπίγραφη και κατάπτυστη "ιδεολογία" της Χρυσής Αυγής, είναι -δυστυχώς γιατι βρίσκει ευήκοα ώτα ανάμεσα στους "γκρίζους" ανθρώπους- ΚΡΑΧΤΗΣ

ΚΡΑΧΤΗΣ αντιστοίχου βεληνεκούς με τους κράχτες της ακροαριστεράς περί επαναστάσεων, τσε γκεβάρα, διεθνούς προλεταριάτου, αλληλεγγύης στους μετανάστες κλπ που αλιεύουν στελέχη και γενίτσαρους μέσα στα ελληνικά Πανεπιστήμια.

Η Χρυσή Αυγή αλιεύει στελέχη, οπαδους, ψηφοφόρους, μέσα από τους "απελπισμένους της κρίσης" και αυτό είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ως πολιτικό φαινόμενο

ΔΙΟΤΙ ΟΙ "ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ" ΔΕΝ ΡΩΤΟΥΝ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ Η ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙΣ "ΟΡΑΜΑ" ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΕΝΩ ΜΕ ΤΙΣ "ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ" ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΟΥ.............ΔΙΝΕΙΣ ΓΡΟΘΙΑ "ΣΤΟ ΣΑΠΙΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ"...........(που όλως τυχαίως διέπεται από "αριστερή" συνθηματολογία, γκαζάκια, "τρομοκράτες", λίστες Λαγκάρντ και κωλοτούμπες-Τσίπρες)

Ας μην υποτιμούμε τη Χρυσή Αυγή. Ας την πολεμήσουμε με το σωστό τρόπο

Ποιός είναι αυτός?

Δυστυχώς είναι ο δύσκολος δρόμος της κάθαρσης, της εμπέδωσης της νομιμότητας, της αληθινής ισονομίας και ισοπολιτείας μέσα από δίκαιες μεταρρυθμίσεις, τη φροντίδα για κοινωνικό κράτος και τη στήριξη όσων βγήκαν στην ανεργία και το περιθώριο χωρίς δίχτυ προστασίας.

Είναι ο δρόμος των μεγάλων αστικών κομμάτων που χρειάζονται ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ανασύσταση για να εκφράζουν την προοπτική και την ελπίδα ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΠΟΛΛΟΥΣ.

ΌΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Επειδή όμως, όπως έχω πει σε άλλες αναρτήσεις μου, το πολιτικό απόστημα που διαφεντεύει αυτή τη στιγμή τη χώρα και μας κοροϊδεύει κατάμουτρα, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ να κάνει σωστές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση (την εμπέδωση ΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ δημοκρατίας στην Ελλάδα) ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΜΕ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ...........

Η κοροϊδία με εξοργίζει...

Η κοροϊδία με εξοργίζει και γι' αυτό καταριέμαι την Ελλάδα και θέλω σαν τρελός να φύγω.
Όταν λέω καταριέμαι φυσικά δεν εννοώ κυριολεκτικά, αλλά μεταφορικά.
Από αγανάκτηση, από θυμό, από συστηματική άρνηση να αποδεχτώ τα κακώς κείμενα που όλοι λένε πως μεγαλώνοντας "έτσι είναι εδώ τα πράγματα".

Ο λόγος που υποστηρίζω το Μνημόνιο και τα Μνημόνια, δεν είναι τα χαράτσια και οι φόροι.
Είναι οι ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ που πρέπει κάποτε να ξεκινήσουν και να γίνουν σε αυτό τον τόπο.
Γι αυτό εξαρχής συντάχτηκα με το ρεύμα υπέρ της παραμονής στο Ευρώ, υπέρ της αναδιάρθρωσης στο Δημόσιο τομέα με εξορθολογισμό της λειτουργίας και αξιολόγηση του προσωπικού.
Υπέρ του ανοίγματος της οικονομίας κόντρα σε κάθε συνδικαλιστικό και κοντόφθαλμο "στεγανό".
Και ακόμα πιστεύω ότι είναι ευλογία για την Ελλάδα η πίεση της Τροϊκα για αλλαγές, για μετατροπή της βαλτώδους κατάστασης που επικρατεί εδώ και χρόνια στο εσωτερικό μέτωπο, σε μια καινούργια προοπτική. Που καλώς η κακώς θα ακολουθεί μια δοκιμασμένη "πεπατημένη" που έχει λειτουργήσει αρκετά καλά στις χώρες του δυτικού κόσμου.
Στην τελική, αυτά ξέρουν, αυτά έχουν μελετήσει και αυτά μας λένε να πράξουμε. Και δεν τους αδικώ.

Δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν το κοινωνικοπολιτικό απόστημα που έχει καταλάβει το δημόσιο χώρο της πατρίδας μας. Και ελέγχει τα πάντα και τους πάντες μέσω της διαπλοκής και της μαφιόζικης λειτουργίας του. Και εκτοξεύει προς πάσα κατεύθυνση τις τοξικές του δραστηριότητες που δηλητηριάζουν κάθε κοινή λογική και κάθε τίμιο άνθρωπο.
Και γι αυτό το λόγο είμαι εξοργισμένος. Και είμαι και αγανακτισμένος.

Υποκρισία, κοροϊδία, αντιστροφή της πραγματικότητας, παρασκήνιο και δήθενα διαβουλεύσεις για τα μάτια του κόσμου, μόχλευση και αυταπάτες, τσίρκο που μας πετάνε στα μούτρα χωρίς καμία απολύτως ντροπή.
Και άντε, πες, τις εποχές της ευημερίας κανείς δεν ήθελε να ασχοληθεί
Και τα φορομπηχτικά και κόντρα σε κάθε λογική νομοσχέδια όλοι τα αντιπαρερχόμασταν με κάποιο τρόπο
Θα μου πείτε "και τότε τι μπορούσαμε να κάνουμε?". Με το τάχα μου όπλο της ψήφου μια φορά τα 4 χρόνια τι να κάνει ο πολίτης? Με την τοπική αυτοδιοίκηση διεφθαρμένη σαν παράρτημα της Καμόρα σε κάθε δήμο, να δίνει εργολαβίες πλατείες και δεντροφυτεύσεις και κάθε είδους άχρηστο καλωπιστικό έργο (τη στιγμή που άλλα βασικά αγνοούνται συστηματικά) στους υμετέρους?

Μα δεν υπάρχει κάτι να πράξει ο πολίτης απέναντι στη συστηματική παραβίαση των κανόνων του δικαίου και της σωφροσύνης, από το κράτος.
Δεν μπορείς να αντιδράσεις όταν ο φορέας (το κράτος) που παγκοσμίως είναι συνώνυμο της αξιοπιστίας, της σταθερότητας και της νομιμότητας, έχει αντικατασταθεί από έναν κακοβαλμένο αχυράνθρωπο, απατεώνα, κλέφτη με παλαβές ιδέες και αμφισβητούμενη ηθική.
Που σκοπός του είναι να βασανίζει τους πολίτες, αντί να τους εξυπηρετεί και να τους διευκολύνει.

Το κράτος είναι ένας κόμβος παροχής υπηρεσιών που στήθηκε στο όνομα του λαού, γιατί ο λαός χρειάζεται έναν μεσάζοντα να ενεργεί για λογαριασμό του. Όπως ακριβώς το χρήμα εφευρέθηκε για να υπάρχει ένα κοινά αποδεκτό μέσον συναλλαγών.

Στην Ελλάδα το κράτος μας κοροϊδεύει και υποτιμά τη νοημοσύνη μας.
Ειδικά τώρα, μεσούσης της κρίσης, αυτό γίνεται φανερό -και αβάσταχτο- στον πλέον αδαή
Προσωπικά δεν παραπονιέμαι για την σκληρότητα των (αναγκαίων) μέτρων, κάθε άλλο
Προσωπικά είμαι διατεθειμένος να επωμιστώ το βάρος που μου αναλογεί, εφόσον μου παρουσιαστεί ένα σχέδιο που θα αλλάξει την Ελλάδα ριζικά
Αυτό δεν το έχει κάνει ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε και η κυβέρνηση Σαμαρά

Δεν αποτελεί δικαιολογία το ότι ζούμε σε "έκτακτες περιστάσεις".
Ακόμα χειρότερα γι αυτούς, τα σχέδια απαιτούνται ειδικά σε τέτοιες "έκτακτες περιστάσεις"
Όταν όλα πηγαίνουν καλά, ακολουθείς την πεπατημένη, τη σταθερά, κάνεις ελέγχους, κάνεις ρυθμίσεις

Όταν όμως έχει αποτύχει με τέτοιο πάταγο, όταν έχεις ξεφτιλιστεί παγκοσμίως ως η πλέον απαράδεκτη κρατική οντότητα (σε κάθε επίπεδο) δεν έχεις το δικαίωμα να επικαλείσαι "έκτακτες περιστάσεις" και "αναγκαία δυσβάσταχτα μέτρα", για να συνεχίσεις με την ίδια συνταγή που σε οδήγησε στην καταστροφή.

Άρα εφόσον το πράττετε κύριε Σαμαρά και κύριε Στουρνάρα μου, σημαίνει πως απλά μας ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΤΕ μέσα στα μούτρα μας κι εσείς.
Και για τον ίδιο λόγο είμαι εξοργισμένος μαζί σας
Και για τον ίδιο λόγο θα ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου, γιατί εσείς -σίγουρα- άνθρωποι και Έλληνες δεν θα γίνεται ποτέ, μα ποτέ....

Vat 69

Είχε πιάσει μια ψύχρα άλλο πράγμα
Επάνω έκαιγαν το καλοριφέρ νυχθημερόν, κάτω είχαμε την αγωνία μας μήπως και πουντιάσει το μωρό
Σφιχταγκαλιασμένοι, κουκουλωμένοι με τις κουβέρτες μας βλέπαμε σάχλες στην τηλεόραση
Παντρεμένοι

Μου ζήτησε κοκακόλα, και το βρήκα θαυμάσια ευκαιρία να ξεπορτίσω λιγάκι
Το μπούζι με συνέφερε για τα καλά, τυλίχτηκα στο μαύρο φλής που μου είχε κάνει δώρο και μπήκα στο αυτοκίνητο
Κουτρουβόλησα τον μουσκεμένο κατήφορο, προσέχοντας μη μου πεταχτεί κανά σκυλί μες τη μέση, όπως παραλίγο να πάθω προχτές
Σε λίγα λεπτά ήμουν στην πλατεία

Εκεί στο στενό με την φωτεινή επιγραφή είχε ανοίξει μια καινούργια κάβα. Ανθίδης
Γέλασα φέρνοντας στο νου μου "τα άνθη του κακού" του Σαρλ Μπωντλαίρ. Ένα βιβλίο που ποτέ δεν είχα διαβάσει, πάντοτε όμως μνημόνευα τον τίτλου σε τέτοιες περιστάσεις. Ίσως και μόνο γι αυτό θα πρεπε αντί για τον Ανθίδη να επισκεφτώ το βιβλιοπωλείο της Εστία. Αύριο

Είχε δυο τρεις πελάτες πριν απο μένα, ο πιτσιρικάς μικρός-Ανθίδης χάζευε κάποια τσόντα στο λάπτοπ, που είχε την οθόνη γυρισμένη στον τοίχο -ταχα μου πως δε φαίνεται (ενώ στο τζάμι φαινόταν η αντανάκλαση μια χαρά). Τέλειωσε ο πρώτος, πήρε μια εξάδα εμφιαλωμένα, και μετά ήταν ο γέρος.
Ένας άνθρωπος-καράβι τσακισμένο, στα στερνά του 50, μετρίου αναστήματος κάτασπρος και αξύριστος

Φόρμα μπαμπακερή ασορτί πάνω κάτω, μαύρη με πράσινο σειρήτι σα γυμναστής του Παναθηναικού. Φαφούτης, γερτός να χωλαίνει από τη μια, με τετράγωνο σαγόνι ναυτικού. Την ώρα που έβγαζε τα χρήματα από την τσέπη (δεν είχε πορτοφόλι αυτός) είδα τα νύχια βρώμικα και τα χέρια με παλάμες κόμπους του Αιγαίου πελάγους. Κάτι ζήτησε, εγώ ήμουν αφηρημένος στην αντανάκλαση στο τζάμι, ακούω το γκούπ του ξύλινου πάγκου και κοιτάζω

Μια φιάλη Vat 69, ενάμισο λίτρο κοκακόλα και μια σακούλα πατατάκια ο κύριος. Ακούστηκε το ντιν-ντιν στα πλήκτρα της ταμιακής μηχανής, το χρου-χρού από το χαρτάκι που ξεπρόβαλε με τα στοιχεία της αγοραπωλησίας, και ο γέρος έγινε καπνός. Η μήπως ήταν ήδη?

Θυμήθηκα εκείνο το βράδυ στο Athens Queens στη Λεωφόρο Καβάλας, που ήμουν βιαστικός να κάτσω στο κουπέ στην άκρη. Εκεί σύχναζα πολλές βραδιές που έλεγα ψέματα πως θα βγω με φίλους. Κι αντί να βγώ μαζί τους, με παιδιά της ηλικίας μου, εγώ αγχωμένος παρκάριζα πίσω στον παράδρομο, αγκαλιά με τον πράσινο σκουπιδοντενεκέ και μ ένα σάλτο ανέβαινα τη σκάλα με τις βαριές κόκκινες κουρτίνες και τις ρεκλάμες με τις τσίτσιδες χορεύτριες. Πανεπιστήμιο σωστό

Μπήκα και τράκαρα έναν σερβιτόρο που με κοίταζε απαθής. Θέλω να κάτσω. Ειμαστε άδειοι έλα μετά. Όχι θα κάτσω κι αν έρθει κόσμος (ήμουν ο γουρλής) θα με κεράσεις ένα ποτό. Πάει.

Ήταν ένα ρωσάκι που τραβούσα όλη τη νύχτα να μου δείξει το βρακί της. Με είχε πιάσει μανία, εμμονή και μεθυσμένη βία. Όχι θα μου το δείξεις. Κέρνα ποτό. Και μετά θα μου το δείξεις. Κι άλλο ποτό. Μα θα μου το δείξεις. Εκεί κάπου εξαντλήθηκα, τα παράτησα. Παράτα με της είπα, σήκω και φύγε.

Ξάφνου, από μακριά βλέπω το σερβιτόρο μ' ενα ποτό στο δίσκο να πλησιάζει με το χαμόγελο του κουραμπιέ. Από το αφεντικό κερασμένο φίλε. Γιατί? (εγώ είχα ξεχαστεί μέσα στο βρακί) Γιατί έκανες ποδαρικό. Νά ρχεσαι όποτε θέλεις. Και τι ποτό με κερνάτε παιδιά?

Vat 69 με κοκακόλα.

Την άρπαξα από το σβέρκο, την ξεβράκωσα και της έστησα ένα φιλί στο στόμα

"Άει και γαμήσου, ντε"

Με τον καβάλο όρθιο από το παρακαλετό, σηκώθηκα, στράγγιξα το ποτήρι και με σημάδι τον πράσινο κάδο μπήκα στο αμάξι κι έφυγα για το σπίτι

Χτύπησα την πόρτα και ο μικρός μου άνοιξε γελαστός. Ντάντα? Εγώ ήμουν
Αξύριστος, με μαύρο φλης και πράσινο σειρίτι-παράσημο στη φόδρα, κάτασπρος σαν καπνός
Η μήπως ήμουν ήδη?

Το φορολογικό νομοσχέδιο

Το φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε δεν το διάβασα
Άκουσα και διάβασα μόνο μερικά αποσπάσματα, αυτά δηλαδή που ενδιαφέρουν το μισθωτό. Εμένα
Και κατάλαβα πως για μια ακόμη φορά μας δουλεύουν ψιλό γαζί
Η διαδικασία κατάθεσης του φορολογικού νομοσχεδίου είναι η εξής απλή
Κάθονται στο υπουργείο οι αρμόδιοι "μπακάληδες" και λένε: Πόσα μας λείπουν? Τόσα
Ωραία. Πως θα τα πάρουμε, χωρίς να ξεσηκωθούν όλοι απέναντι μας? Έτσι κι έτσι κι έτσι.
Δηλαδή λίγο από δω, λίγο από εκεί, δυο-τρια "αεριτζίδικα" κόλπα με περίπλοκη διατύπωση (αλλά ξεκάθαρη στόχευση), δυο-τρια "τερτίπια" για να τα πάρουμε χωρίς να το καταλάβουν και τελειώσαμε
Βαφτίζουμε το "έργο μας" με διάφορες λέξεις-τίτλους-φράσεις-μεγαλόσχημες δηλώσεις ώστε να τονίσουμε το δραματικό του ύφους και τσάκ-μπάμ. Φάτε τη, μαλάκες
Ωστόσο, η ουσία του φορολογικού νομοσχεδίου είναι ξεκάθαρα η συνταγματική επιταγή περί ισότιμης συνεισφοράς στα δημόσια βάρη, χωρίς διακρίσεις και "σκανταλιές".
Η τήρηση της νομιμότητας και η βέλτιστη διαχείριση των εσόδων προς όφελος της κοινωνίας (όπως περιγράφεται με τον προϋπολογισμό που κατατίθεται).
Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και του οικονομικού εγκλήματος.
Και ξέρετε ποιός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του φορολογικού νομοσχεδίου?
Η εμπέδωση της εμπιστοσύνης του πολίτη, ότι το κράτος φροντίζει γι αυτόν με τρόπο δίκαιο και κοινωνικά σωστό.
Μετά τα όσα είπα, εσείς πιστεύετε ότι εκεί στο Υπουργείο Οικονομικών ξέρουν τι τους γίνεται?
Ποιά Τροϊκα και τρίχες--ποιό μνημόνιο και τρίχες κατσαρές?
Στο ίδιο έργο θεατές βρισκόμαστε για μια ακόμη χρονιά. Τα ίδια και τα ίδια 30 χρόνια τώρα.
Με την Ελλάδα όμηρο της ίδιας -ανίκανης για καλό- κλίκας, που βυθίζει το μαχαίρι στο ψαχνό του μισθωτού και του συνταξιούχου κάθε φορά βαθύτερα, επειδή δε μπορεί να πράξει το αυτονόητο.
Κι εδώ που τα λέμε, ξέρετε κάποιον παχύσαρκο που να ακολουθεί ηθελημένα μια αυστηρή "γερμανική" δίαιτα?
Που θα πάει από μόνος του εθελοντικά στο γυμναστήριο και θα πει πως θέλει να χάσει 30 κιλά και να βρεί το μυικό του τόνο?
Εγώ πάντως δεν ξέρω κανέναν. Και νομίζω ούτε κι εσείς.
Αυτές οι δουλειές γίνονται μόνο με πίεση που δημιουργείται από δύο παράγοντες: Τον εξωτερικό (δηλαδή τη δημόσια συζήτηση σε κοινοβούλιο, κοινωνία και φορείς) και τον εσωτερικό (την κυβέρνηση, τα υπουργεία και τη δημόσια διοίκηση).
Βλέπετε εσείς καμία τέτοια πίεση?
Ψαρώνετε από τις δηλώσεις -τάχα μου- αγανάκτησης της -τάχα μου- αντιπολίτευσης? (στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ σοβαρή αντιπολίτευση).
Ψαρώνετε από τις πορείες μιας χούφτας συμπολιτών μας, με του κόσμου τα παράταιρα αιτήματα?
Όχι κύριοι. Μην έχουμε αυταπάτες.
Όσο η εκάστοτε κυβέρνηση, είτε λέγεται Σαμαράς είτε Τσίπρας, είτε κουκουρίκου, δεν ξεκινά την εγκαθίδρυση του πνεύματος της δημοκρατίας και της διαφάνειας των θεσμών, από ένα απλό, κατανοητό, σταθερό και ευρέως αποδεκτός φορολογικό νομοσχέδιο, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.
Και καμία απολύτως μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να λάβει χώρα στην πατρίδα μας.
Παρά μόνο για τα μάτια.
Η αλλιώς, για να ξαναρίξουν τα κουκιά με το άλλο χέρι, στο ίδιο πάντως τηγάνι της αδικίας και της διαφθοράς.
Το φορολογικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε φέτος είναι το ίδιο κακό με τα προηγούμενα, διότι αποτυγχάνει εκεί που πρέπει εξαρχής να στοχεύει.
Στην εμπέδωση κοινωνικής δικαιοσύνης της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας του κράτους απέναντι στον πολίτης
Και στην ωφέλεια των πολλών αδύναμων και μη προνομιούχων πολιτών αυτής της χώρας, που πλήττονται βάναυσα από την δημοσιονομική κρίση.

Γιατί η Ελλάδα δεν πρόκειται να σηκώσει ποτέ κεφάλι....

Πέρα και πάνω απ όλα που συμβαίνουν τριγύρω μας, και που ο καθένας καλείται να ερμηνεύσει με το δικό του τρόπο και τις δικές του πεποιθήσεις, θα ήθελα να σταθώ σε κάποια συμπεράσματα που έχω βγάλει με τον καιρό

Όχι σήμερα, όχι εξαιτίας της κρίσης. Ήδη από το 2007 είχα γράψει πως πρέπει να στραφούμε σε ένα άλλο μοντέλο ζωής, εμείς εδώ στην Ελλάδα. Όχι σε επίπεδο διαχείρισης της οικονομίας (αλίμονο δεν έχω τέτοιες γνώσεις) αλλά επειδή έβλεπα τριγύρω μου οτι είχαμε παρεκτραπεί για τα καλά προς μια κατεύθυνση χωρίς επιστροφή.

Λυπάμαι που μιλώ απαισιόδοξα και μελαγχολικά, που δε βλέπω πρόοδο και ανάπτυξη, που δε βλέπω τίποτα να αλλάζει πραγματικά. Όμως έτσι είμαι, δε μπορώ να κρύβω τα όσα με τα μάτια μου και τις αισθήσεις μου αντιλαμβάνομαι. Βίτσιο είναι αυτό, το ξέρω.

Η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να σηκώσει κεφάλι, για τον απλό, απλούστατο λόγο ότι είναι μια μικρή χώρα. Δηλαδή μια χώρα ανίσχυρη, αδύναμη και φτωχή, τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων. Το επίτευγμα που έχει να δείξει η πατρίδα μας αφορά ένα ένδοξο και πλούσιο παρελθόν που πραγματικά σηματοδότησε τον παγκόσμιο πολιτισμό. Μεταλαμπάδευσε φωτεινό πνεύμα παιδείας και γραμμάτων ως τα πέρατα της υφηλίου.

Δεν αποδέχομαι μοιρολατρικά την "τύχη" μας αυτή. Δεν αποδέχομαι πως επειδή είμαστε μικροί και ανίσχυροι δεν έχουμε ρόλο στην περιοχή, εντός της Ευρώπης, πάνω στον πλανήτη Γη. Αντιθέτως. Καταλαβαίνω πως τα πολλά και σοβαρά πλεονεκτήματα και τις ιδιαιτερότητες της μοναδικής μας κουλτούρας και της ξεχωριστής μας παράδοσης, θα πρέπει να τα βάλουμε σε πρώτο πλάνο κάποτε, ώστε να ελπίζουμε πως θα αλλάξει η μοίρα μας. Και να εξαργυρώσουμε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην κλίμακα της εμβέλειας μας.

Αυτό για να συμβεί όμως, χρειαζόμαστε σωστές προτεραιότητες. Ιεράρχηση και στόχους. Και αυτά όλα είναι απορρέοντα ανθρώπων που προβληματίζονται και αναζητούν καθημερινά το καλύτερο στη ζωή τους. Είναι θέματα που τα διαχειρίζονται οι εκάστοτε ηγεσίες κάθε χώρας. Όχι μόνο οι εμφανείς πολιτικές, αλλά κυρίες όσες δρούν στα παρασκήνια. Τόσο οι οικονομικές ελίτ, όσο και οι πνευματικές.

Στην Ελλάδα σήμερα όλα γίνονται στην τύχη. Τίποτα δεν είναι οργανωμένο διότι κανείς δεν έχει το θάρρος να ανοίξει δημόσιο διάλογο για να αποτιμήσει την παρούσα κατάσταση της χώρας σε κάθε επίπεδο. Να χαράξει δηλαδή μια τελική γραμμή, να οριοθετήσει τα γεγονότα που έχουν συντελεστεί αμετάκλητα (πχ τη χρεοκοπία της χώρας) και να προτείνει πως η χώρα θα βαδίσει προς το μέλλον.

Στην Ελλάδα σήμερα, για παράδειγμα, δε λειτουργούν υποδομές (η υπολειτουργούν χαρακτηριστικά) που είναι αυτονόητη η παρουσία και η θετική τους συνεισφορά σε όλες τις πολιτισμένες οντότητες του Δυτικού κόσμου (στον οποίο ανέκαθεν ανήκαμε). Για να δουλέψει ένα κράτος. Για να ενεργοποιηθεί το υλικό και άυλο δυναμικό του. Για να γίνει δυνατή η εκμετάλλευση του και η απόδοση αποτελεσμάτων από την εκμετάλλευση αυτή. Απλά πράγματα. 1 κι ένα κάνει 2

Στην Ελλάδα σήμερα, για να δώσω παράδειγμα για τις υποδομές, η συζήτηση δεν είναι για το κατα πόσον η δημόσια συγκοινωνία είναι αποτελεσματική για τον πολίτη και άρα λειτουργική για την κοινωνία. Γίνεται συζήτηση για το αν θα λειτουργήσει καλύτερα όντας σε δημόσια διαχείριση ή σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Να με συγχωρείτε, αλλά όσο οι ιεραρχήσεις και οι προτεραιότητες μας είναι τέτοιες, ποτέ δεν πρόκειται να πάμε μπροστά. Πρέπει να ξεκινάμε ΠΑΝΤΟΤΕ από την ουσία των πραγμάτων, δηλαδή την αποτελεσματικότητα, την ωφέλεια, την ανταποδοτικότητα και μετά να φτάνουμε στη διαχείριση και τους διαχειριστές. Αυτό ακριβώς εννοώ όταν αναφέρομαι στην Ελλάδα με όρους μικρού κράτους, ανίσχυρου και καταδικασμένου να σύρεται έρμαιο της μοίρας του.

Για να γίνεις μεγάλος, πρέπει να σκέφτεσαι και να ονειρεύεσαι, ωσάν μεγάλος. Αυτό ισχύει για τους ανθρώπους, αλλά και τις κοινωνίες

Εμείς σήμερα, το 2013, δεν έχουμε καταφέρει να σκεφτούμε πιο μακριά από το μικρόκοσμο μας, αναδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πόσο μοιρολάτρες είμαστε.

Ψάχνουμε να βρούμε σε ποιά μοίρα να χωρέσουμε, ενώ ποτέ δεν ασχολούμαστε να φτιάξουμε τη δική μας----όπως κάποτε έπρατταν οι πρόγονοι μας.....

Ξέφραγο αμπέλι, ο "Μεγάλος Αδελφός"...

Αναδημοσίευση από euro2day του άρθρου του κ. Νίκου Δρόσου

"Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το νέο κρούσμα, μέσα σε διάστημα μόλις δύο μηνών, παράνομης κατοχής προσωπικών δεδομένων και φορολογικών στοιχείων χιλιάδων πολιτών, από τρίτους, το οποίο ήρθε στη δημοσιότητα χθες, καταδεικνύει για ακόμη μια φορά το «διάτρητο» της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του καθενός.

Προσωπικά δεδομένα, τα οποία αφορούν ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις κατοικίας, οχήματα, αριθμούς τηλεφώνων, φορολογικά στοιχεία κ.α., βρίσκονταν στη διάθεση εταιρείας «παροχής υπηρεσιών», στη Δάφνη Αττικής, στην οποία πραγματοποιήθηκε αιφνιδιαστική επιχείρηση από την Οικονομική Αστυνομία, σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛΑΣ.

Τα στοιχεία αυτά, που αφορούν περισσότερες από 67 εκατομμύρια εγγραφές, προέρχονταν, κατά πάσα βεβαιότητα, από το υπουργείο Οικονομικών και άλλους κρατικούς φορείς, και αποτελούσαν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αντικείμενο εμπορίας εκ μέρους της συγκεκριμένης εταιρείας, η οποία τα συγκέντρωνε, τα επεξεργαζόταν και στη συνέχεια τα διέθετε έναντι αμοιβής.

Πρόκειται για το δεύτερο κατά σειρά κρούσμα του είδους αυτού, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, καθώς στις 20 Νοεμβρίου του 2012, είχε συλληφθεί 35χρονος ο οποίος, επίσης, κατείχε στοιχεία αντιστοίχου περιεχομένου, που αφορούσαν 9 εκατ. εγγραφές προσωπικών δεδομένων και τα οποία και πάλι εκτιμάται ότι προήλθαν από το υπουργείο Οικονομικών.

Με άλλα λόγια, την ώρα που διαβάζετε τις γραμμές αυτές, είναι πιθανόν τα δικά σας προσωπικά φορολογικά στοιχεία, σχετικά με την κινητή και ακίνητη περιουσιακή σας κατάσταση, τα εισοδήματά σας, τον τόπο κατοικίας σας ή οτιδήποτε άλλο δεδομένο είχαν στην κατοχή τους για εσάς αυτοί οι άνθρωποι, να είναι στα χέρια κάποιου ο οποίος προτίθεται να τα χρησιμοποιήσει, στην καλύτερη περίπτωση για εμπορικούς σκοπούς και στη χειρότερη για εγκληματικούς.

Όλα αυτά, δε, δίχως να έχει υποβληθεί ούτε μια παραίτηση, έστω για λόγους ευθιξίας…
Το ίδιο κράτος, που στέκει ανήμπορο να αξιοποιήσει τα σύγχρονα επιτεύγματα της πληροφορικής για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ή για την εξάλειψη της γραφειοκρατίας και τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, εμφανίζεται διάτρητο έναντι όσων προσδοκούν να καρπωθούν οφέλη από τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών του…

Αντίστοιχα πρόκειται, προφανώς, για ένα ζήτημα που ουδόλως απασχολεί τον πολιτικό κόσμο της χώρας, συμπολιτευόμενο ή αντιπολιτευόμενο, ο οποίος αναλώνεται με τη λίστα Λαγκάρντ και ζητήματα μεταφοράς δεδομένων από δίσκους CD σε στικάκια USB, κωφεύοντας στα περιστατικά δημοπράτησης των προσωπικών δεδομένων εκατομμυρίων πολιτών…

Σε άλλες εποχές, τουλάχιστον, οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου διαμαρτύρονταν για το «φακέλωμα» των πολιτών. Σήμερα που οι «φάκελοι» αυτοί δημοπρατούνται, γιατί σιωπούν;
Ακόμη, στο υπουργείο Οικονομικών, μέσω του οποίου επιχειρείται η πάταξη της μεγαλύτερης μάστιγας και πηγής κοινωνικής αδικίας σε αυτόν τον τόπο, της φοροδιαφυγής, πώς γίνονται ανεκτά φαινόμενα όπως αυτό και δεν αντιμετωπίζεται με συνοπτικές διαδικασίες, αυτή η κατάσταση;

Για πόσο θα πρέπει να ανέχονται οι πολίτες αυτής της χώρας την ανικανότητα του κράτους, το οποίο αδυνατεί να καταρτίσει το Κτηματολόγιο ή να βρει έναν ευφυέστερο τρόπο επιβολής του έκτακτου φόρου επί των ακινήτων (ΕΕΤΗΔΕ) από αυτόν των λογαριασμών της ΔΕΗ, αλλά εμφανίζεται τόσο διάτρητο, ώστε να θέτει προσωπικά στοιχεία των πολιτών του στη διάθεση του κάθε ενδεχόμενου εγκληματία;

Η έννοια της ευθύνης και της ανάληψής της, μέσω μιας παραίτησης, δεν είναι γνωστή"

Σημείωση δική μου: 

Χτές, ημέρα κοινοποίησης της είδησης, ζήτησα μέσω facebook, από τους κυρίους Δρόσο, Μανδραβέλη και Λοβέρδο, να ασχοληθούν με το σημαίνον και πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα της επικαιρότητας, γράφοντας κάποιο άρθρο. 
Ο κ. Δρόσος πράγματι θεώρησε ότι πρόκειται για κάτι αξιόλογο και αρθρογράφησε, όπως ήδη διαβάσατε. 
Νομίζω τα λέει τόσο ξεκάθαρα που δε χωρεί καμμία συζήτηση. 
Ασχολούμαστε με πολιτικάντες, αντί να επικεντρώνουμε στην ουσία, που βρίσκεται στην εντελώς πρόχειρη και σχεδόν εγκληματική ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ βασικών μηχανισμών του κράτους. Που ασχολούνται με την ασφάλεια των προσωπικών μας δεδομένων. 
Πως αυτοί οι κύριοι, με ποιό θράσος, έρχονται και ζητάνε ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΦΟΡΟΥΣ, και απαιτούν να δηλωσουμε περιουσιακά στοιχεία, πόθεν έσχες, περιουσιολόγια, τραπεζικούς λογαριασμούς και όλα τα σχετικά, ώστε να κάνουν ΔΙΑΣΤΑΥΡΏΣΕΙΣ? Με ποιά αξιοπιστία λειτουργούν και σε ποιόν λογοδοτούν? Γιατί να τους εμπιστευτούμε? Που πάνε τα λεφτά μας τελικά? Γνωρίζουμε?

Περιμένω παραιτήσεις και πειστικές εξηγήσεις!!!

Όταν καπνίζει ο λουλάς....

Μετά το τέλος της ιστορίας με τον πρίγκηπα Φαιζάλ, ο Παναθηναϊκός είναι αντιμέτωπος με ένα δυσοίωνο παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον.

Όσοι μπορούν να διακρίνουν πίσω από την επικαιρότητα, καταλαβαίνουν πως η Παναθηναϊκή Συμμαχία ήταν ένα τέχνασμα φτιαγμένο στα χνάρια της διοίκησης Πατέρα, επί πολυμετοχικότητας.

Τότε που γίνονταν κινήσεις εντυπωσιασμού και τέρψης μιας μερίδας οπαδών του Παναθηναϊκού, που είχαν στερηθεί τέτοιου είδους «μεγαλεία αλα Κόκκαλη», πούρα, κότερα, ηχηρές και χλιδάτες μεταγραφές, πλούσια πρωτοσέλιδα και οράματα για κυριαρχία σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Για τον ίδιο λόγο στήθηκε μια οργάνωση (Παναθηναϊκή Συμμαχία) που θυμίζει εταιρεία λαϊκής βάσης. Με σκοπό να αντληθούν πόροι από αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους που έφταναν τις πωλήσεις εισιτηρίων διαρκείας σε ύψη ρεκόρ, πριν λίγο καιρό. Με στόχο να πάρουν τις τύχες της ομάδας, όσοι ήταν υπό διωγμό την εποχή Βαρδινογιάννη, είδαν όμως «ημέρες λευτεριάς» στο πρόσωπο του Ανδρέα Βγενόπουλου, αρχής γενόμενης του συλλαλητηρίου στο πεδίο του Άρεως.

Πράγματι, η επιλογή του Αλαφούζου «να βγει μπροστά» την κρίσιμη περίοδο που ο Παναθηναϊκός δεν έβρισκε λιμάνι ηρεμίας, ήταν και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το συνδεσμιακό παρασκήνιο του ενιαίου Φορέα της Θύρας 13.

Κάποιοι από το επιτελείο Αλαφούζου εκτίμησαν λανθασμένα (ή παγιδεύτηκαν στην βεβαιότητα), ότι ο Φορέας είχε τη δύναμη να συμπαρασύρει πολλούς φιλάθλους στο καινούργιο ξεκίνημα της ομάδας, που κακά τα ψέματα είχε συγκεκριμένους στόχους. Ένας εξ αυτών η μείωση του λειτουργικού κόστους της ΠΑΕ σε επίπεδα που ορίζει το financial fair play που καθολικά θα εφαρμόζεται εφεξής.

Ωστόσο στην πορεία, μεσούσης της οικονομικής κρίσης που έπληξε την Ελλάδα, πολλές παραδοχές κατέρρευσαν και τα δεδομένα στην ομάδα άλλαξαν άρδην.

Έτσι, από τη μια οι υπεύθυνοι της Παναθηναϊκής Συμμαχίας απέτυχαν να συγκεντρώσουν την «κρίσιμη μάζα» φιλάθλων που θα χρηματοδοτούσε οικονομικά την ΠΑΕ, δίνοντας της την απαραίτητη «καύσιμη ύλη» να πορευτεί στο πρωτάθλημα στοχεύοντας εμμέσως στα πλεη-οφ. Από την άλλη όμως έγινε φανερό ότι δεν είχαν σοβαρό πλάνο που σε βάθος χρόνου θα έβγαζε την ομάδα από το αδιέξοδο, χαράζοντας μια πορεία στηριγμένη σε ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες ιδέες.

Κρίσεις και προβλήματα πάντοτε εμφανίζονται. Πάντοτε όμως υπάρχουν λύσεις και διέξοδοι, αρκεί να γνωρίζεις μερικά βασικά πράγματα για το πώς διοικείται αποτελεσματικά μια ΠΑΕ. Και να διαθέτεις έμψυχο υλικό με γνώση, μεράκι, φιλοδοξία και όραμα, ώστε να προετοιμάσει τη μετάβαση στη νέα εποχή.

Η εμμονή των υπευθύνων της Παναθηναϊκής Συμμαχίας, δηλαδή του επίσημου προσώπου του Φορέα Θύρας 13, στην από-Βαρδινογιαννοποίηση του Παναθηναϊκού (διακοπές συμβολαίων, αποχωρήσεις στελεχών, επικοινωνιακός πόλεμος στον Ολυμπιακό κλπ) δείχνει ξεκάθαρα το πώς «οι οργανωμένοι» αντιλαμβάνονται ότι θα λύσουν τα προβλήματα του συλλόγου. Αιτιάζοντας ότι για κάθε κακό (σε συνέχεια της γνωστής επωδού «πούλα και φύγε») παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος χρόνου, υπαίτιος θα παραμένει ο Βαρδινογιάννης. Άρα (στο μυαλό τους) αν εξαφανίσουμε κάθε σταγονίδιο επιρροής του από το σύλλογο, «μια νέα ημέρα θα ξημερώσει» για την ομάδα.

Δυστυχώς αυτή η «λογική» είναι καταστρεπτική, σε ένα ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό περιβάλλον αμιγώς επαγγελματικό με τεράστια εξέλιξη σε κάθε επίπεδο (τεχνογνωσίας, προπονητικής, εγκαταστάσεων, σκαουτινγκ, οικονομικής και διοικητικής διαχείρισης, νέων μέσων επικοινωνίας, μάρκετινγκ, εισιτηρίων και φύλαξης εγκαταστάσεων, υποδομών κλπ). Είναι καταστρεπτική, όπως ακριβώς θα ήταν καταστρεπτική μια επάνοδος της Ελλάδας στη δραχμή, όχι απλά με νομισματικούς όρους, αλλά ως φιλοσοφία. Ένα πισωγύρισμα.

Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι βαριά βιομηχανία, που δεν διοικείται από μικροσυμφέροντα και τυχοδιωκτικές επιδιώξεις. Ούτε από ανθρώπους άσχετους με την εξειδίκευση του χώρου. Είτε θα στηριχτείς στην εμπειρία από «την πιάτσα» του ποδοσφαίρου στην πατρίδα σου. Είτε θα προσλάβεις γνώστες από το εξωτερικό, για να πετύχεις οργάνωση και χτίσιμο μιας επαγγελματικής ομάδας, από το μηδέν.

Το ποδόσφαιρο σήμερα δεν είναι η Super League, αλλά η Ουέφα, η Φίφα και τα εξελιγμένα πρωταθλήματα που διοργανώνουν σε σύγχρονα γήπεδα, με τεράστιες επενδύσεις σε brand names-συλλόγους που έχουν πίσω τους πιστούς φιλάθλους που επιλέγουν το ποδόσφαιρο για ψυχαγωγία. Σε αυτό το ποδόσφαιρο πρέπει να στοχεύει η ομάδα μας.

Η Παναθηναϊκή Συμμαχία σήμερα, έχει καταβυθιστεί στην εσωστρέφεια, την απόγνωση και τα αδιέξοδα, επειδή έχει δεθεί στο άρμα του Φορέα Θύρας 13, ενός οχήματος μίσους και διχασμού που ψευδεπίγραφα υιοθετεί «φιλολαϊκές» τακτικές προσπαθώντας να προσεταιριστεί νέους κυρίως φίλους του Παναθηναϊκού. Και τελικά απομακρύνει τους σοβαρούς ανθρώπους από το περιβάλλον της.

Η Παναθηναϊκή Συμμαχία, δε μπορεί ούτε να προσφέρει λύσεις, ούτε να βρει χρήματα για να βοηθήσει το σύλλογο. Αντιθέτως προσφέρει κακές υπηρεσίες, αναδεικνύοντας ως «τρόπο ανόρθωσης του Παναθηναϊκού», όλα τα αρνητικά και μισαλλόδοξα στοιχεία, που πάντοτε ήσαν στο περιθώριο μέχρι να επέλθει η λαίλαπα της πολυμετοχικότητας και να «δώσει τα κλειδιά της ομάδας στο λαό».

Η Παναθηναϊκή Συμμαχία, το μόνο που καταφέρνει αυτή τη στιγμή, είναι να υπενθυμίζει σε όλους, πόσο εύρωστη ήταν η ΠΑΕ, επί της εποχής Βαρδινογιάννη. Που ίσως να μη διεκδικούσε πρωταθλήματα και δόξες, όμως ποτέ δεν είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα δημόσιου εξευτελισμού

Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο σήμερα, ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει στην ηρεμία μέσα από το πρόσωπο κάποιου σοβαρού επενδυτή που θα πραγματοποιήσει την κάθαρση του συλλόγου και την επανατοποθέτηση του σε βάσεις στέρεες και ρεαλιστικές.

Ας κάνουν τη χάρη σε όλους μας, να αυτοκαταργηθούν οι «επίδοξοι σωτήρες» μας, μήπως και αυτή η ηρεμία έρθει λίγο νωρίτερα…..

Τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός

Σήμερα έχω μεγάλα κέφια εξαιτίας του επαναστάτη Ζεράρ Ντεπαρτιέ που έκανε μια εντυπωσιακή κίνηση, αποδεχόμενος τη Ρωσική υπηκοότητα δια χειρός Πούτιν.

Το θέμα δε με ενδιαφέρει στο οικονομικό του σκέλος. Δεν είμαι εκατομμυριούχος, ώστε να χειροκροτήσω και να συμπαρασταθώ σε έναν σύντροφο εκατομμυριούχο που βρήκε λύση για να μην φορολογηθεί. Ανήκω στην κάστα των πληβείων, των αστών και ως εκ τούτου αδιάφορο μου είναι, τι ζητάει το κράτος από τον Ντεπαρτιέ.

Με ενδιαφέρει όμως η σημειολογία της αντίδρασης και μπράβο στο Ζεράρ.
Καταρχήν πρόκειται για μια πληθωρική προσωπικότητα παγκόσμιας εμβέλειας. Έναν πρέσβη των καλών και των κακών χαρακτηριστικών της Γαλλίας. Ναι ο Ζεράρ είναι Γάλλος, από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Και Γάλλος θα πεί εκκεντρικός, φιλήδονος και ηδονιστής, θεατρώνης και αντισυμβατικός--επαναστάτης και λόγιος, bon viveur άνθρωπος. Όπως επίσης σημαίνει ανυπόφορα εκνευριστικός, σωβινιστής και μικρόψυχος, υποκριτής και μισαλλόδοξος χαρακτήρας.

Γάλλος ο Καμύ, Γάλλος και ο Μπαλζάκ. Γάλλος ο Ντε Σάντ, Γάλλος και ο Φερντιναν Σελίν. Γάλλος ο Ντε Γκώλ, Γάλλος και ο Μαρά. Γάλλος ο Ντελόν, Γάλλος και ο Ντεπαρτιέ.

Και πολύ καλά έκανε σε αυτόν τον ξενέρωτο ψευτοσοσιαλιστή τον Ολάντ, και του έτριψε στα μούτρα τους νόμους και τις πολιτικές (της πλάκας) που σκαρφίστηκε για να στείλει το μήνυμα στο λαό της Γαλλίας, πως δήθεν θα "χυθεί αίμα" στη μάχη κατά του δημοσιονομικού γκρεμού. Καλά τους έκανες Ζεράρ! Μπράβο!

Μπράβο γιατί ένα κράτος νταβατζής, είναι νταβατζής ούτως η άλλως, είτε για τα πολλά, είτε για τα λίγα. Ενώ σκοπός του κράτους είναι η δικαιοσύνη και η ισονομία. Η ισοπολιτεία και η απαλλαγή από τις διακρίσεις! Το λεσέ φερ, λεσέ πασέ, διάολε! Επιτέλους!
Μα εφόσον θελετε να ισορροπήσετε τις αδικίες των χρηματαγορών, τις αδικίες του καπιταλισμού, τις ανισότητες που δημιουργούν τα υπερβολικά κέρδη των λίγων στις πλάτες των πολλών, αλλάξτε τα όλα!  Αλλάξτε τα προς όφελος των πολλών που έχουν ανάγκη. Κι αφήστε τις επικοινωνιακές κορώνες αλά Λιμπερασιόν και τρίχες, για το κυνήγι των μεγαλοκαρχαριών της οικονομίας

Παρανόμησαν? Τσακίστε τους. Όχι όμως ότι θα πρέπει αυτοί να γίνουν θυσία στις τηλεοράσεις για να τέρπονται οι αδαείς νεόπτωχοι. Θα γεμίσουν τα στομάχια μας αν ο Ζεράρ πληρώσει παραπάνω φόρους? Όχι. Οπότε στοπ στην υποκρισία, και βουρ όλοι για τη Ρωσία! Η οικονομία των ευρωπαϊκών κρατών χρειάζεται εκ βάθρων αναθεώρηση, νέους στόχους υπέρ των λαών και όχι υπέρ των διαχειριστών τεραστίων ποσοτήτων κεφαλαίου! Χρειάζεται κίνητρα και αξίες ώστε να λειτουργεί υπέρ του πλούτου της κοινωνίας. Υπέρ της ελευθερίας, όχι αστυνομικά, όχι περιοριστικά!

Έβαλα τίτλο στο κείμενο "Τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός", όμως επίτηδες άφησα λίγες αράδες στο τέλος για να αναφερθώ σε αυτό το θέμα. Ξέρω πως μπορώ να γράψω πολλές σελίδες όμως δεν πιστεύω πως αξίζει. Ωστόσο είμαι συναισθηματικός και ιδού:

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται το Βαρδινογιάννη. 

Τέλος. Αυτό ήταν! Ευχαριστώ πολύ!

Και καλημέρα μας....

Καλη Χρονιά 2013

Εύχομαι σε όλους καλή δύναμη και υγεία για το 2013 (κάνει και ρίμα)
Λένε όλοι πως θα είναι μια δύσκολη χρονιά, ειδικά το χειμώνα, πως μέλλονται εποχές δυσκίνητες και ψυχαναγκαστικές, γεμάτες προβλήματα και αδιέξοδα
Εγώ τριγύρω μου βλέπω από τη μία ανθρώπους στεναχωρημένους και μαζεμένους, από την άλλη όμως βλέπω για πρώτη φορά ομοψυχία, ανοιχτές συζητήσεις, και θάρρος για τολμηρές ενέργειες και πρόοδο. Αυτά εμένα μου μοιάζουν απολύτως φυσιολογικά, και αυτά κρατάω
Πιστεύω πως το 2013 θα είναι έτος μεγάλων αλλαγών και ειδικά στο πρώτο 6μηνο θα μπουν βάσεις για μια καινούργια οπτική του πράγματος στη χώρα που λέγεται Ελλάδα. Ας ελπίσουμε πως μαζί με τη μπόρα θα έρθει και ο ήλιος της δημοκρατίας, κάποτε, σε αυτό τον τόπο

Θα ήθελα να σταθώ στη λίστα Λαγκάρντ και τον Παπακωνσταντίνου
Ο κύριος αυτός, όπως και ο ΓΑΠ πάσχει από μια ασθένεια που λέγεται "πολιτική βλακεία"
Μαζί με τις Μπιρμπίληδες και τους άλλους πορφυρογέννητους "ειδικούς" της πλάκας, παρίσταναν για καιρό πως δε γνώριζαν σε ποιά χώρα ζούν, πως είναι σε ένα άλλο επίπεδο τόσο απομακρυσμένο από την καθημερινότητα που δίνει το δικαίωμα για "ασκήσεις επί χάρτου" και τα άλλα τραγελαφικά που είδαμε να γίνονται.
Προσωπικά δεν τον θεωρώ διαπλεκόμενο, ούτε και πιστεύω ότι αυτός ανακάτεψε τη λίστα τόσο πολύ ώστε να γίνεται αυτός ο ντόρος. Απλά ο Βενιζέλος έχει εκμεταλλευτεί την "πολιτική βλακεία" του Παπακωνσταντίνου και τον έχει προσφέρει άγρα του εξαγριωμένου πλήθους και των έμμισθων κονδυλοφόρων του συστήματος, που αναζητούν στα τεφτέρια τους τη λέξη "κάθαρση".
Προσπαθεί ο Βενιζέλος να αναδυθεί λευκότερος του Ιησού, από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ώστε να φτιάξει ένα συνασπισμό με τη ΔΗΜΑΡ και να επιβιώσει πολιτικά, κάπου στο χώρο μεταξύ "πολιτισμένης και εξευρωπαϊσμένης αριστεράς" και κέντρου.
Και ανακάλυψε τον Παπακωνσταντίνου με τα ξαδέρφια του, όπως είχαν ανακαλύψει πριν κάμποσο καιρό και τα λεφτά του Κούβελου, που τάχα μου δεν είχαν δηλωθεί στο πόθεν έσχες
Αυτά είναι στάχτη στα μάτια του λαού, ένα ακόμα επικοινωνιακό παιχνιδάκι με άγνωστες σκοπιμότητες, στο οποίο θα εκτεθούν αδίκως άνθρωποι που δε φταίνε, για να καλυφθούν άτομα που φταίνε και παραφταίνε, όχι σήμερα, αλλά εδώ και πάρα πολλά "αμαρτωλά" πολιτικά χρόνια

Το λαό που τον γδέρνουν-που μας κλέβουν με νόμιμο τρόπο, που μας αφαιρούν εισοδήματα, επειδή έκαναν πλιάτσικο τόσα χρόνια στη δημόσια περιουσία, τόσο εκμεταλλευόμενοι καταστάσεις, όσο και αδιαφορώντας για την προσφορότερη αξιοποίηση των δημοσίων κτημάτων (γενικώς) υπέρ του συμφέροντος της κοινωνίας.
Το λαό που καίει καυσόξυλα αντί για πετρέλαιο, τον οποίο κοροϊδεύουν κατάφωρα εφευρίσκωντας κάθε απίθανο τρόπο να τον ξεφτιλίσουν γεμίζοντας τον χρέη, εκκρεμότητες, υποχρεώσεις, οφειλές, εισφορές, τέλη και μπούρδες
Το λαό που αντί να πάρει πέτρες να τσακίσει όλους αυτούς τους αλήτες που με νύχια και με δόντια έχουν κατσικωθεί σε θώκους εξουσίας, κάθεται και υπομένει στωικά, βασιζόμενος στην υποστήριξη της οικογένειας του, τα μαύρα εισοδήματα, την παραοικονομία και την ημιπαράνομη εργασία. Πως όλα "θα περάσουν" και θα ξαναβρούμε το βηματισμό μας

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο βηματισμός μας θα εξευρεθεί, όχι βέβαια επειδή εμείς το θέλουμε, αλλά γιατί πρέπει να γίνουμε Ευρώπη, αντίστοιχα με τους άλλους εταίρους μας που μας θέλουν σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο σύγκλισης και ευρωστίας, ώστε να λειτουργεί ο μηχανισμός της χρηματαγοράς στην Ευρωζώνη.
Το πρόβλημα είναι ποιό κόστος θα χρειαστεί να πληρώσει ο Έλληνας μέχρις ώτου να γίνει η αληθινή κάθαρση μέσα στο κράτος, να φτιαχτούν ξανά ισορροπίες και κυρίως να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη σε κάποιο νεο πολιτικό σύστημα που θα υποστηρίζει υγιέστερες προοπτικές στον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας και της καθημερινότητας μας.

Προς το παρόν, μην τσιμπάτε από τις δημοσιογραφικές αρλούμπες και τις φούσκες τύπου "Λαγκάρντ" και αποκαλύψεις Βαξεβάνη με πλάτες Δούρου, που αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από την ουσία του πράγματος. Ποιά είναι η ουσία?
Ότι θέλουν να αμνηστεύσουν τους πραγματικούς φταίχτες, πασάροντας στα λιοντάρια τους κουτούς. Έτσι ώστε να προχωρήσουν αμετανόητοι, στην αφαίμαξη του κοσμάκη, που θα πληρώσει το μάρμαρο τελικά χωρίς να φταίει.

Από αυτή τη λίστα-τη λίστα "Χαράτσι" ποιός θα μας γλυτώσει το 2013? Αυτό ρωτώ εγώ.....και απάντηση δεν παίρνω.....